Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Επιτ.Δικηγόρου
Ο θυμόσοφος λαός μας συνηθίζει να χρησιμοποιεί τον τίτλο του σημειώματος μας όταν θέλει να υποδηλώσει ότι κάποιοι ερίζουν για κάτι που δεν τους ανήκει. Και βεβαίως η δημοσία γη δεν ανήκει σε κανέναν πλην του Ελληνικού Λαού ο οποίος εκφράζεται με την συντεταγμένες εξουσίες. Είναι γνωστό άλλωστε το αξίωμα πως στη δημόσια περιουσία δεν αναγνωρίζεται υπάρχει δικαίωμα χρησικτησίας. Όμως ατυχώς για τους εκάστοτε εκπροσώπους του Δημοσίου υπάρχουν και παρεκκλίσεις του κανόνα αυτού με συνέπεια δάση,ακτές,αιγιαλοί ,οικήματα δημόσια να καταλαμβανονται, να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για χρόνια από μεμονομένα άτομα ή κοινωνικές ομάδες και όταν κάποιος από τους φορείς της εξουσίας του δημοσίου ενεργοποιηθεί για την εφαρμογή των κανόνων και την αποκατάσταση της νομιμότητας τότε έχουμε τις πάσεις φύσεως αντιδράσεις και αδιανόητες παραμβάσεις αποτροπής εφαρμογής της νομιμότητας.
Ο λόγος παρέμβασής μας υπήρξε μια σύσκεψη που
πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Γ.Γ. Μανώλη Αγγέλακα με σκοπό όπως πληροφορηθήκαμε από τον τοπικό τύπο την οριοθέτηση του δάσους της στροφυλιάς. Το ειδικότερο ζήτημα που απασχολεί τους εκπροσώπους των ομόρων νομών Ηλείας και Αχαΐας είναι κατά πόσον μια έκταση με την ονομασία «Σαμαραίϊκα» του δάσους Στροφυλιάς ανήκει στον Νομό Ηλείας ή Αχαΐας.Και για να δώσουμε το στίγμα του ουσιαστικού προβλήματος πρέπει να γίνει κατανοητό
κυρίως για τους αμύητους ότι ομιλούμε για δασικές εκτάσεις που έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες και από μια έκταση 250 στρεμμάτων που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα.
Το φαινόμενο “Σαμαραίικα” δεν αποτελεί βιοτεχνία κατασκευής σαμαριών που χρησιμοποιούνται για τα γνωστά υπό εξαφάνιση πλέον συμπαθή τετράποδα αλλά αποτέλεσμα της βλαχοπολιτικής που εφαρμόζει το Ελληνικό κράτος από συστάσεως του γύρω από τη δημόσια περιουσία και τους εκάστοτε καταπατητές της.
Είναι απορίας άξιο πως όταν ο λαός μας με τον ξεσηκωμό του ελευθέρωσε τη σκλαβωμένη χώρα, γιατί τμήματα της Ελληνικής γης παρέμειναν ουσιαστικά σκλαβωμένα και δεν προβλέφθηκε η διανομή τους στους ακτήμονες αγωνιστές αλλά συνεχίζουν να αποτελούν αν και δασικές αποκλειστικά εκτάσεις ιδιοκτησία τσιφλικάδων –μοναχών.
Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής το δάσος Στροφυλιάς να θεωρείτε τσιφλίκι της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου. Να το κάνει τι ακριβώς το δάσος το δάσος το Μοναστήρι; Να κάνουν βόλτες αναψυχής οι μοναχοί του; Απλά εμφανίζεται ιδιοκτήτης του δάσους για να έχει την ευχέρεια κάθε βοσκός να παραχειμάζει , να βόσκει ελεύθερα κι ανεμπόδιστα τα ζωντανά του, να κάνει αυθαίρετα καλύβες και μαντριά, να κάνει τμηματικές εκχερσώσεις δασικών εκτάσεων και κανένας να μην τον εμποδίζει και κανένας να μην ενδιαφέρεται για την τύχη του δάσους. Έτσι φτάσαμε σήμερα στο δάσος της Στροφυλιάς να έχει δημιουργηθεί μια πολλών στρεμμάτων καλλιεργήσιμη έκταση την οποία εκμεταλλεύονται οι πρώην βοσκοί οι οποίοι πλέον εξελίχθηκαν εκτός από κτηνοτρόφους και σε παραγωγούς αγροτικών προϊόντων.
Όμως η έκταση αυτή ανήκει ουσιαστικά το δημόσιο το οποίο έστω και όψιμα αποφάσισε να κηρύξει αναδασωτέα.
Αλλά ας έλθουμε και στο θέμα της οριοθέτησης για την οποία υπάρχει η διένεξης μεταξύ των εκπροσώπων των δύο ομόρων νομών. Ποίο είναι αλήθεια το σκεπτικό της; Έχουν οι εκπρόσωποι των ομόρων νομών την ευγενή φιλοδοξία να βοηθήσουν στην εκκαθάριση του καθεστώτος ιδιοκτησίας της εκτάσεως έτσι ώστε να αποκατασταθεί πλήρως και πρακτικά η κυριότητά του στο Ελληνικό Δημόσιο και να αναδασώσουν τα κατεστραμμένα τμήματα του δάσους και να το αξιοποιήσουν επωφελώς για τον τόπο;
Eχουν συντάξει κάποιες μελέτες αξιοποίησης του δάσους οι μεν τις οποίες δεν αποδέχονται οι δε;
Έχουν μήπως σκοπό τελικά να δικαιώσουν τους καταπατητές και περιμένουν να εισπράξουν την ανταπόδοση της ευγνωμοσύνης τους την κάλπη του ενός ή του άλλου νομού;
Mήπως έχουν διαφορετικές στοχεύσεις οι μεν από τους δε στον τρόπο αξιοποίησης για να επιλεγεί ο νομός στον οποίο θα πρέπει να υπαχθεί διοικητικά η περιοχή της Στροφυλιάς και ειδικότερα η επονομαζόμενη έκταση Σαμαραίικα;
Μήπως στοχεύει η μία ή άλλη πλευρά στη δημιουργία παραθεριστικών οικισμών τύπου Γλύφας, Καβουρίου Κατακώλου και Παραλίας Ζαχάρως;
Mήπως φιλοδοξούν οι μεν και υπολείπονται οι δε,στη δημιουργία και άλλων αυθαιρέτων κατοικιών για να κάνει τα μπάνια του ο παράνομος λαός όχι βέβαια του Ισραήλ αλλά του Nέου Ελλαδιστάν;
Τι αλήθεια θα είχαν να μοιράσουν οι εκπρόσωποι των δύο νομών περιφερειάρχης, αντιπεριφερειάρχες και βουλευτές των ομόρων νομών εάν ένας νεώτερος Σολομώντας ένωνε τους δύο νομούς σε ενιαίο και δημιουργούσε τον πάλαι ποτέ νομό Αχαϊδοήλιδας; Θα έκαναν δυο πολιτικά αεροδρόμια; Θα κατασκεύαζαν δυο ή πέντε νοσοκομεία; Θα κατασκεύαζαν την Ολυμπία οδό μέχρι την Πάτρα ή μέχρι την Ολυμπία; Θα συνέχισαν να ρουσφετολογούν και να συναλλάσσονται με τους καταπατητές της δημόσιας γης; Θα συνέχιζαν να συντηρούν δύο βιλαέτια; Σ’ αυτά τα εύλογα ερωτήματα θα υπάρξουν άραγε απαντήσεις;
