ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

                                                                    ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ  ΠΑΤΡΑΣ

                                                         Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επιτ.Δικηγόρου

                                                         Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

Κατά το παρελθόν μια Δημοτική Αρχή  είχε την ιδέα και την έμπνευση να καθιερώσει τη θέσπιση έξι βραβείων με πανελλήνια εμβέλεια, έτσι ώστε η ιστορία, η παράδοση και η κοινωνική ζωή της πόλης να αναδειχθούν σαν στοιχεία μιας ασφαλούς ταυτότητας για το μέλλον της.

Το πρώτο βραβείο έφερε τον τίτλο: «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ»    και θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της πολιτικής ζωής της χώρας που με την παρουσία του στην πολιτική σκηνή, θα λάμπρυνε την συνέχεια της ενδιαφέρουσας πανελληνίως πολιτικής ιστορίας της πόλης και της Αχαΐας.

Το δεύτερο βραβείο με τον τίτλο: «ΠΑΤΡΕΑΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της δημόσιας ζωής της πόλης ,που η παρουσία του και  η προσφορά του σ’ αυτή θα ήταν μεγάλη, σημαντική και ουσιαστική.

Το τρίτο βραβείο με τίτλο: «ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα των Γραμμάτων της Τέχνης και του Πολιτισμού γενικότερα, που η προσφορά του θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική στη διαμόρφωση της γενικότερης κουλτούρα της.

Το τέταρτο βραβείο με τον τίτλο: «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της κοινωνικής ζωής της πόλης που θα  διακρίνονταν  για την προσφορά του στο συνάνθρωπο, το συμπολίτη που έχει ανάγκη στήριξης, στο παιδί και την οικογένεια.

Το πέμπτο βραβείο με τίτλο:«ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΕΠΑΝΟΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα του αθλητικού κόσμου της πόλης που με τις προσπάθειές του τιμά την αθλητική ιστορία της και προβάλλει με τη δράση του την ιδέα του «εύ αγωνίζεσθαι».

Το έκτο βραβείο με τίτλο: «ΑΧΑΙΟΣ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ» θα απονέμονταν σε προσωπικότητα της πόλης ή της Αχαΐας που με τη δράση του και την παρουσία του στο εξωτερικό τιμά τον τόπο της καταγωγής του και προβάλλει την ανάπτυξη του.

Αυτά τα βραβεία αποτελούσαν μια υπέροχη ιδέα για μια πόλη που θα’ θελε να δώσει το στίγμα της προόδου, της ευημερίας και της ανάπτυξης, εφτά τομείς που οποιαδήποτε δημοτική αρχή θα επιθυμούσε να αναπτυχθούν  και να αποτελέσουν αφετηρίες επιτυχίας και ευτυχίας των πολιτών της.

           Πέρασαν όμως έκτοτε  δεκατέσσερα χρόνια από την θέσπιση αυτών των βραβείων και από ότι θυμάμαι, δεν  βρέθηκα σε μια απονομή παρόμοιας διάκρισης σε κάποιο ή κάποιους συμπολίτες .

           Αναλογίζομαι τι ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτή την πόλη;

Έπαυσαν οι συμπολίτες να επιτυγχάνουν στην πολιτική ζωή της χώρας έπαυσε η πόλη να αναδεικνύει προσωπικότητες της δημόσιας ζωής που η προσφορά τους υπήρξε μεγάλη σημαντική και ουσιαστική;

Στέρεψε η πόλη από προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού;

Ξέμεινε τελικά η πόλη μας στην ανάμνηση και μόνο ενός φιλοπρόοδου κοινωνικού παράγοντα όπως ο αείμνηστο Θεόδωρος Τριάντης, που δαπάνησε  ολόκληρη την περιουσία του για αγαθοεργίες;

Σ’ αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε στην πόλη μας Μάνα να γεννήσει έναν Αθλητή που η επίδοσή του να τίμησε την αθλητική ιστορία της πόλης;

Σ’ όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε Αχαιός να διακριθεί στο εξωτερικό για να αποτελέσει τον Πρεσβευτή μας με την εργασία του και την εν γένει διάκριση του στο εξωτερικό;

Εάν είναι αληθές ότι στην πόλη μας υπάρχει μια παρόμοια στασιμότητα  και πλήρη ακινησία, πρέπει ίσως να αναρωτηθούμε και να ανησυχήσουμε  αλλά και να αναζητήσουμε τα αίτια της ακύμαντης λίμνης  του Πατρέα.

Αναρωτιέμαι πως μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας και να μας διακρίνει μια απάθεια και αναποφασιστικότητα.

Αλήθεια τι μπορεί να περιμένει κανείς  από μια πόλη η οποία  τιμώρησε  το  μέγιστο των Δημάρχων της,  μεταθέτοντας  την προτομή του σε  μια αθέατη γωνία, ουσιαστικά εξορίζοντάς τον, από μια κεντρική πλατεία  όπου τον είχε στήσει η αγάπη και εκτίμηση του λαού της πόλης μας.

Είναι δυνατόν να περιμένει κανείς  από αυτή την πόλη την απονομή και ενός έστω από τα παραπάνω βραβεία.

Το σημειώνω και θλίβομαι…