ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ;

ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ  ΕΔΩ;

             Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επίτ. Δικηγόρου

             Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

                        Αλήθεια πως φτάσαμε  εδώ; Κανένας μα κανένας δεν αναρωτήθηκε πως φτάσαμε σ’ αυτό το χάλι. Δεν φαντάζομαι να μη συμφωνούν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, ότι πρόκειται για το χάλι της χώρας μας. Δεν βλέπω να απασχολεί κανέναν το πώς και το γιατί. Έχουμε συνηθίσει να λέμε:Tί κάνουμε από εδώ και πέρα. Θυμάμαι όταν ανέβηκα στο βήμα της πρώτης διάσκεψης  που έγινε στην Αθήνα του κόμματος της «Κοινωνικής Συμφωνίας» και ζήτησα να γίνει συζήτηση για τις αιτίες που έφεραν τη διάσπαση και την αποδυνάμωση  του ΠΑ.ΣΟ.Κ η πλειονότητα των συνέδρων δυσανασχέτησε και ζήτησε να μη συνεχίσω σ’ αυτό το μοτίβο. Αλλά και μέχρι σήμερα κανείς από τα εμπλεκόμενα, στις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης κόμματα, ένοιωσαν ποτέ την ανάγκη να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό, τι ήταν εκείνο που συνετέλεσε στο να υποχρεωθεί η χώρα μας, να καταλήξει με ένα δημόσιο χρέος που είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί και υποχρεώνεται  ο λαός μας να δέχεται το  ένα χαστούκι επάνω στο άλλο από τους δανειστές μας, οι οποίοι δεν υπολογίζουν θεσμούς, Σύνταγμα και λαϊκή κυριαρχία. Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο ο λαός να οδηγείται σε αυτοκτονίες και λιμοκτονίες, σε υπερφορολόγιση  και μειώσεις  μισθών  και συντάξεων καθώς και σε υποθήκευση της ιδιωτικής και  δημόσιας περιουσίας.

Θέλω  να θυμίσω, πως κάθε χρόνο οι πολιτικοί μας κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού υπερθεμάτιζαν και υπερψήφιζαν τα αυξημένα κονδύλια που προορίζονταν   για την εθνική μας άμυνα. Εάν φυσικά κάποιος τολμούσε να τα  καταψηφίσει, αναγκαστικά θα χαρακτηρίζονταν  μειοδότης η το ολιγότερο με μειωμένο πατριωτισμό. Βεβαίως και ο Ελληνικός Λαός δεν δυσανασχετούσε για το υπερβολικό   ύψος των εξοπλιστικών προγραμμάτων, μια και πίστευε πως μ’ αυτό τον τρόπο εξασφάλιζε την  ελευθερία του, ως λαού και ως έθνους και ασφαλώς νοιώθαμε δυνατοί να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε επιβουλή. Μας είπαν και πανηγυρίσαμε την είσοδο μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα με την πεποίθηση πως πλέον θωρακίζουμε την ανεξαρτησία της χώρας μας, από επιβουλές των εχθρικά διακειμένων γειτόνων μας,  όμως  όπως αποδεικνύεται  στην πράξη, ούτε κι αυτό πετύχαμε και βλέπουμε στις μέρες μας τα τούρκικα πολεμικά να αρμενίζουν στο Αιγαίο και εμείς απλώς  τα παρακολουθούμε. Και δεν είναι μόνο αυτό οι φίλοι και εταίροι μας Γερμανοί και Γάλλοι ενώ γνώριζαν τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις αντοχές που είχε και έχει μέχρι και σήμερα η χώρα μας, μας παρότρυναν-πίεζαν  να προμηθευτούμε από τις πολεμικές του βιομηχανίες οπλικά συστήματα, άρματα μάχης, υποβρύχια και αεροπλάνα με συνέπεια την υπερχρέωσή μας . Ενώ θα έπρεπε σε επίπεδο αλληλεγγύης των λαών της ενωμένης Ευρώπης να συντελέσουν στο να παγιωθεί το αίσθημα ασφαλείας  στο λαό μας που έχει χερσαία και θαλάσσια σύνορα με χώρες που έχουν εδαφικές και άλλες αξιώσεις και να μην του συντηρούν ένα κλίμα   φόβου πολεμικής σύγκρουσης. Αυτά σε σχέση με τους εταίρους μας που σήμερα εκείνο που  τους ενδιαφέρει είναι να λάβουν εις ολόκληρο τα δανεικά και τους τόκους. Αντιθέτως αν και θα έπρεπε τα προς ανατολάς σύνορα της  χώρας μας να είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως τοιαύτα απαραβίαστα , επιτρέπουν στους γείτονές μας και  υποψήφιους εταίρους, να αμφισβητούν την κυριαρχία της χώρας μας και παράλληλα να παροχετεύουν πληθυσμούς από   ισλαμικές χώρες ,που έχουν κατακλύσει και κατακλύζουν συνεχώς   την πρωτεύουσα αλλά και ολόκληρη την επικράτεια. Βέβαια θα μας πει ένας καλοπροαίρετος  συζητητής: Oι Ευρωπαίοι καλά κάνουν,  για το συμφέρον τους ενδιαφέρονται , εμείς ως χώρα με την εκάστοτε ηγεσία μας  τι πράττουμε;

Δεν είμαι της άποψης πως θα πρέπει να απομονωθούμε και να μείνουμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως θα έπρεπε η πολιτική μας τόσο στο ζήτημα των εξοπλισμών όσο και της διεθνούς διπλωματίας να είναι σε τέτοιο βαθμό σαφώς αναπτυγμένη και διαρθρωμένη  ώστε να αξιώσει μέσα στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της τήρησης των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, το σεβασμό της κυριαρχίας της χώρας μας μέσα στα οριοθετημένα με διεθνείς συμβάσεις όρια της. Σε επίπεδο της πολιτικής μας  ζωής, καθημερινώς παριστάμεθα μάρτυρες περιστατικών για   χρήματα που καταχράστηκαν  διάφοροι πολιτικοί εις βάρος του Ελληνικού λαού  ασχολούμενοι με τις προμήθειες οπλικών συστημάτων. Δεν έφταναν τα όσα είναι υποχρεωμένος ο λαός μας με τις συμβάσεις προμήθειας όπλων να πληρώσει, πληρώνει και τα εκατομμύρια των προμηθειών(μίζες) κατατεθειμένα, σε  ελβετικές τράπεζες και  οφ σορ εταιρείες.

Μας ομιλούν για οικονομική κρίση λες και ενέσκηψε επιδημία και δεν υπάρχει  το ανάλογο  φάρμακο. Και δεν έφτανε ο υπερδανεισμός με τον οποίο ζούσε ο λαός μας, την εποχή των παχιών αγελάδων, είχαμε και τη μεγάλη αιμορραγία  του δανεισμού για την οργάνωση και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Και το πλέον τραγικό της περιπτώσεως είναι πως μέχρι και σήμερα δεν έχει ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός τι μας στοίχισε αυτό το πανηγύρι. Και ο τελευταίος πολιτιστικός σύλλογος  μετά από κάποια εκδήλωση  κάνει τον απολογισμό του, εδώ μια χώρα ολόκληρη η οποία δαπάνησε  δισεκατομμύρια, κανείς δεν ενδιαφέρεται να μας πει  τι απέφερε, αν απέφερε κάτι στη χώρα, τι μας κόστισε   αυτή η διοργάνωση  και τι θα απογίνουν  αυτά τα έργα που ερημώνουν και καθημερινά αχρηστεύονται…

Ξέρω πως δεν θα ιδρώσει κανενός το αυτί και κανένας δεν πρόκειται να πληρώσει τα σπασμένα. Η ευθύνη έτσι όπως διαχέεται ,δεν πρόκειται να βρεθούν υπαίτιοι. Παράδειγμα πρόσφατο, Δήμαρχος και Νομάρχης  καταδικάστηκαν ως υπαίτιοι για  θανάτους από πυρκαγιές στην περιοχή της Ηλείας ενώ  μετά την καταδίκη τους, πήγαν στα σπίτια τους. Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες πολίτες οδηγήθηκαν από απελπισία  και από τα αδιέξοδα στην αυτοκτονία,  ουδείς θεώρησε τον εαυτόν του ένοχο γι’ αυτές, ούτε και κανείς οδηγήθηκε στο εδώλιο  είτε ως αυτουργός είτε ως ηθικός αυτουργός. Οικονομική κρίση λοιπόν και τελειώσαμε. Μια καραμέλα στο στόμα των εξουσιαστών και των παρακεντέδων τους, για να περνάει η ώρα, και  το μαρτύριό του ο Ελληνικός λαός.

Χωρίς πολλές ελπίδες για επανάκαμψη, ο λαός μας και πάλι θα οδηγηθεί υπό την απειλή φοβικών διλημμάτων λίαν συντόμως στις κάλπες. Θα του πούμε απλώς πως αυτός είναι η πηγή κάθε εξουσίας και ο ίδιος ευθύνεται  για τις επιλογές του, ανεξάρτητα  από το κλίμα, που κάθε φορά να μέσα γενικής αποβλάκωσης και αποπροσανατολισμού, του διαμορφώνουν.