ΓΙΑΤΙ;
Γιατί τόσο πόνος
τόση πίκρα
τόση μοναξιά,
κι εκείνα πού’ γραφες
για κόσμους φωτεινούς…
Γιατί μ’ αθροίσματα μπλέχτηκες
και κανόνες συμβατικούς,
γιατί τόσα αδιέξοδα,
γιατί με σειρήνες και κύκλωπες..
Εσύ δεν είσαι από κείνους
που στην πίκρα λυγάνε
ούτε στους ατέλειωτους χειμώνες
και τους βοργιάδες…
Πέταξε την ασπίδα
και το δόρυ μην ακονίζεις.
Μ’ ένα σπαθί μονάχα
κόψε τους πύργους
που σε κλείνουν.
είναι χάρτινοι
πως δεν τους είδες;
ΕΣΥ
που επί πτερύγων ανέμων
πλησίασες το ΑΠΕΙΡΟ!...
Δημήτρης Δ. Μαργαρίτης
Αθήνα 10 Ιούνη 86
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου