ΙΔΡΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΜΑΣ

              ΙΔΡΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΜΑΣ

                                           

                                                                 Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη

                                                        Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

             

          Θεωρώ πως μετά την ολοκλήρωση  της Αγιογράφησης του ναού του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Αγίου  Ανδρέα, τη  διακοπή της εισφοράς  στους  λογαριασμούς της ΔΕΗ  υπέρ ανεγέρσεώς του  και τη λήξη ουσιαστικά της θητείας της Επιτροπής Ανεγέρσεως είναι αναγκαίο  να υπάρξει   μια  σοβαρή συζήτηση  για την αλλαγή  του καθεστώτος  του  Ιερού Ναού  και  από  ενοριακός που είναι σήμερα  να μετατραπεί  σε  Ίδρυμα –Προσκύνημα κατά  το πρότυπο  των λοιπών Ιδρυμάτων-Προσκυνημάτων, της Εκκλησίας μας(Παναγίας Τήνου, Μυρτιδιώτισσης κ.λ.π.).

Και όλα αυτά προς ενίσχυση  παλαιότερης προγραμματική δήλωσης του Σεβασμιότατου  Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.                  

Καλό είναι όμως  να  θυμηθούμε λίγο την προϊστορία του θέματος.

Στο παρελθόν  είχε συσταθεί μια  Επιτροπή Αγώνα της Άνω Πόλεως της οποίας επικεφαλής υπήρξαν οι αείμνηστοι συμπολίτες μας  Δημήτριος Τζούτης και Πολύκαρπος Πετσίνης οι οποίοι ζητούσαν αφ’ ενός την διακοπή της εισφοράς στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και αφ’ ετέρου την μετατροπή του ναού σε Ίδρυμα-Προσκύνημα.  Εκείνη ακριβώς την εποχή    η Πολυτεκνική Οργάνωση Πατρών υπό την προεδρία μου, συνέταξε και υπέβαλε προς   τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου  το από  20 Σεπτεμβρίου 1990  υπόμνημά της  στο οποίο είχε    διατυπώσει το αίτημα να συζητηθεί ως θέμα ημερήσιας διάταξης   η πρόταση   Ιδρυματοποίησης του Ιερού Ναού του Πολιούχου μας κατά το πρότυπο της Παναγίας της Τήνου.

               Στο υπόμνημα    σημειώναμε  μεταξύ άλλων και τα εξής: «Mε την   λειτουργία του ναού  ως Ιδρύματος και με σώφρονα και συνετή διαχείριση των πόρων του θα είναι δυνατή η βοήθεια των πασχόντων συμπολιτών μας και των απόρων πολυτέκνων».

              Το  αίτημα  αυτό ουδέποτε  συζητήθηκε ,στο Δημοτικό Συμβούλιο αν και θα έπρεπε. Η ανέγερση του ναού του πολιούχου μας υπήρξε για έναν αιώνα , υπόθεση ολόκληρου λαού της πόλης μας όπως  εκφράζεται και  εκπροσωπείται από το Δημοτικό Συμβούλιο, τη στιγμή μάλιστα που εκείνος   επί σειρά ετών  κατέβαλε τον οβολό του  για να  ανοικοδομηθεί .

      Μετά  την αρνητική εξέλιξη  του θέματος   απέστειλα  υπό την  τότε ιδιότητα μου ως  προέδρου της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών την από 4-8-1992 επιστολή μου στον  τότε  Μητροπολίτη   κηρό Νικόδημο ,με την οποία     έθετα  το αίτημα  της συστάσεως Ιδρύματος .

                 Ο Σεβασμιότατος τότε με την υπ’ αρίθ. πρωτ. 676/10-8-1992  απάντησή του   δεν απέρριψε την πρόταση για  σύσταση ιδρύματος, απλώς  δήλωσε  ότι η μετατροπή  Ι. Ναού σε  ίδρυμα γίνεται δια Νόμου και ότι περί του θέματος  την αρμοδιότητα έχει η Ιερά Σύνοδος, εις την οποίαν δυνάμεθα, όπως σημείωνε στην επιστολή του, να παραπέμψουμε  και το αίτημά σας.

Με νεώτερη ( 20-5-1993)  επιστολή της η Πολυτεκνική Οργάνωση Πατρών  προς τον  Σεβασμιότατο  επανέφερε το ζήτημα   και  ζητούσε  να υπάρξει ενημέρωση      εάν δηλαδή  η πρότασή της    παραπέμφθηκε  στην Ιερά Σύνοδο, όπως μας είχε υποσχεθεί. Όμως σ’αυτή την επιστολή δεν έτυχε ουδεμιάς απαντήσεως και μέχρι του θανάτου του. 

