ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΜΝΗΜΗΣ

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ  ΜΝΗΜΗΣ

Ιδέες  έμειναν ιδέες.

Όνειρα , παρέμειναν όνειρα.

Μέρες αγώνα , καταλήξανε μέρες  αγωνίας.

Δάκρυα και αίματα που χύθηκαν

χωρίς δικαίωση.

Η ζωή τραβά ξανά την ανηφόρα

χωρίς σημαίες και ταμπούρλα,

μας τα πήρανε κι αυτά οι τοκογλύφοι.

Για ποιους να κλάψεις τώρα;

γι’ αυτούς που πέθαναν αγωνιστές,

ή γι’ αυτούς που προτίμησαν την αυτοχειρία;

Το δίλημμα  στα χείλη

και τα χέρια στις τσέπες.

Ένας ηγέτης προδόθηκε.

Ένας άλλος συκοφαντήθηκε ως εφιάλτης.

Ένας  σάπισε στα ανήλιαγα υπόγεια.

Ένας ακόμη,  υποχρεώθηκε σε αυτοχειρία,

καταδίκασε εαυτόν εις θάνατον…

αίρων  αμαρτίες   πεπλανημένων.

Αίμα καθαρτήριο ήθους και τιμής…

                    Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης