ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ

ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ

1904-1994

                     Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη

                                   Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

Ο  Γιάννης Κουτσοχέρας γεννήθηκε το 1904 στη Ζήρια Πατρών και πέθανε στην Αθήνα το 1994.Σπόυδασε νομικά στη Αθήνα και το Παρίσι και Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία στη Σορβόννη.

 Ξεκίνησε  την πολιτική του καριέρα από την παράταξη του Αλεξάνδρου Παπαναστασίου. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Εκλέχθηκε βουλευτής Α΄ Αθηνών της  Ένωσης Κέντρου(1964-1967). Πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Πληγώθηκε στο μάτι στον ξεσηκωμό της Νομικής.  ΄Ηταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής του(1974-1985)Το 1985 διορίσθηκε πρέσβης εκ προσωπικοτήτων και μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδος  στην Ουνέσκο.

΄Εγραψε μελέτες και εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές όπως «Στοχασμοί και αντίλαλοι»1942, «Ποιήματα» 1965. «Αφαία» 1965, «Ηνίοχος»1966, «Σιγή και κραυγή της θάλασσας» 1977  «Το χρυσόμαλλο δέρας» 1981.«Καλάβρυτα του 43»1983  «Ο Σαρωνικός» 1984 «Ο αείφεγγος βράχος της Ακρόπολης»1990. «Η Μάχη της Κρήτης»1991. καθώς και τα πεζά «Ανοίχτε τις πόρτες» «Γλωσσική μεταρρύθμιση» κ.λ.π.’ Έλαβε πολλές διακρίσεις.

Μετά από  τριάντα ολόκληρα  χρόνια ,ανασύρω από το αρχείο μου  –σπονδή στη  μνήμη του- και δημοσιοποιώ τα ευχαριστήρια  του Ποιητή για  την εκδήλωση που οργάνωσε  η Εταιρεία Λογοτεχνών στο Δημοτικό Θέατρο Πατρών την 12η Μάιου 1982 για  την σαραντάχρονη προσφορά  του στα  Ελληνικά γράμματα.

    Ο αείμνηστος ποιητής μας είπε τότε τα εξής:

ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

         Θα αρχίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας αγαπητοί μου συντοπίτες και φίλοι, που μου δίνετε τη χαρά και με τιμάτε με την εδώ παρουσία σας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Διοίκηση και σε όλα τα μέλη της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας, που μου έδωσαν την επιθυμητή ευκαιρία να βρίσκομαι απόψε ανάμεσά σας, αρχίζοντας την πορεία των 40 ποιητικών μου χρόνων από την Πάτρα, την πόλη της γενέθλιας γης μου.

          ΄Ενα μεγάλο ακόμη ευχαριστώ στους εξαίρετους συναδέλφους μου, στον Αλέκο Μαρασλή και το Λεωνίδα Μαργαρίτη που τα εγκάρδια λόγια τους βαθύτατα με συγκίνησαν. Και θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να σμίξω τα δημιουργικά χέρια όλων των συναδέλφων μου της Νοτιοδυτικής Ελλάδας που πλουτίζουν και τιμούν τη Νεοελληνική λογοτεχνία. Η προσφορά του έχει πιότερη σημασία γιατί ζουν από κοντά  τα καρδιοχτύπια του λαού μας, μετουσιώνοντας τα σε έντεχνο λόγο.

Η Ζήρια  της Πάτρας, που γεννήθηκα, είναι όπως γράφει ο εξαίρετος ποιητής μας Δημήτρης Κάβουρας-«ένα σκαλί ανάμεσα ουρανού και θάλασσας».Και  με το  δίκιο του. Και έχω δίκιο και εγώ που το αγαπώ και δεν παύει να με εμπνέει και να το νοσταλγώ:

ΤΟ ΧΩΡΙΟΥΔΑΚΙ ΜΟΥ

Μικρό το χωριουδάκι μου.

Κι όμως που δεν το αλλάζω

με του Μοριά τα παινευτά

του κόσμου τ’ ακουσμένα.

                              Απλό, μικρό, απονήρευτο

κι αγράμπελη για βάζο

το μικροχωριουδάκι μου.

                                 Και μη κανείς τολμήσει

και το κακολογήσει..

Αλλά, για να ξαναρθούμε στην Πάτρα που την θεωρώ γενέθλια πόλη μου, είναι μεγάλη πολιτεία μου που δίκαια την ιστορούν οι ιστορικοί  της: Ο  Θωμόπουλος και οι συνάδελφοι Κώστας Τριανταφύλλου και Αλέκος Μαρασλής και άλλοι. Είναι η πολιτεία που έχει εμπνεύσει ποιητές, πεζογράφους και  ζωγράφους. Που έδωσε στον τόπο μας πολιτικούς  και επιστήμονες ολκής  και που είναι σοβαρότατος οικονομικός παράγοντας. Και που δίκαια την εγκωμιάζουμε και την αγαπάμε όσοι γεννηθήκαμε σε αυτό τον Αχαϊκό χώρο. Και που ποιος λίγο ποιος πολύ, της είμαστε χρεώστες.

 ΄Ενας από αυτούς τους χρεώστες είναι και εγώ.

Από την Πάτρα άρχισαν οι πρώτες  δημόσιες παρουσίες μου. Στο  «Νεολόγο» έγραψα τα πρώτα μου άρθρα. Εδώ έκανα την πρώτη διάλεξη. Από την Πάτρα άρχισαν τα πρώτα ιδεολογικά και πολιτικά μου βήματα, άσχετα αν οι συμπολίτες μας τα θεωρούσαν τότε, άλλοτες τολμηρά και άλλοτε ουτοπιστικά.

Από την Πάτρα ξεκίνησαν οι σταυροφορίες  μου για την κοινωνική ασφάλιση του αγρότη, για την πνευματική και πολιτιστική αποκέντρωση και την ολοκληρωμένη αυτοδιοίκηση. Από την Πάτρα επήρα τα εφόδια για να κηρύξω, διασχίζοντας ολόκληρη την Πελοπόννησο, ότι ήταν ανάγκη να ιδρυθεί Πανεπιστήμιο και ένα Πελοποννησιακό Πνευματικό Κέντρο στην Πάτρα. Από την Πάτρα και το Αίγιο οραματίσθηκα την αναβίωση του Κέντρου  των Αχαιών, την Αχαϊκή Συμπολιτεία, όπου με τους οργανισμούς  της αυτοδιοίκησης και τους πολιτιστικούς φορείς να συμβάλλουν στην αξιοποίηση του αχαϊκού χώρου.

          Από τότε πέρασαν δεκαετίες .Η Πάτρα άλλαξε δομικά ενδίδοντας  στον επιδρομέα τσιμέντο και στους πειρασμούς της καταναλωτικής κοινωνίας.

          ΄Όμως εσημείωσε ανοδική πορεία σε πολλούς άλλους τομείς. Και η Πάτρα δεν έπαψε να είναι διαποτισμένη από θρύλους και παραδόσεις ,από ευαισθησία και δοκιμασίες από την πολύχρονη ιστορία και από τον ξεσηκωμό του 21 χέρι - χέρι με τα Καλάβρυτα και το Αίγιο. Είναι η Πάτρα μια από τις διαλεχτές πολιτείες του Ελλαδικού χώρου με το παρελθόν της   το παρόν της και το μέλλον της. Είναι ακόμη η πολιτεία μας και μια αστείρευτη πηγή νοσταλγίας για όσους ξεκίνησαν από εδώ. Και ένας  από τους νοσταλγούς της είμαι και εγώ. Θα σας διαβάσω λίγους στίχους μου που δημοσιεύτηκαν στην Ελληνο-Βελγική Επιθεώρηση, στο τιμητικό τεύχος που αφιέρωσε στην Πάτρα :                             AXAIKO

                       Στη γενέθλια γη μου-η  Πάτρα

Αλαφροπατήματα

βήματα

πορείες.

Καρδιοχτύπια

στοχασμοί

όνειρα.

Κι είναι ωραίο

να ονειρεύεσαι

και να πορεύεσαι

                                      Τώρα…

τον καπνό τον αποθρώσκοντα

νοσταλγώ.

                                        Κι είναι ωραίο

να ονειρεύεσαι

και να πορεύεσαι

                                     και να επιστρέφεις…