*Σε άρθρο του στο φύλλο της 28^ης Ιανουαρίου ε .ε. της εφημερίδας «ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ» ο Μητροπολίτης κ.κ. Αμβρόσιος ζητάει να πληροφορηθεί με ερώτημά του ποία θέση παίρνει η Ιερά Σύνοδος για το ζήτημα της απόδοσης της Ελληνικής Ιθαγένειας στους νόμιμους μετανάστες στη χώρα μας. Λογικό το αίτημα .Στο άρθρο του αυτό ο Σεβασμιότατος δεν αρκείται στο ερώτημα αλλά σημειώνει και την προσωπική του άποψη εμμέσως. .Γράφει λοιπόν «Αλλά εάν δεν είναι «καιρός του λαλείν» τώρα που διακυβεύεται η γνησιότης της φυλής μας πότε θα είναι; Επομένως η δια Συνοδικής Συνδιασκέψεως εκφερόμενη άποψη της Εκκλησίας ,προς την οποία άπαντες οφείλουμε να συνταχθούμε, ακόμη δεν ακούσθηκε!*
* Στη συνέχεια ξεκαθαρίζει τη θέση του ο Σεβασμιότατος. «Το θέμα της απονομής της ελληνικής ιθαγένειας σε μη Έλληνες το Γένος μετανάστες είναι πολύ σοβαρό. ΄Όλοι βεβαίως κάτω από προϋποθέσεις μπορούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα, εφ’ όσον έχουν εγκατασταθεί νομίμως εδώ όχι όμως και την Ελληνική Ιθαγένεια !. (σ.σ . Ποία άραγε η ποιοτική διαφορά;)Με τον τρόπο αυτό ,πολύ φοβούμαι ότι θα δικαιωθεί ο Φαλμεράϋρερ στη γνωστή και απαράδεκτη θεωρία του έστω και εκ των υστέρων . Θα μετατρέψουμε λοιπόν τον ελληνισμό σε ένα συνονθύλευμα φυλών ,σε ένα μωσαϊκό εθνών και εθνικών παραδόσεων;»*
* Αφού λοιπόν συνήλθε η Ιερά Σύνοδος και παραδέχθηκε, πως η απόδοση της Ελληνικής Ιθαγένειας είναι θέμα της πολιτείας και ταυτίζεται απόλυτα με το μεταναστευτικό, επεσήμανε ακόμη πως η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να μελετήσει επισταμένως τις προϋποθέσεις, βάσει των οποίων θα χορηγείται η Ελληνική Ιθαγένεια.*
* ΄Όμως ο Σεβασμιότατος μέσα σε μια περίπου εβδομάδα από τη δημοσίευση του άρθρου του έρχεται με νέο άρθρο που ανάρτησε στο προσωπικό του **blog και ξεχνάει τι έγραφε περί οφειλής όλων να συνταχθούν με τις απόψεις της Ιεραρχίας.*
* Ως «μικροβιολόγος-αιματολόγος» ο Σεβασμιότατος με τις εξετάσεις --αναλύσεις αίματος που διενήργησε αποφαίνεται: «**To Ελληνικό αίμα μολύνθηκε! Ανακατεύθηκε πια με το Πακιστανικό, Αφγανικό ,το Ιρανικό, το Ιρακινό, το Αλβανικό και βάλε...Ελάτε λοιπόν, σημειώνει, και σεις οι Μεγάλοι Έλληνες και εραστές του Ελληνικού Μεγαλείου ,ελάτε μαζί με εμέ να αποδείξουμε ότι είμαστε «Έλληνες -- Έλληνες δηλ. καθαρόαιμοι Έλληνες»*
* Μετά από όλα αυτά θα ερωτήσω το Σεβασμιότατο και θα τον παρακαλέσω αυτή τη φορά να μου απαντήσει ως Έλληνας προς Έλληνα (φαντάζομαι να μη μου αμφισβητεί την Ελληνική μου Ιθαγένεια και τον Πατριωτισμό μου) στα εξής εύλογα ερωτήματά μου:*
* 1.Ο ιδρυτής της Θρησκείας μας σταυρώθηκε για να εξαλείψει το προπατορικό αμάρτημα μόνο από το Ελληνικό Γένος ή από όλους τους λαούς της γης;*
* 2.Όταν ο Χριστός λέγει: «και άλλα πρόβατα έχω α ούκ εκ της αυλής ταύτης κακείνα με δει αγαγείν και της φωνής μου ακούσουσι και γενήσεται μία ποίμνη και εις ποιμήν»(Ιωάννου Ι΄16) σ’ αυτή την ποίμνη γίνονται δεκτοί μόνο Έλληνες;*
* 3.Όταν ο Απόστολος των Εθνών Παύλος λέγει: «ούκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος ουκ ενι άρσεν η θήλυ πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλάτας Γ,28)και πιο κάτω γράφει: «ουκ ενι Ελλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία ,βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολασαείς Γ 11) μας δουλεύει μήπως, κάνοντας διεθνιστικό κήρυγμα;*
* 4.Οι Άγιοι της Εκκλησίας που τιμούμε με ανέγερση ναών και εορτές τη μνήμη τους υπήρξαν όλοι, Έλληνες πολίτες;*
* 5.**Oταν ο Χριστός απευθύνόμενος στους μαθητές του λέγει : «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη»(Ματθαίος ΚΗ 19) μήπως δεν μας τα λέγει και τόσο καλά;*
* 6.Γνωρίζει ο Σεβασμιότατος ποίοι αγωνίσθηκαν για την απελευθέρωση-δημιουργία του νεώτερου Ελληνικού Κράτους-Έθνους;*
* 7.Ξεχνάει ο Σεβασμιότατος πως μετά την Επανάσταση η σύνθεση του πληθυσμού της Ελλάδος απαρτίσθηκε από Έλληνες. Βλάχους ,Ρουμάνους, Εβραίους ,Γύφτους, Πομάκους , Αρβανίτες, Σέρβους και Σλάβους; *
* 8.Ξεχνά πως και μόνο η λέξη ΕΛΛΗΝ για την Εκκλησία σήμαινε Ειδωλολάτρης; Ξεχνάει τους διωγμούς των Ελλήνων τη Βυζαντινή περίοδο την οποία τόσο λατρεύουμε εμείς οι νεοέλληνες ορθόδοξοι;*
* 9.Η καθαρότητα του αίματος του νεοέλληνα , με ποίο ακριβώς αίμα συγκρινόμενο διαπιστώνεται η νοθεία; Έχει κρατήσει στους σωλήνες του μικροβιολογικού του εργαστηρίου αίμα Αχαιών ; Ιώνων ; Δωριέων, Μακεδόνων; Μαραθωνομάχων και Σαλαμινομάχων;*
* 10.Εάν ναι πως μολύνθηκε το αίμα των νεοελλήνων με υποχρεωτικούς γάμους, με βιασμούς ή με εθελούσια συνεύρεση;*
* 11.Το αίμα του Σεβασμιότατου από ποίους προγόνους μας συγκεκριμένα προέρχεται; Αλήθεια το δικό του γνήσιο Ελληνικό αίμα πως θα συνεχίσει την ύπαρξή του από τη στιγμή που στερεί την Ελλάδα από γνήσιους Έλληνες απογόνους;*
* 12.Γνωρίζει ο Σεβασμιότατος ποία ήταν τη σύνθεση του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης κατά την απελευθέρωσή της;*
* 13.Συμφωνεί ο Σεβασμιότατος με την γενοκτονία των Εβραίων; των Αρμενίων; των Κούρδων; των Ποντίων; που διέπραξαν οι Τούρκοι στο όνομα της δικής τους εθνοκάθαρσης;*
* 14.Εάν ένας Πακιστανός ,Ιρακινός ,Αλβανός ,Ιρανός, Αφγανός, Μαλαισιανός μετανάστης βαπτισθεί Ορθόδοξος χριστιανός θα του αρνηθείτε το Μυστήριο του γάμου και εκείνο της βαπτίσεως των παιδιών του επειδή δεν έχει Ελληνικό αίμα στις φλέβες του;*
* Θα μπορούσα να αραδιάσω πολλά χωρίς τελειωμό ερωτηματικά στο «Μικροβιολόγο --Αιματολόγο» Σεβασμιότατο.*
* Σταματώ στα δεκατέσσερα(14) και ας μη τρέξουν οι διάφοροι καλοθελητές να επικεντρώσουν το σχόλιό τους παραπέμποντάς σε χαρτοπαίγνια.*
* Περιμένω πως ο Σεβασμιότατος ,πολυγραφότατος και λαλίστατος να ευδοκήσει να απαντήσει μια φορά και σε μένα τον ελάχιστο των ελαχίστων... .*
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ
΄Ήταν πρωί μιας Κυριακής του Αυγούστου. Οι καμπάνες του Αη Γιώργη με το πρωινό τους χαρμόσυνο αναστάσιμο χτύπημα έκαναν τον Λέανδρο να σηκωθεί νωρίς από το κρεβάτι του. Ένοιωσε την επιθυμία να ανηφορήσει για την εκκλησία όπως έκανε τότε, στη σύντομη διαμονή του στην πόλη της Καστοριάς. Ο ήλιος ανέτειλε από τις κορυφογραμμές του Βιτσίου και τον είδε να ανηφορίζει προς την εκκλησιά .Το σπίτι που τον φιλοξενούσε, ένα παλαιό, αλλά καλά διατηρημένο αρχοντικό ήταν δίπλα σχεδόν στη λίμνη , ήταν σε μικρή σχετικά απόσταση, κάτω ακριβώς από τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, ένα από τους πολλούς ναούς που έχει η πόλη.
Μια εκδρομή στις Πρέσπες έδωσε την ευκαιρία στο Λέανδρο να συναντήσει μετά από αρκετά χρόνια αγαπημένα πρόσωπα συγγενών από τη γενιά του πατέρα του. Ένας εξάδελφός του, ερωτευμένος με μια συντοπίτισσα ξέμεινε εκεί πάνω, έκανε οικογένεια, ρίζωσε και στέριωσε. Στο Μοριά κατέβαινε κατά καιρούς για τα προσκυνήσει τα «άγια χώματα» όπως έλεγε.
Ήταν υπέροχος τόπος η Καστοριά. Είχε μεγάλη ανάπτυξη κυρίως λόγω της παραγωγής και εμπορίας της γούνας. Φημισμένα τα γουναρικά της σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Η λίμνη, τα αρχοντικά της ,οι νέες οικοδομές, τα πλατάνια, οι λεύκες, οι ιτιές οι κλαίουσες και οι κύκνοι που ταξίδευαν στη λίμνη της έδιναν μια ξεχωριστή εικόνα και έκαναν τη διαμονή ευχάριστη.
Ανηφόρισε εκείνο το πρωί ο Λέανδρος με κάποια δυσκολία, όχι ασφαλώς όπως τότε, χωρίς ωστόσο να κάνει ούτε μια στάση για ξεκούραση. Ήταν μια απόσταση σε ευθεία γραμμή γύρω στα διακόσια μέτρα. Αυτή τη φορά ήταν ένας ανήφορος αναμνήσεων.
Είχε μόλις τελειώσει, τότε, τη θητεία του στον στρατό κι ένας ατυχής συναισθηματικός δεσμός τον είχε αναστατώσει. Ένα ταξίδι αναψυχής με παρότρυνση των γονιών του ήταν μια λυτρωτική λύση.
Σε κείνη τη βραχύβια παραμονή του στην πόλη της Καστοριάς γνώρισε την Αγάπη. Ήταν μια Αγάπη, που δεν μπορούσες παρά να αισθανθείς γι’ αυτή και μόνο στη θέα της το συνώνυμο συναίσθημα και μάλιστα πάρα πολύ έντομο. Ένα κοριτσόπουλο, μαθήτρια Γυμνασίου. Οι γονείς της μετανάστες στη Γερμανία στο κυνήγι μιας καλύτερης τύχης, την έστειλαν να τελειώσει το σχολείο στην Καστοριά..
Η γιαγιά και ο παππούς ήταν οι κηδεμόνες της, οι ίδιοι έμεναν σε ένα κοντινό χωριό κι είχαν αναλάβει χρέη γονέων. Της νοίκιασαν μια καμαρούλα σε ένα φιλικό σπίτι που δεν ήταν άλλο από εκείνο που φιλοξενήθηκε κι ο Λέανδρος .
Ήταν ένα χαριτωμένο και προικισμένο από τη φύση παιδί, γεμάτο όνειρα, κι ανεκπλήρωτες επιθυμίες για το μέλλον. Μια ομορφιά ,παρθενική, μια μορφή αιθέρια, με εκφραστικά όμορφα πρασινογάλανα μάτια, με μια έκφραση αισθαντική . Όμως αν κοιτούσες προσεκτικά τα μάτια της θα διέκρινες μέσα τους μια υποψία μελαγχολίας, μιας γλυκιάς μελαγχολίας, την οποία απόδιωχνε και πάντα παρουσίαζε το χαρούμενο, γελαστό της πρόσωπο.
Νέος εκείνος, μόλις είχε βγει από την περιπέτεια ενός άτυχου δεσμού, νεαρά κι εκείνη με ενδιαφέρον στα γράμματα και τη γνώση, δεν άργησε να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια οικειότητα.
Ξεκίνησαν με μια απλή τυπική και συνηθισμένη σύσταση: Αγάπη να σου συστήσω τον ανεψιό του Γιάννη, είπε η θεία του, Λέανδρε να σου συστήσω την Αγάπη είναι κόρη μιας φιλικής μας οικογένειας. Χαίρω πολύ είπε εκείνος κι εκείνη ανταπέδωσε με μια έκφραση συναισθημάτων χαράς για τη γνωριμία.
Η παραμονή του Λέανδρου στην Καστοριά, ήταν μια περίοδο που είχε το μεγαλύτερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του. Ποτέ ως τότε δεν είχε στη ζωή του τόσο χρόνο ολότελα δικό του. Έκανε βόλτες με ποδήλατο γύρω από τη λίμνη, επισκέφθηκε όλες τους Βυζαντινούς ναούς της πόλης, πήγαινε για καφεδάκι στη Μαυρώτισα και στον προφήτη Ηλία, ψάρευε στη λίμνη με το θείο του, και μελετούσε διάφορα βιβλία στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, έλυνε σταυρόλεξα.
Εκείνη την περίοδο διάβασε τα περισσότερα εξωπανεπιστημιακά βιβλία, λογοτεχνία ποίηση, ιστορία, φιλοσοφία αρχαίους συγγραφείς είχε γίνει ο μόνιμος θαμώνας της βιβλιοθήκης.
