ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

                           ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ  ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

                   Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου
       Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών                              

               Η Αμερικανίδα Sorona Smart Dodd από την Ουάσιγκτον εμπνευσμένη από την καθιέρωση παγκόσμιας ημέρας γιορτής   της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει και  τον πατέρα της.
 Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως.
         Έκτοτε  καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της και συνεχίζει  με την παγκόσμια γιορτή της μητέρας το Μάη να ακολουθεί μια αντίστοιχη γιορτή  του πατέρα τη δεύτερη Κυριακή του  Ιουνίου κάθε χρόνου.
             Στη  μητέρα  είναι αφιερωμένα  ποιήματα ,ύμνοι και  τραγούδια, μελέτες ,   άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις.
           Ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί και έχουν φιλοτεχνήσει  θαυμάσιους   πίνακες και  μουσικοσυνθέτες   έχουν συνθέσει επιτυχημένες  μελωδίες.
 Αποδίδουν με πολλούς  τρόπους, την   τιμή που της οφείλουμε   για την μεγάλη και σημαντική  προσφορά της. Οι ίδιες βεβαίως  τιμές  αρμόζει να αποδίδονται  και στη μορφή του Πατέρα.
 Όμως  η γιορτή στη μορφή του Πατέρα είναι   λιγότερο ή και  σχεδόν άγνωστη.
΄             «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης», σημειώνει, μια από τις  εντολές  του Θεού.( Έξοδος Κ19).
             Χρειάζεται  άραγε   επιβράβευση  για  να τιμά   το παιδί, τους γονείς;
              Χρειάζεται ανταμοιβή για  τη στοργή που   αφειδώλευτα του προσφέρθηκε και του προσφέρεται ;
            Δεν κατανόησα  ποτέ, αυτό  το επιτακτικό    της εντολής.
            Ο Πατέρας, είναι ο  άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν  καθημερινός αγωνιστής  για την εξασφάλιση των απαραίτητων,   κυρίως παλαιότερα, αλλά  και σήμερα  σε πολλές περιπτώσεις.
 Ο  Πατέρας είναι ο πρώτος δάσκαλος, που  θα διδάξει τα παιδιά  με  γνώσεις    και κυρίως με το παράδειγμά του.  Εκείνος θα σωφρονίσει με  τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του.
          Πρόσωπο που  επιβάλει το σεβασμό  και  την εκτίμησή μας,  πρόσωπο   άξιο της ευγνωμοσύνης μας.
          Η παρουσία του  πάντα και παντού   έντονη, τόσο εντός όσο και εκτός   της κατοικίας,  όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο  χρόνο της ζωής του.
         Αγωνίζεται  εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν  διακατέχεται   από φόβο  η   δειλία .Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογένειας.
           Φίλος των παιδιών του ,  ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων  αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά     και  ειρηνοποιός   στις διενέξεις  τους.
           Αποστολή του ισότιμη και  ισάξια  εκείνης  της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος  να  σταλάξει στις ψυχές  των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο στην κοινωνία   πολίτη.
           Αναλαμβάνει  τη στήριξη  τών  αδύναμων, ανίσχυρων και ευάλωτων  παιδιού του,  καλείται να  τους  εμπνεύσει    τις αρετές της   εργατικότητας,  της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της  ευγένειας  της ευσέβειας,  της δικαιοσύνης,  της μετριοφροσύνης, της  ειλικρίνειας, της  αλληλεγγύης και της  αγάπης στο συνάνθρωπο .
Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης . Δεν μεμψιμοιρεί,  δεν  διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά  οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη, σιγουριά και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα.  
Μπορεί ο δρόμος της ζωής  να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος.
Μπορεί  να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα,  όμως  συνεχίζει και  παραμένει  ο  άνθρωπος των λογικών επιλογών.
Μπορεί να μην  εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε  στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει  όμως τη λογική θεώρηση των πραγμάτων και  περιστάσεων και  δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή ,  τονώνουν  την ψυχική  και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.
Ο παγκόσμιος εορτασμός  είναι μια μέρα που  ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα. Όσοι  είναι  τυχεροί, θα  είναι σε θέση να του αποδώσουν  την οφειλόμενη  τιμή. Οι  υπόλοιποι   που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του πατέρα τους,  υπάρχει  πάντα και παντού η σκιά του,   μια βαθύτατη  εικόνα ανάμνησης, μια  ευλαβική αναπόληση,  ένα  κανδήλι που καίει , ένα κερί , ένα λουλούδι  σεβασμού  κι ευγνωμοσύνης για  τον μεγάλο απόντα.

1 σχόλιο:

  1. ΜΕ ΑΓΑΠΗ
    ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

    Το χαμόγελο του Μπαμπά.

    Κολώνα του σπιτιού!
    Σε φώναζε η μαμά.
    Και ‘συ,
    πίνοντας τον καφέ σου
    στο τραπεζάκι της κουζίνας,
    την άκουγες με ικανοποίηση.
    Τις κρύες νύχτες του χειμώνα,
    μου ‘λεγες παραμύθια ..
    Αλήθεια.. που τους έβρισκες
    τόσους βασιλιάδες;
    Και με το τέλος, μου φώναζες..
    «Πρίγκιπά μου!»
    και μ’ έστελνες να κοιμηθώ.
    Θυμάμαι όλες σου τις μεταμορφώσεις,
    απ’ του χρόνου την σμίλη.
    Νεαρός, με σγουρά μαλλιά,
    με το γαρύφαλλο στο πέτο
    και το μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο.
    Μετά, τριανταπεντάρης,
    σαρανταπεντάρης…
    Και τώρα… μια τεράστια φαλάκρα,
    Και λίγο γκρίζο στους κροτάφους.
    Όμως σου ‘μεινε το καλύτερο.
    Το χαμόγελό σου.

    Στον πατέρα μου.

    Έψαχνα ένα βιβλίο,
    στην σκονισμένη βιβλιοθήκη.
    Κι’ ανάμεσα στους τόμους,
    βρήκα αγαπημένε μου πατέρα,
    μια ζωγραφιά.
    «Μαρία, Λάμπης»,
    έγραφες..
    με ‘κείνο το χαρακτηριστικό
    τρεμούλιασμα στις λέξεις.
    Και δυο βέλη,
    να τρέχουν να καρφωθούν στον στόχο,
    στην καρδιά σου,
    ζωγραφισμένη πάνω-πάνω στη γωνιά.
    Από τότε σ’ αγάπησα πιο πολύ,
    από τότε,
    αποφάσισα να μη σε ξεχάσω,
    ποτέ πατέρα!
    blogs.musicheaven.gr/adreo
    composermousic@yahoo.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή