AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΠΛΑΤΩΝ ΔΕΛΤΑ
H εθνική μας
αλήθεια βρίσκεται ευδιάκριτα σημειωμένη
στην πλέον αδιάψευστη σελίδα της ιστορίας μας που είναι η ελληνική ποίηση, από
τον Όμηρο μέχρι τις μέρες μας.
Ο ποιητικός μας
λόγος κατοπτρίζει από πού είμαστε.
Το πρόσωπό μας ως λαού που υπήρξαμε, που
είμαστε και εξακολουθούμε να υπάρχουμε και σήμερα.
Η ποίηση σ’ αυτό τον τόπο, δεν υπήρξε
παιχνίδι φαντασίας, υπήρξε ζωή και σε τελευταία ανάλυση υπήρξε Παιδεία.
Τα πιο υψηλά διδακτήρια και οι πιο
υποδειγματικές εκκλησίες που
λειτούργησαν ποτέ στον κόσμο υπήρξαν τα αρχαία ελληνικά θέατρα όπου ο ποιητικός
λόγος, διαμοιράζονταν σαν ένα είδος άρτου
της ψυχής με δικαιοσύνη.
Ο ποιητικός μας λόγος υπήρξε ο εκφραστής
της μοναδικότητας γιατί μέσα από τους ποιητές
λειτουργεί ο ίδιος ο κόσμος και η φωνή τους είναι η φωνή του κόσμου
αυτού.
Εικόνα του φυσικού περιβάλλοντος και φωνή του
ανθρώπου του οποίου η παρουσία αποτέλεσε το κέντρο της ελληνικής καρδιάς και
της ελληνικής σκέψης.
Ο λόγος του Θεού όλων των θρησκειών
επενδύεται με λέξεις και αναδύεται μέσα από τον άνθρωπο διά μέσου των ποιητών
μας.
Πράγμα που
σημαίνει πως ο άνθρωπος είναι το ιερό του Θεού.
Έτσι η διεθνής Παιδεία θα μπορούσε να
διδάσκει πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να μαθαίνει κανείς όταν έρχεται στον
κόσμο είναι η μέση αλήθεια, η οποία συνίσταται στο ότι κάθε
μικρόσωμο πλάσμα από μας κλείνει μέσα του μια δυσανάλογη προς το σωματικό του
περίγραμμα υπαρξιακή διάσταση.
Πρόκειται για
εσωτερικές δυνάμεις που έχτισαν τα
ομηρικά έπη, έκαναν τον άνθρωπο να μείνει ολόκληρους μήνες στο διάστημα και να
περπατήσει στο φεγγάρι.
Ακόμη και μέσα στο μύθο προβάλλει η διαίσθηση
και ο νους των Ελλήνων που κατόρθωσαν εδώ και χιλιάδες χρόνια μιλώντας
για ορισμένα θέματα να πούνε την
τελευταία λέξη.
Αυτό που ονομάζουμε ποίηση , έρχεται από
πολύ μακριά και δεν αποκλείεται να πηγαίνει πολύ μακριά.
Και αν το δεύτερο αυτό είναι τόσο αληθινό όσο και το πρώτο, τότε η πορεία
αυτή προς το μέλλον βρίσκεται μέσα μας και μέσα στις ψυχές των παιδιών των
νηπιαγωγείων μας.
Μέσα σ’ αυτό τον κύκλο της νεότερης
εσωτερικής λειτουργίας της ποίησης εντάσσεται και ο αποψινός τιμώμενος
δημιουργός της Τέχνης της ποίησης και των εικαστικών.
Πρόκειται για το φίλο Aλεξανδρο Πλάτωνα Δέλτα, μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών
Ν.Δ. Ελλάδος.
Φιλολογικό άλλως, Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του κατά κόσμο Αλέξανδρου Δημόπουλου.
Ο φίλος μας Αλέξανδρος γεννήθηκε στην
Κομοτηνή από Πελοποννησίους (Γορτύνιος ο πατέρας) γονείς μια και ήταν δημόσιος υπάλληλος.
Οι γονείς του μετά τη γέννησή του μετακόμισαν
στην πόλη των Πατρών όπου και μεγάλωσε.
Εδώ έμαθε και
τα πρώτα του γράμματα.
Το 1970 έφυγε
για το εξωτερικό μη αντέχοντας τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Εκεί εργάσθηκε σαν βοηθός μηχανικού σε
γκαζάδικα και αργότερα σε διάφορα ξενοδοχεία και σε κρουαζερόπλοια ως μπάρμαν.
Στη διαδρομή της ζωής του έκανε το γύρω του κόσμου
σε όλες της ηπείρους όπου άφησε τα χνάρια του.
Από το Κέιπ Τάουν μέχρι τη Νέα Υόρκη και
από το Χογκ Κόγκ μέχρι το Ρίο ντε Τζανέιρο. Από την Αυστραλία.Νεα Ζηλανδία, Νησιά
του Σολομώντα,Ιαπωνία,σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη. Ισραήλ. Αιγυπτο. Μεξικό, Παναμά.
Αργεντινή,Υεμένη,τα νησιά Σούβα,Λάς Πάλμας,Ταϊτή.Μαγιόρκα.Χονολουλού.Μαλβίδες.Μπαχάμες Άγιο Δομίκικο και Κούβα.
Το έτος 1974
με την κήρυξη Γενικής Επιστράτευσης, επέστρεψε
εσπευσμένα για να υπηρετήσει την πατρίδα.
Μετά από λίγους
μήνες έφυγε για το Παρίσι όπου κι έκανε για βιοποριστικούς λόγους, διάφορες
εργασίες.
Στη συνέχεια
ξαναδούλεψε σε κρουαζιερόπλοια μέχρι το
1979 οπότε οριστικά επέστρεψε στην Ελλάδα για να ασχοληθεί με επιχειρήσεις.
Συνδικαλιστικά
ενεργοποιήθηκε στο Σύνδεσμο Βιομηχανιών ετοίμου ενδύματος Πελοποννησου , Ηπείρου
και Ιονίων Νήσων.
Από τη
θέση του
αντιπροέδρου αγωνίστηκε για τη δημιουργία του Εθνικού Ελληνικού Κέντρου
Ενδύματος Α.Ε. που θα παρείχε στους κατασκευαστές ενδυμάτων και συναφών ειδών, τεχνογνωσία
και στρατηγική γύρο από τις τάσεις μόδας
σε διεθνές επίπεδο.
Στη
Λογοτεχνία άρχισε να κάνει την παρουσία του
γύρω στα 1988 και το 1995 κυκλοφόρησε
την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο: «Η σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού».
Ακολούθησαν δεκαπέντε ακόμη έργα του.
-«Περίπατος στο μισό σκοτεινό της
Πολιτείας» 2.000.
-«Σεργιάνι στο περιβόλι με τις
αναμνήσεις» 2001
-«Των δακρύων τα Παιδιά» 2.001
-«Διατομή» 2001
-«Οι μικρομεσαίοι 2.002
-«Οι σκοτεινοί φράκτες του ουρανού» 2003
-«Ραμάλα» 2003
-«Μέρμηγκας ο Μέγας» 2003
-«Γκουαντανάμο» 2003
-«Χορεύοντας με τον Έρωτα»| 2005
Η ίδια συλλογή επανακυκλοφόρησε από τις
εκδόσεις: Οσελότος 2013
Eπίσης από τις
εκδόσεις Οσελότος έχουν κυκλοφορήσει
-«Eρώς εν πλώ»
2011
«Ταξιδεύοντας με το χρυσάνθεμο» 2011
«Λαμόγια και Τηλεόραση» 2012
«Μεσημβρινό Ηλιοτρόπιο» 2013
«Επιμύχια» 2014.
Το 2008 μετά από πρόταση του Τριπολιτσιώτη
ποιητή Χρήστου Στρατηγόπουλου έγινε δεκτός και ενεργό μέλος του σωματείου «INTERNATIONAL SOCIETY OF GREEK WRITERS &ARTIST».
Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε
διάφορα λογοτεχνικά έντυπα «Κλεοπάτρα» «Οροπέδιο» «Δευκαλίων» «Φωνή του Έμπορα»
«Μυρτίλος» και άλλα.
Έχει βραβευθεί από τον Δ.Ε.Ε.Λ. το έτος 2009 για την προσφορά του στα
Ελληνικά Γράμματα.
Το 2010 τιμήθηκε με βραβείο από τον Πολιτιστικό
Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων για την προσφορά του στη Λογοτεχνία.
Το 2009 τιμήθηκε με βραβείο από την THE
AUSTRIAN REPRESENTATVE OF THE
UNITED CULTURAL CONVENTION για ποίημα αφιερωμένο στη Μάνα.
Το 2010
τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο για το ποίημα
«Κενός χώρος»
Το 2011
βραβεύθηκε με το Α΄ Βραβείο για το
ποίημα του «Ηθικές αξίες και Μαμωνάς».
Και τα δύο
αυτά ποιήματα περιλαμβάνονται στη συλλογή του με τον τίτλο «Μεσημβρινό ηλιοτρόπιο»
Το 2011 του
απονεμήθηκε τιμητικό βραβείο για τη συμμετοχή του στην 32η Γιορτή
των Ποιητών.
Την ίδια
χρονιά τιμήθηκε με βραβείο από το αγγλικό «MAGAZINE MDNIGHT για την παρουσία του στο βιβλίο “ANTHOLOGY”
της Δ.Ε.Ε.Λ.
Το έτος 2012 βραβεύθηκε με το Α΄βραβείο για το
έργο του «ΕΡΩΣ ΕΝ ΠΛΩ»
Το έτος 2013
έλαβε τιμητικό βραβείο για το συγγραφικό του έργο: «Λαμόγια και Τηλεόραση»
Βιβλία του
ποιητή έχουν παρουσιαστεί και σε διεθνείς Φεστιβάλ Βιβλίου όπως στο Edinburgh Festibal.
Eπίσης συμμετείχε με ποιήματά του σε δύο ποιητικά βιβλία:
Το «Κι εσύ το
είδες» 2013 και το «Ποιητική Ανθολογία 27 φωνές ψυχής¨2013.
Στον
εικαστικό χώρο έκανε την παρουσία του με δυο ατομικές εκθέσεις η πρώτη το 2006
με τίτλο «26 σπουδές για το δάκρυ της ιστορίας στο περιθώριο μιάς μπαρότσαρκας»
και τη δεύτερη το 2008 με τον τίτλο «Ομίχλης τοπίο».
Κάνοντας μια αναφορά στην ποίηση του
αγαπητού μου φίλου και μέλους της Εταιρείας Λογοτεχνών δεν μπορώ παρά να σταθώ
πρώτα-πρώτα στο ποίημα του με τίτλο:
|ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
(Moυ θυμίζει και
τα δικά μου επαναστατικά χρόνια…)
Τι υπέροχα νεανικά και επαναστατικά
Ήταν τότε τα συνθήματα!
Μιλάγανε λέει, για «παιδεία» και
«ελευθερία».
Μα κι εκείνο το άλλο, το «1-1-4» που μίλαγε
για τους κηφήνες που παραβίαζαν το σύνταγμα.
Μετά ενηλικιώθηκαν πιάνοντας απάγκιο
σε κομματικό μηχανισμό ή στο δημόσιο,
σαν έκφραση κομματικής δεδηλωμένης.
Τα χρόνια περνάνε μεταξύ φθοράς και
απραξίας
κι εκείνα τα γεμάτα οργή
μα και ελπίδα πρόσωπα, χάσανε τη λάμψη τους.
Χρόνια αργότερα, τα ξανασυναντήσαμε
Όμως, ρυτιδιασμένα είναι τα κατακαημένα.
΄Εχουν χάσει και τον προσανατολισμό
τους.
-Αστα αδελφέ μου, να μη στα λέω.-
αποχτήσανε αρθριτικά και πρεσβυωπία.
Τώρα τα βλέπουμε γερασμένα.
να στηρίζονται
Απ’ το να χέρι στη μαγκούρα
Και απ΄ τ΄ άλλο σε νέα ολόφρεσκα συνθήματα
που στην καταπίεση αντιστέκονται με… «σθένος!»
Και στην αμμουδερή παραλία της Μαρφίν
ανάψανε φωτιές τον Μάη να τραγουδήσουν
και την έγκυο σκύλα του…καπιταλισμού
να κάψουνε, προς παραδειγματισμό.
Και τα αγάλματα, μνημεία της μνήμης, θα βάψουνε
-με το χρώμα της ελπίδας…το μαύρο -
και τα υπέροχα νεοκλασικά θα βάψουνε.
Κι όταν απ’ τον κάματο κουράζονται
κάνουν διάλειμμα
παίζοντας το παιδικό παιχνίδι
«κλέφτες κι αστυνόμοι»
σε δρομους
ή σε γήπεδα-προβατοπωλεία.
Ο ΔΡΟΜΟΣ
Κ' εκεί που περπατάς στο δρόμο ανέμελα,
βλέπεις, στην άκρια, μια ταμπέλα
που γράφει 71.
Είναι η χρονοσήμανση του δρόμου.
Κοντοστέκεσαι να πάρεις μια ανάσα
και ξανακοιτάζεις την ταμπέλα.
Πράγματι, γράφει 71,
-δεν διάβασες λάθος-.
Τι διάολο ρε παιδιά, λες, με περιπαιχτική διάθεση,
τρέχοντας έφτασα μέχρις εδώ.
Σαν να σε σπρώχνει η περιέργεια
γυρίζεις και κοιτάς πίσω, προς την Ανατολή.
Προσπαθείς, αν είναι δυνατόν, να δεις τ' αχνάρια σου.
Τα βλέπεις όλα θαμπά.
-Μάλλον φταίει η πρεσβυωπία-.
Κάποτε είχες όραση αετού. Σήμερα, απλά χαμογελάς
συγκαταβατικά κι αναρωτιέσαι:
Διάολε, που στην ευχή είναι τα ματογυάλια ;
‘'Άσε τα ερωτήματα για το παρελθόν και προχώρα
παρά κάτω'', λέει ο αντιφωνητής, μέσα σου, και
συμπληρώνει,
''αρκετά έκατσες στα 71, έχεις κι άλλο δρόμο''.
Μπροστά σου η δύση
φαντάζει
σαν ωραία κορασίδα.
Παρθένα μεν, αλλά και μυημένη
στους μυστικούς έρωτες του σύμπαντος!
Χαμογελάς και λες σαν άλλος τραγοπόδαρος
θεός Πάνας: κολασμένοι έρωτες, σας έρχομαι!
Α.Π.Δέλτα
Λεπτομέρεια:
Σήμερα ψάχνοντας σε παλιά στικάκια σκόνταψα πάνω
σ' αυτό το ποίημα που κατά πάσα πιθανότητα το έγραψα
όταν ήμουν 71.
Η αλήθεια είναι
ότι δεν θυμόμουν αν είχα
γράψει ποίημα -περιπαιχτικό- για την ηλικία μου. Όμως
ανεξάρτητα από την ηλικία μου, ελόγου μου θα είμαι
πάντα
σφόδρα ερωτευμένος με τις ηδονικές κραυγές του
σύμπαντος
και όλων των ζώντων κατοίκων του Πλανήτη μας!
Κλείνοντας την αποψινή μου αναφορά στη ζωή και το έργο
του αγαπημένου μας ποιητή Αλέξανδρου Πλάτωνα Δελτα θα του πω δυο λόγια σε
προσωπικό επίπεδο καρδιάς.
Αγαπητέ φίλε,
Δεν θα μπορούσες ως Πλάτων να αντιμετωπίσεις με
διαφορετική θεώρηση τη ζωή από ότι ο Ήρωας του, Σωκράτης.
Φίλε μου Αλέξανδρε νεοέλληνα Ποιητή με βαθιές ρίζες
στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, εσύ δεν επιζητείς παρηγορητικούς λόγους και
παραμυθίες, αντιμετωπίζεις το σύγχρονο Δράκοντα ίσος προς ίσο.
Ακόμη και με
υπερβάλλουσα δύναμη , θάρρος και
ανδρεία.
Άλλωστε η ίδια η πορεία της ζωής σου το αποδεικνύει.
Ως Λεωνίδας με
την ίδια περίπου με σένα θεώρηση ζωής, θα σου απευθύνω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΓΕ για την μέχρι σήμερα ηρωική σου
στάση.
Όπως ηρωική
είναι πάντα για τους γενναίους και αυτή η έξοδος από αυτό το τούνελ-λαβύρινθο
που το ονομάζουμε ζωή.
Σού εύχομαι να
είναι και αύθις νικηφόρος ο αγώνας σου και να συνεχίσεις τη δημιουργική
πνευματική πορεία σου με την παραγωγή πνευματικών αγαθών και άφησε τον περίεργο
και σκοτεινό ιππότη να περιμένει στη στάση.