 Με την ιδιότητα του Δημοτικού Συμβούλου του Δήμου Πατρέων  το Φεβρουαρίου  του έτους 1995  κατέθεσα  πρόταση συζητήσεως  του θέματος  στον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου  προκειμένου να συζητηθεί το θέμα  της συστάσεως  Ιδρύματος στο Ναό του Αγίου Ανδρέου.

           Πάνω στο ζήτημα εάν η   πρόταση  έπρεπε να συζητηθεί ή όχι ανέκυψε  διαφωνία μεταξύ του τότε   Δημάρχου Ανδρέα  Καράβολα και του τότε  Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Σπύρου  Καραχάλιου  με αποτέλεσμα το  θέμα  να μην  συμπεριληφθεί καν  στην ημερήσια διάταξη προς συζήτηση.

          Τότε κατέθεσα ερώτηση (Α.Π. 420α/17-5-1996)στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου όπως είχα εκ του κανονισμού το  δικαίωμα  η οποία συζητήθηκε  στη  συνεδρίαση της 22ας Μαΐου 1996, πλην   δεν δόθηκε καμιά ουσιαστική  απάντηση επί της ερωτήσεως.

Παρά την υποβάθμιση του θέματος από τον τότε  Δήμαρχο και την πλειοψηφία του  Δημοτικού  Συμβουλίου   η εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» προς  τιμήν της   άνοιξε  από   τις στήλες της   ένα «Βήμα Διαλόγου» για το ζήτημα  η έναρξη του οποίο έγινε την  28-6-1996 και ολοκληρώθηκε  την  7/7/1996.

              Στο διάλογο αυτό   διατυπώθηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες  θετικές κατά κύριο  προτάσεις.   για την ιδρυματοποίηση. Ο τότε Υπουργός Παιδείας και μετέπειτα  Πρωθυπουργός  κ. Γεώργιος Παπανδρέου ,  απέστειλε   έγγραφο στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος με το οποίο επανέφερε το θέμα της μετατροπής του ναού σε Ίδρυμα Ιερό Προσκύνημα κατά το πρότυπο της Παναγίας της Τήνου.

          Οι  Βουλευτές του Νομού Νίκος Νικολόπουλος, Δημήτρης Σκαμνάκης και Δημήτρης Κατσικόπουλος  τάχθηκαν υπέρ της ιδρυματοποιήσεως του Ναού.Την ίδια θέση κράτησε και ο  τότε  Δ/ντής   του Γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Πάσης Ελλάδος  Ιωάννης Χατζηφώτης , ο  γνωστός Φιλόσοφος και Θεολόγος  Χρήστος Γιανναράς, ο συμπολίτης καθηγητής Θεολογίας αείμνηστος πλέον Νικόλαος Ζήκος, κ. α. 

Κατόπιν αυτού η  συζήτηση  για την αναγκαιότητα  ιδρυματοποίησης του ναού έχει γίνει και έχει  ουσιαστικά εκφραστεί ο Πατραϊκός λαός με τους αντιπροσώπους του  απομένει  να διατυπωθούν προτάσεις για τη μορφή του Ιδρυτικού καταστατικού  και για  τα πρόσωπα  που θα  κληθούν  να το διοικήσουν .

           Στα χέρια του    Μητροπολίτη  μας   βρίσκεται  πλέον το ζήτημα  ο  οποίος και  δημιουργικές πρωτοβουλίες αναλαμβάνει    και σύνεση διαθέτει. Είναι αναγκαίο  πλέον   να αναλάβει την  πρωτοβουλία  και να προχωρήσει στην υλοποίηση του αιτήματος της πόλεως  για την  μετατροπή του Ιερού Ναού του Πρωτοκλήτου σε Ίδρυμα- προσκύνημα .

 Θεωρώ προσωπικά πως ο Σεβασμιότατος   , είναι ένας  από τους   εκλεκτούς  ποιμενάρχες που διαθέτει σήμερα η   Εκκλησία μας  με ευρύτητα πνεύματος και διάθεση για δράση και κοινωνική  προσφορά. Ελπίζουμε και αισιοδοξούμε πως  θα προχωρήσει το ζήτημα σε αίσιο τέλος.  Άλλωστε και δική του εκπεφρασμένη βούληση είναι.

          Εμείς από τη σκοπιά μας θεωρούμε πως το Ιδρυτικό της Παναγίας της Τήνου μπορεί να αποτελέσει υπόδειγμα και  Διοικητικό Συμβούλιο  μπορεί να αποτελέσουν ο  εκάστοτε Μητροπολίτης Πατρών ως Πρόεδρος και ως μέλη τα  μέλη της Επιτροπής ανεγέρσεως. Η όλη θητεία τους σ’ όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί εγγύηση για την εύρυθμη και διάφανη λειτουργία του Ιδρύματος προς όφελος της Εκκλησίας και της Κοινωνίας μας. Γι’ αυτή τους την προσφορά   διατυπώνω δημόσια  τις ευχαριστίες μου και     τα θερμά μου  συγχαρητήρια.

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

                                                      Η ΝΤΡΟΠΗ  ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

                                                                                                    ΓΚΙΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ

       
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές·
κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.

Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα
καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνωμοσύνη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ως επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ,  ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.

(ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΔΟΣΗ)

ΚΑΣΤΕΛΟ ΓΚΡΕΚΟ

Καστέλο Γκρέκο

Ά! αυτό δεν μπορούμε να το πούμε παράξενο, αλλά ήταν γοητευτικό, κάτι που βλέπαμε πως και αυτός ο εχθρός το ομολογεί. Το συζητούσαν οι αξιωματικοί - οι περισσότεροι έφεδροι - στη σκηνή του ταγματάρχη, βράδυ, απόβραδο, ο τελευταίος μήνας του 1940, στο Μέτωπο της Βορείου Ηπείρου. 'Έχουμε τώρα πολύ προχωρήσει, σειρά έχει η περιοχή της Χιμάρας με τα εννιά Ελληνικά χωριά της, η αντεπίθεση θα συνεχισθεί. Μπροστά μας ο φοβερός ορεινός όγκος, ακριβώς δίπλα στην θάλασσα που κλείνει την είσοδο της αρχαιότατης αυτής Ελληνικής επαρχίας, πάντα άξιας και πρώτης σε Ελληνοσύνη. Δεξιά, καθώς ερχόμαστε από τον Νότο, βλέπουμε τα απόκρημνα βουνά, τα υψηλότερα, οροσειρές που ανεβαίνουν στο Αργυρόκαστρο και, βορινά, στο εσωτερικό του Αυλώνα. Σε μια ώρα μακριά η θάλασσα, όλο θάλασσα αριστερά μας στην άκρη, όχι μακριά τα Ακροκεραύνεια, ψηλά και αυστηρά βουνά που μας βλέπουν πάντοτε με το μαγνητισμό τους.

Όλοι στη σκηνή είναι σκυμμένοι στον ξαπλωμένο μπροστά σε όλους επιτελικό χάρτη όλου του τομέα των μελετών με επιμονή, γιατί αύριο πολύ πρωί το τάγμα παίρνει θέση μάχης, θα γίνει η επίθεση κατά πρόσωπο στον ορεινό όγκο της παραλίας, που είπαμε, το βουνό του Κηπαρού (είναι το Ελληνικό χωριό από πίσω του, Μαλ ε Κηπαριόιτ το λένε και οι Αρβανίτες, εμείς το λέμε πρόχειρα ύψωμα 613 μ.). Είναι γυμνό, άδεντρο, όλο βράχια και σπηλιές, εκεί που είναι γαντζωμένοι οι Ιταλοί για ν' αμυνθούν - ολόκληρη μια Μεραρχία τους.

Ο επιτελικός χάρτης δείχνει μέχρι πού φθάνει η επικράτειά του. Στην άκρη τη δική μας προς την ανατολή σημειώνει: Καστέλο Γκρέκο και αυτό είναι που μας σταματά, αυτό που μας παραξενεύει. Ο χάρτης αυτός δεν είναι δικός μας και όμως αυτόν χρησιμοποιούμε και οι Ιταλοί κι εμείς. Είναι αυστριακός, όχι πολύ παλιός και είναι ο ακριβέστερος. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, ενωρίς, προλάβαµε και τον επήραµε από τους Ιταλούς. Το τυπογραφείο του Υπουργείου στην Αθήνα κλείστηκε για δυο και τρεις ηµέρες και τον ανατύπωσε σε εκατοντάδες αντίτυπα και για όλους τους τοµείς. Εφοδιάσθηκαν όλες οι µονάδες, πεζικού, πυροβολικού και βλέπουµε στο χάρτη αυτό πώς το τάγµα θα κινηθεί για το Καστέλο Γκρέκο, έτσι από τα Ιταλικά το παρουσιάζει ο ξένος χάρτης που τώρα είναι και δικός µας.

-'Έχει και µάρµαρα, προσθέτει ο ταγµατάρχης, πρόφθασα το βράδυ και τα είδα µε τα κιάλια. Την έχουµε ήδη την πληροφορία και από δικούς µας. Ο επιτελής αξιωµατικός χαµογελάει ευχαριστημένος. Κοιτάζει όλους στη σκηνή. Να συστηθούμε ποιοι είστε: ο ταγματάρχης είναι Σμυρνιός, ο διοικητής του Συντάγματος που έρχεται Κύπριος συνταγματάρχης, ο επιτελής της Μεραρχίας που τον φιλοξενούµε στην σκηνή Πόντιος λοχαγός, της Ακαδημίας Πολέµου (όταν ετελείωσεν ο πόλεµος ήταν αντισυνταγματάρχης). Οι οπλίτες, Πελοποννήσιοι, Ζακυνθινοί και Κεφαλλονίτες, είχαµε και µερικούς Ρουμελιώτες και Κρητικούς.

Ο χάρτης, λεπτομερέστατος, το δείχνει. Πιο µπροστά µας είναι ένα οχύρωµα παλιό, αρκετά ευρύ, το δείχνουν οι τελείες, αλλά ακριβώς πίσω του είναι ένα οχύρωµα ακόµη πιο παλιό, πιο ευρύτερο, χωράει µια πόλη ακόµη, την περικλείει, την προστατεύει, αυτό είναι το Καστέλο Γκρέκο, επεξηγεί ο επιτελής. Το µέρος γενικά, το λένε οι εντόπιοι και Σοπωτό, τοπωνύμιο γνωστό όπου υπάρχει υγρό έδαφος, εινόποτον. Σοπωτό είναι και στα Καλάβρυτα, είναι και θέση απέναντι από την Πάτρα, στη Στερεά, στο µέρος του Αντιρρίου. Τα µάρµαρα σε µια µεριά του τείχους µη σας κάνουν εντύπωση. Οι αρχαίοι είχαν στις ακροπόλεις τους, στα φρούριά τους και ένα ναό, ενός προστάτη θεού. Και ήταν στα αρχαιότατα Ελληνικά χρόνια µεγάλη εκείνη η πολιτεία, την έλεγαν 'Ολπη, άλλοι συγγραφείς τη λένε Εκατόπεδον, ίσως να ήταν η Χαονία, έτσι ελεγόταν στην αρχαιότητα αυτή η περιοχή.

Είχε τελειώσει η στρατιωτική συνομιλία. Ο καθένας έπαιρνε τη θέση του.

-Λοιπόν, εσφράγιζε τη συζήτηση ο ταγματάρχης. Σε όλα προσοχή και στο Καστέλο Γκρέκο. Ο λόχος πολυβόλων να προσέξει περισσότερο. 'Όχι σφαίρες απάνω στα µάρµαρα. Γι' αυτά τα µάρµαρα πολεµάµε. Κτυπάτε τον εχθρό, είτε αραιωμένος είναι, είτε µαζευτός. Αλλά προσπαθήστε να απομακρυνθεί ο πόλεµος από τον αρχαίο τόπο. Θα συγκεντρώσουµε την προσοχή του πυροβολικού μας. Προτιμήστε την ξιφολόγχη, αν το επιτρέπει η απόσταση. Να τους διώξουμε από το Καστέλλο Γκρέκο τους Ιταλούς. Το βλέπω, ο αγώνας θα κριθεί απάνω στο βουνό, σ' αυτό θ' ανεβούμε, αφού ησυχάσουμε από το Καστέλλο. Δε θα έχουν δυνάμεις εκεί οι Ιταλοί. Στο 613 θα δοθεί η μάχη, εκεί θα μαζευθούμε όλοι. Κοιτάξτε που οι Ιταλοί άναψαν και σκορπούν το φως από τον προβολέα που έχουν στην κορυφή του. Τα τμήματά μας κινούνται με περίσκεψη, με προσοχή. Θα τους αιφνιδιάσουμε, θα δώσουμε τη μάχη εκεί που εμείς θέλουμε, όχι σε κάμπους, σε ισώματα' στα βουνά, στις κορυφές. Εκεί δεν φτάνουν τα άρματα μάχης, δεν κάνουν τίποτα τα αεροπλάνα, σώμα με σώμα, σπηλιά με σπηλιά. Εμείς να ανεβαίνουμε, να είμαστε από πάνω τους.

Η συγκέντρωση δεν είχε πια υπηρεσιακή αυστηρότητα και ας . ετοιμαζόμαστε όλοι για τη μάχη. Κατέληγε μια οικογενειακή σύναξη, ο ταγματάρχης έβλεπε τους αξιωματικούς του, τα νέα παιδιά, δικά του παιδιά. Τόσο που όταν τους αποχαιρετούσε ένα ένα και έσφιγγε τα χέρια τους, τους υπενθύμιζε και

- Τα μάρμαρα, παιδιά, όπως είπαμε. Και μη σας σκιάζει τίποτα. Ο εχθρός είναι υποχρεωμένος ν' ανέβει στο βουνό, αυτό του Κηπαρού, ενώ έχει την οχύρωσή του, τα μεγάλα όπλα του. Εδώ κάτω είναι κάμπος άλλωστε, όλο χαλίκι, ίσωμα, όλο χαλίκι, θα τα δείτε αύριο πρωί.

          Και τα είδαν το άλλο πρωί, ξημερώνοντας του Αγίου Ελευθερίου, μόλις εφώτισε λίγο. Το Σύνταγμα εφορμούσε. Οι πιο αυθόρμητοι και ασυγκράτητοι ξεκινούσαν. Ο ταγματάρχης, ο επιτελής, οι λοχαγοί μπροστά, ανάμεσα στους οπλίτες. Αν γύριζες λίγο το κεφάλι, καθώς ανέβαινες τα κατσάβραχα του 613, έβλεπες ένα τοπίο αλλιώτικο, μιαν απέραντη - χιλιόμετρα το πλάτος και το βάθος - άσπρη έκταση από άσπρα χαλίκια. Μιαν έρημο που από τις κατεβασιές του ποταμιού, όλη η άλλοτε πεδιάδα με κήπους και περιβόλια από τα σημερινά χωριά Μπόρσι έως Πικέρνι, κανένα έργο να ανασχεθεί, να τιθασευθεί τον χειμώνα το νερό του ποταμιού, καμιά φροντίδα, εγκατάλειψη, μόνο ένα γεφύρι κοντά στη θάλασσα που το περάσαμε όλοι - τρία τέσσερα βήματα και ακίνητοι, να περάσει επάνω μας ο Ιταλικός προβολέας από την κορυφή του 613 - και από εκεί ένας πορτοκαλιώνας, αυτό ήταν, άλλο τίποτα, τόσα χρόνια που οι Μεγάλοι είχαν χαρίσει στους Αρβανίτες τη μισή Ήπειρο και οι Αρβανίτες μας πολεμούν τώρα μαζί με τους Ιταλούς, δέκα τέσσερα τάγματα ολόκληρα πεζικού τους στο Μέτωπό μας. Η αποκάλυψη είναι φοβερή.

          Η µετακίνηση των µονάδων µας προς το 613 µ. έγινε νύκτα, µια ώρα πριν το οποιοδήποτε φως. Οι Ιταλοί απάντησαν στα πρώτα µας βόλια. Το Καστέλο Γκρέκο µόνο σιγούσε. Λίγο αργότερα µας ξάφνιασε, πολυβόλο από το µέρος του. Ήταν µόνο του.

-Είναι οπισθοφυλακή, τους καθησύχασεν ο ταγματάρχης, απέναντι. Έδινε συνεχώς οδηγίες:

-Σεις τραβηχθείτε όλο αριστερά, προς το 613, προς τη βάση του. Δίπλα στους δικούς µας λόχους.

Οι 'Ελληνες µαχηταί, οι έφεδροι στρατιώτες και οι διµοιρίτες ανθυπολοχαγοί, είναι οι πιο δηµοκράτες του κόσµου. Και αν δεν υποδείξουν τρόπους και ενέργειες, τις βάζουν όλες στο µυαλό τους, µελετούν και ενεργούν πολλές φορές µόνοι. Όλο για µπροστά, για προέλαση, µην τους πείς για πίσω, για ελιγµούς. Έβαλαν και στην περιοχή, εκτύπησαν και το πολυβόλο. Σχεδόν το αποµόνωσαν.

-Δεν έχοµε µεµονωµένους στόχους. Μας φεύγουν οι στρατιώτες.Το πολυβόλο θα µείνει µόνο του.

Ο ταγµατάρχης φωνάζει από το τηλέφωνο:

-'Ολοι προς το 613. Να κόψουµε όλοι τα αριστερά τους. Να προφθάσουµε. Συγκεντρώνετε τις διµοιρίες.

- Τα παλιά κάστρα είναι έρηµα.

-Προσέξατε καµιά περιπολία µην εµφανισθεί. Σ' αυτή, όχι στα µάρµαρα. Το είπαµε.

-Το πολυβόλο να ρίξει στο Καστέλο Γκρέκο; Τότε είναι να πάω να πνιγώ.

Ακούεται άλλη φωνή:

-Το Καστέλο Γκρέκο έχει το πολυβόλο του. Βάλλει κάθε τόσο αιφνιδιαστικά. Κι έπειτα σωπαίνει.

-Επήρατε διαταγή, απαντά το τηλέφωνο, ο ίδιος ο ταγματάρχης Προχωρείτε αριστερά. Σταθείτε στο µονοπάτι. Θέλω αιχμαλώτους

τους.

-Θα ψάχνουµε στα βράχια του Καστέλο να τους βρίσκουµε.

Εδώ οι στρατιώτες έκαναν και πνεύµα. Είχαν µάθει τι εστί Καστέλο Γκρέκο. Τώρα το έβλεπαν από κοντά. Περνά λίγη ώρα.

-Να ρίξουµε πέντε έξι όπλα µαζί. Στο πολυβόλο, στο σκοπευτή.

Θα κάνει δουλειά δικού µας πολυβόλου. Να το εξουδετερώσουµε.

-Όχι και στα µάρµαρα, είπαµε. Θα συγκεντρώσουµε την προσοχή του πυροβολικού, και του δικού µας.

Ηταν ζήτηµα λίγου χρόνου. Το Ιταλικό πολυβόλο αποσύρθηκε. Το κυνηγούµε. Δεν θα προφθάσει να φθάσει το 613. Ούτε τα κράσπεδα του.

Τρία ηµερονύκτια διαρκεί η µάχη. Το µεσηµέρι της Τρίτης, εορτή Αγίου Διονυσίου, ο αγώνας είχε κριθεί. Οι δικοί µας έφθασαν την κορυφή του 613. Στις τρείς το µεσηµέρι φθάνει ο Ιταλικός στόλος, δύο θωρηκτά και δύο νεώτατα αντιτορπιλικά ανοικτής θαλάσσης. Ρίχνουν µε όλα τα πυροβόλα του. Αρχίζουν από τα Ελληνικά χωριά και φθάνουν ως την κορυφή του βουνού. Έρχονται και τα αεροπλάνα. Έρχονται, επί τέλους, και τα δικά µας. Αεροµαχία, κατακόρυφα ψηλά από το 613. Προς το αποµεσήµερο, όλα φεύγουν. Είµαστε κύριοι του βουνού από άκρη σε άκρη. Το βουνό γιόµισε από στρατιώτες µας. Οι λόχοι, οι µονάδες ανακατώνονται, ο καθένας ζητά να βρεί κι ένα δικό του, συγγενή, φίλο, πατριώτη, όπως στο πανηγύρι.

Πάνω στην κορυφή που ήταν ο εγκαταλελειµµένος πια προβολέας του εχθρού, ο τυραννικός, µαζεύονται οι πιο πολλοί, αξιωματικοί και οπλίτες. Ένας στρατιώτης, από άλλο τάγµα, είχε κρυµµένη στη χλαίνη µιάν Ελληνική σηµαία ξηράς, παλιά πολύ. Βρήκε ένα ξερόκλαδο κάπως ίσιο, δένει τη σηµαία και σταίνει το κοντάρι της απάνω στα βράχια, το στερεώνει µε πέτρες. Η σηµαία µε το αεράκι της κορυφής του βουνού και της θάλασσας που µας περικυκλώνει, κυµατίζει τρελά ... Ένας πατρινός δικηγόρος, οπλίτης, µακαρίτης τώρα, παίρνει µια µεγάλη πέτρα και σπάζει το µεγάλο φακό του προβολέα. Το είχε άχτι. Το είχαµε όλοι.

Αυτή την ώρα συναντιώνται και πάλι ο ταγµατάρχης µας µε τους επιτελείς της Μεραρχίας. Ήταν εδώ µέσα ανακατωµένος σ' όλη την παράταξη. Αλλά τη µεγάλη αυτήν ώρα τους άξιζε να συναντηθούν. Αγκαλιάστηκαν, όπως οι πιο πολλοί από µας. Κοιτάζουν τη σηµαία.

- Και νέο Καστέλο Γκρέκο, κύριε ταγµατάρχα. Το τρίτο, νοµίζω.

Πιο κοντά στη θάλασσα.

Ο Σµυρνιός ταγµατάρχης µας το θυµάται αυτό:

-Υπέρ βωµών και εστιών κι αυτό, κύριε λοχαγέ. Νυν υπέρ

πάντων ο αγών.

Υπήρχεν ευφορία ψυχής. Στην εγρήγορση της µνήµης τους παρασύρθηκαν και οι δυο να δώσουν και γεωγραφική ερµηνεία στο θεσπέσιο στίχο του Αισχύλου.

Η θάλασσα, το Ιόνιο, το Αιγαίο, για δες τη σηµαία που χαιρετίζει απέναντί µας το Ότραντο, την αρχαία Υδρούντα. Το Ιόνιο, το

Αιγαίο, την Αδριατική.

Από χαµηλά πολύ ακουόταν ένας θόρυβος. Κοίταξαν µε τα κιάλια τους. Ερχόταν ο 'Ελληνας εφηµέριος του διπλανού χωριού Πικέρνι, ο καλός Παπαθανάσης - είχαµε µείνει σπίτι του - φορούσε το πετραχήλι επίσηµα και κρατούσε ψηλά ένα σταυρό αγιασµού. Οι στρατιώτες µας τον υποδέχθηκαν ψάλλοντας τον εθνικό ύµνο. Δεν ακούονταν παρά λίγα λόγια: «και σαν πρώτα ανδρειωµένη ... ». Οι, δυό αξιωµατικοί στάθηκαν και έφεραν το χέρι στο κράνος δεξιά.

Από κάπως µακριά πάλι ακούστηκεν η σάλπιγγα. Ο διοικητής του Συντάγµατος διατάσσει συγκέντρωση λόχων. Κάθε λόχος µε τη σάλπιγγά του καλεί τον καθένα στη θέση του. Πολλές σάλπιγγες

µαζί. Πάντα ένα µεγάλο πανηγύρι.

                                                                        Κώστας Ν. Τριανταφύλλου

Το παρόν διήγημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά  στο συλλογικό έργο «Ανθολογία Λογοτεχνικών Κειμένων» από την Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος στη Πάτρα το 2001.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Προσπαθώ να μαζέψω

τα κομμάτια που σκόρπισα

στους δρόμους της επιστροφής

κι ήταν τόσα πολλά, αλήθεια…

Προσπαθώ να συναρμολογήσω

τις κομματιασμένες εικόνες

των μετρημένων ωρών

να συγκρατήσω τους ρυθμούς

της ανάσας

στις επαφές των ανθέων.

Προσπαθώ

να σφίξω στις φούχτες μου

τα πολύτιμα δώρα

που πρόσφεραν

τα μάτια της ελπίδας

στον ερχομό της.

Προσπαθώ να ξεχάσω

τις ώρες του πάθους

που μας βασάνιζαν κάθε στιγμή

και πυράκτωναν τις αισθήσεις…

Προσπαθώ

να κρατιέμαι όρθιος

στο τεντωμένο σχοινί

πάνω απ’ το στόμα του λύκου

και του κούκου τη φωλιά.

Ακροβατώ μεθυσμένος

από ένα παλιό κρασί της εφηβείας

και από το άρωμα μιας Άνοιξης

που με πότισαν Πρωτομαγιάτικα!...

                        Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

Σήμερα, 26 Σεπτεμβρίου 2012, στις 10.00 π.μ., κατόπιν προσκλήσεως της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος (Α.Σ.Π.Ε.) και των Πολυτεκνικών Συλλόγων της Χώρας, οι πολύτεκνοι πραγματοποίησαν Πανελλήνιο Συλλαλητήριο.

            Χιλιάδες πολύτεκνοι που έλαβαν μέρος στο Συλλαλητήριο, ένωσαν τις φωνές τους,  και αξίωσαν από την Κυβέρνηση να τηρήσει τα όσα αναφέρονται στο Ψήφισμα που εγκρίθηκε.

            Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μπροστά στο χώρο του Ζαππείου, επακολούθησε πορεία μέχρι τη Βουλή, ενώ αντιπροσωπεία της ηγεσίας της Α.Σ.Π.Ε. και Προέδρων Συλλόγων Πολυτέκνων, επέδωσαν στο Προεδρείο της Βουλής το Ψήφισμα που παρατίθεται στη συνέχεια.

            Το Συλλαλητήριο καλύφθηκε με πολλές συνεντεύξεις στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά ΜΜΕ (εγχώρια και ξένα),  που κάλυψαν το Συλλαλητήριο.

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α

Στην Αθήνα σήμερα στις 26 Σεπτεμβρίου 2012 και ώρα 10.30 π.μ. οι πολύτεκνοι, που συγκεντρωθήκαμε στο χώρο του Ζαππείου, κατόπιν προσκλήσεως της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Αττικής και των πολυτεκνικών Συλλόγων, αφού ακούσαμε τους ομιλητές.

                                   

Δ Ι Α Π Ι Σ Τ Ω Ν Ο Υ Μ Ε

1) Ότι η Ελλάς έχει πλέον εισέλθει σε τροχιά δημογραφικής κατάρρευσης, αφού είναι πλέον  η 3^η  πιο γερασμένη χώρα του κόσμου, το δε ποσοστό των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών) αποτελεί  το 20% του πληθυσμού (2.200.000 σε στρογγυλούς αριθμούς), ενώ το 1971 ήταν 11% (960.000) και  τα παιδιά (ηλικίας μέχρι 14 ετών) αποτελούν μόλις το 14% (1.650.000), από 26% το 1971 (2.250.000). Έτσι ενώ το 1971 τα παιδιά υπερτερούσαν των ηλικιωμένων κατά 1.290.000, σήμερα οι ηλικιωμένοι υπερτερούν κατά 550.000!!! 

 2) Ότι τα παραπάνω στοιχεία και η συντελούμενη, με ταχυτάτους ρυθμούς, πληθυσμιακή αλλοίωση της χώρας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια την πατρίδα μας σε λίγα χρόνια να καταντήσει μία χώρα γερόντων και αυτών εξαθλιωμένων και τους Έλληνες ν΄  αποτελούν μια μειοψηφία.

3) Ότι η Κυβέρνηση μπροστά σ’ αυτό τον ορατό κίνδυνο του αφανισμού του Έθνους αντί να σημάνει συναγερμό για την ανατροπή της εφιαλτικής καταστάσεως της υπογεννητικότητας, έχει επιδοθεί σε μία επιδρομή κατά των Ελλήνων πολυτέκνων, που δεν έχει προηγούμενο, τους οποίους πλήττει ανελέητα καταργώντας κάθε μέτρο(ακόμη και αυτών που δεν είχαν κανένα οικονομικό κόστος), που αποτελούσαν δημογραφικά κίνητρα και οδηγούσαν στην απόκτηση της πολυτεκνικής ιδιότητος με την απόκτηση παιδιών από τους νέους και τις νέες Ελληνίδες.

Εφέτος ο πολύτεκνος φορολογείται 20 φορές περισσότερο από το προηγούμενο έτος, αφού το 2011 για ετήσιο εισόδημα 26.000 ευρώ πλήρωνε 130 ευρώ και εφέτος πληρώνει 2.680 ευρώ και επί πλέον 520 ευρώ για εισφορά αλληλεγγύης και άλλα 500 ευρώ για τέλος επιτηδεύματος εάν είναι ελεύθερος επαγγελματίας, χωρίς να αναφέρουμε το Χαράτσι της ΔΕΗ(που οι περισσότεροι το πληρώνουν, αφού ισχύει εισοδηματικό όριο, ίδιο για αυτόν που έχει 4, με αυτόν που έχει 14 παιδιά!).

                         

Α Ξ Ι Ω Ν Ο Υ Μ Ε   ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

1) Ουδεμία περικοπή να υπάρξει των πολυτεκνικών επιδομάτων, αφού η θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων, για την χορήγησή τους, είναι αντισυνταγματική, δεδομένου ότι αυτά έχουν τον χαρακτήρα κινήτρου προς τους νέους γονείς για την δημιουργία πολύτεκνων οικογενειών, με στόχο την αντιμετώπιση του οξέως δημογραφικού προβλήματος της χώρας και ο συνταγματικός νομοθέτης, θεσπίζοντας την υπέρ αυτών ειδική κρατική φροντίδα με το άρθρο 21 παρ. 2, δεν απέβλεψε στην ενίσχυση αυτών ως κατηγορίας οικονομικώς αδυνάτων ή αναξιοπαθούντων προσώπων, όπως έχει αποφανθεί κατ΄ επανάληψη το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ήταν ρητές οι δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού που έγιναν πρόσφατα, ότι θα επαναφέρει άμεσα, από τον πρώτο κιόλας Προϋπολογισμό της χώρας, τα πολυτεκνικά επιδόματα στο ύψος που ήταν το 2009, θεωρώντας ότι «η Ελλάδα δεν γεννάει γερνάει και ότι η ενίσχυση των πολυτέκνων δεν είναι σπατάλη, είναι επένδυση στο μέλλον του τόπου». 

 2) Να επανέλθει το αφορολόγητο όριο για τους πολυτέκνους με τέσσερα προστατευόμενα μέλη στο ποσό των 25.500 ευρώ, που είχε θεσπισθεί με τον Ν. 3842/23-4-2010 και σε κάθε περίπτωση τουλάχιστον στο ποσό των 23.000 ευρώ, που θεσπίσθηκε με τον ν. 3986/1-7-2011 και να παύσει η εξοντωτική αυτή φορολογική επιδρομή κατά των πολυτέκνων.   

3) Να επανέλθει το καθεστώς των μετεγγραφών από εφέτος για τα παιδιά των πολυτέκνων, όπως ίσχυε επί 32 χρόνια και κανένα πρόβλημα δεν δημιούργησε, δεδομένου ότι με τις νέες ρυθμίσεις οι πολύτεκνοι με τους παράνομους περιορισμούς του προηγουμένου έτους και την δεινή οικονομική κρίση αδυνατούν να σπουδάσουν τα τέκνα τους, αφού δεν μπορούν να διατηρούν δύο και τρία σπίτια και να ρυθμισθεί αμέσως το θέμα της εγγραφής των τέκνων των πολυτέκνων στις σχολές που είχαν επιτύχει και οι σχολές τους διέγραψαν παρανόμως, γιατί κάποιο από τ΄ αδέλφια τους υπερέβαινε το 23ο έτος της ηλικίας του (!!), ζητήματα που δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος.

4) Να επανέλθει το καθεστώς διορισμού των πολυτέκνων εκπαιδευτικών, μέτρου δημογραφικού, που απέδωσε στην πράξη και χωρίς πάλι οικονομικό κόστος.

5) Να παύσει η Κυβέρνηση να θέτει στην ίδια κατηγορία τους πολυτέκνους με τους αγάμους, αφού σε όλα τα μέτρα, που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, ο πολύτεκνος έχει την ίδια μεταχείριση με τους αγάμους (περικοπές μισθών, δώρων, εισφορά αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος, νομιμοποίηση αυθαιρέτων, χαράτσια κ.λπ.).Το ψήφισμα υπογράφουν εκ μέρους του Γενικού Συμβουλίου της Α.Σ.Π.Ε. ο Πρόεδρος Βασίλειος Θεοτοκάτος και ο Γεν. Γραμματέας Εμμανουήλ Χρυσόγελος.