ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΝΔΥΛΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΛΕΩΝΙΔΑ Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ…ΕΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩ»
Αγαπητέ μου Λεωνίδα,
Με πολύ ενδιαφέρον έλαβα το ωραίο σου δοκίμιο, μια αναλαμπή ελπίδας και γαλήνης μέσα σε τούτο το τόσο ταραγμένο , διεφθαρμένο Κράτος» τούτο το Κράτος του ζόφου.
Και καθώς ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος, επέλεξα στην τύχη ακριβώς το πιο πάνω απόσπασμα (διεφθαρμένο Κράτος) και , πάντα επιφυλάσσομαι ,να διαβάσω ολόκληρο το πόνημα περιστασιακά.
Αν βασισθώ στο «διεφθαρμένο Κράτος» θα μπορούσα να μιλήσω για ορισμένες απόψεις, διατυπωμένες συνετά, φιλικά, φιλοφρονητικά. Θα ήθελα ,εν τούτοις, να σταθώ, στη σελ.27 όπου καταθέτεις : «Κανένας όμως δεν κάθισε να μιλήσει ανοιχτά στον Ελληνικό Λαό….Δεν θα πρέπει να γίνει μία λογοδοσία: ….» Μα φίλε μου το γνωρίζεις: Κηρύγματα από το μπαλκόνι καθόλου δεν καρποφορούν αν ο κήρυκας είναι διεφθαρμένος…Και τον λόγο σου, αυτό τον εκθέτεις με ήπιες αποχρώσεις. Σωστά : «…προκειμένου να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός….». Ναι, Λέων: Σήμερα υπό το μαστίγιο της Τρόικας ,ο Ελληνικός Λαός έμαθε γιατί πληρώνει φόρους, χαράτσια, τέλη κυκλοφορίας ακόμη και τέλη …ζωής, έμαθε ( ; ) επί τέλους ότι, εκτός από την πόρτα του ψηφοθήρα πολιτικού, υπάρχει, κατά κύριο λόγο ο δρόμος της σκληρής-αλλά ,τόσο εύγευστης-αγωνιστικής πάλης για την κατάκτηση της ζωής… Μόνο που σήμερα το μάθαμε το μάθημα καταπιεστικά. Κι όμως : Το ίδιος μάθημα θα έπρεπε να το είχαμε διδαχθεί προμνημονιακά, ολοτελώς παιδαγωνικά, τότε που κάλπαζε η οικονομική κατάχρηση δανεικών. Αλλά ποιος θα αναλάμβανε αυτή την αποστολή; Η πολιτική όπερα της πεντάρας;
Ας είναι: Σ’ όλους εκείνους τους ευτελείς πολιτικούς της παρούσης στιγμής, θα μπορούσα να αντιτάξω κάποιους στίχους του Φάουστ:
«Αν δεν το αισθάνεστε, προσπάθεια περιττή.
Αν μέσα δεν πηγάζει απ’ την καρδιά σας
Και τις ψυχές όσων ακούν δεν τις δαμάζει
Με μια ευχαρίστηση πούνε πάντα δυνατή.
Καθίστε σεις κολλάτε, μαγειρεύετε
Από των άλλων τ’ αποφάγια ένα φαγί
Και στο σωρό στη στάχτη σας σκαλεύετε.
Μια φλόγα εκείθε κακορίζικη θα βγει.
Θα σας θαυμάσουνε μαϊμούδες και παιδιά
Αν τέτοια είναι η επιθυμία σας
Μα καμιά δεν θ’ αγγίξετε καρδιά
Αν ο λόγος δεν βγαίνει απ’ την καρδιά σας»
Ποιος λόγος; O ψεύτικος, ο κάλπικος, ο διεφθαρμένος; Κατάλληλος μόνον για μαϊμούδες…
Με όλη μου την εκτίμηση
Γιάννης Κάνδυλας
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΛΕΩΝΙΔΑ Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ…ΕΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩ»
Αγαπητέ μου Λεωνίδα,
Με πολύ ενδιαφέρον έλαβα το ωραίο σου δοκίμιο, μια αναλαμπή ελπίδας και γαλήνης μέσα σε τούτο το τόσο ταραγμένο , διεφθαρμένο Κράτος» τούτο το Κράτος του ζόφου.
Και καθώς ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος, επέλεξα στην τύχη ακριβώς το πιο πάνω απόσπασμα (διεφθαρμένο Κράτος) και , πάντα επιφυλάσσομαι ,να διαβάσω ολόκληρο το πόνημα περιστασιακά.
Αν βασισθώ στο «διεφθαρμένο Κράτος» θα μπορούσα να μιλήσω για ορισμένες απόψεις, διατυπωμένες συνετά, φιλικά, φιλοφρονητικά. Θα ήθελα ,εν τούτοις, να σταθώ, στη σελ.27 όπου καταθέτεις : «Κανένας όμως δεν κάθισε να μιλήσει ανοιχτά στον Ελληνικό Λαό….Δεν θα πρέπει να γίνει μία λογοδοσία: ….» Μα φίλε μου το γνωρίζεις: Κηρύγματα από το μπαλκόνι καθόλου δεν καρποφορούν αν ο κήρυκας είναι διεφθαρμένος…Και τον λόγο σου, αυτό τον εκθέτεις με ήπιες αποχρώσεις. Σωστά : «…προκειμένου να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός….». Ναι, Λέων: Σήμερα υπό το μαστίγιο της Τρόικας ,ο Ελληνικός Λαός έμαθε γιατί πληρώνει φόρους, χαράτσια, τέλη κυκλοφορίας ακόμη και τέλη …ζωής, έμαθε ( ; ) επί τέλους ότι, εκτός από την πόρτα του ψηφοθήρα πολιτικού, υπάρχει, κατά κύριο λόγο ο δρόμος της σκληρής-αλλά ,τόσο εύγευστης-αγωνιστικής πάλης για την κατάκτηση της ζωής… Μόνο που σήμερα το μάθαμε το μάθημα καταπιεστικά. Κι όμως : Το ίδιος μάθημα θα έπρεπε να το είχαμε διδαχθεί προμνημονιακά, ολοτελώς παιδαγωνικά, τότε που κάλπαζε η οικονομική κατάχρηση δανεικών. Αλλά ποιος θα αναλάμβανε αυτή την αποστολή; Η πολιτική όπερα της πεντάρας;
Ας είναι: Σ’ όλους εκείνους τους ευτελείς πολιτικούς της παρούσης στιγμής, θα μπορούσα να αντιτάξω κάποιους στίχους του Φάουστ:
«Αν δεν το αισθάνεστε, προσπάθεια περιττή.
Αν μέσα δεν πηγάζει απ’ την καρδιά σας
Και τις ψυχές όσων ακούν δεν τις δαμάζει
Με μια ευχαρίστηση πούνε πάντα δυνατή.
Καθίστε σεις κολλάτε, μαγειρεύετε
Από των άλλων τ’ αποφάγια ένα φαγί
Και στο σωρό στη στάχτη σας σκαλεύετε.
Μια φλόγα εκείθε κακορίζικη θα βγει.
Θα σας θαυμάσουνε μαϊμούδες και παιδιά
Αν τέτοια είναι η επιθυμία σας
Μα καμιά δεν θ’ αγγίξετε καρδιά
Αν ο λόγος δεν βγαίνει απ’ την καρδιά σας»
Ποιος λόγος; O ψεύτικος, ο κάλπικος, ο διεφθαρμένος; Κατάλληλος μόνον για μαϊμούδες…
Με όλη μου την εκτίμηση
Γιάννης Κάνδυλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου