ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΛΑΓΗ
Πάτρα 10-2-2012
Αξιότιμο Κύριο
Γιώργο Aλεξόπουλο
Εκδότη- Δ/ντή
Εφημερίδος «Η ΑΛΛΑΓΗ»
Ενταύθα
Αγαπητέ κ. Δ/ντή,
Νοιώθω πολύ άσχημα ως πολίτης και ως συνεργάτης εφημερίδων και αναγνώστης του ηλεκτρονικού τύπου , όταν ο υπεύθυνος ηλεκτρονικού μέσου ενημέρωσης σύρεται στα Δικαστήρια, για αυστηρή κριτική, για ξεκαθάρισμα καταστάσεων , για ανάδειξη πραγμάτων και πρακτικών προσώπων που υπηρετούν την κοινωνία. Αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε είδηση της εφημερίδας σας περί μηνύσεως εις βάρος υπεύθυνου ηλεκτρονικού μέσου ενημέρωσης από τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων.
Ζούμε ευτυχώς σε ένα Δημοκρατικό και Ελεύθερο καθεστώς όπου η ελευθερία της έκφρασης, της κριτικής, και της πλέον αυστηρής, της σάτιρας προσώπων και καταστάσεων, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Άλλωστε στην παράγραφο 5 του άρθρου 14 του ισχύοντος Συντάγματος ορίζεται τι θα πρέπει να κάνει όποιος ενδεχομένως θίγεται από ανακριβές δημοσίευμα η εκπομπή και τις υποχρεώσεις για άμεση επανόρθωση που έχουν οι εκδότες εφημερίδων ή Υπεύθυνοι Ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης.
Είναι ευνόητο ότι τα πρόσωπα που θέλουν να είναι Δημόσια και φιλοδοξούν να υπηρετούν το λαό είναι υποχρεωμένα να σταθμίζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με την ευθύνη που εθελούσια αναλαμβάνουν , έτσι ώστε να μην αναγκάζουν τους εκφραστές της κοινής γνώμης, τους δημοσιογράφους να καταφεύγουν στη σκληρή και αυστηρή κριτική η να τους αντιμετωπίζουν με σκωπτική ή σατυρική διάθεση .
Έχω τύχει και εγώ αυστηρής κριτικής με υπερβολή και με αιχμηρό τρόπο διατυπωμένης, όμως δεν εξέλαβα ποτέ αυτή την κριτική σαν προσβολή της προσωπικότητας μου, αλλά αντιθέτως σαν μέσο βελτίωσης ακόμη περισσότερο της όποιας δημόσιας εικόνας μου, της πρακτικής και πολιτικής μου συμπεριφοράς.
Οι εφημερίδες και τα λοιπά Μ.Μ.Ε. ασκούν το λειτούργημά τους κατά κανόνα σε σωστές κατευθύνσεις προς το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας και του Έθνους γενικότερα έστω και αν ορισμένες φορές κάποια πολιτικά ή άλλα στελέχη δέχονται τα πυρά τους με κάποια υπερβολή, κάτι που πράττουν ενσυνείδητα μια και στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση εκείνων που σε κάποια ζητήματα ορισμένες φορές δεν έχουν την ευαισθησία σε πρώτη προτεραιότητα.
Η Δημοκρατία επιβάλει, τον πλουραλισμό και την πολυφωνία, την αντιπαράθεση απόψεων, και την κριτική. Οποιοσδήποτε περιορισμός οποιαδήποτε λογοκρισία και οποιαδήποτε συμπίεση της ευχέρειας του δημοσιογράφου αλλά και του κάθε ατόμου να εκφράζεται ελεύθερα έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια και την αξία της δημοκρατίας.
Η ελευθερία του λόγου άλλωστε αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την ουσιαστική λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην αρχαία Αθήνα για να διευκρινίσουν την ουσιαστική σημασία της ελευθερίας του λόγου χρησιμοποιούσαν τις λέξεις ισηγορία και παρρησία. Δεν αρκούσε η ελεύθερη έκφραση του κάθε πολίτη αλλά επιβαλλόταν να μπορεί να διατυπώνει τις απόψεις τους χωρίς να έχει το φόβο κάποιας συνέπειας.
Για τα δημόσια πράγματα υπάρχει αναπαλλοτρίωτο κοινό συμφέρον στην κριτική και στην απόδειξη της αλήθειας.
Θιασώτης της παροιμιώδους έκφρασης του Γάλλου πολιτικού και Φιλοσόφου Βολτέρου θα συμπορευτώ μ’ αυτό το αξίωμα: «Μπορεί ενδεχομένως να μη με εκφράζουν καθόλου αυτά που λες, αλλά αν χρειαστεί θα υπερασπισθώ ακόμη και με τη ζωή μου το δικαίωμά σου για να μπορείς να τα λες ελεύθερα».
Καταδικάζω απερίφραστα την τακτική της προσφυγής στη Δικαιοσύνη για δήθεν προσβλητική ή σκληρή κριτική που μας ασκείται για πράξεις ή παραλήψεις μας καθ’ όν χρόνο ασκούμε κάποιο αιρετό ή με διορισμό, αξίωμα. Μετά από όλα αυτά εκφράζω τη συμπαράστασή μου τους παραπεμπόμενους ενώπιον της Δικαιοσύνης για αποκατάσταση δήθεν τρωθείσης τιμής και υπολήψεως.
Προτιμώ την Ελευθερία του λόγου έστω και με υπερβολές παρά τη φίμωση και τη σιωπή.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος-Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Λογοτεχνών που συνεδρίασε την περασμένη Τετάρτη 8η Φεβρουαρίου συζήτησε το σοβαρότατο πρόβλημα της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Μετά την σχετική εισήγηση και τη συζήτηση που επακολούθησε το Δ.Σ. με παμψηφεί απόφασή του ενέκρινε το παρακάτω Ψήφισμα:
ΨΗΦΙΣΜΑ To Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος στη σημερινή του συνεδρίαση της 8ης Φεβρουαρίου συζήτησε τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα και τα δυσβάσταχτα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί και όσα αναμένεται επιπρόσθετα να ληφθούν στις προσεχείς ημέρες με την τυχόν ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης από τη Βουλή.
Η οικονομική κατάρρευση της χώρας , είναι απότοκος ηθικής κατάρρευσης, εγκληματικής και ποινικώς κολάσιμης πολιτικής των τελευταίων μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων αλλά και ληστρικής συμπεριφοράς παραγόντων του δημόσιου βίου που παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητοι.
Καλούμε τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να αναλογισθούν τις ευθύνες που επωμίσθηκαν με την ψήφιση του Μνημονίου με το οποίο η χώρα μας αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκε της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, πράξη εσχάτης προδοσίας και τις νέες που θα επωμισθούν με τυχόν υπογραφή και της νέας δανειακής σύμβασης.
Καταγγέλλομε τους βουλευτές εκείνους , που με ελαφριά συνείδηση δέχθηκαν τους βαρύτατους όρους υποτέλειας στους διεθνείς τοκογλύφους και παραιτήθηκαν όλων των φυσικών δικαιωμάτων που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του και εκείνοι να έχουν το δικαίωμα εκχώρησης των απαιτήσεων τους προς τρίτους, κάτι που εγκυμονεί κινδύνους και για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Καλούμε την Κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου να αναζητήσει πηγές εσόδων από εκείνους που χρόνια τώρα πλούτισαν σε βάρος του λαού και του Έθνους και ο πλούτος τους φυλάσσεται στις Ελβετικές και άλλες τράπεζες του εξωτερικού.
Καλούμε τους Βουλευτές των Κομμάτων να συμφωνήσουν σε μια και μόνο πολιτική που θα τείνει στην οικονομική απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά του Δ.Ν.Τ. και των διεθνών κερδοσκόπων και να αποφύγουν να ψηφίσουν τη νέα δανειακή σύμβαση η οποία θα φέρει τη χώρα σε εποχές που ζήσαμε προ πεντηκονταετίας και πλέον.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να υπερασπισθεί την ανεξαρτησία της χώρας και την εδαφική της ακεραιότητα με όσο σθένος επιβάλει το ύπατο αξίωμά του.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως να αναλάβει πρωτοβουλίες για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Θεωρούμε επιβεβλημένη την αναθεώρηση του Συντάγματος για να παύσει πλέον η Βουλή να αποτελεί καθαρτήριο εγκληματικών πράξεων και τέλος,
Διακηρύσσουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση που έχει κάθε πολίτης βάσει του άρθρου 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος, να προασπίζεται την τήρησή του και να αντιστέκεται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν πρόκειται να υποστείλουν την αγωνιστικότητά τους για την προάσπιση των δικαίων των Ελλήνων πολιτών, για Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και εδαφική ακεραιότητα.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Μάρθα Βασκαντήρα
ΨΗΦΙΣΜΑ To Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος στη σημερινή του συνεδρίαση της 8ης Φεβρουαρίου συζήτησε τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα και τα δυσβάσταχτα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί και όσα αναμένεται επιπρόσθετα να ληφθούν στις προσεχείς ημέρες με την τυχόν ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης από τη Βουλή.
Η οικονομική κατάρρευση της χώρας , είναι απότοκος ηθικής κατάρρευσης, εγκληματικής και ποινικώς κολάσιμης πολιτικής των τελευταίων μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων αλλά και ληστρικής συμπεριφοράς παραγόντων του δημόσιου βίου που παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητοι.
Καλούμε τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να αναλογισθούν τις ευθύνες που επωμίσθηκαν με την ψήφιση του Μνημονίου με το οποίο η χώρα μας αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκε της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, πράξη εσχάτης προδοσίας και τις νέες που θα επωμισθούν με τυχόν υπογραφή και της νέας δανειακής σύμβασης.
Καταγγέλλομε τους βουλευτές εκείνους , που με ελαφριά συνείδηση δέχθηκαν τους βαρύτατους όρους υποτέλειας στους διεθνείς τοκογλύφους και παραιτήθηκαν όλων των φυσικών δικαιωμάτων που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του και εκείνοι να έχουν το δικαίωμα εκχώρησης των απαιτήσεων τους προς τρίτους, κάτι που εγκυμονεί κινδύνους και για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Καλούμε την Κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου να αναζητήσει πηγές εσόδων από εκείνους που χρόνια τώρα πλούτισαν σε βάρος του λαού και του Έθνους και ο πλούτος τους φυλάσσεται στις Ελβετικές και άλλες τράπεζες του εξωτερικού.
Καλούμε τους Βουλευτές των Κομμάτων να συμφωνήσουν σε μια και μόνο πολιτική που θα τείνει στην οικονομική απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά του Δ.Ν.Τ. και των διεθνών κερδοσκόπων και να αποφύγουν να ψηφίσουν τη νέα δανειακή σύμβαση η οποία θα φέρει τη χώρα σε εποχές που ζήσαμε προ πεντηκονταετίας και πλέον.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να υπερασπισθεί την ανεξαρτησία της χώρας και την εδαφική της ακεραιότητα με όσο σθένος επιβάλει το ύπατο αξίωμά του.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως να αναλάβει πρωτοβουλίες για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων.
Θεωρούμε επιβεβλημένη την αναθεώρηση του Συντάγματος για να παύσει πλέον η Βουλή να αποτελεί καθαρτήριο εγκληματικών πράξεων και τέλος,
Διακηρύσσουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση που έχει κάθε πολίτης βάσει του άρθρου 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος, να προασπίζεται την τήρησή του και να αντιστέκεται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν πρόκειται να υποστείλουν την αγωνιστικότητά τους για την προάσπιση των δικαίων των Ελλήνων πολιτών, για Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και εδαφική ακεραιότητα.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Μάρθα Βασκαντήρα
Η πρόωρη μεγάλη Παρασκευή
Η πρόωρη μεγάλη Παρασκευή *
Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 κρεμάται επί ξύλου ολόκληρος ο ελληνικός λαός
* Ανοιχτή Επιστολή προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
του Γιώργου Π. Παύλου, Αν. Καθ. Δ.Π.Θ.
Ξάνθη, 10.02.2012
Κύριοι Βουλευτές,
Πρώτ ’ απ’ όλα, ας παραδεχθούμε την μία και μοναδική αλήθεια που παρήγαγε και υπηρέτησε ανά τις χιλιετηρίδες ο λαός μας μαζί με άλλους ευγενείς και πολιτισμένους λαούς. Ότι, δηλαδή, όποιος δεν αγαπάει, δεν υπηρετεί και δεν φροντίζει τον συγκεκριμένο άνθρωπο με σάρκα και οστά, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, ή ό, τι άλλο τον καθορίζει, τότε όσες γραβάτες και κουστούμια πολυτελείας κι αν φοράει, όσες όμορφες ιδεολογίες, διεθνιστικές ή εθνικιστικές κι αν αραδιάζει, όσο κι αν καμώνεται τον σωτήρα ανθρώπων ή λαών, δεν μπορεί να είναι άλλο από λύκος με προβάτου όψη, κλέπτης και ληστής με ύπουλα υποκριτική αμφίεση φιλάνθρωπου, ανθρωπιστή ή οικολόγου.
Ως απλός πολίτης σας υποβάλλω έκκληση, έστω και την τελευταία στιγμή, να σταματήσετε τη δολοφονία και την εξόντωση των Ελλήνων πολιτών και του ελληνικού λαού στην Ελλάδα.
Διότι ήδη, έχετε οδηγήσει σε πρωτόγνωρη εξαθλίωση τους Έλληνες πολίτες και τους έχετε καταδικάσει στην ανεργία, στους μισθούς πείνας και στην στέρηση των στοιχειωδών για τη ζωή, τροφή, στέγη, μόρφωση και υγεία. Τώρα δε, με τη νέα Δανειακή Σύμβαση, πουλάτε σε εξευτελιστική τιμή κάθε ελληνική περιουσία, δημόσια ή ιδιωτική, και μετατρέπετε τον ελληνικό λαό σε σύγχρονο κολίγο και δουλοπάροικο.
Διότι, αγαπητοί κύριοι, όσο ζουν Έλληνες στην Ελλάδα, ή όπου αλλού, θα σας καταγγέλλουν αιωνίως για το έγκλημα που διαπράττετε διαρκώς τον τελευταίο καιρό, εναντίον του ελληνικού λαού, εναντίον της Ελλάδος, του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
Αυτήν την Κυριακή έχετε μια τελευταία ευκαιρία αλλαγής και από άτυποι και αθέλητα εχθροί ή προσποιητοί φίλοι του ελληνικού λαού και της Ελλάδος να γίνετε ειλικρινείς φίλοι και υποστηρικτές της ελληνικής υπόθεσης. Να μην ψηφίσετε δηλαδή, την τελική πράξη του συλλογικού θανάτου των Ελλήνων και της ελληνικής υπόθεσης.
Εάν, αξιότιμοι κύριοι βουλευτές, τελικώς αποφασίσετε υπέρ του τερατώδους νέου μνημονίου και με την ψήφο σας οδηγήσετε τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα σε μια πρωτόγνωρη μορφή υποδούλωσης και πολιτικής δολοφονίας των, τότε κατ’ ουσίαν, με τα ίδια σας τα χέρια αυτοκτονείτε πολιτικά, ηθικά και πνευματικά και φονεύετε τους εαυτούς σας.
Συγχρόνως δε, καταδικάζετε τα παιδιά σας και τα παιδιά των παιδιών σας στην μεγαλύτερη δυνατή καταδίκη, που δεν είναι άλλη από την καταδίκη της ιστορίας. Εάν οι 7 Συνταγματάρχες και οι στενοί των συνεργάτες κατέστρεψαν την Κύπρο και την Ελλάδα, ή κάποιοι πολιτικοί παλαιότερα με ιδιοτελείς ή και ανόητες πράξεις κι αποφάσεις αφάνισαν τον μικρασιατικό Ελληνισμό, εσείς, εάν δεν έλθετε εις εαυτόν και δεν συνειδητοποιήσετε τί πράττετε, όχι μόνον καταστρέφετε την ελληνική δημοκρατία και τον ελληνικό λαό, αλλά συγχρόνως βάζετε τις βάσεις για την καταστροφή της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διότι η οικονομική, πολιτική και πνευματική εξαθλίωση του ελληνικού λαού θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Εγκαινιάζετε, κατ’ ουσίαν, την αρχή διάλυσης της ενωμένης Ευρώπης και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, της μόνης αληθινά υφιστάμενης δημοκρατίας σε ολόκληρη την υφήλιο. Εάν δεν αντισταθείτε τώρα, θα γίνετε κατ’ ουσίαν συνένοχοι όσων θέλουν να καταργήσουν τις δημοκρατίες των λαών και να τους αρπάξουν κάθε εθνικό πλούτο κι ελευθερία, υπό το ψευδο-πρόσχημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και πολτοποίησης των πάντων.
Διότι, η όποια διακυβέρνηση, τοπική, εθνική ή παγκόσμια, που υβρίζει, προπηλακίζει και λεηλατεί ανθρώπους και λαούς που της αντιστέκονται, είναι πάντοτε ο παρών εφιάλτης. Από τον εφιάλτη αυτόν πρέπει να σώζονται αμυνόμενοι οι άνθρωποι και οι λαοί, όπως και κάθε αληθής δημοκρατία, τοπική, εθνική ή παγκόσμια. Διότι μια αληθινά παγκόσμια διακυβέρνηση και δημοκρατία που κάθε λογικός άνθρωπος θα αποδεχόταν, θα πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από το σεβασμό των τοπικών δημοκρατιών και την πραγματική κι ελεύθερη συναίνεση ανθρώπων και λαών.
Κύριοι Βουλευτές, είναι πλέον σαφές σε όλους μας, ότι η Ελλάδα είναι ο τόπος και η γεωγραφική ευρωπαϊκή περιοχή δοκιμής, για την επιβολή ενός νέου και παγκόσμιου πλέον μεσαίωνα. Ενός μεσαίωνα απάνθρωπου, του οποίου οι εμπνευστές και δημιουργοί υποκρίνονται ότι θέλουν να σώσουν τα κουνούπια, τις αρκούδες και τις χελώνες ή το οικοσύστημα της γης και συγχρόνως δολοφονούν ανελέητα και απάνθρωπα, στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά, εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα, καταδικάζοντας τους ανθρώπους όλου του πλανήτη στο πλέον απάνθρωπο, αντιδημοκρατικό και αποκρουστικά αυταρχικό, παγκόσμιο καθεστώς ζωής, το επικαλούμενο «παγκόσμια διακυβέρνηση».
Τα σημερινά κενά ιδεολογήματα περί παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπως τα παλαιότερα αντίστοιχά τους, εθνικιστικά ή σοσιαλιστικά, ή το περίφημο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», φανερώνουν ή ανόητους ή διεστραμμένους νόες, όταν χρησιμοποιούνται για να φονεύουν τους ζωντανούς ανθρώπους, με το πρόσχημα μάλιστα, ότι αυτό γίνεται για το καλό των ανθρώπων και των λαών.
Έτσι, ενώ η περιβόητη χούντα έβαλε το ’67 στον γύψο τα χέρια και τα πόδια των Ελλήνων, εσείς τώρα, επιχειρείτε να βάλετε στον γύψο, το σώμα αλλά και την ψυχή, όχι μόνον εμάς των ιδίων, αλλά και των δισέγγονων και τρισέγγονών μας, αν τελικά, μετά απ’ αυτά που πράττετε, υπάρξουν.
Ακόμη, κύριοι βουλευτές, είναι σαφές σε όλους μας, ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ελάχιστο μέρος από τον κλεμμένο πλούτο και χρυσό των Ελλήνων, αρχής γενομένης από τις Σταυροφορίες. Μιας κλοπής που διαιωνίζεται με τις «Τράπεζες της Ανατολής», με τις κλοπές της Γερμανικής Κατοχής, πρόσφατα δε με την κλοπή του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, ή τα ύποπτα CDS (ασφάλιστρα υψηλού κινδύνου) αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους που εσείς γνωρίζετε, ή πρέπει να γνωρίζετε καλύτερα από τον απλό Έλληνα πολίτη.
Ακόμη, είναι σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, αυτονόητο και σαφές, ότι τα τελευταία δάνεια προς την Ελλάδα, όχι μόνον δεν χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά στην ουσία, εξανεμίστηκαν από ένα μικρό ποσοστό Ελλήνων και ξένων συνενόχων τους που δεν είναι άλλοι από το ιστορικό «μαζί» του Αντιπροέδρου, δηλαδή το μόνιμο μαγαζάκι όσων τις τελευταίες δεκαετίες, μετά τη μεταπολίτευση, συνωστίζονται γύρω ή μέσα στην μαρτυρική Βουλή των Ελλήνων. Ενώ τώρα, με τα νέα δάνεια υποθηκεύεται κι αχρηστεύεται όλη η Ελλάδα και καταργείται η ανεξαρτησία της, προς όφελος πάλι εκείνων των όσοι μας οδήγησαν εδώ.
Και όλα αυτά και πολλά άλλα, που διαβάζουμε ή δεν διαβάζουμε στο διαδίκτυο, τα γνωρίζει και η κυρία Μέρκελ, και όσοι άλλοι Ευρωπαίοι ωφελούνται σήμερα τα μέγιστα από την παρούσα οικονομική καταστροφή της Ελλάδος, αδιαφορώντας για την μοίρα των Ελλήνων πολιτών, αλλά και την μοίρα όλων εν γένει των Ευρωπαίων πολιτών, αφού η αρχή αχρήστευσης της ευρωπαϊκής δημοκρατίας εγκαινιάζεται απλώς στην Ελλάδα .
Και εάν, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δυστυχείς Εβραίοι, ή άλλοι, ρίπτονταν στους θαλάμους αερίων, αφού προηγουμένως τους αποσπάτο ο χρυσός και ό, τι άλλο πολύτιμο τους απέμενε (δόντια, δαχτυλίδια, χρήματα) από τον ανελέητο, απάνθρωπο και δολοφονικό ναζισμό, έτσι σήμερα –πριν ο ελληνικός λαός δολοφονηθεί συλλογικά μέσω του Μνημονίου που εσείς καλείστε να υπογράψετε-, την προσεχή Κυριακή θα του αφαιρεθεί κάθε δημόσιος ή ιδιωτικός πλούτος.
Εν τέλει, γιατί, κύριοι Βουλευτές, τέτοιο μίσος προς τον ελληνικό λαό και τους Έλληνες πολίτες; Ή μήπως άραγε, αγνοείτε, ποιοι οικειοποιήθηκαν άδικα και έκλεψαν τα χρήματα των ξένων δανείων ή τον ελληνικό δημόσιο πλούτο, πρόσφατα ή παλαιότερα; Γιατί φοβάστε να δείτε, ή να πείτε και να υποστηρίξετε την αλήθεια; Γιατί διστάζετε να πράξετε δίκαια και έντιμα προς το αξίωμά σας, προστατεύοντας τους Έλληνες πολίτες αλλά και τους εαυτούς σας από την συγκεκαλυμμένη μεν, άριστα δε σχεδιασμένη και αδίστακτα υλοποιούμενη δολοφονική και ληστρική επιδρομή, τώρα εναντίον της Ελλάδος, και αύριο εναντίον άλλων λαών της Ευρώπης; Δεν θα έπρεπε, αντί να φέρετε στην Ελλάδα το Δ.Ν.Τ. διαψεύδοντας έτσι τους ίδιους τους εαυτούς σας ισχυριζόμενοι το αντίθετο προεκλογικά, και αντί να υπογράφετε δολοφονικά Μνημόνια, τουλάχιστον να έχετε τρέξει για να βρεθούν όλοι όσοι έχουν κατακλέψει τον δημόσιο πλούτο και να τους αναγκάσετε να τον επιστρέψουν;
Πώς την προσεχή Δευτέρα το πρωί, θα μπορείτε να αντικρύσετε στα μάτια και στα πρόσωπα τους Έλληνες συμπολίτες σας, εάν τελικώς την Κυριακή έχετε προσυπογράψει κατατρομοκρατημένοι τον πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό απαγχονισμό της Ελλάδας και των Ελλήνων πολιτών;
Γιατί δέχεστε να σβήσετε κάθε ελπίδα σε αυτόν τον τόπο, ιδίως στις καρδιές των νέων ανθρώπων;
Γιατί σπρώχνετε έναν ολόκληρο λαό στα όρια των αντοχών του και της λογικής, ο οποίος έχει πραγματικά επιδείξει ως τώρα, καρτερικότητα και επιείκεια ως άλλος, συλλογικός αυτή τη φορά, Γκάντι της μη βίας;
Γιατί, τέλος πάντων, καταστρέφετε και τους εαυτούς σας και το λαό σας;
Ύστερα απ’ όλα αυτά, θα συμφωνήσετε κι εσείς οι ίδιοι, πως είναι τραγικό το ότι εσείς, οι νόμιμοι εκπρόσωποι των Ελλήνων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, καλείστε αυτήν την Κυριακή να αποδεχθείτε την ιστορική κλοπή της Ελλάδος.
Είναι τραγικό να καλείστε, ως εκλεγμένο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να υπογράψετε την πρωτόγνωρη ιστορική απόφαση αυτοκαταργήσεώς σας και συγχρόνως της κατάργησης των Ελλήνων και της Δημοκρατίας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Είναι ακόμη, τραγικό να συναινείτε στο προ των πυλών επερχόμενο κοινωνικό και πολιτικό χάος, είτε στην Ελλάδα, είτε ενδεχομένως και στην Ευρώπη.
Είναι τέλος, τραγικό, να καταστρατηγείται κατ’ ουσίαν το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο έχετε κληθεί να υπηρετείτε, συνυπογράφοντας την πώληση της Ελλάδας και των Ελλήνων, αντί πινακίου φακής και αντί τριάκοντα αργυρίων.
Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 κρεμάται επί ξύλου ολόκληρος ο ελληνικός λαός
* Ανοιχτή Επιστολή προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
του Γιώργου Π. Παύλου, Αν. Καθ. Δ.Π.Θ.
Ξάνθη, 10.02.2012
Κύριοι Βουλευτές,
Πρώτ ’ απ’ όλα, ας παραδεχθούμε την μία και μοναδική αλήθεια που παρήγαγε και υπηρέτησε ανά τις χιλιετηρίδες ο λαός μας μαζί με άλλους ευγενείς και πολιτισμένους λαούς. Ότι, δηλαδή, όποιος δεν αγαπάει, δεν υπηρετεί και δεν φροντίζει τον συγκεκριμένο άνθρωπο με σάρκα και οστά, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, ή ό, τι άλλο τον καθορίζει, τότε όσες γραβάτες και κουστούμια πολυτελείας κι αν φοράει, όσες όμορφες ιδεολογίες, διεθνιστικές ή εθνικιστικές κι αν αραδιάζει, όσο κι αν καμώνεται τον σωτήρα ανθρώπων ή λαών, δεν μπορεί να είναι άλλο από λύκος με προβάτου όψη, κλέπτης και ληστής με ύπουλα υποκριτική αμφίεση φιλάνθρωπου, ανθρωπιστή ή οικολόγου.
Ως απλός πολίτης σας υποβάλλω έκκληση, έστω και την τελευταία στιγμή, να σταματήσετε τη δολοφονία και την εξόντωση των Ελλήνων πολιτών και του ελληνικού λαού στην Ελλάδα.
Διότι ήδη, έχετε οδηγήσει σε πρωτόγνωρη εξαθλίωση τους Έλληνες πολίτες και τους έχετε καταδικάσει στην ανεργία, στους μισθούς πείνας και στην στέρηση των στοιχειωδών για τη ζωή, τροφή, στέγη, μόρφωση και υγεία. Τώρα δε, με τη νέα Δανειακή Σύμβαση, πουλάτε σε εξευτελιστική τιμή κάθε ελληνική περιουσία, δημόσια ή ιδιωτική, και μετατρέπετε τον ελληνικό λαό σε σύγχρονο κολίγο και δουλοπάροικο.
Διότι, αγαπητοί κύριοι, όσο ζουν Έλληνες στην Ελλάδα, ή όπου αλλού, θα σας καταγγέλλουν αιωνίως για το έγκλημα που διαπράττετε διαρκώς τον τελευταίο καιρό, εναντίον του ελληνικού λαού, εναντίον της Ελλάδος, του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
Αυτήν την Κυριακή έχετε μια τελευταία ευκαιρία αλλαγής και από άτυποι και αθέλητα εχθροί ή προσποιητοί φίλοι του ελληνικού λαού και της Ελλάδος να γίνετε ειλικρινείς φίλοι και υποστηρικτές της ελληνικής υπόθεσης. Να μην ψηφίσετε δηλαδή, την τελική πράξη του συλλογικού θανάτου των Ελλήνων και της ελληνικής υπόθεσης.
Εάν, αξιότιμοι κύριοι βουλευτές, τελικώς αποφασίσετε υπέρ του τερατώδους νέου μνημονίου και με την ψήφο σας οδηγήσετε τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα σε μια πρωτόγνωρη μορφή υποδούλωσης και πολιτικής δολοφονίας των, τότε κατ’ ουσίαν, με τα ίδια σας τα χέρια αυτοκτονείτε πολιτικά, ηθικά και πνευματικά και φονεύετε τους εαυτούς σας.
Συγχρόνως δε, καταδικάζετε τα παιδιά σας και τα παιδιά των παιδιών σας στην μεγαλύτερη δυνατή καταδίκη, που δεν είναι άλλη από την καταδίκη της ιστορίας. Εάν οι 7 Συνταγματάρχες και οι στενοί των συνεργάτες κατέστρεψαν την Κύπρο και την Ελλάδα, ή κάποιοι πολιτικοί παλαιότερα με ιδιοτελείς ή και ανόητες πράξεις κι αποφάσεις αφάνισαν τον μικρασιατικό Ελληνισμό, εσείς, εάν δεν έλθετε εις εαυτόν και δεν συνειδητοποιήσετε τί πράττετε, όχι μόνον καταστρέφετε την ελληνική δημοκρατία και τον ελληνικό λαό, αλλά συγχρόνως βάζετε τις βάσεις για την καταστροφή της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διότι η οικονομική, πολιτική και πνευματική εξαθλίωση του ελληνικού λαού θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Εγκαινιάζετε, κατ’ ουσίαν, την αρχή διάλυσης της ενωμένης Ευρώπης και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, της μόνης αληθινά υφιστάμενης δημοκρατίας σε ολόκληρη την υφήλιο. Εάν δεν αντισταθείτε τώρα, θα γίνετε κατ’ ουσίαν συνένοχοι όσων θέλουν να καταργήσουν τις δημοκρατίες των λαών και να τους αρπάξουν κάθε εθνικό πλούτο κι ελευθερία, υπό το ψευδο-πρόσχημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και πολτοποίησης των πάντων.
Διότι, η όποια διακυβέρνηση, τοπική, εθνική ή παγκόσμια, που υβρίζει, προπηλακίζει και λεηλατεί ανθρώπους και λαούς που της αντιστέκονται, είναι πάντοτε ο παρών εφιάλτης. Από τον εφιάλτη αυτόν πρέπει να σώζονται αμυνόμενοι οι άνθρωποι και οι λαοί, όπως και κάθε αληθής δημοκρατία, τοπική, εθνική ή παγκόσμια. Διότι μια αληθινά παγκόσμια διακυβέρνηση και δημοκρατία που κάθε λογικός άνθρωπος θα αποδεχόταν, θα πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από το σεβασμό των τοπικών δημοκρατιών και την πραγματική κι ελεύθερη συναίνεση ανθρώπων και λαών.
Κύριοι Βουλευτές, είναι πλέον σαφές σε όλους μας, ότι η Ελλάδα είναι ο τόπος και η γεωγραφική ευρωπαϊκή περιοχή δοκιμής, για την επιβολή ενός νέου και παγκόσμιου πλέον μεσαίωνα. Ενός μεσαίωνα απάνθρωπου, του οποίου οι εμπνευστές και δημιουργοί υποκρίνονται ότι θέλουν να σώσουν τα κουνούπια, τις αρκούδες και τις χελώνες ή το οικοσύστημα της γης και συγχρόνως δολοφονούν ανελέητα και απάνθρωπα, στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά, εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα, καταδικάζοντας τους ανθρώπους όλου του πλανήτη στο πλέον απάνθρωπο, αντιδημοκρατικό και αποκρουστικά αυταρχικό, παγκόσμιο καθεστώς ζωής, το επικαλούμενο «παγκόσμια διακυβέρνηση».
Τα σημερινά κενά ιδεολογήματα περί παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπως τα παλαιότερα αντίστοιχά τους, εθνικιστικά ή σοσιαλιστικά, ή το περίφημο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», φανερώνουν ή ανόητους ή διεστραμμένους νόες, όταν χρησιμοποιούνται για να φονεύουν τους ζωντανούς ανθρώπους, με το πρόσχημα μάλιστα, ότι αυτό γίνεται για το καλό των ανθρώπων και των λαών.
Έτσι, ενώ η περιβόητη χούντα έβαλε το ’67 στον γύψο τα χέρια και τα πόδια των Ελλήνων, εσείς τώρα, επιχειρείτε να βάλετε στον γύψο, το σώμα αλλά και την ψυχή, όχι μόνον εμάς των ιδίων, αλλά και των δισέγγονων και τρισέγγονών μας, αν τελικά, μετά απ’ αυτά που πράττετε, υπάρξουν.
Ακόμη, κύριοι βουλευτές, είναι σαφές σε όλους μας, ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ελάχιστο μέρος από τον κλεμμένο πλούτο και χρυσό των Ελλήνων, αρχής γενομένης από τις Σταυροφορίες. Μιας κλοπής που διαιωνίζεται με τις «Τράπεζες της Ανατολής», με τις κλοπές της Γερμανικής Κατοχής, πρόσφατα δε με την κλοπή του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, ή τα ύποπτα CDS (ασφάλιστρα υψηλού κινδύνου) αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους που εσείς γνωρίζετε, ή πρέπει να γνωρίζετε καλύτερα από τον απλό Έλληνα πολίτη.
Ακόμη, είναι σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, αυτονόητο και σαφές, ότι τα τελευταία δάνεια προς την Ελλάδα, όχι μόνον δεν χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά στην ουσία, εξανεμίστηκαν από ένα μικρό ποσοστό Ελλήνων και ξένων συνενόχων τους που δεν είναι άλλοι από το ιστορικό «μαζί» του Αντιπροέδρου, δηλαδή το μόνιμο μαγαζάκι όσων τις τελευταίες δεκαετίες, μετά τη μεταπολίτευση, συνωστίζονται γύρω ή μέσα στην μαρτυρική Βουλή των Ελλήνων. Ενώ τώρα, με τα νέα δάνεια υποθηκεύεται κι αχρηστεύεται όλη η Ελλάδα και καταργείται η ανεξαρτησία της, προς όφελος πάλι εκείνων των όσοι μας οδήγησαν εδώ.
Και όλα αυτά και πολλά άλλα, που διαβάζουμε ή δεν διαβάζουμε στο διαδίκτυο, τα γνωρίζει και η κυρία Μέρκελ, και όσοι άλλοι Ευρωπαίοι ωφελούνται σήμερα τα μέγιστα από την παρούσα οικονομική καταστροφή της Ελλάδος, αδιαφορώντας για την μοίρα των Ελλήνων πολιτών, αλλά και την μοίρα όλων εν γένει των Ευρωπαίων πολιτών, αφού η αρχή αχρήστευσης της ευρωπαϊκής δημοκρατίας εγκαινιάζεται απλώς στην Ελλάδα .
Και εάν, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δυστυχείς Εβραίοι, ή άλλοι, ρίπτονταν στους θαλάμους αερίων, αφού προηγουμένως τους αποσπάτο ο χρυσός και ό, τι άλλο πολύτιμο τους απέμενε (δόντια, δαχτυλίδια, χρήματα) από τον ανελέητο, απάνθρωπο και δολοφονικό ναζισμό, έτσι σήμερα –πριν ο ελληνικός λαός δολοφονηθεί συλλογικά μέσω του Μνημονίου που εσείς καλείστε να υπογράψετε-, την προσεχή Κυριακή θα του αφαιρεθεί κάθε δημόσιος ή ιδιωτικός πλούτος.
Εν τέλει, γιατί, κύριοι Βουλευτές, τέτοιο μίσος προς τον ελληνικό λαό και τους Έλληνες πολίτες; Ή μήπως άραγε, αγνοείτε, ποιοι οικειοποιήθηκαν άδικα και έκλεψαν τα χρήματα των ξένων δανείων ή τον ελληνικό δημόσιο πλούτο, πρόσφατα ή παλαιότερα; Γιατί φοβάστε να δείτε, ή να πείτε και να υποστηρίξετε την αλήθεια; Γιατί διστάζετε να πράξετε δίκαια και έντιμα προς το αξίωμά σας, προστατεύοντας τους Έλληνες πολίτες αλλά και τους εαυτούς σας από την συγκεκαλυμμένη μεν, άριστα δε σχεδιασμένη και αδίστακτα υλοποιούμενη δολοφονική και ληστρική επιδρομή, τώρα εναντίον της Ελλάδος, και αύριο εναντίον άλλων λαών της Ευρώπης; Δεν θα έπρεπε, αντί να φέρετε στην Ελλάδα το Δ.Ν.Τ. διαψεύδοντας έτσι τους ίδιους τους εαυτούς σας ισχυριζόμενοι το αντίθετο προεκλογικά, και αντί να υπογράφετε δολοφονικά Μνημόνια, τουλάχιστον να έχετε τρέξει για να βρεθούν όλοι όσοι έχουν κατακλέψει τον δημόσιο πλούτο και να τους αναγκάσετε να τον επιστρέψουν;
Πώς την προσεχή Δευτέρα το πρωί, θα μπορείτε να αντικρύσετε στα μάτια και στα πρόσωπα τους Έλληνες συμπολίτες σας, εάν τελικώς την Κυριακή έχετε προσυπογράψει κατατρομοκρατημένοι τον πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό απαγχονισμό της Ελλάδας και των Ελλήνων πολιτών;
Γιατί δέχεστε να σβήσετε κάθε ελπίδα σε αυτόν τον τόπο, ιδίως στις καρδιές των νέων ανθρώπων;
Γιατί σπρώχνετε έναν ολόκληρο λαό στα όρια των αντοχών του και της λογικής, ο οποίος έχει πραγματικά επιδείξει ως τώρα, καρτερικότητα και επιείκεια ως άλλος, συλλογικός αυτή τη φορά, Γκάντι της μη βίας;
Γιατί, τέλος πάντων, καταστρέφετε και τους εαυτούς σας και το λαό σας;
Ύστερα απ’ όλα αυτά, θα συμφωνήσετε κι εσείς οι ίδιοι, πως είναι τραγικό το ότι εσείς, οι νόμιμοι εκπρόσωποι των Ελλήνων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, καλείστε αυτήν την Κυριακή να αποδεχθείτε την ιστορική κλοπή της Ελλάδος.
Είναι τραγικό να καλείστε, ως εκλεγμένο Ελληνικό Κοινοβούλιο, να υπογράψετε την πρωτόγνωρη ιστορική απόφαση αυτοκαταργήσεώς σας και συγχρόνως της κατάργησης των Ελλήνων και της Δημοκρατίας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Είναι ακόμη, τραγικό να συναινείτε στο προ των πυλών επερχόμενο κοινωνικό και πολιτικό χάος, είτε στην Ελλάδα, είτε ενδεχομένως και στην Ευρώπη.
Είναι τέλος, τραγικό, να καταστρατηγείται κατ’ ουσίαν το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο έχετε κληθεί να υπηρετείτε, συνυπογράφοντας την πώληση της Ελλάδας και των Ελλήνων, αντί πινακίου φακής και αντί τριάκοντα αργυρίων.
EΠITAKTIKΕΣ ΟΙ ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Οικονομικών σε ένα άρθρο-παρέμβαση του που δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ(Φ.31-10-2011)με τίτλο:Γιατί την είπες φωνή Πατρίδας; Δανεισμένος τίτλος από το Ημερολόγιο καταστρώματος του Γιώργου Σεφέρη σημειώνει :«πως η κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας είναι βαθιά και πολυεπίπεδη. Δεν είναι κρίση μόνον οικονομική ούτε πολύ λιγότερο κρίση απλώς δημοσιονομική. Είναι κρίση ηθική και υπαρξιακή».Δεν θα διαφωνήσουμε με αυτές τις διαπιστώσεις, όμως ο κ. Αντιπρόεδρος σε δύο ολόκληρες σελίδες της εφημερίδας, δεν βρήκε τίποτε να πει ούτε να επισημάνει για την αναγκαιότητα θεσμικών αλλαγών οι οποίες κατά την ταπεινή μας άποψη είναι αναγκαίες, αφού κατά την άποψή μας οι έλλειψη ακριβώς θεσμών συνετέλεσε στη δημιουργία ενός καθεστώτος που συντηρεί μια κατ’ επίφαση δημοκρατία πλην ενός ανδρός αρχή κάτι που την καθιστά Κοινοβουλευτική Δικτατορία με τις εντεύθεν παρενέργειές της .
Τα όσα κατά καιρούς εκφυλιστικά φαινόμενα, τα σκάνδαλα, η συγκάλυψη τους και η θεσμοθετημένη ατιμωρησία τους είναι στην ημερήσια διάταξη. Η κρατική δομή μετά από δεκαετίες νεποτισμού, διαφθοράς, διαπλοκής και αναξιοκρατίας, αποσάθρωσαν επικίνδυνα τον κοινωνικό ιστό, και αποδεικνύεται ότι είναι το πρόβλημα της Χώρας είναι μερικές από τις κακοδαιμονίες που πλήττουν την κοινωνία μας που οδηγείται από το κακό στο χειρότερο.
Οι σημερινές προσπάθειες για τη λύση του δανειοδοτικού πιστωτικού προβλήματος της χώρας, μπορεί να χαρακτηρισθούν ως ασπιρίνες σε καρκινοπαθή.
Εάν δεν υπάρξει ένα δυναμικό σοκ που θα συγκλονίσει ολόκληρη τη χώρα και το πολιτικό μας σύστημα ,δεν πρόκειται καμιά δύναμη να επαναφέρει τη δημοσιονομική νομιμότητα και την οικονομική και πολιτική ηρεμία στη χώρα. Οι εκλογές από μόνες τους δεν μπορούν να εξυγιάνουν την πολιτική ζωή η οποία νοσεί αθεράπευτα. Οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις απώλεσαν ήδη από πολλού κάθε ίχνος αξιοπιστίας και υπευθυνότητας. Είναι ανίκανες να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και αναξιόπιστες για να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την διάσωση της Χώρας.
Αυτή η κατάσταση είναι προϊόν της μη λειτουργίας ουσιαστικά του Δημοκρατικού πολιτεύματος.
Θεωρώ συνεπώς αναγκαία την επανίδρυση του κράτους, όμως με νομοθετικές πρωτοβουλίες και όχι μόνο στα λόγια. Το πρόβλημα της χώρας μας όπως εξελίχθηκε είναι κυρίως θεσμικό με αποκλειστική ευθύνη των μέχρι τώρα Κυβερνήσεων.
Οι βασικές αρχές μιας Δημοκρατικά διαρθρωμένης κοινωνίας είναι η ισονομία, η ελευθερία λόγου η αξιοκρατία και ο διαχωρισμός των εξουσιών.
Ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του όριζε πως υπέρτατη αρχή της δημοκρατίας είναι ο νόμος και όπου ο νόμος εφαρμόζεται δεν έχει θέση ο δημαγωγός.
Εάν δεν γίνουν οι αναγκαίες θεσμικές αλλαγές όσα δάνεια και αν ληφθούν, όσα «κουρέματα» και αν γίνουν του χρέους δεν πρόκειται η χώρα μας θα ορθοποδήσει εάν δεν υπάρξει δημοκρατία στον τόπο μας.
Για τα υπάρξει δημοκρατία θεωρούμε αναγκαίες τις παρακάτω θεσμικές μεταρρυθμίσεις:
1.Νέος εκλογικός νόμος που θα διασφαλίζει μια ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας από την πλειοψηφία του λαού. Η πλειοψηφία του λαού να κυβερνά και η μειοψηφία να την ελέγχει. Το εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να μετατρέπει τη μειοψηφία σε πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο με πρόσχημα τη δήθεν κυβερνητική σταθερότητα. Θα πρέπει να συμβάλλει στη δημιουργία σχετικά πολλών κομμάτων εξουσίας για εναλλαγή τους σ’ αυτή, να υπάρχει ευρύτερη λαϊκή εκπροσώπηση και έλεγχος των κυβερνητικών αποφάσεων.
2.Ουσιαστικός διαχωρισμός των εξουσιών(Νομοθετικής-Εκτελεστικής και Δικαστικής)Σήμερα ο Πρωθυπουργός ασκεί και ελέγχει όλες τις εξουσίες. Άμεσα ως επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας, και έμμεσα στη μεν Νομοθετική εξουσία ως αρχηγός του πλειοψηφούντος κόμματος της Βουλής το οποίο έχει και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες, τη δε Δικαστική εξουσία με το δικαίωμα διορισμού των Προέδρων και Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου, του Σ. τ. Ε. του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Έτσι ο εκάστοτε Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος και Πρωθυπουργός είναι ο απόλυτος κύριος της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής Εξουσίας. 8. Η εκλογή των ανώτατων δικαστικών λειτουργών θα γίνεται με μυστική ψηφοφορία από όλα τα μέλη του Σ .τ. Ε., του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Επίσης πρέπει να καθιερωθεί υποχρεωτικά, χρόνος διεκπεραίωσης όλων των δικαστικών υποθέσεων - και ιδιαίτερα των φορολογικών όχι πέραν του εξάμηνου.
3.Θεσμοθετημένη συνταγματικά Δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία των κομμάτων , με δικαίωμα προσφυγής των μελών τους στην δικαιοσύνη, σε περίπτωση που θεωρούν ότι η κομματική ηγεσία παραβιάζει τους δημοκρατικούς θεσμούς του κόμματος
Δεν επιτρέπεται ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματος να έχει δικτατορικές εξουσίες, δεν θα καθορίζει τους υποψηφίους και στη συνέχεια θα απαιτεί την , απόλυτη υπακοή και υποστήριξη στις αποφάσεις του.
4.Περιορισμός του αριθμού των Βουλευτών σε διακόσιους όπως προβλέπει το υπ’ αρίθ, 51 άρθρο του Συντάγματος.
5.Απαγόρευση χρηματοδότησης των κομμάτων από ιδιώτες. Οι δαπάνες λειτουργίας των θα καλύπτονται από τις εισφορές των μελών και μια ετήσια κρατική επιχορήγηση αναλογική με τον αριθμό των μελών τους τον οποίο θα εξακριβώνει από ανεξάρτητη κρατική υπηρεσία. Τα Μ.Μ.Ε. υποχρεούνται να παρέχουν τον αναγκαίο χρόνο ανάλογο με τον αριθμό των μελών των κομμάτων για την προβολή των προγραμμάτων τους.
6.Καθιέρωση του ασυμβίβαστου Κυβερνητικού και Βουλευτικού αξιώματος. Όταν βουλευτές εκλεγούν Υπουργοί ή Υφυπουργοί θα αποβάλουν το βουλευτικό τους αξίωμα, Έτσι γίνεται πράξη η ανεξαρτησία και ο διαχωρισμός Εκτελεστικής και Νομοθετικής εξουσίας Οι έχοντες Κυβερνητικά αξιώματα δεν θα επιτρέπεται να θέσουν υποψηφιότητα για την αμέσως επομένη κοινοβουλευτική περίοδο, έτσι μειώνεται η τάση δημιουργίας πελατειακών σχέσεων.
7.Δικαίωμα προκήρυξης πρόωρων εκλογών και εις όλως εξαιρετικές περιπτώσεις θα έχει μόνο η Βουλή και μάλιστα αν συμπίπτουν οι εξής προϋποθέσεις: H Kυβέρνηση να χάσει την πλειοψηφία στη βουλή. Αδυναμία της βουλής να ψηφίσει νέα Κυβέρνηση και τέλος ο αποχωρών Πρωθυπουργός να μην επιτρέπεται στην επομένη κοινοβουλευτική περίοδο να γίνει πάλι Πρωθυπουργός.
8.Ουσιαστική διοικητική, οικονομική και βιώσιμη αποκέντρωση των εξουσιών. Απαραίτητη η μείωση των Περιφερειών από 13 σήμερα στις 6, και αφού βέβαια προηγουμένως ληφθούν υπόψη ιστορικά, γεωγραφικά, πληθυσμιακά, οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια. Ο πληθυσμός τους δεν θα πρέπει να υπολείπεται του ενός εκατομμυρίου ατόμων. Η κατανομή των φορολογικών εσόδων θα πρέπει να οδηγεί με τη βοήθεια ενός συστήματος οικονομικής αντιστάθμισης , σε όλες τις Περιφέρειες έτσι ώστε να μην έχουν λιγότερα κατά κεφαλή έσοδα από το 80% των μέσων εσόδων.
Εάν δεν γίνουν οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις όποια και εάν είναι η τύχη των ρυθμίσεων του δημόσιου χρέους η πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας θα παραμείνει στάσιμη και σοβαρά νοσούσα.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Τα όσα κατά καιρούς εκφυλιστικά φαινόμενα, τα σκάνδαλα, η συγκάλυψη τους και η θεσμοθετημένη ατιμωρησία τους είναι στην ημερήσια διάταξη. Η κρατική δομή μετά από δεκαετίες νεποτισμού, διαφθοράς, διαπλοκής και αναξιοκρατίας, αποσάθρωσαν επικίνδυνα τον κοινωνικό ιστό, και αποδεικνύεται ότι είναι το πρόβλημα της Χώρας είναι μερικές από τις κακοδαιμονίες που πλήττουν την κοινωνία μας που οδηγείται από το κακό στο χειρότερο.
Οι σημερινές προσπάθειες για τη λύση του δανειοδοτικού πιστωτικού προβλήματος της χώρας, μπορεί να χαρακτηρισθούν ως ασπιρίνες σε καρκινοπαθή.
Εάν δεν υπάρξει ένα δυναμικό σοκ που θα συγκλονίσει ολόκληρη τη χώρα και το πολιτικό μας σύστημα ,δεν πρόκειται καμιά δύναμη να επαναφέρει τη δημοσιονομική νομιμότητα και την οικονομική και πολιτική ηρεμία στη χώρα. Οι εκλογές από μόνες τους δεν μπορούν να εξυγιάνουν την πολιτική ζωή η οποία νοσεί αθεράπευτα. Οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις απώλεσαν ήδη από πολλού κάθε ίχνος αξιοπιστίας και υπευθυνότητας. Είναι ανίκανες να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και αναξιόπιστες για να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την διάσωση της Χώρας.
Αυτή η κατάσταση είναι προϊόν της μη λειτουργίας ουσιαστικά του Δημοκρατικού πολιτεύματος.
Θεωρώ συνεπώς αναγκαία την επανίδρυση του κράτους, όμως με νομοθετικές πρωτοβουλίες και όχι μόνο στα λόγια. Το πρόβλημα της χώρας μας όπως εξελίχθηκε είναι κυρίως θεσμικό με αποκλειστική ευθύνη των μέχρι τώρα Κυβερνήσεων.
Οι βασικές αρχές μιας Δημοκρατικά διαρθρωμένης κοινωνίας είναι η ισονομία, η ελευθερία λόγου η αξιοκρατία και ο διαχωρισμός των εξουσιών.
Ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του όριζε πως υπέρτατη αρχή της δημοκρατίας είναι ο νόμος και όπου ο νόμος εφαρμόζεται δεν έχει θέση ο δημαγωγός.
Εάν δεν γίνουν οι αναγκαίες θεσμικές αλλαγές όσα δάνεια και αν ληφθούν, όσα «κουρέματα» και αν γίνουν του χρέους δεν πρόκειται η χώρα μας θα ορθοποδήσει εάν δεν υπάρξει δημοκρατία στον τόπο μας.
Για τα υπάρξει δημοκρατία θεωρούμε αναγκαίες τις παρακάτω θεσμικές μεταρρυθμίσεις:
1.Νέος εκλογικός νόμος που θα διασφαλίζει μια ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας από την πλειοψηφία του λαού. Η πλειοψηφία του λαού να κυβερνά και η μειοψηφία να την ελέγχει. Το εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να μετατρέπει τη μειοψηφία σε πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο με πρόσχημα τη δήθεν κυβερνητική σταθερότητα. Θα πρέπει να συμβάλλει στη δημιουργία σχετικά πολλών κομμάτων εξουσίας για εναλλαγή τους σ’ αυτή, να υπάρχει ευρύτερη λαϊκή εκπροσώπηση και έλεγχος των κυβερνητικών αποφάσεων.
2.Ουσιαστικός διαχωρισμός των εξουσιών(Νομοθετικής-Εκτελεστικής και Δικαστικής)Σήμερα ο Πρωθυπουργός ασκεί και ελέγχει όλες τις εξουσίες. Άμεσα ως επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας, και έμμεσα στη μεν Νομοθετική εξουσία ως αρχηγός του πλειοψηφούντος κόμματος της Βουλής το οποίο έχει και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες, τη δε Δικαστική εξουσία με το δικαίωμα διορισμού των Προέδρων και Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου, του Σ. τ. Ε. του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Έτσι ο εκάστοτε Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος και Πρωθυπουργός είναι ο απόλυτος κύριος της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής Εξουσίας. 8. Η εκλογή των ανώτατων δικαστικών λειτουργών θα γίνεται με μυστική ψηφοφορία από όλα τα μέλη του Σ .τ. Ε., του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Επίσης πρέπει να καθιερωθεί υποχρεωτικά, χρόνος διεκπεραίωσης όλων των δικαστικών υποθέσεων - και ιδιαίτερα των φορολογικών όχι πέραν του εξάμηνου.
3.Θεσμοθετημένη συνταγματικά Δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία των κομμάτων , με δικαίωμα προσφυγής των μελών τους στην δικαιοσύνη, σε περίπτωση που θεωρούν ότι η κομματική ηγεσία παραβιάζει τους δημοκρατικούς θεσμούς του κόμματος
Δεν επιτρέπεται ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματος να έχει δικτατορικές εξουσίες, δεν θα καθορίζει τους υποψηφίους και στη συνέχεια θα απαιτεί την , απόλυτη υπακοή και υποστήριξη στις αποφάσεις του.
4.Περιορισμός του αριθμού των Βουλευτών σε διακόσιους όπως προβλέπει το υπ’ αρίθ, 51 άρθρο του Συντάγματος.
5.Απαγόρευση χρηματοδότησης των κομμάτων από ιδιώτες. Οι δαπάνες λειτουργίας των θα καλύπτονται από τις εισφορές των μελών και μια ετήσια κρατική επιχορήγηση αναλογική με τον αριθμό των μελών τους τον οποίο θα εξακριβώνει από ανεξάρτητη κρατική υπηρεσία. Τα Μ.Μ.Ε. υποχρεούνται να παρέχουν τον αναγκαίο χρόνο ανάλογο με τον αριθμό των μελών των κομμάτων για την προβολή των προγραμμάτων τους.
6.Καθιέρωση του ασυμβίβαστου Κυβερνητικού και Βουλευτικού αξιώματος. Όταν βουλευτές εκλεγούν Υπουργοί ή Υφυπουργοί θα αποβάλουν το βουλευτικό τους αξίωμα, Έτσι γίνεται πράξη η ανεξαρτησία και ο διαχωρισμός Εκτελεστικής και Νομοθετικής εξουσίας Οι έχοντες Κυβερνητικά αξιώματα δεν θα επιτρέπεται να θέσουν υποψηφιότητα για την αμέσως επομένη κοινοβουλευτική περίοδο, έτσι μειώνεται η τάση δημιουργίας πελατειακών σχέσεων.
7.Δικαίωμα προκήρυξης πρόωρων εκλογών και εις όλως εξαιρετικές περιπτώσεις θα έχει μόνο η Βουλή και μάλιστα αν συμπίπτουν οι εξής προϋποθέσεις: H Kυβέρνηση να χάσει την πλειοψηφία στη βουλή. Αδυναμία της βουλής να ψηφίσει νέα Κυβέρνηση και τέλος ο αποχωρών Πρωθυπουργός να μην επιτρέπεται στην επομένη κοινοβουλευτική περίοδο να γίνει πάλι Πρωθυπουργός.
8.Ουσιαστική διοικητική, οικονομική και βιώσιμη αποκέντρωση των εξουσιών. Απαραίτητη η μείωση των Περιφερειών από 13 σήμερα στις 6, και αφού βέβαια προηγουμένως ληφθούν υπόψη ιστορικά, γεωγραφικά, πληθυσμιακά, οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια. Ο πληθυσμός τους δεν θα πρέπει να υπολείπεται του ενός εκατομμυρίου ατόμων. Η κατανομή των φορολογικών εσόδων θα πρέπει να οδηγεί με τη βοήθεια ενός συστήματος οικονομικής αντιστάθμισης , σε όλες τις Περιφέρειες έτσι ώστε να μην έχουν λιγότερα κατά κεφαλή έσοδα από το 80% των μέσων εσόδων.
Εάν δεν γίνουν οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις όποια και εάν είναι η τύχη των ρυθμίσεων του δημόσιου χρέους η πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας θα παραμείνει στάσιμη και σοβαρά νοσούσα.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ: «OI ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ»
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ
ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ: «OI ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ»
Διηγήματα Εκδόσεις Βεργίνα
Σημείωμα Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών Ν. Δ Ελλάδος
Κυκλοφόρησε πρόσφατα σ’ ένα επιμελημένο τόμο από τις εκδόσεις «ΒΕΡΓΙΝΑ» το τελευταίο βιβλίο του Ηλείου Γιάννη Νικολόπουλου με τον τίτλο: «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ». Πρόκειται για μια συλλογή από 17 μικρής έκτασης διηγημάτων , ο τίτλος του εβδόμου αποτέλεσε και τον τίτλο της συλλογής.
Ο Γιάννης Νικολόπουλος συνεχίζει επάξια τη δημιουργική πορεία της Ηλειακής πνευματικής ζωής. μια πνευματική παράδοση, που θεμελίωσαν ο αείμνηστος πεζογράφος και ποιητής ο ερημίτης του Πύργου Τάκης Δόξας ,ο πατριάρχης της επαρχιακής δημοσιογραφίας Αύγουστος Καπογιάννης και ο ακάματος λαογράφος και ερευνητής Ντίνος Ψυχογιός .
Ο Γιάννης Νικολόπουλος πνευματικό παιδί του αείμνηστου λογοτέχνη Τάκη Δόξα είναι από τους ελάχιστους σήμερα πνευματικούς ανθρώπους που παραμένουν πιστοί στον τόπο τους και φυλάνε Θερμοπύλες στην επαρχεία. Ταξιδευτής της ζωής , αμετανόητος πατριδολάτρης και αμετακίνητος από τη γενέτειρα του. Εκδότης της εβδομαδιαίας πολιτικής εφημερίδας «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» συγγραφέας, ποιητής, αρθρογράφος Διευθυντής της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου, εμπνευστής και υπεύθυνος επανέκδοσης της ιστορικής φιλολογικής εφημερίδας «ΝΟΥΜΑΣ»
Το τελευταίο του έργο της πνευματικής παραγωγής του Ηλείου λογοτέχνη και πνευματικού Δημιουργού «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ» αποτελεί μια κατάκτηση στην πεζογραφία της χώρας μας. Έχουν προηγηθεί τα βιβλία του: «ΜΟΝΑΞΙΑ», «ΩΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ», «ΔΟΞΑΣΤΙΚO», «ΡΩΓΜΕΣ», «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ»,
«ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΑΣΤΕΡΙ», «Θρησκεία η καταφυγή του Ανθρώπου» και «ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ».
Τα διηγήματα της τελευταίας συλλογής του κ. Νικολόπουλου διακρίνονται για το ευσύνοπτο και σαφές των διανοημάτων του ενώ είναι έντονος ο ψυχισμός των ηρώων του. Θέματα της καθημερινότητας, που τα αντιμετωπίζουμε χωρίς να τους δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, για το Γιάννη Νικολόπουλο γίνονται έμπνευση και πλέκεται ο μύθος γύρω από τον οποίο θα διαπιστωθεί πόσο μόνος και απομονωμένος είναι ο σημερινός άνθρωπος από το διπλανό του, πόσο η μέριμνα των βιοτικών αναγκών απορροφά τον άνθρωπο και δεν του αφήνει περιθώρια να σκεφθεί και το γείτονά του.
Είναι έκδηλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο πρώτο διήγημα «Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» εκεί που ανακαλύπτει συμπτωματικά πως οι συνταξιδιώτες είναι γείτονες απλώς τους χωρίζει ένας τοίχος. «..Ένας γυάλινος κόσμος, ψυχρός και ισοπεδωμένος κόσμος που πνίγεται στην λανθάνουσα μοναξιά, στη λανθάνουσα κατάσταση ζωής , στη λανθάνουσα τραγικότητα των φαινομένων….»
Και στα 17 διηγήματα της συλλογής ο Νικολόπουλος μας απεικονίζει τη μοναξιά των ανθρώπων, την μελαγχολία που κατακλύζει τα πάντα. Χαρακτηριστική η τελευταία παράγραφος του Διηγήματος «Οδός Λασκάρεως 40»: «…Πονάω, πονάω, σας παρακαλώ είπε ξανά και γέρνοντας το κεφάλι σωριάστηκε στο έδαφος. Στο κοντινό νοσοκομείο του Διεθνούς Οργανισμού που μεταφέρθηκε, επιβεβαιώθηκε η ασθένειά του: χρόνια κατάθλιψη. Ήταν άλλωστε, τόσο μόνος και περίλυπος, 40 χρόνια ολόκληρα….»
Εκεί που θα σταθεί ιδιαίτερα ο αναγνώστης του βιβλίου είναι στη διήγημα που έδωσε το όνομα του στον τίτλο της συλλογής «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ» Eδώ, δύο πρόσωπα διαλέγονται δίπλα στη θάλασσα :« Είμαστε, της είπε σιγά, δυο μεγάλες πέτρες και σώπασε…Ο καιρός μας συντρίβει αλύπητα, Ελπίζαμε απελπισμένα .Δεν μπορούσε ν’ αλλάξει τίποτε. Δεν κερδίζαμε ποτέ . Όλα είναι μια επανάληψη, ΄Όπως αρχίσαμε, ήταν βέβαιο πως θα μέναμε μετέωροι κάπου.» Μεγάλες κουβέντες που δεν απεικονίζουν ατυχώς μια πραγματικότητα που ζούμε οι περισσότεροι των ανθρώπων…Η αγάπη σου ήταν για μένα πανικός. Δεν μπορώ να ζήσω με τον κίνδυνο της παρουσίας σου στη ζωή. ΄Έζησα στην απουσία και στη μοναξιά…Νιώθω στην ψυχή μου μια τρικυμία. Κατάλαβέ με αν θες…Είσαι ένας κόσμος ανέσπερος, δεν μου ανήκεις. Ξέρεις να νιώθεις, ξέρεις να μετράς τους ήχους, όλους τους ήχους της ζωής. Με την αφή σου ζεις κι εξουσιάζεις. Εσύ έχεις παντού ανοιξιάτικο ουρανό..» Ένα διήγημα με ιδιαίτερα προσεγμένη δυναμική, με εξάρσεις και αναβαθμούς στις καρδιές των πρωταγωνιστών ,με λίγες φράσεις που λένε πολλά. Το κείμενο τούτο εντυπωσιάζει και συγκινεί.
Και τα 17 διηγήματα(Γυάλινος κόσμος, Ενοικιάζεται δωμάτιο, ΄Ένας θάνατος, ΄Έξοδος Κινδύνου, Το θύμα, Η πληγή, Οι φωνές των βράχων, Βοήθεια, Οδός Λασκάρεως 40, Η μεγάλη έκρηξη, Η πρωτοχρονιά του Αλέξανδρου, Μικρή νυχτωδία. Η δίψα της ζωής, Το κύμα, Τα δένδρα, Βροχή στη νύχτα και Χριστουγεννιάτικη συμφωνία) αποτελούν πολύτιμα πετράδια που κοσμούν την νεοελληνική πεζογραφία μας και το ένα δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από το άλλο. Όλα μαζί είναι προορισμένα για κοσμήματα της τέχνης.
Γνωρίζαμε τις ικανότητες του λογοτέχνη Γιάννη Νικολόπουλου στο στίχο, στο δοκίμιο και στο διήγημα όμως το τελευταίο του έργο μπορώ να πω πως μας αιφνιδίασε ευχάριστα. Ένα έργο που κοσμεί την νεοελληνική γραμματεία μας και τιμά το δημιουργό του. Μπράβο Γιάννη…
ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ: «OI ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ»
Διηγήματα Εκδόσεις Βεργίνα
Σημείωμα Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών Ν. Δ Ελλάδος
Κυκλοφόρησε πρόσφατα σ’ ένα επιμελημένο τόμο από τις εκδόσεις «ΒΕΡΓΙΝΑ» το τελευταίο βιβλίο του Ηλείου Γιάννη Νικολόπουλου με τον τίτλο: «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ». Πρόκειται για μια συλλογή από 17 μικρής έκτασης διηγημάτων , ο τίτλος του εβδόμου αποτέλεσε και τον τίτλο της συλλογής.
Ο Γιάννης Νικολόπουλος συνεχίζει επάξια τη δημιουργική πορεία της Ηλειακής πνευματικής ζωής. μια πνευματική παράδοση, που θεμελίωσαν ο αείμνηστος πεζογράφος και ποιητής ο ερημίτης του Πύργου Τάκης Δόξας ,ο πατριάρχης της επαρχιακής δημοσιογραφίας Αύγουστος Καπογιάννης και ο ακάματος λαογράφος και ερευνητής Ντίνος Ψυχογιός .
Ο Γιάννης Νικολόπουλος πνευματικό παιδί του αείμνηστου λογοτέχνη Τάκη Δόξα είναι από τους ελάχιστους σήμερα πνευματικούς ανθρώπους που παραμένουν πιστοί στον τόπο τους και φυλάνε Θερμοπύλες στην επαρχεία. Ταξιδευτής της ζωής , αμετανόητος πατριδολάτρης και αμετακίνητος από τη γενέτειρα του. Εκδότης της εβδομαδιαίας πολιτικής εφημερίδας «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» συγγραφέας, ποιητής, αρθρογράφος Διευθυντής της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου, εμπνευστής και υπεύθυνος επανέκδοσης της ιστορικής φιλολογικής εφημερίδας «ΝΟΥΜΑΣ»
Το τελευταίο του έργο της πνευματικής παραγωγής του Ηλείου λογοτέχνη και πνευματικού Δημιουργού «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ» αποτελεί μια κατάκτηση στην πεζογραφία της χώρας μας. Έχουν προηγηθεί τα βιβλία του: «ΜΟΝΑΞΙΑ», «ΩΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ», «ΔΟΞΑΣΤΙΚO», «ΡΩΓΜΕΣ», «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ»,
«ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΑΣΤΕΡΙ», «Θρησκεία η καταφυγή του Ανθρώπου» και «ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ».
Τα διηγήματα της τελευταίας συλλογής του κ. Νικολόπουλου διακρίνονται για το ευσύνοπτο και σαφές των διανοημάτων του ενώ είναι έντονος ο ψυχισμός των ηρώων του. Θέματα της καθημερινότητας, που τα αντιμετωπίζουμε χωρίς να τους δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, για το Γιάννη Νικολόπουλο γίνονται έμπνευση και πλέκεται ο μύθος γύρω από τον οποίο θα διαπιστωθεί πόσο μόνος και απομονωμένος είναι ο σημερινός άνθρωπος από το διπλανό του, πόσο η μέριμνα των βιοτικών αναγκών απορροφά τον άνθρωπο και δεν του αφήνει περιθώρια να σκεφθεί και το γείτονά του.
Είναι έκδηλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο πρώτο διήγημα «Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» εκεί που ανακαλύπτει συμπτωματικά πως οι συνταξιδιώτες είναι γείτονες απλώς τους χωρίζει ένας τοίχος. «..Ένας γυάλινος κόσμος, ψυχρός και ισοπεδωμένος κόσμος που πνίγεται στην λανθάνουσα μοναξιά, στη λανθάνουσα κατάσταση ζωής , στη λανθάνουσα τραγικότητα των φαινομένων….»
Και στα 17 διηγήματα της συλλογής ο Νικολόπουλος μας απεικονίζει τη μοναξιά των ανθρώπων, την μελαγχολία που κατακλύζει τα πάντα. Χαρακτηριστική η τελευταία παράγραφος του Διηγήματος «Οδός Λασκάρεως 40»: «…Πονάω, πονάω, σας παρακαλώ είπε ξανά και γέρνοντας το κεφάλι σωριάστηκε στο έδαφος. Στο κοντινό νοσοκομείο του Διεθνούς Οργανισμού που μεταφέρθηκε, επιβεβαιώθηκε η ασθένειά του: χρόνια κατάθλιψη. Ήταν άλλωστε, τόσο μόνος και περίλυπος, 40 χρόνια ολόκληρα….»
Εκεί που θα σταθεί ιδιαίτερα ο αναγνώστης του βιβλίου είναι στη διήγημα που έδωσε το όνομα του στον τίτλο της συλλογής «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ» Eδώ, δύο πρόσωπα διαλέγονται δίπλα στη θάλασσα :« Είμαστε, της είπε σιγά, δυο μεγάλες πέτρες και σώπασε…Ο καιρός μας συντρίβει αλύπητα, Ελπίζαμε απελπισμένα .Δεν μπορούσε ν’ αλλάξει τίποτε. Δεν κερδίζαμε ποτέ . Όλα είναι μια επανάληψη, ΄Όπως αρχίσαμε, ήταν βέβαιο πως θα μέναμε μετέωροι κάπου.» Μεγάλες κουβέντες που δεν απεικονίζουν ατυχώς μια πραγματικότητα που ζούμε οι περισσότεροι των ανθρώπων…Η αγάπη σου ήταν για μένα πανικός. Δεν μπορώ να ζήσω με τον κίνδυνο της παρουσίας σου στη ζωή. ΄Έζησα στην απουσία και στη μοναξιά…Νιώθω στην ψυχή μου μια τρικυμία. Κατάλαβέ με αν θες…Είσαι ένας κόσμος ανέσπερος, δεν μου ανήκεις. Ξέρεις να νιώθεις, ξέρεις να μετράς τους ήχους, όλους τους ήχους της ζωής. Με την αφή σου ζεις κι εξουσιάζεις. Εσύ έχεις παντού ανοιξιάτικο ουρανό..» Ένα διήγημα με ιδιαίτερα προσεγμένη δυναμική, με εξάρσεις και αναβαθμούς στις καρδιές των πρωταγωνιστών ,με λίγες φράσεις που λένε πολλά. Το κείμενο τούτο εντυπωσιάζει και συγκινεί.
Και τα 17 διηγήματα(Γυάλινος κόσμος, Ενοικιάζεται δωμάτιο, ΄Ένας θάνατος, ΄Έξοδος Κινδύνου, Το θύμα, Η πληγή, Οι φωνές των βράχων, Βοήθεια, Οδός Λασκάρεως 40, Η μεγάλη έκρηξη, Η πρωτοχρονιά του Αλέξανδρου, Μικρή νυχτωδία. Η δίψα της ζωής, Το κύμα, Τα δένδρα, Βροχή στη νύχτα και Χριστουγεννιάτικη συμφωνία) αποτελούν πολύτιμα πετράδια που κοσμούν την νεοελληνική πεζογραφία μας και το ένα δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από το άλλο. Όλα μαζί είναι προορισμένα για κοσμήματα της τέχνης.
Γνωρίζαμε τις ικανότητες του λογοτέχνη Γιάννη Νικολόπουλου στο στίχο, στο δοκίμιο και στο διήγημα όμως το τελευταίο του έργο μπορώ να πω πως μας αιφνιδίασε ευχάριστα. Ένα έργο που κοσμεί την νεοελληνική γραμματεία μας και τιμά το δημιουργό του. Μπράβο Γιάννη…
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ
ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ
ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Την προσεχή Δευτέρα 6η Φεβρουαρίου και ώρα 7 μ. μ. στα πλαίσια των Φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται στην αίθουσα της Φιλαρμονικής Εταιρείας-Ωδείο Πατρών (Ρ. Φεραίου αριθ. 7) ο ποιητής Χρήστος Γεωργακόπουλος θα μιλήσει με θέμα:
«Ο φόβος, εχθρός της ζωής».
Στην ομιλία του ο κ. Γεωργακόπουλος πέραν του καθ’ αυτό συναισθήματος του φόβου ως παθολογικής περιπτώσεως η οποία όντως αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τη ζωή , θα αναφερθεί και στο φόβο που εμπνέουν συστήματα εξουσίας ώστε να πειθαρχούν οι εγχώριοι πληθυσμοί, κάτι που συμβαίνει και στις μέρες μας, όπου εντέχνως καλλιεργείται παθολογικός φόβος και ανασφάλεια για να επιβληθούν χωρίς σοβαρές αντιδράσεις, ακόμη πιο δυσβάστακτα βάρη στα λαϊκά στρώματα.
Το θέμα της ομιλίας της προσεχούς Δευτέρας χαρακτηρίζεται σαν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αφού ένας μη ειδικός Ψυχολόγος , εν προκειμένω ποιητής, θα καταθέσει τις απόψεις του ,αποτέλεσμα μελέτης και συσσωρευμένης πείρας της καθημερινότητας.
Την παρουσίαση του ομιλητή και το συντονισμό της εκδήλωσης θα κάνει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ
ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Την προσεχή Δευτέρα 6η Φεβρουαρίου και ώρα 7 μ. μ. στα πλαίσια των Φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται στην αίθουσα της Φιλαρμονικής Εταιρείας-Ωδείο Πατρών (Ρ. Φεραίου αριθ. 7) ο ποιητής Χρήστος Γεωργακόπουλος θα μιλήσει με θέμα:
«Ο φόβος, εχθρός της ζωής».
Στην ομιλία του ο κ. Γεωργακόπουλος πέραν του καθ’ αυτό συναισθήματος του φόβου ως παθολογικής περιπτώσεως η οποία όντως αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τη ζωή , θα αναφερθεί και στο φόβο που εμπνέουν συστήματα εξουσίας ώστε να πειθαρχούν οι εγχώριοι πληθυσμοί, κάτι που συμβαίνει και στις μέρες μας, όπου εντέχνως καλλιεργείται παθολογικός φόβος και ανασφάλεια για να επιβληθούν χωρίς σοβαρές αντιδράσεις, ακόμη πιο δυσβάστακτα βάρη στα λαϊκά στρώματα.
Το θέμα της ομιλίας της προσεχούς Δευτέρας χαρακτηρίζεται σαν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αφού ένας μη ειδικός Ψυχολόγος , εν προκειμένω ποιητής, θα καταθέσει τις απόψεις του ,αποτέλεσμα μελέτης και συσσωρευμένης πείρας της καθημερινότητας.
Την παρουσίαση του ομιλητή και το συντονισμό της εκδήλωσης θα κάνει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
TO ABATON TOY ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
Το Άγιον Όρος, την τύχη την αγαθή είχα να το πρωταντικρίσω εγώ πετώντας μ' ένα «Μιράζ 2000» πάνω απ' τον Άθω πέρυσι τέτοιες μέρες. Ήταν το δώρο των φρουρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε αποκαλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να μετράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους...
Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοικίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ' όλα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμολύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των εραστών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.
Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωματούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Περιβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμεσα σε κάτι φληναφήματα περί ισότητας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλλα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιογραφικώς πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδεχόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε ...αγιορείτικη επιφυλακή.
Ήθελα να τις έχω μπροστά μου με ελληνικό κρασί και ψωμοτύρι, σε άγιες νύχτες ανοιξιάτικες, να μυρίζει αγιόκλημα και θυμάρι, να σκάνε μέσα στα ρούχα του ορθολογισμού τους και να τους μιλάω ώρες για τον έρωτα της ελευθερίας. Να προσπαθώ να τους πω πως για μας εδώ, τους εναπομείναντες και τις εναπομείνασες, ρωμιούς και ρωμιές, ο έρωτας είναι που έφερε το Άβατον του Όρους. Και πως στην κλίμακα των δικών μας αξιών, όπου θα βρεις κομουνιστή να κάνει το σταυρό του και παπά με το ντουφέκι να υπερασπίζεται τα ντουβάρια του και ελεύθερους πολιορκημένους και γυναίκες να χορεύουν κατά γκρεμού και μιαν Ανάσταση ακατανόητη, αφού πεθαίνεις με την πίστη πως ο θάνατος με θάνατο νικιέται.
Πώς να τους πω όμως, πως εμείς μαθημένοι να πληρώνουμε περατατζίδικα στο Χάρο, με τραγούδια σαν το «έβαλε ο θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια ντουφέκια», έχουμε μια Παναγιά που δεν είναι σαν τη Μαντόνα τους και κηδεύει το παιδί της με «Ω γλυκύ μου έαρ γλυκύτατον μου τέκνον πού έδυ σου το κάλλος...». Τι να τους πω; Πως το Άβατον το σεβάστηκαν επί τετρακόσια χρόνια οι μουσουλμάνοι κατακτητές μας; Πως, όποτε κατατρεγμένος, διωγμένος λαός, γυναικόπαιδα, έτρεξαν να κρυφτούν στο Άγιον Όρος. Το Άβατον ήρθη, όπως με την Αγάπη και για την Αγάπη αίρεται ως και η ελευθέρια;
Θα με κοίταζαν ωσάν κάτοικο άλλου πλανήτη αν τους έλεγα πως, όποιος προσπαθήσει να παραβιάσει το Άβατον θα βρει σ' αυτό το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής ως άπαρτο ανάχωμα, πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες αυτού του τόπου που δεν μετράνε την «ελευθερία» και τα «δικαιώματα τους» με το μέτρο που κονταίνει την πίστη των ανδρών τους. Πως δεν συλλογίζονται με το μέτρο των δήθεν δημοκρατών που καμώνονται τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποδέχονται την αποικιοκρατική πολιτική, τα στρατηγικά συμφέροντα με χώρες βαφτισμένες «χώρες του τρίτου κόσμου» και το εμπάργκο στα παιδάκια του Ιράκ, ως το απαραίτητο μέτρο συνετισμού της ηγεσίας τους.
Ποιος θα τολμήσει και κυρίως ποια γυναίκα πολιτικός να αντιπαρατεθεί σε μια στάση ζωής ελληνίδας γυναίκας που ακόμη κι όταν πονάει και δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της αφιερώνεται στο Χριστό και χάνεται στο «Περιβόλι της Παναγιάς» το μόνο που δε σκέφτεται είναι να αντιπαρατεθεί στη βούληση του Άλλου, πατώντας εκεί όπου η ίδια δοξάζεται ως γυναίκα όσο πουθενά αλλού. Είναι παράλογο, λοιπόν, το Άβατον; Πόσο; Ίσως. όχι τόσο για μας όσο το... πολιτισμένο γεγονός να υπάρχουν κέντρα διασκέδασης στη Δύση όπου οι πορτιέρηδες αποφασίζουν ποιος μπαίνει μέσα και ποιος όχι, με μόνο κριτήριο την όψη, τα ρούχα και τον...αέρα κοσμικότητας που αποπνέουν. Πώς να το καταλάβει το Άβατον αυτή η Δύση; Που ό,τι δεν κατανοεί, όπου αδυνατεί να αισθανθεί τον όποιο Άλλο με συγκατάβαση, όταν δεν μπορεί να ηθικολογήσει κατά τα καλά και συμφέροντα της, επεμβαίνει, κατακτά, καταπιέζει, βιαίως «εκπολιτίζει», πλούσια σε προσχήματα και λογικοφανή τεχνάσματα, χρήματα και όπλα, βέτο σε διεθνείς οργανισμούς κι άλλα πολλά παρόμοια.
Όσο η Κύπρος θα χωρίζεται από μια γραμμή αίματος βαφτισμένη πράσινη για τις δυτικές συμμαχικές ανάγκες. Όσο οι πλούσιοι δυτικοευρωπαίοι θα αναζητούν σεξουαλικό τουρισμό ανήλικων στη Άπω Ανατολή ως ...διάλειμμα στις μπίζνες. Όσο ένα κεφάλι κυανοκράνου θα βαραίνει όσο μια χιλιάδα ανώνυμοι νεκροί σε μαύρη, άσπρη, κίτρινη, χώρα επιρροής τους. αυτοί οι υπερασπιστές δήθεν, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας δήθεν των φύλων, ούτε να μιλούν επιτρέπεται για το Άβατον του Άθω. Νισάφι πια! Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως τάχαμου η Ουνέσκο για να πατήσει πόδι εκεί όπου της λένε πως υπάρχουν θησαυροί, με σταυροψυχάρεια τερτίπια και κατάλληλη διπλωματική εκμετάλλευση της βαλκανικής πολυεθνικότητας των μονών, μηχανεύεται να θέσει υπό την προστασία της το Άγιον Όρος. Στον τόπο μας κάποιος πρέπει να τους πει όλων αυτών των προστατών πως την προστασία αυτήν εμείς, άνδρες και γυναίκες, τη λέμε νταβατζιλίκι, την απεχθανόμαστε και την πατρίδα ακόμη και με Εφιάλτες δικούς μας, δεν την βγάζουμε στο κλαρί. Τη δε πίστη μας που δεν ξέπεσε ποτέ στην κοσμικότητα των συγχωροχαρτιών, την υπερασπιζόμαστε με αίμα.
Άλλωστε, πως να κατανοήσουν όλοι αυτοί οι προστάτες και οι προστάτιδες δυνάμεις πως εμείς την Πανάγια την έχουμε Αρχιστράτηγο, Υπέρμαχο και τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την έργω αγάπη μας καταθέτουμε πανηγυρικώς, ψάλλοντας Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.
Σ' αυτήν την Ορθόδοξη «πόρτα» του Ουρανού, οι δικοί μας άντρες μάς αφήνουν εμάς τις αγαπημένες τους κέρβερους. Και βρυχώμεθα κάθε που κάποιος ή κάποια βαφτίζει «πολιτική», το ανίερο δικαίωμα να παρεμβαίνει στην ιερότητα της προσευχής που δεν καταλαβαίνει. Αν δε, προσπαθήσει να την ...εφαρμόσει κιόλας, δαγκώνουμε.
Λιάνα Κανέλλη
Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοικίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ' όλα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμολύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των εραστών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.
Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωματούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Περιβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμεσα σε κάτι φληναφήματα περί ισότητας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλλα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιογραφικώς πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδεχόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε ...αγιορείτικη επιφυλακή.
Ήθελα να τις έχω μπροστά μου με ελληνικό κρασί και ψωμοτύρι, σε άγιες νύχτες ανοιξιάτικες, να μυρίζει αγιόκλημα και θυμάρι, να σκάνε μέσα στα ρούχα του ορθολογισμού τους και να τους μιλάω ώρες για τον έρωτα της ελευθερίας. Να προσπαθώ να τους πω πως για μας εδώ, τους εναπομείναντες και τις εναπομείνασες, ρωμιούς και ρωμιές, ο έρωτας είναι που έφερε το Άβατον του Όρους. Και πως στην κλίμακα των δικών μας αξιών, όπου θα βρεις κομουνιστή να κάνει το σταυρό του και παπά με το ντουφέκι να υπερασπίζεται τα ντουβάρια του και ελεύθερους πολιορκημένους και γυναίκες να χορεύουν κατά γκρεμού και μιαν Ανάσταση ακατανόητη, αφού πεθαίνεις με την πίστη πως ο θάνατος με θάνατο νικιέται.
Πώς να τους πω όμως, πως εμείς μαθημένοι να πληρώνουμε περατατζίδικα στο Χάρο, με τραγούδια σαν το «έβαλε ο θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια ντουφέκια», έχουμε μια Παναγιά που δεν είναι σαν τη Μαντόνα τους και κηδεύει το παιδί της με «Ω γλυκύ μου έαρ γλυκύτατον μου τέκνον πού έδυ σου το κάλλος...». Τι να τους πω; Πως το Άβατον το σεβάστηκαν επί τετρακόσια χρόνια οι μουσουλμάνοι κατακτητές μας; Πως, όποτε κατατρεγμένος, διωγμένος λαός, γυναικόπαιδα, έτρεξαν να κρυφτούν στο Άγιον Όρος. Το Άβατον ήρθη, όπως με την Αγάπη και για την Αγάπη αίρεται ως και η ελευθέρια;
Θα με κοίταζαν ωσάν κάτοικο άλλου πλανήτη αν τους έλεγα πως, όποιος προσπαθήσει να παραβιάσει το Άβατον θα βρει σ' αυτό το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής ως άπαρτο ανάχωμα, πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες αυτού του τόπου που δεν μετράνε την «ελευθερία» και τα «δικαιώματα τους» με το μέτρο που κονταίνει την πίστη των ανδρών τους. Πως δεν συλλογίζονται με το μέτρο των δήθεν δημοκρατών που καμώνονται τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποδέχονται την αποικιοκρατική πολιτική, τα στρατηγικά συμφέροντα με χώρες βαφτισμένες «χώρες του τρίτου κόσμου» και το εμπάργκο στα παιδάκια του Ιράκ, ως το απαραίτητο μέτρο συνετισμού της ηγεσίας τους.
Ποιος θα τολμήσει και κυρίως ποια γυναίκα πολιτικός να αντιπαρατεθεί σε μια στάση ζωής ελληνίδας γυναίκας που ακόμη κι όταν πονάει και δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της αφιερώνεται στο Χριστό και χάνεται στο «Περιβόλι της Παναγιάς» το μόνο που δε σκέφτεται είναι να αντιπαρατεθεί στη βούληση του Άλλου, πατώντας εκεί όπου η ίδια δοξάζεται ως γυναίκα όσο πουθενά αλλού. Είναι παράλογο, λοιπόν, το Άβατον; Πόσο; Ίσως. όχι τόσο για μας όσο το... πολιτισμένο γεγονός να υπάρχουν κέντρα διασκέδασης στη Δύση όπου οι πορτιέρηδες αποφασίζουν ποιος μπαίνει μέσα και ποιος όχι, με μόνο κριτήριο την όψη, τα ρούχα και τον...αέρα κοσμικότητας που αποπνέουν. Πώς να το καταλάβει το Άβατον αυτή η Δύση; Που ό,τι δεν κατανοεί, όπου αδυνατεί να αισθανθεί τον όποιο Άλλο με συγκατάβαση, όταν δεν μπορεί να ηθικολογήσει κατά τα καλά και συμφέροντα της, επεμβαίνει, κατακτά, καταπιέζει, βιαίως «εκπολιτίζει», πλούσια σε προσχήματα και λογικοφανή τεχνάσματα, χρήματα και όπλα, βέτο σε διεθνείς οργανισμούς κι άλλα πολλά παρόμοια.
Όσο η Κύπρος θα χωρίζεται από μια γραμμή αίματος βαφτισμένη πράσινη για τις δυτικές συμμαχικές ανάγκες. Όσο οι πλούσιοι δυτικοευρωπαίοι θα αναζητούν σεξουαλικό τουρισμό ανήλικων στη Άπω Ανατολή ως ...διάλειμμα στις μπίζνες. Όσο ένα κεφάλι κυανοκράνου θα βαραίνει όσο μια χιλιάδα ανώνυμοι νεκροί σε μαύρη, άσπρη, κίτρινη, χώρα επιρροής τους. αυτοί οι υπερασπιστές δήθεν, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας δήθεν των φύλων, ούτε να μιλούν επιτρέπεται για το Άβατον του Άθω. Νισάφι πια! Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως τάχαμου η Ουνέσκο για να πατήσει πόδι εκεί όπου της λένε πως υπάρχουν θησαυροί, με σταυροψυχάρεια τερτίπια και κατάλληλη διπλωματική εκμετάλλευση της βαλκανικής πολυεθνικότητας των μονών, μηχανεύεται να θέσει υπό την προστασία της το Άγιον Όρος. Στον τόπο μας κάποιος πρέπει να τους πει όλων αυτών των προστατών πως την προστασία αυτήν εμείς, άνδρες και γυναίκες, τη λέμε νταβατζιλίκι, την απεχθανόμαστε και την πατρίδα ακόμη και με Εφιάλτες δικούς μας, δεν την βγάζουμε στο κλαρί. Τη δε πίστη μας που δεν ξέπεσε ποτέ στην κοσμικότητα των συγχωροχαρτιών, την υπερασπιζόμαστε με αίμα.
Άλλωστε, πως να κατανοήσουν όλοι αυτοί οι προστάτες και οι προστάτιδες δυνάμεις πως εμείς την Πανάγια την έχουμε Αρχιστράτηγο, Υπέρμαχο και τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την έργω αγάπη μας καταθέτουμε πανηγυρικώς, ψάλλοντας Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.
Σ' αυτήν την Ορθόδοξη «πόρτα» του Ουρανού, οι δικοί μας άντρες μάς αφήνουν εμάς τις αγαπημένες τους κέρβερους. Και βρυχώμεθα κάθε που κάποιος ή κάποια βαφτίζει «πολιτική», το ανίερο δικαίωμα να παρεμβαίνει στην ιερότητα της προσευχής που δεν καταλαβαίνει. Αν δε, προσπαθήσει να την ...εφαρμόσει κιόλας, δαγκώνουμε.
Λιάνα Κανέλλη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)