ANAMNHΣΕΙΣ π.Χ.ουντας
Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επίτ.Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Τη στρατιωτική μου θητεία υπηρέτησα μετά από αναβολή λόγω σπουδών, σχετικά μεγάλος στην ηλικία, από τον Ιανουάριο του 1966 μέχρι και τον Ιανουάριο του έτους 1967, έναν ακριβώς χρόνο, ως ο μεγαλύτερος γιος πολύτεκνης οικογένειας.
Υπηρέτησα στην Τρίπολη, στο 11ο Σύνταγμα Πεζικού για την βασική μου εκπαίδευση και ακολούθως στην 94η Στρατιωτική Διοίκηση, πάλι στην Τρίπολη (εντός πόλεως) ως γραφέας του 4ου Επιτελικού Γραφείου.
Ήταν ένας χρόνος που σημάδευσε τη ζωή μου μια και είχα τις εμπειρίες της στρατιωτικής ζωής έντονες, αφού ήταν ένας χρόνος προ της επιβολής της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών στη χώρα μας και ο χαφιεδισμός την περίοδο εκείνη και ιδιαίτερα στο στράτευμα, ήταν σε έξαρση.
Ακόμη ήταν η περίοδος της ζωής μου που σ’ ένα βαθμό ταυτίστηκε με τη φοιτητική μου ιδιότητα αφού εκείνο το χρόνο έλαβα το πτυχίο μου από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανα εγγραφή στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Ήταν ακόμη μια περίοδος γεμάτη από έντονες συναισθηματικές φορτίσεις, μια προσπάθεια δημιουργίας ισορροπιών στον κοινωνικό και οικογενειακό περίγυρο.
Μια εποχή που δοκιμάζονταν η φιλία, η αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός και η συναδέλφωση.
Εκείνη την περίοδο της ζωής μου γνώρισα τον άνθρωπο της ομαδικής ζωής, τον άνθρωπο του πόνου, την απανθρωπιά και την ψυχολογική βία των αξιωματούχων, την εκμετάλλευση της αδυναμίας του στρατιώτη- πολίτη να αμυνθεί στα διάφορα κελεύσματα των ιεραρχικά ανώτερων, την αυταρχικότητα και τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων με κάποιες μικροεξυπηρετήσεις, την προσπάθεια ιδεολογικής ποδηγέτησης των νέων, τον εκφοβισμό και την απειλή της δίωξης και το φακέλωμα των χαρακτηριζομένων ως «μιασμάτων».
Διάβασα τον άνθρωπο, μελέτησα τον άνθρωπο, πόνεσα για τον άνθρωπο, διδάχθηκα από τον άνθρωπο της καθημερινότητας μέσα από τις αντινομίες, τις αντιξοότητες και τις βαρβαρότητες της στρατιωτικής ζωής.
Βγήκα τελικά κερδισμένος μέσα από αυτήν την διαπάλη και εμπειρία.
Με ενδυνάμωσε και με εφοδίασε με ανάλογο οπλισμό, για να μπορέσω να ανταποκριθώ στις δυσκολίες που ακολούθησαν.
Αξιοποίησα στο έπακρο το χρόνο μου, όσος περίσσευε, ξεκλέβοντας από τον ύπνο και την ξεκούραση της κάθε μέρας.
Στη διάρκεια της θητείας μου διατήρησα μια πυκνή και σημαντική αλληλογραφία με συγγενείς και φίλους, αλλά και με σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών.
Διάβασα αρκετά βιβλία, εκτός από εκείνα των μαθημάτων του τελευταίου έτους σπουδών μου, κι έγραψα αρκετά κείμενα πολλά από τα οποία δημοσιεύθηκαν στον τοπικό τύπο της Τριπόλεως.
Κράτησα ένα προσωπικό ημερολόγιο, το μόνο που τελικά περισώθηκε, από τη φωτιά που αφάνισε τα ημερολόγια που κρατούσα κατά την προ της στρατεύσεώς μου περίοδο, σε μια έκρηξη προσωπικής περιφρούρησης και περιχαράκωσης.
Παρά τα προβλήματα, τις στενοχώριες και τα όποια παρατράγουδα που σημειώθηκαν στη ζωή μου εκείνη την περίοδο, δεν μπορώ να αποσιωπήσω πως ο χρόνος που έζησα στην πόλη της Τρίπολης με ωφέλησε και με βοήθησε.
Το τελικό αποτέλεσμα που εισέπραξα από αυτό το ταξίδι της ζωής μου, μου άφησε μια πικρόγλυκη γεύση και κάποιες αναμνήσεις που ζωντανεύουν όσες φορές τολμώ να σεργιανίσω στις σελίδες ενός κατά τα άλλα απόρρητου ημερολογίου.
Σελίδες εξομολογητικές, αποκαλυπτικές, εκφραστικές και απολογητικές για τη στάση μου απέναντι στο ρουφιάνο του ΑΛΦΑ ΔΥΟ που γνώριζα πως παρακολουθεί το κάθε μου βήμα και την κάθε μου λέξη, ακόμη και τις συνδιαλέξεις μου στο τηλέφωνο αφού γι’ αυτόν δεν ίσχυε το απόρρητο των επικοινωνιών, ούτε το απόρρητο του δικού μου ημερολογίου που ήταν μονίμως κλειδωμένο στο γραφείο του 4ου Επιτελικού της 94ης Στρατιωτικής Διοίκησης.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν μια εποχή δύσκολη, μια εποχή π.Χ.(Πρό Χούντας)
Βασίλης Καυκόπουλος
Στον
αγύριστο αυτές οι εποχές... Όμως, έμεινες ακέραιος και έτσι μπορούμε,
σήμερα εμείς, να σε θαυμάζουμε και να σε έχουμε πρότυπο!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου