ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔΙΝΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των «Φιλολογικών Βραδινών» που έχει καθιερώσει η Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος. Ομιλίες συμπολιτών ανθρώπων του πνεύματος με κοινωνικό, λογοτεχνικό, ιστορικό και καλλιτεχνικό περιεχόμενο θα πραγματοποιούνται τα βράδια της Δευτέρας στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Πρόκειται για τους Αλέξη Γκλαβά, Δημήτρη Παπαθανασόπουλο, Παύλο Μαρινάκη, Παναγιώτη Καράμπελα, Δημήτρη Μπελερή, Χριστίνα Κόκκοτα, Κων/νος Δημ.Ηλιόπουλος, Γιώργο Σιμιτζή, Περικλή Τρακαδά, Σοφία Χριστοπούλου, Σταύρο Ιντζεγιάννη, Αννα Σπηλιωτακάρα-Ρηγοπούλου, Λευτέρη Φράτη, Ηλία Δημητρόπουλο, Λεωνίδα Καρνάρο, Μαρία Καρέλα, π.Κων/νος Καπετανόπουλος, Αλέξη Παναγόπουλος, Παναγιώτη Παπαθεοδώρου, Ευγενία Αρβανίτη-Παλαιολόγου, Κώστας Αθανασόπουλος, Φρύνη Κωσταρά, Γαλάτεια Βέρρα, Γεράσιμο Ρηγάτο, Θεοδώρα Μαρούδα-Ανεστοπούλου, Αναστασία Ευσταθίου, Χρήστο Μούλια και Λεωνίδα Μαργαρίτη.
Την έναρξη των εκδηλώσεων θα κάνει ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος Αλέξης Γκλαβάς την Δευτέρα 14η Νοεμβρίου και ώρα 7.μ.μ. με θέμα: «Ο Γάμος στο Δημοτικό Τραγούδι».

ΠΛΟΥΣΙΟΣ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΒΡΑΔΙΝΩΝ

ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Τα τελευταία χρόνια ο θεσμός των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών παρουσίασε πλούσιο απολογισμό των εκδηλώσεων-ομιλιών στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλεως των Πατρών.
Για να γίνει κατανοητή η προσφορά των λογοτεχνών και συγγραφέων στην περιοχή μας, παραθέτουμε συνοπτικά στοιχεία των ομιλιών και των θεμάτων που πραγματοποίησε κάθε συγγραφέας κατά ημερομηνία.
Οι συγγραφείς κατατάσσονται κατά αλφαβητική σειρά έτσι ώστε να είναι ευχερής η αναζήτηση των ομιλιών και των θεμάτων τους κατά χρονολογική σειρά.
Η δημιουργία αυτού του πίνακα θα διευκολύνει όσους θα επιθυμούσαν να έχουν μια πλήρη εικόνα των εργασιών των συγγραφέων, έτσι ώστε εάν κάποιος επιθυμεί περισσότερες πληροφορίες γύρω από το θέματα που αναπτύχθηκαν να τις αναζητήσει από τους συγγραφείς.
Η Εταιρεία Λογοτεχνών και από αυτή τη θέση εκφράζει τις ευχαριστίες της προς όλους της συγγραφείς και λογοτέχνες που αυτά τα χρόνια συμμετείχαν στις εκδηλώσεις των Βραδινών τόσο κυρίως ως ομιλητές αλλά και ως ακροατές.
Για την Εταιρεία
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
28-2-1994 Η μελαχρινή ΄Ανασσα της Αχαΐας.


ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
1. 13-12-04 Παναγιώτης Τρεμπέλας.
2.20-2-06 Ιστορικοί Ναοί των Πατρών



ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
7-2-1994 Λογοτεχνία του Στρατού.
15-2-1999 Η λογοτεχνία του Στρατού.
20-12-1999 Το αυτοκίνητο και η πόλη στην Ελληνική Ποίηση.
10-1-05 Σπυρίδων Βασιλειάδης
23-11-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Ηλία Δημητρόπουλου με τίτλο: «Ναυπακτία και Αεροπορία»
28-2-2011 Παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Τραχάνη με τίτλο
«Ζαρουχλέϊκα από το 1850».

ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΑΝΑ
12-4-2010 Παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Παναγόπουλου με τίτλο: «Θέματα λαογραφίας και Πολιτισμού Μουσικής παράδοσης»

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΑ
26-2-07 Σπυρίδων Περεσιάδης το τυφλός
δραματουργός της Αχαϊκής γης.

ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
26-1-2009 Παρουσίαση του βιβλίου των Χρήστου Φραγκίδη και Χρήστου Μούλια με τίτλο: «Πολύβιος Ν. Κορύλλος».
.

ΑΡΒΑΝΙΤΗ-ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ
25-1-1999 Τάσος Λειβαδίτης-Η ζωή και το έργο του.
12-2-2001 Η τραγικότητα στο αρχαίο θέατρο.
1.1-3-04 Βασίλης Λάζαρης και Καποδιστριακή Πάτρα.
2.18-4-05 Ηλίας Παπαστεργιόπουλος.
3.29-5-06 Η Πάτρα στα σχέδια του Σταματίου Βούλγαρη.
4.19-3-07 Το συγγραφικό έργο της Μαρίας Καρέλα.
5.19-5-08 Ο ποιητής Γιάννης Ανδρικόπουλος.
30-3-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Λογαρά με τίτλο:
«ΕΡΗΜΙΑ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥΣ»

ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
8-1-07 Το Ημερολόγιο και ο προσδιορισμός του πολιτικού έτους.

ΒΑΣΚΑΝΤΗΡΑ ΜΑΡΘΑ
17-5-2010 «Σχέσεις γονέων και εφήβων»
23-5-2011 «Ο ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια»

ΒΡΕΤΤΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
3-4-2000 Γέννηση, θάνατος στην Αρχαία Ελλάδα.
10-11-03 Ολυμπιακοί Αγώνες και Ολυμπισμός
30-4-07 Γεράσιμος Γρηγόρης 100 χρόνια από τη γέννησή του.

ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
19-4-1999 Το κίνητρο των Αθανάτων η ελπίδα στο όνειρο.
24-1-2000 Άγχος, Φυγολατρεία, Αυτοχειρίες
4-12-2000 Η ιστορία μιας απονάρκωσης.
26-4-04 Ο πόλεμος σκότωσε και την ελπίδα.
2.31-3-08 Το χρώμα στον κόσμο της ζωής μας.


ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ- ΒΕΡΡΑ ΜΥΡΤΩ
23-1-06 «Τα φρούρια Ρίου και Αντιρρίου»


ΓΙΑΒΑΣΗ ΚΙΚΗ
16-3-2009 Παρουσίαση του βιβλίου της Νένας Κομνηνάκη με τίτλο:
«Άλλες οι ρυτίδες του δέρματος…»


ΓΚΛΑΒΑΣ ΑΛΕΞΗΣ
1.15-11-04 Γεράσιμος Μακρυδήμας.
19-4-2010 «Μοιρολόγια και τραγούδια του χάροντα στο Δημοτικό τραγούδι»

ΓΚΟΤΣΗ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
27-3-2000 Παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της Ευγενίας Αρβανίτη-Παλαιολόγου με τίτλο «Βλεφαρίσματα Σελήνης»
1.6-2-06 Η Πάτρα στη Βυζαντινή περίοδο.
2.5-2-07 Η συμβολή της Άννας Νοταρά- Παλαιολογίνας στα Ελληνικά Γράμματα.

ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
10-1-2011 «Η γυναικεία φύση στο έργο του Παπαδιαμάντη»

ΓΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
28-2-2000 Γυναίκα, Μάνα στη Λογοτεχνία.

ΔΑΓΛΑΡΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
3-5-04 Τάκης Δόξας ο λυρικός και πολύτροπος Ποιητής.

ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΗΣ
17-5-04 Παιδικές μνήμες από την Πάτρα του Κωστή Παλαμά.
20-3-06 Εικόνες της Πάτρας μετά την απελευθέρωση όπως τις είδε ο Ζ. Μανζάρ.
14-5-07 Η λογοτεχνία της Πάτρας στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση.
17-3-08 Η Πάτρα του 1900 με τα μάτια ενός αυτόχειρα.
16-2-2009 Παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Καρέλα με τιτλο:
«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΤΑΣ».
25-10-2010 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Παναγιώτη Τσαλίδη με τον τίτλο «Γένεσης ή ποιητική μηχανική».
28-3-2011 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Μαρίας Τσιράκου με τίτλο «ΕΝ ΠΟΡΕΙΑ».

ΔΟΥΓΕΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
26-1-2009 Παρουσίαση του βιβλίου των Χρήστου Φραγκίδη και Χρήστου Μούλια με τιτλο: «Πολύβιος Ν.Κορύλλος»

ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
10-4-2000 Παιδί και Βιβλίο.
8-11-03 Η Θυσία των Καλαβρύτων μέσα από την νεοελληνική ποίηση.

ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
17-12-1997 Κρυστάλλης ο Σταυραετός του Συράκου.
15-3-1999 Το χιούμορ στην ποίηση.
15-5-2000 Λέσχη ξεχασμένων ποιητών –Γρυπάρης,Πολέμης,Προφύρας.
19-3-2001 Το χιούμορ στην εποχή μας.
29-3-04 Γεώργιος Δροσίνης ο ξεχασμένος της Αθηναϊκής Σχολής.
23-5-05 Γιάννης Κουτσοχέρας.
15-5-2006 Λαϊκά Αναγνωστήρια Κέντρο πνευματικής αναζήτησης και προσφοράς.
23-4-07 Σοφία Κλήμη-Παναγιωτοπούλου και το έργο της.
26-5-08 Μαβίλης ο ποιητής των σονέτων.
1-12-2008 Παρουσίαση βιβλίου του Ανδρέα Μπούτσικα με τίτλο: «ΘΥΜΙΣΕΣ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ»(Ο αδελφός μου Ισμαήλ)
19-1-2009 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Τόλια με τίτλο: «ΑΜΑΡΤΟΛΟΓΙΟ»
14-2-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Λευτέρη Πολυκρέτη με τίτλο :«Δυό καφέδες μέτριοι»
10-5-2010 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Φώτη Ρούμπου με τίτλο: «Στο ημίφως της υπομονής».
28-2-2011 Παρουσιαση του βιβλίου του Σπύρου Τραχάνη με τίτλο «Ζαρουχλέϊκα από το 1850»
14-3-2011 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Σιμιτζή με τίτλο «Χρονοαγύριστες συγκινήσεις»
16-5-2011 «Ο Παλαμάς και η εποχή του (τα σατυρικά γυμνάσματα)»

ΚΑΛΕΡΓΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
22-2-2010 «Η ποιητική συνείδηση του Κάλβου»
6-12-2010 «Η θαλασσινή συνείδηση του Κάλβου»

ΚΑΡΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
9-3-1998 Τηλεόραση,Παράδεισος ή Κόλαση.
11-4-05 Πάνος Χρονόπουλος.

ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
30-4-2001 Η συμβολή της λογοτεχνίας στα εθνικά. πολιτικά και κοινωνικά θέματα.
16-2-04 Η συνέχεια του Εθνικού βίου στη Δύμη.
2.13-3-06 Ο Δημοσιογράφος-Αρθρογράφος Κώστας Παπαγγελούτσος
3.21-5-07 Θεόδωρος Τρουπής και το έργο του.
4.12-5-08 Η συμβολή της Δύμης στις Επιστήμες, Τέχνες και Γράμματα.

ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
23-2-1998 Αλβανία γη Ελληνική απ’ αιώνων.
27-11-2000 Η Μακεδονία των Ελλήνων.
17-11-03 Εθνική Αντίσταση και Εκκλησία.
18-12-06 Τα Καυδιανά δίκρανα της Ηρωίνης

ΚΑΡΕΛΑ ΜΑΡΙΑ
31-3-97 Υπαρξιακές οριακές θέσεις στη δραματουργία Θεοτόκη και Θεοτοκά.
26-3-2001 Σκέψεις και απόψεις για το Γιώργο Σεφέρη.
30-5-2001 Σκέψεις για την Κίχλη και το αγγελικό και μαύρο φως,
26-1-04 Ο Αλεξανδρινός ποιητής. Τα τείχη και η σημερινή ζωή.
7-2-05 Περικλής Γιαννόπουλος.
5-12-05 Φορείς Πολιτισμού της Πάτρας.
12-2-07 Ο οικουμενικός Πατρινός Ποιητής Κωστής Παλαμάς
14-1-08 Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.
24-11-2008 Παρουσίαση του βιβλίου της Αναστασίας Ευσταθίου με τίτλο: «Η ΚΟΡΗ ΤΩΝ ΑΙΓΩΝ»
25-5-2009 «Πώς είδαν οι Τούρκοι συγγραφείς την Άλωση της Πόλης»
31-5-2010 «Γιάννης Ρίτσος ο ποιητής της Ρωμιοσύνης»
25-10-10 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Παναγιώτη Τσαλίδη με τίτλο «Γένεσης ή ποιητική μηχανική»
20-12-2010 Παρουσίαση του βιβλίου του Περικλή Τρακαδά με τίτλο «Περικαλλής Αχαϊκή Γη»

ΚΑΡΝΑΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
13-2-06 Ο Αχαιός ιστορικός ερευνητής Πρωθιερέας Νικόλαος Παπαδόπουλος
10-12-07 Διονύσιος Σολωμός μια φιλολογική δίκη
στην Πάτρα.
25-1-2010 «Παρουσίαση της ετήσιας έκδοσης με τίτλο:
Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2010»
24-1-2011 Παρουσίαση ετήσιας έκδοσης με τίτλο ΗΛΕΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2011.

ΚΛΗΜΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
25-5-1998 Η Γριά η Βάβα μ’.
24-5-1999. Ο Δίας –Η δύναμη και οι αδυναμίες του.
22-5-2000 Ο πόλεμος στη λογοτεχνία.

ΚΟΥΣΑΔΙΑΝΟΥ ΑΜΑΛΙΑ
2-2-04 Φιλοσοφία και Τεχνολογία.

ΚΟΚΚΟΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
7-3-05 Δημήτριος Γούναρης.
16-4-2007 Περικλής Γιαννόπουλος.
3-3-08 Δανιηλίς η ευγενής δέσποινα των Πατρών
9-2-2009 Ο πολιτικός και θεατρικός λόγος του Ανδρέα Ρηγόπουλου.
26-4-2010 «Τέχνη στη σκιά της μελαγχολίας και στον πυρετό της τρέλας (Γ.Βιζυηνός-Κ.Καρυωτάκης.Ν.Λαπαθιώτης,Ρώμος Φιλύρας)
1-3-210 Παρουσίαση του βιβλίου της Θεοδώρας Μαρούδα-Ανεστοπούλου με τιτλο: «Ηλιοδώρα-Αστερίτης-Φλάουτο»
4-4-2011 «Το βιβλίο άλλοτε και σήμερα. Από την παράδοση του χειρογράφου και του εντύπου στην επέλαση του ηλεκτρονικού-ψηφιακού (e-book)».

ΚΟΝΔΥΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
4-2-08 Νίκος Καζαντζάκης .Πενήντα χρόνια από το θάνατό του.

ΚΟΤΣΙΡΗΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ
21-2-2011 Παρουσίαση του έργου του με τον τίτλο «ΘΥΜΑΜΑΙ» (Ιστορίες από τη ζωή ενός γιατρού»

KOYΡΚΟΥΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
25-1-2010 Παρουσίαση της ετήσιας έκδοσης με τίτλο: «Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2010»
24-1-2011 Παρουσίαση της ετήσιας έκδοσης με τίτλο ΗΛΕΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2011.

ΚΟΣΜΑΤΟΥ ΧΡΥΣΗ
1-3-2010 Παρουσίαση βιβλίου της Θεοδώρας Μαρούδα-Ανεστοπούλου με τον τίτλο: Ηλιοδώρα-Αστερίτης-Φλάουτο»

ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
14-12-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Λευτέρη Πολυκρέτη με τίτλο: «Δυό καφέδες μέτριοι»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
21-3-05 Χρήστος Ριζόπουλος.
27-2-06 Γεώργιος Παπανδρέου, ο ρήτορας της πολιτικής .

ΛΑΔΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
19-1-1998 Μια ιστορία της Βιβλιοθήκης.

ΛΑΖΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
12-1-1998 Η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στη Μέση εκπαίδευση.
1-3-1999. Η γέννηση της καινούργιας Πάτρας.
29-1-2001 Η κατάσταση της παιδείας στην Αχαΐα στα Καποδιστριακά χρόνια.
1-11-04 Ανδρέας Ρηγόπουλος.

ΛΕΙΒΑΔΑΣ ΣΤΑΘΗΣ
19-1-04 Η Ποίηση στην εποχή μας.

ΛΟΥΚΟΣ ΛΑΜΠΗΣ
14-2-1994 Ποιητές: Φώς στο σκοτάδι.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
27-1-97 «Ο θεσμός των βραβείων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα»
24-11-1997 Η Θεολογία του Καζαντζάκη.
10-5-1999 Ο έρωτας στην τέχνη.
12-6-2000 Το ωραίο στην τέχνη.
13-11-2000 Ο Νομπελίστας ποιητής Γ. Σεφέρης.
24-5-2004 Γρηγόρης Πλιάκας, ένας ευαίσθητος Ποιητής
8-11-04 Κωστής Παλαμάς.
28-11-05 Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος ο οικονομικός στυλοβάτης της Επανάστασης.
14-4-08 Ανδρέας Κάλβος ο ποιητής των ΩΔΩΝ
(140 χρόνια από το θάνατό του)
3-11-2008 Παρουσίαση του Βιβλίου Παύλου Μαρινάκη με τίτλο: «ΝΕΚΥΙΑ»
9-3-2009 Παρουσίαση του έργου του Δημήτρη Μπογδανόπουλου με τίτλο: «ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ»
22-3-2010 Παρουσίαση της ποιητικής Ανθολογίας του Α΄Διαγωνισμού Ποίησης.25-1-2010 Παρουσίαση ετήσιας έκδοσης με τίτλο: «Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2010»
1-11-2010 Παρουσίαση του 16ου τεύχους του περιοδικού «ΑΧΑΙΚΑ»
14-2-2011 Παρουσίαση του θεατρικού έργου της Πόπης Μπούνια-Πασπαλιάρη με τίτλο «Οι Ηλείες»


ΜΑΡΓΕΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
24-3-08 Λευκάδιοι συγγραφείς της Πάτρας.

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
15-3-04 Νίκος Καχτίτσης, ο πρόωρα χαμένος,
24-1-05 Χρήστος Κορύλλος.
12-12-05 Ρόδης Κανακάρης Ρούφος.
22-1-07 Αντώνης και Ανδρέας Καλαμογδαρτης.
7-4-08 Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, ο μεγάλος Πατρινός Πολιτικός.
10-11-2008 Παρουσίαση του Βιβλίου Διονυσίου Μπώκου με τίτλο:
«ΟΜΗΡΟΥ ΚΩΔΙΚΑΣ Η Δικαίωση»
8-12-2008 Παρουσίαση του Βιβλίου του Αργύρη Σταυράκη με τίτλο: «Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΧΡΟΝΟΣ»
21-12-2009 Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
13-12-2010 «Ίων Δραγούμης ο δολοφονημένος μεγάλος Έλληνας Πατριώτης(1920-2010)

ΜΙΤΑΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
17-1-1994 Πάν μέτρον Άριστον.

ΜΑΡΙΝΕΛΛΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ
14-4-1997 «Ο Δέρκων Γρηγόριος».
14-5-2001 Σικελιανός και Δελφικές εορτές.
22-12-2008 «Φώτης Κοντογλου εν λογοτεχνία διαπορευόμενος»

ΜΑΡΟΥΔΑ-ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ
5-5-97 «Διονύσιος Σολωμός
11-5-1998 Περικλής Γιαννόπουλος ,ο ρομαντικός επαναστάτης.
1-2-1999 Πατροκοσμάς ο Εθναπόστολος.
13-12-1999 Πατροκοσμάς ο Ισαπόστολος.
25-4-2001 ΄Ενας σύγχρονος Αγιος.
7-6-04 Τίμωνας Στρουθιάς , ο αξέχαστος πνευματικός δημιουργός.
4-4-05 Ματθίλδη Σεράο.
5-6-06 Nαός του Αποστόλου Ανδρέα καύχημα της πόλεως των Πατρών.
26-3-07 Εύα Παπαγγελούτσου η δημοσιογράφος και συγγραφέας.
3-12-07 Διονύσιος Σολωμός 150 χρόνια από το θάνατό του.
4-5-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Αλέκου Μαρασλή με τίτλο:
«ΠΑΤΡΑ 1900».
8-2-2010 Παρουσίαση των βιβλίων του Μίμη Κωστήρη με τίτλους:
«Ουσιαστικά της γης» και «Άγρυπνες ώρες».
33-5-2011 Παρουσίαση ποιητικής τριλογίας με τίτλο «Ταξιδευτές του χρόνου»(Ελληνικά-Αγγλικά-Ιταλικά)

ΜΑΡΤΙΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
8-3-2010 Παρουσίαση του βιβλίου του π. Κων/νου Καπετανόπουλου με τίτλο: «Το Μυστήριο της ιεροσύνης και ποιος πρέπει να είναι ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος»

ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ
10-4-06 Το Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών

ΜΟΥΛΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
22-12-03 Στέφανος Θωμόπουλος ,Η ζωή και το έργο του.
6-12-04 Γεώργιος Θεοχαρόπουλος
9-1-06 Παναγιώτης Χαλκιόπουλος..
25-2-08 Κωνσταντίνος Φιλόπουλος
3-5-2010 Παρουσίαση του βιβλίου της Γεωργίας Αλεξίου- Γοργώς με τίτλο: «Δαφνοστέφανοι»
15-11-2010 Παρουσίαση βιβλίου με τίτλο: ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΡΕΘΕΙΟΥ
31-1-2011 «Παναγιώτης και Ηλίας Συνοδινός»

ΜΟΥΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
31-1-1994 Ανθρωποκεντρικά.
17-4-2000 Αλλοτρίωση του ανθρώπου.

ΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
21-5-2001 Ας μιλήσουμε για ποίηση.
30-5-05 Νίκος Σκληρός.
23-2-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Λάμπρου Βρεττού με τίτλο: «ΛΕΞΙΚΟ ΤΕΛΕΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»

ΜΠΟΓΔΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
8-1-2001 Μεγάλες θρησκευτικές συγκρούσεις(Ελληνισμός,Ιουδαϊσμος,Χριστιανισμός)
1. 3-4-06 Κωνσταντίνος Γκότσης και η δημόσια ζωή στο περασμένο αιώνα.

ΜΠΟΥΝΙΑ –ΠΑΣΠΑΛΙΑΡΗ ΠΟΠΗ
9-5-2011 «Μάνα: Άρτος λόγου και ζωής»

ΝΙΚΑΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ
1.15-12-03 Σχολιάζοντας τον Ιωάννη Δαμασκηνό
στην Υμνολογία των Χριστουγέννων.

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
6-4-1998 Λογοτεχνία της Περιφέρειας.
26-4-1999 Για ένα σύγχρονο Εθνικολαϊκό Πολιτισμό.
29-5-2000 Ποίηση και ζωή.
12-3-2001 Λυρική άνθηση.

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ
31-1-2000 Ποιητική μορφή και ερμηνεία της Αποκάλυψης.
20-11-2000 Άνθρωπος αυτός ο άγνωστος.
24-11-03 Ήθη και έθιμα στην αιγιαλίτιδα ζώνη της Αχαΐας.
22-5-06 Ιστορία και ιστορικοί της πόλεως των Πατρών
7-5-07 Ο διδάχος Ηλίας Μηνιάτης και η προσφορά του στην Αχαΐα.
2-2-2009 Παρουσίαση του βιβλίου της Θεοδώρας Μαρούδα-Ανεστοπούλου με τίτλο: «Ματθίλδη Σεράο».
11-4-2011 Ο πνευματικός δημιουργός της Ναυπάκτου π.Αρσένιος 1918-2008.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
10-1-1994 Aναφορά στο ποιητικό του έργο.
17-3-97 Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
23-3-1998 Άξιον Εστί, Οδυσσέα Ελύτη.
17-1-2000 Ο λογοτέχνης Γιάννης Σκαρίμπας.
11-12-2000 Πεζός λόγος του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.
1. 10-5-04 Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης ως μεταφραστής.
2.12-3-07 Ο ποιητής του φωτός Οδυσσέας Ελύτης.


ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
21-2-1994 Αριστομένης Προβελέγιος.
18-5-1998 Επτανησίων ποιητών αντιλήψεις περί τέχνης.
3-5-1999 Λογοτεχνία-Φιλολογία και Ιδανικά.
7-2-2000 Ιωάννης Συκουτρής,ο κλασικός φιλόλογος.
5-2-2001 Αποτίμηση Παπαδιαμάντη.
12-03 Το Ελληνικό φρόνιμα και η πολιτική απήχηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
31-1-05 Αρέθας Καισαρείας.
16-1-06 Αχαϊκή Συμπολιτεία.
11-12-06 Πλούταρχος ως βιογράφος του Φιλοποίμενος.
21-1-08 Ο Σολωμός και η αρχαιομάθειά του.
11-5-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Αύγουστου Μπαγιόνα με τον τίτλο: «Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ».
25-5-2010 «Νίκος Βέης ο μελετητής του Παλαμικού Έργου»
15-3-2010 Παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Σιμιτζή με τίτλο : «Ποιητικοάχτιδο».
1-11-10 «Νικος Βέης ο μελετητής του Παλαμικού έργου.»

ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
1.20-11-06 Λόγιοι μοναχοί της Ι. Μ. Ταξιαρχών Αιγιαλείας.
2.28-1-08 Ένα σχολείο διαφορετικό από τα άλλα.
3.2-3-2009 Φιλολογικό Μνημόσυνο ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ(Αποτίμηση του έργου του.)

ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
24-1-1994 Ο Καφάβης στα Νεοελληνικά Γράμματα.
19-4-04 Ελληνισμός-Χριστιανισμός και τα πεπρωμένα ενός λαού.


ΠΑΝΙΤΣΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
30-3-1998 Κων/νος Χατζόπουλος 150 χρόνια από τη γέννησή του.
5-6-2000 Η Πάτρα του 1883
7-5-2001 Η Πάτρα κατά την Β΄ Ενετοκρατία.(1687-1718)
9-2-04 Κώστας Τριανταφύλλου, ο ιστορικός της Πάτρας.
14-2-05 Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
3.21-11-05 Η Πάτρα στη Β΄ περίοδο της Βενετοκρατίας 1687-1715
4.27-11-06 Ο Ζακύνθιος Λογοτέχνης ,Διονύσιος Σέρρας.
5.17-12-07 Διονύσιος Σολωμός-Το Ιταλικό του έργο.
6-4-2009 Παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Παναγόπουλου με τίτλο: «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ»
7-2-2011 Αναφορά στον ποιητή της χαρμολύπης π. Παναγιώτη Καποδίστρια-Παρουσίαση του νέου Βιβλίου του με τίτλο «Καμένες πεταλούδες»

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
8-5-06 Αρόη ΄Άνθεια, Μεσάτις.

ΠΡΑΤΣΙΚΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
26-1-1998 Σύγχρονοι Προβληματισμοί
17-5-1999 Η πεζογραφία σήμερα.
21-2-2000 Προβλήματα Λογοτεχνίας.
18-12-2000 Ο κινηματογράφος στην Πάτρα.
28-2-05 Βασίλειος Παπαγεωργίου-Βροντιάς.
14-11-05 Μια συνέντευξη με τον Αλέξη Μινωτή.

ΡΑΓΙΟΥ ΝΑΤΑΣΑ
14-2-2000 Το λογοτεχνικό έργο της πεζογράφου Ευγενίας Γκολφινοπούλου.

ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΩΝΤΑΣ
10-2-97 «Ο εξ Ανατολών κίνδυνος και η συρρίκνωση του Ελληνισμού»
9-2-1998 Τσιγγάνοι,Ιστορία,Θρύλοι και Παραδόσεις.
8-5-2000 Παγκόσμια ημέρα εορτασμού της Μητέρας,φόρος τιμής στην αιώνια στοργή και αγάπη.

ΣΙΜΙΤΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1.4-12-06 Η φυσιολατρία στην ποίηση του Γεωργίου Δροσίνη
2.11-2-08 Κώστας Κρυστάλλης ο βουκολικός ποιητής.



ΣΚΑΡΤΣΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ
27-4-1998 Η τεχνοτροπία του Δημοτικού Τραγουδιού.
8-3-1999 Η προφορικότητα.

ΣΤΙΒΑΝΑΚΗ ΕΥΑΝΘΙΑ
1.8-3-04 Ελληνίδες δραματουργοί στη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία.
2.19-12-05 Δημοτικό Θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ.

ΤΡΑΚΑΔΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
1.30-1-06 Ρωμαϊκή κατάκτηση της Πάτρας.
2.29-1-07 Η Πάτρα των προϊστορικών χρόνων.
3.18-2-08 Προϊστορικοί Ελληνικοί Πολιτισμοί. (Κυκλαδικός -Μινωικός-Μυκηναϊκός)
23-3-2009 Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Σιμιτζή με τίτλο: «ΠΟΛΥΑΧΤΙΔΟ»
7-12-2009 «Ανδρέας Καρκαβίτσας: Η ζωή και το έργο του»

ΤΡΟΥΠΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
4-5-1998 Το ποιητικό έργο του Ηλία Σιμόπουλου.

ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ.
8-2-1999 Το εμπάργκο και η προστασία των παιδιών.

ΤΣΑΛΠΑΡΑ –ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΎΛΟΥ-ΕΥΓΕΝΙΑ
18-1-2010 Παρουσίαση του βιβλίου της Ευγενίας Βασιλειάδου με τίτλο: «Άρωμα άλλου καιρού»

ΤΣΟΜΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
15-12-2008 Παρουσίαση του βιβλίου του Ανδρέα Μπαζού με τίτλο: «Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩ»


ΦΙΛΙΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
16-3-1998 Διασκέδαση χτές και σήμερα.
29-3-1999 Τα Άνθη και ο συμβολισμός τους.
16-5-05 Ανδρέας Μιχαλακόπουλος

ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ
22-3-1999 Το 21 στην Δημοτική μας ποίηση.
20-3-2000 Μοραΐτικοι Μύθοι, Θρύλοι και Παραδόσεις.
2-4-2001 Μοραϊτικη μύθοι και παραδόσεις.
22-3-04 Μοραΐτικοι Μύθοι θρύλοι και παραδόσεις
27-3-06 Η ναυμαχία της Ναυπάκτου 1571
.
ΦΩΤΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
1.28-3-05 Αλέξανδρος Ραδινός.

ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
9-11-2009 Παρουσίαση του 14ου τεύχους του Περιοδικού: ΑΧΑΙΚΑ.


ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
Hλίας Συνοδινός: Η ζωή και το έργο του.5-3-07
12-1-2009 «Διατροφικές συνήθειες στα Ομηρικά έπη»(Φιλολογική διερεύνηση)
1-2-2010 «Αμφίδρομες πολιτιστικές επιδράσεις μεταξύ Ιονίων Νήσων και Κάτω Ιταλίας: Εμπόριο, Διατροφή»

ΖΗΛΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;

Ο άνθρωπος η κορωνίδα της δημιουργίας, έτσι θέλει μα πιστεύει ως oν εγωιστικό και νοήμον έχει κρατήσει για τον εαυτό του όλα τα προτερήματα και τα χαρίσματα αλλά και όλα εκείνα τα μειονεκτήματα που τον χαρακτηρίζουν. Αγαπά, μισεί, εχθρεύεται αντιπαθεί, συμπαθεί, συμπάσχει έχει ευαισθησίες και συγκινείται, χαίρεται , δακρύζει και ζηλεύει. Όμως και στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο θα διαπιστώσει κανείς ότι κι εκεί θα διακρίνει κανείς συναισθήματα παρόμοια με εκείνα του ανθρώπου. Στην περίπτωσή μας θα αναφερθούμε σε περιστατικό ζήλιας μιας σκυλίτσας προς μία άλλη.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ είχε διατυπώσει την άποψη ότι η ζήλια είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας. Είναι μια συνήθης και πλέον ατυχής πλευρά της ανθρώπινης φύσης, διότι δεν είναι μόνο αυτός που ζηλεύει δυστυχισμένος, αλλά επιθυμεί να προκαλέσει δυστυχία και στους γύρω του. Παρόλο που η Ζήλια ως συναίσθημα είναι γενικά αρνητικό, ο Ράσελ πίστευε ότι η ζήλια ήταν η κινητήριος δύναμη που έσπρωξε τους ανθρώπους προς την Δημοκρατία, και πρέπει να ενταθεί, προκειμένου να επιτευχθεί ένα καλύτερο πολιτικό σύστημα.
Ο Αριστοτέλης στην "Ρητορική" όρισε την Ζήλια σαν τον πόνο που προκαλεί η τύχη των άλλων, ενώ ο Καντ όρισε τη ζήλια ως "μία απροθυμία να δει κάποιος την δική του ευημερία, επισκιάζοντας την από την ευημερία κάποιου άλλου, επειδή το πρότυπο που χρησιμοποιεί δεν έχει εγγενή σχέση με την δική του ευημερία, παρά μόνο στο πλαίσιο σύγκρισης της δικής του ευημερίας με των άλλων.
Όλα αυτά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά σε περιπτώσεις των ζώων και συγκεκριμένα μεταξύ μιας σκυλίτσας απέναντι μιας άλλης πως εκδηλώνεται η ζήλια;
Πάνε χρόνια που κάποιος πελάτης μου εκποιούσε ένα κατάστημα-εξοχικό κέντρο στο οποίο διατηρούσε και μια σκυλίτσα τη Σιντυ. Ο αγοραστής όμως δήλωσε στο νέο ιδιοκτήτη πως δεν ήθελε να κρατήσει στο μαγαζί του και τη σκυλίτσα. Έτσι η λύση την έδωσα εγώ, όταν δήλωσα στους διαφωνούντες για το ζήτημα πως ήμουν πρόθυμος να υιοθετήσω τη σκυλίτσα. Τότε είχα στο σπίτι μου ακόμη δύο αδέλφια αγόρια σκυλάκια Δαλματίας και έκρινα πως θα είχαν μια ευχάριστη παρέα με τη νέα τους σύνοικο. Πήγα ένα απόγευμα στο εξοχικό κέντρο και παρέλαβα με το αυτοκίνητο μου τη Σίντυ. Αν και ήταν μεγαλωμένο σκυλί και δυσκολεύθηκε η μεταφορά του με μια CITROEN δεν φάνηκε να δυσανασχετεί. Όταν όμως φεύγαμε για το σπίτι κοίταζε με παράπονο προς το εξοχικό και στα μάτια της έτρεχαν δάκρυα πίκρας για τον αποχωρισμό του από το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Είχε συνηθίσει να κυκλοφορεί ελεύθερη γύρω από τα τραπέζια των πελατών και να απολαμβάνει διάφορες προσφορές τους.
Στο σπίτι την περίμεναν οι δίδυμοι Γιούρι και Ιβάν και την καλοδέχθηκαν. Έτσι εντάχθηκε στην μικρή κοινωνία των ζώων της οικογένειας. Οι σχέσεις τους αποδείχθηκαν τελείως αρμονικές , απόδειξη τα επτά κουταβάκια που έφερε στη ζωή τη μια και τα πέντε την άλλη.
Όταν έφυγε από δική μας απροσεξία από τη ζωή ο Ιβάν μετά από λίγο καιρό ίσως από κατάθλιψη , έφυγε ξαφνικά και ο Γιούρι.
Ήρθε ο καιρός το κενό να αναπληρώσει η Ήρα μια υπέροχη σκυλίτσα που εξασφαλίσαμε από «Σύλλογο Μέριμνας Ζώων» που ευαίσθητοι για την προστασία των ζώων συμπολίτες μας ίδρυσαν στην περιοχή του Πανεπιστημίου Πατρών .
Μετά τις τυπικές διατυπώσεις η ΄Ηρα σε ειδικό κλουβί ταξίδεψε μέχρι το σπίτι μας.
Ήταν μια πανέμορφη σκυλίτσα ξανθιά γαλανομάτα, πανέξυπνη και ζωηρή .Από την πρώτη στιγμή που εμφανίσθηκε και πάτησε το πόδι της στο χώρο της αυλής μας θέλησε να επιβάλει την παρουσία της και η πρώτη της κίνηση για επικράτηση στο χώρο ήταν μια πρώτη επίθεση κατά την άλλης σκυλίτσας της Σίντυ.
Δεν θελήσαμε να αξιολογήσουμε τη συμπεριφορά της. Η ομορφιά της ,τα γαλανά της μάτια η εκφραστικότητα, αλλά και η συναίσθηση των προτέρημα των της επισκίαζαν κάθε σκέψη για απόρριψή της. Έτσι αυτό το περιστατικό θεωρήθηκε ως μια πρώτη αντίδραση μιας γυναικείας συμπεριφοράς έναντι μιας άλλης.
Όμως και η Σίντυ όταν είδε και διαπίστωσε το μόνιμο της παρουσίας της νέας ενοίκου της αυλής άρχισε να νοιώθει πως έχασε το μονοπώλιο της αγάπης και της συμπάθειάς μας και άρχισε να χάνει την όρεξη της και να παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης.
Το ενδιαφέρον μας για τη νέα τρόφιμο ήταν μια φυσιολογική εκ μέρους μας συμπεριφορά που ήθελε να υποδηλώσει την πρόθεσή μας ,για δημιουργία μιας οικειότητας και φιλίας μαζί της κάτι που επιβάρυνε το κλίμα για τη Σιντυ.
Δεν άργησε μια μέρα να με περιμένει όπως πάντα στην εξώπορτα με δάκρυα στα μάτια και με ένα θλιμμένο πρόσωπο. Τη διαβεβαίωνα πάντα πως την αγαπώ και πως είναι καλή κοπέλα, ενώ της προσέφερα πάντα διάφορες νόστιμες κροκέτες και μεζέδες.
Μετά τον πρώτο καιρό η Ήρα εξοικειώθηκε μαζί μας και κυρίως μαζί μου και άρχισα να την παίρνω στους καθημερινούς περιπάτους μου. Όταν με έβλεπε να κρατώ το λουρί συνοδείας η χαρά της ήταν έκδηλη και τα γαυγίσματα της , ήταν ενδεικτικά της διάθεσης της για βόλτα. Όταν μάλιστα επαναλάμβανα τη λέξη πάμε βόλτα, κυριολεκτικώς πετούσε στον αέρα. Στα πρώτα μέχρι της εξώπορτα βήματα ουσιαστικά με έσερνε σαν έλκηθρο στα χιόνια. Όταν διαβαίναμε την εξώπορτα, σταματούσε και περίμενε να κλειδώσω.
Η διαδρομή μας ήταν πάντα έντονη και ήθελε να κάνει εκείνη την επιλογή της διαδρομής. Δεν της έκανα πάντα τη χάρη, όμως πήγαινε πάντα μπροστά κι εγώ ακολουθούσα στο βηματισμό της ο οποίος ήταν σε ρυθμούς βάδην. Με τη γλώσσα βγαλμένη μέχρι τη γη, με βαριά ανάσα δεν διέκοπτε το δρομολόγιο της εκτός και αν συναντούσε κάποια αδέσποτα τα οποία επιχειρούσαν να της επιτεθούν. Αλλά εκείνη πάντα έδειχνε διάθεση αντεπιθέσεως και μόνο με δική μου προσπάθεια συνέχιζε την πορεία της.
Όταν επιστρέφαμε με πήγαινε κατευθείαν στη είσοδο της καγκελόπορτας και με περίμενε εναγωνίως να ανοίξω για να πάει στο χώρο της για να ξεδιψάσει και να ξεκουραστεί. Χωρίς αντίρρηση δέχονταν να βάλω στο γάντζο στο περιλαίμιό της και αμέσως ξάπλωνε κατάκοπη να ξεκουραστεί. Τις πρώτες μέρες θα έλεγε κανείς ότι θα έσκαγε από το τρέξιμο, η γυναίκα μου, όταν την είδε έτσι ξαπλωμένη θορυβήθηκε.
Και ο καιρός περνούσε χωρίς η μια. η Σίντυ να δείχνει να δίνει σημασία και ενδιαφέρον για την Ήρα και το ίδιο η Ήρα να δείχνει αδιαφορία προς τη Σιντυ.
Όμως μέσα τους υπήρξε και κρυφόκαιγε η ζήλια και η αντιπαλότητα, ποια από τις δύο θα έχει την αποκλειστικότητα στην αγάπη μας .Βέβαια όταν κάποια από τις φορές ετύχαινε να διασταυρωθούν στη διαδρομή προς την έξοδο επιχειρούσαν κάποιες απόπειρες καυγά. Όμως με τη δική μου παρέμβαση δεν συνέβη να γίνει κάτι τέτοιο.
Ώσπου πέρασαν οι μέρες του καλοκαιριού που αφιερώθηκαν στη δική μου περιπέτεια .Ένα πρόβλημα υγείας με κράτησε μακριά από τις ενασχολήσεις μου με τη διατροφή των αγαπημένων μου φίλων και κυρίως μακριά από κάθε ενασχόληση για την φροντίδα τους.
Έτσι ένα βραδινό όταν ο συνδετικός γάντζος στο περιλαίμιο της Ήρας χαλάρωσε άφησε ελεύθερη και κινήθηκε να κυριαρχήσει στο χώρο της αυλής στον οποίο απολάμβανε την ελευθερία κινήσεων η Σίντυ.
Χωρίς μα αντιληφθούμε εγκαίρως την απελευθέρωση της Ήρας ήρθε αμέσως σε αντιπαράθεση μαζί της σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου. Η σκληρότητα της Ήρας και η μαλθακότητα της Σιντυ προμήνυε και το αποτέλεσμα της σκληρής αντιπαράθεσης.
Η δαγκωματιές εκατέρωθεν ήταν οι πρώτες βολές που έβαψαν τον τόπο με αίματα. Οι φωνές κάθε μιας με επιφωνήματα του καυγά ήταν εις επήκοο όλων μας, κάπως καθυστερημένα. Στη θέα της σύγκρουσης κι ενώ εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε άλλο μέσο στο χώρο με το οποίο να είναι δυνατός ο διαχωρισμός των συμπλεκομένων η χρήση ενός μαδεριού οικοδομικών εργασιών από το γιό μου πέτυχε το σκοπό του. Αυτό το τεράστιο ξύλο λειτούργησε σαν διάμεσος για να λήξη η αντιπαράθεση, αφού από ψηλά χτύπησε και τα τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και τις έκανε να απομακρυνθούν από το χώρο. Εκείνη στη στιγμή βρήκα την ευκαιρία να ανοίξω την πόρτα του γραφείου μου και να οδηγήσω με κάποια βία τη Σίντυ στο εσωτερικό του. Ταραγμένη όπως ήταν από την συμπλοκή, τις δαγκωματιές και τα αίματα που έτρεχαν από τις πληγές της . αποκαμωμένη ξάπλωσε στο πάτωμα του γραφείου και διανυχτέρευσε σε ακινησία στην ίδια θέση.
Η Ήρα που κι εκείνη δέχθηκε κάποιες δαγκωματιές στο κεφάλι και στο σώμα από την Σίντυ αλλά και το χτύπημα που δέχθηκε από την πτώση του μαδεριού πήρε το δρόμο για την επικράτεια της στο πίσω μέρος της αυλής. Στην προσπάθεια που έκανε η σύζυγος μου να την ηρεμήσει και να την κάνει να καθίσει στο χώρο της προσπάθησε να της δείξει την αγάπη της και το ενδιαφέρον της, πλην εκείνη παρεξηγώντας τις προθέσεις της, υπό το κράτος της συγχύσεως και του φόβου από το χτύπημα που δέχθηκε με το ξύλο, παρερμηνεύοντας την κίνηση του χεριού της έδειξε επιθετική συμπεριφορά και της δάγκωσε τον αριστερό βραχίονα, ενώ της τράβηξε με νεύρο τη ρόμπα μέχρι του σημείου να της απογυμνώσει το χέρι.. Πλέον η προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας εστιάσθηκε στην παροχή πρώτων βοηθειών και στην επούλωση των πληγών από το δάγκωμα της Ήρας, η οποία εκείνο το βράδυ παρέμεινε κυρίαρχος στο χώρο αφού η Σίντυ περιορίστηκε στο να διανυχτερεύσει στο γραφείο μου.
Η νύχτα αλλά και η ώρα δεν επέτρεπαν, παρά την προσπάθεια αναζήτησης κάποιας συνδρομής από το Σύλλογο Μέριμνας Ζώων ,κάτι που συνέβη την μεθεπομένη.
Δεν θα περιγράψω την προσπάθεια των εκπροσώπων του Συλλόγου να ναρκώσουν και να επιβιβάσουν σε κλούβα την δράστιδα των επεισοδίων της περασμένης βραδιάς.
Όμως η όλη διαμάχη μεταξύ των δύο θηλυκών έδειξε πως η ζήλεια δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων, αλλά είναι συναίσθημα που κυριαρχεί και στα ζώα τα οποία εμείς τα λογικά όντα χαρακτηρίζουμε ως στερούμενα λογικού και συναισθημάτων.
Η προσπάθεια κυριαρχίας στον κόσμο δεν είναι προνόμιο ανθρώπινο. Υπάρχει διάθεση κυριαρχίας και από άλλα όντα του πλανήτη μας ατυχώς….
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

MEΙΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ

MEΙΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Δικηγόρου
Αντιπροέδρου Ανωτάτης Συνομοσπονδίας
Πολυτέκνων Ελλάδος
Ίσως να ήταν εντιμότερο για την Κυβέρνηση να ψηφίσει διάταξη με την οποία να δηλώνει ότι οι πολύτεκνοι δεν εξαιρούνται από την καταβολή του ειδικού τέλους ακινήτων.
Και τούτο διότι για το χαράτσι που καθιέρωσε να εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, για ηλεκτροδοτούμενες δομημένες επιφάνειες αντιμετωπίζει τους πολυτέκνους όπως τους αγάμους.
Αυτή η αντιμετώπιση γίνεται φανερή από τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να έχουν οι πολύτεκνοι για να τύχουν του μειωμένου συντελεστή ή να τύχουν απαλλαγής από το ειδικό τέλος.
Στο άρθρο 53 του Ν. 4021/2011 (ΦΕΚ 218/Α/3-10-2011) που γίνεται λόγος για την επιβολή Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών προβλέπονται τα εξής:
«Τέλος με μειωμένο συντελεστή 0,5 ευρώ ανά μ2 δικαιούνται οι παρακάτω κατηγορίες: 1.Πολύτεκνοι με τις παρακάτω προϋποθέσεις:
α. Το ακίνητο να ιδιοκατοικείται
β. Τα τέκνα τους να τους βαρύνουν φορολογικά, κατά το οικονομικό έτος 2011, σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 2238/1994).
γ. Το οικογενειακό εισόδημα κατά το προηγούμενο έτος, του έτους επιβολής του τέλους, να είναι μέχρι 30.000 ευρώ.
2.Ανάπηροι οι ίδιοι ή που έχουν πρόσωπο που τους βαρύνει φορολογικά, κατά την έννοια της περιπτώσεως θ’ της παρ. 5 του άρθρου 6 του κώδικα Φορολογίας εισοδήματος, δηλαδή οι ολικώς τυφλοί, καθώς και στα πρόσωπα που παρουσιάζουν βαριές κινητικές αναπηρίες που η αναπηρία τους υπερβαίνει το ποσοστό 80%.
Από την καταβολή του ειδικού τέλους απαλλάσσονται οι εξής κατηγορίες πολιτών:
α)Μακροχρόνια άνεργοι, εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ ή στους καταλόγους προσφερομένων προς εργασία του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας και των παραρτημάτων του ή του λογαριασμού ανεργίας προσωπικού ημερήσιων εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης ή του λογαριασμού ανεργίας τεχνικών τύπου Αθηνών και Θεσσαλονίκης, εφόσον το οικογενειακό τους εισόδημα, κατά το προηγούμενο έτος, του έτους επιβολής του τέλους, δεν υπερβαίνει το ποσό των 12.000 ευρώ που προσαυξάνεται κατά 4.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο τέκνο.
β)Άνεργοι που επιδοτήθηκαν λόγω τακτικής επιδότησης από τους ως άνω φορείς και λογαριασμούς κατά τους έξι (6) τουλάχιστον από τους δώδεκα μήνες που προηγούνται της ημερομηνίας έκδοσης του λογαριασμού ηλεκτρικού ρεύματος, εφόσον το οικογενειακό τους εισόδημα, κατά το προηγούμενο έτος, του έτους επιβολής του τέλους, δεν υπερβαίνει το ποσό των 12.000 ευρώ που προσαυξάνεται κατά 4.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο τέκνο.
Και για τις δύο πιο πάνω περιπτώσεις (Τέλος με μειωμένο συντελεστή και απαλλαγή από το ειδικό τέλος) θα πρέπει να συντρέχουν επιπροσθέτως και οι παρακάτω προϋποθέσεις:
α.Η αξία της ακίνητης περιουσίας τους να μην υπερβαίνει τις 150.000,00 ευρώ + 10.000,00 ευρώ για κάθε προστατευόμενο τέκνο.
β.Το ακίνητο να μη βρίσκεται σε τιμή ζώνης άνω των 3.000,00 ευρώ.
γ.Για το πλέον των 120 τ.μ. εμβαδόν του ακινήτου που προσαυξάνεται κατά 20 τ.μ. για κάθε προστατευόμενο τέκνο και μέχρι 200 τ.μ.
1.‘Aτομα που υπολογίζονται ότι βαρύνουν το φορολογούμενο είναι:
α. Ο ή η σύζυγος που δεν έχει φορολογούμενο εισόδημα.
β. Τα ανήλικα άγαμα τέκνα.
γ. Τα ενήλικα άγαμα τέκνα τα οποία δεν έχουν υπερβεί το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του και σπουδάζουν σε αναγνωρισμένες Σχολές ή Σχολεία του εσωτερικού ή εξωτερικού, καθώς και εκείνα τα οποία παρακολουθούν δημόσια ή ιδιωτικά Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης στο εσωτερικό.
Ειδικά, για τα παιδιά του προηγούμενου εδαφίου, καθώς και για τα εκείνα που δεν σπουδάζουν, το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θεωρούνται προστατευόμενα μέλη παρατείνεται μέχρι και δύο (2) έτη, εφόσον κατά τα έτη αυτά είναι εγγεγραμμένα στα μητρώα ανέργων του Ο.Α.Ε.Δ..
δ. Τα άγαμα τέκνα τα οποία δεν υπάγονται στην προηγούμενη περίπτωση, εφόσον υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία.
ε. Τα τέκνα που είναι άγαμα ή διαζευγμένα ή τελούν σε κατάσταση χηρείας, εφόσον παρουσιάζουν αναπηρία εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω από διανοητική καθυστέρηση ή φυσική αναπηρία.
στ. Οι ανιόντες και των δύο (2) συζύγων.
ζ. Οι αδελφοί και οι αδελφές και των δύο συζύγων που είναι άγαμοι ή διαζευγμένοι ή τελούν σε κατάσταση χηρείας, εφόσον παρουσιάζουν αναπηρία εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω από διανοητική καθυστέρηση ή φυσική αναπηρία.
η. Οι ανήλικοι ορφανοί από πατέρα και μητέρα, συγγενείς μέχρι τον τρίτο βαθμό οποιουδήποτε από τους συζύγους.
2.Τα πρόσωπα, που αναφέρονται στις παραπάνω αναφερόμενες περιπτώσεις (περ. β΄ έως η΄), θεωρούνται ότι βαρύνουν το φορολογούμενο εφόσον συνοικούν με αυτόν και το ετήσιο φορολογούμενο και απαλλασσόμενο εισόδημά τους δεν υπερβαίνει το ποσό των δύο χιλιάδων εννιακοσίων (2.900) Ευρώ ή το ποσό των έξι χιλιάδων Ευρώ αν αυτά παρουσιάζουν αναπηρία εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω από διανοητική καθυστέρηση ή φυσική αναπηρία ή ψυχική πάθηση.
Για την εφαρμογή των διατάξεων του πρώτου εδαφίου αυτής της παραγράφου στο όριο του εισοδήματος δεν λαμβάνονται υπόψη τα εισοδήματα που αποκτώνται από το δικαιούχο:
α. Το τεκμαρτό εισόδημα από ιδιοκατοίκηση γενικά ή από την παραχώρηση της χρήσης ακινήτου χωρίς αντάλλαγμα σε πρόσωπα που είναι συγγενείς με αυτόν μέχρι το δεύτερο βαθμό εξ αίματος.
β. Τα εισοδήματα των ανηλίκων τέκνων, που κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 προστίθενται στο συνολικό εισόδημα του γονέα.
γ. Έσοδα από διατροφή που καταβάλλεται στο ανήλικο με δικαστική απόφαση ή ύστερα από συμφωνία που καταρτίστηκε σε Συμβολαιογραφικό έγγραφο. Δεν θεωρείται ότι βαρύνει το φορολογούμενο αν ο ανήλικος αποκτά εισόδημα από εμπορικές ή γεωργικές επιχειρήσεις ή αμοιβές από την άσκηση ελευθέριου επαγγέλματος, ανεξάρτητα από το ποσό του εισοδήματος, εκτός αν το σχετικό δικαίωμα περιήλθε στον ανήλικο από κληρονομιά και
δ. Το εξωιδρυματικό επίδομα της περ. ε΄ της παρ. 5 του άρθρου 6 του Κ.Φ.Ε. και τα προνοιακά επιδόματα που χορηγούνται σε άτομα με διάφορες αναπηρίες. (Άρθρο 7 του Ν. 2238/1994 (Φ.Ε.Κ. 151/Α/16-9-1994), όπως τροποποιήθηκε )

-

ΕΝΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΘΙ

ΕΝΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΘΙ
Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Δκηγόρου
Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.

Ο υπουργός Εσωτερικών Χάρης Καστανίδης δήλωσε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει δημοψήφισμα για τους τρόπους επίλυσης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και την εντεινόμενη οικονομική κρίση.
Σύμφωνα με το άρθρο 44 του ισχύοντος Συντάγματος της χώρας, είναι δυνατό ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύσσει δημοψηφίσματα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Δημοψήφισμα επίσης προκηρύσσονται και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων.
Ο Υπουργός Εσωτερικών κ .Καστανίδης μιλώντας στη Βουλή είπε πως το ερώτημα που θα διατυπωθεί θα είναι ερώτημα που αφορά τα θεμελιώδη συμφέροντα του Ελληνικού λαού εν όψει της συγκεκριμένης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης.
Σε προσπάθεια υλοποίησης αυτής της «απειλής» ψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο στη Βουλή με τις ψήφους της Κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η εισηγήτρια Μαρία Κυριακοπούλου ανακοινώθηκε ότι υπεραμύνθηκε του νομοσχεδίου και τόνισε ότι το νομοσχέδιο διευρύνει την άμεση και συμμετοχική δημοκρατία ενώ κάλεσε τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως να μην υποβιβάζουν την κρίση του ελληνικού λαού.
Πάνω σ’ αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες είναι καλό να κάνουμε μερικές διαπιστώσεις και να συναγάγουμε ορισμένα συμπεράσματα.
Αν κανείς επιθυμεί να μην υποβαθμίζει και υποβιβάζει την κρίση του Ελληνικού λαού οφείλει παρόμοια νομοσχέδια να έχει φέρει προς επιψήφιση στα πρώτα μετά την μεταπολίτευση χρόνια και όχι εσπευσμένα και ευκαιριακά.
Στα χρόνια που πέρασαν υπήρξαν ζητήματα που ο λαός θα μπορούσε κυρίαρχα με δημοψηφίσματα να αποφανθεί για ζητήματα που είχαν άμεση σχέση με το μέλλον του και την πορεία της χώρας. Όμως ο λαός αγνοήθηκε.
Υπήρχαν ζητήματα όπως η είσοδος της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ στην Ε.Ε. η τέλεση ή μη των Ολυμπιακών αγώνων στη χώρα μας, η υπαγωγή της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ, το ζήτημα των ταυτοτήτων και της κάρτας του πολίτη, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων ,ο χωρισμός εκκλησίας και Πολιτείας κ.α. που όφειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύξει σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος, Δημοψήφισμα.
Εάν η Κυβέρνηση ήθελε να λάβει υπ’ όψιν του τη βούληση του Ελληνικού Λαού όφειλε προ της προσφυγής σε δανεισμό στο Δ.Ν.Τ. και της υπογραφής του μνημονίου να καλέσει το λαό σε δημοψήφισμα αφού τον ενημερώσει προηγουμένως γιατί η κατάσταση της οικονομίας της χώρας βρέθηκε σ’ αυτά τα χάλια.
Σήμερα η επίκληση προσφυγής σε δημοψήφισμα ομοιάζει με απειλή προς το λαό. Επιθυμεί να μεταφέρει στο λαό την ύστατη μάλιστα στιγμή τις ευθύνες για την καταστροφή της οικονομίας και τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής.
Άκουσα και προσωπικά τον κ. Υπουργό των Εσωτερικών να μιλάει από το βήμα της Βουλής κι ένοιωσα πως με ένα αυστηρό ύφος απειλούσε να μας δείρει λες κι εμείς «σπάσαμε το βάζο».
Η τακτική του εκφοβισμού μπορεί να αποτελέσει κακής ποιότητας μηχανισμό με συνέπειες για την πολιτική ζωή της χώρας.
Ένας λαός απληροφόρητος ,χωρίς εξηγήσεις γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, γιατί εκείνοι που έκαναν καταχρήσεις του δημόσιου πλούτου παραμένουν ατιμώρητοι, γιατί δεν έχουν επιστραφεί τα κλεμμένα γιατί οι υπεύθυνοι των σκανδάλων και των ζημιών του Ελληνικού Δημοσίου κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη στήριξης της όποιας κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.
Τις συσσωρευμένες ευθύνες της η κυβέρνηση δεν μπορεί να μετακυλήσει με ένα ναι ή με ένα όχι που θα θελήσει να αποσπάσει με εκβιασμό.
Σίγουρα ο λαός θα πρέπει να ερωτάται για ζητήματα κρίσιμα για τα θέματα της χώρας μας, πάντα όμως έγκαιρα και όχι κατόπιν εορτής. Σήμερα όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση δύο ενδεχόμενα υπάρχουν ή ο λαός εγκρίνει την οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης και την πολιτική της ή με ένα όχι τις απορρίπτει και μοιραία η χώρα οδηγείται σε εκλογές.
Εξαρτάται μ’ αυτό το δημοψήφισμα τι επιδιώκει η κυβέρνηση. Οι αλλεπάλληλες αλλαγές κυβερνητικής πολιτικής τα πισωγυρίσματα, οι αυτοσχεδιασμοί και οι κινήσεις υπό την πίεση της τρόικας έχει φέρει το λαό σε κατάσταση απελπισίας και απόγνωσης .
Σίγουρα ότι κι αν αποφασίσει σε ένα ενδεχόμενο δημοσίευμα δεν θα είναι προϊόν ψύχραιμης και ήρεμης σκέψης.
Η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε δεινή θέση από την αδιέξοδη πολιτική της και από την προσπάθεια που καταβάλει για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Ακόμη η πρόταση από τον Υπουργό Εσωτερικών για διενέργεια δημοψηφίσματος αποδεικνύει τον πανικό που διακατέχει τα κυβερνητικά στελέχη τα οποία αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική τους συνεχίζει να είναι αναποτελεσματική και αδιέξοδη.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο λαός χρειάζεται περισσότερο σεβασμό και περισσότερη υπευθυνότητα στο χειρισμό κυβερνητικών ευθυνών ,ο φόβος που αφειδώς σπέρνεται δεν πρόκειται να φέρει καλούς καρπούς.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ

ΟΤΑΝ φέρανε τον Αντρούτσο στην Αθήνα, τον κλείσανε στο φράγκικο πύργο της Ακρόπολης, την Κούλια όπως τη λέγανε [Βρισκόταν στην είσοδο της Ακρόπολης και τη γκρέμισαν το 1878] , βάζοντάς του βαριά σίδερα στα χέρια και στα πόδια. Για δεσμοφύλακα είχε τον παλιό του οχτρό, τον φοβερό Παπακώστα. Ο Pecchio, που επισκέφτηκε εκείνες τις μέρες την Αθήνα κ' έμαθε πως μέσα στον πύργο βρισκόταν φυλακι¬σμένος ο Οδυσσέας, γυρεύει να τον δει μα δεν του δίνουν την άδεια.
Στ' αναμεταξύ ο Γκούρας, παρ' όλα όσα τούλεγε ο Τριανταφυλλίνας, ο άλλος μεγάλος οχτρός του Ανδρούτσου, δίσταζε να τον σκοτώσει. Τον στέλνει, λοιπόν, στ' Ανάπλι για να πάρει την τελική απόφαση της κυβέρνησης. Γυρίζει έπειτα από λίγο στο στρατόπεδο, που βρισκόταν κά¬που όξω από την Αράχωβα, φέρνοντας ένα γράμμα του Κωλέτη προς τον Γκούρα, όπου σ' αυτό ο παλιός γιατρός τού Αλήπασα τούγραφε να κά¬νει ό,τι θα τού πει ο Τριανταφυλλίνας.
Αφού κάθησαν κάτω από μια ελιά και τα κουβέντιασαν, ο Γκούρας δε φωνάζει το γραμματικό του, μα γράφει ο ίδιος, με τα λιγοστά γράμ¬ματα που ήξερε, δυο λόγια σ' ένα χαρτί για τον Μαμούρη, που τον είχε αφήσει φρούραρχο στο κάστρο της Αθήνας. Το διπλώνει και γυρεύει να το σφραγίσει με βουλοκέρι, μα όπως φύσαγε δεν τα καταφέρνει και το δίνει στο Γεωργαντά να πάει σε κάποιο απάγγειο μέρος να το βουλώσει. Αυτός, που υποψιάστηκε, μπαίνει σ' ένα ξωκκλήσι που είταν παρακεί και πριν το σφραγίσει το ξεδιπλώνει και ρίχνει μια γρήγορη ματιά. Ο Γκούρας πρόσταζε, με τόση μυστικότητα τον Μαμούρη, «να πουλήσει το λάδι γιατί η τιμή του θα πέσει». Κι ο Γεωργαντάς μπαίνει με μιας στο συνθηματικό νόημα τούτης της παραγγελίας και γράφει: «. . . Με συντριβήν της καρδίας μου είδα τα τεκταινόμενα και τον χαϊμόν του Οδυσσέως». [Αθηναϊκών Αρχείον «Ανάμνησις Α. Γεωργαντά», σ. 266].
Παίρνει το σφραγισμένο γράμμα για το «λάδι» ο Τριανταφυλλίνας και φεύγει αμέσως για την Αθήνα. Έπειτα από δυο - τρεις μέρες, τη νύχτα στις 4 με 5 του Ιούνη, ο Μαμούρης, ο Τριανταφυλλίνας κι ο Παπακώστας πνίξανε τον Αντρούτσο μέσα στη φυλακή του. Ο μοναδικός μάρ¬τυρας της κολασμένης τούτης πράξης, ο Κωνσταντίνος Καλατζής, ανι¬στόρησε, γέρος πια, όλα τα καθέκαστα στο δικηγόρο Σπ. Φόρτη κι αυτός, έπειτα από χρόνια, στις 25 του Δεκέμβρη 1898, δημοσίεψε τούτη δω τη δραματική αφήγηση στους «Καιρούς» :
«. . . Ήτο η τρίτη των Χριστουγέννων του 1863 έτους ημέρα, ενθυμού¬μαι καλώς, την εποχήν την εσημείωσα, διότι μοι επροξένησε βαθείαν αυτή εντύπωσιν και φρίκην εξ όσων κατ' αυτήν ήκουσα και απεμνημόνευσα.
»Περί την εσπέραν της ημέρας ταύτης, χάριν της μεγάλης εορτής, μας επεσκέφθη ο αείμνηστος της φάλαγγος ταγματάρχης, ο γενναίος εκείνος του ιερού αγώνος στρατιώτης, ο λεβέντης και ευθυτενής ως υψίκορμος κυπάρισσος γέρων Κωνσταντίνος Καλατζής. Επειδή ην χειμών δριμύς τον ωδήγησα εις το χειμωνιάτικο, όπου ην η εστία, εν η έλαμπε και διέπρεπε πυρά ωραία και ζηλευτή, τρεφόμενη από ξηρός σχίνων και κοτίνων ρίζας.
»Μετά τας αμοιβαίας επί ταίς εορταίς ευχάς, εγώ, όστις εμμανώς ηγάπων τας ιστορίας και τα διηγήματα του ιερού αγώνος, εξ ων πλείστα πολλάκις είχεν ημίν διηγηθή ο καλός ταγματάρχης ιδίως δ' επειδή, ως εγίνωσκον, ην αυτόπτης των κατά την τελευτήν του στρατηγού και αυτήκοος, τον παρακάλεσα θερμώς να μας διηγηθή ταύτα. Εις την παράκλησίν μου βαρύ στενάξας και μετά μεγάλην του γενναίου του στήθους ανάπλασιν, μοι απήντησε : «Τι τα θέλεις αυτά τώρα, παιδί μου, αυτά πέρα¬σαν πλέον ας όψονται οι αίτιοι»˙ εδίσταζε δε να αρχίση. Τη επιμόνω όμως παρακλήσει μου προβάντος εκ περιεργείας μέχρι φορτικότητος, ήρξατο διηγούμενος τα της τελευτής του στρατηγού ως εξής:
»—Επειδή επιμένετε τόσον, ακούστε πως συνέβη του στρατηγού ο θάνατος• από καιρόν τον είχον φυλακίσει εις την μεγάλην της Ακροπό¬λεως Κούλιαν˙ του είχαν βάλει εις τα χέρια και τα πόδια σίδερα με μπάλαις βαρειαίς˙ τροφήν δεν του έδιδαν τακτικά, ούτε καλήν, ούτε στρώμα. Όταν εγώ τον είδα εις την φυλακήν ήτο ανάλλαγος, λερωμένος, κουρε¬λιασμένος με ένα κοντοκάππι και με τον ιστορικόν του καλογηρόσκουφον λυγδωμένον από την λέραν.
» Την νύκτα εκείνην όπου εχάθη, εγώ ήμουν σκοπός εις την πόρτα της Κούλιας η οποία ήτο κλειδωμένη. Ήτο νύκτα πολύ σκοτεινή δεν έβλεπες το δάκτυλό σου, έπεφτε ψιλή βροχή και ήμην τυλιγμένος με την κάππαν μου, ήσαν περασμένα τα μεσάνυχτα, όταν βλέπω τεσσάρας άνδρας να έρχωνται προς την φυλακήν.
»Ο ένας κρατούσε φανάρι, ήσαν δε αρματωμένοι καλά ένας άλλος εστάθη ολίγον μακράν και δεν τον είδον καλά ποίος ήτο˙ άλλ' ως εννόησα ήτο ο επί κεφαλής των ήτο η έφοδος προς επιθεώρησιν της φυλακής˙ ήσαν γνωστοί μου, ο Τριανταφυλλίνας, ο Τζαμάρας και ο Μαμούρης και ένας στρατιώτης Σουλιώτης, του οποίου δεν ενθυμούμαι τώρα το όνομα.
»Άμα επλησίασαν αμέσως έγινεν «αλλαγή» και άντ' εμού έθεσαν σκοπόν τον στρατιώτην εκείνον εγώ δε διετάχθην αμέσως να υπάγω να κοιμηθώ. Αμέσως απεμακρύνθην εις το σκότος. Αλλ' υποπτευθείς απαίσια δια τον στρατηγόν κρυφά κατεσκόπευον τας κινήσεις των, πλησιάσας ικανώς απαρατήρητος ως εκ του ψηλαφητού σκότους• ήκουσα τον κρότον των κλείθρων της φυλακής. Την ήνοιξαν και εισήλθον εις τον Πύργον οι τρεις, ο δε σκοπός έστεκεν εις την μισοανοιχτήν πόρταν της φυλα¬κής. Άμα είσήλθον αυτοί μέσα, ηκούσθη ο κρότος των αλυσίδων των δεσμών του στρατηγού, όστις βεβαίως με την απροσδόκητον ταύτην επίσκεψιν θα εσηκώθη. Τον ήκουσα να λέγη προς αυτούς: «Ωρέ, ξέρω καλά ποιος σας έστειλε σας εδώ και γιατί ήρθατε τέτοια ώρα εδώ μέσα. Δε μ' λύνετε τόνα μου χέρι να σας δείξω ποιος είμαι και πως με λένε; Αυταίς εδώ τις σαπιοκοιλιαίς δεν τις συνερίζομαι, μα συ μωρέ Γιάννη,[τον Μαμούρη] γιατί;»
»Εις ταύτα αμέσως, ως ενόησα εκ της ταραχής η οποία ηκολούθησεν, επετέθησαν κατά του δεσμίου. Ήκουσα το βόγγημα, τους αναστε¬ναγμούς και μούγκρισμα του λεονταργιού εκείνου και η καρδιά μου εραγίζετο. Και μετά ταύτα σιωπή τελεία. . .
»Μετ' ολίγον είδον τους τεσσάρας να βαδίζωσιν προς το τείχος της Ακροπόλεως το βλέπον προς το μέρος του Μακρυγιάννη με το φανάρι. Εκεί ηκούετο κτύπος όμοιος μ' εκείνον που γίνεται όταν εμπήγουν στύλον εις την γην.
»Κατόπιν τους είδα πάλιν να γυρίζουν εις την Κούλιαν, άφ' όπου επήραν βαρύ τι πράγμα και το επήγαν μαζί μετά δυσκολίας εις το μέρος όπου ήκουον τον κρότον. Εκεί κάτι έκαμνον ανακατευόμενοι και μετ' ολίγον πάλιν ήκουσα κτύπον πέτρας η οποία κτυπά επί της άλλης πέτρας. Αμέσως δε μετά τούτο εκείνοι μεν έγιναν άφαντος εγώ δε σιγά επήγα εις το κατάλυμά μου.
»Το πρωί άμα εσηκώθην έμαθον ότι είχε διαδοθή πανταχού, ότι ο Οδυσσεύς δραπετεύσας την νύκτα και θελήσας δια σχοινίου δεδεμένου να καταβή από το τείχος της Ακροπόλεως, κοπέντος του σχοινίου, κατέπεσεν από του ύψους και εφονεύθη.
»Όπως όλος ο κόσμος επήγα και εγώ και είδα τα έξης : Εις το μέρος όπου ήκουον τους κτύπους ήτο μπηγμένο μεγάλο παλούκι, δεμένο δε εις αυτό ακόμη τεμάχιον τριχιάς της οποίας η άκρη εφαίνετο ξασμένη. Όταν δε επήγα κάτω είδον το πτώμα τού άτυχους στρατηγού φέρον εις την μέσην δεμένον από έξω από το κοντοκάππι του ένα μακρύ κομμάτι τριχιάς. Το στόμα του ήτο καταματωμένον το επάνω και το κάτω χείλος του ήταν κομμένα σαν δαχτυλίδι στρογγυλά, σαν να τα χτύπησε κανείς και να τα 'κοψε με το στόμα ντουφεκιού ή πιστόλας.
»Ο λαιμός του είχε μαυρίλαις και σημάδια από νύχια, εστάλη ένας άλλος ιατρός να κάμη νεκροψίαν και έκθεσιν περί του θανάτου του˙ έμαθα δε ότι, επειδή επιστοποίησεν ότι ο θάνατος προήλθεν εκ βίας, διότι τα σημεία αυτής ήσαν φανερά, έσχισαν την έκθεσιν αυτού και έκαμαν άλλην [Η ψεύτικη ιατροδικαστική αύτη έκθεση, που το πρωτότυπο της σώθηκε, συντάχτηκε από τον Ιταλό ντόκτορα Vitali, υποπρόξενο τού Βασιλείου της Νάπολης στην Αθήνα. Είναι γραμμένη Ιταλικά και τελειώνει με τούτη δω την ανήκουστη απόνα γιατρό σε πιστοποιητικό θανάτου φράση : «. . . Επέφερον (τα τραύματα) αυτοστιγμεί τον θάνατον, άξιον εις κακούργον προδότην της πατρίδος». Τον signor Vitali από τη Νάπολη τον έκαιγε πάρα πολύ η προδοσία τού Αντρούτσου και δε μπορούσε να κρατηθεί, να μην τον πει κακούργο και προδότη! Ε τι κάνει σε τέτοιους ανθρώπους το παραδάκι.]δια της οποίας εβεβαιούτο ότι του στρατηγού ο θάνατος προήλθεν εκ πτώσεως αυτού από μέρους υψηλού˙ μετά ταύτα έγινεν η κηδεία του πολύ καταφρονεμένη και χειρότερα και τού τελευταίου καταδίκου˙ τον έθαψαν σαν σκυλί εις τον ναόν τού Αγίου Δημητρίου, προς δυσμάς της Ακροπόλεως».

Αυτό στάθηκε το τέλος τού ήρωα, που στις αρχές της επανάστασης μπήκε, πιάνοντας το μαντήλι και χορεύοντας και τραγουδώντας, στο Χάνι της Γραβιάς.
Τα δυο αυτά εγκλήματα, της Μαύρης Τρούπας και της Κούλιας της Ακρόπολης, δεν τα ιστορήσαμε βέβαια μονάχα για τη δραματικότητά τους. Πολλοί είναι εκείνοι, ξέχωρα οι πιο επίσημοι από τους ιστορικούς μας, που για το φόνο τού Αντρούτσου ρίχνουν όλα τα βάρη στον Γκούρα. Άλλοι πάλι παραδέχουνται την ευθύνη τού Κωλέτη, όχι όμως και τού Μαυροκορδάτου. Τον Αντρούτσο, πολιτικάντηδες και προύχοντες, το ίδιο όλοι τον μισούσαν. Πολλές φορές θέλησαν να τον σκοτώσουν και στο τέλος το πέτυχαν. Όχι μονάχα ο Κωλέτης κι ο Μαυροκορδάτος, μα και πολλοί άλλοι, από καιρό προετοίμασαν, για τούτη την πράξη, τον Γκούρα.
Τα δυο αυτά εγκλήματα, του Τρελώνη και τού Αντρούτσου, σε τόσο λίγο καιρό τόνα άπ' τ' άλλο, μας δείχνουν πως είταν συνταιριασμένα. Για τη δολοφονία τού Τρελώνη δε χρησιμοποιήθηκαν Έλληνες μα Εγ¬γλέζοι, έπειτα από υπόδειξη της κυβέρνησης, όπως παραδέχεται κι αυτός ο Τρικούπης. Και την υπόδειξη αυτή δεν είχε τη δύναμη να την κάνει από μόνος του ο Κωλέτης. Ποτέ ο Φαίντων κι ο Ουάϊτκομπ δε θα εχτελούσαν μια τέτοια προσταγή τού Κωλέτη, αρχηγού της Γαλλικής φατρίας. Μοναχά ο Μαυροκορδάτος μπορούσε νάχει τόση επιρροή πάνω τους, για να τους σπρώξει να σκοτώσουν ένα συμπατριώτη τους. Κι ούτε κι αυτός θ' αποτολμούσε να βάλει Εγγλέζους να δολοφονήσουν Εγγλέζο, δίχως την υπόδειξη ή τουλάχιστο την έγκριση της μυστικής υπηρεσίας στην Ελλάδα.
Τη δολοφονία του Αντρούτσου την οργάνωσαν ο Μαυροκορδάτος κι ο Κωλέτης και την απόπειρα ενάντια στον Τρελώνη οι Εγγλέζοι με τον Μαυροκορδάτο, γιατί ενώ τον στείλανε για πράκτορα, είχε την αποκοτιά να επηρεαστεί από τον αγώνα τού λαού μας για τη λευτεριά του κι αρνήθηκε να παίξει το παιχνίδι τους.

Δημήτρης Φωτιάδης

ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ Ή ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ;

ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ Ή ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ
Ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ;
Δημήτρη Φωτιάδη

ΑΠΟ πολλά τώρα χρόνια με τραβούσε η καταπληχτικά μορφή του Γιου της Καλογριάς. Πολλές φορές έλεγα ν' αρχίσω να γράφω τη ζωή του και πάλι το ξαποφάσιζα. Οι πιότεροι δισταγμοί μου είχαν αιτία, πως δε μπορούσα να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση σε τούτο το πρόβλημα: Ο Καραϊσκάκης σκοτώθηκε ή δολοφονήθηκε : Τώρα είμαι κ' εγώ σίγουρος, όπως κι ο Βλαχογιάννης, πως το βόλι που του πήρε τη ζωή δε ρίχτηκε από τούρκικο, μ' από δολοφονικό χέρι. Αυτή όμως η γνώμη μας δε φτάνει, βέβαια, στον αναγνώστη. Γι’ αυτό και θ' ανιστορήσουμε, με κάθε λεπτο¬μέρεια, το πως χτυπήθηκε.
Χαραχτηριστικό στέκεται πως κανείς άπ' όσους γράψανε για τα περι¬στατικά όπου πληγώθηκε ο Καραϊσκάκης δε συμφωνάει ο ένας με τον άλλον. Τούτο φανερώνει πως κάτι έτρεξε. Για να πάρουμε μια ιδέα στα¬χυολογούμε μερικές αφηγήσεις, που οι περισσότερες είναι από ανθρώ¬πους που είταν στο στρατόπεδο τού Πειραιά όταν λαβώθηκε ο Καραϊσκάκης.
Ο Δ. Αινιάνας λέει πως ο Κιουταχής έστειλε ενάντια στον Καραϊσκάκη όλο το ιππικό του : «Oι περί τον Καραϊσκάκη λοιπόν μη δυνάμενο ν' ανθέξουν εις τοσούτον ανωτέραν δύναμιν τρέπονται εις φυγήν1 ο δε Καραϊσκάκης μένων ύστερος εις την αναχώρησιν δια να ενθαρρύνη και τους λοιπούς και να μην αφήση να γένη επιβλαβής η καταδίωξις, πληγώνεται και πίπτει από τον ίππον του˙ αλλά την αυτήν στιγμήν αναλαμβά¬νει πάλιν τας δυνάμεις του, ανεβαίνει εις τον ίππον του και διαμένει ενθαρρύνων το ιππικόν εις το να περιμένη και βοηθή τους πεζούς οπισθοδρομούντας».2 Και παρακάτω γράφει: «Λέγουν ότι εν παρόδω τρόπον τινά ανέφερεν εις αυτούς (τον Χριστόδουλο Χατζηπέτρο και τον Γαρδικιώτη Γρίβα) ότι επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζεν τον αί¬τιον και ότι, αν ήθελε ζήση, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον».3
Ο Αινιάνας τύπωσε τη βιογραφία τού Καραϊσκάκη το 1833 στη Χαλ¬κίδα. Την εποχή εκείνη είταν ξανά παντοδύναμος ο Μαυροκορδάτος και θα το συλλογίστηκε πολύ να μνημονέψει, ακόμα και μ' αυτόν τον τρόπο, τα όσα είπε ο ετοιμοθάνατος ήρωας πως σκοτώθηκε από δικό μας κι όχι από τούρκο.
Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης μας δίνει μια ολότελα διαφορετική περι¬γραφή : «Ήδη δε ακούσας τον ανωτέρω ακροβολισμόν και μαθών ότι έλαβε μέρος εις αυτόν και ο Νικήτας, έδραμεν έφιππος και περί το τέλος της σκηνής έφθασεν εκείσε. Τότε δε δύο Τούρκοι γνωρίσαντες τον Καραϊσκάκην από τους δουλαμάδας του εξήλθον της μάνδρας και ενεδρεύσαντες δεξιά προς την θάλασσαν, ένθα κείται μικρόν τι κτίριο και τι δένδρον, επυροβόλησαν κατ' αυτού και τον επλήγωσαν κατά την γαστέρα»4
Είναι φανερό πως με την αφήγηση του ο Γενναίος Κολοκοτρώνης γυρεύει ν' αντικρούσει τις επίμονες φήμες, πως ο Καραϊσκάκης δολοφο¬νήθηκε. Πρώτα άπ' όλα οι τούρκοι ιδέα δεν είχανε πως λαβώθηκε ο Καραϊσκάκης. Το μάθανε, όπως είπαμε, την άλλη μέρα απόναν αυτόμολο. Όσο για το δέντρο, που μοναχά αυτός το μνημονεύει, το βάζει για να δι¬καιολογήσει το πως, ενώ ο Καραϊσκάκης είταν καβάλα σ' άλογο, το βόλι είχε κατεύθυνση από τα πάνω προς τα κάτω.
Ο Παπαρρηγόπουλος ακολουθάει την αφήγηση του Αινιάνα,5 παρα¬λείποντας όμως εκείνο το κομμάτι, που λέει πως ο Καραϊσκάκης είπε πως σκοτώθηκε από Έλληνα.
Ο Φίνλεϋ, πιστό τσιράκι τού Τσώρτς και τού Κόχραν, μιλάει όχι μονάχα με μνησικακία για τον Καραϊσκάκη, μα και με περιφρόνηση. Τον ονομάζει. . . «άτολμο αρχηγό»!6 Αυτή η κρίση του μας λέει περισσότερο από κάθε έπαινο.
Ο Μακρυγιάννης πάλι βεβαιώνει, πως χτυπήθηκε όταν είταν πια έτοιμος να φύγει: «Άναψε ο πόλεμος πολύ• ήρθε κι ο Καραϊσκάκης. Τότε του λέγω «Σύρε οπίσου να πάψη ο πόλεμος ότι το βράδυ θα κινηθούμεν. — Μου λέγει, στάσου αυτού με τους ανθρώπους κι εγώ φεύγω». Τότε σε ολίγον μαθαίνω ότι εβαρέθη ο Καραϊσκάκης. Πάνω εκεί μαζευόμαστε, τηράμεν ήτανε βαρεμένος εις τ' ασκέλι παραπάνω εις τα φτενά. Μαζοχτήκαμε όλοι εκεί. Μας είπε με χωρατά˙ «Εγώ πεθαίνω, όμως εσείς να είστε μονοιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα». 7
Κι ο Πούλος στο ημερολόγιό του: «Οι αρχηγοί ενωμένοι με την καβαλαρίαν εκτυπούντο και οι Έλληνες μαζί εκυνηγούσαν την Τούρκικην καβαλαρίαν. Εκεί επληγώθη ο Καραϊσκάκης στα νεφρά κακά».8
Ο Περραιβός πάλι μας δίνει μια ολότελα απίθανη εξιστόρηση: «Ενώ ο ήρωας ίσταται έφιππος επί τινά μικρόν γαιόλοφον προπαρασκευάζων τα όπλα δια προσβολήν, γνωρίζεται παρά τίνος ιππέως Οθωμανού, όστις καταβάς εκ του ίππου διευθύνει κατ' εκείνου το όπλον, ρίξας ευστόχως την σφαίραν τραυματίζει καιρίως μεταξύ υπογαστρίου και βουβώνος το φόβητρον των Οθωμανών, και Ελλήνων το περιτείχισμα».9 Αν τα πράματα γίνηκαν έτσι, όπως τα λέει ο Περραιβός, τότες το βόλι έπρεπε να τον είχε χτυπήσει από τα κάτω προς τα πάνω, ένώ, καθώς βεβαίωσαν οι για¬τροί, είχε ολότελα αντίθετη φόρα.
Ο Ζαμπέλιος στον πρόλογο της τραγωδίας του «Γεώργιος Καραϊ¬σκάκης» γράφει: «Την προτερσίαν τού θανάτου του έδραμον εις την Σκηνήν αυτού10 πολλοί στρατηγοί, εξ ων και ο Χριστόδουλος Χ. Πέτρου και ο Γαρδικιώτης Γρίβας ζητούντες πολυειδώς να τον βεβαιώσωσιν ότι η πληγή του δεν ήτο κινδυνώδης. Άλλ' ο Ήρως τοις απεκρίθη τα ακόλουθα αυτολεξεί. «Γνωρίζω από πληγαίς και δεν είναι η πρώτη φορά οπού ελαβώθην. Δεν με μέλλει, βαστάτε μονάχα στα ταμπούρια να μη σάς πνί¬ξουν οι Τούρκοι. Αύριον αν ήμαι ζωντανός ακόμη, ελάτε να σάς πω ένα μυστικόν αν ξεψυχήσω, ελάτε να με θάψετε με τα χέρια σας εσείς οι ίδιοι, με τους οποίους τόσαις φοραίς ενίκησα τον εχθρόν». Κι ο Ζαμπέλιος σε υποσημείωση λέει: «Όποιον μυστικόν ήτον τούτο δεν γνωρίζει κανείς, διότι ο θάνατος επρόλαβε να θερίση την ζωήν τού Ήρωος. Αλλά τις αμφιβάλλει, ότι θα υπέκρυπτε μέγα τι και ενδιαφέρον το μυστικόν τούτο, το οποίον όμως παρεξηγήθη κατά δυστυχίαν τόσον ανοήτως από τινάς Κάλχαντας τού αιώνος μας!» Μ' άλλα λόγια, ο Ζαμπέλιος παραδέχεται πως ο Καραϊσκάκης πήρε στον τάφο του ένα μεγάλο μυστικό, που παρε¬ξηγήθηκε όμως από τους «Κάλχαντας τού αίώνος μας» πως δολοφονήθη¬κε από Έλληνα. Για ν' αναγκαστεί ο Ζαμπέλιος, όταν το 1844 τύπωσε την τραγωδία του, ν' αντικρούσει την κατηγορία αυτή, θα πει πως οι σχε¬τικές φήμες θάταν πάρα πολλές.
Ένα μονάχα χρόνο έπειτα από το θάνατο τού Καραϊσκάκη, ο Γ. Ναύτης τύπωσε το 1828 στο Λιβόρνο της Ιταλίας μια πεντάπραχτη τρα¬γωδία με τον τίτλο «Ο θάνατος τού Καραϊσκάκη». Σ' αυτή λέει πως ο θάνατος τού ήρωα είταν τ' αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας, που γίνηκε στο στρατόπεδο τού Πειραιά από λόγους προσωπικής φιλοδοξίας. Χαραχτηριστικό στέκεται πως τα πρόσωπα της τραγωδίας του, εξόν από τον Καραϊσκάκη, τα κρύβει κάτω από αρχαϊκά ονόματα, όπως Ευθύφρων, Καλλίμαχος. Φιλοπόλεμος, Μεγασθένης, Επίδρομος κτλ.
Και τώρα ερχόμαστε στη μαρτυρία του Κασομούλη, που είναι η πιο σημαντική άπ' όλες. Μα πριν δυο λόγια για το συγγραφέα των «Στρατιωτικών Ενθυμημάτων». Η μεγάλη αρετή του στέκεται η αντικειμενικό¬τητά του. Γυρεύει, πιότερο από κάθε άλλον απομνηματογράφο τού Εικοσιένα, να εξακριβώσει το καθετί που ανιστοράει και δε διστάζει να φα¬νερώσει ακόμα και τις δικές του αδυναμίες. Σπάνια κάνει λάθος σε ημερομηνίες, ονόματα, περιγραφές. Να λοιπόν πως ανιστοράει τα περιστα¬τικά όπου λαβώθηκε ο Καραϊσκάκης:
«Έφτασε το ιππικόν τού Κιουταχή˙ εσυναθροίσθη και το εδικόν μας περί τον Αρχηγόν άρχισεν ο πόλεμος να γίνεται πεισματώδης και επί¬σημος. Προχωρεί ο Αρχηγός με το ιππικόν μας, βοηθούμενος από το πεζικόν, διαβαίνει αναμεταξύ τού οχυρώματος τού Γκέντζιαγα και ενός άλλου όπου είχον οι Τούρκοι εις την εκβολήν τού Κηφισού, πλησίον — και ήσαν κ' εκεί έως 500 — και διώκει το ιππικόν τού εχθρού. Εις την υποχώρησιν τού εχθρικού ιππικού και εις την δίωξίν των από τους εδικούς μας, και εις τας εξελίξεις τού ιππικού, επληγώθη εν τω μέσω των ο Αρχηγός, κατά 4 μ.μ., σχεδόν το δειλινόν, όστις καταβάς τού ίππου του. Αμέσως συνήλθεν, και ιππεύσας επέστρεψεν έως την θέσιν όπου έγινεν το μνήμα του και εκατέβη».11
Αυτή στέκεται η πιο σωστή αφήγηση άπ' όλες.
Ο Κασομούλης αφού μας βεβαιώσει, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, πως ο Καραϊσκάκης είπε στον Χατζηπέτρο και τον Γαρδικιώτη πως δολοφονήθηκε, να τι γράφει: «Όσον και αν εξετάσαμεν έπειτα, και έως τώρα ακόμη, περί της υποψίας αυτής, εάν επληγώθη από Έλληναν, ως υπώπτευεν, δεν εδυνήθημεν να ξεσκεπάσωμεν τίποτες. Μας είπαν ότι ένας Χιμαριώτης Κώστας Στρατής, όστις ήτον με τον Τζιαβέλαν πιστώτερος, εξωμολογήθη εις τον θάνατόν του ότι, χωρίς να θέλη, επάνω εις την περιστροφήν,12 έρριξεν προς τους εχθρούς και εύρεν τούτον. Δεν είναι αληθινόν όμως, διότι τού Κίτζιου οι άνθρωποι ήτον όλοι πεζοί, καθώς και όλοι οι αρχηγοί, διότι εκίνησαν έξαφνα. Αυτός (ο Καραϊσκάκης) ήτον ιππεύς, η θέσις τού πολέμου ήτον επίπεδος, χωρίς το παραμικρόν ύψωμα χώμα¬τος˙ την πληγήν την έλαβεν ιππεύς και διευθύνετο από πάνω προς το κάτω. Ώστε η φύσις της ήτον τοιαύτη, οπού ο κτυπήσας αυτόν άφευκτο ήτον εις υψηλότερον μέρος. Αν υποθέσωμεν ότι ήτον από τους ιππείς μας, τούτο ήτον αδύνατον διότι όλοι οι ιππείς μας τον ελάτρευον ως θεόν, δια τας πολλάς περιποιήσεις οπού τους έκαμνεν. Η ιδέα του όμως προήρχετο από τας υποψίας τας οποίας, ή από την ασθένειάν του εκείνηςς της ημέρας, ή από φλόγωσιν της πληγής, αύξανεν αυτάς καθώς εκ πείρας γνωρίζομεν όλοι ότι, εις τοιαύτας περιστάσεις, όλα τα κακά έρχονται εις τον λογισμόν μας». 13
Άπ' όσα γράφει ο Κασομούλης βγαίνουν τούτα δω τα σημαντικά:
1. Η υποψία πως τόνε σκότωσε δικός μας δεν πέρασε μονάχα από το νου τού ετοιμοθάνατου Καραϊσκάκη, μα το ίδιο σκέφτηκαν και τα παληκάρια του και γι αυτό πολλές εκδοχές και φήμες κυκλοφόρησαν.
2. Μια και το μέρος όπου λαβώθηκε είταν ίσιωμα, αυτός απάνω σ' άλογο και το βόλι είχε διεύθυνση από τα πάνω προς τα κάτω, δε μπορεί να χτυπήθηκε παρά μονάχα από καβαλάρη. Μας το βεβαιώνει αυτό κι ο Βλαχογιάννης: «. . . Λοιπόν θα χτυπήθηκε από έφιππο, που ανασηκώθηκε στις σκάλες τού άλογου του».14
3. Ο Κασομούλης λέει πως αν κ' είταν περιτριγυρισμένος από παν¬τού από τους δικούς μας καβαλάρηδες, δε γίνεται να τόνε σκότωσε κά¬ποιος άπ' αυτούς, γιατί «όλοι οι ιππείς μας τον ελάτρευον ως θεόν». Σω¬στό. Μα μπορούσε, μια χαρά, ανάμεσα σ' αυτούς νάταν ένας σκάρτος που τον αγοράσανε με χρήμα. Κ' έπειτα στην καβαλαρία που βρισκόταν στον Πειραιά δεν υπηρετούσαν μονάχα Έλληνες, μα και ξένοι, όπως ο Πορτογάλος Αλμέϊντα επιστήθιος φίλος τού Φαβιέρου κι αρχηγός μιας από τις δυο ίλες τού ιππικού.
4. Η πληροφορία για την εξομολόγηση που έκανε κάποιος Χιμαριώτης, Κώστας Στρατής, πως αυτός κατά λάθος τόνε χτύπησε κι αν ακόμα, για τους λόγους που αναφέρνει ο Κασομούλης δεν είναι σωστή, μας φα¬νερώνει πόσο ριζωμένη είταν η γνώμη πως ο Καραϊσκάκης σκοτώθηκε από δικό μας.
5. Ο Καραϊσκάκης λαβώθηκε όταν η τούρκικια καβαλαρία έφευγε κι αυτός βρισκόταν όχι στην πρώτη γραμμή, μα στη μέση της δικιάς μας. Αν λοιπόν χτυπήθηκε από Τούρκο καβαλάρη, τότες, εξ αιτίας της από¬στασης, το βόλι δε μπορούσε νάχει την έντονη από τα πάνω προς τα κάτω διεύθυνση.
6. Ο Κασομούλης μας λέει πως oι υποψίες που σχημάτισε ο Καραϊ¬σκάκης πως χτυπήθηκε από δικό μας, αυξήθηκαν από την «φλόγωσιν της πληγής του». Μα τότες, αν η τρομερή κατηγορία τού ετοιμοθάνατου ήρωα είταν γέννημα πυρετικής φαντασίας, δε θα δίσταζε να ονομάσει και το πρόσωπο που υποπτευόταν, ενώ αρνιέται να το κάνει. Προτιμάει να πά¬ρει το μυστικό στον τάφο του, παρά να βλάψει τον αγώνα. Μοναχά αν ζήσω, τους λέει, θα σάς πω ποιος είναι ο αίτιος και τότες παίρνουμε εκ¬δίκηση άπ' αυτόν. Τούτα τα λόγια του φανερώνουν, αντίθετα, πόσο κα¬θάριος είταν ο νους του όταν ξεστόμιζε την κατηγορία της δολοφονίας.
Ποιο είναι το συμπέρασμα άπ' όλ' αυτά ; Θα το βγάλουμε στο κε¬φάλαιο που ακολουθεί.
Το καταχθόνιο παιχνίδι
Ο ΒΛΑΧΟΠΑΝΝΗΣ, στη βιογραφική αρχειακή μελέτη του για τον Καραϊσκάκη, γράφει: «Τριγύρω στο στρατόπεδο και γύρω στη σκηνή τού πολεμάρχου νικητή παίχτηκε καταχθόνιο παιχνίδι, που είχε τέλος τραγικό του στρατοπέδου την καταστροφή και του στρατηγού το θάνατο. Η τραγωδία αυτή θα φανεί στον τόπο που της πρέπει και διάπλατα θ' αφηγηθεί».15 Κι αλλού : «Ο Μαυροκορδάτος μετά τη δίκη του Καραϊσκάκη δεν επεθύμησε μονάχα το θάνατο του, δεν τον κήρυξε μονάχα χρήσιμο στο συμφέρο της πατρίδας, αλλά και ωργάνωσε καταχτόνιο σχέδιο για το θάνατό του. Η απόδειξη θα φανεί εκεί που πρέπει». 16 Κι ακόμα: «. . . Και γι' αυτό άμα έπεφτε (ο Μαυροκορδάτος) απάνω σ' άνθρωπο ανυπόταχτο κι ανίκανο να πέσει και να προσκυνήσει, έχανε τα λογικά του και γινό¬ταν άξιος ακόμα και του φόνου το μεγάλο κακό να βάλει εμπρός και να τελέψει, καθώς τόκανε με τον άτυχο Καραϊσκάκη». 17
Καθώς βλέπουμε ο ακούραστος ερευνητής, που όλη τη ζωή του μά¬ζευε έγγραφα και πληροφορίες για τον Καραϊσκάκη είναι σίγουρος πως δε σκοτώθηκε από εχθρικό βόλι ο ήρωάς μας, μα δολοφονήθηκε. Κ' έχει δίκιο. Στο μόνο που δε συμφωνάμε μαζί του είναι, πως ο φόνος του στά¬θηκε έργο μοναχά του Μαυροκορδάτου. Και να γιατί :
Ο Κόχραν κι ο Τσώρτς, μέσα στις λίγες μέρες που βρίσκονταν στο στρατόπεδο του Πειραιά, κατάλαβαν πως ένας είχε τη δύναμη ν' αντι¬σταθεί στα σχέδια τους, ο Καραϊσκάκης. Η εντολή που είχανε πάρει είταν να πνιγεί η επανάσταση στη Στερεά, για να μπορέσει η Αγγλία να πετύχει το διπλωματικό της παιχνίδι, τον περιορισμό δηλαδή του απε¬λευθερωτικού κινήματος στο Μοριά, για νάχει το μικρό, αδύναμο και μισοανεξάρτητο ναυτικό κράτος που θα δημιουργόταν κάτω από τον από¬λυτο έλεγχο της. Με το πέσιμο του Μεσολογγίου το 1826, που η κυβέρ¬νηση Κουντουριώτη - Μαυροκορδάτου τάφησε ξεπίτηδες αβοήθητο18 τόχε πετύχει. Μα να που ο αγράμματος κι αρρωστιάρης αυτός καπετάνιος σήκωσε, με μια χούντα γυμνούς και πεινασμένους αγωνιστές, πάλι στ' άρ¬ματα τη Ρούμελη. Και σα να μην έφτανε τούτο το κακό, που χάλαγε τα σχέδια των Εγγλέζων, τώρα. Ο ίδιος αυτός «παράξενος» πολεμάρχης, πάγαινε να καταστρέψει τον Κιουταχή και να ελευθερώσει ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα. Έπρεπε, με κάθε τρόπο, το ελληνικό στράτευμα του Πειραιά να νικηθεί και το στρατόπεδο να σκορπίσει.
Το μέγα όμως ε¬μπόδιο στεκόταν πάλι ο Καραϊσκάκης. Όσο κι αν αντέδρασαν ο Κόχραν κι ο Τσώρτς στο σωστό σχέδιό του, που θ' ανάγκαζε τον Κιουταχή να παρατήσει την πολιορκία της Αθήνας και να φύγει, φοβόνταν πως ίσως τούτος ο διαβολάνθρωπος, που τόσο λίγο τους λογάριαζε, να τα κατά¬φερνε να σώσει την Αθήνα. Βγάλανε λοιπόν το συμπέρασμα, πως ο Κα¬ραϊσκάκης είταν πολύ επικίνδυνος για τα συμφέροντα της Αγγλίας στη Μεσόγειο. Μήπως δεν είταν αυτός, που μαζί με τον Κολοκοτρώνη, πρω¬τοστάτησε ναρθεί κυβερνήτης της Ελλάδας ο Καποδίστριας ; Έπρεπε να λείψει από τη μέση. Πρόθυμο βέβαια συνεργό στους εγκληματικούς σκο¬πούς τους βρήκαν το θανάσιμο εχθρό του ήρωα, τον Μαυροκορδάτο.
Η εχτέλεση του σατανικού τους σχεδίου αρχίζει πριν ακόμα φτάσουν στον Πειραιά, με τη στρατολογία πλερωμένων σωμάτων που θάταν αφοσιωμένα σ' αυτούς, κάτω από τη διοίκηση του ανιψιού του Κόχραν συνταγματάρχη Urquhart. Ακολούθησε έπειτα τούτους εδώ τους δρόμους:
1) Τη θεατρική υπόσχεση του Κόχραν, όταν παράδωσε τη σημαία με την κουκουβάγια, για πλούσιες χρηματικές αμοιβές. Με τον τρόπο αυτόν γύ¬ρεψε να πάρει μαζί του τους φουκαράδες αγωνιστές που δεν είχαν μήτε ένα παλιοτσάρουχο να φορέσουν,
2) Την επιμονή τού Κόχραν και του Τσώρτς να γίνει η επίθεση από το Παλιό Φάληρο, από το πιο ακατάλληλο δη¬λαδή μέρος, έτσι που ο ίδιος ο Καραϊσκάκης να οδηγήσει στη συμφορά το ελληνικό στράτευμα,
3) Την πρόκληση για σφαγή των κλεισμένων στο μοναστήρι οχτρών, με την ελπίδα πως οι Αρβανίτες θα σκότωναν τους όμηρους, που ένας άπ' αυτούς είταν ο Καραϊσκάκης, και
4) Την υπονόμευση με κάθε τρόπο τού γοήτρου που είχε ο Καραϊσκάκης, κολακεύοντας φι¬λοδοξίες κ' εξαγοράζοντας συνειδήσεις. Και κάπως το πέτυχαν αυτό. Μπόρεσαν να μπλέξουν στα δίχτυα τους κάμποσους καπεταναίους, ακόμα κ' ένα - δυο Ρουμελιώτες, όπως τον Ρούκη και τον Κοντογιάννη.
«Προ ημερών» γράφει ο Κασομούλης «ο Ν. Κοντογιάννης επαραπονείτο δια τον Αρχηγόν, ότι δεν μας προσέχει ούτε εις την τιμήν, ούτε εις την πρόβλεψιν, ότι και την δόξαν και όλα τα θέλει δια τον εαυτόν του, και ότι πρέπει να τον περιορίσωμεν να μη ελέγχη τους αξιωματικούς με τόσην αυθάδειαν και άλλα και ότι δεν έπρεπεν να καταδεχώμεθα να συρώμεθα από έναν μούλον».
— Και ποιον άλλον, τον ρωτάει ο Κασομούλης, έχουμε καλύτερο και πιο ντόμπρο;
—Έχουμε και μάλιστα άντρα οπού ξέρει καλά τον πόλεμο κ' έχει και ντούπιες και μοιράζει, απαντάει ο Κοντογιάννης εννοώντας τον Τσώρτς.
— Που είναι οι ντούπιες; Δείξε μου καν πρώτος εσύ μια οπού τόνε γνώρισες και πήρες.
— Φτάνει να ενωθούμε, να γίνουμε ένα σώμα και σε βεβαιώνω πως θα πλερωνόμαστε ταχτικά.
Τούλεγε, μ' άλλα λόγια, να τραβηχτούν από τον Καραϊσκάκη και ν' αφοσιωθούνε στον Τσώρτς και τότες θα παίρνανε το δίχως άλλο λουφέ. Ο Κασομούλης, τίμιος αγωνιστής, τον αντισκόβει και τού αποκρίνεται:
— Παράτα με, καπετάν Νικολάκη! Αμ αρκετό καιρό μελέτησα τους χαραχτήρες όλων των οπλαρχηγών — κ' εσύ δα τους ξέρεις. Ποιο καθαρόν άπ' αυτόν δε βρήκα. Για τούτο ας δουλεύουμε όλοι κάτω από τις προσταγές του, κάτι να φτιάσουμε. Αυτός ούτε παιδιά μεγάλα έχει ούτε συγγενείς να κοιτάξει. Είναι μοναχός. Μούλος ξεμούλος, αυτός είναι που θα μας δείξει τον πόλεμο και την αληθινή δόξα. Από το τίποτα, δίχως κόμμα, δίχως βοήθεια μοναχά με την παληκαριά του και την καθαρή αγάπη του για την πατρίδα—μ' όλα τα κυνηγήματα οπού τού κάναμε, όπως το ξέρεις κ' ελόγου σου—έφτασε εκεί που έφτασε κι όπου ούτε έφτασε ούτε θα φτάσει άλλος!
Αφού δεν τον ξέκαναν οι Αρβανίτες, που τον είχαν όμηρο στα χέρια τους, δεν απόμενε άλλο παρά να τον ξεκάνουν πάνω στη μάχη, με το τόσο γνωστό μπαμπέσικο τρόπο. Το πράμα δε στεκόταν καθόλου δύ¬σκολο, γιατί ο Καραϊσκάκης δεν είταν από τους αρχηγούς που μένανε πίσω, μα κινδύνευε πρώτος ανάμεσα στους πρώτους.
Το καταπληχτικό είναι πως ο Κολοκοτρώνης, ο έξοχος αυτός νους του Μορια, αν και βρισκόταν τόσο μακριά από τον τόπο που παιζόταν το δράμα, πρόβλεψε πως ο Καραϊσκάκης θα σκοτωνόταν! Να τι γράφει ο Φωτάκος: «Όταν δε είμεθα εκεί εις την Συνέλευσιν της Τροιζήνος, μιαν αυγήν ο Κολοκοτρώνης αμέσως εσηκώθη από τον ύπνον και άρχισε να βλασφημή και να προλέγη, ότι θα σκοτωθή ο Καραϊσκάκης και θα χαθή το Ελληνικόν στράτευμα˙ είπε δε αμέσως εις τον γραμματικόν του Ν. Δραγούμην, όστις τότε ευρέθει εκεί και ήτο νέος και ομοτράπεζός του, ο οποίος ευτυχώς ζη και επικαλούμεθα την μαρτυρίαν του, να γράψη γράμμα συμβουλευτικόν προς τον Καραϊσκάκην».
Ποιο στέκεται το συμπέρασμα άπ' όλ' αυτά; Μα τόχει βγάλει πια ο ίδιος ο αναγνώστης.
Ο Καραϊσκάκης έπεσε θύμα της εγγλέζικης πολιτικής στην Ελλάδα κ' εμπνευστές της σατανικιάς δολοφονίας του στάθηκαν ο Κόχραν, ο Τσώρτς κι ο Μαυροκορδάτος.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Είναι ο μόνος που λέει πως πληγώθηκε όταν οι δικοί μας φεύγανε νικημένοι, ενώ όλοι οι άλλοι βεβαιώνουν πως χτυπήθηκε όταν κυνήγαγε νικητής τους Τούρκους.
2. Δ. Αινιάνα «Καραϊσκάκης», έκδ. Β.', σ. 106.
3. Id. Σ. 107.
4. I. Θ. Κολοκοτρώνη «Ελληνικά Υπομνήματα», σ. 448.
5. Ολόκληρη η βιογραφία τού Παπαρρηγόπουλου για τον Καραϊσκάκη είναι σχεδόν πιστή αντιγραφή από τον Αινιάνα, χωρίς μάλιστα καν να τον αναφέρνει.
6. Γ. Φίνλεϋ «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως», ελλ. Μετάφρ. Τ. Β'. , σ. 144.
7. Μακρυγιάννη op. Cit. Έκδ. Β'. , τ α'. , σ. 318 ?. Αθηναϊκόν Αρχείον σ. 238.
8. Χρ. Περραιβού «Απομνημονεύματα πολεμικά», τ. Β . , σ. 145.
9. Ο Ζαμπέλιος κάνει το ίδιο λάθος με τον Σπυρ. Τρικούπη• νομίζει πως ο Καραϊσκάκης έπειτα που πληγώθηκε πήγε στη σκηνή του, ενώ, όπως είδαμε, τον ανέβασαν από το Τουρκολίμανο στη γολέτα «Σπαρτιάτης».
10. Γ. Ζαμπέλιου «Γεώργιος Καραϊσκάκης», σ. Η'.
12. Τ'απότομο στριφογύρισμα τού άλογου του για να μπιστολίσει.
13. Κασομούλης op. Cit. Τ. Β'. , σ. 507.
14. Κασομούλης op. Cit. Τ. Β'. , σ. 508, σημ. 3.
15. Γ. Βλαχογιάννη «Καραϊσκάκης, βιογραφική αρχειακή μελέτη», σ. 14.
16. Id. Σ. 46. Ο Βλαχογιάννης δεν τέλειωσε τη μελέτη του, όπως τον πρόλαβε ο θάνατος. Έτσι, η υπόσχεση του ν' αποδείξει πως ο Μαυροκορδάτος οργάνωσε το φόνο δεν πραγματοποιήθηκε.
17. Id. Σ. 46.
18. Βλέπε Σπυρομήλιου «Απομνημονεύματα της δευτέρας πολιορκίας του Με¬σολογγίου», σ. 88, 91, 113 - 4 και 124.