Ο άνθρωπος η κορωνίδα της δημιουργίας, έτσι θέλει μα πιστεύει ως oν εγωιστικό και νοήμον έχει κρατήσει για τον εαυτό του όλα τα προτερήματα και τα χαρίσματα αλλά και όλα εκείνα τα μειονεκτήματα που τον χαρακτηρίζουν. Αγαπά, μισεί, εχθρεύεται αντιπαθεί, συμπαθεί, συμπάσχει έχει ευαισθησίες και συγκινείται, χαίρεται , δακρύζει και ζηλεύει. Όμως και στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο θα διαπιστώσει κανείς ότι κι εκεί θα διακρίνει κανείς συναισθήματα παρόμοια με εκείνα του ανθρώπου. Στην περίπτωσή μας θα αναφερθούμε σε περιστατικό ζήλιας μιας σκυλίτσας προς μία άλλη.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ είχε διατυπώσει την άποψη ότι η ζήλια είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας. Είναι μια συνήθης και πλέον ατυχής πλευρά της ανθρώπινης φύσης, διότι δεν είναι μόνο αυτός που ζηλεύει δυστυχισμένος, αλλά επιθυμεί να προκαλέσει δυστυχία και στους γύρω του. Παρόλο που η Ζήλια ως συναίσθημα είναι γενικά αρνητικό, ο Ράσελ πίστευε ότι η ζήλια ήταν η κινητήριος δύναμη που έσπρωξε τους ανθρώπους προς την Δημοκρατία, και πρέπει να ενταθεί, προκειμένου να επιτευχθεί ένα καλύτερο πολιτικό σύστημα.
Ο Αριστοτέλης στην "Ρητορική" όρισε την Ζήλια σαν τον πόνο που προκαλεί η τύχη των άλλων, ενώ ο Καντ όρισε τη ζήλια ως "μία απροθυμία να δει κάποιος την δική του ευημερία, επισκιάζοντας την από την ευημερία κάποιου άλλου, επειδή το πρότυπο που χρησιμοποιεί δεν έχει εγγενή σχέση με την δική του ευημερία, παρά μόνο στο πλαίσιο σύγκρισης της δικής του ευημερίας με των άλλων.
Όλα αυτά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά σε περιπτώσεις των ζώων και συγκεκριμένα μεταξύ μιας σκυλίτσας απέναντι μιας άλλης πως εκδηλώνεται η ζήλια;
Πάνε χρόνια που κάποιος πελάτης μου εκποιούσε ένα κατάστημα-εξοχικό κέντρο στο οποίο διατηρούσε και μια σκυλίτσα τη Σιντυ. Ο αγοραστής όμως δήλωσε στο νέο ιδιοκτήτη πως δεν ήθελε να κρατήσει στο μαγαζί του και τη σκυλίτσα. Έτσι η λύση την έδωσα εγώ, όταν δήλωσα στους διαφωνούντες για το ζήτημα πως ήμουν πρόθυμος να υιοθετήσω τη σκυλίτσα. Τότε είχα στο σπίτι μου ακόμη δύο αδέλφια αγόρια σκυλάκια Δαλματίας και έκρινα πως θα είχαν μια ευχάριστη παρέα με τη νέα τους σύνοικο. Πήγα ένα απόγευμα στο εξοχικό κέντρο και παρέλαβα με το αυτοκίνητο μου τη Σίντυ. Αν και ήταν μεγαλωμένο σκυλί και δυσκολεύθηκε η μεταφορά του με μια CITROEN δεν φάνηκε να δυσανασχετεί. Όταν όμως φεύγαμε για το σπίτι κοίταζε με παράπονο προς το εξοχικό και στα μάτια της έτρεχαν δάκρυα πίκρας για τον αποχωρισμό του από το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Είχε συνηθίσει να κυκλοφορεί ελεύθερη γύρω από τα τραπέζια των πελατών και να απολαμβάνει διάφορες προσφορές τους.
Στο σπίτι την περίμεναν οι δίδυμοι Γιούρι και Ιβάν και την καλοδέχθηκαν. Έτσι εντάχθηκε στην μικρή κοινωνία των ζώων της οικογένειας. Οι σχέσεις τους αποδείχθηκαν τελείως αρμονικές , απόδειξη τα επτά κουταβάκια που έφερε στη ζωή τη μια και τα πέντε την άλλη.
Όταν έφυγε από δική μας απροσεξία από τη ζωή ο Ιβάν μετά από λίγο καιρό ίσως από κατάθλιψη , έφυγε ξαφνικά και ο Γιούρι.
Ήρθε ο καιρός το κενό να αναπληρώσει η Ήρα μια υπέροχη σκυλίτσα που εξασφαλίσαμε από «Σύλλογο Μέριμνας Ζώων» που ευαίσθητοι για την προστασία των ζώων συμπολίτες μας ίδρυσαν στην περιοχή του Πανεπιστημίου Πατρών .
