EΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ,ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ..
Του ΔΗΜΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ Εκπαιδευτικού-Συγγραφέα.
Εύκολη τοποθέτηση για να μεταθέτουμε τις ευθύνες μας, ενώ έχουμε δημοκρατία.
Η πρόταξη όμως, το προβάδισμα του δημοσίου συμφέροντος αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο της αθηναϊκής δημοκρατικής πολιτείας.
Ήταν συνακόλουθα ευθύνη των πολιτών για την πόλη τους, αλλά για όλους τους πολίτες. Απαραίτητη προϋπόθεση, για τη ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας είναι ο σεβασμός προς τους νόμους και η πιστή εφαρμογή τους. Αλλιώς το σύστημα βουλιάζει….
Αδιάκοπα, νομοθέτες, στοχαστές, ποιητές εκφράζουν την αρχή αυτή. Όπως λ.χ. ο Περικλής στον Επιτάφιο: «Οι δημόσιες υποθέσεις πρέπει να θεωρούνται σπουδαιότερες απ’ όλα, για να πορεύεται το κράτος καλά. Και ούτε να έχει κανείς παράλογες φιλοδοξίες, ούτε να συγκεντρώνει μεγάλη δύναμη εις βάρος του κοινού συμφέροντος…». «Πόλις γαρ ευ αγομένη μεγίστη όρθωσίς εστι και εν τούτω πάντα ένι, και τούτου σωζομένου πάντα σώζεται και τούτου διαφθειρομένου τα πάντα διαφθείρονται» (Απόσπασμα 252).
Έναν αιώνα αργότερα, θα προσθέσει ο Αριστοτέλης: «Είναι φυσικό η πόλις να προηγείται της οικογένειας και του καθενός από μας. Αν εκμηδενισθεί δηλαδή ολόκληρο το σώμα, δεν θα υπάρχει ούτε πόδι, ούτε χέρι». Από την ελληνική αυτή φιλοσοφία διδάχθηκε όλη η οικουμένη.
Γι’αυτό τότε λογαριαζόταν «άχρηστος»-«αχρείος»-κατά τον γνωστό αφορισμό του Θουκυδίδη- όποιος δεν έπαιρνε μέρος στα κοινά.
Όχι όποιος δεν «πολιτευόταν», καθώς λέμε σήμερα, αλλά όποιος δεν μετείχε ενεργά σ’όλες τις λειτουργίες της πολιτείας, σαν άρχων είτε σαν αρχόμενος.
Τα ίδια λέμε και σήμερα, Περί ευθύνης ομολογούμε αδιάκοπα. Όχι, βεβαίως, με όση υπευθυνότητα τη χρησιμοποιούσαν οι «προπάτορές» μας.
Για ό,τι συμβαίνει σήμερα, με τα μνημόνια δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά οι άλλοι!
Δεν παραδειγματιζόμαστε από τις ξενοκρατίες, τις ξενοδουλείες και τις άλλες δουλείες όλες, που γνώρισε και γνωρίζει αυτός ο τόπος.
Τι λέμε και μουρμουρίζουμε όλοι μας; Το βολικότερο άλλοθι για τις ευθύνες μας τις απραξίες μας και τις κακοπραξίες μας, οι άλλοι ευθύνονται.
Για τις διχόνοιές μας και τους αλληλοσπαραγμούς , υπεύθυνοι είναι μόνον οι ξένοι.
Αυτοί μας διχάζουν για να εκμεταλλευθούν τις θυσίες μας, του 1821, του 1915, του 1945 κ.λ.π. Όχι και εμείς. Εμείς όμως, δολοφονήσαμε τον μέγιστο Καποδίστρια και οι ξένοι αμέσως (ευκαιρίας δοθείσης) επέβαλαν τον Όθωνα.
Για την θρονοκρατία και αυλοκρατία του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα, ευθύνονται οι ξενόφερτοι μονάρχες. Όχι, ασφαλώς, οι πολιτικοί μας. Αυτοί που γίνονται «εργαλεία» τους, με το αζημίωτο.
Για την κομματοκρατία και ρουσφετοζητιανιά ευθύνονται μόνοι οι πολιτικοί και οι κομματοπαράγοντες. Όχι και η ψηφοπελατεία που ρουσφετοεπαιτεί και παζαρεύει ψήφους με μανία και ακαταπόνητα.
Για την παράλυση και την ασύστολη παραλυσία της δημόσιας διοίκησης ευθύνεται μόνο το κράτος. Ακόμη ευθύνονται οι νόμοι, οι κυβερνήσεις. Όχι, ασφαλώς, και οι υπάλληλοι, όσοι σκοπεύουν να εμπλακούν-ευσχήμως, στα γρανάζια της κρατικής μηχανής, προς ίδιον όφελος.
Εκεί με την κάλυψη των διοικητών «μηχανοδηγών» να μπορούν να αδρανούν, αν όχι και να λαδώνονται και να την ακινητοποιούν ανερυθρίαστα.
Για την περιφρόνηση των νόμων, ευθύνονται μόνο οι πολίτες που τους αψηφούν αδιάφορα.
Όχι και οι κυβερνητικοί νομοφρουροί, που τους αψηφούν πρώτοι και αδιάντροπα, ανοίγοντας τα πορτοπαράθυρα αεράτοι στα «δικά μας παιδιά» και τα κομματοπαράσιτα.
Ακόμα, εμείς όλοι, μολύνουμε τα πάντα. Αλλά μόνο οι κρατικοί φορείς και άλλοι-εκτός από μας-ευθύνονται.
Γενικότερα, για τον κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και ηθικό ευτελισμό της χώρας μας με τα μνημόνια και παραμνημόνια ευθύνονται οι κυβερνώντες κατά τους μη κυβερνώντες.
Οι άλλοι που κυβέρνησαν κάποτε και όσοι κυβερνούν σήμερα. Ακόμη κι εκείνοι και τούτοι για όσους δε φαίνεται ξαστεριά να κυβερνήσουν.
Εμείς βρισκόμαστε εκτός τροχιάς των υπευθύνων, πάντα.
Εμείς φτάσαμε να θεωρούμε δημοκρατία, προς όφελος της δικής μας εγωκρατίας και για τα ευρώ, το ψάρεμα ψήφων.
Αλλά ύστερα κλαιγόμαστε κι από πάνω.
Όμως, ήρθε καιρός, η λέξη «ευθύνη» να ξαναπάρει την παλιά της σημασία.: κολασμός για τους παράνομους πολίτες που επιθυμούν να ζουν σε δημοκρατική πολιτεία.
Αλλιώς, ο κίνδυνος εκτροπής από την τροχιά μας ελλοχεύει και με απρόβλεπτες συνέπειες.
Του ΔΗΜΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ Εκπαιδευτικού-Συγγραφέα.
Εύκολη τοποθέτηση για να μεταθέτουμε τις ευθύνες μας, ενώ έχουμε δημοκρατία.
Η πρόταξη όμως, το προβάδισμα του δημοσίου συμφέροντος αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο της αθηναϊκής δημοκρατικής πολιτείας.
Ήταν συνακόλουθα ευθύνη των πολιτών για την πόλη τους, αλλά για όλους τους πολίτες. Απαραίτητη προϋπόθεση, για τη ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας είναι ο σεβασμός προς τους νόμους και η πιστή εφαρμογή τους. Αλλιώς το σύστημα βουλιάζει….
Αδιάκοπα, νομοθέτες, στοχαστές, ποιητές εκφράζουν την αρχή αυτή. Όπως λ.χ. ο Περικλής στον Επιτάφιο: «Οι δημόσιες υποθέσεις πρέπει να θεωρούνται σπουδαιότερες απ’ όλα, για να πορεύεται το κράτος καλά. Και ούτε να έχει κανείς παράλογες φιλοδοξίες, ούτε να συγκεντρώνει μεγάλη δύναμη εις βάρος του κοινού συμφέροντος…». «Πόλις γαρ ευ αγομένη μεγίστη όρθωσίς εστι και εν τούτω πάντα ένι, και τούτου σωζομένου πάντα σώζεται και τούτου διαφθειρομένου τα πάντα διαφθείρονται» (Απόσπασμα 252).
Έναν αιώνα αργότερα, θα προσθέσει ο Αριστοτέλης: «Είναι φυσικό η πόλις να προηγείται της οικογένειας και του καθενός από μας. Αν εκμηδενισθεί δηλαδή ολόκληρο το σώμα, δεν θα υπάρχει ούτε πόδι, ούτε χέρι». Από την ελληνική αυτή φιλοσοφία διδάχθηκε όλη η οικουμένη.
Γι’αυτό τότε λογαριαζόταν «άχρηστος»-«αχρείος»-κατά τον γνωστό αφορισμό του Θουκυδίδη- όποιος δεν έπαιρνε μέρος στα κοινά.
Όχι όποιος δεν «πολιτευόταν», καθώς λέμε σήμερα, αλλά όποιος δεν μετείχε ενεργά σ’όλες τις λειτουργίες της πολιτείας, σαν άρχων είτε σαν αρχόμενος.
Τα ίδια λέμε και σήμερα, Περί ευθύνης ομολογούμε αδιάκοπα. Όχι, βεβαίως, με όση υπευθυνότητα τη χρησιμοποιούσαν οι «προπάτορές» μας.
Για ό,τι συμβαίνει σήμερα, με τα μνημόνια δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά οι άλλοι!
Δεν παραδειγματιζόμαστε από τις ξενοκρατίες, τις ξενοδουλείες και τις άλλες δουλείες όλες, που γνώρισε και γνωρίζει αυτός ο τόπος.
Τι λέμε και μουρμουρίζουμε όλοι μας; Το βολικότερο άλλοθι για τις ευθύνες μας τις απραξίες μας και τις κακοπραξίες μας, οι άλλοι ευθύνονται.
Για τις διχόνοιές μας και τους αλληλοσπαραγμούς , υπεύθυνοι είναι μόνον οι ξένοι.
Αυτοί μας διχάζουν για να εκμεταλλευθούν τις θυσίες μας, του 1821, του 1915, του 1945 κ.λ.π. Όχι και εμείς. Εμείς όμως, δολοφονήσαμε τον μέγιστο Καποδίστρια και οι ξένοι αμέσως (ευκαιρίας δοθείσης) επέβαλαν τον Όθωνα.
Για την θρονοκρατία και αυλοκρατία του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα, ευθύνονται οι ξενόφερτοι μονάρχες. Όχι, ασφαλώς, οι πολιτικοί μας. Αυτοί που γίνονται «εργαλεία» τους, με το αζημίωτο.
Για την κομματοκρατία και ρουσφετοζητιανιά ευθύνονται μόνοι οι πολιτικοί και οι κομματοπαράγοντες. Όχι και η ψηφοπελατεία που ρουσφετοεπαιτεί και παζαρεύει ψήφους με μανία και ακαταπόνητα.
Για την παράλυση και την ασύστολη παραλυσία της δημόσιας διοίκησης ευθύνεται μόνο το κράτος. Ακόμη ευθύνονται οι νόμοι, οι κυβερνήσεις. Όχι, ασφαλώς, και οι υπάλληλοι, όσοι σκοπεύουν να εμπλακούν-ευσχήμως, στα γρανάζια της κρατικής μηχανής, προς ίδιον όφελος.
Εκεί με την κάλυψη των διοικητών «μηχανοδηγών» να μπορούν να αδρανούν, αν όχι και να λαδώνονται και να την ακινητοποιούν ανερυθρίαστα.
Για την περιφρόνηση των νόμων, ευθύνονται μόνο οι πολίτες που τους αψηφούν αδιάφορα.
Όχι και οι κυβερνητικοί νομοφρουροί, που τους αψηφούν πρώτοι και αδιάντροπα, ανοίγοντας τα πορτοπαράθυρα αεράτοι στα «δικά μας παιδιά» και τα κομματοπαράσιτα.
Ακόμα, εμείς όλοι, μολύνουμε τα πάντα. Αλλά μόνο οι κρατικοί φορείς και άλλοι-εκτός από μας-ευθύνονται.
Γενικότερα, για τον κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και ηθικό ευτελισμό της χώρας μας με τα μνημόνια και παραμνημόνια ευθύνονται οι κυβερνώντες κατά τους μη κυβερνώντες.
Οι άλλοι που κυβέρνησαν κάποτε και όσοι κυβερνούν σήμερα. Ακόμη κι εκείνοι και τούτοι για όσους δε φαίνεται ξαστεριά να κυβερνήσουν.
Εμείς βρισκόμαστε εκτός τροχιάς των υπευθύνων, πάντα.
Εμείς φτάσαμε να θεωρούμε δημοκρατία, προς όφελος της δικής μας εγωκρατίας και για τα ευρώ, το ψάρεμα ψήφων.
Αλλά ύστερα κλαιγόμαστε κι από πάνω.
Όμως, ήρθε καιρός, η λέξη «ευθύνη» να ξαναπάρει την παλιά της σημασία.: κολασμός για τους παράνομους πολίτες που επιθυμούν να ζουν σε δημοκρατική πολιτεία.
Αλλιώς, ο κίνδυνος εκτροπής από την τροχιά μας ελλοχεύει και με απρόβλεπτες συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου