Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ

.EYTYXIA ΜΑΣ

Πάνω σ’ ένα κάτασπρο μαντρότοιχο κάποιος έγραψε με μαύρη μπογιά και με μεγάλα γράμματα: Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΜΑΣ .
Με μια πρώτη ματιά φαίνεται οξύμωρο το σχήμα-νοημα της φράσης.
Με μια δεύτερη, μοιάζει με εξυπνάδα που κάποιος αντιδραστικός θέλησε να απαθανατίσει στον «άτυχο» τοίχο.
Ποιός αλήθεια μπορεί να γνωρίζει ή να μαντέψει τι σκέπτονταν εκείνη την ώρα που το έγραφε;
Όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς θα διαπιστώσει ότι στην ουσία της η φράση εμπεριέχει μια αλήθεια που μεταφράζεται πως η ευτυχία του ενός πολλές φορές γίνεται δυστυχία για κάποιον άλλο ή και άλλους.
Η ευτυχία που ποθούν και δεν την βρίσκουν ,η ευτυχία που κυνηγούν και ποτέ δεν γίνεται κτήμα τους ,η ευτυχία που βλέπουν στο σπίτι του γείτονα με τα δικά τους μάτια και που το δικό τους δεν εννοεί να επισκεφθεί. Η ευτυχία που ονειρεύθηκαν, που πόθησαν, που αγωνίσθηκαν, που θυσιάστηκαν γι’ αυτή και που ούτε στο όνειρο τους δεν καταδέχθηκε να εμφανισθεί.
Ευτυχία όμως είναι να είσαι προσηλωμένος σε μια μορφή που είναι δίπλα σου, που σε εμπνέει, που αναπνέει τον ίδιο αέρα με σένα, που φωτίζεσαι από το φωτεινό της χαμόγελο, τη λυτρωτική της ματιά, τη ζωογόνο πνοή, την ασύνορη αγάπη της!...
.