Σπύρος Παρασκευόπουλος
Ομότιμος Καθηγητής της Μακροοικονομικής (Οικονομολόγος)
Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λειψίας
Κολωνία, 11. 05. 2011
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
σας απευθύνω την ανοικτή επιστολή μου πρώτον σαν έλληνας του εξωτερικού και δεύτερον σαν πανεπιστημιακός Οικονομολόγος Καθηγητής. Όπως και σεις γνωρίζετε, εμείς οι έλληνες του εξωτερικού, τουλάχιστον συναισθηματικά, είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με την Ελλάδα από ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας έλληνες του εσωτερικού.
Αυτό ακριβώς είναι σήμερα και το μεγάλο πρόβλημά μας στο εξωτερικό, όπου διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά τις απαξιώσεις και υποτιμήσεις της Ελλάδος όχι μόνον από τη λεγόμενη κοινή γνώμη, που εκφράζεται με τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από τους συμπολίτες μας στις χώρες που ζούμε. Αυτό μας προσβάλει και μας λυπεί τρομερά. Γι αυτή την εξέλιξη το λιγότερο φταίνε βέβαια οι έλληνες του εξωτερικού. Αλλά σε αυτή τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Σας γράφω περισσότερο σαν Οικονομολόγος και μάλιστα σαν Καθηγητής της Μακροοικονομικής, που θέλω να πιστεύω, ότι με βάση την ιδιότητα μου αυτή, μπορώ να εκφράσω γνώμη γύρω από τη σημερινή καταστρεπτική οικονομική κρίση της Ελλάδος.
Συγχρόνως σας παρακαλώ αυτά που σας γράφω μη βιαστείτε να τα πετάξετε στο καλάθι των αχρήστων, αλλά να τα συζητήσετε προσεκτικά με τους συμβούλου σας και να βγάλετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα ανάλογα συμπεράσματα σας.
Δεν θα αναφερθώ στις οικονομικοκοινωνικές πολιτικές των Κυβερνήσεων της Ελλάδος στα τελευταία 35 χρόνια που μας οδήγησαν σε αυτή την οικτρά δημοσιονομική κατάσταση. Επί του θέματος έχουν γραφεί και λεχθεί - από επώνυμους ειδικούς και μη - αρκετά, αλλά αυτό δεν είναι νομίζω το επείγον θέμα της επικαιρότητας.
Αυτό που επείγει άμεσα είναι η λύση του προβλήματος του αβάστακτου δημόσιου χρέους της Ελλάδος, του οποίου η εξυπηρέτηση με τα σημερινά δεδομένα, καταδικάζει την πατρίδα μας να βρίσκεται επί αόριστον χρόνο στην „εντατική“.
Γι αυτό είμαι της γνώμης ότι πρέπει να λάβετε στα σοβαρά αυτό που σας λέγει η αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή ότι αφορά την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, όχι όμως όπως το εννοεί αυτή. Αν έχω καταλάβει καλά ο κ. Σαμαράς, όταν μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση, εννοεί καλύτερους όρους του δανείου των 110 δις €. Δηλαδή χαμηλότερα επιτόκια, μεγαλύτερο χρόνο απόσβεσης, ή διαφοροποίηση στη δημοσιονομική πολιτική. Όλα αυτά μπορεί να περιορίσουν οριακά, αλλά δεν λύνουν μακροπρόθεσμα το πρόβλημα της αύξησης του δημόσιου χρέους, εκτός βέβαια και προσδοκά ο κ. Σαμαράς ότι με τα μέτρα αυτά θα αποκτήσει η Οικονομία της Ελλάδος ετήσια δυναμική της τάξης του 7% ή του 8% σε αύξηση του ΑΕΠ στα επόμενα 15 χρόνια.
Αν δεν έχετε και εσείς τις ίδιες προσδοκίες, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε και να δράσετε και εσείς απόλυτα συμφεροντολογικά για την πατρίδα μας, όπως κάνουν και οι συνάδελφοί σας ευρωπαίοι δανειστές μας. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά, άλλωστε το συζητούν κατά καιρούς κρυφά ή ανοικτά, ότι η Οικονομία της Ελλάδος, ακόμη και με την απόλυτη εκπλήρωση των συμφωνιών του μνημονίου και με ακόμη ετήσιες αυξήσεις του ΑΕΠ της τάξης του 4%, δεν θα κατορθώσει στο απώτερο μέλλον να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του αυξανόμενου χρέους της, δηλαδή να αποφύγει την ανοικτή χρεοκοπία. Γι αυτό δίνουν τις δανειακές ενέσεις, όχι για να αποτρέψουν την άμεση χρεοκοπία της Ελλάδος και με αυτό να σώσουν το Ευρώ, όπως κάθε φορά ισχυρίζονται, αλλά για να σώσουν, με τα σχετικά υψηλά επιτόκια που πληρώνει η Ελλάδα και με τις εκάστοτε αποπληρωμές των ληγόντων κρατικών ομολόγων ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου, που έχουν δανείσει οι ιδιωτικές τους τράπεζες με τους καταθέτες τους.
Στον ίδιο σκοπό αποβλέπει και η επί πλέον „ένεση“ των 65 ή 100 δις € που πάλι σήμερα συζητείται. Με άλλα λόγια την διαιώνιση της καταδίκης της Ελλάδος, δηλαδή να είναι συνεχόμενα χρεωμένη ή με άλλα πιο αυστηρά λόγια, να είναι συνεχώς υποδουλωμένη.
Η πρόταση μου είναι λοιπόν να μπείτε και εσείς στην αντεπίθεση, αφού προηγουμένως το συζητήσετε και με την αντιπολίτευση, μήπως βρείτε και μία κοινή φόρμουλα στην εξής πρόταση μου:
(1) Να προτείνετε στη Τρόικα και γενικά σε όλους τους δανειστές της Ελλάδος μία άμεση μερική απόσβεση του ελληνικού συνολικού δημόσιου χρέους της τάξης του 50% το λιγότερο. Εδώ μπορείτε ενδεχομένως να προτείνετε και μία ανοικτή πιθανή δυνατότητα (επιλογή) όχι όμως αναγκαστική υποχρέωση, να επανέλθει η Ελλάδα στην εξυπηρέτηση του μη αποπληρωμένου χρέους, το γρηγορότερο μετά από 20 χρόνια, με την προϋπόθεση βέβαια, ότι οι δυνατότητες της ελληνικής Οικονομίας θα επιτρέπουν - με κάποια σχετική άνεση - κάτι τέτοιο. Εδώ θα μπορούσαν να συζητηθούν και να συμφωνηθούν προς αποφυγή της ασάφειας συγκεκριμένες προϋποθέσεις αυτής της πιθανής αποπληρωμής. Θα μπορούσε να γίνει δηλαδή κάτι ανάλογο, που έκανε η Γερμανία χωρίς να ήτανε υποχρεωμένη, με την αποπληρωμή των αμερικανικών επιδοτήσεων (μετά από περίπου 50 χρόνια), που πήρε στα πλαίσια του σχεδίου Μάρσαλ μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
(2) Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει την αυστηρή υποχρέωση ακόμη και με την επιτήρηση των δανειστών να μην έχει στα επόμενα χρόνια πρωτογενές έλλειμμα. Το δε συνολικό έλλειμμα να είναι πάντα κάτω του 3%, που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της Συνθήκης του Μάαστριχτ. .
(3) Οι ιδιωτικοποιήσεις (αποκρατικοποιήσεις) δημόσιων περιουσιακών στοιχείων να μη γίνουν άμεσα τώρα, κάτι που θα οδηγήσει με τη σημερινή δυσμενή ελληνική οικονομική συγκυρία σε σχετικά πενιχρές κρατικές απολαβές. Μάλιστα αν οι πωλήσεις γίνουν σήμερα αυτό θα δώσει εν μέρει τη δυνατότητα στους ιδιώτες αγοραστές να τα εκμεταλλευτούν εν μέρει μονοπωλιακά ή ολιγοπωλιακά τις επιχειρήσεις αυτές σε βάρος των ελλήνων πολιτών. Προτείνω λοιπόν να σχηματισθεί ένα ειδικό ταμείο εκμετάλλευσης των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, η διοίκηση του οποίου να αποτελείται από ανεξάρτητους έλληνες και ξένους διαχειριστές, που θα προτείνονται από κοινού από την ελληνική Κυβέρνηση και τους ξένους δανειστές. Αυτοί θα αναλάβουν την υποχρέωση να εξυγιάνουν τις επιχειρήσεις αυτές και να τις κάνουν ανταγωνιστικές, δηλαδή να τις καταστήσουν στο σύνολό τους κερδοφόρες. Κέρδη και αποδοχές από τυχών μελλοντικές πωλήσεις να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
(4) Στο διάστημα αυτό να αναλάβουν όλες οι μελλοντικές ελληνικές Κυβερνήσεις την νομική υποχρέωση, που πρέπει να ψηφιστεί τουλάχιστον από 180 Βουλευτές, πρώτον να εξυγιάνουν τη λειτουργία του Κράτους, δηλαδή να καταπολεμούν συνεχώς τη διαφθορά και διαπλοκή. Αυτή η καταπολέμηση να γίνεται σε μεγάλο βαθμό αισθητή (αποδεικτή) από τα επί πλέον κρατικά έσοδα που θα προέρχονται όχι από τις αυξήσεις και την επιβολή νέων φόρων, αλλά αποκλειστικά από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Δεύτερον ο νόμος αυτός θα πρέπει να υποχρεώνει τις Κυβερνήσεις ώστε οι απασχολούμενοι στο δημόσιο τομέα, σε ποσοστό επί του συνόλου των απασχολουμένων, να μη υπερβαίνουν τον μέσον όρο του ποσοστού των Χωρών της Ευρωζώνης.
Τρίτον τα κρατικά έσοδα στο σύνολό τους (φόροι, τέλη και ασφαλιστικές εισφορές) σε ποσοστό επί του ΑΕΠ, δεν θα πρέπει να υπολείπονται του μέσου ποσοστού των Χωρών της Ευρωζώνης.
Αυτές είναι μερικές σκέψεις με κατά τη γνώμη μου ουσιαστικές προτάσεις, που ίσως εν μέρει σας βοηθήσουν να βρείτε τις για τους Βουλευτές που θα αποφασίσουν και για την ελληνική Κοινωνία γενικότερα όσο το δυνατό περισσότερο ανεκτές λύσεις, που θα έχουν ασφαλώς άμεσες και συνεχείς επώδυνες αλλά κάπως υποφερτές επιδράσεις όχι μόνον στη παρούσα αλλά και για μερικά χρόνια ακόμη στη μελλοντική οικονομική και κοινωνική ζωή των ελλήνων.
Με εκτίμηση
Σπύρος Παρασκευόπουλος
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
«…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»
«…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν»
Ιωάννης Καποδίστριας
Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος,
Προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΜΕ
«…Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»
«…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν»
Ιωάννης Καποδίστριας
Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος,
Προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΜΕ
ΤΟΛΜΑΜΕ: ΣΧΟΛΙΑZΟΥΜΕ ΤHN TOΛΜΗ ΤΩΝ 32!
Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι,
Αλήθεια τι ήταν εκείνο που σας έκανε να Θέλετε να εκφράσετε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου;
Hταν μια αιφνίδια καταστροφή που συνέβη στη χώρα μας, μια θεομηνία, ένας καταστροφικός σεισμός, ένας θανατηφόρος λοιμός, μια πολεμική ήττα τι ακριβώς ήταν εκείνο που συνετέλεσε η χώρα μας να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση;
Mιλάτε για ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη την οποία χαρακτηρίζεται αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας. Αγνοείτε πως πετύχαμε αυτή την καθ’ υμάς ισότιμη ένταξη;
Mιλάτε για σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ποίες είναι αυτές οι κατακτήσεις και από ποίους απειλούνται;
Κατάκτηση πολιτική: Tο ακαταδίωκτο των βουλευτών, η ατιμωρησία και η ανευθυνότητα ,θεσμοθετημένες παραγραφές ,λαμογιές και λαθροχειρίες σε ημερήσια διάταξη και η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου.
Κατάκτηση κοινωνική: Ένα άθλιο σύστημα υγείας, μια παιδεία χωρίς προσανατολισμό, με επιστήμονες άνεργους, με λαθρομετανάστες να έχουν κυριολεκτικώς καταλάβει τη χώρα, με ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική.
Κατάκτηση οικονομική: Eνα Κράτος καταχρεωμένο και ένας λαός υπερφορολογούμενος, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με απολύσεις εργαζομένων, με κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, με καταθέσεις δισεκατομμυρίων κάποιων «πατριωτών» στις Ελβετικές Τράπεζες.
Aυτές είναι οι κατακτήσεις που κινδυνεύουν αγαπητοί μου φίλοι;
Θετικό το ότι αυτοχαρακτηρίζεστε ως υπεύθυνοι πολίτες και ότι νοιώθετε την ανάγκη να μιλήσετε καθώς όπως γράφετε και λέτε
οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Αλήθεια για πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο;
Τόσο ρόδινα τα βλέπετε στη χώρα μας; Και αυτά τα ρόδινα κάποιοι απειλούν να τα καταστρέψουν ;
Αλήθεια τόσα χρόνια που οικοδομήθηκε αυτή η καταστροφή, τόσα χρόνια που χτίζονταν τα τείχη γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;
Για να παραφράσω τον Καβάφη όταν έχτιζαν τα τείχη πως και δεν προσέξατε;Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;
Φέρεσθε σαν να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…
Δεν θελήσατε καν να μας πείτε πως και γιατί φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Δεν σας απασχολεί που έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; Kαι γιατί έφτασε; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση που κάνατε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Τους καλείτε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Γιατί αλήθεια τώρα; τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Τους ζητάτε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
Αγαπητοί φίλοι ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για την κατάσταση της οικονομίας και για τους λόγους της οικονομικής μας κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες.
Γνωμοδοτείτε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε αγαπητοί φίλοι; Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο πως λοιπόν θα αναστραφεί; Δεν έχετε καταλάβει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική κατάρρευση η οποία είναι απότοκος της ηθικής κατάρρευσής της.
Όταν αγαπητοί φίλοι οι αξίες είχαν εκδημήσει από τον δημόσιο βίο μας που κατοικοεδρεύατε; Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε ; ‘ Όταν ο άλλος δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα για ποια ομοψυχία μπορείτε να μιλάτε; Oταν κανένας από όσους ενοχοποιήθηκαν για οικονομικές καταχρήσεις δεν τιμωρήθηκε, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί ; Mπορεί με αυτά τα δεδομένα να αποτραπεί η καταστροφή; To καθήκον τους όφειλαν να κάνουν όλοι και δεν το έκαναν, γιατί θα το κάνουν τώρα επειδή φτάσανε τη χώρα στην καταστροφή;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας που στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Αλήθεια από θυσίες και κόπους γενεών δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη που καλείται να επωμισθεί ο Ελληνικός λαός και οι αγέννητοι νεκροί; Δεν έχουμε λέτε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; Στο μόνο στο οποίο συμφωνούμε είναι πως δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών, πλην όμως εμείς χωρίς αυτό το δικαίωμα υποθηκεύσαμε όχι μόνο τα όνειρα αλλά και τη ζωή των νέων και των επερχόμενων γενεών αλήθεια δεν το έχετε αντιληφθεί;
Αυτή η διακήρυξη θα είχε αξία εάν είχε συνταχθεί και κυκλοφορήσει πολλά χρόνια ενωρίτερα, τώρα σίγουρα είναι πλέον αργά!...
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
Αλήθεια τι ήταν εκείνο που σας έκανε να Θέλετε να εκφράσετε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία σας για τη δραματική κατάσταση του τόπου;
Hταν μια αιφνίδια καταστροφή που συνέβη στη χώρα μας, μια θεομηνία, ένας καταστροφικός σεισμός, ένας θανατηφόρος λοιμός, μια πολεμική ήττα τι ακριβώς ήταν εκείνο που συνετέλεσε η χώρα μας να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση;
Mιλάτε για ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη την οποία χαρακτηρίζεται αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας. Αγνοείτε πως πετύχαμε αυτή την καθ’ υμάς ισότιμη ένταξη;
Mιλάτε για σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ποίες είναι αυτές οι κατακτήσεις και από ποίους απειλούνται;
Κατάκτηση πολιτική: Tο ακαταδίωκτο των βουλευτών, η ατιμωρησία και η ανευθυνότητα ,θεσμοθετημένες παραγραφές ,λαμογιές και λαθροχειρίες σε ημερήσια διάταξη και η διασπάθιση του δημοσίου πλούτου.
Κατάκτηση κοινωνική: Ένα άθλιο σύστημα υγείας, μια παιδεία χωρίς προσανατολισμό, με επιστήμονες άνεργους, με λαθρομετανάστες να έχουν κυριολεκτικώς καταλάβει τη χώρα, με ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική.
Κατάκτηση οικονομική: Eνα Κράτος καταχρεωμένο και ένας λαός υπερφορολογούμενος, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με απολύσεις εργαζομένων, με κατάργηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, με καταθέσεις δισεκατομμυρίων κάποιων «πατριωτών» στις Ελβετικές Τράπεζες.
Aυτές είναι οι κατακτήσεις που κινδυνεύουν αγαπητοί μου φίλοι;
Θετικό το ότι αυτοχαρακτηρίζεστε ως υπεύθυνοι πολίτες και ότι νοιώθετε την ανάγκη να μιλήσετε καθώς όπως γράφετε και λέτε
οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Αλήθεια για πρώτη φορά ακούσατε φωνές λαϊκισμού και ανευθυνότητας να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο;
Τόσο ρόδινα τα βλέπετε στη χώρα μας; Και αυτά τα ρόδινα κάποιοι απειλούν να τα καταστρέψουν ;
Αλήθεια τόσα χρόνια που οικοδομήθηκε αυτή η καταστροφή, τόσα χρόνια που χτίζονταν τα τείχη γιατί δεν το πήρατε χαμπάρι ;
Για να παραφράσω τον Καβάφη όταν έχτιζαν τα τείχη πως και δεν προσέξατε;Oύτε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον δεν ακούσατε;
Φέρεσθε σαν να σας έκλεισαν ανεπαισθήτως από τον κόσμον έξω…
Δεν θελήσατε καν να μας πείτε πως και γιατί φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Δεν σας απασχολεί που έφθασε η χώρα μας στην κατάρρευση; Kαι γιατί έφτασε; τι έφταιξε;
Αυτή την έκκληση που κάνατε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου γιατί τώρα; Δεν ζούσατε στην Ελλάδα δεν σας είχε ανησυχήσει τίποτε από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια;
Τους καλείτε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Γιατί αλήθεια τώρα; τώρα που φτάσαμε ήδη στο απροχώρητο; Τους ζητάτε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
Αγαπητοί φίλοι ο λαός μας χωρίς ενημέρωση για την κατάσταση της οικονομίας και για τους λόγους της οικονομικής μας κατάρρευσης είναι αγανακτισμένος ,χωρίς αισιοδοξία και ελπίδες.
Γνωμοδοτείτε ότι ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Για ποια σωτηρία μιλάτε αγαπητοί φίλοι; Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο πως λοιπόν θα αναστραφεί; Δεν έχετε καταλάβει ότι ήδη η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική κατάρρευση η οποία είναι απότοκος της ηθικής κατάρρευσής της.
Όταν αγαπητοί φίλοι οι αξίες είχαν εκδημήσει από τον δημόσιο βίο μας που κατοικοεδρεύατε; Για ποιες συντονισμένες ενέργειες, και για ποιο νέο πνεύμα ομοψυχίας μιλάτε ; ‘ Όταν ο άλλος δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα για ποια ομοψυχία μπορείτε να μιλάτε; Oταν κανένας από όσους ενοχοποιήθηκαν για οικονομικές καταχρήσεις δεν τιμωρήθηκε, για ποιες θυσίες μπορεί κανείς να ομιλεί ; Mπορεί με αυτά τα δεδομένα να αποτραπεί η καταστροφή; To καθήκον τους όφειλαν να κάνουν όλοι και δεν το έκαναν, γιατί θα το κάνουν τώρα επειδή φτάσανε τη χώρα στην καταστροφή;
Mιλάτε για κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας που στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Αλήθεια από θυσίες και κόπους γενεών δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη που καλείται να επωμισθεί ο Ελληνικός λαός και οι αγέννητοι νεκροί; Δεν έχουμε λέτε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Τι αλήθεια φοβάσθε πως μπορεί να καταστραφεί; τα ήδη κατεστραμμένα; Στο μόνο στο οποίο συμφωνούμε είναι πως δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών, πλην όμως εμείς χωρίς αυτό το δικαίωμα υποθηκεύσαμε όχι μόνο τα όνειρα αλλά και τη ζωή των νέων και των επερχόμενων γενεών αλήθεια δεν το έχετε αντιληφθεί;
Αυτή η διακήρυξη θα είχε αξία εάν είχε συνταχθεί και κυκλοφορήσει πολλά χρόνια ενωρίτερα, τώρα σίγουρα είναι πλέον αργά!...
Φιλικά
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ένας ενεργός πολίτης
ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΡΟΣΟΛΙΩΝΕ
Ο Χριστιανισμός στην εποχή της προσπάθειας για επικράτηση και ουσιαστική διαγραφή της αρχαίας θρησκείας πάντα ανακάλυπτε λύσεις που είτε επικάλυπταν παλαιές γιορτές είτε ενσωμάτωναν κάποιες άλλες δίδοντάς τους επίσημα Χριστιανικό χαρακτήρα. Η γιορτή των Χριστουγέννων π.χ. καθορίσθηκε να γιορτάζεται την ίδια μέρα( 25 Δεκεμβρίου) με τη γιορτή του Θεού Ηλίου, αλλά και άλλες γιορτές αντικατέστησαν εορτές των Εθνικών.
Μια από αυτές τις γιορτές που στη διαδρομή τους πολεμήθηκε από την Εκκλησία είναι τα Ανθεστήρια καθώς και οι θρησκευτικές γιορτές απόδοσης τιμής προς τον Άδη και τους νεκρούς. Έτσι υπάρχει ακόμη και σήμερα παρά την διαδρομή των αιώνων το Σάββατο των Ψυχών των Ροσολιών ή Ροσολιώνε όπως λένε το Ψυχοσάββατο της παραμονής της Πεντηκοστής.
Η Χριστιανική παράδοση λέει πως τούτο το Σάββατο κλειδώνονται οι ψυχές στον ΄Άδη. Πιστεύεται δηλαδή ότι από την Ανάσταση μέχρι το Σάββατο της Πεντηκοστής όσες ψυχές έχουν φύγει από τούτο τον κόσμο, το χρονικό τούτο διάστημα μένουν ελεύθερες και πως από το Σάββατο της Πεντηκοστής περνάνε από το μεγάλο Κριτήριο.
Γι’ αυτό ενώ για αλλά ψυχοσάββατα λέγεται «ανάθεμα που δούλευε τα τρία τα Σαββάτα, τσ’ Αποκριάς, της Τυρινής των ΄Αγιων Θεοδώρων» για τούτο το Σάββατο λένε απεγνωσμένα οι ψυχές «ούλα τα Σάββατα να πάν και νάρθουν, των Ροσολιώνε ποτέ να μην ερθή».
«Και η κρίση η εμή δικαία εστίν», μας λέει ο Χριστός και αυτή η κρίση δεν παίρνει αναθεώρηση. Γι ΄αυτό και την επομένη της Πεντηκοστής γονατιστά όλο το εκκλησίασμα στο τέλος της λειτουργίας μνημονεύει όλες τις ψυχές των κεκοιμημένων και δέεται για τη σωτηρία τους.
Αυτή η καθ’ όλα Χριστιανικότατη γιορτή και παράδοση του λαού μας έχει τις ρίζες της από την Ελληνική αρχαιότητα. Βέβαια δεν είναι ίδιο το τελετουργικό της αλλά το νόημά της είναι το ίδιο.
Ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του εδώ και 18 αιώνες περίπου έκανε την εξής διαπίστωση διερχόμενος και καταγράφων τα όσα είδε και πληροφορήθηκε στην Αρχαία ΄Ηλιδα.: «… ο δε ιερός του Άδου περίβολος τε και ναός, ανοίγυνται μεν άπαξ κατά έτος έκαστον, εισελθείν δε ουδέ τότε εφείται πέραν γε του ιερωμένου, ανθρώπων δε ών ίσμεν μόνοι τιμώσιν ΄Αιδην Ηλείοι…. Εκάστου δε άπαξ ανοίγειν του ενιαυτού νομίζουσιν ότι, οίμαι, και ανθρώποις άπαξ η κάθοδος η εις του ΄Αιδου γίνεται» και πιο πάνω ο ίδιος περιγράφοντας στην Ολυμπία το άγαλμα του Πλούτωνα γράφει «…επί δε (τη) κλειδί, έχει γαρ δη ο Πλούτων κλείν, λέγουσιν επ’ αυτή, τον καλούμενον άδην κεκλείσθαι τε υπό του Πλούτωνος και ως επάνεισιν ουδείς αύθις εξ αυτού»
Από όλα αυτά προκύπτει ότι του Άδη ο περίβολος και ο ναός στην Ηλεία κάθε χρόνο άνοιγε ιδιαίτερα και συμβολικά κι έκλεινε μόνο μια φορά και μόνο από τον ιερωμένο του.
Τούτη η γιορτή στους μεταχριστιανικούς χρόνους μεταπλάσθηκε από την παράδοση και ονομάσθηκε γιορτή των Ροζαλίων (από τη χρήση ρόδων, τριαντάφυλλων).Ήταν αρχικά γιορτή της άνοιξης με λουλούδια και γιορταστικό συμπόσιο αλλά στη συνέχεια συνδέθηκε με τη νεκρολογία και τα συμπόσια αυτά, γίνονταν στους τάφους. Στην αρχή γίνονταν στους τάφους των μαρτύρων, την ημέρα της μνήμης των .Με τον καιρό η συνήθεια επεκτάθηκε για όλους τους τάφους γενικά. Έτσι τα Ρουσάλια έλαβαν με τον καιρό πένθιμο χαρακτήρα και μετεβλήθησαν από τελετή της άνοιξης σε εκδήλωση τιμής στους νεκρούς
Από τα Ανθεστήρια γιορτή στη μνήμη των νεκρών των αρχαίων Ελλήνων , μετονομάσθηκαν από τους Ρωμαίους σε γιορτές των ρόδων μια και αυτή την εποχή της γιορτής υπάρχουν άφθονα τριαντάφυλλα με τα οποία στόλιζαν οι Ρωμαίοι τα Νεκροταφεία. Η λέξη rosa άλλωστε σημαίνει τριαντάφυλλο .Οι Ρωμαίοι στη γιορτή των Ροσολιών έκαναν τελετές για τους νεκρούς και θυσίαζαν ζώα.
Μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος η γιορτή των Ροσολιών ήρθε εδώ με τη νέα της ονομασία. Εξελληνίσθηκε με τη λέξη Ρουσάλια.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η γιορτή εκχριστιανίσθηκε και διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Η Εκκλησία θέσπισε το ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής σαν ημέρα προσευχών για τη σωτηρία των ψυχών των νεκρών. Το ψυχοσάββατο αυτό γιορτάζεται κατά τους μήνες Μάιο ή Ιούνιο την ίδια χρονική περίοδο που και οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι γιόρταζαν τα ειδωλολατρικά Ρουσάλια. Το γεγονός ότι η Χριστιανική γιορτή του Ψυχοσάββατου συνέπεσε χρονικά με τα Ρουσάλια, έφερε σύγχυση στους λαούς που ασπάσθηκαν το Χριστιανισμό. Ορισμένα έθιμα των ειδωλολατρικών Ρουσαλίων όπως η σφαγή ζώων και οι διασκεδάσεις διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό Ψυχοσάββατο μέχρι και τα δικά μας χρόνια. Η ονομασία Αρουσαλιού προέρχεται από τα Ρουσάλια.
Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες είναι πολλά τα ειδωλολατρικά έθιμα που διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό, Εκκλησιαστικό - κοινωνικό βίο και αλλοίωναν το γνήσιο πνεύμα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ελάμβαναν κατά καιρούς διάφορα μέτρα για να διαφυλάξουν τους χριστιανούς από τα ειδωλολατρικά κατάλοιπα.
Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνολο που συνήλθε το 691 στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού του Β΄ καταδίκασε και αφόρισε διάφορα ειδωλολατρικά έθιμα και δοξασίες μεταξύ των οποίων τα Βρουμάλια και τα Ρουσάλια.
«Τοιαύτη πανήγυρις αλλόκοτος εστί και τα λεγόμενα ρουσάλια, τα μετά το ΄Άγιο Πάσχα από κακής συνηθείας εν ταις έξω χώραις γενόμενα».
Όμως όπως διαπιστώνουμε παρά τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με τον παραδοσιακό τρόπο σε πολλές περιοχές της χώρας μας τα Αρουσαλιού ή Ρουσάλια ή Ροσαλιώνε εορτές αφιερωμένες στους νεκρούς….
Η δύναμη της παράδοσης παραμένει ισχυρή παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες για αποδυνάμωση και αφανισμό της.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Μια από αυτές τις γιορτές που στη διαδρομή τους πολεμήθηκε από την Εκκλησία είναι τα Ανθεστήρια καθώς και οι θρησκευτικές γιορτές απόδοσης τιμής προς τον Άδη και τους νεκρούς. Έτσι υπάρχει ακόμη και σήμερα παρά την διαδρομή των αιώνων το Σάββατο των Ψυχών των Ροσολιών ή Ροσολιώνε όπως λένε το Ψυχοσάββατο της παραμονής της Πεντηκοστής.
Η Χριστιανική παράδοση λέει πως τούτο το Σάββατο κλειδώνονται οι ψυχές στον ΄Άδη. Πιστεύεται δηλαδή ότι από την Ανάσταση μέχρι το Σάββατο της Πεντηκοστής όσες ψυχές έχουν φύγει από τούτο τον κόσμο, το χρονικό τούτο διάστημα μένουν ελεύθερες και πως από το Σάββατο της Πεντηκοστής περνάνε από το μεγάλο Κριτήριο.
Γι’ αυτό ενώ για αλλά ψυχοσάββατα λέγεται «ανάθεμα που δούλευε τα τρία τα Σαββάτα, τσ’ Αποκριάς, της Τυρινής των ΄Αγιων Θεοδώρων» για τούτο το Σάββατο λένε απεγνωσμένα οι ψυχές «ούλα τα Σάββατα να πάν και νάρθουν, των Ροσολιώνε ποτέ να μην ερθή».
«Και η κρίση η εμή δικαία εστίν», μας λέει ο Χριστός και αυτή η κρίση δεν παίρνει αναθεώρηση. Γι ΄αυτό και την επομένη της Πεντηκοστής γονατιστά όλο το εκκλησίασμα στο τέλος της λειτουργίας μνημονεύει όλες τις ψυχές των κεκοιμημένων και δέεται για τη σωτηρία τους.
Αυτή η καθ’ όλα Χριστιανικότατη γιορτή και παράδοση του λαού μας έχει τις ρίζες της από την Ελληνική αρχαιότητα. Βέβαια δεν είναι ίδιο το τελετουργικό της αλλά το νόημά της είναι το ίδιο.
Ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του εδώ και 18 αιώνες περίπου έκανε την εξής διαπίστωση διερχόμενος και καταγράφων τα όσα είδε και πληροφορήθηκε στην Αρχαία ΄Ηλιδα.: «… ο δε ιερός του Άδου περίβολος τε και ναός, ανοίγυνται μεν άπαξ κατά έτος έκαστον, εισελθείν δε ουδέ τότε εφείται πέραν γε του ιερωμένου, ανθρώπων δε ών ίσμεν μόνοι τιμώσιν ΄Αιδην Ηλείοι…. Εκάστου δε άπαξ ανοίγειν του ενιαυτού νομίζουσιν ότι, οίμαι, και ανθρώποις άπαξ η κάθοδος η εις του ΄Αιδου γίνεται» και πιο πάνω ο ίδιος περιγράφοντας στην Ολυμπία το άγαλμα του Πλούτωνα γράφει «…επί δε (τη) κλειδί, έχει γαρ δη ο Πλούτων κλείν, λέγουσιν επ’ αυτή, τον καλούμενον άδην κεκλείσθαι τε υπό του Πλούτωνος και ως επάνεισιν ουδείς αύθις εξ αυτού»
Από όλα αυτά προκύπτει ότι του Άδη ο περίβολος και ο ναός στην Ηλεία κάθε χρόνο άνοιγε ιδιαίτερα και συμβολικά κι έκλεινε μόνο μια φορά και μόνο από τον ιερωμένο του.
Τούτη η γιορτή στους μεταχριστιανικούς χρόνους μεταπλάσθηκε από την παράδοση και ονομάσθηκε γιορτή των Ροζαλίων (από τη χρήση ρόδων, τριαντάφυλλων).Ήταν αρχικά γιορτή της άνοιξης με λουλούδια και γιορταστικό συμπόσιο αλλά στη συνέχεια συνδέθηκε με τη νεκρολογία και τα συμπόσια αυτά, γίνονταν στους τάφους. Στην αρχή γίνονταν στους τάφους των μαρτύρων, την ημέρα της μνήμης των .Με τον καιρό η συνήθεια επεκτάθηκε για όλους τους τάφους γενικά. Έτσι τα Ρουσάλια έλαβαν με τον καιρό πένθιμο χαρακτήρα και μετεβλήθησαν από τελετή της άνοιξης σε εκδήλωση τιμής στους νεκρούς
Από τα Ανθεστήρια γιορτή στη μνήμη των νεκρών των αρχαίων Ελλήνων , μετονομάσθηκαν από τους Ρωμαίους σε γιορτές των ρόδων μια και αυτή την εποχή της γιορτής υπάρχουν άφθονα τριαντάφυλλα με τα οποία στόλιζαν οι Ρωμαίοι τα Νεκροταφεία. Η λέξη rosa άλλωστε σημαίνει τριαντάφυλλο .Οι Ρωμαίοι στη γιορτή των Ροσολιών έκαναν τελετές για τους νεκρούς και θυσίαζαν ζώα.
Μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδος η γιορτή των Ροσολιών ήρθε εδώ με τη νέα της ονομασία. Εξελληνίσθηκε με τη λέξη Ρουσάλια.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η γιορτή εκχριστιανίσθηκε και διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας.
Η Εκκλησία θέσπισε το ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής σαν ημέρα προσευχών για τη σωτηρία των ψυχών των νεκρών. Το ψυχοσάββατο αυτό γιορτάζεται κατά τους μήνες Μάιο ή Ιούνιο την ίδια χρονική περίοδο που και οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι γιόρταζαν τα ειδωλολατρικά Ρουσάλια. Το γεγονός ότι η Χριστιανική γιορτή του Ψυχοσάββατου συνέπεσε χρονικά με τα Ρουσάλια, έφερε σύγχυση στους λαούς που ασπάσθηκαν το Χριστιανισμό. Ορισμένα έθιμα των ειδωλολατρικών Ρουσαλίων όπως η σφαγή ζώων και οι διασκεδάσεις διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό Ψυχοσάββατο μέχρι και τα δικά μας χρόνια. Η ονομασία Αρουσαλιού προέρχεται από τα Ρουσάλια.
Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες είναι πολλά τα ειδωλολατρικά έθιμα που διατηρήθηκαν στο Χριστιανικό, Εκκλησιαστικό - κοινωνικό βίο και αλλοίωναν το γνήσιο πνεύμα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ελάμβαναν κατά καιρούς διάφορα μέτρα για να διαφυλάξουν τους χριστιανούς από τα ειδωλολατρικά κατάλοιπα.
Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνολο που συνήλθε το 691 στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού του Β΄ καταδίκασε και αφόρισε διάφορα ειδωλολατρικά έθιμα και δοξασίες μεταξύ των οποίων τα Βρουμάλια και τα Ρουσάλια.
«Τοιαύτη πανήγυρις αλλόκοτος εστί και τα λεγόμενα ρουσάλια, τα μετά το ΄Άγιο Πάσχα από κακής συνηθείας εν ταις έξω χώραις γενόμενα».
Όμως όπως διαπιστώνουμε παρά τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με τον παραδοσιακό τρόπο σε πολλές περιοχές της χώρας μας τα Αρουσαλιού ή Ρουσάλια ή Ροσαλιώνε εορτές αφιερωμένες στους νεκρούς….
Η δύναμη της παράδοσης παραμένει ισχυρή παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες για αποδυνάμωση και αφανισμό της.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ο πραγματικός λόγος για την επέμβαση στη Λιβύη
Αρκετοί σχολιαστές και αρθρογράφοι έχουν προβληματιστεί από το πραγματικά περίεργο γεγονός. ότι οι επαναστάτες της Λιβύης βρήκαν το χρόνο να συστήσουν τη δική τους κεντρική τράπεζα, πριν καν φτιάξουν κυβέρνηση.
Το EconomicPolicyJournalγράφει: «Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκε, εν μέσω εξέγερσης, να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα. Άρα δεν μιλάμε για κάποιους άξεστους αντάρτες, και μάλλον υπάρχουν κάποιες πολύ ισχυρές επιρροές…».
Το CNBC αναρωτιέται: «Πρώτη φορά βλέπουμε επαναστατική ομάδα να προχωρά σε δημιουργία κεντρικής τράπεζας εν μέσω εξέγερσης. Πόσο ισχυροί έχουν γίνει αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες;».
Μια άλλη ανωμαλία, σε σχέση με την επίσημη δικαιολογία της επέμβασης της Λιβύη είναι η εξής: Υποτίθεται πως η επέμβαση έγινε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα στοιχεία όμως άλλα λένε. Σύμφωνα με το Fox News, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επαινεί τη Λιβύη που «έχει κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα προτεραιότητα, και που προστατεύει νομικά τους πολίτες της».
Μια ρωσική αποστολή ιατρών, αναφέρει σε επίσημη αναφορά της προς τον πρόεδρο Medvedev ότι ελάχιστοι λαοί έχουν τόσες ανέσεις όσες ο λαός της Λιβύης. Διαθέτουν πολύ καλά νοσοκομεία και δωρεάν περίθαλψη. Τα νέα ζευγάρια επιδοτούνται, τα αυτοκίνητα κοστίζουν πολύ φτηνά, τα καύσιμα είναι επίσης φτηνά, οι αγρότες δεν φορολογούνται, κλπ.
Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προπαγάνδα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Καντάφι έφερε νερό στην έρημο, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στην ιστορία, αξίας $33 δισ.
Η εξήγηση ότι όλα έγιναν για το πετρέλαιο είναι επίσης προβληματική. Η χώρα παράγει μόλις το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Το κενό μπορεί κάλλιστα να αναπληρωθεί από τα αποθεματικά της Σ. Αραβίας. Άρα γιατί αυτή η σπουδή για δημιουργία κεντρικής τράπεζας;
Υπάρχει μια συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού ε.α Wesley Clark, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπως λέει ο στρατηγός, το 2001 τον ενημέρωσαν πως η Αμερική σκοπεύει να πολεμήσει με το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν, το Ιράν, και τη Λιβύη.
Τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες; Σε τραπεζικό επίπεδο, καμία τους δεν αποτελεί μέλος της Bank for International Settlements (BIS). Αυτό το στοιχείο τις εξαιρεί από το μακρύ χέρι των ελέγχων της «κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» της Ελβετίας.
Οι πιο ανυπότακτες όλων είναι η Λιβύη και το Ιράκ. Και οι δυο έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Στο Examiner.com αναφέρεται πως 6 μήνες πριν οι ΗΠΑ μπουν στο Ιράκ, η χώρα είχε προχωρήσει στην αποδοχή ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιό της. Αυτή η κίνηση απειλούσε τη παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως «πετροδολάριο».
Σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, ο Καντάφι είχε ξεκινήσει προσπάθεια άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε τις αφρικανικές και αραβικές χώρες να πουλάνε πετρέλαιο σε ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Μάλιστα προωθούσε την ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής με 200 εκατομμύρια κατοίκους, που θα χρησιμοποιούσε αυτό το νέο νόμισμα. Οι μόνοι αντίθετοι στη πρόταση του ήταν η Νότιος Αφρική και ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως απειλή για την οικονομική σταθερότητα του πλανήτη, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ. Ο Καντάφι όμως δεν φάνηκε να πτοείται.
Και έτσι ξαναγυρνάμε στο αίνιγμα της νέας λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Όπως αναφέρει το Market Oracle, η κεντρική τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική. Η κυβέρνηση τυπώνει το δικό της χρήμα (δηνάριο) μέσω της δικής της τράπεζας. Η χώρα είναι αυτάρκης, διαθέτει πόρους, είναι κυρίαρχη, και συνεπώς μπορεί να ορίζει την οικονομική της μοίρα. Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή. Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.
Η Λιβύη δεν διαθέτει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει περίπου 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκια της. Με αυτόν τον θησαυρό, ποιος χρειάζεται την BIS, ή το ΔΝΤ και τους κανόνες του;
Για αυτό ας εξετάσουμε τους κανόνες της BIS και την επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της BIS, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν ως κύριο σκοπό τους την σταθερότητα των τιμών. Και θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές βουλήσεις. Θα πρέπει να υπάρχει σταθερή χρηματική προσφορά, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την επιβάρυνση του λαού με ξένο χρέος. Οι κεντρικές τράπεζες αποθαρρύνονται από το να τυπώνουν χρήμα, και να το χρησιμοποιούν για το καλό του κράτους, είτε άμεσα, είτε ως δάνειο.
Σύμφωνα με άρθρο της Asia Times του 2002, «οι κανόνες της BIS εξυπηρετούν απλά το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και εις βάρος των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα αυτό που το ΔΝΤ κάνει στα εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες που πέφτουν θύμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν εξυπηρετούν πλέον τα εθνικά συμφέροντα».
Η άποψη είναι ότι αν μια κυβέρνηση δανειστεί από δική της κεντρική τράπεζα, αυτό οδηγεί σε πληθωρισμό. Αν δανειστεί όμως από ξένες τράπεζες ή από το ΔΝΤ, αυτό δεν ισχύει. Στη πραγματικότητα όμως όλες οι τράπεζες τυπώνουν τα χρήματα που δανείζουν, είτε είναι ιδιωτικές, είτε κρατικές. Το περισσότερο καινούργιο χρήμα σήμερα προέρχεται από τραπεζικό δανεισμό. Αν το δανειστείς από κρατική κεντρική τράπεζα, είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιτόκιο, και αυτό αποδείχθηκε ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων προγραμμάτων κατά 50% (μέσο όρο).
Έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της Λιβύης. Και έτσι εξηγείται το πώς η Λιβύη βρίσκει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Έτσι μπορεί και δίνει στα νέα ζευγάρια άτοκα δάνεια ύψους $50.000. Και έτσι βρέθηκαν τα $33 δισ. που έφτιαξαν το πελώριο αρδευτικό έργο στη έρημο. Μάλιστα, οι σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ απειλούν τώρα το συγκεκριμένο έργο.
Άρα, ο πόλεμος είναι για το πετρέλαιο ή για τις τράπεζες; Μπορεί και για τα δυο. Μπορεί και για το νερό. Αν διαθέτει ενέργεια, νερό, και άφθονη πίστωση για να δημιουργήσει υποδομές, τότε ένα κράτος δεν χρειάζεται ξένους δανειστές. Και αυτή είναι η απειλή που προκαλεί η Λιβύη. Το να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν να γίνει.
Τα περισσότερα κράτη μπορεί να μην διαθέτουν πετρέλαιο, διαθέτουν όμως νέες τεχνολογίες, που μπορούν να καταστήσουν τις οικονομίες τους μη εξαρτώμενες από το πετρέλαιο, ειδικά αν μπορούν να δανειστούν από κρατικές κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας στο μισό τα έξοδά τους.
Η ανεξαρτησία από την εξάρτηση της ενέργειας ελευθερώνει τις χώρες από τα δίχτυα των διεθνών τραπεζιτών, και από την ανάγκη να μετατοπίσουν την παραγωγή της οικονομίας του από την εσωτερική αγορά στη διεθνή αγορά, έτσι ώστε να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
Αν πέσει η κυβέρνηση του Καντάφι, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν η νέα κεντρική τράπεζα σπεύσει να ενταχθεί στην BIS, και αν η εθνικοποιημένη πετρελαϊκή βιομηχανία πουληθεί σε επενδυτές, και τέλος αν η ιατρική περίθαλψη αλλά και η παιδεία, συνεχίσουν να είναι δωρεάν…
Το EconomicPolicyJournalγράφει: «Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκε, εν μέσω εξέγερσης, να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα. Άρα δεν μιλάμε για κάποιους άξεστους αντάρτες, και μάλλον υπάρχουν κάποιες πολύ ισχυρές επιρροές…».
Το CNBC αναρωτιέται: «Πρώτη φορά βλέπουμε επαναστατική ομάδα να προχωρά σε δημιουργία κεντρικής τράπεζας εν μέσω εξέγερσης. Πόσο ισχυροί έχουν γίνει αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες;».
Μια άλλη ανωμαλία, σε σχέση με την επίσημη δικαιολογία της επέμβασης της Λιβύη είναι η εξής: Υποτίθεται πως η επέμβαση έγινε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα στοιχεία όμως άλλα λένε. Σύμφωνα με το Fox News, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επαινεί τη Λιβύη που «έχει κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα προτεραιότητα, και που προστατεύει νομικά τους πολίτες της».
Μια ρωσική αποστολή ιατρών, αναφέρει σε επίσημη αναφορά της προς τον πρόεδρο Medvedev ότι ελάχιστοι λαοί έχουν τόσες ανέσεις όσες ο λαός της Λιβύης. Διαθέτουν πολύ καλά νοσοκομεία και δωρεάν περίθαλψη. Τα νέα ζευγάρια επιδοτούνται, τα αυτοκίνητα κοστίζουν πολύ φτηνά, τα καύσιμα είναι επίσης φτηνά, οι αγρότες δεν φορολογούνται, κλπ.
Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προπαγάνδα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Καντάφι έφερε νερό στην έρημο, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στην ιστορία, αξίας $33 δισ.
Η εξήγηση ότι όλα έγιναν για το πετρέλαιο είναι επίσης προβληματική. Η χώρα παράγει μόλις το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Το κενό μπορεί κάλλιστα να αναπληρωθεί από τα αποθεματικά της Σ. Αραβίας. Άρα γιατί αυτή η σπουδή για δημιουργία κεντρικής τράπεζας;
Υπάρχει μια συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού ε.α Wesley Clark, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπως λέει ο στρατηγός, το 2001 τον ενημέρωσαν πως η Αμερική σκοπεύει να πολεμήσει με το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν, το Ιράν, και τη Λιβύη.
Τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες; Σε τραπεζικό επίπεδο, καμία τους δεν αποτελεί μέλος της Bank for International Settlements (BIS). Αυτό το στοιχείο τις εξαιρεί από το μακρύ χέρι των ελέγχων της «κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» της Ελβετίας.
Οι πιο ανυπότακτες όλων είναι η Λιβύη και το Ιράκ. Και οι δυο έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Στο Examiner.com αναφέρεται πως 6 μήνες πριν οι ΗΠΑ μπουν στο Ιράκ, η χώρα είχε προχωρήσει στην αποδοχή ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιό της. Αυτή η κίνηση απειλούσε τη παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως «πετροδολάριο».
Σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, ο Καντάφι είχε ξεκινήσει προσπάθεια άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε τις αφρικανικές και αραβικές χώρες να πουλάνε πετρέλαιο σε ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Μάλιστα προωθούσε την ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής με 200 εκατομμύρια κατοίκους, που θα χρησιμοποιούσε αυτό το νέο νόμισμα. Οι μόνοι αντίθετοι στη πρόταση του ήταν η Νότιος Αφρική και ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως απειλή για την οικονομική σταθερότητα του πλανήτη, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ. Ο Καντάφι όμως δεν φάνηκε να πτοείται.
Και έτσι ξαναγυρνάμε στο αίνιγμα της νέας λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Όπως αναφέρει το Market Oracle, η κεντρική τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική. Η κυβέρνηση τυπώνει το δικό της χρήμα (δηνάριο) μέσω της δικής της τράπεζας. Η χώρα είναι αυτάρκης, διαθέτει πόρους, είναι κυρίαρχη, και συνεπώς μπορεί να ορίζει την οικονομική της μοίρα. Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή. Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.
Η Λιβύη δεν διαθέτει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει περίπου 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκια της. Με αυτόν τον θησαυρό, ποιος χρειάζεται την BIS, ή το ΔΝΤ και τους κανόνες του;
Για αυτό ας εξετάσουμε τους κανόνες της BIS και την επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της BIS, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν ως κύριο σκοπό τους την σταθερότητα των τιμών. Και θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές βουλήσεις. Θα πρέπει να υπάρχει σταθερή χρηματική προσφορά, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την επιβάρυνση του λαού με ξένο χρέος. Οι κεντρικές τράπεζες αποθαρρύνονται από το να τυπώνουν χρήμα, και να το χρησιμοποιούν για το καλό του κράτους, είτε άμεσα, είτε ως δάνειο.
Σύμφωνα με άρθρο της Asia Times του 2002, «οι κανόνες της BIS εξυπηρετούν απλά το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και εις βάρος των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα αυτό που το ΔΝΤ κάνει στα εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες που πέφτουν θύμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν εξυπηρετούν πλέον τα εθνικά συμφέροντα».
Η άποψη είναι ότι αν μια κυβέρνηση δανειστεί από δική της κεντρική τράπεζα, αυτό οδηγεί σε πληθωρισμό. Αν δανειστεί όμως από ξένες τράπεζες ή από το ΔΝΤ, αυτό δεν ισχύει. Στη πραγματικότητα όμως όλες οι τράπεζες τυπώνουν τα χρήματα που δανείζουν, είτε είναι ιδιωτικές, είτε κρατικές. Το περισσότερο καινούργιο χρήμα σήμερα προέρχεται από τραπεζικό δανεισμό. Αν το δανειστείς από κρατική κεντρική τράπεζα, είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιτόκιο, και αυτό αποδείχθηκε ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων προγραμμάτων κατά 50% (μέσο όρο).
Έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της Λιβύης. Και έτσι εξηγείται το πώς η Λιβύη βρίσκει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Έτσι μπορεί και δίνει στα νέα ζευγάρια άτοκα δάνεια ύψους $50.000. Και έτσι βρέθηκαν τα $33 δισ. που έφτιαξαν το πελώριο αρδευτικό έργο στη έρημο. Μάλιστα, οι σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ απειλούν τώρα το συγκεκριμένο έργο.
Άρα, ο πόλεμος είναι για το πετρέλαιο ή για τις τράπεζες; Μπορεί και για τα δυο. Μπορεί και για το νερό. Αν διαθέτει ενέργεια, νερό, και άφθονη πίστωση για να δημιουργήσει υποδομές, τότε ένα κράτος δεν χρειάζεται ξένους δανειστές. Και αυτή είναι η απειλή που προκαλεί η Λιβύη. Το να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν να γίνει.
Τα περισσότερα κράτη μπορεί να μην διαθέτουν πετρέλαιο, διαθέτουν όμως νέες τεχνολογίες, που μπορούν να καταστήσουν τις οικονομίες τους μη εξαρτώμενες από το πετρέλαιο, ειδικά αν μπορούν να δανειστούν από κρατικές κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας στο μισό τα έξοδά τους.
Η ανεξαρτησία από την εξάρτηση της ενέργειας ελευθερώνει τις χώρες από τα δίχτυα των διεθνών τραπεζιτών, και από την ανάγκη να μετατοπίσουν την παραγωγή της οικονομίας του από την εσωτερική αγορά στη διεθνή αγορά, έτσι ώστε να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
Αν πέσει η κυβέρνηση του Καντάφι, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν η νέα κεντρική τράπεζα σπεύσει να ενταχθεί στην BIS, και αν η εθνικοποιημένη πετρελαϊκή βιομηχανία πουληθεί σε επενδυτές, και τέλος αν η ιατρική περίθαλψη αλλά και η παιδεία, συνεχίσουν να είναι δωρεάν…
ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
http://wwww.poetrysymposium.gr
Βραβεία Ποίησης 2010
Το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, θεσπίζει ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή.
Τα βραβεία θα αφορούν σε βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Διαδικασία
Η Οργανωτική Επιτροπή θα ενημερώνεται για τις τρέχουσες ποιητικές εκδόσεις και προκειμένου να επιλέξει τους επικρατέστερους, κατά την κρίση της, υποψήφιους, θα λαμβάνει υπόψη της όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους. Όμως, επειδή είναι πιθανόν είτε να διαλάθει την προσοχή της κάποια εκδοτική προσπάθεια, είτε το βιβλίο να μην περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με την ημερομηνία γέννησης του ποιητή, οι νέοι δημιουργοί που πληρούν τα κριτήρια παρακαλούνται να αποστέλλουν δύο (2) αντίτυπα του βιβλίου τους έως την 30ή Απριλίου κάθε έτους στην ταχυδρομική διεύθυνση του Συμποσίου Ποίησης: Συμπόσιο Ποίησης, Τ.Θ. 1142, 26110 Πάτρα, μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό τους στο οποίο θα περιλαμβάνονται ημερομηνία γέννησης και στοιχεία επικοινωνίας.
Οι είκοσι καλύτερες συλλογές, κατά ανώτατο όριο, σύμφωνα με την κρίση της ΟΕ, θα αποτελούν τον τελικό προς βράβευση κατάλογο και θα δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου από τις 15 Μαΐου κάθε έτους. Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές θα διαβάζονται κατά τη διάρκεια των εργασιών του αντίστοιχου Συμποσίου Ποίησης.
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβεύονται με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνεται με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής. Η ψηφοφορία θα διεξάγεται μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου (λ.χ. στις 2/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο).
Η απονομή θα γίνεται με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου (λ.χ. το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο). Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιάζονται από κριτικούς στο επόμενο μετά τις βραβεύσεις Συμπόσιο Ποίησης, ενώ ποιήματά τους θα δημοσιεύονται στα Πρακτικά του και θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου, www.poetrysymposium.gr.
Το 31ο Συμπόσιο Ποίησης θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6-3/7/2011.
Βραβεία Ποίησης 2010
Τελικός κατάλογος υποψηφιοτήτων για τα Βραβεία Ποίησης (1ο, 2ο και 3ο)
καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2010
Πάνος Δρακόπουλος, Ελεύθερη αγορά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Χρήστος Κούκης, Μετά την ομορφιά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βαγγέλης Λουλαδάκης, Μικρές μελέτες, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ανέστης Μελιδώνης, Αστέρια από χαρτί, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βασίλης Νούλας, Η κατασκευή της φωλιάς, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ευτυχία Παναγιώτου, Μαύρη Μωραλίνα, εκδόσεις Κέδρος
Θοδωρής Παπαϊωάννου, Τσάρκα στο άυλο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Συμεών Βάλας, εκδόσεις Μελάνι
Βασίλης Παυλίδης, Ιδιόλεκτο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Θοδωρής Ρακόπουλος, Φαγιούμ, εκδόσεις Μανδραγόρας
Τα ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή που θέσπισε το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, αφορούν βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Η Οργανωτική Επιτροπή κατέληξε στον τελικό κατάλογο υποψηφιοτήτων για τα βραβεία 2010, λαμβάνοντας υπόψη της τις συλλογές που υποβλήθηκαν, μετά από ανοιχτή προκήρυξη για την αποστολή βιβλίων στη διεύθυνση του Συμποσίου (Τ.Θ. 1142, Τ.Κ.26110, Πάτρα), αλλά και όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβευθούν με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνει με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής.
Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συμποσίου Ποίησης, www.poetrysymposium.gr, και θα διαβαστούν κατά τη διάρκεια των εργασιών του 31ου Συμποσίου. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου, 2/7/2011.
Η απονομή θα γίνει με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου, το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011. Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιαστούν από κριτικούς στο 32ο Συμπόσιο Ποίησης, και ποιήματά τους θα δημοσιευτούν στα Πρακτικά του και θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα του Συμποσίου.
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης, με θέμα Ποίηση και Κρίση, θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6 – 3/7/2011.
Οργανωτική Επιτροπή του Συμποσίου Ποίησης
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών
Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας»
Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων
Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο
Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής
Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας»
Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός
Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας
Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος
Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
http://www.poetrysymposium.gr
Ποίηση και Κρίση
Πάτρα 30 Ιουνίου − 3 Ιουλίου 2011
Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης αφιερώνεται
στον Ανδρέα Μπελεζίνη και στο Δημήτρη Κατσαγάνη
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΕΜΠΤΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Χρίστος Αλεξίου
Α΄ ΜΕΡΟΣ
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Ανδρέας Μπελεζίνης: Άγαλμα ανθρώπου
• Σωτήρης Σαράκης: Η κρίση και η ποίηση του Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη
Β΄ ΜΕΡΟΣ
ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΕΣ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Εκδήλωση στο Κτήμα Παρπαρούση
Συνδιοργάνωση με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ
• Μικρή εισαγωγή στο έργο τους: Αλέξης Λυκουργιώτης, Οδυσσέας Ελύτης – Ξένη Σκαρτσή, Νίκος Γκάτσος
• Ποιήματα απαγγέλλουν ο Γιάννης Βόγλης, η Ασπασία Λυκουργιώτη και η Αλεξία Μπουλούκου
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Πρωί, 09.30
Πρόεδροι: Γεώργιος Παναγιωτάκης, Σωκράτης Λ. Σκαρτσής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Δάλλας, ποιητής, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων: Η κρίση της ποίησης και η ποίηση της κρίσης
• Λύντια Στεφάνου: Κείμενα κρίσης και κείμενα για την κρίση
• Αλέξης Ζήρας: Τα όρια των λογοτεχνικών ειδών και η κρίση της ποιητικής μορφής
• Ρούλα Κακλαμανάκη, ποιήτρια: Ορατές και αόρατες διαστάσεις ανάμεσα στην ποίηση και στην κρίση
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Παναγιώτης Ιωαννίδης, ποιητής: Πότε (δεν) βρίσκεται σε κρίση η ποίηση;
• Πάτροκλος Λεβεντόπουλος, ποιητής: Η γλώσσα στην ποίηση της κρίσης: γλώσσα διαφυγής ή γλώσσα της ευθύνης;
Συζήτηση – Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Βασίλης Νούλας, Θοδωρής Παπαϊωάννου, Βασίλης Παυλίδης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Σάββας Μιχαήλ
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Βόγλης, ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας: Η κρίση στην αρχαία ελληνική τραγωδία
• Μιχάλης Γ. Μερακλής: Η μετάβαση από τον 5ο στον 4ο π.Χ. αιώνα και ο Ευριπίδης
• Άννα Ποταμιάνου, δρ φιλολογίας, διδάσκουσα Ψυχαναλύτρια της Εταιρείας Παρισίων και της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας: Στα ίχνη της ανθρώπινης δημιουργικότητος
• Αντιγόνη Σαμέλα, ιστορικός: Ποίηση σε πρώτο πρόσωπο σε εποχές κρίσης: Ιστορικά παραδείγματα από την Αίγυπτo της εποχής του Μεσοβασιλείου και από την Ανατολική Μεσόγειο της ύστερης αρχαιότητας
• Μιχάλης Σκούλλος, καθηγητής Χημείας Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Αθηνών: Περιβάλλον, Κρίση, Ποίηση
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Πάνος Δρακόπουλος, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Ανέστης Μελιδώνης, Θοδωρής Ρακόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Πρωί, 09.30
Πρόεδρος: Μιχάλης Γ. Μερακλής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Σάββας Μιχαήλ: Κρίση – Ποίηση – το Μέλλον
• Σπήλιος Αργυρόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η ποίηση στην αναμπουμπούλα χαίρεται
• Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η μαρτυρία των ποιητών και το μαρτύριο του κόσμου
• Γιώργος Μπλάνας, ποιητής: Η ποίηση ως παράγων διαχείρισης των ιστορικών κρίσεων
• Κώστας Βούλγαρης, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας: Το τέλος μιας «κοινωνικής εποχής». Μήπως η ποίηση προηγήθηκε πάλι;
• Βαγγέλης Κάσσος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Το κραχ της πραγματικότητας και οι ποιητές της νεότερης γενιάς
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Χρήστος Κούκης, Ευτυχία Παναγιώτου, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Αλέξης Ζήρας
ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΟΙΗΤΕΣ
• Φώτης Δημητρακόπουλος: Νίκος Ορφανίδης
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Αλέκος Φλωράκης
• Χρίστος Αλεξίου: Άμυ Μιμς
• Αλέξης Ζήρας: Ιωσήφ Βεντούρας
• Αλέξανδρος Αραμπατζής: Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
• Θωμάς Τσαλαπάτης: Γιώργος Πρεβεδουράκης
• Κώστας Κρεμμύδας: Χάρης Μελιτάς
• Ξένη Σκαρτσή: Σέργιος Μαυροκέφαλος
• Χρίστος Αλεξίου: Ηλίας Μαργιόλας
• Χρίστος Αλεξίου: Άννα Ραχιώτη
• Μαθητές του Εργαστηρίου του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος» διαβάζουν ποιήματά τους
Προλογίζει ο Ξάνθος Μαϊντάς
ΚΥΡΙΑΚΗ
Πρωί, 9.30
Πρόεδρος: Θανάσης Νάκας
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Χρίστος Αλεξίου: Πολιτισμικές κρίσεις. Ελπίδες και απογοητεύσεις στην ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα
• Γιάννης Ζέρβας, ποιητής, μεταφραστής, ψυχίατρος: Ο ποιητής ως κρίση και ως αντίδοτο
• Βασίλης Καλαμαράς, ποιητής, δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου: Άνθισαν ματαίως; Άνθη της ποίησης και «αγκάθια» της κριτικής
• Νίκος Ορφανίδης, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, δρ φιλοσοφίας: Η ποίηση ως τόπος ανταρσίας, απόδρασης, διαφυγής και καταφυγής
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Ελένη Καρασαββίδου, λογοτέχνιδα, εκπαιδευτικός: Η Αμερικάνικη ποίηση του ’60: η ποίηση ως αντίλογος σε μια πολύπλευρη κρίση
• Χρήστος Γιαννακός, ποιητής, συγγραφέας: Ποια η αξία του ποιητικού λόγου μέσ’ στην κρίση αξιών;
Απονομή 1ου, 2ου και 3ου Βραβείου Ποίησης
βιβλίου νέου ποιητή 2010 του Συμποσίου Ποίησης
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών • Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας» • Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων • Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο • Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής • Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας» • Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου • Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός • Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών • Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών • Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας • Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος • Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
Θεώνη Πουλή, Υπεύθυνη Γραμματείας (νηπιαγωγός) – Ιωάννα Μουστάκα (πτυχιούχος ΑΤΕΙ) – Ιωάννα Μπαρούτα (νηπιαγωγός) – Ελένη Σταυροπούλου, (φοιτήτρια φιλολογίας) – Κατερίνα Τσιούμα (μεταπτυχιακή φοιτήτρια φιλολογίας): Υποδοχή και Εγγραφή Συνέδρων, Γραμματεία Συνεδριάσεων, Βιβλία συνέδρων • Γιάννης Χατζηπανταζής: Υπεύθυνος δικτυακού τόπου Συμποσίου • Θωμάς Παπαστεργίου (μεταπτυχιακός φοιτητής): Φωτογραφικό αρχείο
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. • Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα. • Οι σύνεδροι έχουν (κατά προτεραιότητα έναντι των ακροατών) το δικαίωμα ερώτησης, και παρέμβασης 5΄ στις εισηγήσεις (πρέπει όμως τη σχετική πρόθεσή τους να τη δηλώσουν στη Γραμματεία). Η δημοσίευσή τους αποφασίζεται από την Ο.Ε. • Η Γραμματεία βρίσκεται στη διάθεση των μελών του Συμποσίου καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων. • Παρακαλούνται τα μέλη του Συμποσίου να δηλώνουν τα στοιχεία τους σ’ αυτήν κατά την άφιξή τους • Κατά τη διάρκεια του τετραημέρου θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο • Τα μέλη του Συμποσίου μπορούν να εκθέτουν βιβλία, φωτοτυπίες έργων ή ανακοινώσεις τους στο χώρο του Συμποσίου (μετά από συνεννόηση με τη Γραμματεία). • Τα έξοδα συμμετοχής στο Συμπόσιο ανέρχονται στο ποσό των 30€. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται και η παραλαβή του τόμου των Πρακτικών στο χώρο του Συμποσίου (η ταχυδρομική αποστολή των Πρακτικών επιβαρύνεται με επιπλέον κόστος 5€). • Πληροφορίες για τους εκδοτικούς οίκους από τους οποίους μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να προμηθευτούν Πρακτικά προηγούμενων Συμποσίων, καθώς και τις εκδόσεις του Συμποσίου Ποίησης, θα βρουν στην ιστοσελίδα του, http://www.poetrysymposium.gr.
Διεύθυνση Συμποσίου: Τ.Θ. 1142, Τ.Κ. 26110, Πάτρα, τηλ. 2610 991343, 210 9339192, ηλ. δ/νση: info@poetrysymposium.gr
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
1. Ξενοδοχεία: Rion Beach, Γ΄ κατηγ., στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 991421-2 ● Porto Rio, Α΄ κατηγ. στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 992102 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 9918 01 ● Castello, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992957 ● Γεώργιος, Γ΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992627 ● Απόλλων, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 990426 ● Αστήρ, Α΄ κατηγ., Πάτρα, τηλ. 2610 277502, 2610 279812 ● Δελφίνι, Γ΄ κατηγ., στην Τερψιθέα, τηλ. 2610 421001-5 ● Τζάκι, Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 453960 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 991801 ● Ροδινή, Ψαθόπυργος, τηλ. 2610 931300.
2. Εστιατόρια: Σ’ ολόκληρη την παραλία του Ρίου και της Πάτρας και στο εσωτερικό του Ρίου και στους κοντινούς στη θάλασσα δρόμους της Πάτρας λειτουργούν διάφορα εστιατόρια.
3. Χρήσιμα τηλέφωνα: Τουριστική Αστυνομία: 2610 276998, 2610 451833, Πρακτορείο ΚΤΕΛ: 2610623887-8, Πρακτορείο ΟΣΕ: 2610639108-9, Ραδιοταξί: 18300, 2610 450000.
4. Το λεωφορείο αρ. 6 ξεκινά από τη γωνία Κορίνθου-Ερμού στην Πάτρα, συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο και φτάνει στο Ρίο.
5. Πληροφορίες για το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και την πρόσβαση σ’ αυτό: http://www.confer.upatras.gr.
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
Η ανακοίνωση αυτή είναι και πρόσκληση στο Συμπόσιο
Βραβεία Ποίησης 2010
Το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, θεσπίζει ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή.
Τα βραβεία θα αφορούν σε βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Διαδικασία
Η Οργανωτική Επιτροπή θα ενημερώνεται για τις τρέχουσες ποιητικές εκδόσεις και προκειμένου να επιλέξει τους επικρατέστερους, κατά την κρίση της, υποψήφιους, θα λαμβάνει υπόψη της όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους. Όμως, επειδή είναι πιθανόν είτε να διαλάθει την προσοχή της κάποια εκδοτική προσπάθεια, είτε το βιβλίο να μην περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με την ημερομηνία γέννησης του ποιητή, οι νέοι δημιουργοί που πληρούν τα κριτήρια παρακαλούνται να αποστέλλουν δύο (2) αντίτυπα του βιβλίου τους έως την 30ή Απριλίου κάθε έτους στην ταχυδρομική διεύθυνση του Συμποσίου Ποίησης: Συμπόσιο Ποίησης, Τ.Θ. 1142, 26110 Πάτρα, μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό τους στο οποίο θα περιλαμβάνονται ημερομηνία γέννησης και στοιχεία επικοινωνίας.
Οι είκοσι καλύτερες συλλογές, κατά ανώτατο όριο, σύμφωνα με την κρίση της ΟΕ, θα αποτελούν τον τελικό προς βράβευση κατάλογο και θα δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου από τις 15 Μαΐου κάθε έτους. Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές θα διαβάζονται κατά τη διάρκεια των εργασιών του αντίστοιχου Συμποσίου Ποίησης.
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβεύονται με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνεται με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής. Η ψηφοφορία θα διεξάγεται μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου (λ.χ. στις 2/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο).
Η απονομή θα γίνεται με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου (λ.χ. το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011 στο επόμενο Συμπόσιο). Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιάζονται από κριτικούς στο επόμενο μετά τις βραβεύσεις Συμπόσιο Ποίησης, ενώ ποιήματά τους θα δημοσιεύονται στα Πρακτικά του και θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Συμποσίου, www.poetrysymposium.gr.
Το 31ο Συμπόσιο Ποίησης θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6-3/7/2011.
Βραβεία Ποίησης 2010
Τελικός κατάλογος υποψηφιοτήτων για τα Βραβεία Ποίησης (1ο, 2ο και 3ο)
καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή 2010
Πάνος Δρακόπουλος, Ελεύθερη αγορά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Χρήστος Κούκης, Μετά την ομορφιά, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βαγγέλης Λουλαδάκης, Μικρές μελέτες, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ανέστης Μελιδώνης, Αστέρια από χαρτί, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Βασίλης Νούλας, Η κατασκευή της φωλιάς, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ευτυχία Παναγιώτου, Μαύρη Μωραλίνα, εκδόσεις Κέδρος
Θοδωρής Παπαϊωάννου, Τσάρκα στο άυλο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Συμεών Βάλας, εκδόσεις Μελάνι
Βασίλης Παυλίδης, Ιδιόλεκτο, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Θοδωρής Ρακόπουλος, Φαγιούμ, εκδόσεις Μανδραγόρας
Τα ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή που θέσπισε το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης των τριάντα χρόνων του θεσμού, αφορούν βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.
Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν μετά την 31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010.
Η Οργανωτική Επιτροπή κατέληξε στον τελικό κατάλογο υποψηφιοτήτων για τα βραβεία 2010, λαμβάνοντας υπόψη της τις συλλογές που υποβλήθηκαν, μετά από ανοιχτή προκήρυξη για την αποστολή βιβλίων στη διεύθυνση του Συμποσίου (Τ.Θ. 1142, Τ.Κ.26110, Πάτρα), αλλά και όλη, κατά το δυνατόν, την εκδοτική ποιητική παραγωγή του έτους
Η τελική επιλογή των τριών (3) πρώτων συλλογών που θα βραβευθούν με 1ο, 2ο και 3ο βραβείο θα γίνει με ψηφοφορία μεταξύ των συνέδρων του Συμπoσίου Ποίησης, και της Οργανωτικής Επιτροπής.
Ποιήματα από τις επιλεγείσες συλλογές έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συμποσίου Ποίησης, www.poetrysymposium.gr, και θα διαβαστούν κατά τη διάρκεια των εργασιών του 31ου Συμποσίου. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά την ολοκλήρωση των ποιητικών αναγνώσεων, με το πέρας της πρωινής συνεδρίας του Σαββάτου, 2/7/2011.
Η απονομή θα γίνει με τη λήξη των εργασιών του Συμποσίου, το μεσημέρι της Κυριακής 3/7/2011. Οι τρεις βραβευθέντες θα παρουσιαστούν από κριτικούς στο 32ο Συμπόσιο Ποίησης, και ποιήματά τους θα δημοσιευτούν στα Πρακτικά του και θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα του Συμποσίου.
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης, με θέμα Ποίηση και Κρίση, θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, 30/6 – 3/7/2011.
Οργανωτική Επιτροπή του Συμποσίου Ποίησης
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών
Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας»
Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής
Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων
Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο
Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής
Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας»
Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός
Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας
Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος
Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
http://www.poetrysymposium.gr
Ποίηση και Κρίση
Πάτρα 30 Ιουνίου − 3 Ιουλίου 2011
Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών
Το Τριακοστό Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης αφιερώνεται
στον Ανδρέα Μπελεζίνη και στο Δημήτρη Κατσαγάνη
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΕΜΠΤΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Χρίστος Αλεξίου
Α΄ ΜΕΡΟΣ
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΜΝΕΙΑ
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Ανδρέας Μπελεζίνης: Άγαλμα ανθρώπου
• Σωτήρης Σαράκης: Η κρίση και η ποίηση του Δημήτρη Ι. Κατσαγάνη
Β΄ ΜΕΡΟΣ
ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΕΣ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Εκδήλωση στο Κτήμα Παρπαρούση
Συνδιοργάνωση με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ
• Μικρή εισαγωγή στο έργο τους: Αλέξης Λυκουργιώτης, Οδυσσέας Ελύτης – Ξένη Σκαρτσή, Νίκος Γκάτσος
• Ποιήματα απαγγέλλουν ο Γιάννης Βόγλης, η Ασπασία Λυκουργιώτη και η Αλεξία Μπουλούκου
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Πρωί, 09.30
Πρόεδροι: Γεώργιος Παναγιωτάκης, Σωκράτης Λ. Σκαρτσής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Δάλλας, ποιητής, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων: Η κρίση της ποίησης και η ποίηση της κρίσης
• Λύντια Στεφάνου: Κείμενα κρίσης και κείμενα για την κρίση
• Αλέξης Ζήρας: Τα όρια των λογοτεχνικών ειδών και η κρίση της ποιητικής μορφής
• Ρούλα Κακλαμανάκη, ποιήτρια: Ορατές και αόρατες διαστάσεις ανάμεσα στην ποίηση και στην κρίση
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Παναγιώτης Ιωαννίδης, ποιητής: Πότε (δεν) βρίσκεται σε κρίση η ποίηση;
• Πάτροκλος Λεβεντόπουλος, ποιητής: Η γλώσσα στην ποίηση της κρίσης: γλώσσα διαφυγής ή γλώσσα της ευθύνης;
Συζήτηση – Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Βασίλης Νούλας, Θοδωρής Παπαϊωάννου, Βασίλης Παυλίδης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Σάββας Μιχαήλ
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Γιάννης Βόγλης, ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας: Η κρίση στην αρχαία ελληνική τραγωδία
• Μιχάλης Γ. Μερακλής: Η μετάβαση από τον 5ο στον 4ο π.Χ. αιώνα και ο Ευριπίδης
• Άννα Ποταμιάνου, δρ φιλολογίας, διδάσκουσα Ψυχαναλύτρια της Εταιρείας Παρισίων και της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας: Στα ίχνη της ανθρώπινης δημιουργικότητος
• Αντιγόνη Σαμέλα, ιστορικός: Ποίηση σε πρώτο πρόσωπο σε εποχές κρίσης: Ιστορικά παραδείγματα από την Αίγυπτo της εποχής του Μεσοβασιλείου και από την Ανατολική Μεσόγειο της ύστερης αρχαιότητας
• Μιχάλης Σκούλλος, καθηγητής Χημείας Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Αθηνών: Περιβάλλον, Κρίση, Ποίηση
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Πάνος Δρακόπουλος, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Ανέστης Μελιδώνης, Θοδωρής Ρακόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Πρωί, 09.30
Πρόεδρος: Μιχάλης Γ. Μερακλής
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Σάββας Μιχαήλ: Κρίση – Ποίηση – το Μέλλον
• Σπήλιος Αργυρόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η ποίηση στην αναμπουμπούλα χαίρεται
• Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Η μαρτυρία των ποιητών και το μαρτύριο του κόσμου
• Γιώργος Μπλάνας, ποιητής: Η ποίηση ως παράγων διαχείρισης των ιστορικών κρίσεων
• Κώστας Βούλγαρης, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας: Το τέλος μιας «κοινωνικής εποχής». Μήπως η ποίηση προηγήθηκε πάλι;
• Βαγγέλης Κάσσος, ποιητής, δοκιμιογράφος: Το κραχ της πραγματικότητας και οι ποιητές της νεότερης γενιάς
Συζήτηση − Παρεμβάσεις
Ποιητικές αναγνώσεις
Υποψήφιοι για τα Βραβεία Ποίησης 2010 του Συμποσίου Ποίησης
Χρήστος Κούκης, Ευτυχία Παναγιώτου, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ
Απόγευμα, 17.30
Πρόεδρος: Αλέξης Ζήρας
ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΟΙΗΤΕΣ
• Φώτης Δημητρακόπουλος: Νίκος Ορφανίδης
• Σωκράτης Λ. Σκαρτσής: Αλέκος Φλωράκης
• Χρίστος Αλεξίου: Άμυ Μιμς
• Αλέξης Ζήρας: Ιωσήφ Βεντούρας
• Αλέξανδρος Αραμπατζής: Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
• Θωμάς Τσαλαπάτης: Γιώργος Πρεβεδουράκης
• Κώστας Κρεμμύδας: Χάρης Μελιτάς
• Ξένη Σκαρτσή: Σέργιος Μαυροκέφαλος
• Χρίστος Αλεξίου: Ηλίας Μαργιόλας
• Χρίστος Αλεξίου: Άννα Ραχιώτη
• Μαθητές του Εργαστηρίου του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος» διαβάζουν ποιήματά τους
Προλογίζει ο Ξάνθος Μαϊντάς
ΚΥΡΙΑΚΗ
Πρωί, 9.30
Πρόεδρος: Θανάσης Νάκας
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
• Χρίστος Αλεξίου: Πολιτισμικές κρίσεις. Ελπίδες και απογοητεύσεις στην ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα
• Γιάννης Ζέρβας, ποιητής, μεταφραστής, ψυχίατρος: Ο ποιητής ως κρίση και ως αντίδοτο
• Βασίλης Καλαμαράς, ποιητής, δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου: Άνθισαν ματαίως; Άνθη της ποίησης και «αγκάθια» της κριτικής
• Νίκος Ορφανίδης, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, δρ φιλοσοφίας: Η ποίηση ως τόπος ανταρσίας, απόδρασης, διαφυγής και καταφυγής
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
• Ελένη Καρασαββίδου, λογοτέχνιδα, εκπαιδευτικός: Η Αμερικάνικη ποίηση του ’60: η ποίηση ως αντίλογος σε μια πολύπλευρη κρίση
• Χρήστος Γιαννακός, ποιητής, συγγραφέας: Ποια η αξία του ποιητικού λόγου μέσ’ στην κρίση αξιών;
Απονομή 1ου, 2ου και 3ου Βραβείου Ποίησης
βιβλίου νέου ποιητή 2010 του Συμποσίου Ποίησης
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γεώργιος Παναγιωτάκης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών • Χρίστος Αλεξίου, τ. καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, διευθυντής περιοδικού «Θέματα Λογοτεχνίας» • Σωτήρης Π. Βαρνάβας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Ξενοφών Βερύκιος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής • Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων • Κώστας Καπέλας, υπεύθυνος Βιβλιοπωλείου Πολύεδρο • Γιώργος Κεντρωτής, καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, ποιητής, μεταφραστής • Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, διδάκτωρ, εκδότης περιοδικού «Μανδραγόρας» • Αλέξης Λυκουργιώτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου • Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, κριτικός • Θανάσης Νάκας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών • Σωκράτης Λ. Σκαρτσής, ποιητής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών • Ξένη Σκαρτσή, ποιήτρια, δρ φιλολογίας • Λύντια Στεφάνου, ποιήτρια, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος • Δημήτρης Χαρίτος, κινηματογραφικός κριτικός, ποιητής
Επίτιμος Πρόεδρος
Μιχάλης Γ. Μερακλής, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
Θεώνη Πουλή, Υπεύθυνη Γραμματείας (νηπιαγωγός) – Ιωάννα Μουστάκα (πτυχιούχος ΑΤΕΙ) – Ιωάννα Μπαρούτα (νηπιαγωγός) – Ελένη Σταυροπούλου, (φοιτήτρια φιλολογίας) – Κατερίνα Τσιούμα (μεταπτυχιακή φοιτήτρια φιλολογίας): Υποδοχή και Εγγραφή Συνέδρων, Γραμματεία Συνεδριάσεων, Βιβλία συνέδρων • Γιάννης Χατζηπανταζής: Υπεύθυνος δικτυακού τόπου Συμποσίου • Θωμάς Παπαστεργίου (μεταπτυχιακός φοιτητής): Φωτογραφικό αρχείο
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το Συμπόσιο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη. • Όλα τα μέλη του Συμποσίου είναι ισότιμα. • Οι σύνεδροι έχουν (κατά προτεραιότητα έναντι των ακροατών) το δικαίωμα ερώτησης, και παρέμβασης 5΄ στις εισηγήσεις (πρέπει όμως τη σχετική πρόθεσή τους να τη δηλώσουν στη Γραμματεία). Η δημοσίευσή τους αποφασίζεται από την Ο.Ε. • Η Γραμματεία βρίσκεται στη διάθεση των μελών του Συμποσίου καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριάσεων. • Παρακαλούνται τα μέλη του Συμποσίου να δηλώνουν τα στοιχεία τους σ’ αυτήν κατά την άφιξή τους • Κατά τη διάρκεια του τετραημέρου θα λειτουργεί βιβλιοπωλείο • Τα μέλη του Συμποσίου μπορούν να εκθέτουν βιβλία, φωτοτυπίες έργων ή ανακοινώσεις τους στο χώρο του Συμποσίου (μετά από συνεννόηση με τη Γραμματεία). • Τα έξοδα συμμετοχής στο Συμπόσιο ανέρχονται στο ποσό των 30€. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται και η παραλαβή του τόμου των Πρακτικών στο χώρο του Συμποσίου (η ταχυδρομική αποστολή των Πρακτικών επιβαρύνεται με επιπλέον κόστος 5€). • Πληροφορίες για τους εκδοτικούς οίκους από τους οποίους μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να προμηθευτούν Πρακτικά προηγούμενων Συμποσίων, καθώς και τις εκδόσεις του Συμποσίου Ποίησης, θα βρουν στην ιστοσελίδα του, http://www.poetrysymposium.gr.
Διεύθυνση Συμποσίου: Τ.Θ. 1142, Τ.Κ. 26110, Πάτρα, τηλ. 2610 991343, 210 9339192, ηλ. δ/νση: info@poetrysymposium.gr
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
1. Ξενοδοχεία: Rion Beach, Γ΄ κατηγ., στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 991421-2 ● Porto Rio, Α΄ κατηγ. στην παραλία του Ρίου, τηλ. 2610 992102 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 9918 01 ● Castello, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992957 ● Γεώργιος, Γ΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 992627 ● Απόλλων, Β΄ κατηγ., Ρίο, τηλ. 2610 990426 ● Αστήρ, Α΄ κατηγ., Πάτρα, τηλ. 2610 277502, 2610 279812 ● Δελφίνι, Γ΄ κατηγ., στην Τερψιθέα, τηλ. 2610 421001-5 ● Τζάκι, Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 453960 ● Achaia Beach, Β΄ κατηγ., στην Παραλία Προαστίου, τηλ. 2610 991801 ● Ροδινή, Ψαθόπυργος, τηλ. 2610 931300.
2. Εστιατόρια: Σ’ ολόκληρη την παραλία του Ρίου και της Πάτρας και στο εσωτερικό του Ρίου και στους κοντινούς στη θάλασσα δρόμους της Πάτρας λειτουργούν διάφορα εστιατόρια.
3. Χρήσιμα τηλέφωνα: Τουριστική Αστυνομία: 2610 276998, 2610 451833, Πρακτορείο ΚΤΕΛ: 2610623887-8, Πρακτορείο ΟΣΕ: 2610639108-9, Ραδιοταξί: 18300, 2610 450000.
4. Το λεωφορείο αρ. 6 ξεκινά από τη γωνία Κορίνθου-Ερμού στην Πάτρα, συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο και φτάνει στο Ρίο.
5. Πληροφορίες για το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και την πρόσβαση σ’ αυτό: http://www.confer.upatras.gr.
Το Συμπόσιο τελεί υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών
Η ανακοίνωση αυτή είναι και πρόσκληση στο Συμπόσιο
Τεχνικές Χειραγώγησης των Πολιτών
Το περίφημο άρθρο του Noam Chomsky περί της στρατηγικής της πολιτικής χειραγώγησης των πολιτών από τα ΜΜΕ, θεωρώντας πως φωτογραφίζει, χρόνια πριν, αυτό που σήμερα εν πολλοίς συμβαίνει (και) στη χώρα μας. Ως γνωστόν, ο Αμερικανός διανοούμενος είχε συντάξει μια λίστα με τις 10 βασικές στρατηγικές πολιτικής χειραγώγησης από τα ΜΜΕ
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο τού κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής που έγκειται στην εκτροπή τής προσοχής τού κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω τής τεχνικής τού κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς τής επιστήμης, τής οικονομίας, τής ψυχολογίας, τής νευροβιολογίας και τής κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή τού κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: “Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους”).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος τής ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο -λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4.Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο τής φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια τής αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά καθυστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω τής υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. “Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους”).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ,
ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. “Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους”).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας τής ανεπάρκειας τής νοημοσύνης τους, τών ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, τής οποίας απόρροια είναι η αναστολή τής δράσης. Και όπως γνωρίζουμε χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος τής επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων τού κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο τού κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής που έγκειται στην εκτροπή τής προσοχής τού κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω τής τεχνικής τού κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς τής επιστήμης, τής οικονομίας, τής ψυχολογίας, τής νευροβιολογίας και τής κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή τού κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: “Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους”).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος τής ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο -λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4.Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο τής φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια τής αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά καθυστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω τής υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. “Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους”).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ,
ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. “Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους”).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας τής ανεπάρκειας τής νοημοσύνης τους, τών ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, τής οποίας απόρροια είναι η αναστολή τής δράσης. Και όπως γνωρίζουμε χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος τής επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων τού κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)