Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη ;ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


 

                                  Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επίτ. Δικηγόρου

                                          Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών.

 

Γιορτάσαμε τον περασμένο  χρόνο ,τα διακόσια χρόνια από τον  ξεσηκωμό του γένους και την απελευθέρωσή μας από  την Τουρκοκρατία.

Από την πρώτη στιγμή εκείνοι που ξεπετάχτηκαν πρώτοι στον αγώνα απέναντι

στη σκλαβιά των Οθωμανών ήταν οι περισσότερο καταπιεσμένοι, τα κατώτερα

στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Όμως από την πρώτη στιγμή της εξέγερσης ξεπετάχθηκαν  και οι Κοτζαμπάσηδες

που αν και ακολούθησαν, τους αγωνιστές συστήσανε αμέσως  το Αχαϊκό  Διευθυντήριο και απ’ αυτό το  απέκλεισαν τον πρωτοκαπετάνιο

Παναγιώτη Καρατζά.

Έτσι από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως δεν θα άλλαζε τίποτα για τις ράχες του  λαού.

Και δεν ήταν μόνο ότι απέκλεισαν τον Καρατζά από  το Διευθυντήριο, έσπειραν τη διχόνοια  και το μίσος μεταξύ των αγωνιστών μετά τον ατυχή , θάνατο στου Σταμάτη Κουμανιώτη στη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας του Κάστρου.

 Εντέχνως διέσπειραν τη φήμη πως ο δράστης του φόνου ήταν ο Οπλαρχηγός Παναγιώτης Καρατζάς.

Έτσι μ’ αυτή τη φήμη και την υπόθαλψη του μίσους, πέτυχαν τελικά τη δολοφονία του.

Τον έβγαλαν οριστικά από το παιχνίδι του αγώνα  της διαδοχής.

Αυτή τη τακτική των Κοτζαμπάσηδων συνεχίσθηκε με αποτέλεσμα το Κάστρο της πόλης

να παραμείνει σ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα στα χέρια των Τούρκων αφού το Διευθυντήριο 

απείλησε το Γέρο του Μοριά να μην επιδιώξει να πατήσει το πόδι του στην πολιορκία του Κάστρου.

 Ήταν πρόσφατη η επιτυχία του  Κολοκοτρώνη  με  την άλωση της Τριπολιτσάς.

Η κατάσταση της χειραγώγησης  του λαού συνεχίσθηκε και συνεχίζεται από τους Κοτζαμπάσηδες   και  τα τζάκια σήμερα.

 Ο  λαός πότε με το πρόσχημα της προστασίας από υποτιθέμενους κινδύνους, πότε με τη χρήση Δικτατοριών, πότε με το πρόσχημα της προστασίας του πολιτεύματος από δήθεν επιβουλές, εύρισκαν πάντα τον τρόπο, να επικρατούν και να κατέχουν τα ινία της εξουσίας οι ίδιοι και οι ίδιοι.

       Από τον παππού στον εγγονό και από τον εγγονό στο δισέγγονο και η ιστορία πάει λέγοντας.

Δολοφόνησαν τον  πανάξιο Έλληνα Κυβερνήτη Καποδίστρια όταν είδαν πως οι εξουσία ξέφυγε από τα χέρια τους.

Ακολούθησε αναρχία και πάνω σ’ αυτή την κατάσταση μας φόρεσαν το ξένο φέσι.

Όμως οι Κοτζαμπάσηδες, Κοτζαμπάσηδες…

Αποτέλεσμα στην Ελλάδα να λέμε πως έχουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία αλλά στην ουσία να έχουμε πολίτευμα  Οικογενειακής Κληρονομικής Δημοκρατίας.

Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, Πρωθυπουργό  και Πρόεδρο Δημοκρατίας θα ακολουθήσουν ο Κωστάκης Καραμανλής υπουργός και στη συνέχεια Πρωθυπουργός και στις μέρες μας  ένας ακόμη  Κώστας Καραμανλής Υπουργός της Κυβερνήσεως Μητσοτάκη.

Θαυμάσια!...

Αλλά ας κάνουμε  μια αναδρομή  για να δούμε τι μας δείχνει η  ιστορία και το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας των 200 χρόνων Ελευθερίας.

Ο Δημήτριος Ράλλης   από το 1844 μέχρι το 1921 χρημάτισε  πέντε φορές πρωθυπουργός,  ( 1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).Ο γιός του  Ιωάννης ,χρημάτισε μια φορά πρωθυπουργός και μάλιστα κατοχικός(1943-1944).Ο εγγονός του Γεώργιος  χρημάτισε μια φορά  πρωθυπουργός (1980-1981).

Ο Γεώργιος Παπανδρέου χρημάτισε τέσσερις φορές πρωθυπουργός ( 1944,1944-45,το 1963 και το 1964-65.)

Ο γιος του  Ανδρέας , χρημάτισε τρεις φορές πρωθυπουργός ( 1981-85 το 1985-89 και το 1993-96).

Ενώ   ο  εγγονός του, Γεώργιος,   χρημάτισε μια φορά πρωθυπουργός το 2009 ενώ το 2011 υποχρεώθηκε σε παραίτηση χωρίς να ολοκληρώσει  τη θητεία του.

Ο Διομήδης Κυριάκος χρημάτισε μια φορά πρωθυπουργός ( 1863) ενώ ο εγγονός του Αλέξανδρος  χρημάτισε μια φορά πρωθυπουργός, (1949).

Στην αντίστοιχη κατηγορία μπορούμε να προσθέσουμε και την περίπτωση του Γεωργίου Κουντουριώτη που χρημάτισε πρωθυπουργός μια φορά το 1848 ενώ  ο εγγονός του Παύλος, χρημάτισε Πρόεδρος Δημοκρατίας το 1924-1929,

Ακόμη έχουμε  χαρακτηριστικές περιπτώσεις διαδοχής από πατέρα σε γιό.

 Συγκεκριμένα ο Σπυρίδων Τρικούπης χρημάτισε πρωθυπουργός το 1833 ενώ ο γιός του Χαρίλαος χρημάτισε πρωθυπουργός δεκαεπτά(17) φορές ( 1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 και 1893-1895).

Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης χρημάτισε δύο φορές πρωθυπουργός ( 1869-70 και 1871) ,ενώ ο γιος του Αλέξανδρος ,  οχτώ φορές πρωθυπουργός  (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και την περίοδο 1929-1935 Πρόεδρος Δημοκρατίας.

Πρέπει επίσης να σημειώσουμε πως πατέρας του Θρασυβούλου Ζαΐμη, Ανδρέας είχε διατελέσει πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής Ελλάδος (δηλαδή πρωθυπουργός) προ της εκλογής του Ιωάννη Καποδίστρια.

 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος χρημάτισε εννιά φοράς πρωθυπουργός(1910-15,1915,1917-20,1924,1928-1929,1929-32,1932,1932-33,1933).

ενώ ο  γιος του  Σοφοκλής, ορκίστηκε πέντε φορές και κατά την περίοδο 1950-51.

Τέλος ο Γεώργιος Θεοτόκης χρημάτισε τέσσερις φορές πρωθυπουργός ( 1899-1901.1903 και 1903-05),ενώ ο γιος του Ιωάννης χρημάτισε μια φορά πρωθυπουργός το 1950.

            Για να έλθουμε και  στις μέρες μας

ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας το1990 μέχρι το 1993  ενώ  ο γιος του Κυριάκος  εκλέχτηκε πρωθυπουργός το 2019   και κυβερνά   τη  χώρα μέχρι σήμερα..

Αυτή είναι η διαδρομή της Δημοκρατίας στη χώρα μας,  διακόσια χρόνια από την Επανάσταση .

Οι αγωνιστές όπως:    Γέρος του Μοριά,  κλέφτες και αρματολοί,  έντεχνα ετέθησαν  στο περιθώριο της πολιτικής μας ζωής με αποτέλεσμα ακόμη  και σήμερα  να  κυβερνούν  οι Κοτζαμπάσηδες.

Στις μέρες μας μάλιστα με την έντεχνη διόγκωση της φοβίας λόγω  πανδημίας,  τις απειλές της εξ ανατολών γείτονος και με πλήρη έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης   το μέλλον ατυχώς μετά τον  περίφημο  εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του λαού αναμένεται  αβέβαιο.

 

 

 

 

Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

 

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

 ΓΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ   ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

 

                                                                                                                                    Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη  Eπιτ. Δικηγόρου

                                                                                                                                                           Αντιπροέδρου Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος  

 

 


           

             Προεκλογικά τα κόμματα εξουσίας,  με τα προγράμματά τους θέλησαν να  δείξουν το ενδιαφέρον τους  για την επίλυση του οξύτατου  όντως,δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

            Έτσι  ένα κόμμα υποσχέθηκε το χαρακτηρισμό ως πολυτέκνων εκείνων που έχουν τρία παιδιά και το άλλο το διορισμό στο δημόσιο ενός παιδιού πολύτεκνης οικογένειας.

            Μέσα από το ενδιαφέρον αυτό   αναβαθμίζεται  το Δημογραφικό   ως  μείζον    πρόβλημα για τον Ελληνισμό. Η  οξύτητά που παρουσιάζει  σήμερα, υποκρύπτει επικίνδυνες εξελίξεις για τη χώρα μας αφού οι θάνατοι  ξεπέρασαν  τις γεννήσεις.

            

           Η πολιτεία διαπίστωσε το πρόβλημα όταν ακόμη δεν είχε  την σημερινή του έκρηξη   και το 1993 συγκρότησε  διακομματική επιτροπή, προκειμένου να  το  εξετάσει  και να προτείνει λύσεις.

         Πράγματι η διάγνωση του προβλήματος έγινε.  Εντοπίστηκαν οι αιτίες .  Προτάθηκαν λύσεις με το πόρισμα που συντάχθηκε.

         Το πόρισμα αυτό  όμως ατυχώς, βρίσκεται  μέχρι σήμερα  αναξιοποίητο.

          Θα  πρέπει να σημειώσουμε ότι   εν τω μεταξύ ,ελήφθησαν ορισμένα μέτρα δημογραφικής πολιτικής  όπως  η καθιέρωση του επιδόματος και της σύνταξης στην πολύτεκνη μητέρα και  το επίδομα για το τρίτο παιδί. 

Μέτρα  που δοκιμάστηκαν και  απέδωσαν σ’ ένα βαθμό. Στην πορεία όμως καταργηθήκαν.

         Το  πρόβλημα όμως  παραμένει και λαμβάνει, ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

       Τα παιδιά  αλλοδαπών  που φοιτούν στα σχολεία των Αθηνών υπερτερούν των  παιδιών των ημεδαπών, ενώ  σύμφωνα με  δημοσίευμα της  Ροδιακής εφημερίδος  «Η ΔΡΑΣΙΣ»  (Φ.6-10-03)  οι Αλβανοί αποτελούν το 10% του πληθυσμού της πόλεως  και το 40% του πληθυσμού των μαθητών στα Δημοτικά Σχολεία στο Νησί..

        Ο συντάκτης του   δημοσιεύματος σημειώνει με κάποια περίσκεψη : «το αύριο επιφυλάσσει εκπλήξεις».

        Κρίνουμε, πως για τη  λύση του δημογραφικού προβλήματος απαιτούνται, ριζοσπαστικές αποφάσεις.

         Μια απ’ αυτές     είναι και  η  παρακάτω .

  Η  μητέρα που αποκτά 4ο παιδί να θεωρείται   οιονεί  υπάλληλος του  δημόσιου τομέα με ότι αυτό συνεπάγεται βαθμολογικά, μισθολογικά και συνταξιοδοτικά, χωρίς όμως  να έχει δικαίωμα απασχόλησης με οποιαδήποτε σχέση εργασίας,  και χωρίς να έχει δικαίωμα φιλοξενίας των παιδιών   της σε παιδικούς σταθμούς.

        Η πρόταση αυτή  έχει ιδιαίτερη σημασία αφού στη χώρα μας πέραν του προβλήματος της ποσότητος υπάρχει και  πρόβλημα μορφωτικής  ποιότητας  των παιδιών. 

        Η λύση  είναι κοινωνικά ωφέλιμη αφού τα παιδιά θα γαλουχούνται στο σπίτι και στο σχολείο από τις  φυσικές τους μητέρες και όχι από ξένες είτε στον παιδικό σταθμό είτε από  υπηρετικό προσωπικό.

     Αν εξετασθεί όμως  η πρόταση αυτή και από οικονομικής σκοπιάς θα καταδείξει πως είναι και κοινωνικά και οικονομικά ωφέλιμη.

     Με την υλοποίηση της πρότασης , θα υπάρξει αποσυμφόρηση  στην αγορά  εργασίας ,αφού ένας αριθμός θέσεων που καλύπτονται  σήμερα από  γυναίκες , θα καλυφθούν από  άνεργους και  θα υπάρξει ως εκ τούτου  μείωση του ποσοστού     ανεργίας.

     Θα τεθεί τέρμα σε ένα μεγάλο  ποσό οικογενειακών επιδομάτων   που   βαρύνεται το Δημόσιο. Θα περιορισθούν οι δαπάνες κατασκευής και λειτουργίας ενός μεγάλου αριθμού παιδικών σταθμών, αφού πλέον η μητέρα δεν θα έχει δικαίωμα εργασίας και κατ’  επέκταση δικαίωμα φύλαξης των παιδιών σε παιδικούς σταθμούς και θα αφοσιώνεται  στη φροντίδα και σωστή ανατροφή  των παιδιών της.

     Θα υπάρξει εξοικονόμηση  εκατοντάδων εκατομμυρίων από την  μη καταβολή  στις μητέρες επιδομάτων και συντάξεων οι οποίες πλέον θα εισπράττουν μόνο τον καταβαλλόμενο  μηνιαίο μισθό.

       Τέλος να σημειώσουμε, ότι  η αύξηση των γεννήσεων , θα  έχει  ευμενείς επιπτώσεις  στη γενικότερη οικονομία.

       Θα αναπτυχθούν  περαιτέρω οικονομικοί κλάδοι που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το παιδί, όπως παιδικών τροφών, ενδυμάτων, παιχνιδιών κ.λ.π.

         Μια δεύτερη πρότασή μας είναι να αντιμετωπιστεί το θέμα της στρατεύσεως ή της παροχής κοινωνικής εργασίας  των γυναικών  αφού κατά την άποψή μας το  ζήτημα  θα έχει σοβαρή επίδραση στην αναστροφή της υπογεννητικότητας

     Με το ισχύον σήμερα καθεστώς οι γυναίκες, δεν  υπέχουν υποχρέωση στρατεύσεως και ορθώς .

   Ο λόγος της μη στρατεύσεως, συναρτάται με το ιερό προνόμιο  της   τεκνοποιίας.  Εύλογα   απαλλάσσεται η γυναίκα αφού  κυοφορεί μια ,δυο  ή και περισσότερες φορές συνεπώς θεωρείται  και  αιτιολογημένα  ότι    έχει εκπληρώσει  το καθήκον  της προς την Πατρίδα  και την Κοινωνία .

   Συνεπώς   παρέλκει οποιαδήποτε   περαιτέρω υποχρέωσή της .

          Όταν όμως  η γυναίκα συνειδητά  επιλέγει  την ατεκνία ,τότε θα  πρέπει να υποχρεώνεται  σε παροχή κοινωνικής εργασίας,  ή στρατιωτικής  θητείας όπως ο άνδρας.

 Λόγοι ισότητας των φύλων,  και ηθικοί, επιβάλλουν αυτή την υποχρέωση.

    Σε προηγούμενο από τον ισχύοντα περί Στρατολογίας, νόμο (1763/1988) εάν κάποιος επιθυμούσε να  γίνει κληρικός μπορούσε με δήλωση του να απαλλαγή της στρατεύσεως .

  Εάν  όμως εντός συγκεκριμένου  χρόνου  δεν εγένετο κληρικός τότε ήταν υποχρεωμένος να υπηρετήσει τη θητεία του στο στρατό.

         Σήμερα  με το ισχύον καθεστώς του άρθρου 6 του Ν.1763/88 απαλλάσσονται τις στρατεύσεως  ορισμένες κατηγορίες πολιτών για συγκεκριμένους λόγους ( ασθενείς , κληρικοί, μοναχοί ,καταδικασμένοι)

Όμως  εάν οι λόγοι απαλλαγής εκλείψουν ( παράγραφος 2 του άρθρου 6  του Ν.1763/88) και είναι ηλικίας κάτω των πενήντα ετών καλούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους.

         Κάτι παρόμοιο  μπορεί  να ισχύσει   και  για τη  στράτευση  των  γυναικών,  εάν θέλουμε να ενισχύσουμε την γεννητικότητα και να δώσουμε ίσες  ευκαιρίες  για επαγγελματική αποκατάσταση και ιεραρχική εξέλιξη   στα δύο φύλα.

        Οι γυναίκες  για να απαλλάσσονται της στρατεύσεως θα πρέπει να  δηλώνουν ότι  προτίθενται  να αποκτήσουν παιδιά.

    Εάν όμως δεν  αποκτήσουν  παιδί  μέχρι του 35ου έτους της ηλικίας τους, θα είναι υποχρεωμένες  να εκπληρώσουν στρατιωτική θητεία  ή να προσφέρουν κοινωνική εργασία, για χρονικό διάστημα αντίστοιχου των ανδρών.

   Είναι   δικαίωμα  του κάθε πολίτη  να διαχειρίζεται τη ζωή του κατά το δοκούν, όμως η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει ισότιμα και με ίσους όρους τους πολίτες  της.

  Εάν σοβαρά  πιστεύουμε πως  η χώρα μας αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα και κινδυνεύει να αλλοιωθεί ο  εθνολογικός της χαρακτήρας , θα πρέπει να λάβουμε άμεσα μέτρα  , σύντομα και αποτελεσματικά .

ΒΥΡΩΝ ΔΑΒΟΣ

 

ΒΥΡΩΝ ΔΑΒΟΣ

 


Ο Βύρων Δάβος (1927) είναι Έλληνας ιστορικός, συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στο Πελόπιο Ηλείας[1] και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως αξιωματικός του Πυροσβεστικού σώματος. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και από την 5-12-2002 της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος. Η λογοτεχνική του ιδιότητα έχει αναγνωριστεί από το ΥΠΠΟ.

 

1 Εργογραφία

1.1 Ποιήματα

1.2 Νουβέλες

1.3 Διηγήματα

1.4 Μυθιστορήματα

1.5 Ιστορικά

Εργογραφία

Έχει γράψει πληθώρα ιστορικών, λογοτεχνικών και ποιητικών έργων[2].

Ποιήματα

- Ξεχασμός του πόνου, 1942

-Αθηναϊκές νύχτες

-Οι αγχόνες

-Ηλιοβασιλέματα στη μοναξιά

-Χρόνοι σκλαβιάς, 1945

-Ήρθαν τα χελιδόνια - Πύργος, 1951

-Μακρινές Αγάπες - Αθήνα, 1957

-Ήχοι και αντίλαλοι - Αθήνα, 1959

-Φωνές από τα άστρα

-Νοσταλγίες και πόθοι

-Εσπερινές ανταύγειες

-Πορφυρένια Δειλινά

-Φωτεινές αναμνήσεις

-Ανείπωτα Μυστικά

Νουβέλες

-Στις όχθες του Αλφειού - Αθήνα, 1958

-Όσα γράφει η μοίρα

-Της προσφυγιάς οι δρόμοι

-Στις ξενιτιάς τις στράτες

-Στον τροχό της Τύχης

Διηγήματα

-Η μεγάλη επιστροφή - Αθήνα, 1971

-Φρασινιά - Αθήνα, 1975

-Στους ξένους δρόμους

- Ο παραγιός

-Η κατάρα και άλλα διηγήματα

Μυθιστορήματα

-Ένας άνθρωπος κοιτάζει τη Δύση - Αθήνα, 1974

- Πικραμένα ταξίδια

-Το ξένο ψωμί

-Το φάγωμα

-Άρχοντες και χωριάτες

Ιστορικά

-Η ιστορία του χωριού μου - Αθήνα, 1974

-25 Χρόνια κοντά στο Μάριο Βαϊανό - 1975

-Στον Πύργο και στην Ηλεία του 1821-1930

-Η ιστορία της εφημερίδας "Πατρίς" του Πύργου Ηλείας

-Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού Κριεκούκι Ηλείας

-Ο Χριστόφορος Παπουλάκος

-Το Πετροβούνι

-Κριεκουκιώτικος λόγος

-Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 1896

-Η ιστορία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας 1830-1980

-Η Μακεδονία του 1893-1903 (το Μακεδονικό ζήτημα)

-Οι σφαγές των Αρμενίων (το Αρμενικό ζήτημα) 1890-1896

-Οι ανασκαφές της Αρχαίας Ολυμπίας 1875-1891

-Δήμος Ολυμπίων (Ιστορία 32 χωριών)[1]

-Μικρασιατική εκστρατεία

-Η Ηλεία πριν και μετά την Επανάσταση του 1821

-Η ζωή των κατοίκων της Ηλείας κατά την τουρκοκρατία

Ιστορία του Πύργου Ηλείας

-- Η Ηλεία γύρω από το 1900

-Τοπωνύμια της Ηλείας

- Τα σταφιδικά της Ηλείας (1827-1995)

- Η λογοτεχνία κατά την εποχή του Μάριου Βαϊάνου

-Λαογραφική γλώσσα

- Η Ήλιδα και οι Ολυμπιακοί αγώνες

-Γεώργιος Ζαλόκωστας

-Το πολεμικό μεγαλείο του 1912-1913

-Ιστορικά της Αθήνας 1800-1900

-Οι ζωγράφοι κατά την εποχή του Μάριου Βαϊάνου

-Εφημερίδες Ηλείας 1867-1930

-Η προοδεύουσα Αμαλιάδα

-Αθηναιογραφήματα

-Φωτιές και καπνοί πάνω από την Ελλάδα 1830-1930

-Το πυροσβεστικό Σώμα στα Σπάργανα

-Ιστορικά των χωριών της Ηλείας

-Οι ληστές της Ηλείας 1821-1930

-Ιστορικά της πόλης του Πύργου 1830-1930

-Βίος και πολιτεία των Πολιτικών της Ηλείας

-Το μεταπολεμικό Πελόπιο

-Πόλεμος και κατοχή

Επίσης κατά καιρούς έχει αρθρογραφήσει σε διάφορες εφημερίδες της Ηλείας όπως η Πατρίς, η Αυγή κ.α.

«Βύρων Δάβος «Ιστορική έρευνα 32 χωριών της Ηλείας»». Χωρίον Μηλιές Ηλείας. 18 Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2020.

«Λύκειο Λάλα Ηλείας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2013.

Πηγές

Εθνική Βιβλιοθήκη - Κατάλογος έργων

Κατηγορίες:

Έλληνες πυροσβέστες Έλληνες ιστορικοί Έλληνες συγγραφείς Βύρων Δάβος

 

ΛΕΩΝΙΔΑ Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ: ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΕΣ OΔΩΝ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΙΩΝ

 

ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΕΣ OΔΩΝ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΙΩΝ

 


                         Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη  Επιτ.Δικηγόρου

                        Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

 

       Πρωταρχικός λόγος που δίδονται ονόματα σε δρόμους, πλατείες και συνοικίες είναι η διευκόλυνση των δημοτών και  υπηρεσιών.

       

          Ονοματοδοσίες  συνοικιών ενίοτε  υποδηλώνουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, είτε σχετίζονται με  τη γειτνίαση  κάποιου   ναού,  κάποιου βιομηχανικού συγκροτήματος  η και από την   προέλευση των κατοίκων της.

          Ακολουθεί η ονοματοδοσία των δρόμων που οδηγούν σε σημαντικούς προορισμούς.( Πατρών- Πύργου, Ηλείας, Κορίνθου,  Γαστούνης κ. λ. π. ).

 Αργότερα με την αποκατάσταση  ελεύθερου πολιτικού και κοινωνικού  βίου   στους δρόμους  δίδονταν  ονόματα αγωνιστών της  ελευθερίας η μεγάλων ευεργετών.

          Η ονοματοδοσία  κατέδειξε εκτός από την πρακτική της αξία , και μέσο εκδήλωσης τιμής  σημαντικών προσώπων και γεγονότων της τοπικής και Εθνικής μας  ιστορίας.

          Ο νομοθέτης  με την  θεσμοθέτηση  και εφαρμογή του Δημοτικού  Κώδικα (Π.Δ. 410/1995) και συγκεκριμένα με το άρθρο 12  όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 15 του Ν.2539/1997 καθορίζει πλέον  τη διαδικασία ονοματοδοσίας  ή μετονομασίας συνοικιών, οδών και πλατειών.

          Σύμφωνα με τις παραπάνω διατάξεις   η ονοματοδοσία γίνεται με απόφαση του Δημοτικού  Συμβουλίου, ύστερα από γνώμη του οικείου τοπικού συμβουλίου  και σύμφωνη γνώμη  ειδικής επιτροπής. Η μετονομασία όμως , επιτρέπεται μόνο  για εξαιρετικούς λόγους και γίνεται με τον ίδιο τρόπο.

     Στην πράξη διαπιστώθηκε ότι στις επιτροπές ονοματοθεσίας συμμετείχαν πρόσωπα με ελάχιστη έως μηδαμινή γνώση της ιστορίας και τα κριτήρια που  ίσχυσαν στις επιλογές τους ήταν κυρίως  σκοπιμότητας.

Παρατηρήθηκαν φαινόμενα  κατά τα οποία  σε  μικρής  κυκλοφορίας δρόμους  να έχουν δοθεί  ονόματα σημαντικών προσώπων ενώ σε κεντρικούς και μεγάλης κυκλοφορίας  ονόματα ασήμαντων   ή με μικρή προσφορά.

  Βεβαίως έχουμε και τις   μετονομασίες που έγιναν σε περιόδους δικτατορικών καθεστώτων  στις οποίες τα κριτήρια ήταν καθαρά  σύμφωνα με την ιδεολογία των κρατούντων.

           Όμως πέρα από τις  παραπάνω περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται  φαινόμενα μετονομασίας οδών και πλατειών   που  είχαν δοθεί στο παρελθόν από εκλεγμένους εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης και  μάλιστα  μετά από αξιολόγηση  και που κατά κοινή ομολογία υπήρξαν πρόσωπα  με σημαντική προσφορά   στο κοινωνικό σύνολο.

                   Παρόμοιες συμπεριφορές είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε τόσο στην πόλη των Πατρών όσο και σε άλλες πόλεις της ευρύτερης περιοχής. Συγκεκριμένα  στην πόλη των Πατρών  η Δημοτική Αρχή  κατά το έτος 1985 στη επιθυμία της να τιμήσει το   παλικάρι που    έπεσε κατά  την απελευθέρωση της Πάτρας  Γεώργιο Ράμο    προχώρησε στην μετονομασία της οδού Ηλείας.

Τότε ο Σύλλογος Ηλείων υπό την προεδρία μου  διαμαρτυρήθηκε    γι’ αυτή την μετονομασία. (Εφ. ΑΛΛΑΓΗ φ.3-10-1985).

Το έτος 1998  έγινε  προσπάθεια μετονομασίας της Πλατείας Γεωργίου Α΄ σε Ανδρέα Παπανδρέου    πρόταση που έγινε από βουλευτή της Αχαΐας .

 Τότε  ως δημοτικός σύμβουλος διατύπωσα δημόσια τις  ενστάσεις μου (Εφημ. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ φυλ.20-6-1998)    και  η Δημοτική Αρχή  δεν  υιοθέτησε την πρόταση.

Τέλος το 2004 ο ΟΛ. ΠΑ επεχείρησε την μετονομασία  του σταθμού υποδοχής του Λιμένα Πατρών από  «Μελίνας Μερκούρη» σε «Κωνσταντίνου Καραμανλή» και σ’ αυτή την προσπάθεια  υπήρξε αντίδραση  μου  ως Νομαρχιακού Συμβούλου (Εφ. Η ΓΝΩΜΗ φυλ.7-8-2004). Η  μετονομασία έγινε  τελικά με το όνομα: «Παναγιώτης Κανελλόπουλος».

 Σε όλες αυτές τις προσπάθειες ήμουν αντίθετος . Θεωρώ πως δεν επιτρέπεται  να διαγράφουμε την τοπική μας ιστορία και να την ξαναγράφουμε προσβάλλοντας    εκείνους που  πήραν την απόφαση  όσο και τη μνήμη των  προσώπων   που    τίμησαν.

            Πρόσφατα πληροφορήθηκα πως τιμήθηκε  από τη Δημοτική Αρχή Βαρθολομιού  ο  καθηγητής και συγγραφέας Γεράσιμος Μακρυδήμας  ανιψιός  από αδελφή του Ανδρέα Καρκαβίτσα.

Με επιστολή μου(Εφ. Η ΑΥΓΗ Πύργου φ.13/10-08)  έδωσα  συγχαρητήριά   στη Δημοτική Αρχή .

          Όμως όπως πληροφορήθηκα  στη συνέχεια η πράξη  αυτή   αμαυρώθηκε   από μια άλλη  πράξη μετονομασίας αυτή τη φορά κατά πλειοψηφία, (12 υπέρ 7 κατά)  της    κεντρικής πλατείας της πόλεως   από:  «Πλατεία Κοτσαύτη» σε πλατεία:   «Ιατρού Νικολάου Σπεντζάρη».

           Για όσους δεν γνωρίζουν την προσφορά της   οικογένειας Κοτσαύτη  , παραθέτω  τα όσα αναφέρει  στη σελίδα 148 του βιβλίου του ο   φίλος   συγγραφέας  Ανδρέας Μπράτη με  τίτλο:   «ΤΟ ΒΑΡΘΟΛΟΜΙΟ».

      Ο  κ. Μπράτης στο κεφάλαιο  «Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΤΣΑΥΤΑΙΩΝ  αναφέρει   τα εξής:

«…Ο Διονύσιος Κοτσαύτης μετά το 1821 πήρε μέρος με τον Αυγερινό του Πύργου στην επανάσταση κατά του Όθωνα επικεφαλής πολλών Βαρθολομαίων.

 Αυτός είχε ένα παιδί τον Ιωάννη που έγινε πολιτικός και ήταν γνωστός σε όλους τους κατοίκους της περιοχής για την προθυμία του να εξυπηρετεί τους συμπατριώτες του με αντάλλαγμα την ψήφο τους.

 Ο Ιωάννης Κοτσαύτης έδωσε το 1910 τα περισσότερα χρήματα για να γίνει το κοινοτικό αρτεσιανό στην πλατεία του Τρίφτη (έτσι λέγονταν προηγουμένως η πλατεία γιατί εκεί υπήρχε μια μεγάλη κυλινδρική πέτρα όπου έτριβαν το χονδρό αλάτι και  το στάρι που ονομάσθηκε από τότε πλατεία Κοτσαύτη.»

  Αγνοώ τις σημαντικές   υπηρεσίες που  προσέφερε  στον τόπο  του  Βουλευτής- Ιατρός Νικόλαος Σπεντζάρης για  να τύχει αυτής της τιμής.

 Αναζήτησα  στοιχεία  από το   έργο του αγαπητού φίλου κ. Μπράτη  πλην όμως  δεν βρήκα τίποτα που να αφορά  τον  Ιατρό και Βουλευτή Νικόλαο Σπεντζάρη ούτε προ ούτε κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1940 αλλά ούτε και  κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής, χρόνια στα οποία λήγει   η εξιστόρηση του βιβλίου.

          Στο πρόσφατο παρελθόν  η Εταιρεία Λογοτεχνών υπό την προεδρία μου   διατύπωσε προς το Δημοτικό Συμβούλιο  το αίτημα της μετονομασίας  της οδού Κορίνθου σε Λεωφόρο Κωστή Παλαμά.

                        Η  Εταιρεία Λογοτεχνών θεωρεί πως η ονομασία της οδού,  ως Κορίνθου ,επί της οποίας βρίσκεται   το σπίτι που γεννήθηκε ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς δεν έχει κανένα ιδιαίτερο συμβολισμό πλην της γεωγραφικής  κατεύθυνσης που οδηγεί .

 Με την προτεινόμενη  νέα της ονομασία  με  το όνομα του ποιητή του Ολυμπιακού Ύμνου αποκτά ιδιαίτερη αξία, σημασία και νόημα.

Μάλιστα μετά τη μελετώμενη ρύθμιση της κυκλοφορίας σύμφωνα με  την οποία η κίνηση των οχημάτων θα έχει κατεύθυνση από Αθήνα  προς Αρχαία  Ολυμπία  τότε η μετονομασία της οδού σε Λεωφόρο Κωστή Παλαμά θα έχει εκτός της  σχέσης της   με την επ’ αυτής ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ «ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ»,    θα οδηγεί   νοερά αλλά και γεωγραφικά  στον   ιερό  χώρο της  Άλτης της  Αρχαίας Ολυμπίας  κοιτίδας  των αρχαίων αλλά και των συγχρόνων Ολυμπιακών Αγώνων.       

Πρέπει  επιτέλους να εννοήσουμε   πως την αξία του καθένα  μας  δεν την  καθορίζουν  οι πρόσκαιρες τιμές και  οι εφήμερες δόξες,  τις δάφνες τις προσφέρει  η ιστορία που γράφεται  απουσία προσώπων και καταστάσεων ,τότε  όταν  θα έχει  κατακάτσει η σκόνη που δημιουργεί κάθε φορά  η  συστηματική διαφήμιση  και η  κολακεία  των ημετέρων.

          Ας γίνουμε περισσότερο υπεύθυνοι και σώφρονες στις αποφάσεις μας   για   να  μη συμπεριφερόμαστε  ως ο  «αδαής» γύρω από  την ιστορική μας πραγματικότητα. Η ιστορία έχει  τρόπους  να τιμωρεί τους υβριστές  και αυτούς που την αγνοούν.