ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ:
ΕΝΑΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Σημείωμα Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επιτ.Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Μια ακόμη απώλεια σημείωσε η Εταιρεία Λογοτεχνών.
Μετά την απώλεια από Κορωνοϊο του αντιπροέδρου της Λεωνίδα Καρνάρου και των τακτικών μελών της Γιάννη Παπαναστασόπουλου και Ευάγγελου Τρίγκα έφυγε χτες, πλήρης ημερών(95 ετών) ο σημαντικός συγγραφέας και στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης της Ηλείας Γεώργιος Κων/νου Σταυρόπουλος.
Ο αείμνηστος φίλος συγγραφέας Σταυρόπουλος Γεώργιος, υπήρξε ο μεγαλύτερος από τα δεκατρία(13) παιδιά του υπέρπολυτέκνου Κων/νου και Γεωργίας Σταυροπούλου το γένος Μουσά.
Γεννήθηκε το έτος 1927 στην Οινόη της Πηνείας του Νομού Ηλείας.
Το Δημοτικό Σχολείο τελείωσε στο χωριό του υπό δυσμενείς συνθήκες.
Το έτος 1939 έδωσε εξετάσεις στο Γυμνάσιο Αμαλιάδας με πρώτο μάθημα την Έκθεση ιδεών.
Στο μάθημα αυτό διακρίθηκε και οι καθηγητές- εξεταστές αποφάσισαν την εγγραφή του χωρίς να τον εξετάσουν σε άλλα μαθήματα.
Όταν αποβίωσε η μητέρα του , σύνηθες ήταν το φαινόμενο, το πρώτο παιδί της οικογένειας να ορίζεται βοηθός του πατέρα.
΄Ετσι δεν παρακολούθησε τα μαθήματα του Γυμνάσιου, παρέμεινε στο χωριό του και ασχολήθηκε με όλες τις αγροτικές εργασίες, αλλά και κατά περιόδους σαν βοσκός.
Το έτος 1942 σε ηλικία 15 ετών ξεκίνησε να ασκεί πράξεις κινητού εμπορίου , πηγαίνοντας με ένα άλογο φορτωμένο με αλεύρι μπομπότας στα χωριά Βούναργο και Ξυλοκέρα περιοχής Πύργου, από δύσβατους δρόμους το οποίο και αντάλλασσε με λάδι.
Το λάδι στη συνέχεια μεταπωλούσε με συμπλήρωμα πατάτας, στα ορεινά χωριά (Ανθώνα - Άγναντα - Λαμπεία και Σκιαδά).
’Όλες αυτές οι συναλλαγές γίνονταν πάντοτε με είδος, γιατί το νόμισμα, η τότε δραχμή, είχε εξευτελιστεί.
Οι μετακινήσεις εκείνες τον βοήθησαν να γνωριστεί με ανθρώπους των γραμμάτων που συναντούσε στα χωριά, εκπαιδευτικούς και διάφορους συνταξιούχους δημόσιους λειτουργούς, που τους εντυπωσίαζε η ενασχόλησή του από αυτή του τη μικρή ηλικία με το εμπόριο.
Από τους πνευματικούς ανθρώπους εκείνης της εποχής ο μικρός Γιώργος κέρδισε πάρα πολλά που τον βοήθησαν σε όλο το διάβα της ζωής του.
Έτσι πέρασε εκείνη η οδυνηρή εποχή της κατοχής που επισώρευσε πολλά δεινά στο λαό και άφησε ρίζες εμπλοκής του εμφυλίου χωρίς να τον παρασύρουν τα συνθήματα, απειλές και οι διωγμοί.
Ήταν ο άνθρωπος που αντίθετα καταδίκαζε τις κινήσεις αμφοτέρων των πλευρών με αποτέλεσμα να συλληφθεί με αιτιολογία την πλύση εγκεφάλου από την αστυνομία για την κριτική του στο δημοψήφισμα του έτους 1946.
Τον Ιούνιο του έτους 1948 λεηλατείται το παντοπωλείο του, το σπίτι του τα πρόβατα του, το τυροκομείο που ο ίδιος ως τεχνίτης και με τη βοήθεια των αδελφών του λειτουργούσε.
Τον Ιανουάριο του 1949 ξεκινά και πάλι το εμπόριο χωρίς οικονομική εξάρτηση.
Οι τράπεζες αντί να βοηθήσουν τον υπεύθυνο πατέρα του τον κυνήγησαν για εξασφάλιση του παθητικού που είχε στην διαμονή του ως συμμοριόπληκτος.
Το 1951 παντρεύτηκε τη Μαρία Βούλγαρη, μοναχοκόρη με ακίνητη περιουσία και χωράφια για δουλειά.
Επιδίδεται στη καλλιέργεια σιτηρών, με αποτυχία από την έλλειψη λιπασμάτων.
Ανενημέρωτος της στρατιωτικής νομοθεσίας στρατεύεται στις 12-10-1952 καταταγείς στο Κ.Ε.Μ. Καταδρομών Βουλιαγμένης.
Απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού τον Ιανουάριο 1954.Του ήταν αρκετά δύσκολο κάθε ξεκίνημα χωρίς χρήματα.
Επιδόθηκε στη καλλιέργεια καλαμποκιού και με ένα μικρό αριθμό αμνοεριφίων όπου μετά την παραγωγή τους άρχισε την εμφάνισή του στην αγορά και τις επανασυνδέσεις με εμπόρους.
Σιγά- σιγά αναγνωρίστηκε η εντιμότητα του κι’ επιδόθηκε σε εμπόριο μεγάλης ακτίνας για την περιοχή.
Από νεαρής ηλικίας παρείχε τη βοήθεια στους συγχωριανούς του για κάθε γραφική εξυπηρέτηση αφιλοκερδώς καθώς και στους εκάστοτε προέδρους που μέχρι το 1954 δεν διέθεταν γραμματείς.
Το 1959 με προτροπή των κατοίκων της περιοχής, θέτει υποψηφιότητα και εκλέγεται πρόεδρος της Κοινότητος Οινόης Ηλείας.
Ευαίσθητος ως χαρακτήρας, μη υποκύπτων στις παράλογες απαιτήσεις και προ του κακού να είχε επαγγελματικό κόστος εις βάρος της οικογένειας που είχε τέσσερα παιδιά (τα οποία δικαίωσαν τις προσδοκίες του κι έγιναν επιστήμονες) παραιτήθηκε.
Επανεκλέγεται το 1967-1974, και 1986-1994 υπηρέτησε την Κοινότητα 17 έτη με ενεργό δράση σε Συνέδρια και σε κάθε Κοινωνικό Προσκλητήριο.
Πολλά έργα έγιναν επί Προεδρίας του, ορισμένα με ατομικές του δαπάνες.
Η απονομή του τίτλου επιτίμου Προέδρου επιβεβαιώνει όλα τ’ ανωτέρω.
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός του απένειμε Χάλκινο Μετάλλιο και Δίπλωμα για την προσφορά του την 10-8-1987, καθώς επίσης τιμήθηκε από τους Φιλανθρωπικούς φορείς UNICEF, ACTIONAID και για άλλες πολλές προσφορές του που το απαιτούσαν διάφορα συμβάντα.
Υπήρξε συνεργάτης των τοπικών εφημερίδων «ΠΑΤΡΙΣ», «ΑΥΓΗ», «ΠΡΩΪΝΗ», «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», και «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ» «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΣ» «ΜΟΥΣΩΝ ΜΕΛΑΘΡΟΝ» «ΦΟΛΟΗ» «ΔΙΒΡΗ» και του νεοεκδοθέντος Πανεπιστημιακών Καθηγητών «GELESTIA» ενώ διατηρούσε ένα πλούσιο αρχείο με άρθρα και παρεμβάσεις ακόμη και σε άλλες εφημερίδες για κοινωνικά, πολιτικά, και Διεθνή θέματα με την επικαιρότητά των.
Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος.
Ακόμη είχε διακριθεί για το λογοτεχνικό και συγγραφικό του έργο από διάφορους Λογοτεχνικούς φορείς:
-Στα Τίρανα με το έργο του: «Να σου ζήσει αφέντη το μουλάρι»
-Στη Θεσσαλονίκη με το έργο του: «Χειμώνας να μην έχεις από το μύλο» «Οι κουτσαβάκηδες» «Μακεδονικός αγών».
-Στη Λάρισα με το έργο του: «Από τα καλώς συναγμένα παίρνει τα μισά ο διάβολος, και από τα κακώς και το νοικοκύρη»
-Στην Αθήνα από την Π.Ε.Λ.από την ΟΥΝΕΣΚΟ για το έργο του: «Ο έρωτας που έγινε θρύλος»,Κρίθηκε Νουβέλα.
-Στην Πετρούπολη Αττικής με το έργο του: «Όταν ζούνε στην ερημιά χωρίς συναναστροφή»,
-Στη Σαλαμίνα με το έργο του: «Το ποδήλατο του Αστυνόμου» «Οι προέλληνες» «Η Αθήνα μετά το 1821»Μελέτες.
-Στην Ολυμπία .διατριβή με τίτλο: «Ποίοι γράφουν και διαβάζουν»
-Από την Αμφικτιονία Ελληνισμού για το ποίημα του στον Παγκόσμιο διαγωνισμό με τίτλο: «Ειρήνη» και
-Από τον Φυσιολατρικό Σύνδεσμο Πατρών για το ποιητικό του έργο.
Ο αγαπητός μας Γιώργος Σταυρόπουλος πρέπει να έφυγε ικανοποιημένος μια και είδε τα παιδιά του να προοδεύουν και τα έργα των χειρών του και του πνεύματος του να επαινούνται.
Γιώργο μου καλό σου ταξίδι. Επάξια κέρδισες την αιωνιότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου