ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΛΥΚΡΕΤΗΣ : Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ


 

5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

 

Με ρώτησαν σε μία ομιλία μου να πω δύο λόγια να ερμηνεύσω τη λέξη Εθελοντής και χρησιμοποίησα τη ρήση Εκείνου ( Ιησούς Χριστός ) :

‘’ Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι ‘’ !!

Υπήρχε όμως και δεύτερη ερώτηση :

Ποιόν θεωρείτε μεγαλύτερο φορέα Εθελοντισμού ;

Ενώ όλοι περίμεναν να απαντήσω και δικαιολογημένα : 

·         Ο Ερυθρός Σταυρός ( υποκλίνομαι στο έργο του …), εγώ έδωσα μια διαφορετική απάντηση την δική μου εκδοχή !!

·         Μεγαλύτερος φορέας Εθελοντισμού είναι ο Χριστιανισμός που φτιάχτηκε και οργανώθηκε πάνω στη λέξη ΘΕΛΩ …

‘’ Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…’’ !!

Την πιο ψηλή θέση όμως των ανθρωπίνων φορέων του Εθελοντισμού κατέχουν οι οργανώσεις ΥΓΕΙΑΣ !

Αναρωτηθήκατε ποτέ κι αν όχι κάντε το τώρα …

·         Πότε απέκτησε και πόση δύναμη είχε μέσα της η δική μας η Λιολιώ Κολυπέρα ;

·         Αναρωτηθήκατε ποτέ πόση αυταπάρνηση χρειάζεται για να δίνεις ένα κομμάτι από το σώμα σου (αίμα , όργανα , μυελό των οστών) ;

·         Μόνο εις παροξυσμόν Αγάπης μπορούν να γίνουν αυτά !!

Γι’αυτούς τους λόγους και άλλους πολλούς, θα σας μιλήσω σήμερα εδώ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ‘’ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ‘’ για την Αγάπη και μάλιστα με τίτλο ‘’ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ‘’ !!

 

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

Κάθε φορά που επιχειρώ να γράψω και να αναφερθώ στην Υπεραγία Θεοτόκο, την γλυκυτάτη Μητέρα του Ναζωραίου, με καταλαμβάνει ένα δέος.

Στέκομαι αμήχανος μπροστά στην άσπρη κόλλα του χαρτιού, που περιμένει υπομονετικά να φιλοξενήσει τις σκέψεις μου, αποτυπώνοντάς τις πάνω της.

Στέκομαι λοιπόν και ο εγκέφαλός μου αρνείται να δώσει εντολή στο χέρι μου, να αρχίσει να γράφει αυτά που θέλω να πω.

Προσπαθώ να αυτοκυριαρχηθώ, προσεύχομαι.

Στο μυαλό μου έρχεται - φεύγει, έρχεται - φεύγει και ξαναέρχεται η φράση - προσφώνηση - προσευχή από τους Χαιρετισμούς. Τελευταία στάση, γράμμα Ωμέγα:

« Ω Πανύμνητε Μήτερ η τεκούσα των πάντων αγίων , αγιώτατον Λόγον…..» και οραματίζομαι.

Περνά μπροστά μου όλη η ιστορία της Θεοτόκου. Από τη Σύλληψη και τη Γέννησή Της, την Είσοδό Της εις τα ‘Αγια των Αγίων, τον Ευαγγελισμό, τη Γέννηση του Υιού του Θεού και Υιού Της και όλη τη ζωή Του μέχρι το Πάθος, τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του.

Ύστερα με κατακλύζουν οι αναμνήσεις από το μοναστήρι της Αμοργού, την Ι.Μονή Παναγίας της Χοζοβιώτισσας. Το Μοναστήρι μας !!

« Ένα πολύτιμο περιδέραιο κρεμασμένο στα βράχια της Αμοργού » !!

Έτσι αποκαλεί το μοναστήρι μας στο εννεάτομο έργο της με τίτλο « Η Πολυώνυμος Δέσποινα και τα Επώνυμα προσκυνήματά Της » η κυρία Παναγιώτα Κωνσταντοπούλου - Δωρή.

Και τώρα γεμίζουν τ’ αυτιά μου γλυκύτατοι ήχοι, από τον ύμνο που έγραψε και συνέθεσε ο έξοχος συμπατριώτης μας, ο δάσκαλος και θεολόγος, ο καθηγητής βυζαντινής μουσικής, ο φίλος Νίκος Θεολογίτης :

« Των νήσων του Αιγαίου 

Σύ προΐστασαι πρόμαχος 

και της Αμοργού η Προστάτις

Παναγία Πανάμωμε ..…» 

Ετούτα τα μελωδικά λόγια εναλλάσσονται με το απολυτίκιο της εορτής των Εισοδίων της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της Παναγίας μας :

« Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον 

και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις

εν ναώ του θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται

και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλεται …..»

Εδώ χρησιμοποιείται η λέξη ΕΥΔΟΚΙΑ, που σημαίνει « ευμενής διάθεση ». Αυτή που προέρχεται από το Θείο :

« Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία » 

σημαίνει : εύνοια , ευμένεια, επιδοκιμασία, χάρη.

Στο απολυτίκιο του Ευαγγελισμού χρησιμοποιείται η λέξη ΣΩΤΗΡΙΑ που σημαίνει : απαλλαγή από κίνδυνο, λύτρωση.  ΕΚΚΛΗΣ. : Η λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία.

Είναι απόφαση πιά του Θεού Πατέρα, του Υιού που θεληματικά από αγάπη αναλαμβάνει αυτό το έργο να το φέρει εις πέρας και του Αγίου Πνεύματος που συνεργάζεται και της Θεοτόκου που δέχεται :

« Ιδού η δούλη του Κυρίου, γέννητώ μοι κατά το ρήμα Σου »!!

Έτσι θα γεννηθεί ο Σωτήρας : Αυτός που σώζει.

ΕΚΚΛΗΣ. : Ο Ιησούς Χριστός ως λυτρωτής του ανθρώπου από το θάνατο και την αμαρτία.

Στις 25 Μαρτίου απεσταλμένος του Θεού, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, θα φέρει το μήνυμα στην Παρθένο Μαρία και ο ιερός υμνωδός θα γράψει και θα συνθέσει το απολυτίκιο του Ευαγγελισμού :

« Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον

και του απ’αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις 

ο Υιός του Θεού , Υιός της Παρθένου γίνεται 

και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται……» 

 

Σε άλλο τροπάριο « ο Γαβριήλ καταπλαγείς » θα αναφωνήσει :

« Ποίον σοι, εγκώμιον προσαγάγω επάξιον 

τι δε ονομάσω σε ; απορώ και εξίσταμαι 

διο ως προσετάγην βοώ σοι

Χαίρε η Κεχαριτωμένη »

Τώρα μπορείτε να κατανοήσετε καλύτερα τη δική μου αμηχανία ως προείπα. Έτσι, Θεία χάριτι και φιλανθρωπία, θα γεννηθεί από την Παρθένο Μαρία ο Υιός του Θεού. Η απέραντη αγάπη του Πλάστη για το πλάσμα Του. Η απέραντη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, θα στείλει τον Μονογενή Του Υιό στη γη για να μας σώσει και να μας διδάξει την αγάπη. Πρώτα θα κηρύξει και θα μας πεί : 

« Αγαπάτε αλλήλους …….»

Μετά θα βάλει πολύ ψηλά τον πήχυ για τον άνθρωπο και θα μας παροτρύνει :

« Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών » 

Ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος, μετά από χρόνια θα γράψει στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του, τον υπέροχο ύμνο της αγάπης.

« Εις τον βίον αυτόν η γνώσις μας είναι περιορισμένη και οι προφήται μέρος μόνον των μυστηρίων της Θείας σοφίας μας αποκαλύπτουν.      Όταν δε, εις τον μέλλοντα βίον έλθει το τέλειον και μας δοθεί η τέλεια γνώσις, τότε το μερικόν και ατελές θα καταργηθεί. Αυτά θα γίνουν εις την μέλλουσα ζωήν. Τώρα δε εις την παρούσαν μένουν η πίστις, η ελπίς και η αγάπη, αυτά τα τρία. Μεγαλυτέρα δε από αυτά είναι η αγάπη».

Να γιατί η Αγάπη είναι το μείζον, γιατί όλοι συμφωνούν πως η Αγάπη δεν έχει όρια !!

Βλέποντας την καταστροφή που γίνεται κάθε μέρα στον πλανήτη μας και τις επιπτώσεις που έχουν όλα αυτά στην υγεία μας, στη ζωή μας, αποφάσισα και εγώ να εκπονήσω ένα….κυβερνητικό πρόγραμμα και να το καταθέσω σε σας :

 

«Αν κυβερνούσα εγώ την πλάση

δεν θ’άφηνα κανείς να την χαλάσει.

Θα’ δινα καρδιά στην πέτρα

και ψυχή σ’όλα τα δέντρα.»

 

Και στον άνθρωπο εν τέλει 

θα ‘δινα κρασί και μέλι.

Και θα του στερούσα μόνο

την αρρώστια και τον πόνο.»

 

Όμως ούτε κυβερνώ τον κόσμο, ούτε μόνος μου έχω τη δύναμη να τον επηρεάσω.

Να λοιπόν τα όπλα μας. Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη. Αυτά τα έχουμε ή μπορούμε να τα αποκτήσουμε και κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει γιατί είναι άϋλα.

Ο μεγαλύτερος επιστήμονας του καιρού μας , ο Αϊνστάϊν, γράφει για την Αγάπη :

« Υπάρχει μια εξαιρετικά ισχυρή δύναμη που, μέχρι σήμερα, η επιστήμη δεν έχει βρεί επίσημη εξήγηση γι’αυτήν.

Αυτή η παγκόσμια δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ.

Η ΑΓΑΠΗ ξεδιπλώνει και αποκαλύπτει. Για την ΑΓΑΠΗ ζούμε και πεθαίνουμε. 

ΑΓΑΠΗ είναι ο Θεός και Θεός είναι η ΑΓΑΠΗ.

Η ΑΓΑΠΗ είναι η πιο ισχυρή δύναμη που υπάρχει, διότι δεν έχει όρια. Ίσως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να κάνουμε μια βόμβα ΑΓΑΠΗΣ, μια συσκευή αρκετά ισχυρή, ώστε να καταστρέψουμε εντελώς το μίσος, τον εγωϊσμό και την απληστία, που καταστρέφουν τον πλανήτη μας.

Στην υπέροχη και πλούσια Ελληνική γλώσσα, που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας, υπάρχει μια τρισύλλαβη λέξη η οποία τα λέει όλα. Α-ΓΑ-ΠΩ !!

 

«Αγαπώ μια λεξούλα

μικρή τοσοδούλα,

μα έχει βάθος πολύ

τόοσο μέεεγα.

Αν προσέξεις θα δείς, 

πως αρχίζει με ‘Αλφα

και τελειώνει με Ωμέγα.»

Κάποια στιγμή θα προσπαθήσω να απαντήσω το αιώνιο ερώτημα « Τι είναι η Αγάπη ; », εμπνεόμενος από την υπέρτατη Αγάπη που νιώθει αυτός που δίνει – προσφέρει, ένα κομμάτι από το ίδιο του το σώμα.

(Αίμα , όργανα, μυελός των οστών), και θα γράψω :

«Αγάπη είναι να αιμοδοτείς

χωρίς ποτέ να μάθεις,

ποιός πήρε από το αίμα σου

δύναμη για να ζήσει.»

‘Ομως δεν είναι είναι όλα ρόδινα. Υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος που δηλητηριάζει τη ζωή μας, αυτό το πέρασμα μας από τη Γη. Το περιγράφει πολύ σοφά ο νυν Δαλάϊ Λάμα ως εξής :

«Ο άνθρωπος είναι τόσο αγχωμένος για το μέλλον, που δεν απολαμβάνει το παρόν. Ζεί σαν να μην πρόκειται να πεθάνει ποτέ και μετά πεθαίνει, χωρίς να έχει ζήσει»

Και να η σκληρή πραγματικότητα. Με απόλυτο ρεαλισμό θα γράψω ή αν προτιμάτε θα φωνάξω :

«Ζούμε σε μια κοινωνία,

που δεν θέλει να βλέπει,

τον εαυτό της στον καθρέπτη

 

Ζούμε σ’έναν κόσμο,

που δεν του αρέσει να βλέπει,

τον εαυτό του στον καθρέπτη

 

Κι αντί να διορθώσει τ’ άσχημα,

αντί να φτιάξει τον γιαλό

οπού στραβά αρμενίζει,

βρήκε τη λύση εύκολη,

κι έσπασε τον καθρέπτη.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην Αγάπη. Η Αγάπη είναι προϊόν ελευθερίας. Μία ελευθερία που μας την έδωσε ο ίδιος ο Δημιουργός. Αλλά ο άνθρωπος δεν αρκείται στη χρήση της, τις περισσότερες φορές ρέπει στην κατάχρηση της ελευθερίας.

Έτσι εύστοχα θα σημειώσει  ο Πατρινός ποιητής  Διονύσης Καρατζάς στο βιβλίο του « ΙΟΝΙΟ – Πορεία Δυτικά » :

 

«Γιατί ελευθερία δεν σημαίνει

ασυδοσία που διαλύει, αλλά

αδέσμευτη έκφραση που συνθέτει,

αρχές και καλλιεργεί την

φαντασία και έμπνευση…»

 

Χρησιμοποιώντας λοιπόν όπως λέει ο ποιητής , φαντασία και έμπνευση, κάποια βράδια, απολαμβάνοντας την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο, θα φθάσει ως την πένα μου, ο στίχος που γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου :

 

«Πανσέληνος απόψε και θαρθώ, 

παρέα με τον έρωτα για να σου τραγουδήσω.

Θα πάρω φως απ’ το φεγγάρι για κλωστή,

και στα μαλλιά σου δύο αστέρια θα κεντήσω.»

 

Περνώντας τα χρόνια και ωριμάζοντας θα γράψω :

«Θεού πνοή ειν’ η ψυχή,

και ζεί μέσα στο πήλινό μας σώμα.

Αγάπη όταν δεν έχεις στη καρδιά,

φεύγει η δροσιά από τον πηλό

και μένει σκέτο χώμα.»

 

Στην 29η Αμφικτυονία των Σ.Ε.Α που έγινε στη Πάτρα 5 – 6 - 7 Οκτωβρίου 2018 θέλησα να εξηγήσω γιατί ήρθαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι – εθελοντές αιμοδότες στη πόλη μας να συνεορτάσουμε .

Θα παρακαλέσω και θα ζητήσω βοήθεια από τον Όσιο Ιωακείμ της Μονής των Νοτενών , στο Ναό του στη Πάτρα όπου ψέλνω τις Κυριακές και μόχι μόνο …( Απολυτίκιον : Βίον Ένθεον λαμπρώς ασκήσας ….) 

Έτσι θα γράψω τα ΑΝ του Ανθρώπου που αγαπά !

 

“ ΤΑ ΑΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ “

Αν δεν καιγότανε απ’ τις φλόγες,

της Αγάπης οι καρδιές.

Αν δεν πονούσαν οι ψυχές,

για τους καϋμούς των άλλων.

Αν δεν αγωνιούσαμε για το μέλλον 

των παιδιών.

Αν δεν προσευχόμαστε γι’ αυτούς

που υποφέρουν.

Αν δεν καταλαβαίναμε την αδυναμία μας 

στο θάνατο και την αρρώστια.

Αν δεν προσφέραμε στον άνθρωπο

Πίστη , Ελπίδα, Αλληλεγγύη.

Αν δεν παρακαλούσαμε τον Δυνατό

βοήθεια να μας δώσει. 

Τότε πως θα μπορούσαμε 

να κάνουμε ένα θαύμα για

να γίνει ο άρρωστος καλά, 

εκεί που οι γιατροί σηκώσανε τα χέρια !!

Με Πίστη, Αγάπη κι Ανθρωπιά,

γίνεται του Ανθρώπου η καρδιά,

πυρκαγιά.

 

Τελικά τι είναι η αγάπη ; Η δική μου απάντηση είναι : 

 

H αγάπη είναι ήλιος

καλοκαιρινής αυγής

και νύχτας αυγουστιάτικης

ολόγιομο φεγγάρι.

 

Η αγάπη είναι μουσική

από παλιό βιολί

που στις χορδές του αργόσυρτα

τρίβεται το δοξάρι.

 

Έτσι τελειώνει η περιπλάνηση του νου και του λογισμού μου, στα ιερά κείμενα και γεμάτος αγαλλίαση αρχίζω να τραγουδώ :

 

« Ω Παναγιά της Αμοργού

και Χοζοβιώτισσά μου

μίλια κι αν είσαι μακριά

σ’έχω παρηγοριά μου….»

Αγγελική Κωβαίου – Ψακή έγραψε, Παντελής Δεσποτίδης μελοποίησε.

Τώρα λοιπόν γήινος πια, θα προσπαθήσω να συλλάβω και να γράψω με τις όποιες δυνάμεις έχω, για το υπέροχο νόημα της Αγάπης, έτσι όπως έρχεται εκείνη στα « όνειρά » μου, όχι στον ύπνο μου και μου αυτοσυστήνεται, προσπαθώντας ταυτόχρονα να απαντήσει στα ερωτηματικά μου :

 

« Δεν είν’ η Αγάπη φυλακή, 

συναγερμούς να βάλεις.

Δεν είν’ η Αγάπη συν και πλην, 

συμπέρασμα να βγάλεις.

Αγάπη είναι να πονάς,

όταν πονάει εκείνη. 

Αγάπη είναι να χαίρεσαι,

με τη χαρά που δίνεις.

Αγάπη είναι να προσφέρεσαι,

έτσι γιατί σ’αρέσει ».

 

( Από το ποίημά μου « ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ …..» )

 

                                                   ΦΟΒΑΜΑΙ

« Φοβάμαι τον θάνατο αλλά ελπίζω σε μία άλλη ζωή . Όχι τόσο τον θάνατο από το ιό, αλλά τον πνευματικό θάνατο των ανθρώπων …!!    Αυτών που δεν μπορούν να κλάψουν ή να τραγουδήσουν , να μυρίσουν πνευματικά αρώματα , που δεν μπορούν να αγαπήσουν ». 

Σωτήρης Τσιόρδας

 

Κι εγώ τώρα πια που μεγάλωσα και έχω ωριμάσει :

 

Φοβάμαι αυτούς που δεν έκαναν τις καρδιές τους , φωλιά για να μπει μέσα η Αγάπη, να μείνει και να φιλοξενήσει την Πίστη και την Ελπίδα.

Φοβάμαι αυτούς που δεν είδαν ποτέ ένα ηλιοβασίλεμα και δεν περίμεναν μία αυγή, ναρθεί ο ήλιος  ο φωτοδότης, να διαφεντεύει πάλι τη ζωή μας !!

Φοβάμαι γιατί από αυτούς δεν μπορεί, κανείς μας να περιμένει ένα ευχαριστώ !!

Τους αγαπώ , ( όπως μας το ζητάει Εκείνος ) , αλλά τους οικτίρω , γιατί δεν θα νιώσουν ποτέ , ότι όταν χάνεται ένα παιδί , ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ , όλος ο κόσμος είναι σίγουρα χαμένος !!!

Στην Εθελοντική Αιμοδοσία χρησιμοποιούμε ένα σύνθημα :

« Αν πιστεύεις πως δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο,                            δώσε λίγο αίμα – αυτό που μπορείς – να σώσεις ένα παιδί ! 

Και που ξέρεις ίσως εκείνο να μπορέσει να τον σώσει » !!

Μην το αναβάλλεις . Κάνε το ΣΗΜΕΡΑ !!

 

Λευτέρης Γ. Πολυκρέτης

Αμοργός 18- 8-2020

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου