ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Υπάρχουν στη ζωή κάποιες πνευματικές οντότητες που εκτός από την εργατικότητα που τους διακρίνει, το πολυτάλαντο και πολυσχιδές της διανοήσεώς τους διαθέτουν και ένα χάρισμα εκείνο του διορατικού.
Βέβαια για εκείνους που ασχολούνται συστηματικά με τα ιστορικά γεγονότα και μελετούν τις συνέπειες συμπεριφορών λαών και κοινωνιών δεν μπορεί παρά αυτή η διορατικότητα να είναι το απαύγασμα της σοφίας που η σπουδή και η πείρα χαρίζει.
Στην περίπτωσή μας αναφέρομαι στον αείμνηστο Κυριάκο Σιμόπουλο τον ιστορικό που δεν ήταν ιστορικός και πολλοί ιστορικοί θα ζήλευαν το έργο του. Στο έργο του με τον τίτλο: «Η Διαφθορά της Εξουσίας» που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1992 δίνει με διορατικότητα την πορεία της «πανελεύθερης αγοράς».
Είναι μια κραυγή για τη σαπίλα που μας κατακλύζει και τη διαφθορά της εξουσίας που μας διαλύει σα λαό και σαν κοινωνία.
Μέσα από το έργο του αυτό προβάλλει κι ένα προφητικό μήνυμα που απευθύνει σ' όλους τους ορθά ακόμη σκεπτόμενους συνανθρώπους μήπως και ξυπνήσουν οι λαοί από το λήθαργο που τους έχει ρίξει ο συνεχής βομβαρδισμός των στρατευμένων μέσων ενημέρωσης.
Γράφει μεταξύ των άλλων ο αείμνηστος Σιμόπουλος:
Δύο αιώνες αγώνων και θυσιών για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη αλληλεγγύη. Και ιδού οι λαοί πάλι μπροστά στο χάος. Η επιστήμη και η οικονομική ανάπτυξη «μεγαλουργούν» η ηθική και ο πολιτισμός ενταφιάζονται. Διαστημικές βολίδες στον Πλούτωνα, ο άνθρωπος στα Τάρταρα. Η ζούγκλα της «πανελεύθερης αγοράς» του εξοντωτικού ανταγωνισμού, θεότητα είναι το χρήμα. Και υπέρτατες αξίες η ατομική επιτυχία, ο πλουτισμός και η ανάδειξη με τις πιο επονείδιστες μεθόδους. Με τη βία, την απάτη, την ατιμία. Το δίκαιο του ισχυρότερου, ο δαρβινισμός στον καθημερινό βίο. Ο σταλινισμός κατέρρευσε, «αντίπαλο δέος» δεν υπάρχει. Και το άλλο σύστημα, ο «νικητής» κλασαυχενίζεται μέσα στη σαπρία του. Στις κοινωνίες του Βορρά αποσύνθεση, οι λαοί του Νότου αργοπεθαίνουν. Και οι υπερεθνικοί οικονομικοί κολοσσοί προετοιμάζονται για την παγκόσμια κυριαρχία. Να υποκαταστήσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις υποτάσσοντας τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις με την εξαγορά και τους εκβιασμούς και υποδουλώνοντας την κοινωνία με τα ιδιόκτητα ηλεκτρονικά μέσα «ενημέρωσης» και «ψυχαγωγίας».επιδιώκουν να θέσουν υπό έλεγχο τους διεθνείς οργανισμούς-όπως σήμερα οι ισχυροί του κόσμου τον Ο.Η.Ε.- ή να γίνουν μέλη τους. Και τελικά να επιβάλλουν μια παγκόσμια γλώσσα, μια παγκόσμια «ιδεολογία»-τη δική τους- και να μεταβάλουν τους πολίτες και των πέντε ηπείρων σε άβουλους καταναλωτές των προϊόντων τους.
Το σύστημα είναι φαύλο, οι δυτικές δημοκρατίες «ψευτοδημοκρατίες»,η πολιτική εξουσία διεφθαρμένη, οι θεσμοί απατηλό σκηνικό, οι εκλογές παρωδία, το κοινοβούλιο όργανο αντιλαϊκών συμφερόντων, οι πολιτικοί ανενδοίαστη συντεχνία, τα κόμματα κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Χωρίς την αναστήλωση της δημοκρατίας ,χωρίς δηλαδή τη συμμετοχή των πολιτών στη διαχείριση των κοινών, χωρίς τον άμεσο και με διαφάνεια έλεγχο των κυβερνώντων και τη λογοδοσία των αξιωματούχων, η εξαχρειωμένη εξουσία θα γίνει πειθήνιο ενεργούμενο των οικονομικών συγκροτημάτων-είναι ήδη εξαρτημένη από τους χρηματοδότες της -θα παραδώσει ολόκληρη την κρατική περιουσία για εκμετάλλευση σε εγχώριους και ξένους κεφαλαιούχους κι ακόμη την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια ,θα καταργήσει τον συνδικαλισμό και θα απωθήσει τους εργαζομένους στο περιθώριο»
Ο Σιμόπουλος προφητεύει αλλά επιζητεί να μην επαληθευθεί. Επισημαίνει την ανάγκη επιστροφής στις ρίζες του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Προτείνει την αναγέννηση του πνεύματος της αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας. Όπως ακριβώς διδάσκει ο Αριστοτέλης, στο άριστο πολίτευμα στην αληθινή δημοκρατία όπου πολίτης είναι εκείνος που άρχει και άρχεται αποβλέποντας αποκλειστικά στην έντιμη ζωή «προς τον βίον τον κατ' αρετήν» (Πολιτικά 1284 α) .Αρετή απαραίτητη για τους άρχοντας και για τους αρχομένους «φανερόν τοίνυν ότι ανάγκη μετέχειν αμφοτέρους αρετής»(1260α)
Είναι επόμενο πως δεν υπάρχει χρηστός και υπεύθυνος πολίτης όταν η πολιτική εξουσία είναι διεφθαρμένη, ληστρική, εξωνημένη, αυταρχική και αντιλαϊκή.
Κι όμως αυτά που έγραφε το 1992 δεν πρόλαβαν να περάσουν είκοσι μόλις χρόνια και τα όσα προέβλεπε με πιστότητα και ακρίβεια γίνονται ατυχώς στις μέρες μας.
Δυστυχώς μορφές σαν το Σιμόπουλο δεν τους αποδέχεται το σύστημα και δεν επιθυμεί τη διάδοση των απόψεών τους. Τα μέσα ενημέρωσης υπηρετούν πιστά τους αφέντες τους και δεν επιθυμούν να τους δυσαρεστήσουν πολύ περισσότερο να τους χαλάσουν τα σχέδια ή να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους και τους σκοπούς τους.
Η κοινωνία ακαθοδήγητη, απληροφόρητη κι αγράμματη σέρνεται στους ρυθμούς που επιβάλλουν τα φερέφωνα της διεφθαρμένης εξουσίας.
Δυστυχώς φθάσαμε σε τέτοιο σημείο εξαχρείωσης που είναι αν όχι αδύνατη αλλά δύσκολος ο δρόμος της αναστροφής.
