ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ, ΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΧΩΡΙΑΝΟ!...

ΣΤΕΡΝΟ  ΑΝΤΙΟ,  ΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΧΩΡΙΑΝΟ!...                                                     ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΠΥΡ.ΠΛΙΑΚΑΣ                                                          (17/12/1920-15/8/2015) Αγαπητέ μου συγχωριανέ Μανώλη. Νοιώθω  ηθικά δεσμευμένος   σε ένα σεβαστό κι αγαπημένο πρόσωπο να πω δυο λόγια στο ξόδι του.  Δεν ξεχνώ με πόση εγκαρδιότητα και  ενδιαφέρον  με καλωσόρισες μετά την  περιπέτεια της υγείας μου.  Κι ακόμη όταν με αναζήτησες στην τελευταία  αρρώστια σου. Σε επίσκεψη μου, εξέφρασες την επιθυμία  να με φιλήσεις.  Αυτές ήταν χαρακτηριστικές στιγμές που εκδήλωνες το ενδιαφέρον σου και την αγάπη σου για μένα. Είχα αποφασίσει  για ένα φιλικό αποχαιρετισμό, με τη φράση   που είπε ένας Σπαρτιάτης στον πολυνίκη Διαγόρα όταν στο στάδιο της Ολυμπίας τον έφεραν στους ώμους τους οι  δύο   Ολυμπιονίκες γιοί του.  Είχε την ευτυχία εκείνος να δει να στέφονται νικητές  και οι δύο γιοί του  και   οι θεατές από τον ενθουσιασμό τους πετούσαν στεφάνια και τους επευφημούσαν… Τότε του  φώναξε ένας Σπαρτιάτης:  «Κάτθανε, Διαγόρα! Οὐ καὶ ἐς Ὅλυμπον ἀναβήσῃ!»  «Πέθανε τώρα πια Διαγόρα, δεν πρόκειται δα να ανεβείς και στον Όλυμπο!» Θα μπορούσα κι εγώ παραφράζοντας την προτροπή του Σπαρτιάτη να πω  «Κάτθανε, Μανώλη αγαπητέ φίλε και γείτονα ου και εις Ολυμπον αναβήση!.» Όπως ο  Διαγόρας έτσι και ο φίλος μας Μανώλης Πλιάκας υπήρξε ένας Ολυμπιονίκης της ζωής. Είχε κι εκείνος  πια φτάσει στο αποκορύφωμα της καταξίωσης και της υστεροφημίας… Χρημάτισε    Κοινοτικός Σύμβουλος στην Κοινότητα Κοροίβου την περίοδο 1964- 1967. Ιδρυτής και πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Κοροίβου. Ιδρυτικό μέλος του Αθλητικού Ομίλου Κοροίβου. Μέλος της Ερανικής Επιτροπής  Ανεγέρσεως του  Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής,  Έντιμος,  προοδευτικός και  υπερπολύτεκνος οικογενειάρχης.  Ευτύχησε να παντρευτεί  μια πανέμορφη για την εποχή της σπαρτιάτισσα η οποία σαν σπαρτιάτισσα συμπεριφέρθηκε  σ’ ολόκληρη τη ζωή της. Στο χωράφι με το τρακτέρ, στο σπίτι με τα παιδιά και τις εργασίες του νοικοκυριού , στην  ανατροφή πέντε κοριτσιών και ενός γιού. Υπήρξες εργασιομανής, μεθοδικός και αποτελεσματικός σε όλες τις υποθέσεις που ανακατεύθηκες.  Η πρώτη επιτυχημένη  προσπάθεια σου,  ήταν η δημιουργία Αλευρόμυλου στο χωριό μας με τη συνεργασία των αδελφών σου,  αναγκαίου για την εποχή εκείνη.  Οι καλλιέργειες με τις οποίες καταπιάστηκες σε καταξίωσαν σαν ένα επιτυχημένο γεωργό και κτηνοτρόφο.  