ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ

 

Η  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ  ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ

                                          Λεων.Μαργαρίτης

                    Εισήγηση μου στο 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο Πολυτέκνων στο Ηράκλειο Κρήτης









 

                Η οικογένεια είναι βασικός θεσμός από αρχαιοτάτων χρόνων . Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του κοινωνικού οικοδομήματος και το πρωταρχικό κύτταρο στο σώμα της κοινωνίας. Ένας θεσμός καταξιωμένος από τη ζωή και την ιστορία των ανθρώπων και των λαών.  Σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία είναι θεσμός θεοϊδρυτος αφού στηρίζεται στο δημιουργικό ρόλο του Θεού και αποτελεί διαιώνιο και καθολικό νόμο. « Αρσεν και θήλυ εποίησε αυτούς ..» και ευλόγησε αυτούς λέγοντας «Αυξάνεστε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε τη γη».

 

             Είναι ο νόμος ο οποίος ισχύει και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα από αιώνες και φυσικά ούτε να αλλοιώνεται πρέπει ούτε και  να παραβιάζεται. Όταν μάλιστα συμβαίνει να παραβιάζεται ο ίδιος ο νόμος αυτός εκδικείται.

 

            Η οικογένεια στηρίζεται στη δημιουργική έλξη και ενότητα του άνδρα και της γυναίκας ενώ με την πάροδο των αιώνων έλαβε πρωταρχική και ιερή θέση μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων.

 

            Πέρα από τη φυσική της κατάσταση θεωρήθηκε ιδιαίτερη ευλογία του Θεού, κι αναγνωρίσθηκε σα θεία συνάφεια που κρύβει στο βάθος το μεγάλο μυστήριο της δημιουργίας και του πολλαπλασιασμού των ανθρώπων.

 

           Γι΄ αυτό και όλοι οι άνθρωποι πίστευαν ότι η οικογένεια δεν είναι σύνηθες φαινόμενο, όπως εμφανίζεται στο ζωικό βασίλειο αλλά αποτελεί ιδιαίτερη ευλογία του Θεού και βρίσκεται κάτω από τη δική του προστασία.

 

            Την αγίασε ο Θεάνθρωπος με την παρουσία του και η Εκκλησία του την ευλογεί και την αγιάζει με το Ιερό Μυστήριο του γάμου το οποίο είναι  το Μέγα μυστήριο κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο.

           O Θεσμός της Οικογένειας στη διαδρομή των αιώνων πέρασε από πολλά στάδια, πέρασε από την Μητριαρχία στην Πατριαρχία και από την  παραδοσιακή της μορφή στη σημερινή πυρηνική οικογένεια.

            Τα τελευταία χρόνια στις διάφορες συζητήσεις αλλά και από δημοσιεύματα και μελέτες διαφόρων ερευνητών διατυπώνεται η άποψη πως ο θεσμός διέρχεται κρίση.

            Βέβαια το πρώτο ασφαλές συμπέρασμα μπορεί να μας δώσει η στατιστική.

            Σε ένα διεθνές συνέδριο που έγινε τελευταία στην Αθήνα παρουσιάσθηκαν τα εξής αποκαλυπτικά στοιχεία σχετικά με τη βιωσιμότητα του γάμου και κατ΄ επέκταση του θεσμού της οικογένειας.

            Σε σύνολο 100 γάμων στη Σουηδία είχαμε 66 διαζύγια, στις Η.Π.Α.  και τη Δανία 50 διαζύγια, στη Ρωσία, Γερμανία και Ουγγαρία 33 διαζύγια και στη χώρα μας μόνο 19 διαζύγια . Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει πως στη χώρα μας είναι βιώσιμοι 4 στους 5 γάμους.

            Θα  πρέπει να συνεκτιμήσουμε ακόμη το γεγονός ότι σε σχετικά πρόσφατη έρευνα οι 94 στους 100 Έλληνες τάχθηκαν υπέρ του θεσμού της  οικογένειας πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και των διαζευγμένων Ελλήνων η άποψη στην πλειοψηφία τους είναι υπέρ του γάμου και της οικογένειας.

             Βέβαια αυτή η κρίση του θεσμού της οικογένειας και στο μιρκό μέγεθος που παρουσιάζει στη χώρα μας έχει τις αιτίες της τις οποίες νοιώθουμε την ανάγκη να σημειώσουμε περιληπτικά.

             Σαν πρώτη αιτία θεωρούμε τις διάφορες ψευδοιεδολογίες   τους μοντερνισμούς και  όσα ως πρότυπα παρουσιάζει η τηλεόραση, οι οποίες σ΄ ένα βαθμό διέβρωσαν το ορθόδοξο και Ελληνικό ήθος των νέων μας και τους  έκαναν να έχουν αρνητική στάση έναντι του μυστηρίου του γάμου .Σ ΄ αυτή την αρνητική στάση   βοήθησε σε κάποιο βαθμό και η  θέσπιση του πολιτικού γάμου, αν και τον θεωρούμε αναγκαίο για τις περιπτώσεις  άθεων ή  αλλόδοξων, που έδωσε στο γάμο μορφή   κύριας νομικής συμβατικής διαδικασίας.

                Μια δεύτερη αιτία σημειώνουμε την αναξιότητα μερίδας γονέων οι οποίοι  δεν δίδουν το κατάλληλο με τη ζωή τους παράδειγμα  παρέχουν στα παιδιά τους εγωιστική ανατροφή, έτσι μεγαλώνουν εγωιστικά και εγωκεντρικά. Συνηθίζουν να βλέπουν και να αντιμετωπίζουν τη ζωή και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων  τελείως ανταγωνιστικά, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν τη συζυγία, την οικογενειακή ζωή και τις ευθύνες της.

                Μια τρίτη αιτία για την κρίση του θεσμού είναι ότι κατά την  σύναψη του γάμου πρυτανεύουν οικονομικά κυρίως ελατήρια ή και η σεξουαλική μόνο επιθυμία. Όταν το πρώτο εκλείψει ή  στο δεύτερο υπάρξει ο κορεσμός τότε οδηγείται ο γάμος στο τέρμα του.

                 Τέλος μια τέταρτη αιτία είναι η δημιουργία εξώγαμων σχέσεων η οποία δυναμιτίζει τα θεμέλια της οικογένειας.

                Σ΄ όλα αυτά τα αίτια πάντα υπάρχουν δυνατότητες να μειωθούν και να μην επεκταθούν.

                Όταν  ο άνθρωπος δίδει την ανάλογη αξία στο θεσμό και τον αποδέχεται ως ιερό ,αλλά και ως ευλογία του Θεού, για τη δικαίωση του προσώπου μέσα στην κοινωνία, τότε ελευθερώνεται  και καταστρέφει τον εγωκεντρισμό του και μεταμορφώνεται σε ένα πραγματικό ενεργούμενο αγάπης.

               Σ΄ αυτό το σημείο μεγάλη μπορεί να είναι η συμβολή της οικογένειας και της Εκκλησίας.

               Είναι αναγκαίος θεωρούμε ένας οικογενειακός προγραμματισμός που να μεριμνά για την ψυχολογική, κοινωνική και οικονομική υποστήριξη της οικογένειας σε διαρκή βάση και να προπαρασκευάζει την κοινή αντίληψη και συνείδηση για την αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας τόσο της παραδοσιακής όπου υπάρχει οικογένειας όσο και της σημερινής εξελισσόμενης μορφής της, ώστε η κοινωνία μας να μην κλονίζεται από τα δράματα που ακολουθούν τις διαλυμένες οικογένειες.

             Σ΄ αυτό το σημείο σημαντική θα πρέπει να είναι η συνεισφορά της πολιτείας με τη δημιουργία  Υπουργείου Οικογένειας.

 

 

          Στη σημερινή εποχή σ΄ αυτή τη χρονική συγκυρία που η χώρα μας είναι πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αγωνιώδες προβάλει το ερώτημα για το μέλλον της οικογένειας στην Ευρώπη όπως αυτή διαμορφώνεται  στο νέο αιώνα.

 

          Σε μια Ευρώπη μιας ελεύθερης κοινωνίας, με ελεύθερα τα διάφορα  φιλοσοφικά ρεύματα  τις διάφορες επί μέρους θεωρήσεις αξιών και πολιτισμών με ελεύθερη τη μετακίνηση ανθρώπων και λαών.

 

          Η Ευρωπαϊκή κοινωνία όπως διαμορφώθηκε και όπως θα συνεχίσει να διαμορφώνεται είναι μια κοινωνία πολύ-πολιτισμική. Αυτό το πολύ-πολιτισμικό δίνει έμφαση και στα κοινωνικά  επί μέρους μορφώματα. Ακούμε για παράδειγμα ότι σε πολλές χώρες θεσμοθετείται ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων. Κι ακούσαμε ότι διαμαρτυρήθηκαν οι Ολλανδοί  εταίροι μας για τις παρατηρήσεις που έκαναν Ευρωπαϊκές Οργανώσεις ,για τις διαμαρτυρίες που έκαναν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για εκείνη την ακαδημαϊκής βέβαια φύσεως απόφαση την οποία πήρε, η οποία υπεραμύνονταν της υιοθεσίας παιδιών από μέρους ζευγαριών ομοφυλοφίλων.

 

         Τα φαινόμενα αυτά βέβαια για την Ελληνική κοινωνία είναι προκλήσεις και παρεκκλίσεις .Αλλά  νομίζω  από όσα έχουμε πληροφορηθεί και για την Ευρωπαϊκή κοινωνία  στην πλειοψηφία της αποτελούν εξίσου προκλήσεις και παρεκκλίσεις. Όχι βέβαια ότι κι αυτές οι κατηγορίες πολιτών δεν μπορούν να εκφρασθούν και να κατοχυρώσουν δικαιώματα ελεύθερης έκφρασης, όμως το ζητούμενο σ΄ αυτή τη πολύ-πολιτισμική κοινωνία είναι ποία η κυρίαρχη αξιολογία. Εάν υπάρχει μια κυρίαρχη αξιολογία, αν υπάρχουν κυρίαρχες αξίες ή όχι. Και οι κυρίαρχες αξίες πηγάζουν από την ίδια τη λειτουργικότητα της κοινωνίας και φυσικά όταν λέμε λειτουργικότητα της κοινωνίας εννοούμε πώς λειτουργεί η κοινωνία και πως προβάλλεται στο μέλλον.

 

          Σήμερα η οικογένεια στην παραδοσιακή της μορφή όπως την γνωρίσαμε εμείς, οι γονείς μας, οι παππούδες μας και οι γονείς των παππούδων μας, στο παραδοσιακό της μόρφωμα, το μόρφωμα της αγροτικής κοινωνίας βάλλεται από παντού. Και βάλλεται γιατί έχουμε περάσει σε ένα άλλο μόρφωμα, το λεγόμενο της βιομηχανικής κοινωνίας.

 

            Το πέρασμα από το σχήμα και τη φόρμα της παραδοσιακής κοινωνίας στη βιομηχανική πρώτα απ΄ όλα στηρίζεται σε ένα συγκλονισμό του οικοσυστήματος από τα θεμέλια.

 

           Είναι το οικολογικό πρόβλημα, που σημαίνει την εναντίωση στην ίδια τη φύση, τη διασπάθιση των πλουτοπαραγωνικών πόρων και πηγών της ανθρωπότητας, με την υπερκατανάλωση που επιβάλλει το μόρφωμα της βιομηχανικής κοινωνίας.

 

         Στην παραδοσιακή κοινωνία το κυρίως ζήτημα ήταν η παραγωγή, μια κοινωνία που δεν παρήγαγε πέθαινε (βλέπουμε την πείνα σε παραδοσιακές κοινωνίες όπως είναι η Αφρική) Στη βιομηχανική κοινωνία, εάν δεν καταναλώσει πεθαίνει η κοινωνία.

 

         Αυτή λοιπόν η υπερκατανάλωση πρώτα απ΄ όλα είναι μια διασπάθιση πόρων που επιφέρει ο τρόπος ζωής, η οργάνωση ζωής. Από τις πρώτες βαθμίδες, των πρώτων υλών ,  υπάρχει μια εναντίωση στη φύση

 

        Και έρχομαι στον τρόπο ζωής. Η στειρότητα που παρατηρείται και στους άνδρες και στις γυναίκες στην εποχή μας είναι ακριβώς αποτέλεσμα της εναντίωσης του ανθρώπου στους νόμους της φύσης .

 

          Όταν κάποιος είναι σε ηλικία 16 έως και 22 ετών έχει γονιμότητα. Όταν όμως στα 20-22 χρόνια του κάποιος είναι φοιτητής η σταδιοδρομία του προτάσσεται και συνεχώς αναζητείται μια οικονομική εξασφάλιση τότε αναβάλλεται η τεκνοποιία, αναστατώνεται ο οργανισμός και όταν θέλεις να κάνεις παιδιά, δεν μπορείς να κάνεις.

 

         Το πρόβλημα έχει πολλές παραμέτρους η μια απ΄ αυτές αφορά την Ευρώπη αυτή καθ΄ εαυτή στο σύνολό της. Είναι προφανές ότι στο γενικό πρόβλημα της Ευρώπης υπάρχει και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

 

         Αποτέλεσμα της βιομηχανικής κοινωνίας είναι και ο περιορισμός των γεννήσεων

 

       Η μετάβαση από την αγροτική στη βιομηχανική κοινωνία συνοδεύτηκε με σοβαρές μεταβολές και ήταν εκείνο κυρίως που άλλαξε την μορφή της παραδοσιακής οικογένειας.

 

       Στην αγροτική κοινωνία και κατ’ επέκταση παραδοσιακή οικογένεια η παραγωγή γίνεται γύρω από την οικογένεια. Από τη στιγμή όμως που εκβιομηχανίζεται η παραγωγή ,η παραγωγή συντελείται πλέον γύρω από τη μηχανή στο εργοστάσιο.

 

       Χωρίζεται κατά συνέπεια ο τόπος της κατοικίας από τον τόπο εργασίας, εξέρχεται αρχικά ο πατέρας και αργότερα η μητέρα στην εργασία, δημιουργείται πρόβλημα φύλαξης των παιδιών και ο αριθμός των γεννήσεων μειώνεται.

 

       Σ΄ αυτή τη χρονική στιγμή παρουσιάζονται τρία βασικά χαρακτηριστικά, τα μέσα αντισύλληψης και ο έλεγχος των γεννήσεων, το εξανθρωποποιημένο γάλα που παράγουν και λανσάρουν διάφορες εταιρείες που είναι γάλα αγελάδας και οι παιδικοί σταθμοί.

 

             Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο πρώτος παιδικός σταθμός έγινε στο Λονδίνο σε ένα εργοστάσιο ώστε να μπορούν οι γυναίκες να θηλάζουν τα μωρά τους και να επιστρέφουν πάλι στις θέσεις εργασίας τους.

 

          Με βάση τα στοιχεία που προαναφέραμε μπορούμε να σχηματίσουμε τον κύκλο ζωής της Ελληνικής Οικογένειας η οποία πλέον είναι μια Ευρωπαϊκή Οικογένεια.

 

          Όταν δύο άνθρωποι αποφασίζουν να ενώσουν τη ζωή τους, ο άνδρας είναι κατά μέσο όρο 27 ετών και η γυναίκα 22.Μετά από μια πρώτη προγονεϊκή περίοδο το ζευγάρι αποκτά το πρώτο και κατόπιν το δεύτερο παιδί

 

           Έχουμε λοιπόν μια πρώτη προγονεϊκή περίοδο η οποία στα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε ότι επεκτείνεται. Λόγω της ανεργίας οι νέοι άνθρωποι αργούν περισσότερο να αποκτήσουν παιδί.

 

          Εάν δεχθούμε ότι και για τα παιδιά της οικογένειας θα ισχύσουν οι ίδιοι μέσοι όροι γάμου τα παιδιά θα παντρευτούν μετά από 30 περίπου χρόνια και έτσι έχουμε μια δεύτερη φάση την γονεϊκή περίοδο στην οποία ζουν οι γονείς με τα παιδιά και η οποία διαρκεί περίπου τριάντα χρόνια.

 

            Όταν παντρευτούν τα παιδιά  ο άνδρας είναι 57 ετών και η γυναίκα κατά μέσο όρο 52. Τώρα αρχίζει μια νέα φάση η μεταγονεϊκή περίοδος η οποία διαρκεί δεκατέσσερα χρόνια περίπου.

 

            Δηλαδή ο μέσος όρος ελπιζόμενης ζωής για τον άνδρα είναι 72  σύμφωνα με νεώτερες μελέτες αναβιβάζεται σε  79 έτη την ελπιζόμενη ζωή του άνδρα και σε 82 για τη γυναίκα.

 

          Αυτός είναι ο κύκλος ζωής της οικογένειας μιας σύγχρονης οικογένειας με βάση τα χαρακτηριστικά που προκύπτουν με βάσει τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος

 

          Εκείνο που έχει σημασία για την εσωτερική λειτουργία της οικογένειας είναι αυτό που στην ειδική ορολογία ονομάζεται «λειτουργική μετάθεση» δηλαδή η τάση που παρουσιάζει η σύγχρονη οικογένεια να αφαιρεί λειτουργίες από τον εαυτό της και να τις μεταθέτει στο κράτος.

 

          Ως τώρα στην παραδοσιακή οικογένεια τη φύλαξη των παιδιών την είχε αποκλειστικά και μόνο η οικογένεια με τα μεγαλύτερα αδέλφια και τους άλλους συγγενείς, τη γιαγιά κ. λ. π.

 

           Σήμερα όλοι προσδοκούμε από το κράτος να δημιουργήσει βρεφονηπιακούς σταθμούς γιατί η ζωή έχει οργανωθεί έτσι που πρέπει ένα μέρος των υποχρεώσεων  της οικογένειας να το αναλάβει το κράτος.

 

         Μια άλλη επίσης τάση που παρουσιάζεται στη σύγχρονη πραγματικότητα είναι η ενδοστρέφεια της οικογένειας.

 

             Η παλιά γειτονιά που λειτουργούσε σαν την Αγορά της αρχαίας Ελλάδας έχει εξαφανιστεί. Δεν υπάρχει το εμείς της γειτονιάς και το πνεύμα αυτό έχει επιδράσει ακόμη και στην ηθική διαμόρφωση, αλλά και στον τρόπο δράσης και της λειτουργίας μας.

 

            Τώρα υπάρχει ένας προσωπικός οικογενειακός χώρος που λίγο πολύ είναι απαραβίαστος. Για να επισκεφθείς,  στο χώρο μου πρέπει πρώτα  να μου τηλεφωνήσεις και  αφού μου τηλεφωνήσεις  για να έρθεις πρέπει να κρατάς στα χέρια σου  και ένα δώρο.

 

          Οι σχέσεις με τον τρόπο αυτό τυποποιούνται, η οικογένεια απομονώνεται όλο και περισσότερο και μπαίνουμε σε μια διαδικασία αποξένωσης, η οποία πραγματικά θεωρώ ότι είναι λίγο-πολύ εγκληματική. Τελικά επειδή και οι οικονομικές δυσκολίες δεν είναι ευκαταφρόνητες για να μην σου φέρω το δώρο, σου κάνω  ένα τηλεφώνημα και περιορίζομαι σ΄ αυτό.

 

         Μια νέα τάση που εμφανίζεται επίσης είναι η μετατόπιση των κριτηρίων στην επιλογή του συζύγου. Είναι μια βασική τάση,  κατά την οποία υποχωρούν βαθμιαία τα κριτήρια υλικοτεχνικού θα έλεγα χαρακτήρα και ο γάμος βασίζεται στην αμοιβαιότητα των συζύγων και στην ψυχοσυναισθηματική τους επικοινωνία.

 

       Αυτό δεν είναι βεβαίως κακό απεναντίας ,παίζει πολύ μεγάλη σημασία. Καθώς όμως έχει χαθεί η εξωτερική ηθική, με την εγκατάλειψη της γειτονιάς αυτό που λέμε «τι θα πει ο κόσμος» αυτό εννοώ εξωτερική ηθική, ο γάμος βασιζόμενος στη ψυχοσυναισθηματική επικοινωνία, μια επικοινωνία εύθραυστη, γίνεται και ο ίδιος εύθραυστος και έτσι έχουμε μια καλπάζουσα αύξηση των διαζυγίων.

 

         Αποφεύγω να εμφανίσω καν ως τάση την ομοφυλοφιλική σχέση, γιατί νομίζω και θέλω να πιστεύω ότι αποτελεί μια παρανοϊκή εξαίρεση που δεν θα επιβεβαιωθεί  ποτέ από τον κανόνα.

 

           Πρέπει όμως να αναφέρω ότι η λεγόμενη σεξουαλική απελευθέρωση και ο φιλελευθερισμός στο χώρο της οικογένειας, μας δίνει αριθμούς όλο και μεγαλύτερους που αφορούν τα παιδιά χωρίς πατέρα, τα παιδιά που έρχονται χωρίς γάμο.

 

         Στην κοινωνιολογία της οικογένειας κάνουμε διάκριση ανάμεσα σε δύο οικογένειες στις οποίες  ανήκει το έγγαμο άτομο. Την οικογένεια από την οποία προέρχεται, που την ονομάζουμε οικογένεια προσανατολισμού και έχει μεγάλη σημασία γιατί ονομάζεται προσανατολισμού και την αναπαραγωγική οικογένεια που προκύπτει από το γάμο των παιδιών.

 

           Εκείνο που είναι βασικό και καθορίζει την ποιότητα των σχέσεων που αναπτύσσονται μέσα στην ίδια τη πυρηνική οικογένεια είναι οι σχέσεις που διατηρούνται η δεν διατηρούνται ανάμεσα στην οικογένεια προσανατολισμού και τις αναπαραγωγικές οικογένειες, τις οικογένειες δηλαδή που δημιουργούν τα παιδιά.

 

         Αυτή η σχέση στο Ευρωπαϊκό χώρο θεωρώ ότι γίνεται όλο και πιο χαλαρή και ότι τείνει να εξαφανιστεί.

 

        Στη λογική της λειτουργικής μετάθεσης που αναφέραμε προηγουμένως και μέσα σε μια διαδικασία  καινοφανή το πρόσωπο άνθρωπος αντικαθίσταται από το άτομο. Ο γονιός, ο πατέρας και η μητέρα είναι άτομα που μεταφέρονται στους οίκους ευγηρίας η όπως αλλιώς ονομάζονται αυτά τα ιδρύματα, τα οποία στον Ευρωπαϊκό χώρο τείνουν να γίνουν οι «παιδικοί σταθμοί» της τρίτης ηλικίας.

 

          Βέβαια υποψιάζομαι ότι στις περιπτώσεις αυτές οι γονείς  αυτοί εισπράττουν το τίμημα της δικής τους συμπεριφοράς. Γιατί όταν είχαν παντρέψει τα παιδιά τους, διέκοψαν τους δεσμούς και δεν τα στήριξαν ανάμεσα στην αναπαραγωγική οικογένεια και στην οικογένεια προσανατολισμού,

 

          Σε πολλές περιπτώσεις οι δεσμοί ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά γίνονται χαλαρές. Και όσο τα παιδιά είναι άγαμα αλλά ενήλικα εξακολουθούν να μένουν στο σπίτι. Και αν μένουν σε πολλές περιπτώσεις στο πατρικό σπίτι, συμβαίνει να πληρώνουν ενοίκιο. Υπάρχουν  και τέτοιες περιπτώσεις. Συνεπώς αυτή ακριβώς η νέα μορφή της εξατομίκευσης της ζωής οδηγεί στο τελικό αυτό αποτέλεσμα.

 

           Πρέπει να πούμε ότι και στη χώρα μας είδαμε μερικά τέτοια δημοσιογραφικά τερατουργήματα. π. χ. Δημοσιογράφος που πρόβαλε στην τηλεόραση το γάμο μιας υπερήλικης κυρίας με ένα υπερήλικο κύριο που έγινε σε γηροκομείο. Αυτό βεβαίως αν ήταν στον Ευρωπαϊκό χώρο μέσα από τις συνθήκες που καταγράψαμε θα ήταν μια φυσιολογική κατάσταση και μια λύση στην απόγνωση της μοναξιάς.

 

         Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, εκεί όπου οι εσωτερικές σχέσεις στον ενδοοικογενειακό χώρο τυποποιήθηκαν έφερε αυτή την μορφή της οικογένειας, μια συνάθροιση προσώπων η  που τείνει σε μια συνάθροιση προσώπων, χωρίς εσωτερική συνοχή και χωρίς αυτό το βαθύτερο που χαρακτηρίζει την οικογένεια.

 

        Οι προοπτικές για το θεσμό της οικογένειας σε μια κοινωνία γεμάτη εκπλήξεις είναι δύσκολο να προβλεφθούν.

 

            Η δική μου προσωπική πρόβλεψη είναι ότι η οικογένεια είναι ένας φυσικός θεσμός και συνάμα ιερός και ότι και να γίνει θα επιβιώσει και θα συνεχίσει να υπάρχει.

 

           Εκείνο που μένει είναι τι περιεχόμενο και ποια μορφή θα πάρει η οικογένεια στον αιώνα που διανύουμε, και αυτό είναι το ζητούμενο στην Ευρώπη.

 

           Θέλω να πιστεύω πως η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου έχει κουράσει τόσο πολύ που θα αναγκαστεί να επιστρέψει σε ένα εσωτερικό περιεχόμενο, όπου θα πάρει την συνάθροιση των προσώπων κι απ΄ αυτή θα σχηματίσει μια ομάδα με εσωτερική συνοχή και με ιδεολογικό περιεχόμενο

 

         Θα ήθελα ακόμη τελειώνοντας να αναφερθώ στο αίτημα των ομοσεξουαλικών ζευγαριών να αποκτήσουν παιδιά. και να παρακαλέσω για ένα θέμα. Εμείς σεβόμαστε τις αδυναμίες τους, ας σεβαστούν και εκείνοι το δικαίωμα του παιδιού να ζήσει μέσα στη φυσική κατάσταση που το έφερε στον κόσμο.

      Σας ευχαριστώ

ΛΕΩΝΙΔΑ Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ: ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

 

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

 


Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου

Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

 

Τα τελευταία χρόνια με την ανακατάταξη των υφισταμένων κομμάτων μετά την μεταπολίτευση στα κόμματα αυτά, συντελούνται ευρύτατες αναταράξεις όταν μάλιστα πρόκειται να εκλεγεί νέος πρόεδρος.

Κάθε φορά διάφορα γεγονότα αναστατώνουν τα επιτελεία του κομμάτων, τα μέλη και τους φίλους τους, γύρω από την εκλογή νέου προέδρου.

Κάθε φορά που πρόκειται να εκλεγεί νέος Πρόεδρος αναφύονται διαδικαστικά και άλλα ζητήματα που φέρνουν στην επιφάνεια ένα σοβαρό κατά την άποψή μας ζήτημα εκείνο της ανυπαρξίας θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των κομμάτων.

Ενώ ζούμε σε μια ευνομούμενη Δημοκρατική χώρα τα κόμματα λειτουργούν με το δικό του το καθένα καταστατικό, το οποίο, κάθε κόμμα διαφοροποιεί κάθε φορά, όποτε το θεωρεί εκείνο αναγκαίο .

Θεωρώ πως όφειλε η Δημοκρατία μας διαπνεόμενη από σύγχρονη προοδευτική αντίληψη να θεσπίσει ένα νόμο και μάλιστα συνταγματικά προβλεπόμενο και κατοχυρωμένο για τη λειτουργία όλων των κομμάτων που φιλοδοξούν να διαχειριστούν τις τύχες του Ελληνικού Λαού.

Είναι αυτονόητο ότι εκείνοι που επιδιώκουν την ίδρυση ενός κόμματος θα πρέπει , να διαπνέονται από βασικές αρχές και πιστεύω και να στηρίζονται κατά πρώτο λόγο , σε θέσεις μονίμων ιδεολογικών, ανθρωπίνων, θεσμικών και πολιτιστικών αρχών και κατά δεύτερο λόγο, σε κοινωνικές αναγκαιότητες και ανθρώπινα συμφέροντα.

Η λειτουργία των κομμάτων με τους εκλεγμένους βουλευτές υποκαθιστούν την άμεση Δημοκρατία στην «Εκκλησία του Δήμου».

Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφράζεται και να συναποφασίζει για τα ζητήματα του κράτους και της κοινωνίας.

Η σύγχρονη ηλεκτρονική τεχνολογία παρέχει σήμερα τη δυνατότητα, για μεγάλα Εθνικού ενδιαφέροντος ζητήματα, την άμεση προσφυγή στον πολίτη ,με την προκήρυξη Δημοψηφισμάτων.

Τα κόμματα και οι λειτουργίες τους θα πρέπει να διέπονται από βασικές αρχές προκαθορισμένες και μη αμφισβητούμενες.

Όμως από την μέχρι σήμερα πρακτική αποδεικνύεται πως σε περιπτώσεις αλλαγής ηγεσίας ή και ιδεολογικού προσανατολισμού τα Συνέδρια συγκροτούνται ανάλογα με τις ερμηνείες που δίνονται στις διατάξεις του κατά καιρούς ισχύοντος καταστατικού.

Έτσι, για να έρθουμε στην επικαιρότητα, μετά την αποτυχία κάθε κόμματος συνήθως ακολουθεί και η διαδικασία αλλαγής προέδρου.

 Αφού συνήθως , υπάρχει παραίτηση και δρομολογεί ο ίδιος ο παραιτηθείς πρόεδρος τις διαδικασίες εκλογής νέου Προέδρου.

Εάν υπήρχε όμως Καταστατικό συνταγματικά προβλεπόμενο και θεσμοθετημένο με νόμο του κράτους και καθορίζει επακριβώς την όλη διαδικασία εκλογής δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και θα αποφεύγονται αντιδικίες και αντιπαραθέσεις .

Θα μπορούσε επίσης να προβλέπονται οι προθεσμίες εντός των οποίων θα κινηθεί η όλη διαδικασία .

Επίσης τα κόμματα είναι υποχρεωμένα να συντάσσουν κάθε χρόνο Διοικητικό και Οικονομικό Απολογισμό έτσι ώστε κάθε μέλος του να γνωρίζει τι έπραξε ο εντολοδόχος του κατά την διαρρεύσασα περίοδο και φυσικά να υπάρχουν ελεγκτικά όργανα.

Απαιτείται πλήρης διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων. Δεν μπορεί τα κόμματα τα λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση και τα μέλη τους να αγνοούν τον τρόπο διαχείρισής της.

Δεν μπορεί κανένα κόμμα να δηλώνει άρνηση ελέγχου των οικονομικών του από ανεξάρτητη αρχή ή Οικονομική Επιθεώρηση.

Θεωρούμε πως είναι αναγκαία η θεσμοθέτηση νόμου δεσμευτικού της λειτουργίας των κομμάτων με συνέπειες για κάθε καταστρατήγηση του.

Κρίνεται αναγκαίο, να αναβαθμιστεί ο ρόλος του μέλους κόμματος μέσα στα πλαίσια της ορθής λειτουργίας των κομμάτων και του Δημοκρατικού πολιτεύματος.

Σε μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία το μέλος του κόμματος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και η ευθύνη του αναγνωρίζεται όπως επίσης υπολογίζεται η γνώμη και η ψήφος του σε όλα τα επίπεδα διαδικασιών.

Δεν πρέπει να είναι ανεκτό κόμμα να μη διαθέτει Μητρώο μελών .

Πρέπει η ίδια η πολιτεία να καθορίσει θεσμικά για όλα τα κόμματα τον τρόπο και την διαδικασία εισόδου του πολίτη στο οποιοδήποτε κόμμα και τους κανόνες για τη διαγραφή ή αποχώρησή του.

Να υπάρχει απαγόρευση με συνέπειες για εγγεγραμμένους σε περισσότερα του ενός κόμμα όπως επίσης και σε περισσότερες της μίας οργάνωση, του ιδίου κόμματος.

 Οι διπλοεγγραφές θα αποτελούν λόγο οριστικής διαγραφής.

Η Δημοκρατία οχυρώνεται, διασφαλίζεται και λειτουργεί απρόσκοπτα όταν βασίζεται σε θεσμούς που γίνονται σεβαστοί από όλους, και οι τυχόν παραβάτες έχουν συνέπειες.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΒΡΑΔΙΝΩΝ NΟΕΜΒΡΙΟΣ 2024 –ΙΟΥΝΙΟΣ 2025

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΒΡΑΔΙΝΩΝ

ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ   Ν. Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ

******

ΣΤΕΓΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ «ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ»


 

 

 

NΟΕΜΒΡΙΟΣ  2024 –ΙΟΥΝΙΟΣ   2025

 

 

 

NOEMΒΡΙΟΣ 2024

 

 

4/11 Δευτέρα 7.  μ.μ.

Ομιλήτρια: Παναγιώτα Λάμπρη Πεζογράφος, Ποιήτρια

Θέμα: « Γιάννης Μόραλης, ένας ευπατρίδης της Τέχνης».

 

 

11/11 Δευτέρα  7. μ.μ.

Ομιλητής : Λευτέρης Πολυκρέτης Συγγραφέας

Θέμα: «Από το Εγώ στο Εμείς»

 

 

 

18/11 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής

της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη  με τίτλο:  «ΟΛΟΝΥΚΤΙΕΣ».

Τη συλλογή θα παρουσιάσουν:

-         Αφροδίτη Σκαλτσά -Δημητρακοπούλου Aναγνώστρια, συντονίστρια βιβλιοφιλικής ομάδας και Λέσχης Ανάγνωσης.

-Aγγελική Περδικάρη Εκπαιδευτικός-Ποιήτρια και

-Ελευθερία Στεργιοπούλου Δημοσιογράφος.

 

 

25/11 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Ομιλητής:  Νικόλαος Τζανάκος  Συγγραφέας-Ιστορικός Ερευνητής

Θέμα: «Oι φαμίλιες των Κοτζαμπάσηδων  και οι Δήμαρχοι της Πάτρας».

 

                           ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

 

2/12  Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Oμιλητής:  Γεώργιος Αμπατζής Δικηγόρος επί τιμή, Συγγραφέας.

Θέμα: «Η εξελικτική πορεία του Αχιλλέα από την Οργή στο ΄Ελεος

και το διαχρονικό της μήνυμα».

-Παναγιώτης Συκιώτης. Νευρολόγος-Ψυχίατρος-Ψυχαναλυτής

Θέμα: «Οδυσσέας Βασιλιάς της Ιθάκης και οι Σειρήνες».

 

 

                                  9/12 Δευτέρα 7 μ.μ.

Παρουσίαση των Ποιητικών Συλλογών της

Αθηνάς Καλλιμάνη-Γεωργιτσοπούλου: «Αυλαία» και  «Υετός».

Tις συλλογές θα παρουσιάσουν οι:

-Μαίρη Σιδηρά φιλόλογος, συγγραφέας.

-Μαρία Κοσμά φιλόλογος.

-Μαρία Κοσσυφίδου εκπαιδευτικός, ποιήτρια  και

Γεωργία Ι. Νικολόπουλου, Διεθνολόγος Ραδιοφωνικός Παραγωγός.

Θα ακουστούν μελοποιημένα ποιήματα από μουσικό σχήμα

υπό τη Δ/νση  της Δήμητρας Πίτσου.  Στίχοι θα αποδοθούν

από μέλη του θεατρικού Εργαστηρίου Πολυφωνικής

 

 

16/12 Δευτέρα 7 μ.μ.

Ομιλητής: Νίκος Αθανασίου  Συγγραφέας-Ιστορικός Ερευνητής.

Θέμα: «To Ρωμαϊκό και Μεσαιωνικό Υδραγωγείο της Πάτρας»

 

 

23/12   Δευτέρα 7.μ.μ.

Oμιλητής : Τάκης Τσονάκας  Συγγραφέας-Ιστορικός Ερευνητής

Θέμα: «Δεκαετία του Εξήντα».

 

25/12 Τετάρτη   Εορτή  Χριστουγέννων

 

 

30/12 Δευτέρα 7.μ.μ.

 

 

 

 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2025

 

 

6/1 Δευτέρα  (Θεοφάνεια )

 

 

 

13/1 Δευτέρα 7.00 μ. μ.

     Ομιλητής: Γεώργιος Σπηλιωτόπουλος Επίτιμος  Πρόεδρος Εφετών Πατρών

    Θέμα:  «Η μοναξιά του Δικαστή»

 

 

 

 

20/1 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

     Ομιλήτρια: Μαρία Ρουκανά Φιλόλογος-Συγγραφέας-Λαογράφος

       Θέμα: «Λόρδος Βύρων : Ρομαντικός ποιητής και

εμβληματικός Φιλέλληνας αγωνιστής».

 

 

 

27/1  Δευτέρα   7.00 μ.μ.

Ομιλητής: Βασίλης Χριστόπουλος .Πολιτικός Μηχανικός-Πεζογράφος

Θέμα:«Πώς συγκροτήθηκε μετά την απελευθέρωση

η τοποκατατάξη των γαιοκτημόνων».

 

 

.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ  2025

 

3/2 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

 

Ομιλητής: Παναγιώτης Ζεύλας Καθηγητής –Συγγραφέας

Θέμα: «Aρχαία  Ηλιδα -Αρχαία Ολυμπία, Ένας δρόμος»

 

10/2 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

 

Φιλολογικό Μνημόσυνο Θεοδώρας Μαρούδα - Ανεστοπούλου.

Για τη ζωή και το έργο της θα μιλήσoυν:

-Ευγενία Αρβανίτη-Παλαιολόγου, Φιλόλογος - Πεζογράφος

και η Χριστίνα Παπανικόλα  Ποιήτρια - Ηθοποιός

 

 

                                   17/2 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

 

Φιλολογικό Μνημόσυνο του ποιητή

Γιάννη Παπαναστασόπουλου

Για τη ζωή και το έργο του, θα μιλήσoυν:

ο  Εκπαιδευτικός-Ποιητής, Γιάννης Βαρούχας

και ο Φιλόλογος και Ποιητής Φώτης Δημητρόπουλος

 

 

24/2 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Ομιλητής: Ηλίας Δημητρόπουλος.  Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής.

Θέμα:  «Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας (Γ. Αθάνας) »

 

 

 

ΜΑΡΤΙΟΣ 2025

 

3/3 Καθαρά Δευτέρα

 

 

10/3 Δευτέρα 7. 00 μ.μ.

Ομιλητής: Ομιλητής: Aνδρέας Λάζαρης  Καθηγητής-Συγγραφέας

Θέμα: «Η πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ. Οι συναρτήσεις πολιτικής και Λογοτεχνίας»

 

 

 

17/3 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Ομιλητής: Χρήστος Μούλιας Δικηγόρος-Συγγραφέας-Ιστορικός Ερευνητής.

Θέμα: «Προανακρούσματα της Eπανάστασης  στην Πάτρα.

 Ο  πρώτος φόρος αίματος  των Βαΐων και  των Παθών»

 

 

                                   24/3  Πέμπτη.7.μ.μ.

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Oμιλητής: Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Επίτιμος Δικηγόρος-Συγγραφέας

Θέμα: «Η διαδρομή της ποίησης από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας»

 

Απαγγελίες ποιημάτων Πατρινών Ποιητών.

 

 

 

31/3 Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Oμιλητής:  Kώστας Αθανασόπουλος Καθηγητής -Συγγραφέας

Θέμα: «Ποίηση και Αυτοκίνητο»

 

.

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2025

 

7/4  Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Ομιλήτρια:Χριστίνα Κόκκοτα Φιλόλογος, Θεατρολόγος-Συγγραφέας

 

Θέμα:Ψυχική νόσος και δημιουργία στη Νεοελληνική Λογοτεχνία

(Γ. Βιζυηνός, Κ. Καρυωτάκης, Ν. Λαπαθιώτης, Ρ. Φιλύρας)

 

 

14/4 Δευτέρα 7.00 μ.μ. ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

 

 

 

21/4   Δευτέρα 7.00 μ .μ.  ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΣΧΑ

 

 

 

 

 

28/4  Δευτέρα 7.00 μ.μ.

Oμιλητής:  Παναγιώτης Χαλούλος Φιλόλογος-Συγγραφέας-Zωγράφος

Θέμα: «Χάρτες και πορτολάνοι-κι αν ο Βορράς βρίσκονταν στο Νότο; o Xάρτης (κι ο κόσμος) ανάποδα!

 

 

ΜΑΪΟΣ 2025

 

5/5   Δευτέρα 7. μ.μ.

      Ομιλητής: Ιωάννης Κάνδυλας Ιατρός-Συγγραφέας

          Θέμα: «Το Ολυμπιακό Πνεύμα στη ζωή μας»

 

 

 

 

12/5 Δευτέρα 7. μ.μ.

Ομιλήτρια: Ειρήνη  Μπόμπολη Φιλόλογος-Ποιήτρια

      Θέμα: «Λογοτεχνία και βίωμα».

 

 

 

19/5 Δευτέρα 7. μ.μ

Παρουσίαση του νέου Βιβλίου του Αεροπαγίτη και Συγγραφέα Αργύρη Σταυράκη

«Νεοελληνική Νομική Γλώσσα και Ορολογία».

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:  Χρήστος  Μουλιάς Δικηγόρος,Συγγραφέας ,Ιστορικός Ερευνητής, η Χριστίνα Κόκκοτα Φιλόλογος Θεατρολογος και  ο Φώτης Δημητρόπουλος Φιλόλογος-Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής.

 

 

 

 

26/5  Δευτέρα 7. μ.μ

Ομιλητήτρια :Σοφια Χριστοπούλου  Καθηγήτρια-Συγγραφέας

Θέμα: «Οι ποιητές της Ελιάς: Aπό τον ΄Ομηρο στoν Παλαμά… και…τα ελαιόδενδρα του  Van Gogh».

 

 

ΙΟΥΝΙΟΣ 2025

 

2/6    Δευτέρα  7 μ. μ.

Παρουσίαση του Βιβλίου της Δημοσιογράφου και συγγραφέως

Πόπης Δέδε-Δεσύλλα

«Η δύναμη του πλίθινου σπιτιού»

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης ενώ αποσπάσματα του βιβλίου θα αναγνώσει και θα σχολιάσει η συνταξιούχος εκπαιδευτικός Αγγλικής Γλώσσας  στο ΑΤΕΙ Πάτρας,  Χρηστίνα  Λαμπάκη Κουτσουροπούλου.

 

 

 

9/6 Δευτέρα 7 μ.μ.

         Ομιλητής:Σπύρος Παπουτσάκης Ιατρός-Χειρουργός-Συγγραφέας

Θέμα:   Η Ελληνίδα στο διάβα των τελευταίων πενήντα χρόνων.(Προσωπικά βιώματα).

 

 

16/6 Δευτέρα 7 μ.μ.

 

Ομιλητής:Θεόδωρος Λάμπρου. Iστορικός, Δημοσιογράφος

Θέμα: «Φράγκοι  και Βυζαντινοί στην Ηλεία».