Στο σπίτι, διάβαζε η Αγάπη τα μαθήματά της διάβαζε κι εκείνος διάφορα βιβλία της επιλογής του. Όταν ανηφόριζαν για το Τσαρσί όπου η Βιβλιοθήκη και το Γυμνάσιο, συζητούσαν για τα μελετήματά τους κι αντάλλασσαν διάφορες σκέψεις πάνω σ’ αυτά αλλά και πάνω σε διάφορα θέματα της καθημερινότητας.
Η αρχική οικειότητα και το αμοιβαίο ενδιαφέρον, δεν άργησαν να μεταβληθούν σε συμπάθεια και η συμπάθεια να εξελιχθεί σε ένα σοβαρό αίσθημα που κρυφόκαιε στις καρδιές τους και που δεν άργησε να εκδηλωθεί.
Πτυχιούχος Πανεπιστημίου εκείνος, τελειόφοιτος Γυμνασίου εκείνη. Μια διαφορά στα χρόνια και μια αισιοδοξία για το μέλλον έδενε συνταιριασμένες τις ελπίδες.
Ένα βράδυ λύθηκε η σιωπή της καρδιάς, στην καμαρούλα της Αγάπης. Έλυναν μαζί όπως κάθε βράδυ σταυρόλεξα. Εκείνη τη βραδιά λύθηκε και η γλώσσα του Λέανδρου.
Ήταν μια στιγμή που εναγώνια αναζητούσαν τη λέξη που ταίριαζε στο σταυρόλεξο οριζοντίως. Ο ένας ήταν πολύ κοντά στον άλλο ,σε απόσταση αναπνοής. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Λέανδρος βρήκε το θάρρος να ψιθυρίσει με ένα μυστικοπαθή τρόπο τρεις λέξεις : «Σ’ αγαπώ Αγάπη».Η Αγάπη έσκυψε το κεφάλι, κοκκίνισε, τα μαγουλά της ρόδισαν ακόμη περισσότερο και με ένα τρεμουλιαστό ψιθύρισμα της φωνής της ανταπέδωσε, «κι εγώ σ΄ αγαπώ Λέανδρε»
Ήταν μια ομολογία αγάπης που αβίαστα κι αυθόρμητα έδωσε ο ένας στον άλλο. Ηταν ένα έντονο συναίσθημα αγάπης που φλόγιζε τις καρδιές τους. Η ομολογία αυτή σφραγίστηκε με ένα ολόθερμο φιλί. Η καμαρούλα της Αγάπης φιλοξένησε την ευτυχία της στιγμής.
Το αίσθημα αυτό που φύτρωσε σ’ ένα ευχάριστο, ανθρώπινο και θαυμάσιο περιβάλλον, δεν ευτύχησε να έχει συνέχεια. Η απόσταση που μεσολάβησε μετά την αναχώρηση του Λέανδρου δημιούργησε ένα κενό που δεν κατάφερε να καλύψει η αλληλογραφία που επιχειρήθηκε.
Δόθηκαν υποσχέσεις για συνέχεια, και μάλιστα με όνομα αποστολέα μια φίλης Θεσσαλονικιάς για να αποφύγουν τη λογοκρισία του παππού, ο οποίος παρακολουθούσε κάθε βήμα και κάθε κίνηση της Αγάπης. Όμως ένα γράμμα του Λέανδρου, αν και με αποστολέα το όνομα της φίλης, δεν κατάφερα να περάσει τον κλοιό της λογοκρισίας, κι ο παππούς έμαθε το μυστικό
Η επιστολή εκείνη έγινε η επιτάφιος πλάκα σε ένα αίσθημα που γεννήθηκε στη Καστοριά και δεν πέθανε πνιγμένο στα νερά της λίμνης αλλά στο φόβο και στην παρεξηγημένη ηθικολογία της επαρχίας.
Όλες αυτές οι αναμνήσεις είχαν φουντώσει μέσα του, σαν ανηφόριζε εκείνη την Κυριακή του Αυγούστου για τον Αη Γιώργη. Είχε φθάσει στον πρώτο παράλληλο δρόμο που τον χώριζε από το ναό.
Κάποια στιγμή ξαφνιάστηκε σαν είδε ένα σύνθημα γραμμένο με μαύρα κεφαλαία γράμματα στον τοίχο μιας κατοικίας.
Ένα κεφαλαίο άλφα σε κύκλο και λίγο πιο κει οι φράσεις ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ.
Κάποιο χέρι ρομαντικού αναρχικού, συλλογίστηκε, θα είχε γράψει αυτό το σύνθημα.
Τι άραγε ήθελε να πει και να προπαγανδίσει μ΄ αυτή τη φράση εκείνος ο ρομαντικός επαναστάτης;
Έκανε κάποιες σκέψεις, όμως εκείνη τη στιγμή για το Λέανδρο το σύνθημα αυτό έλεγε πολλά.
Πολλά, πάρα πολλά «ζητήματα Αγάπης».Μιας Αγάπης υπαρκτής που εκείνη τη στιγμή κυκλοφορούσε στη σκέψη του στις αναμνήσεις του.
Ήταν κάποιες αναμνήσεις ευχάριστες, που αβίαστα ξεπετάγονταν από το παρελθόν μετά από χρονική διάρκεια είκοσι πέντε ολόκληρων χρόνων.
Τα «Ζητήματα Αγάπης» φαίνεται πως ο αναρχικός δεν μπόρεσε να τα λύσει και βρήκε τον τρόπο να τα ξεφορτωθεί και να τα εναποθέσει γράφοντάς τα στον τοίχο.
Ίσως ήθελε να απαλλαγεί απ΄ αυτά. Ίσως να βρισκότανε σε αδιέξοδα. Ίσως τα αδιέξοδα στα ζητήματα αγάπης να μην ήταν μόνο δικά του, να ήταν συνολικά της κοινωνίας μας.
Αλήθεια, μήπως μπόρεσε ακόμη και σήμερα να λύσει η κοινωνία μας αυτά τα ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ; Η Αγάπη έλειψε και λείπει από τον κόσμο μας…
Η Αγάπη, η Αγάπη μονολόγησε ο Λέανδρος, που να βρίσκεται άραγε;
Ασυναίσθητα κι αβίαστα ήρθε η επιθυμία και η αναπόληση έκανε πιο έντονη τη νοσταλγία μαζί με την περιέργεια και το ενδιαφέρον για κάποιες πληροφορίες. Τι να έγινε άραγε εκείνη η Αγάπη; Υπάρχει; που ζει; πέτυχε στη ζωή της, ικανοποίησε τα όνειρα της;
΄Άφησε τις σκέψεις και τις αναμνήσεις εκείνης της στιγμής να φύγουν όπως ήρθαν.
Πήγε στον Αη Γιώργη άναψε δυο κεριά ευχήθηκε και προσευχήθηκε να υπάρξει στον κόσμο μας αγάπη και ειρήνη.
Μετά τη θεία λειτουργία πήρε τον κατηφορικό δρόμο της επιστροφής, τον ίδιο δρόμο που κατηφόριζε συχνά στο σύντομο εκείνο χρόνο της παραμονής του στην Καστοριά.
Είχαν περάσει εικοσιπέντε χρόνια και οι αναμνήσεις έδιναν τώρα τη θέση τους στις ερωτήσεις.
Δεν άργησαν να έλθουν και οι απαντήσεις.
Η Αγάπη είχε παντρευτεί ένα άξιο συντοπίτη της. Είχε αποκατασταθεί οικογενειακά επαγγελματικά, και κοινωνικά, είχε κάνει μια ευτυχισμένη οικογένεια μ’ ένα γιο και μια κόρη.
Όμως η ευτυχία της είχε περιορισμένο ορίζοντα. Πριν ένα χρόνο, όπως έλεγαν οι πληροφορίες του, ,ένα τροχαίο της στέρησε το σύντροφό της.
Επιτυχία στη ζωή, ευτυχία στο γάμο και τον έρωτα, χαρά και λύπη συνταιριασμένα σ’ ένα συνεχές και χωρίς σταθμούς ταξίδι είναι άραγε τα ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ; αναρωτήθηκε.
Ο Λέανδρος γύρισε από εκείνο το ταξίδι φορτωμένος αναμνήσεις. Γύρισε στο γραφείο του και πέρασε πάλι στο ρυθμό της καθημερινότητας. Πέρασε στο ρυθμό που επιβάλλουν τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις της ζωής. Kαταχώνιασε τις αναμνήσεις του στα συρτάρια του χρόνου κι έστειλε νοερά ένα συλλυπητήριο μήνυμα:
“ Θερμά συλλυπητήρια Αγάπη…”
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
13-12-2010
Μια εκδρομή στις Πρέσπες έδωσε την ευκαιρία στο Λέανδρο να συναντήσει μετά από αρκετά χρόνια αγαπημένα πρόσωπα συγγενών από τη γενιά του πατέρα του. Ένας εξάδελφός του, ερωτευμένος με μια συντοπίτισσα ξέμεινε εκεί πάνω, έκανε οικογένεια, ρίζωσε και στέριωσε. Στο Μοριά κατέβαινε κατά καιρούς για τα προσκυνήσει τα «άγια χώματα» όπως έλεγε.
Ήταν υπέροχος τόπος η Καστοριά. Είχε μεγάλη ανάπτυξη κυρίως λόγω της παραγωγής και εμπορίας της γούνας. Φημισμένα τα γουναρικά της σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Η λίμνη, τα αρχοντικά της ,οι νέες οικοδομές, τα πλατάνια, οι λεύκες, οι ιτιές οι κλαίουσες και οι κύκνοι που ταξίδευαν στη λίμνη της έδιναν μια ξεχωριστή εικόνα και έκαναν τη διαμονή ευχάριστη.
Ανηφόρισε εκείνο το πρωί ο Λέανδρος με κάποια δυσκολία, όχι ασφαλώς όπως τότε, χωρίς ωστόσο να κάνει ούτε μια στάση για ξεκούραση. Ήταν μια απόσταση σε ευθεία γραμμή γύρω στα διακόσια μέτρα. Αυτή τη φορά ήταν ένας ανήφορος αναμνήσεων.
Είχε μόλις τελειώσει, τότε, τη θητεία του στον στρατό κι ένας ατυχής συναισθηματικός δεσμός τον είχε αναστατώσει. Ένα ταξίδι αναψυχής με παρότρυνση των γονιών του ήταν μια λυτρωτική λύση.
Σε κείνη τη βραχύβια παραμονή του στην πόλη της Καστοριάς γνώρισε την Αγάπη. Ήταν μια Αγάπη, που δεν μπορούσες παρά να αισθανθείς γι’ αυτή και μόνο στη θέα της το συνώνυμο συναίσθημα και μάλιστα πάρα πολύ έντομο. Ένα κοριτσόπουλο, μαθήτρια Γυμνασίου. Οι γονείς της μετανάστες στη Γερμανία στο κυνήγι μιας καλύτερης τύχης, την έστειλαν να τελειώσει το σχολείο στην Καστοριά..
Η γιαγιά και ο παππούς ήταν οι κηδεμόνες της, οι ίδιοι έμεναν σε ένα κοντινό χωριό κι είχαν αναλάβει χρέη γονέων. Της νοίκιασαν μια καμαρούλα σε ένα φιλικό σπίτι που δεν ήταν άλλο από εκείνο που φιλοξενήθηκε κι ο Λέανδρος .
Ήταν ένα χαριτωμένο και προικισμένο από τη φύση παιδί, γεμάτο όνειρα, κι ανεκπλήρωτες επιθυμίες για το μέλλον. Μια ομορφιά ,παρθενική, μια μορφή αιθέρια, με εκφραστικά όμορφα πρασινογάλανα μάτια, με μια έκφραση αισθαντική . Όμως αν κοιτούσες προσεκτικά τα μάτια της θα διέκρινες μέσα τους μια υποψία μελαγχολίας, μιας γλυκιάς μελαγχολίας, την οποία απόδιωχνε και πάντα παρουσίαζε το χαρούμενο, γελαστό της πρόσωπο.
Νέος εκείνος, μόλις είχε βγει από την περιπέτεια ενός άτυχου δεσμού, νεαρά κι εκείνη με ενδιαφέρον στα γράμματα και τη γνώση, δεν άργησε να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια οικειότητα.
Ξεκίνησαν με μια απλή τυπική και συνηθισμένη σύσταση: Αγάπη να σου συστήσω τον ανεψιό του Γιάννη, είπε η θεία του, Λέανδρε να σου συστήσω την Αγάπη είναι κόρη μιας φιλικής μας οικογένειας. Χαίρω πολύ είπε εκείνος κι εκείνη ανταπέδωσε με μια έκφραση συναισθημάτων χαράς για τη γνωριμία.
Η παραμονή του Λέανδρου στην Καστοριά, ήταν μια περίοδο που είχε το μεγαλύτερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του. Ποτέ ως τότε δεν είχε στη ζωή του τόσο χρόνο ολότελα δικό του. Έκανε βόλτες με ποδήλατο γύρω από τη λίμνη, επισκέφθηκε όλες τους Βυζαντινούς ναούς της πόλης, πήγαινε για καφεδάκι στη Μαυρώτισα και στον προφήτη Ηλία, ψάρευε στη λίμνη με το θείο του, και μελετούσε διάφορα βιβλία στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, έλυνε σταυρόλεξα.
Εκείνη την περίοδο διάβασε τα περισσότερα εξωπανεπιστημιακά βιβλία, λογοτεχνία ποίηση, ιστορία, φιλοσοφία αρχαίους συγγραφείς είχε γίνει ο μόνιμος θαμώνας της βιβλιοθήκης.
Στο σπίτι, διάβαζε η Αγάπη τα μαθήματά της διάβαζε κι εκείνος διάφορα βιβλία της επιλογής του. Όταν ανηφόριζαν για το Τσαρσί όπου η Βιβλιοθήκη και το Γυμνάσιο, συζητούσαν για τα μελετήματά τους κι αντάλλασσαν διάφορες σκέψεις πάνω σ’ αυτά αλλά και πάνω σε διάφορα θέματα της καθημερινότητας.
Η αρχική οικειότητα και το αμοιβαίο ενδιαφέρον, δεν άργησαν να μεταβληθούν σε συμπάθεια και η συμπάθεια να εξελιχθεί σε ένα σοβαρό αίσθημα που κρυφόκαιε στις καρδιές τους και που δεν άργησε να εκδηλωθεί.
Πτυχιούχος Πανεπιστημίου εκείνος, τελειόφοιτος Γυμνασίου εκείνη. Μια διαφορά στα χρόνια και μια αισιοδοξία για το μέλλον έδενε συνταιριασμένες τις ελπίδες.
Ένα βράδυ λύθηκε η σιωπή της καρδιάς, στην καμαρούλα της Αγάπης. Έλυναν μαζί όπως κάθε βράδυ σταυρόλεξα. Εκείνη τη βραδιά λύθηκε και η γλώσσα του Λέανδρου.
Ήταν μια στιγμή που εναγώνια αναζητούσαν τη λέξη που ταίριαζε στο σταυρόλεξο οριζοντίως. Ο ένας ήταν πολύ κοντά στον άλλο ,σε απόσταση αναπνοής. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Λέανδρος βρήκε το θάρρος να ψιθυρίσει με ένα μυστικοπαθή τρόπο τρεις λέξεις : «Σ’ αγαπώ Αγάπη».Η Αγάπη έσκυψε το κεφάλι, κοκκίνισε, τα μαγουλά της ρόδισαν ακόμη περισσότερο και με ένα τρεμουλιαστό ψιθύρισμα της φωνής της ανταπέδωσε, «κι εγώ σ΄ αγαπώ Λέανδρε»
Ήταν μια ομολογία αγάπης που αβίαστα κι αυθόρμητα έδωσε ο ένας στον άλλο. Ηταν ένα έντονο συναίσθημα αγάπης που φλόγιζε τις καρδιές τους. Η ομολογία αυτή σφραγίστηκε με ένα ολόθερμο φιλί. Η καμαρούλα της Αγάπης φιλοξένησε την ευτυχία της στιγμής.
Το αίσθημα αυτό που φύτρωσε σ’ ένα ευχάριστο, ανθρώπινο και θαυμάσιο περιβάλλον, δεν ευτύχησε να έχει συνέχεια. Η απόσταση που μεσολάβησε μετά την αναχώρηση του Λέανδρου δημιούργησε ένα κενό που δεν κατάφερε να καλύψει η αλληλογραφία που επιχειρήθηκε.
Δόθηκαν υποσχέσεις για συνέχεια, και μάλιστα με όνομα αποστολέα μια φίλης Θεσσαλονικιάς για να αποφύγουν τη λογοκρισία του παππού, ο οποίος παρακολουθούσε κάθε βήμα και κάθε κίνηση της Αγάπης. Όμως ένα γράμμα του Λέανδρου, αν και με αποστολέα το όνομα της φίλης, δεν κατάφερα να περάσει τον κλοιό της λογοκρισίας, κι ο παππούς έμαθε το μυστικό
Η επιστολή εκείνη έγινε η επιτάφιος πλάκα σε ένα αίσθημα που γεννήθηκε στη Καστοριά και δεν πέθανε πνιγμένο στα νερά της λίμνης αλλά στο φόβο και στην παρεξηγημένη ηθικολογία της επαρχίας.
Όλες αυτές οι αναμνήσεις είχαν φουντώσει μέσα του, σαν ανηφόριζε εκείνη την Κυριακή του Αυγούστου για τον Αη Γιώργη. Είχε φθάσει στον πρώτο παράλληλο δρόμο που τον χώριζε από το ναό.
Κάποια στιγμή ξαφνιάστηκε σαν είδε ένα σύνθημα γραμμένο με μαύρα κεφαλαία γράμματα στον τοίχο μιας κατοικίας.
Ένα κεφαλαίο άλφα σε κύκλο και λίγο πιο κει οι φράσεις ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ.
Κάποιο χέρι ρομαντικού αναρχικού, συλλογίστηκε, θα είχε γράψει αυτό το σύνθημα.
Τι άραγε ήθελε να πει και να προπαγανδίσει μ΄ αυτή τη φράση εκείνος ο ρομαντικός επαναστάτης;
Έκανε κάποιες σκέψεις, όμως εκείνη τη στιγμή για το Λέανδρο το σύνθημα αυτό έλεγε πολλά.
Πολλά, πάρα πολλά «ζητήματα Αγάπης».Μιας Αγάπης υπαρκτής που εκείνη τη στιγμή κυκλοφορούσε στη σκέψη του στις αναμνήσεις του.
Ήταν κάποιες αναμνήσεις ευχάριστες, που αβίαστα ξεπετάγονταν από το παρελθόν μετά από χρονική διάρκεια είκοσι πέντε ολόκληρων χρόνων.
Τα «Ζητήματα Αγάπης» φαίνεται πως ο αναρχικός δεν μπόρεσε να τα λύσει και βρήκε τον τρόπο να τα ξεφορτωθεί και να τα εναποθέσει γράφοντάς τα στον τοίχο.
Ίσως ήθελε να απαλλαγεί απ΄ αυτά. Ίσως να βρισκότανε σε αδιέξοδα. Ίσως τα αδιέξοδα στα ζητήματα αγάπης να μην ήταν μόνο δικά του, να ήταν συνολικά της κοινωνίας μας.
Αλήθεια, μήπως μπόρεσε ακόμη και σήμερα να λύσει η κοινωνία μας αυτά τα ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ; Η Αγάπη έλειψε και λείπει από τον κόσμο μας…
Η Αγάπη, η Αγάπη μονολόγησε ο Λέανδρος, που να βρίσκεται άραγε;
Ασυναίσθητα κι αβίαστα ήρθε η επιθυμία και η αναπόληση έκανε πιο έντονη τη νοσταλγία μαζί με την περιέργεια και το ενδιαφέρον για κάποιες πληροφορίες. Τι να έγινε άραγε εκείνη η Αγάπη; Υπάρχει; που ζει; πέτυχε στη ζωή της, ικανοποίησε τα όνειρα της;
΄Άφησε τις σκέψεις και τις αναμνήσεις εκείνης της στιγμής να φύγουν όπως ήρθαν.
Πήγε στον Αη Γιώργη άναψε δυο κεριά ευχήθηκε και προσευχήθηκε να υπάρξει στον κόσμο μας αγάπη και ειρήνη.
Μετά τη θεία λειτουργία πήρε τον κατηφορικό δρόμο της επιστροφής, τον ίδιο δρόμο που κατηφόριζε συχνά στο σύντομο εκείνο χρόνο της παραμονής του στην Καστοριά.
Είχαν περάσει εικοσιπέντε χρόνια και οι αναμνήσεις έδιναν τώρα τη θέση τους στις ερωτήσεις.
Δεν άργησαν να έλθουν και οι απαντήσεις.
Η Αγάπη είχε παντρευτεί ένα άξιο συντοπίτη της. Είχε αποκατασταθεί οικογενειακά επαγγελματικά, και κοινωνικά, είχε κάνει μια ευτυχισμένη οικογένεια μ’ ένα γιο και μια κόρη.
Όμως η ευτυχία της είχε περιορισμένο ορίζοντα. Πριν ένα χρόνο, όπως έλεγαν οι πληροφορίες του, ,ένα τροχαίο της στέρησε το σύντροφό της.
Επιτυχία στη ζωή, ευτυχία στο γάμο και τον έρωτα, χαρά και λύπη συνταιριασμένα σ’ ένα συνεχές και χωρίς σταθμούς ταξίδι είναι άραγε τα ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ; αναρωτήθηκε.
Ο Λέανδρος γύρισε από εκείνο το ταξίδι φορτωμένος αναμνήσεις. Γύρισε στο γραφείο του και πέρασε πάλι στο ρυθμό της καθημερινότητας. Πέρασε στο ρυθμό που επιβάλλουν τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις της ζωής. Kαταχώνιασε τις αναμνήσεις του στα συρτάρια του χρόνου κι έστειλε νοερά ένα συλλυπητήριο μήνυμα:
“ Θερμά συλλυπητήρια Αγάπη…”
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
13-12-2010
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ(1948-2010)
Συμπληρώθηκαν ήδη 62 χρόνια από την ιστορική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε.(10-12-48) όπου για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας εκπρόσωποι 48 κρατών διαφόρων πολιτισμών, κοινωνικής σύνθεσης και πολιτικής διάρθρωσης κήρυξαν πανηγυρικά το σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα ,την τιμή, την αξιοπρέπεια και την πίστη στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Για πρώτη φορά ο ασήμαντος άνθρωπος απ’ όλα τα μέρη του πλανήτη συντεταγμένα και συγκροτημένα ,ζήτησε να μεταβάλει σε αρχή δικαίου και υποχρεωτικό κανόνα την ελπίδα και τον πόθο για την αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων, ελευθερίας ,δικαιοσύνης και ειρήνης του κόσμου.
Με την ευκαιρία αυτής της επετείου θα θέλαμε να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στις κατά καιρούς προσπάθειες για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που προηγήθηκαν της Διακήρυξης.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η σύγκληση των απόψεων εκπροσώπων 48 κρατών δεν ήταν τυχαία και συμπτωματική ,ήταν αποτέλεσμα μιας ιστορικής συγκυρίας.
Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της δεκαετίας το 40 ήταν εκείνα που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις αλλά και τις μεγάλες και ταυτόχρονα εντυπωσιακές μεταβολές στην μορφή του κόσμου, στη ζωή των κρατών και στη διάρθρωση των κοινωνιών.
Η αναγκαστική σπονδή στο Θεό του πολέμου εξαφάνισε κόπους και θυσίες αιώνων, διέψευσε «πιστεύω» και καταρράκωσε κάθε ανθρώπινο ιδανικό.
Η κατάσταση αυτή, ο πόνος και η απελπισία οδήγησαν τον κόσμο να «έλθει εις εαυτόν».
Αποτέλεσμα αυτής της αυτογνωσίας ήταν η ιστορική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. της 10ης Δεκεμβρίου 1948.
Στο απώτερο παρελθόν από όλα τα μέρη της γης και από τους πιο διαφορετικούς πολιτισμούς και κοινωνικές συνθήκες, από στόματα Σοφών, Μεταρρυθμιστών, Κυβερνητών, Βασιλέων και Λαϊκών Συνελεύσεων, σε διαφορετικές ιστορικές στιγμές και ευκαιρίες, πότε με μορφή επίσημη και πανηγυρική και πότε με ιδιωτική και προσωπική, επαναλαμβάνεται σταθερά αυτό το βασικό κήρυγμα. Το κήρυγμα της διασφάλισης και περιφρούρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προσωπικής ελευθερίας.
Ο Κώδικας της αρχαίας Βαβυλώνας, η περίφημη νομοθεσία του Βασιλέως Χαμουραμπί, εξασφαλίζει αστικά δικαιώματα, εγγυάται το κύρος των συμβάσεων, θεσπίζει την έννοια της καλής πίστης και δημιουργεί ανεξάρτητη δικαστική προστασία.
Ο Προφήτης και ποιμένας του λαού του Ισραήλ Αμώς στο βιβλίο του, ασκεί έντονη κριτική για την έλλειψη αισθημάτων αδελφοσύνης, για την καταπίεση που ασκείται από τους κυριαρχούντες και τα άδικα μέτρα που εφαρμόζουν σε βάρος του λαού.
Στο όραμα του Προφήτη Μιχαίου βρίσκουμε για πρώτη φορά την έκφραση του σεβασμού στους Εθνικούς Πολιτισμούς και προτροπές για την ειρηνική συνεργασία των λαών καθώς επίσης και σπέρματα θρησκευτικής ελευθερίας .
Ο Νόμος του Σόλωνα περί σωματείων αποτελεί την πρώτη συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και μ’ αυτόν ετέθησαν οι βάσεις της ελευθερίας των συναλλαγών η οποία οδήγησε στην αποδέσμευση του ατόμου και στη διεύρυνση των ατομικών δικαιωμάτων.
Το περίφημο κήρυγμα του Κομφούκιου σύμφωνα με το οποίο «όλοι μέσα στις τέσσαρες θάλασσες είναι αδελφοί» αίρει τις διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων που βασίζονται σε εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, επιβάλει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εγγυάται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Ο «Επιτάφιος του Περικλέους» μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ύμνος της ελευθερίας του πνεύματος από την οποία πηγάζουν, η πολιτική ελευθερία, η ισότητα απέναντι στο νόμο και οι ελευθερίες από ανάγκη και φόβο.
Το Ρωμαϊκό Δίκαιο εξασφαλίζει ισότητα δικαιωμάτων στους Ρωμαίους πολίτες και η Ρωμαϊκή έννοια της ελευθερίας διαποτίζει όλους τους ιδιωτικούς και δημόσιους θεσμούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργείται μια ευρύτατη σφαίρα ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Η Ηθική των Πατέρων της Εκκλησίας που συνοψίζει τη δεοντολογία της Ιουδαϊκής φιλοσοφίας κινείται γύρω από τον ασήμαντο άνθρωπο, προστατεύει την προσωπικότητά του και δοξάζει τον ανθρωπισμό του γιατί πιστεύει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Θεού και έγινε άνθρωπος χάρις στην ομοίωσή του με το Θεό.
Η διδασκαλία του Ιησού με τον Χρυσό Κανόνα επάνω στον οποίο θεμελιώνεται ολόκληρος η ηθική, της επί του όρους ομιλίας, συνιστά πραγματικό υπόβαθρο όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καθηκόντων.
Ο Ισλαμισμός με το δόγμα, πως όλοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Αλλάχ, παρέχει στο άτομο το δικαίωμα να αξιώσει δικαιώματα αδελφοσύνης, να ζητήσει δικαιοσύνη, ασφάλεια και προστασία.
Η Magna Charta του Ιωάννη του Ακτήμονα ,θεωρείται ως πρωτοπόρος της κυριαρχίας του νόμου και της επιβολής φόρων μόνο με την συναίνεση των υπηκόων, αποτέλεσε τον προστάτη της προσωπικής ελευθερίας και θεμελιωτή της αρχής του φυσικού δικαστή.
Η «Συμφωνία του Λαού» του Κρόμβελ της 3ης Νοεμβρίου 1647 αποτελεί το πρώτο γραπτό νομικό κείμενο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Αμερικάνικη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της 4ης Ιουλίου 1776 όπως ενσωματώθηκε στις 10 τροποποιήσεις του Αμερικάνικου Συντάγματος αποτέλεσε τον αμερικάνικο κατάλογο των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η Γαλλική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της 28-8-1789 πηγάζει από τις ίδιες ως άνω ιδεολογικές πηγές, συνεισφέρει όμως, νέα στοιχεία στην έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
΄Έτσι μετά τις φρικαλεότητες του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και το τέλος του δόθηκε το έναυσμα για να υπάρξει μια σύγχρονη και ολοκληρωμένη διατύπωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλο τον κόσμο.
Ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. διακήρυξε σε μήνυμά του προς το Κογκρέσο ότι «προσβλέπουμε σε ένα κόσμο που να βασίζεται σε τέσσερις βασικές ελευθερίες την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, την ελευθερία της λατρείας, την ελευθερία από την ανέχεια και την ελευθερία από το φόβο.
Το θέμα αυτό ενέπνευσε το 1945 τους συντάκτες του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών να αναφέρουν στο προοίμιο ότι «οι λαοί είναι αποφασισμένοι να διακηρύξουμε εκ νέου πίστη στα θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου… στην ισότητα των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών και …να ευνοήσουμε την κοινωνική πρόοδο και καλύτερα επίπεδα ζωής μέσα σε μεγαλύτερη ελευθερία».