Ήσουν από τους πρώτους που εφάρμοσες τις μηχανές στη καλλιέργεια.  Γι’ αυτή σου την επιτυχία είχες αποσπάσει και σχετικό βραβείο από το αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης .  Υπήρξες άνθρωπος-πολίτης που τον  ενδιέφερε το κοινό καλό και βεβαίως  πάσχιζες για το καλό της οικογενείας σου. Υπήρξες ένας στοργικός σύζυγος και πατέρας που φρόντισε να αποκαταστήσει τα πολλά παιδιά του και αξιώθηκε να καμαρώσει εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα. Πάντα  έλεγα  με την καλή έννοια της λέξης,  πως ήσουν ένας άνθρωπος που θα τον ζήλευε κανείς.     Η υστεροφημία… η τιμή… η δόξα…   Αγαπημένε μας φίλε Μανώλη, σε εσένα δεν ταιριάζουν κλάματα. Είχες την ιδιαίτερη τιμή να φύγεις  σήμερα  ανήμερα στο Πάσχα του Καλοκαιριού,  στη γιορτή της Κοίμησης της Μεγαλόχαρης, και  προσωπικά σου απευθύνω  ένα τελευταίο Αντίο. Φεύγεις πλήρης ημερών και αφήνεις τα έργα των χεριών σου σε πολλά άξια χέρια. Πρόσφερες  στη κοινωνία,  στην πατρίδα και στην οικογένεια σου. Ήσουν αξιαγάπητος από όλους ανεξαιρέτως, δεν είχες εχθρούς αλλά μόνο φίλους. Ακέραιος με αγνότητα και με αγάπη για όλους. Υπάρχουν  άνθρωποι που ανοίγουν δρόμο και οδηγούν μπροστά. Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να διακρίνουν το ουσιώδες ανάμεσα στα ανούσια. Υπάρχουν άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό, άνθρωποι που βλέπουν μακριά, όλα αυτά τα είχες  Μανώλη και μαζί και πάνω από αυτά είχες απέραντη καλοσύνη, τρυφερότητα και σπάνια ευγένεια μια μεγάλη αγκαλιά για τους ανθρώπους. «Συμμερίζομαι… Συμπάσχω… Προσφέρω» ήταν οι αξίες σου. Έχω νωπές τις εικόνες από την ανάγνωση του βιβλίου το κοινού μας φίλου Δημήτρη Βασιλάκη όπου σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τους χωριανούς μας έδωσες λύση και γλύτωσαν στην κατοχή την εκτέλεση και τα αντίποινα των Γερμανών. Ήσουν πάντα υπεύθυνος, δεν ακολούθησες ποτέ υπόγεια διαδρομή. Ήσουν για μας ο πολύτιμος, ο ανεκτίμητος φίλος. Η καλλιέργεια , η ευγένεια ,η κομψότητα και η ευθύτητα στους τρόπους σου,  το ήθος, η καλοσύνη σου, η σωστή και ψύχραιμη κρίση σου ,η οξύνοια , το χιούμορ σου ήταν βάλσαμο στη ψυχή μας. Λογάριαζες τη γνώμη του άλλου ,σεβόσουν την παρουσία του. Το πέρασμα σου απ’ τη ζωή , ήταν αέρας ποιoτικός. Προνομιούχοι όσοι πορεύτηκαν πλάι σου .Η αφοσίωση σου στην οικογένεια σου και στους φίλους σου ήταν απεριόριστη. Το ήθος και η αξιοπρέπεια στην επαγγελματική σου πορεία φάρος  τους νεώτερους. Καλό ταξίδι Μανώλη  θα ζεις για πάντα στις καρδιές  μας , σε περιμένει μια θέση στην γειτονιά των Αγγέλων. Λεωνίδας Γ.Μαργαρίτης Επιτ.Δικηγόρος Προέδρος Εταιρείας Λογοτεχνών