ΑΛΕΚΟΣ ΜΑΡΑΣΛΗΣ

ΑΛΕΚΟΣ ΜΑΡΑΣΛΗΣ : Ο γιατρός που συνέδεσε το όνομά του με μια στρατιά παιδιών που ήρθαν στον κόσμο στην Πάτρα- Ο επιστήμονας, ο πολιτικός, ο συγγραφέας, ο άνθρωπος

Life
&the City

Ένας αγνός και τίμιος ιδεαλιστής

26/05/2016 18:08

Υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα που χαράζουν με την πένα τους και με το νοιάξιμό τους το δέρμα της πόλης, αφήνοντας πάνω της τις πινελιές τους και καλλιεργώντας τη μνήμη της με ωραίες αναμνήσεις, από αυτές που μας παίρνουν από το χέρι και μας γυρίζουν πίσω σε εποχές που πάντα θα είναι κρυμμένες στη φράση «τότε που...» και κανακεμένες με την νοσταλγία του καιρού που πέρασε και άφησε πίσω του εκείνο το τραγικό «ανεπιστρεπτί».
Ένα από αυτά τα πρόσωπα που έφυγαν αλλά άφησαν την υπογραφή τους να φιγουράρει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και τις μνήμες χιλιάδων παιδιών που ήρθαν στο φως στην περίφημη κλινική του, ήταν ο Αλέκος Μαρασλής, αυτός ο υπέροχος, ανήσυχος και πολυσχιδής άνθρωπος της προσφοράς και της αναζήτησης, που αγάπησε την Πάτρα και την έβαλε στο κέντρο του ενδιαφέροντός του, φωτίζοντας το παρελθόν της και φέρνοντας το φως της ζωής το...μέλλον της.

Αριστερά ο Μανώλης Πράτσικας, τρίτος από αριστερά ο Αλέκος Μαρασλής και δεξιά ο Λεωνίδας Μαργαρίτης

"Σεμνός και επιτυχημένος επιστήμονας, δεν περιορίσθηκε στον επαγγελματισμό του πράγμα που συνήθως συμβαίνει, μελέτησε τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, πάσχισε για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μόχθησε για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του και στάθηκε δίπλα του για να τον βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων του.
Αγνός και τίμιος ιδεαλιστής προσέφερε τα πάντα για το καλό του ανθρώπου, του συνάνθρωπου, του φίλου, του συμπολίτη, του συντρόφου, του συνοδοιπόρου. Την καρδιά του φλόγιζαν τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας της κοινωνικής Δικαιοσύνης, της πατρίδας, του έθνους, της προόδου. Υπήρξε πρωτοπόρος στους κοινωνικούς αγώνες" λέει ο Λεωνίδας Μαργαρίτης για τον φίλο του, πρώτο αιρετό πρόεδρο της Ένωσης Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας.
Ο Αλέκος Μαρασλής γεννήθηκε στην Πάτρα το 1929. Εργάστηκε σαν γιατρός- μαιευτήρας και ταύτισε το όνομά του με πολλές γεννιές Πατρινών που θυμούνται την μητέρα τους να τους λέει ότι γεννήθηκαν στην κλινική του με συντροφιά το ζεστό ανθρώπινο χαμόγελό του.
Από το 1960 διηύθυνε ιδιωτική κλινική η οποία στην αρχή βρισκόταν στην οδό Αγίου Νικολάου και αργότερα στην οδό Καρόλου. Ήταν υποψήφιος δήμαρχος στις εκλογές τού 1986 αλλά δεν εξελέγη.
Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο.
Έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 1992.
Άφησε πίσω του ένα σημαντικό συγγραφικό έργο.
Αυτό είναι το σύντομο βιογραφικό του. Πίσω από αυτό, βρίσκεται όμως μια γεμάτη ζωή.

Ο Μαρασλής υπήρξε από τους πρώτους που πλαισίωσαν την Κίνηση των Δημοκρατικών Συνδέσμων πριν από την επιβολή της χούντας και από τους πρώτους που συνέστησαν την αντιστασιακή οργάνωση Δ.Ε.Κ.Α. μετά το πραξικόπημα.
Ήταν ένας από τους «149» της 3ης Σεπτέμβρη οι οποίοι θεμελίωσαν ένα πολιτικό εγχείρημα που έμελλε να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη της χώρας και εν τέλει την πορεία της.
"Αλλά η μεγάλη του αγάπη υπήρξε η Αυτοδιοίκηση" λέει ο Λεωνίδας Μαργαρίτης: «Όταν επιστρατεύθηκε στις εκλογές του Οκτωβρίου του έτους 1981 με προσωπική του παράκληση-απαίτηση του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ενθυμούμε πως είχαμε επισκεφθεί μαζί τότε τον πρόεδρο, το αίτημά του ήταν να υπηρετήσει την πόλη από το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτή του η αγάπη τον έκανε να κινήσει μόνος, τον ανηφορικό δρόμο της προσφοράς, κόντρα στις κομματικές επιλογές και να απαντήσει τότε με τα εξής λόγια στην ανακοίνωση της διαγραφής του: «Θέλω να δηλώσω ότι πάντα βρισκόμουν και θα βρίσκομαι μέσα στους αγώνες του Λαού για Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Το απέδειξαν οι αγώνες μου στην ΄Ένωση Κέντρου, στους Δημοκρατικούς Συνδέσμους, στην αντιστασιακή μου δράση κατά την δικτατορία και στη στελέχωση του Κινήματος για την άνοδό του στην εξουσία. αποδέχθηκα την διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη από τους πρώτους και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για τα ιδανικά της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας χωρίς να μπορεί κανένας να μου αφαιρέσει αυτά τα δικαιώματα.»
"Αλλά και όταν ακόμη ήταν Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Πατρέων ο Αλέκος Μαρασλής δεν χαρίστηκε στον τότε Δήμαρχο, πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου, του άσκησε δημόσια μέσω του τοπικού τύπου κριτική και τον κατηγορούσε ως υπαίτιο του ναυαγίου της υπόθεσης ίδρυσης Δημοτικού Επαγγελματικού Θεάτρου στην πόλη" σημειώνει ο Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της προσωπικότητάς του υπήρξε και ένα περιστατικό το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδα των Αθηνών.
Η Επιτροπή Ειρήνης Πάτρας οργάνωσε μια δημόσια ομιλία. Ομιλητής ο Αλέκος Μαρασλής-πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αναδομηθείς λόγω Αννινου. ΄Έγινε η σχετική προβολή, το ανάγγειλε το θέμα πομπωδώς ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ αλλά…Αλλά την παραμονή της ομιλίας παρουσιάστηκαν μπροστά στον κ. Μαρασλή τέσσερις Κνίτες. - Πάρτο… του είπαν και του έδωσαν κάτι χαρτιά. -Τι είναι αυτό; -Είναι ο… λόγος που θα εκφωνήσεις. Βέβαια ο κ. Μαρασλής έστειλε στον …Μαρξ τους συντρόφους και η ομιλία δεν έγινε τελικά".
Τεράστια και η πολιτιστική του προσφορά στην Πάτρα.
Ενίσχυσε την πνευματική κίνηση ΟΣΤΡΑΚΑ του ποιητή Σωκράτη Σκαρτσή, παραχωρώντας δωρεάν μια αίθουσα ιδιοκτησίας του για τις εκδηλώσεις της. Επί της προεδρίας του στην Εταιρεία Λογοτεχνών καθιέρωσε τα φιλολογικά βραδινά και την ετήσια άκδοση του Ανθολογίου με τον τίτλο «Λογοτεχνικά Κείμενα»
Υπήρξε διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ΑΧΑΪΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ και συνεκδότης με τον ποιητή Φοίβο Δέλφη του λογοτεχνικού περιοδικού ΔΕΛΦΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ.
Ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου επί Δημάρχου Θεόδωρου ΄Αννινου και στην Εταιρεία Θεάτρου στην οποία διετέλεσε πρόεδρος επί σειρά ετών. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία του θεάτρου ΑΓΟΡΑ.
Ως πρόεδρος της Εταιρείας Τοπίου και Περιβάλλοντος πρωτοστάτησε στον αγώνα για τη σωτηρία του Πατραϊκού και την αποτροπή της κατασκευής καρβουναποθήκης στο Δρέπανο. Σ’ ένα άρθρο του έγραφε μεταξύ άλλων και τα εξής «..τα κύματα του Κορινθιακού θα αφηνιάσουν από αγανάκτηση και θα πνίξουν όλες τις αμαρτωλές πράξεις και τις βέβηλες ενέργειες. Θα πνίξουν και εσάς τους υπεύθυνους, αλλά δυστυχώς και εμάς τους αθώους, αν σύντομα δε σηκώσουμε τη φωνή και την πυγμή μας. Καιροί ου μενετοί.»

Ο Μαρασλής άφησε το απότύπωμά του στην ιατρική και στα γράμματα με πλήθος άρθρων και μελετών, αξιόλογες εργασίες του είδαν το φως της δημοσιότητας ως αυτοτελή έργα όπως το έργο του με τίτλο «Ιατρική και Γιατροί στην Πάτρα» για το οποίο τον βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών, «Η ερωτική ψυχρότης στη γυναίκα» «Υγιεινή της εγκύου» «Χειρουργική του Γαληνού»,το ιστορικό λεύκωμα «ΠΑΤΡΑ 1900» με το θαυμάσιο δοκίμιο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, «Η Ιστορία της Πάτρας», «Η χειρουργική στο Βυζάντιο» διδακτορική διατριβή που του χάρισε τον τίτλο του Διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το βιβλίο «Πολιτική Υγείας».
Το ποιητικό του έργο κυκλοφόρησε στην Αθήνα από τις εκδόσεις ΔΕΛΦΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ με προλογικό σημείωμα του αξέχαστου ποιητή Φοίβου Δέλφη και με τον τίτλο «Το πρόσωπο του ΄Άλλου»(Ποιήματα Αντίστασης)
Ο Αλέκος Μαρασλής είχε αναπτύξει δραστηριότητα και στο συνδικαλιστικό χώρο των ιατρών. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών την περίοδο 1974-1975.Χρημάτισε πρόεδρος της Εταιρείας Νέων Επιστημόνων από το 1965 έως το 1967.
"Ο Μαρασλής υπήρξε πατριδολάτρης και Πατρινολάτρης αγαπούσε υπερβολικά κάθε τι που είχε σχέση με την πόλη του και την χώρα του. Επιθυμούσε να είναι η Πάτρα πρωτοπόρα στις τέχνες, τις επιστήμες και τα γράμματα. Έτρεφε μεγάλο θαυμασμό για το μεγάλο πνευματικό άνθρωπο Παναγιώτη Κανελλόπουλο" σημειώνει ο Λεωνίδας Μαργαρίτης. Σε ένα σημείωμα του έγραφε: «Η Πάτρα με το θάνατο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου έγινε φτωχότερη πνευματικά, πολιτικά, ηθικά. Γιατί ο Παν. Κανελλόπουλος έτρεφε στην καρδιά του άσβηστη την αγάπη της γενέτειρας του.Τον ενδιέφερε οτιδήποτε συνέβαινε στην Πάτρα. Ρωτούσε για τους φίλους, για τη ζωή της πόλης, τους κατοίκους, την μεταμόρφωσή της. Υποστήριζε κάθε πατρινό, προσπαθούσε να τον προβάλει και να τον ενισχύσει πνευματικά…»
Σε άρθρο του δημοσιευμένο στη μηνιαία εφημερίδα «ΗΛΙΔΑ» το 1980 έγραφε τις πρωτοχρονιάτικες σκέψεις του και ανησυχούσε για το μέλλον. «Ζούμε, έγραφε, σε μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις και αντιθέσεις. Γεμάτη υποσχέσεις αλλά και κάθε είδους απειλές. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι με πολλά ερωτηματικά για το μέλλον του κόσμου, τις προοπτικές του ανθρώπου. Τις δονήσεις αυτής της αναταραχής έχουμε ήδη αρχίσει να αισθανόμαστε»

 Γιώτα Κοντογεωργοπούλου