Μετά τις τυπικές διατυπώσεις η ΄Ηρα σε ειδικό κλουβί ταξίδεψε μέχρι το σπίτι μας.
Ήταν μια πανέμορφη σκυλίτσα ξανθιά γαλανομάτα, πανέξυπνη και ζωηρή .Από την πρώτη στιγμή που εμφανίσθηκε και πάτησε το πόδι της στο χώρο της αυλής μας θέλησε να επιβάλει την παρουσία της και η πρώτη της κίνηση για επικράτηση στο χώρο ήταν μια πρώτη επίθεση κατά την άλλης σκυλίτσας της Σίντυ.
Δεν θελήσαμε να αξιολογήσουμε τη συμπεριφορά της. Η ομορφιά της ,τα γαλανά της μάτια η εκφραστικότητα, αλλά και η συναίσθηση των προτέρημα των της επισκίαζαν κάθε σκέψη για απόρριψή της. Έτσι αυτό το περιστατικό θεωρήθηκε ως μια πρώτη αντίδραση μιας γυναικείας συμπεριφοράς έναντι μιας άλλης.
Όμως και η Σίντυ όταν είδε και διαπίστωσε το μόνιμο της παρουσίας της νέας ενοίκου της αυλής άρχισε να νοιώθει πως έχασε το μονοπώλιο της αγάπης και της συμπάθειάς μας και άρχισε να χάνει την όρεξη της και να παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης.
Το ενδιαφέρον μας για τη νέα τρόφιμο ήταν μια φυσιολογική εκ μέρους μας συμπεριφορά που ήθελε να υποδηλώσει την πρόθεσή μας ,για δημιουργία μιας οικειότητας και φιλίας μαζί της κάτι που επιβάρυνε το κλίμα για τη Σιντυ.
Δεν άργησε μια μέρα να με περιμένει όπως πάντα στην εξώπορτα με δάκρυα στα μάτια και με ένα θλιμμένο πρόσωπο. Τη διαβεβαίωνα πάντα πως την αγαπώ και πως είναι καλή κοπέλα, ενώ της προσέφερα πάντα διάφορες νόστιμες κροκέτες και μεζέδες.
Μετά τον πρώτο καιρό η Ήρα εξοικειώθηκε μαζί μας και κυρίως μαζί μου και άρχισα να την παίρνω στους καθημερινούς περιπάτους μου. Όταν με έβλεπε να κρατώ το λουρί συνοδείας η χαρά της ήταν έκδηλη και τα γαυγίσματα της , ήταν ενδεικτικά της διάθεσης της για βόλτα. Όταν μάλιστα επαναλάμβανα τη λέξη πάμε βόλτα, κυριολεκτικώς πετούσε στον αέρα. Στα πρώτα μέχρι της εξώπορτα βήματα ουσιαστικά με έσερνε σαν έλκηθρο στα χιόνια. Όταν διαβαίναμε την εξώπορτα, σταματούσε και περίμενε να κλειδώσω.
Η διαδρομή μας ήταν πάντα έντονη και ήθελε να κάνει εκείνη την επιλογή της διαδρομής. Δεν της έκανα πάντα τη χάρη, όμως πήγαινε πάντα μπροστά κι εγώ ακολουθούσα στο βηματισμό της ο οποίος ήταν σε ρυθμούς βάδην. Με τη γλώσσα βγαλμένη μέχρι τη γη, με βαριά ανάσα δεν διέκοπτε το δρομολόγιο της εκτός και αν συναντούσε κάποια αδέσποτα τα οποία επιχειρούσαν να της επιτεθούν. Αλλά εκείνη πάντα έδειχνε διάθεση αντεπιθέσεως και μόνο με δική μου προσπάθεια συνέχιζε την πορεία της.
Όταν επιστρέφαμε με πήγαινε κατευθείαν στη είσοδο της καγκελόπορτας και με περίμενε εναγωνίως να ανοίξω για να πάει στο χώρο της για να ξεδιψάσει και να ξεκουραστεί. Χωρίς αντίρρηση δέχονταν να βάλω στο γάντζο στο περιλαίμιό της και αμέσως ξάπλωνε κατάκοπη να ξεκουραστεί. Τις πρώτες μέρες θα έλεγε κανείς ότι θα έσκαγε από το τρέξιμο, η γυναίκα μου, όταν την είδε έτσι ξαπλωμένη θορυβήθηκε.
Και ο καιρός περνούσε χωρίς η μια. η Σίντυ να δείχνει να δίνει σημασία και ενδιαφέρον για την Ήρα και το ίδιο η Ήρα να δείχνει αδιαφορία προς τη Σιντυ.
Όμως μέσα τους υπήρξε και κρυφόκαιγε η ζήλια και η αντιπαλότητα, ποια από τις δύο θα έχει την αποκλειστικότητα στην αγάπη μας .Βέβαια όταν κάποια από τις φορές ετύχαινε να διασταυρωθούν στη διαδρομή προς την έξοδο επιχειρούσαν κάποιες απόπειρες καυγά. Όμως με τη δική μου παρέμβαση δεν συνέβη να γίνει κάτι τέτοιο.
Ώσπου πέρασαν οι μέρες του καλοκαιριού που αφιερώθηκαν στη δική μου περιπέτεια .Ένα πρόβλημα υγείας με κράτησε μακριά από τις ενασχολήσεις μου με τη διατροφή των αγαπημένων μου φίλων και κυρίως μακριά από κάθε ενασχόληση για την φροντίδα τους.
Έτσι ένα βραδινό όταν ο συνδετικός γάντζος στο περιλαίμιο της Ήρας χαλάρωσε άφησε ελεύθερη και κινήθηκε να κυριαρχήσει στο χώρο της αυλής στον οποίο απολάμβανε την ελευθερία κινήσεων η Σίντυ.
Χωρίς μα αντιληφθούμε εγκαίρως την απελευθέρωση της Ήρας ήρθε αμέσως σε αντιπαράθεση μαζί της σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου. Η σκληρότητα της Ήρας και η μαλθακότητα της Σιντυ προμήνυε και το αποτέλεσμα της σκληρής αντιπαράθεσης.
Η δαγκωματιές εκατέρωθεν ήταν οι πρώτες βολές που έβαψαν τον τόπο με αίματα. Οι φωνές κάθε μιας με επιφωνήματα του καυγά ήταν εις επήκοο όλων μας, κάπως καθυστερημένα. Στη θέα της σύγκρουσης κι ενώ εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε άλλο μέσο στο χώρο με το οποίο να είναι δυνατός ο διαχωρισμός των συμπλεκομένων η χρήση ενός μαδεριού οικοδομικών εργασιών από το γιό μου πέτυχε το σκοπό του. Αυτό το τεράστιο ξύλο λειτούργησε σαν διάμεσος για να λήξη η αντιπαράθεση, αφού από ψηλά χτύπησε και τα τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και τις έκανε να απομακρυνθούν από το χώρο. Εκείνη στη στιγμή βρήκα την ευκαιρία να ανοίξω την πόρτα του γραφείου μου και να οδηγήσω με κάποια βία τη Σίντυ στο εσωτερικό του. Ταραγμένη όπως ήταν από την συμπλοκή, τις δαγκωματιές και τα αίματα που έτρεχαν από τις πληγές της . αποκαμωμένη ξάπλωσε στο πάτωμα του γραφείου και διανυχτέρευσε σε ακινησία στην ίδια θέση.
Η Ήρα που κι εκείνη δέχθηκε κάποιες δαγκωματιές στο κεφάλι και στο σώμα από την Σίντυ αλλά και το χτύπημα που δέχθηκε από την πτώση του μαδεριού πήρε το δρόμο για την επικράτεια της στο πίσω μέρος της αυλής. Στην προσπάθεια που έκανε η σύζυγος μου να την ηρεμήσει και να την κάνει να καθίσει στο χώρο της προσπάθησε να της δείξει την αγάπη της και το ενδιαφέρον της, πλην εκείνη παρεξηγώντας τις προθέσεις της, υπό το κράτος της συγχύσεως και του φόβου από το χτύπημα που δέχθηκε με το ξύλο, παρερμηνεύοντας την κίνηση του χεριού της έδειξε επιθετική συμπεριφορά και της δάγκωσε τον αριστερό βραχίονα, ενώ της τράβηξε με νεύρο τη ρόμπα μέχρι του σημείου να της απογυμνώσει το χέρι.. Πλέον η προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας εστιάσθηκε στην παροχή πρώτων βοηθειών και στην επούλωση των πληγών από το δάγκωμα της Ήρας, η οποία εκείνο το βράδυ παρέμεινε κυρίαρχος στο χώρο αφού η Σίντυ περιορίστηκε στο να διανυχτερεύσει στο γραφείο μου.
Η νύχτα αλλά και η ώρα δεν επέτρεπαν, παρά την προσπάθεια αναζήτησης κάποιας συνδρομής από το Σύλλογο Μέριμνας Ζώων ,κάτι που συνέβη την μεθεπομένη.
Δεν θα περιγράψω την προσπάθεια των εκπροσώπων του Συλλόγου να ναρκώσουν και να επιβιβάσουν σε κλούβα την δράστιδα των επεισοδίων της περασμένης βραδιάς.
Όμως η όλη διαμάχη μεταξύ των δύο θηλυκών έδειξε πως η ζήλεια δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων, αλλά είναι συναίσθημα που κυριαρχεί και στα ζώα τα οποία εμείς τα λογικά όντα χαρακτηρίζουμε ως στερούμενα λογικού και συναισθημάτων.
Η προσπάθεια κυριαρχίας στον κόσμο δεν είναι προνόμιο ανθρώπινο. Υπάρχει διάθεση κυριαρχίας και από άλλα όντα του πλανήτη μας ατυχώς….
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου