Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔIΝΑ



ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔIΝΑ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Μετά από μια  ολιγοήμερη διακοπή λόγων των  εορτών των Χριστουγέννων , ξαναρχίζουν την προσεχή Δευτέρα 13 Ιανουαρίου και ώρα 7 μ.μ.  οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις της Εταιρείας Λογοτεχνών, τα γνωστά ανά Δευτέρα Φιλολογικά βραδινά, που γίνονται  στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών και  με τη συνεργασία της.
Την προσεχή Δευτέρα θα γίνει η παρουσίαση ενός βιβλίου παραμυθιών, που έγραψαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του 35ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, με την εποπτεία των  δασκάλων του.
          Το «Παραμυθοσχολείο», έτσι  είναι ο ακριβής  τίτλος του βιβλίου, θα παρουσιάσουν:  ο Σταύρος Ιντζεγιάννης Λογοτέχνης - Δημοσιογράφος και ο συγγραφέας Λευτέρης Πολυκρέτης.
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών .
Η είσοδος για το κοινό  θα είναι ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ



    Η ΘΕΟΦΑΝΙΑ   ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

Σήμερα που άνοιξαν οι ουρανοί
κι ο  Πρόδρομος  χάραξε την οδό Κυρίου
στα Ιορδάνια νάματα,
γιορτάζεις Αγγελούδι μας.

Πρώτη  Χριστιανική γιορτή σου!
Το περιστέρι πέταξε στον ουρανό,
 κι έστειλε μήνυμα απολύτρωσης
των δεινών που επισώρευσαν
τα λάθη μας.

Σήμερα  μετράς τις πρώτες κουβέντες 
πολύ περισσότερες  από τις συνήθεις…
Άφησες έκπληκτο τον επιστήμονα
που σημειώνει  τα βήματά σου.

Θεριεύεις τις προσδοκίες
 των γεννητόρων σου.
 Με  το δικό σου  ψήλωμα
θαυμάζουν τη   δημιουργία.

Σήμερα, 
μετρούν τα χρόνια σου  οι Μοίρες,
Είθε  σε  κάθε σου γιορτή
να τα βρίσκουν ελάχιστα
 και να  προσθέτουν
άπειρες νέες    εποχές…

Όλοι      προσδοκούμε
το μεγάλο σου ανάστημα
στις πηγές των υδάτων 
  για τα δικά μας Θεοφάνεια
μιας αιώνιας  μεταμόρφωσης…

                 Πάτρα 6-1-2014
                Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΜΙΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ



Μία ανορθόδοξη προσπάθεια για τη διάσωση της Ελλάδας


Τους περπατημένους δρόμους ενός Παπαγιωργόπουλου, Τσοχατζόπουλου, Λιάπη, Κάντα, Τομπούλογλου, αλλά και Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλου, Τσίπρα, Κουβέλη, Καμένου, Παπαρήγα και τόσων άλλων συνοδοιπόρων ενός συντεχνιακού και πελατειακού παρελθόντος, τους ζήσαμε και διαπιστώσαμε επώδυνα σε τι αδιέξοδα μας οδήγησαν και εξακολουθούν να μας οδηγούν.
Αν συνεχίσουμε να τους υπομένουμε, και ακόμη χειρότερα, να τους υποστηρίζουμε με την ανοχή μας και την ψήφο μας, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από του να αποδεικνύουμε ότι είμαστε αυτοί, που εκείνοι μας θεωρούν ότι είμαστε, οι χρήσιμοι ηλίθιοί τους, που αυτοί κατευθύνουν και οδηγούν όπως και όπου θέλουν.
Αν και εσύ είσαι κάποιος/κάποια που

·        Πρώτον, δεν είχες αναλάβει ανώτατα δημόσια, συντεχνιακά ή πολιτικά αξιώματα, δηλαδή δεν υπήρξες μέχρι σήμερα ενεργό μέλος αυτού του αποδεδειγμένα σαθρού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος,

·        Δεύτερον είσαι της γνώμης, ότι υπάρχουν απανταχού της γης, έξω από το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα, πολλές χιλιάδες ανένταχτοι πολιτικά έλληνες δημοκράτες που είναι ικανοί, τίμιοι, ειλικρινείς, ηθικοί, έμπιστοι, δραστήριοι, παραγωγικοί, λογικοί, ποικιλοτρόπως μορφωμένοι και γεμάτοι καινοτόμες ιδέες, που δεν νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για τους συνανθρώπους τους, την πατρίδα τους, το ελληνικό κράτος, τότε βοήθησε να τους βρούμε, να τους πείσουμε, να τους βοηθήσουμε να δραστηριοποιηθούν και τελικά να τους βάλουμε μπροστινούς.

Μπροστινούς σε ένα κίνημα που δε θα χαρακτηρίζεται εθνικόφρον, φιλελεύθερο, καπιταλιστικό, σοσιαλδημοκρατικό, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό ή άλλου είδους ‘–ιστικό’, αλλά που θα το διακρίνει η ατομική και κοινωνική ελευθερία, η δημοκρατικότητα, η αξιοκρατία, η αξιοπρέπεια, η λογική, η εμπειρογνωμοσύνη, η διαίσθηση και η ανθρωπιά. Ένα κίνημα που έχει στόχο το αρχαίο ελληνικό „ευ ζην“ για όλους, σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα. 
Σήμερα, το ελληνικό κράτος και η πλειοψηφία των πολιτών του βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Εσύ και εγώ μπορούμε να αποτρέψουμε την οριστική καταστροφή μας σαν κράτος και λαός, αν ενεργήσουμε άμεσα. Οι επερχόμενες ευρωπαϊκές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Μαΐου μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε μια αρχή.

Πρώτον, να στείλουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από το κίνημα μας, Έλληνες εκπροσώπους, που θα κερδίσουν τη χαμένη ελληνική αξιοπιστία απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Δεύτερον, να εκλέξουμε Περιφερειάρχες και Δημάρχους που θα πατάξουν τη διαφθορά, την απάτη, τη διαπλοκή και θα βάλουν τις βάσεις για μία πραγματική πολιτική, διοικητική και οικονομική αποκέντρωση, που είναι η προϋπόθεση για μία δυναμική και περιβαλλοντικά προσαρμοσμένη οικονομική ανάπτυξη.

Τρίτον, μια επιτυχία μας στις εκλογές του Μαΐου θα οδηγήσει άμεσα στην πτώση της Κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου και θα δώσει τη δυνατότητα στο κίνημά μας να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία.

Και τότε θ’ αρχίσουν τα δύσκολα αλλά όχι άλυτα προβλήματα. Γι αυτά και για όλα τα σχετικά θέματα οργάνωσης, καταστατικού, ηγεσίας του κινήματος, θα σκεφτούμε και θα μιλήσουμε αφού δημιουργηθούν οι βάσεις για ένα τέτοιο κίνημα.
Μέχρι τέλη Ιανουαρίου, το αργότερο, πρέπει να γνωρίζουμε  πόσοι είμαστε. Βέβαια αν δεν είμαστε σε αυτή την πρώτη φάση το λιγότερο 100.000 άτομα, τότε η προσπάθεια μας θα πρέπει να περιμένει…
Το διαδίκτυο μας δίνει τη σχετικά φθηνή δυνατότητα να ενεργήσουμε άμεσα και πολύ γρήγορα.
Το πρώτο μας βήμα είναι να διαπιστώσουμε πόσοι είμαστε που θέλουμε να συμβάλουμε και να δημιουργήσουμε ένα τέτοιου είδους κίνημα. Από αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί η περαιτέρω μας πορεία.
Γι αυτό, αν συμφωνείς γράψε το όνομά σου και στείλε το μήνυμα αυτό σε όσους νομίζεις πως σκέπτονται έτσι και επιθυμούν την άμεση αλλαγή.

Καλή επιτυχία.

Δρ. Σπύρος Παρασκευόπουλος,
Οικονομολόγος, Oμότιμος καθηγητής της Οικονομικής Σχολής
του Πανεπιστημίου Λειψίας.

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης Επίτ. Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών  Ν.Δ. Ελλάδος
Αντιπρόεδρος Α. Σ. Π. Ε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

KEΡΑΥΝΟΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΑΣ

KEΡΑΥΝΟΣ ΣΤΟ ΝΑΟ  ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΑΣ

Η 57χρονη Πταισματοδίκης Θεώνη Κωνσταντοπούλου, σύζυγος του Λυκειάρχη Χρήστου Κάππους και μητέρα δύο αγοριών, βρέθηκε ξαφνικά στο κενό από τον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας της οικίας της  στη συμβολή των οδών Κυρηναίου και Παρμενίωνος  της περιοχής Ταραμπούρα της Πάτρας και βρήκε τραγικό θάνατο.
Η αείμνηστη δικαστική λειτουργός υπηρετούσε στο Πταισματοδικείο της Πάτρας , υπήρξε  εύχαρις, καλοσυνάτη  ευσυνείδητη και αξιοπρεπής .  Είχε χειριστεί εκατοντάδες υποθέσεις στη διάρκεια της θητείας της.
Είχα προσωπικά συνεργασθεί πολλές φορές  σε υποθέσεις πελατών μου και η εκτίμηση την οποία έτρεφα  για το πρόσωπό της υπήρξε αμοιβαία.
Πολλές φορές συζητούσαμε και γενικότερα ζητήματα της κοινωνίας μας και οι κρίσεις και εκτιμήσεις της με εύρισκαν σύμφωνο.
 Στην εργασία της  τόσο με τους υπαλλήλους των Δικαστηρίων  όσο και με τους  συνηγόρους και λοιπούς παράγοντες , ήταν  συνεργάσιμος και αξιοπρεπής, την διέκρινε  φιλοτιμία και ζωντάνια.
 Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν ο θάνατος της προήλθε από ατύχημα η  ο φόρτος εργασίας τον  τελευταίο  καιρό  και  η υπερπροσπάθεια να ανταποκριθεί  στης αυξημένες απαιτήσεις της υπηρεσίας διατάραξαν  την ψυχολογία της  και την οδήγησαν σε  πράξη  αυτοχειρίας . Όποια  όμως και αν ήταν η αιτία του θανάτου της,  ο Θεός  ας κατατάξει την ψυχή της  μεταξύ  των εκλεκτών του, μια και  υπήρξε στη ζωή της έντιμος , καλή σύζυγος και  εκλεκτή μητέρα.  

Προσωπικά δοκίμασα  ιδιαίτερη θλίψη από την απώλεια μιας ικανοτάτης και προσφιλούς δικαστικής λειτουργού.
Στον προσφιλή της σύζυγο και τα δυο αγαπημένα της παιδιά που έχασαν το δικό τους άνθρωπο, ξαφνικά και αναπάντεχα εκφράζω τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια. Ο Θεός να στάξει βάλσαμο παρηγοριάς στις  πονεμένες καρδιές τους .
Αιωνία σου η Μνήμη αγαπητή μας Θεώνη. Προσωπικά θα σε θυμάμαι πάντα…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Επιτ. Δικηγόρος – ένας παλιός συνεργάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:

MNHMH ΦΩΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟΥ

MNHMH  ΦΩΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟΥ
(1913- 1943-2013)
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Τρείς ημερομηνίες καταλυτικές. Η πρώτη (1913) χρόνος γέννησης του ποιητή Φώτου Πασχαλινού.
          Η δεύτερη  (1943)  χρόνος που χαράχθηκε   το όνομά του στο    Πάνθεο των μαρτύρων του Ελληνισμού.
          Η τρίτη  (2013)  χρόνος  εκπλήρωσης οφειλόμενης  τιμής  στα εβδομηντάχρονα της δολοφονίας του από τους  Γερμανούς    στα Ψηλά Αλώνια της Πάτρας.
Ο Φώτος Πασχαλινός ( Θεοδώρος Ιωάν. Ζώρας) γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας  το έτος 1913. Στον Πύργο τελείωσε το Γυμνάσιο. Μετά  γράφτηκε στη Νομική Σχολή .Φοίτησε για τρία χρόνια.  Ο πόλεμος του 1940-1941 και οι μεταπολεμικές συνθήκες   δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Με την ποίηση ασχολήθηκε  από το Γυμνάσιο. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά της εποχής όπως τη «Νέα Εστία», ‘ «Πνευματική Ζωή» , «Νεοελληνικά Γράμματα» « Ηλειακά Χρονικά»  και εφημερίδες όπως τη «Νέα  Ημέρα» Πύργου, «Χαραυγή»  Αμαλιάδος κ.α. Έγραφε επίσης  ηθογραφικά διηγήματα και βιβλιοκρισίες  στον τοπικό τύπο και φιλολογικά άρθρα και επιφυλλίδες στον Αθηναϊκό.
Κατά τη δεκαετία 1930-1940 υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της πνευματικής ζωής που ανθούσε τότε στον Πύργο.
           Η μοίρα όμως  επεφύλασσε στον ποιητή Φώτο Πασχαλινό  έναν πολύ σκληρό θάνατο. Συνελήφθη από τους Γερμανούς την περίοδο της μαύρης κατοχής στην Αμαλιάδα και μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια ,  το  Δεκέμβρη του 1943 εκτελέσθηκε στα Ψηλά Αλώνια της Πάτρας.
Οι Γερμανοί δεν του επέτρεψαν   να ολοκληρώσει  τον επιστημονικό και  τον πνευματικό του δρόμο.
Άφησε σε ξένα μα αγαπημένα χέρια αρκετά ποιήματά του, όπως ασφαλώς και τα  «Τριάντα ποιήματα»  μιας δεύτερης συλλογής που είχε αναγγείλει ο ίδιος την έκδοσή της.
Η πρώτη  είχε κυκλοφορήσει  το 1937.με τίτλο  «Επαρχιακά».
Το 1988   επανεκδόθηκε   από την  ΝΕΛΕ Ηλείας και το περιοδικό «Εκ Παραδρομής». Στην επανέκδοση   περιλαμβάνονται όλα τα ποιήματα της συλλογής του 1937 με  την  προσθήκη   πέντε ποιημάτων δημοσιευμένων    σε περιοδικά των Αθηνών,  ένα    κείμενο του  Ανδρέα Φουσκαρίνη για τη ζωή και το έργο του, και μια εργογραφία  του   Γιώργου  Γώτη.
 Κρίνω αναγκαίο   να  παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα κριτικής για τα  «ΕΠΑΡΧΙΑΚΑ» του   Τάσου Μαγδαληνού που δημοσιεύθηκε στο  περιοδικό  «ΑΧΑΙΚΑ».(σελ. 94-95   Β΄ τεύχος Ιούνιος 1937) 
Ο  Μαγδαληνός σημειώνει μεταξύ των άλλων και τα εξής: «…Σε  όλο το έργο του κυριαρχεί ένας τόνος σεμνός που μας μεταδίδει μια ειλικρινή συγκίνηση-τη συγκίνηση του ιδίου του ποιητή μπροστά στη ζωή και τις εκδηλώσεις της. Ο ορίζοντας  του βέβαια είναι περιωρισμένος .Οι εμπνεύσεις του αντλούνται αποκλειστικά από τοπία, τα κάστρα, τις βρύσες, τα δειλινά, τα πρωινά, τις νύχτες, τις γιορτές, τις γειτονιές τις νέες και τους νέους της πατρίδας του, σε τρόπο που η ποιητική του συλλογή μπορούσε να γραφεί και προ πολλών ετών…… τα «Επαρχιακά» είναι μια ποιητική συλλογή με πηγαία και ειλικρινή διάθεση και ταυτόχρονα αποτελεί  μια συμπαθητική προσφορά στην προσπάθεια να δημιουργηθεί επαρχιακή πνευματική κίνηση..»
Θα αποτελούσε παράληψη αν     στη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννησή  και εβδομήντα  από την άγρια δολοφονία του  Φώτου Πασχαλινού    δεν παρέθετα  τα όσα είχε γράψει ο αδελφικός του φίλος  Γρηγόρης Πλιάκας στην εφημερίδα  «ΗΛΙΔΑ»  των Πατρών και αναδημοσίευσε η  «ΑΥΓΗ» Πύργου (17-7-1978) με τίτλο: Eνας λησμονημένος  ποιητής.
Γράφει λοιπόν ο φίλος του  Γρηγόρης  τα εξής :
«Ήσουν ένα λεβεντόκορμο παλικάρι, ψύχραιμο, δυνατό. Μοσχοβολούσες αρετή, ευγένεια, καλοσύνη. Στο σπιτάκι της Γαστούνης ερχόσουνα συχνά. Η κυρ-Ασπασία η μάνα του φίλου σου σ’ αγάπησε  ίδια με το γιό της. Όταν αργούσες ναρθείς όλο ρωτούσε . Τι έγινε το παιδί μας; Έχει μέρες να φανεί .Την κατείχε ο φόβος για σένα όπως και για μένα, γιατί υπήρξαμε και οι δυο ανήσυχοι στην κατοχή. Η σκλαβωμένη πατρίδα δεν μας άφηνε να χαρούμε κι όλο μας έτρωγε το σαράκι της έγνοιας. Τι θα γίνει;  Έτσι θα ζούμε;  Πότε θα δούμε τον ήλιο της Λευτεριάς; Κοντά-κοντά τα κρεβάτια μας στο μικρό δωμάτιο. Ο ύπνος αργούσε νάρθει. Ξαφνικά άρχισες ν’ απαγγέλεις  τον «Παναγή» σου, ποίημα που είχε δημοσιευθεί στην «Εστία».Θυμάμαι τους τελευταίους στίχους: «…Κατακαημένε Παναγή/ κάτι στραβό είναι εδώ στη γη.». Το ξημέρωμα έφυγες!
Ήταν  ο αποχωρισμός, ο τελευταίος αδελφικός ασπασμός. Το τελευταίο αγκάλιασμα της Μάνας. Λίγο πιο πέρα, στην Αμαλιάδα ,σε περίμεναν τα δεσμά και σε λίγες μέρες στην Πάτρα, ο θάνατος! »
Ο  ποιητής Φώτος Πασχαλινός δεν ξεχάσθηκε,  ίσως επειδή στις μέρες μας ζούμε, μια νέα  ιδιόμορφη Γερμανική Κατοχή και νοιώθουμε έκθετοι  στην ίδια την ιστορία  γιατί δεν διδαχθήκαμε τίποτε από τις θυσίες των παλικαριών μας …
Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ

ΓΑΜΟΣ  ΚΑΙ  ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ

Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Eπιτ. Δικηγόρου,
  Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Σύμφωνα με τον  καθηγητή  Κασιμάτη «Γάμος, είναι  ο μόνιμος και σύνθετος δεσμός ανδρός και γυναικός  αποβλέπων στην ανάπτυξη του οικογενειακού κυττάρου δια της κοινής ζωής και της αμοιβαίας βοηθείας»,  κατά τον Μοδεστίνο    είναι: «ένωση ανδρός και γυναικός συγκλήρωση του βίου δια παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία» ενώ «Μυστήριο  Μέγα» τον χαρακτηρίζει  ο Απόστολος Παύλος . 

Τα τελευταία χρόνια   η έννοια του γάμου έχει    υποστεί    νοηματικές και πραγματικές παρεκκλίσεις αφού  πλέον μιλάμε  για   πολιτικό γάμο,  αλλά και  για σχέση  μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου. Το λάθος ξεκίνησε  από  την προσπάθεια   υπευθύνων της πολιτείας να δώσουν  τελετουργικό χαρακτήρα  στον πολιτικό γάμο.  Θα πρέπει να γίνει  κατανοητό ότι  η όλη διαδικασία   δεν είναι παρά μια υπογραφή  κοινής δήλωσης   ετερόφυλων προσώπων ενώπιον του Δημάρχου, περί της επιθυμίας τους να  συμβιώσουν. 

Η ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των συζύγων   καθορίζεται  από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα  (άρθρα 1386-1416).Η  υποβολή της  κοινής δήλωσης  ήταν και  παραμένει  για όλους υποχρεωτική και γίνονταν, προ της καθιερώσεως του πολιτικού γάμου, μετά τη σχετική ιερολογία. Μετά την καθιέρωση του πολιτικού γάμου  μπορεί κανείς να αρκεσθεί   στην υποβολή της κοινής  δήλωσης. Η δήλωση αυτή κατά την άποψή μας θα πρέπει να είναι υποχρεωτική για όλους τους πολίτες και μάλιστα  προ πάσης ιερολογίας. Μετά την υποβολή της ο κάθε πολίτης   είναι πλέον  ελεύθερος να  τελέσει    οποιαδήποτε  ιεροτελεστία  επιβάλει το τυπικό της θρησκείας του. Άλλωστε η θρησκεία  και  το ιδεολογικό  πιστεύω  κάθε πολίτη είναι προσωπική-εσωτερική του υπόθεση και σε καμία περίπτωση δεν αφορά και δεν πρέπει να αφορά την πολιτεία,   και τα όργανά της.

       Η αντιμετώπιση  κάθε  πολίτη  στην εφαρμογή των νόμων   πρέπει να είναι  ισότιμη ,  να μην επηρεάζεται  από   το θρήσκευμα, την πολιτική ιδεολογία και τις φιλοσοφικές  του  αντιλήψεις, ούτε  φυσικά  να παραβιάζονται  ανθρώπινα δικαιώματα

   Σήμερα υπάρχει    επιδίωξη  προσώπων του ιδίου φύλου     να  αναγνωρισθεί νομοθετικά η  μεταξύ τους τέλεση γάμου. Μάλιστα σε κάποια κράτη έχει  ήδη  θεσμοθετηθεί  ο  ιδιότυπος αυτός  γάμος . Το αίτημα διατυπώθηκε  πρόσφατα και στη χώρα μας  και προβάλλεται  η αναγκαιότητα  νομοθετικής ρύθμισης. Η  συμβίωση  όμως προσώπων  του ιδίου φύλου δεν  έχει κανένα στοιχείο από εκείνα που συγκροτούν το θεσμό του γάμου.
       Το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών  μπορεί να αποτελεί μέσο περιφρούρησης της επιθυμίας  τους ,κάτι για το οποίο δεν μπορεί να διαφωνεί κανείς, μια και  οι σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε πολίτη αποτελούν  αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμά του, όμως  δεν μπορεί το σύμφωνο  αυτό να εξισωθεί με το θεσμό του γάμου. Δεν μπορούμε ηθικά  να δεχτούμε  και   να εξομοιώσουμε   θεσμούς καταξιωμένους     με παρεκκλίσεις  και φυσιολογικές καταστάσεις με μη φυσιολογικές. Ακόμη είναι  περισσότερο   ατυχές  το αίτημα των   ενδιαφερομένων να αξιώνουν  δικαίωμα  και στην  υιοθεσία.  Διαδηλώνουν  μ’ αυτή τους τη συμπεριφορά το  ανέφικτο  της  παιδοποιίας κάτι που  ο γάμος   σα θεσμός και σα μυστήριο έχει    κυρία  αποστολή.

     
     Σε κάποιες   κοινωνίες που η σχέση αυτή έχει θεσμοθετηθεί,  μόνο ως φιλία μπορεί να λογιστεί. Η σχέση της φιλίας όμως  που έχει δοκιμασθεί στη διαδρομή της ιστορίας δεν έχει ανάγκη από μια    αντίστοιχη θεσμοθέτηση. Όσοι επιχειρούν να την στηρίξουν  με νομικά δεσμά και με συμβατικές υποχρεώσεις δεν της  προσθέτουν τίποτα  απλώς την ποτίζουν  καχυποψία. Υπήρξε πάντα ο δεσμός φιλίας προσώπων του ιδίου ή και διαφορετικού φύλου χωρίς κανένας  απ’ αυτούς   να αξιώνει  , νομοθετικές ρυθμίσεις  για διασφάλιση  και κατοχύρωση της σχέσης  τους. Ανεξάρτητα από αυτό, θεωρούμε  αναγκαία σήμερα  τη θεσμοθέτηση της φιλίας ως ελεύθερης συμβίωσης .
     Δεν μπορούμε  όμως να διαστρέφουμε τη φύση, να ανατρέπουμε ανώδυνα και ατιμώρητα  τον κανόνα, της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων  και να διασύρουμε καταξιωμένους και παγιωμένους στη συνείδηση των λαών θεσμούς.     Ο νομοθέτης θα πρέπει να σεβασθεί την πίστη του καθενός, τον ιερό θεσμό του γάμου και παράλληλα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού στην επιλογή  ερωτικού συντρόφου.  
     Δεν μπορούμε όμως να αναγάγουμε τις παρεκκλίσεις  σε κανόνα ούτε πολύ περισσότερο να ξευτελίζουμε  ένα θεσμό που δοκιμάσθηκε  και που συνεχίζει να αποτελεί το κύτταρο της οικογένειας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)