31 Αυγούστου Χίλια εννιακόσια τόσο…
Ήταν η τελευταία μέρα του Αύγουστου
εκείνη τότε στη Θεσσαλονίκη κι έβρεχε.
Μ’ αποχαιρετούσες καλωσορίζοντας κάποιο Φθινόπωρο
που έμπαινε στις καρδιές μας.
Πίσω από τα θολά τζάμια έμειναν οι υποσχέσεις.
Με τις σταγόνες της βροχής
κύλησε κι ενώθηκε ένα δάκρυ.
Δεν ξέχασα εκείνες τις μέρες
...
Ήταν η τελευταία μέρα του Αύγουστου
εκείνη τότε στη Θεσσαλονίκη κι έβρεχε.
Μ’ αποχαιρετούσες καλωσορίζοντας κάποιο Φθινόπωρο
που έμπαινε στις καρδιές μας.
Πίσω από τα θολά τζάμια έμειναν οι υποσχέσεις.
Με τις σταγόνες της βροχής
κύλησε κι ενώθηκε ένα δάκρυ.
Δεν ξέχασα εκείνες τις μέρες
...
που έκανες παρέα με τα ψαροπούλια
κι εγώ ταξίδευα με τη γαλέρα των στοχασμών
να διαλύσω τα σύννεφα,
που στοιβάχτηκαν στον ορίζοντα.
Ήταν μία επανάσταση που στοίχισε,
κι εσύ χρεώθηκες τα λύτρα των αιχμαλώτων.
Ζήσαμε υπό σκιά.
Ξέχασες όμως πως κάποτε υπήρξες και υπήρξα.
Δεν ήθελες να θυμάσαι τίποτε…
Δεν ξέχασα τίποτε και ποτέ…
Οι στιγμές του Αύγουστου με συνοδεύουν,
θα τις πάρω στο ταξίδι μου
με τις αποσκευές και τις αναμνήσεις μου…
κι εγώ ταξίδευα με τη γαλέρα των στοχασμών
να διαλύσω τα σύννεφα,
που στοιβάχτηκαν στον ορίζοντα.
Ήταν μία επανάσταση που στοίχισε,
κι εσύ χρεώθηκες τα λύτρα των αιχμαλώτων.
Ζήσαμε υπό σκιά.
Ξέχασες όμως πως κάποτε υπήρξες και υπήρξα.
Δεν ήθελες να θυμάσαι τίποτε…
Δεν ξέχασα τίποτε και ποτέ…
Οι στιγμές του Αύγουστου με συνοδεύουν,
θα τις πάρω στο ταξίδι μου
με τις αποσκευές και τις αναμνήσεις μου…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου