ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Μέσα σε μια κατάμεστη από συμπολίτες πνευματικούς ανθρώπους, υπηρέτες των γραμμάτων και των τεχνών αλλά και απλών φιλότεχνων πολιτών μίλησε ο συμπολίτης πρώην Σχολικός Σύμβουλος Δημήτρης Μαρκόπουλος με θέμα: «Ο Νίτσε,θαυμαστής του αρχαιοελληνικού πνεύματος». To ομιλητή παρουσίασε ο πρόεδρος της Εταιρείας  Λεωνίδας Μαργαρίτης ο οποίος σκιαγράφησε την προσωπικότητα του ομιλητή και με λίγα λόγια, φώτισε την προσφορά του στα γράμματα. Ο κ.Μαργαρίτης μεταξύ των άλλων σημείωσε και τα εξής: Ο ομιλητής γεννήθηκε στην πόλη μας όπου και διαμένει μόνιμα. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Μαράσλειο έτυχε μετεκπαιδεύσεως  στο Πανεπιστήμιο Αθηνών   ενώ παράλληλα σπούδασε Πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο  και κατέστη πτυχιούχος του. Ακολούθως  φοίτησε για δυο χρόνια στη Θεολογική Σχολή χωρίς ωστόσο να ολοκληρώσει τις σπουδές του αυτές.  Υπηρέτησε στη Δημοτική εκπαίδευση σε σχολεία των νομών Ηλείας και Αχαΐας ενώ το 1981 επιλέχθηκε Επιθεωρητής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και υπηρέτησε  στην περιφέρεια Τριφυλίας. Μετά την κατάργηση του θεσμού έγινε Σχολικός Σύμβουλος και υπηρέτησε αρχικώς στην  Περιφέρεια Λεχαινών και στη συνέχεια  στην αντίστοιχη  των Πατρών από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Ωστόσο δεν έμεινε μόνο στα διδακτικά και διοικητικά του καθήκοντα, υπήρξε συνεργάτης  εφημερίδων και περιοδικών τα οποία δημοσίευαν    κείμενά του, κοινωνικού, παιδαγωγικού και φιλοσοφικού περιεχομένου,  Έχει πραγματοποιήσει  πλήθος ομιλιών προσκαλεσμένος από  πολιτιστικούς και επιστημονικούς φορείς. Είναι μέλος της Ένωσης Καθηγητών για την προαγωγή της  Φιλοσοφίας στην εκπαίδευση, της ΄Ένωσης Καθηγητών και διανοουμένων  ακόμη  συνεργάτης του περιοδικού «ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ». Ακολούθως ο πρόεδρος της Εταιρείας έδωσε το λόγο στον ομιλητή ο οποίος αφού αρχικώς ευχαρίστησε την εταιρεία Λογοτεχνών και τον πρόεδρο της αναφέρθηκε διεξοδικά αρχικά στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Φιλοσοφίας και ακολούθως ανάπτυξε το θέμα του όπως είχε προγραμματισθεί. Ο ομιλητής είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:  «O γερμανός φιλόσοφος Νίτσε, επικαλούμενος το αρχαιοελληνικό πνεύμα, πιστεύει ότι  τη ζωή τη διαμορφώνουν δύο ιδεώδη: Το Διονυσιακό & το Απολλώνειο. Ο Νίτσε προτιμά ν’ ακολουθήσει το δρόμο του Διονύσου, γιατί είναι μια ζωή εκστατική, αντιφατική, που γκρεμίζει και ξαναχτίζει χωρίς κανέναν ηθικό καταλογισμό μια ζωή που μας αποκαλύπτει το πάσχειν, τη σκληρότητα, τον τρόμο και τη φρίκη που συνυπάρχουν στον πυρήνα της κοσμικής ύπαρξης, γεγονός που κάνει τον άνθρωπο να συναισθάνεται μέσα του την έννοια και της δικής του τραγικότητας. Ο Διόνυσος γι’ αυτόν συμβολίζει την τραγική υπέρβαση του προσωπικού στοιχείου γι’ αυτό και υπήρξε η κεντρική μορφή στη σκέψη του Νίτσε από την εποχή που έγραψε τη «Γέννηση της τραγωδίας», έως την τελική παρανοϊκή του ταύτιση με τον Θεό, το όνομά του οποίου χρησιμοποιούσε για να υπογράψει τις επιστολές του. Δεν απαρνιέται όμως και τον Απόλλωνα, που στολίζει τη ζωή με ομορφιά και λεπτότητα με μουσικότητα και αρμονία. Καλλιτέχνης είναι και ο ίδιος. Μουσικός συνθέτης και ποιητής. Για ένα πράγμα εναντιώνεται στον Απόλλωνα. Γι’αυτό που είναι χαραγμένο στην είσοδο του ναού του στους Δελφούς. Για το  «Μηδέν άγαν!» Τραγικός και δυναμικός καθώς είναι απεχθάνεται το μέτρο. Θέλει η δύναμή του να φτάνει στα άκρα, εκεί που τον οδηγεί η ιδέα του υπεράνθρωπου. Υπαρξιακός φιλόσοφος είναι, που αναζητά διαρκώς τις υπερβάσεις του στης ζωής του τον αγώνα. Πως θα επιτύχει αν πειθαρχήσει στο «μηδέν άγαν» του Απόλλωνα και στο «μέτρον άριστον» του Σωκράτη και του Αριστοτέλη; Ο Νίκος Καζαντζάκης που είχε μελετήσει πολύ τον Νίτσε και είχε επηρεαστεί αρκετά από τις ιδέες του, τοποθετώντας τον εαυτό του στην ίδια μοίρα, έγραψε στο πρωτοσέλιδο του βιβλίου του «Αναφορά στον Γκρέκο» για τρεις ψυχές που προσεύχονται: Η πρώτη ψυχή λέει: «Δοξάρι είμαι στα χέρια σου Κύριε. Τέντωσέ με αλλιώς θα σαπίσω». Η δεύτερη ψυχή λέει: «Μη με παρατεντώσεις Κύριε, θα σπάσω» Και η Τρίτη: «Παρατέντωσέ με Κύριε, κι ας σπάσω!» Αυτή η Τρίτη προσευχή ήταν το μήνυμα που του ΄στελνε ο Νίτσε. Κανείς φιλόσοφος δεν μελέτησε σ’ όλο το βάθος και το πλάτος τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό όσο ο Νίτσε. Γνώστης της ελληνικής γλώσσας μελέτησε όλους τους φιλοσόφους, τους ποιητές, τους καλλιτέχνες, το θέατρο, την παιδεία και γενικά τον όλο πολιτισμό που αναπτύχθηκε στην ευλογημένη τούτη χώρα. Έκφραση του θαυμασμού του προς το αρχαίο ελληνικό πνεύμα ήταν το γεγονός πως η εναρκτήρια πανεπιστημονική του ομιλία είχε ως θέμα «Ο Όμηρος και η κλασική φιλολογία». Στους φοιτητές του δίδαξε όλους τους κλασικούς ποιητές, τους προσωποκρατικούς φιλοσόφους, ανάλυσε τους Πλατωνικούς διαλόγους, μίλησε ιδιαίτερα για τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, για τους σοφιστές και τους στωικούς, τους μίλησε για το αρχαίο ελληνικό θέατρο υμνώντας ιδιαίτερα τους τραγικούς Αισχύλο και Σοφοκλή, τους μύησε στην ελληνική τέχνη και αρχιτεκτονική, τους γνώρισε τη θαυμαστή ελληνική Μυθολογία και τους έκανε να αγαπήσουν την κλασική ελληνική παιδεία, που πέτυχε την αρμονική ανάπτυξη της ψυχής και του σώματος πλάθοντας τους «καλούς και αγαθούς πολίτες». Η φιλοσοφία του έχει τις ρίζες της στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Τα περισσότερα από τα βιβλία του αναφέρονται αποκλειστικά στην ελληνική αρχαιότητα όπως είναι: «Η γέννηση της φιλοσοφίας στα χρόνια της ελληνικής τραγωδίας», «Η γενεαλογία της ηθικής», «Οι διθύραμβοι του Διονύσου», «Η γένεση της τραγωδίας», «Κείμενα για την Ελλάδα», δοκίμια για τον Δημόκριτο, τον Θεόγνη και τον Διογένη Λαέρτιο κ.α.  Σε ορισμένα βιβλία του γράφει με το στυλ των Πλατωνικών διαλόγων. Και για να καταστήσω σαφέστερο τον θαυμασμό του Νίτσε προς την Ελλάδα θα σας  αναφέρω μερικά αυτούσια αποσπάσματα του λόγου του, έτσι όπως τα βρήκα διάσπαρτα διαβάζοντας τα βιβλία του. Γράφει: «Όλοι, όσοι σε κάποια ευτυχισμένη στιγμή εμπνεύσεως, ένιωσαν βαθιά πόσο μοναδική και απρόσιτη είναι η ελληνική αρχαιότητα και πάλεψαν ύστερα δυνατά με τον εαυτό τους για να κρατηθούν στην πεποίθησή τους αυτή, ξέρουν ότι η πρόσβαση σ’ αυτή τη φώτιση είναι ανοικτή μόνο για λίγους». «Θέλουμε μια παιδεία με ανώτερους στόχους, που να στηρίζεται στους στύλους της ελληνικής αρχαιότητας, που εξασφαλίζει τις απολυτρωτικές δυνάμεις για μεγαλύτερα πετάγματα. Οδηγείστε τους μαθητές σας προς τα πίσω, στον ατέλειωτο μακρινό δρόμο της Ελλάδας, στην αυθεντική πατρίδα της παιδείας!» Και αλλού: «Πώς θα σας φαινόταν η μόρφωση του ανθρώπου, αν μπορούσατε να την σταθμίσετε με τρία κριτήρια: Πρώτον, την έφεσή του για την φιλοσοφία, δεύτερον, το ένστικτό του για την τέχνη και τέλος τη σχέση του με την ελληνική αρχαιότητα, που είναι η χειροπιαστή κατηγορική προσταγή κάθε πνευματικού πολιτισμού! Αν αφαιρέσετε τους Έλληνες, τη φιλοσοφία και την τέχνη, από ποία σκάλα λογαριάζετε να ανεβείτε στην κορφή της ζωής σας;» «Αν θέλετε να γίνεται άξιοι φιλόλογοι, έλεγε στους φοιτητές του, θα πρέπει να μάθετε την ελληνική γλώσσα και να γνωρίσετε την αρχαία ελληνική γραμματεία. Γιατί κατά την εξέταση του μαθήματος της γερμανικής γλώσσας, δεν μπορέσαμε να βρούμε τίποτα που να θυμίζει το αρχαίο κλασικό πρότυπο, το μεγαλείο της γλωσσικής αγωγής στην ελληνική αρχαιότητα».  Και απευθυνόμενος πάλι στους Γερμανούς φιλολόγους τους έλεγε:«Πόσο σπάνια ανακαλύπτουμε στη νεότερη γενιά των φιλολόγων το συναίσθημα της ντροπής, ότι μπροστά σε έναν τέτοιο κόσμο, όπως ο ελληνικός, δεν έχουμε καν το δικαίωμα να υπάρχουμε¨ απεναντίας, πόσο αδιάφορα και αδιάντροπα τα κλωσσοπούλια αυτά χτίζουν τις άθλιες φωλιές τους μέσα στους πιο μεγαλόπρεπους ναούς της ελληνικής αρχαιότητας! Πώς τολμούν με τις πολύ λειψές τους δυνάμεις να ξανασηκώσουν το αναποδογυρισμένο άγαλμα της ελληνικής αρχαιότητας, αφού πρόκειται για κολοσσό που τα άτομα σκαρφαλώνουν επάνω του σαν νάνοι;» Μιλώντας για το αρχαίο ελληνικό κράτος, τονίζει: «Για τον ΄Έλληνα το κράτος δεν ήταν μόνο φρουρός, ρυθμιστής, επιτηρητής του πολιτισμού του, αλλά μπρατσωμένος σύντροφος και συναγωνιστής, που βγαίνει με τ’ άρματα στη μάχη, για ν’ ανοίξει μέσα από την κακοτράχαλη πραγματικότητα τον δρόμο στο Διαλεχτό, στο Ευγενικό και στο Ουράνιο». «Ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να τον φωτίσει αμέσως άπλετα». «Όλοι οι λαοί γεμίζουν ντροπή, όταν αναφέρεται κανείς σε μια τόσα θαυμαστά ιδανικοποιημένη κοινωνία φιλοσόφων: Εκείνη των πρώτων Ελλήνων δασκάλων του Θαλή, του Αναξίμανδρου, του Ηράκλειτου, του Παρμενίδη, του Αναξαγόρα, του Εμπεδοκλή, του Δημόκριτου και του Σωκράτη. Είναι όλοι τους στη μεγαλειώδη μοναξιά τους, οι μόνοι που στην εποχή τους ζούσαν μόνο για τη γνώση. Κατέχουν όλοι τους εκείνη την ενάρετη ενεργητικότητα, που κανένας μεταγενέστερος λαός δεν μπόρεσε να τη φτάσει». Και μιλώντας για την τέχνη και το θέατρο λέει: «Οι Έλληνες με το αρχαίο δράμα κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα είδος συνολικής τέχνης συγχωνεύοντας αρμονικά τις μεμονωμένες τέχνες, όπως είναι η ποίηση, η μουσική, ο χορός, η κίνηση και η ηθοποιία προσφέροντας στους Αθηναίους ένα μορφωτικό εξαίσιο θέαμα. Μέσα σε μια ηλιόλουστη μέρα, δίχως κανένα από τα μυστηριώδη εφέ του βραδιού και των λαμπών της εποχής μας, έβλεπες έναν τεράστιο ανοιχτό χώρο γεμάτο ανθρώπους να ρουφούν αχόρταγα τις τραγωδίες του Αισχύλου και του Σοφοκλή ή τις σάτιρες του Αριστοφάνη. Μ’ αυτά τα αριστουργήματα της ελληνικής αρχαιότητας έχει μπολιαστεί εθελούσια και η σύγχρονη τέχνη». Αν το γνήσιο γερμανικό πνεύμα δε νοιώσει πρώτα την ευγενικότατη ανάγκη να πιαστεί από το χέρι του ελληνικού πνεύματος, σαν από στήριγμα γερό μέσα στο ρεύμα της βαρβαρότητας, αν από το γερμανικό πνεύμα δεν ξεπηδήσει μια διάπυρη λαχτάρα για τους Έλληνες, αν η θέα της ελληνικής πατρίδας που με τόσο κόπο κατακτήθηκε και δρόσισε την ψυχή του Σίλερ και του Γκαίτε δεν γίνει τόπος προσκυνήματος των πιο προικισμένων ανθρώπων, ως τότε ο στόχος της παιδείας μας, για κλασική παιδεία θα φτερουγίζει άπιαστος εδώ και εκεί στον αέρα. Και τελειώνω με τον πιο χαρακτηριστικό του λόγο: «Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο που να έχει προσφέρει τόσα πολλά στην ανθρωπότητα όσα ο ελληνικός και να έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ, από τόσους πολλούς λαούς, οι οποίοι δεν πρόσφεραν τίποτε στην ανθρωπότητα».- Το τέλος της ομιλίας του κ. Μαρκόπουλου ακολούθησαν παρατεταμένα χειροκροτήματα δείγμα της ικανοποίησης των ακροατών. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τοποθετήσεις και παρατηρήσεις ακροατών οι οποίοι επικροτούσαν στην ουσία τα όσα προηγουμένως άκουσαν. Μια ομιλία που άφησε απόλυτα ικανοποιημένο το κοινό των Φιλολογικών βραδινών.

ΤΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΤΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Πριν από μερικά χρόνια οι μαθητές του 3ου Γυμνάσιου Κερατσινίου, με επιβλέπουσα την καθηγήτριά τους, προσπάθησαν να συγκεντρώσουν όσα το δυνατόν περισσότερα από τα ονόματα που έχει χαρίσει στην Παναγία η λαϊκή πίστη και παράδοση.
Το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό.
1 Αγγελόκτιστος
2 Αγία Σκέπη
3 Αγιάσσου
4 Αγιοδεκτινή
5 Αγιοηλιώτισσα
6 Αγιολούσαινα
7 Αγίου όρους
8 Αγνή
9 Αγριδιώτισσα
10 Αγριλιώτισσα
11 Αειμακάριστος
12 Αειμεσιτεύουσα
13 Αθηνιώτισσα
14 Αιγύπτια
15 Αιματούσα
16 Αιμίαλου
17 Αιρκώτισσα
18 Ακαθή
19 Ακατάβλητος
20 Ακατάφλεκτη
21 Ακήραση
22 Ακρωτηριανή
23 Αλανιώτισσα
24 Αλεξανδριανή
25 Αλεξίου Κομνηνού
26 Αλεπινή
27 Αληθινή
28 Αλλοιώτισσα
29 Αλόχη
30 Αματίτση
31 Αμεμπτος
32 Αμετάθετος
33 Αμολιανή
34 Αμόλυντος
35 Αμπελακίων
36 Αμπελοκήπισσα
37 Αμωμη
38 Ανασσα
39 Αναφωνήτρια
40 Αντινίτισσα
41 Αντιφωνήτρια
42 Ανωμερίτισσα
43 Αξιον Εστί
44 Απείρανδρος
45 Απειρόγαμος
46 Απρόσιτος
47 Αρακιώτισσα
48 Αράπισσα
49 Αρβανίτισσα
50 Αρειας
51 Αρμενοκρατούσα
52 Αρσανά
53 Αρτάκης
54 Αρχαγγελιώτισσα
55 Αρχισπορίτισσα
56 Ασπραγγέλου
57 Ασπροβουνιώτισσα
58 Ασπροπαναγιά
59 Ασύγκριτη
60 Αυγουστιανή
61 Αφέντρικα
62 Αφθορος
63 Αφροδίτισσα
64 Αχειροποίητος
65 Αχραντος
66 Αψιδιώτισσα
67 Βαλουκλιώτισσα
68 Βανιώτισσα
69 Βαραγγιώτισσα
70 Βαρδιανιώτισσα
71 Βαρκού
72 Βασίλισσα
73 Βασιληγενέτειρα
74 Βατοπεδινή
75 Βατούσαινα
76 Βελανιδιά
77 Βελεστίνου
78 Βελλά
79 Βεργουπουλιανή
80 Βηματάρισσα
81 Βιγλιώτισσα
82 Βιδιανή
83 Βιργιωμένη
84 Βλασαρού
85 Βλαχέρνα
86 Βλέπουσα
87 Βλυχιόρικα
88 Βοήθεια
89 Βορεινή
90 Βούλιστα
91 Βουναρκώτισσα
92 Βουνογιάτρισσα
93 Βουνού
94 Βουρνιώτισσα
95 Βράχου
96 Βρεσθενίτισσα
97 Βρεφοκομούσα
98 Βρεφοκρατούσα
99 Βρεφουργήσασα
100 Βρεχούσα
101 Βροντιανή
102 Βρόντου
103 Βροχής
104 Βρυσιανή
105 Γαλακτίνης
106 Γαλακτοτροφούσα
107 Γαλανή
108 Γαλανούσα
109 Γαλατιανή
110 Γαλατούσα
111 Γαλαχτοτροφία
112 Γαλαχτοφορούσα
113 Γαλουχιότισσα
114 Γενεσίου Θεοτόκου Σαβαθιανών
115 Γέννας
116 Γερόντισσα
117 Γεσθημανίτισσα
118 Γηνατού
119 Γηρομεριού
120 Γιαλούσα
121 Γιάτρισσα
122 Γκαβή
123 Γκιζιλκιζιώτισσα
124 Γκουβερνιώτισσα
125 Γλυκιώτισσα
126 Γλυκοκυματούσα
127 Γλυκοφιλούσα
128 Γλωσσά
129 Γοιρδελάκη
130 Γοργόνα
131 Γοργοεπήκοος
132 Γουμένισσα
133 Γουμερά
134 Γουνιώτισσα
135 Γούντα
136 Γουρλομάτα
137 Γραφιώτισσα
138 Γρηγορίτσα
139 Γρηγορούσα
140 Γύψενη
141 Γωνιά
142 Δαδιού
143 Δαδιώτισσα
144 Δακρυρροούσα
145 Δαμάστα
146 Δέηση
147 Δεκαπεντούσα
148 Δένδρου
149 Δεξιοκρατούσα
150 Δεόμενη
151 Δερμάτα
152 Δέσποινα
153 Δημοκράνια
154 Διακονούσα
155 Διασώζουσα
156 Δικαιόκριτος
157 Δικαιότατη
158 Διότισσα
159 Δόβρα
160 Δομνιανίτισσας
161 Δοξάρισσα
162 Δουβέργαινα
163 Δακρύβρεχτος
164 Εγγυήτρια
165 Εκατονταπυλιανή
166 Εκκλησιάρχουσα
167 Εικονίστρια
168 Ελεημονήτρια
169 Ελαία
170 Ελαιοβρύτισσα
171 Ελειμονήτρια
172 Ελεοβρύτης
173 Ελέους
174 Ελεούσα
175 Ελευθερώτρια
176 Ελπιδοφόρα
177 Ελπϊς Πιστών
178 Ελωνα
179 Ενθρονη
180 Εξακουστή
181 Εξοχική
182 Επακούουσα
183 Επανωχωριανή
184 Επισκοπιανή
185 Επουράνιος
186 Επουράνιος Πύλη
187 Επταβηματούσα
188 Ερυπιανή
189 Εσφαγμένη
190 Ευαγγελίστρα
191 Ευρετή
192 Εύσπλαχνος
193 Ζαλακιώτισσα
194 Ζεραχιώτισσα
195 Ζεριχιώτισσα
196 Ζερμπτίτσης
197 Ζυλή
198 Ζωάρκεια
199 Ζωήρρυτος
200 Ζωηφόρος
201 Ζωοδότειρα
202 Ζωοδότρα
203 Ζωοδόχος
204 Ζωοπηγή
205 Ζωοπόρος
206 Ζωοτόκος
207 Ηγήτρια
208 Ηγουμένη
209 Ηδύπνους
210 Ηλιόκαλη
211 Ηλιοτόκος
212 θαλασσινή
213 Θαλασσίτρα
214 Θαλασσομάχισσα
215 θαλασσομαχούσα
216 Θαρεινή
217 Θεάλεχτη
218 Θεοδίδαχτη
219 Θεοδόξαστη
220 Θεόκλητη
221 Θεοκνήτωρ
222 Θεοκόσμητη
223 Θεόληπτος
224 Θεομάνα
225 Θεομητροπρεπεστέρα
226 Θεοσκέπαστη
227 Θεοτίμητη
228 Θεοτόκος
229 Θεουργία
230 Θεόφραστος
231 Θεόφρων
232 Θερμιανή
233 Θευαγέστατη
234 Θρηνούσα
235 Θρηνωδούσα
236 Θωμιανή
237 Ίαμα
238 Ίαση
239 Ιερόβλαστος
240 Ιερομύτης
241 Ιεροσολυμιτική
242 Ιεροσολυμίτισσα
243 Ιλαρώτατη
244 Ιμερόεσσα
245 Ισηγορία
246 Καγιά
247 Καθαριώτισσα
248 Καθαρών
249 Καθρέπτης
250 Κακαβιώτισσα
251 Καλαθή
252 Καλαμιώτισσα
253 Καλάμου
254 Καλιγού
255 Καλλίτοκος
256 Καλού Νερού
257 Καλυβιανή
258 Καμακάρι
259 Καματερός
260 Καμένη
261 Καμπιώτισσα
262 Κάμπου
263 Κανάλα
264 Κανδήξη
265 Κανταριώτισσα
266 Καπνικαραία
267 Καρδιοβαστάζουσα
268 Καρδιώτισσα
269 Καρποφορούσα
270 Καρύπη
271 Καστριανή
272 Κάστρου
273 Καστρουλέρου
274 Κατάκαρπος
275 Καταλωνική
276 Κατάπαυση
277 Καταπολιανή
278 Καταφυγή
279 Καψοδερματούσα
280 Κερά
281 Κέρνιτσα
282 Κεχαριτωμένη
283 Κεχρινιώτισσα
284 Κηπουραίων
285 Κισσιώτισσα
286 Κιτιού
287 Κλειδί του Παραδείσου
288 Κλεισούρας
289 Κλεφτοπαναγιά
290 Κοιμητηρίων
291 Κόκκινη
292 Κολοκυθιώτισσα
293 Κολυβιανή
294 Κορκοδειλιά
295 Κορυφή
296 Κορφιάτισσα
297 Κοσμοπόθητος
298 Κοσμοσωτείρα
299 Κοσυφοίνισσα
300 Κότσικα
301 Κουκουζέλισσα
302 Κουμπελίδικη
303 Κουνοπιώτισσα
304 Κουρίου
305 Κουροτρόφος
306 Κουτσουρώ
307 Κουφή
308 Κουφή Πέτρας
309 Κοφινή
310 Κρεμαστή
311 Κρομμυδιώτισσα
312 Κτιστή
313 Κτιτόρισσα
314 Κυκκώτισσα
315 Κυπαιότισσα
316 Κυρά Ξένη και κυρία των Αγγέλων
317 Κώμη
318 Λαγουδιανή
319 Λαμπρότατη
320 Λαμπροφορία
321 Λαοδηγήτρια
322 Λαού
323 Λαρνιώτισσα
324 Λαυριώτισσα
325 Λάχνη
326 Λεσινιώτισσα
327 Λεφένα
328 Λεχούσα
329 Λιβαδιώτισσα
330 Λιόσα
331 Λιόσα
332 Λογκοβάρδα
333 Λοιμιώτισσα
334 Λουβαρά
335 Λυκοδήμου
336 Λυκούρεσι
337 Μαγαζιώτισσα
338 Μαγδαληνή
339 Μαδύτου
340 Μακελάρια
341 Μαλεβή
342 Μανδαλάκη
343 Μανεδή
344 Μαντιλούσα
345 Μαραθούντα
346 Μαρία
347 Μαστών
348 Μαύρη
349 Μαυριώτισσα
350 Μαυρομμάτα
351 Μαχαιρωμένη
352 Με τους κρίνους
353 Μεγαλομάρτυρος
354 Μεγαλόχαρη
355 Μεσοσπορίτισσα
356 Μητέρα
357 Μητέρα Θεού επί τον θρόνο
358 Μικρά
359 Μογρονήσι
360 Μολυβδοσκέβαστη
361 Μοναρκά
362 Μυροβλύτισσα
363 Μυρτενή
364 Μυρτιδιώτισσα
365 Μυφελαιώτισσα
366 Νάπα
367 Νάσσα
368 Νέα
369 Νέγρων
370 Νεοφάνεισσα
371 Νεροφορούσα
372 Νικητάτου
373 Νικοποιός
374 Νταλλιανή
375 Νυμφοτόκος
376 Ξενοβλήτης
377 Ξένων
378 Ξεσκλαβώτρα
379 Ξεσπορίτισσα
380 Ξηροκαμπίτισσα
381 Ξηρορείτισσα
382 Ξυνήγορος
383 Οδηγήτρια
384 Οικειώτατη
385 Οικονόμισσα
386 Ολβιόδωρος
387 Ολυμπιώτισσα
388 Ομόθεος
389 Ομονοούσα
390 Ορθοκωστά
391 Οσιώτατη
392 Ουρανού και Γης
393 Παγγαιότισσα
394 Πάθους
395 Παιδεύσασα
396 Παλαιοκαστρίτισσα
397 Παλαιολογίνα
398 Παλατιανή
399 Παλίνου
400 Παμμακάριστος
401 Παναγιόχορτο
402 Πανάχραντος
403 Πανάχραντος
404 Παντάνασσα
405 Παντευλόγητη
406 Πάντιμος
407 Παντόχαρα
408 Πάντων χαρά
409 Παραμυθία
410 Παρηγορήτρα
411 Παρθένα
412 Παμμακάριστος
413 Παυσολύπη
414 Πειραιώτισσα
415 Πελαγονίτισσα
416 Πεπελινίτσης
417 Περίβλεπττος
418 Περλιγού
419 Πετραϊδα
420 Πλαγιά
421 Πλατανιώτισσα
422 Πλατυτέρα
423 Πολίτισσα
424 Πολυσπορίτισσα
425 Πονολύτρια
426 Πόνου
427 Πορταϊτισσα
428 Πορτιανή
429 Πουλάτη
430 Πρέσβειρα
431 Προαναγγελλομένη
432 Προπύλη
433 Προσηγορία
434 Προσίστισσα
435 Προστάτρια
436 Προσφυγιά
437 Προυσιώτισσα
438 Πυριότισσα
439 Πυροβολήθεισα
440 Ραγίου
441 Ραχοπήδη
442 Ρόδο το Αμάραντο
443 Ρόμβη
444 Ρουμελιώτισσα
445 Σαμακιώτισσα
446 Σεπτεμβριανή
447 Σημάου
448 Σκάλα του Ουρανού
449 Σκαλωτή
450 Σκιαδενή
451 Σκοπιότισσα
452 Σοίριζα
453 Σοτομβριανή
454 Σουμελά
455 Σπηλιώτισσα
456 Στεφάνα
457 Σώματα
458 Σωτήρα
459 Ταξιδιάρα
460 Ταταρνώτισσα
461 Τήνου
462 Tης Βάτου
463 Τίμια Σκέπη
464 Τιμιωτέρα
465 Τοπλoύ
466 Του Χάρου
467 Τουρλιανή
468 Τριχερούσα
469 Τροβάτου
470 Τρουλή
471 Τρυπητή
472 Τρυφερούσα
473 Τσαμπίκα
474 Τσυκκώτισσα
475 Υπέρμαχος
476 Υψηλή
477 Φανερουλιώτισσα
478 Φανερωμένη
479 Φαρμακολύτρα
480 Φιδιότισσα
481 Φιδοττοταμιανή
482 Φιδούσα
483 Φίδωσα
484 Φλεβαριανή
485 Φοβερά Προστασία
486 Χαιρετισμών
487 Χαλκοπρατειών
488 Χελιδονού
489 Χιλιονοματούσα
490 Χοζοβιώτισσα
491 Χρυσαφίτισσα
492 Χρυσοβαλάντη
493 Χρυσογαλούσα
494 Χρυσοδαφνιώτισσα
495 Χρυσοκαστριώτισσα
496 Χρυσοκελλαριά
497 Χρυσοπηγή
498 Χρυσοσκαλίτισσα
499 Χρυσοσπιλιώτισσα
500 Ψυχοσώστα
501 Ψυχοσώτρια

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

                    ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

            Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη επιτ. Δικηγόρου

                           Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.

Στις 11 Δεκεμβρίου  κάθε χρόνου έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται  η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Τα παιδιά  του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος επιδερμίδας  γιορτάζουν αν και    θα έπρεπε να γιορτάζουν κάθε μέρα.
 Όπως οι ενήλικες  έτσι και τα παιδιά έχουν δικαιώματα  που κάποιοι  δυστυχώς  καταπατούν με τον πλέον  βάναυσο τρόπο.
Σε τι να πρωτοαναφερθεί  κανείς; Την ψυχαναγκαστική  εργασία; Την παιδική πορνεία; στη βία που βιώνουν  τα παιδιά ακόμα και μέσα   στην κούνια τους; Την έλλειψη εκπαίδευσης; Την έλλειψη βασικών καταναλωτικών αγαθών (νερό, φαγητό, ένδυση);
Την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;
Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:
- Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
- Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
- Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
- Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
- Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
-Δικαιούμαι να μάθω τί είναι καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
- Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
- Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
-Δικαιούμαι να ζήσω σε μία κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
-Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Έναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά.
Όμως καταναλώνουμε πολύτιμη ενέργεια στο να μετράμε  λάθη. Μήπως θα έπρεπε να την  διαθέτουμε  για την εύρεση λύσεων; Η απάντηση είναι  πως ναί.
Ήδη πολλές οργανώσεις ασχολούνται χρόνια  τώρα με αυτό το πρόβλημα  Η Unicef, η Unesco,η Actionaid ειναι 3 από τις πιο σημαντικές που προσφέρουν έργο  με πολίτες σαν όλους εμάς.
Ας γίνει αυτή η 11 Δεκεμβρίου μέρα έναρξης μιας μάχης που όλοι μπορούμε να δώσουμε και να κερδίσουμε! Γιατί όλοι θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να καθρεπτίζεται μέσα τους η ψυχή μας.
Η ψυχή που θα έχουμε προσφέρει για να μπορούν όλα τα παιδικά μάτια να χαμογελούν!

Και κλείνω με ένα κείμενο και το αντέγραψα χωρις να μπορώ να θυμηθώ τον συγγραφέα του, τον ευχαριστώ πολύ γιατί θα το θεωρήσω δώρο του σε όλα τα παιδιά του κόσμου!!
Σαν θέμα έχει τη φωνή όλων των παιδιών. Όλων αυτών των παιδιών που μας μιλάνε αλλά εμείς δεν ακούμε. Γιατί έχουμε μάθει μόνο να μιλάμε. Μόνο να διατάζουμε. Τι θα μας έλεγαν όμως αν σωπαίναμε και μπορούσαμε να τα ακούσουμε;

- Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
-Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
- Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
- Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
-Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
- Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
-Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Τάκη Θεοδωρόπουλου
Προ ετών η γενιά του Πολυτεχνείου είχε την τιμητική της. Τα παιδιά με τα μακριά μαλλιά και τα μούσια, οι κοπέλες με τα ταγάρια μεγάλωσαν, έπιασαν τα -ήντα, ντύθηκαν ακριβά και ερωτεύθηκαν την πολιτική και οικονομική εξουσία, που τους παραδόθηκαν χωρίς πολλές αντιστάσεις. Εγιναν υπουργοί, έφτιαξαν επιχειρήσεις και ωραίες σπιταρόνες με πισίνες, αλλά ποτέ τους δεν εγκατέλειψαν την αριστερή φρεσκάδα της νεότητάς τους. Επιδόθηκαν στο άθλημα του κέρδους έχοντας μαθητεύσει στα θρανία των μαρξιστικών φροντιστηρίων, έχοντας περάσει τα νιάτα τους με τη φωτογραφία του Τσε στον τοίχο. Και επειδή πίστευαν ότι το κέρδος είναι ούτως ή άλλως κλοπή, δεν είχαν και πολλές αναστολές.
Με τα εύσημα του ηρωισμού στο πέτο, κινήθηκαν με τη χαρακτηριστική άνεση του ανθρώπου που έχει εξοφλήσει το χρέος του στην Ιστορία στον λαβύρινθο της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους χωρίς να ξεχνούν να το καταγγέλλουν ευκαιρίας δοθείσης. Αναφανδόν προοδευτικοί, άθεοι, υπέρμαχοι της ελεύθερης συμβίωσης, της ισότητας των φύλων και του γάμου των ομοφυλοφίλων βιάστηκαν να απολαύσουν τον κόσμο που ήθελαν να αλλάξει, αλλά εν τω μεταξύ τούς ταίριαζε γάντι. Ηταν άνθρωποι του καιρού τους. Μια γενικώς βιαστική γενιά που είχε κάποιες διανοητικές ενοχές, τις οποίες όμως τις διοχέτευε σε ασκήσεις γευσιγνωσίας και χορτοφαγίας. Επί γενιάς του Πολυτεχνείου, η Ελλάδα έμαθε να πίνει κόκκινο κρασί και τα εστιατόρια σταμάτησαν να σερβίρουν μουσακά.
Η κρίση σηματοδότησε την ήττα της. Σ’ αυτήν φόρτωσαν όλα τα δεινά της έρημης χώρας, την κυριαρχία της διαπλοκής, την πλημμύρα της διαφθοράς, την εγκατάσταση της ανομίας. Ηταν η πρώτη γενιά που θυσίασε τόσο λίγα για να κερδίσει τόσο πολλά, εξ ου και η χαμηλή πνευματικότητά της. Ηταν το Γένος των Ηρώων, το προτελευταίο στην κατάταξη του Ησιόδου. Στο «Εργα και Ημέραι» του Ασκραίου ποιητή το ακολουθεί το Σιδήρεον Γένος: «Ζευς δε ολέσει και τούτο γένος μερόπων ανθρώπων, εύτ’ αν γινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν». Ο εστί μεθερμηνευόμενον «γεννιούνται με άσπρα μαλλιά». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Η γενιά της δυστυχίας και της καταστροφής δεν κοπιάζει για να γεράσει.
Είναι η γενιά που κυβερνά αυτήν τη στιγμή την Ελλάδα. Οι περίφημοι νέοι που θα αναζωογονήσουν την πολιτική ζωή δεν θυσίασαν καν τις ώρες που απαιτούνται για να αποφοιτήσεις από το σχολείο. Παράδειγμα ο κ. Τσίπρας. Διέπρεψε ως καταληψίας και κατέκτησε την εξουσία χωρίς καν να προσπαθήσει να οικοδομήσει, ελλείψει ιδεών, έστω τη δική του ρητορική. Μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως η γενιά του μιμήθηκε τη γενιά του Πολυτεχνείου στις κινητοποιήσεις των τελευταίων είκοσι ετών, ανώδυνες, ακίνδυνες και άκοπες. Υπερασπίστηκε τις καταστροφές της Αθήνας το 2008 και το 2012. Γιατί ανήκει σε μια γενιά που έμαθε να καταστρέφει, αλλά αμφιβάλλω αν ξέρει να χτίζει έστω και ένα αυθαίρετο δωμάτιο. Θα μου πείτε αυτό το αναλαμβάνει ο παππούς Αλέκος Φλαμπουράρης.
Και αυτό είναι που τρομάζει περισσότερο κι από τις αριστερές του εμμονές. Η ανικανότητά του να κοπιάσει. Πόσες φορές έχει επαναλάβει εκείνες τις 17 ώρες που κράτησε η συνάντηση κορυφής; Δεν είναι θέμα τεμπελιάς. Είναι θέμα άγνοιας. Και γι’ αυτό τρομάζω ακόμη περισσότερο όταν ακούω ότι η Νέα Δημοκρατία γυρεύει τον αντι-Τσίπρα για να επιστρέψει στο προσκήνιο.

Γράψτε ένα σχόλιο...

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ  ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ
                                 Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επίτιμου Δικηγόρου
                                Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.
To Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προωθεί στη Βουλη, Νομοσχέδιο  για το Σύμφωνο Συμβίωσης  με το οποίο προτίθεται να  επεκτείνει την ισχύουσα ρύθμιση και στα λεγόμενα: «ομόφυλα ζευγάρια».
Πάνω σ’ αυτό  το νομοσχέδιο θα επιθυμούσαμε να σημειώσουμε τα ακόλουθα :
Ο θεσμός του Γάμου σύμφωνα με  τον ορισμό του νομομαθούς Ρωμαίου Μοδεστίνου αποτελεί : «ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωση του βίου δια  παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία».
Στο νομοσχέδιο ο θεσμός του γάμου αντιμετωπίζεται θεσμικά και μόνο  ως δικαιοπρακτική ενέργεια που ρυθμίζει τη σχέση των μερών και αποϊεροποιείται πλήρως.
 Εμφανέστατη είναι  ἡ προσπάθεια να υποκατασταθεί ο ιερός θεσμός του γάμου με νομικές προβλέψεις πού αντιμετωπίζουν την κακοδαιμονία του ισχύοντος νομικού πλαισίου για το σύμφωνο συμβίωσης ετερόφυλων που έχει μεταβάλει το τιμιότατο ανθρώπινο πρόσωπο σε χρηστικό αντικείμενο.
Δυστυχώς την πρωτοτυπία του  Νομοσχεδίου  είχε εμπνευστεί  και ὁ Νέρων  , πού όπως σημειώνει  ὁ ιστορικός Κάσσιος Δίων , συνήψε επίσημη ομοφυλοφιλική σχέση με δύο Έλληνες απελεύθερους. Τον «ανδρώδη» Πυθαγόρα και τον «γυναικώδη» Σπόρο, τον οποίο κατέστησε εκτομία και τον ονόμασε Σαββίνα!
 Το εισαγόμενο νομοσχέδιο,   αποτελεί συνέχεια του λεγόμενου αντιρατσιστικού νόμου της συγκυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑ.ΣΟ.Κ, με τον οποίο επιχειρείται να  θεσμοθετηθεί και «έτερος» γενετήσιος προσανατολισμός στην ανθρώπινη φύση.
 Μ’ αυτή  την πράξη ολοκληρώνεται θεσμικά από την Ελληνική έννομη τάξη  η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας και απενοχοποιείται ἡ παράχρηση των σωματικών οργάνων του ανθρωπίνου είδους.
Η φυσιολογία του ανθρωπίνου σώματος δεν εξαρτάται από ιδεοληψίες , αλλά από τη νομοτέλεια του Δημιουργού γι’ αυτό και οι επιπτώσεις από την παράχρηση είναι άμεσες και τραγικές.

Αλλά ας  δούμε τι λέει σαν αντίλογο στο παραπάνω κείμενο,  που είχα αναρτήσει  στο διαδίκτυο, (F.B.) ένας  που δηλώνει επωνύμως την ιδιαιτερότητά του:
«Αρχικά,  σας αναφέρω ότι είμαι ο ίδιος ομοφυλόφιλος και παλιότερο ζωντανό μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ως πιστός.
 Γράφετε: «Ο θεσμός του Γάμου κατά τον ορισμό του Ρωμαίου νομομαθούς Μοδεστίνου είναι «ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωση του βίου διά παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία», δεν αντιλέγω ότι και η ίδια η φύση μέσω της ανατομίας φανερώνει ότι η ένωση ανδρός και γυναικός είναι η κατεξοχήν φυσιολογική.

Ο παραπάνω θεσμός αναφέρεται στην ιερότητα του γάμου. Ωστόσο, αυτός ο θεσμός, έχει παρεξηγηθεί αρκετά. Σκοπός του Γάμου είναι η θέωση και μόνο. Δηλαδή επιλέγεις ένα άτομο, επειδή θεωρείς ότι αυτό μπορεί να σε βοηθήσει στο να αγιαστείς και να ενωθείς με τον Θεό. Σχεδόν όλα τα ζευγάρια παντρεύονται για άλλους λόγους, π.χ. για αποκατάσταση, για χάρη των γονιών ή γιατί έτσι θέλει το έθιμο. Κατά τη γνώμη μου ο γάμος τους, δεν αρέσει και τόσο στον Θεό, γιατί τα κίνητρά τους δεν είναι εκ του Θεού αλλά εκ του διαβόλου (και του εγωισμού τους φυσικά). Έτσι, αγιάζεται η πορνεία! Γι ' αυτό πιστεύω ότι ένας πολιτικός γάμος μπορεί να είναι πιο αμαρτωλός, αλλά είναι και ειλικρινέστερος στα μάτια του Θεού.
 Όσον αφορά το ομοφυλοφιλικό θέμα: Θεωρώ ότι οι ομοφυλόφιλοι καλό είναι να έχουν τα ίδια δικαιώματα όχι γιατί είναι ομοφυλόφιλοι, αλλά επειδή είναι επίσης άνθρωποι. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις προβάλλουν την ομοφυλοφιλία ως ένα μέσο απόκτησης δικαιωμάτων κι αυτό το κάνει πολύ ύποπτο.
 Παρά φύση σχέσεις κάνουν και τα ετερόφυλα ζευγάρια.
 Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ο μόνος λόγος απόρριψης κάποιου ανθρώπου.

 Θα δείτε ότι οι άνθρωποι, μας απορρίπτουν όχι μόνο γιατί μπορεί να έχουμε διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά και γιατί μπορεί να έχουμε διαφορετικό κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό κ.λ.π.  προσανατολισμό. Είναι λες και οι άνθρωποι κάνουν αγέλες. Στις αγέλες ανήκουν πάντα ομοειδείς οργανισμοί.
 Μιας και η ανάρτησή σας αναφέρεται και στη θρησκεία μας, ξέρω ότι ο Χριστός αποδοκιμάζει και την ομοφυλοφιλία (και γενικά όλες τις παρά φύση σχέσεις ακόμα κι ανάμεσα στα αντίθετα φύλα) αλλά και την ομοφοβία, η οποία φανερώνει κατάκριση κι άρα εγωισμό.
 Θεωρώ την απαίτηση ορισμένων ομοφυλόφιλων να γίνει αποδεκτή η πράξη τους δικτατορική. Αν κάποιος δεν τη δέχεται, έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του.
 Πολλοί ετεροφυλόφιλοι ισχυρίζονται ότι αποδοκιμάζουν τους ομοφυλόφιλους, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί κάνουν αστεία με το να ντύνονται γυναίκες ή με το να παριστάνουν τους ομοφυλόφιλους.

 Υποτίθεται ότι αν θεωρείς κάτι κακό, δεν το κάνεις καν ούτε για πλάκα. Σας πληροφορώ ότι ως ομοφυλόφιλος που είμαι ενοχλούμαι να βλέπω τέτοια φαινόμενα, τα οποία συνάντησα σε μεγάλο βαθμό σε ένα (βυσματικό) στρατόπεδο που υπηρέτησα.
Είναι γνωστό ότι οι Χρυσαυγίτες επίσης μισούν τους γκέι. Έστω όμως ότι κατάφερναν να καθαρίσουν τον πλανήτη από όλους αυτούς τους οποίους μισούν όπως τους γκέι, πάω στοίχημα ότι τότε θα άρχιζαν να φαγώνονται και να σκοτώνονται μεταξύ τους.

Δε φταίει ίσως και τόσο η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας, αλλά το ότι κάποιος έχει την τάση να απορρίπτει, να μισεί ή και να σκοτώνει και να χρησιμοποιεί την ομοφυλοφιλία ως δικαιολογία, για να νομιμοποιήσει το μίσος του.

ΕΠΙΤΥΧΗΣ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΡΗΓΑΤΟΥ

ΕΠΙΤΥΧΗΣ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΡΗΓΑΤΟΥ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Παρουσία του πρώην Δημάρχου Πατρέων Ανδρέα Καράβολα  πολλών λογοτεχνών και συγγραφέων αλλά  και φιλότεχνων της  περιοχής έγινε με πλήρη επιτυχία η προγραμματισμένη ομιλία της    Εταιρείας Λογοτεχνών  την περασμένη Δευτέρα,  με ομιλητή των εξ Αθηνών, βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών, ιατρό και συγγραφέα Γεράσιμο Ρηγάτο, ο οποίος μίλησε με θέμα: « Ο πόνος στον Ελληνικό Πολιτισμό. Στιγμιότυπα»

          Την παρουσίαση του ομιλητή και την εισαγωγή στην εκδήλωση έκανε ο πρόεδρος της Εταιρείας  συμπολίτης Λεωνίδας Μαργαρίτης ο οποίος επεσήμανε ιδιαιτέρως το πολυσχιδές έργο  του ομιλητή Γεράσιμου Ρηγάτου.

Αναφέρθηκε στο επιστημονικό του έργου ως ιατρού παθολόγου-ογκολόγου-Διευθυντού για πολλά χρόνια στο  Αντικαρκινικό Νοσοκομείο των Αθηνών «Άγιος Σάββας», την αναγόρευσή του σε διδάκτορα και υφηγητή-άμισθου επίκουρου καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην  δραστηριοποίηση του στο χώρο των επιστημονικών Εταιρειών.

Στο ότι έχει κατά καιρούς διατελέσει σε πολλές Ιατρικές Εταιρείες πρόεδρος και μέλος  Διοικητικών συμβουλίων, ότι έχει τιμηθεί από τριάντα και πλέον επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς και έχει  βραβευθεί για το συγγραφικό του έργο από την Ακαδημία Αθηνών ,την Εταιρεία Ελλήνων  Λογοτεχνών ,την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος και άλλα επιστημονικά και πνευματικά σωματεία.

Αναφέρθηκε ειδικότερα στο συγγραφικό του έργο το οποίο συνολικά αριθμεί 62 εκδόσεις με ιστορικό, επιστημονικό, λαογραφικό και λογοτεχνικό περιεχόμενο.

 Ο πρόεδρος της Εταιρείας αναφέρθηκε ειδικότερα στο πεζογραφικό έργο του ομιλητή  και ανάφερε τα κυριότερα πεζογραφικά  του  βιβλία  ενώ επεσήμανε   ότι είναι ήδη με εισήγηση του ιδίου και με παμψηφεί απόφαση του Δ.Σ. της Εταιρείας τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος.

Aκολούθως   έδωσε το λόγο στον ομιλητή ,ο οποίος ευχαρίστησε την Εταιρεία για την πρόσκλησή της να περιληφθεί στο  πρόγραμμα των ομιλητών της νέας περιόδου  και ακολούθως ανέπτυξε λίαν επιτυχώς το θέμα του.

Ο ομιλητής μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:

«Σταθερός σύντροφος της ζωής, ο πόνος αφήνει τα ίχνη του σε κάθε δραστηριότητα, από την καθημερινότητα ως τον πολιτισμό και την επιστήμη. Έχοντας αντιμετωπίσει επαγγελματικά το δυσάρεστο αυτό σύμπτωμα επί δεκαετίες, εστιάζω το αποψινό θέμα μου   στον πόνο, ανιχνεύοντας τις πολιτισμικές, λαογραφικές, ιστορικές αλλά και επιστημονικές συνιστώσες του πόνου και των προσπαθειών καταπολέμησής του».

Ο ομιλητής περαιτέρω με  απέριττο ύφος, ιχνηλάτησε  το αντικείμενό του στους πολυδαίδαλους δρόμους της ιστορίας, στις λαϊκές παραδόσεις, στους διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά και στο οικείο σ' αυτόν χώρο της ιατρικής επιστήμης.

Το πλούσιο υλικό που συνέλεξε,  και παρέθεσε με τη γνωστή στους τακτικούς του ακροατές  μεθοδικότητα, το είχε  ταξινομήσει σε τέσσερις ενότητες, με την  πρώτη από τις οποίες διερεύνησε  τις θεωρήσεις του πόνου στην αρχαιοελληνική γραμματεία και γλώσσα, στη μυθολογία, στη θεολογία και τις λαϊκές παραδόσεις.

Στο  δεύτερο μέρος της ομιλίας του αναζήτησε  και παρέθεσε  ιστορικές αναφορές στον πόνο και την αντιμετώπισή του σε αρχαίους λαούς της Κίνας, της Ινδίας, της Αμερικής και αλλού, στην Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, μέχρι την εμφάνιση των σύγχρονων αναλγητικών και αναισθητικών στη χώρα μας.

Στο τρίτο  και τελευταίο μέρος  της ομιλίας του επεχείρησε να κάνει  με μεγάλη επιτυχία μάλιστα  μια λεπτομερέστερη θεώρηση των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κατά του πόνου, από το φλοιό της ιτιάς, το όπιο και την κοκαΐνη, μέχρι τα σύγχρονα σκευάσματα.

 Τέλος αναφέρθηκε  σε ιστορικά στιγμιότυπα, ορισμένα απ' αυτά αποτυπωμένα στην ειδησεογραφία και τη λογοτεχνία, ακόμα και σε διαφημίσεις, σχετικά με “θαυματουργά" παυσίπονα, αναλγητικά εμπειρικά σκευάσματα, ακόμα και διαδεδομένα ναρκωτικά.

Η ομιλία του κ.Ρηγάτου απέσπασε δικαίως τα χειροκροτήματα των ακροατών, ενώ πολλοί απ’ αυτούς έλαβαν το λόγο για να συγχαρούν τον  ομιλητή αλλά και να επιβεβαιώσουν με παραδείγματα και κείμενα από τους κλασικούς συγγραφείς τα λεχθέντα περί πόνου και  αναλγητικών.

OMΙΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

                   OMΙΛΙΑ  ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

                                   ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

                  Την    προσεχή Δευτέρα  23^η Νοεμβρίου      2015       και ώρα 7.00 μ.μ. στα πλαίσια των φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη  θα μιλήσει στο αναγνωστήριό της   ο  πρώην Σχολικός Σύμβουλος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δημήτριος Μαρκόπουλος με θέμα:

           « Ο Νίτσε, θαυμαστής του αρχαιοελληνικού πνεύματος»                

        Ο  κ. Μαρκόπουλος σπούδασε στη Μαράσλειο Ακαδημία, έτυχε Πανεπιστημιακής  μετεκπαιδεύσεως και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Θεολογία σε αντίστοιχες σχολές των Αθηνών. Αρχικά υπηρέτησε ως δάσκαλος σε διάφορα σχολεία της περιφέρειας και των Πατρών, ενώ ακολούθως επελέγη Επιθεωρητής και μετά δε  την κατάργηση του θεσμού , Σχολικός Σύμβουλος,  θέση  από την οποία συνταξιοδοτήθηκε.

Έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες  ενώ συνεργασίες του με κείμενα  κοινωνικού, παιδαγωγικού και φιλοσοφικού ενδιαφέροντος, έχουν  δημοσιευθεί  στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο .

 Η ομιλία του κ. Μαρκοπούλου αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω τόσο του θέματος της ομιλίας του, όσο και του ομιλητή, άλλωστε έχει φιλοξενηθεί  και άλλες φορές από το ίδιο βήμα και έχει αποσπάσει το έντονο ενδιαφέρον του κοινού των βραδινών.

 Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας  Λεωνίδας Μαργαρίτης.

           

       Η είσοδος για το κοινό θα είναι όπως πάντα ελεύθερη.