Στο άρθρο 55 του Χάρτη διατυπώνεται η εντολή ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα ευνοήσουν τον καθολικό σεβασμό και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών για όλους, αδιακρίτως φυλής, φύλου, γλώσσας και θρησκείας.
Με βάση την εντολή αυτή καταρτίστηκε και ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σήμερα μετά από εξήντα (60) χρόνια, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Στο σύγχρονο κόσμο παρά τις διακηρύξεις η υπερδύναμη με τις πολεμικές και άλλες επεμβάσεις της, συντελεί στην καταπάτησή τους συντηρεί μια τυφλή τρομοκρατία στην παγκόσμια σκηνή με αποτέλεσμα να είναι έντονο το συναίσθημα του φόβου, την ελευθερία από τον οποίο είχε δεσμευθεί να εξασφαλίσει…
Οι επεμβάσεις της υπερδύναμης έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές της Διακηρύξεως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ενώ οι αιτιολογίες και τα άλλοθι των κάθε φορά επεμβάσεών της στα εσωτερικά άλλων χωρών αποδεικνύονται πως έχουν βάση το ψεύδος.
Ας ελπίσουμε πως οι οικονομικές επιπτώσεις των εγχειρημάτων της υπερδύναμης θα συνετίσουν τους ηγέτες της και θα γίνουν σεβαστές οι διατάξεις της Διακήρυξης της 10ς Δεκεμβρίου 1948.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Για πρώτη φορά ο ασήμαντος άνθρωπος απ’ όλα τα μέρη του πλανήτη συντεταγμένα και συγκροτημένα ,ζήτησε να μεταβάλει σε αρχή δικαίου και υποχρεωτικό κανόνα την ελπίδα και τον πόθο για την αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων, ελευθερίας ,δικαιοσύνης και ειρήνης του κόσμου.
Με την ευκαιρία αυτής της επετείου θα θέλαμε να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στις κατά καιρούς προσπάθειες για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που προηγήθηκαν της Διακήρυξης.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η σύγκληση των απόψεων εκπροσώπων 48 κρατών δεν ήταν τυχαία και συμπτωματική ,ήταν αποτέλεσμα μιας ιστορικής συγκυρίας.
Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της δεκαετίας το 40 ήταν εκείνα που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις αλλά και τις μεγάλες και ταυτόχρονα εντυπωσιακές μεταβολές στην μορφή του κόσμου, στη ζωή των κρατών και στη διάρθρωση των κοινωνιών.
Η αναγκαστική σπονδή στο Θεό του πολέμου εξαφάνισε κόπους και θυσίες αιώνων, διέψευσε «πιστεύω» και καταρράκωσε κάθε ανθρώπινο ιδανικό.
Η κατάσταση αυτή, ο πόνος και η απελπισία οδήγησαν τον κόσμο να «έλθει εις εαυτόν».
Αποτέλεσμα αυτής της αυτογνωσίας ήταν η ιστορική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. της 10ης Δεκεμβρίου 1948.
Στο απώτερο παρελθόν από όλα τα μέρη της γης και από τους πιο διαφορετικούς πολιτισμούς και κοινωνικές συνθήκες, από στόματα Σοφών, Μεταρρυθμιστών, Κυβερνητών, Βασιλέων και Λαϊκών Συνελεύσεων, σε διαφορετικές ιστορικές στιγμές και ευκαιρίες, πότε με μορφή επίσημη και πανηγυρική και πότε με ιδιωτική και προσωπική, επαναλαμβάνεται σταθερά αυτό το βασικό κήρυγμα. Το κήρυγμα της διασφάλισης και περιφρούρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προσωπικής ελευθερίας.
Ο Κώδικας της αρχαίας Βαβυλώνας, η περίφημη νομοθεσία του Βασιλέως Χαμουραμπί, εξασφαλίζει αστικά δικαιώματα, εγγυάται το κύρος των συμβάσεων, θεσπίζει την έννοια της καλής πίστης και δημιουργεί ανεξάρτητη δικαστική προστασία.
Ο Προφήτης και ποιμένας του λαού του Ισραήλ Αμώς στο βιβλίο του, ασκεί έντονη κριτική για την έλλειψη αισθημάτων αδελφοσύνης, για την καταπίεση που ασκείται από τους κυριαρχούντες και τα άδικα μέτρα που εφαρμόζουν σε βάρος του λαού.
Στο όραμα του Προφήτη Μιχαίου βρίσκουμε για πρώτη φορά την έκφραση του σεβασμού στους Εθνικούς Πολιτισμούς και προτροπές για την ειρηνική συνεργασία των λαών καθώς επίσης και σπέρματα θρησκευτικής ελευθερίας .
Ο Νόμος του Σόλωνα περί σωματείων αποτελεί την πρώτη συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και μ’ αυτόν ετέθησαν οι βάσεις της ελευθερίας των συναλλαγών η οποία οδήγησε στην αποδέσμευση του ατόμου και στη διεύρυνση των ατομικών δικαιωμάτων.
Το περίφημο κήρυγμα του Κομφούκιου σύμφωνα με το οποίο «όλοι μέσα στις τέσσαρες θάλασσες είναι αδελφοί» αίρει τις διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων που βασίζονται σε εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, επιβάλει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εγγυάται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Ο «Επιτάφιος του Περικλέους» μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ύμνος της ελευθερίας του πνεύματος από την οποία πηγάζουν, η πολιτική ελευθερία, η ισότητα απέναντι στο νόμο και οι ελευθερίες από ανάγκη και φόβο.
Το Ρωμαϊκό Δίκαιο εξασφαλίζει ισότητα δικαιωμάτων στους Ρωμαίους πολίτες και η Ρωμαϊκή έννοια της ελευθερίας διαποτίζει όλους τους ιδιωτικούς και δημόσιους θεσμούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργείται μια ευρύτατη σφαίρα ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Η Ηθική των Πατέρων της Εκκλησίας που συνοψίζει τη δεοντολογία της Ιουδαϊκής φιλοσοφίας κινείται γύρω από τον ασήμαντο άνθρωπο, προστατεύει την προσωπικότητά του και δοξάζει τον ανθρωπισμό του γιατί πιστεύει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Θεού και έγινε άνθρωπος χάρις στην ομοίωσή του με το Θεό.
Η διδασκαλία του Ιησού με τον Χρυσό Κανόνα επάνω στον οποίο θεμελιώνεται ολόκληρος η ηθική, της επί του όρους ομιλίας, συνιστά πραγματικό υπόβαθρο όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καθηκόντων.
Ο Ισλαμισμός με το δόγμα, πως όλοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Αλλάχ, παρέχει στο άτομο το δικαίωμα να αξιώσει δικαιώματα αδελφοσύνης, να ζητήσει δικαιοσύνη, ασφάλεια και προστασία.
Η Magna Charta του Ιωάννη του Ακτήμονα ,θεωρείται ως πρωτοπόρος της κυριαρχίας του νόμου και της επιβολής φόρων μόνο με την συναίνεση των υπηκόων, αποτέλεσε τον προστάτη της προσωπικής ελευθερίας και θεμελιωτή της αρχής του φυσικού δικαστή.
Η «Συμφωνία του Λαού» του Κρόμβελ της 3ης Νοεμβρίου 1647 αποτελεί το πρώτο γραπτό νομικό κείμενο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Αμερικάνικη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της 4ης Ιουλίου 1776 όπως ενσωματώθηκε στις 10 τροποποιήσεις του Αμερικάνικου Συντάγματος αποτέλεσε τον αμερικάνικο κατάλογο των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η Γαλλική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της 28-8-1789 πηγάζει από τις ίδιες ως άνω ιδεολογικές πηγές, συνεισφέρει όμως, νέα στοιχεία στην έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
΄Έτσι μετά τις φρικαλεότητες του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και το τέλος του δόθηκε το έναυσμα για να υπάρξει μια σύγχρονη και ολοκληρωμένη διατύπωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλο τον κόσμο.
Ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. διακήρυξε σε μήνυμά του προς το Κογκρέσο ότι «προσβλέπουμε σε ένα κόσμο που να βασίζεται σε τέσσερις βασικές ελευθερίες την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, την ελευθερία της λατρείας, την ελευθερία από την ανέχεια και την ελευθερία από το φόβο.
Το θέμα αυτό ενέπνευσε το 1945 τους συντάκτες του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών να αναφέρουν στο προοίμιο ότι «οι λαοί είναι αποφασισμένοι να διακηρύξουμε εκ νέου πίστη στα θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου… στην ισότητα των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών και …να ευνοήσουμε την κοινωνική πρόοδο και καλύτερα επίπεδα ζωής μέσα σε μεγαλύτερη ελευθερία».
Στο άρθρο 55 του Χάρτη διατυπώνεται η εντολή ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα ευνοήσουν τον καθολικό σεβασμό και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών για όλους, αδιακρίτως φυλής, φύλου, γλώσσας και θρησκείας.
Με βάση την εντολή αυτή καταρτίστηκε και ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σήμερα μετά από εξήντα (60) χρόνια, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Στο σύγχρονο κόσμο παρά τις διακηρύξεις η υπερδύναμη με τις πολεμικές και άλλες επεμβάσεις της, συντελεί στην καταπάτησή τους συντηρεί μια τυφλή τρομοκρατία στην παγκόσμια σκηνή με αποτέλεσμα να είναι έντονο το συναίσθημα του φόβου, την ελευθερία από τον οποίο είχε δεσμευθεί να εξασφαλίσει…
Οι επεμβάσεις της υπερδύναμης έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές της Διακηρύξεως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ενώ οι αιτιολογίες και τα άλλοθι των κάθε φορά επεμβάσεών της στα εσωτερικά άλλων χωρών αποδεικνύονται πως έχουν βάση το ψεύδος.
Ας ελπίσουμε πως οι οικονομικές επιπτώσεις των εγχειρημάτων της υπερδύναμης θα συνετίσουν τους ηγέτες της και θα γίνουν σεβαστές οι διατάξεις της Διακήρυξης της 10ς Δεκεμβρίου 1948.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δελτία Θυέλλης
Δελτία Θυέλλης φυλλομέτρησα,
ταξιδεύοντας ανάστροφα,
παγιδευμένη αναπόδραστα στο χθες
Καταιγίδες ως πάγια πρόγνωση,
κεραυνοί ως διάλλειμα
Γαλήνη, λέξη άγνωστη…..
Δείγμα γραφής της αναζητείται….
Κυρήνη Απλλών
ταξιδεύοντας ανάστροφα,
παγιδευμένη αναπόδραστα στο χθες
Καταιγίδες ως πάγια πρόγνωση,
κεραυνοί ως διάλλειμα
Γαλήνη, λέξη άγνωστη…..
Δείγμα γραφής της αναζητείται….
Κυρήνη Απλλών
ΔΕΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ SΕΧ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
1.Μειώνει το στρες
Ένα από τα μεγάλα οφέλη που έχει το σεξ στην υγεία, είναι η μείωση της πίεσης, που συνεπάγεται και μείωση του στρες. Όσοι κάνουν συχνά σεξ, μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα μία κατάσταση που τους προκαλεί στρες.
2.Ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό
Σεξουαλική υγεία σημαίνει καλή φυσική κατάσταση. Όταν κάποιος συνουσιάζεται μία με δύο φορές την εβδομάδα έχει αυξημένα επίπεδα αιμοσφαιρίνης, η οποία προστατεύει από το κρυολόγημα και μεταδιδόμενες νόσους.
3.Αδυνατίζει
Τριάντα λεπτά σεξ (μαζί με τα προκαταρκτικά) καίνε περισσότερες από 85 θερμίδες, που σημαίνει σε περίπου έξι μήνες καίγονται περίπου 4.000 θερμίδες. Επιπλέον, σύμφωνα με την Patti Britton, σεξολόγο από την Αμερικανική Ομοσπονδία Σεξουαλικών Εκπαιδευτών και Θεραπευτών, «το σεξ είναι από τα καλύτερα είδη άσκησης.
4.Βελτιώνει το καρδιαγγειακό
Είναι λανθασμένη η εντύπωση που έχουν κάποιοι ηλικιωμένοι για την συνουσία, καθώς εκτιμούν πως εάν επιχειρήσουν μία πράξη, θα βρεθούν στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Ερευνητές από τη Βρετανία βρήκαν πως το σεξ, ακόμη και όταν το κάνουν συχνά οι ηλικιωμένοι, βοηθά το καρδιαγγειακό σύστημα και αποτρέπει εγκεφαλικά και καρδιαγγειακά επεισόδια.
5.Ανεβάζει την αυτοεκτίμηση
Σύμφωνα με μελέτη που έκανε το Πανεπιστήμιο του Τέξας, η αυτοεκτίμηση είναι ένας από τους 237 λόγους που κάνουμε σεξ. Μάλιστα, ακόμη και όταν κάποιος έχει αρκετά υψηλή αυτοεκτίμηση, μία καλή συνουσία τον ανεβάζει στα ύψη.
6.Βελτιώνει την εμπιστοσύνη
Κάνοντας σεξ αυξάνει η ορμόνη οξυτοκίνη, η οποία ονομάζεται και ορμόνη της αγάπης. Και αυτό διότι βοηθά στη δόμηση στενών συναισθηματικών σχέσεων με το άτομο που προκαλεί την έκκρισή της. Η ίδια ορμόνη συνδέεται και με το αίσθημα της γενναιοδωρίας. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν κάποιος μας ικανοποιεί σεξουαλικά, μπορούμε να φτάσουμε σε ακρότητες γενναιοδωρίας. Η ίδια ορμόνη, επίσης, είναι η ορμόνη του μητρικού φίλτρου.
7.Μειώνει τον πόνο
Σε περιπτώσεις που η οξυτοκίνη αυξάνει απότομα, αυξάνουν και οι ενδορφίνες, ορμόνες που βοηθούν στην αντιμετώπιση του πόνου. Έτσι, όταν κάποιος έχει πονοκέφαλο, αρθρίτιδα ή συμπτώματα προεμμηνορυσιακού συνδρόμου, μπορεί να τα αντιμετωπίσει κάνοντας σεξ.
8.Μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη
Η συχνή εκσπερμάτωση, ειδικά σε άτομα άνω των 20 ετών, λειτουργεί ως προληπτική θεραπεία καρκίνου του προστάτη. Όπως προέκυψε από τν μελέτη ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη σε όσους εκσπερμάτωναν συχνά, ήταν μειωμένος κατά 35%.
9.Δρα προληπτικά κατά της ακράτειας ούρων
Για τις γυναίκες, οι ασκήσεις στους μυς της πυέλου, γνωστές και ως Κέγκελ, κατά τη διάρκεια της συνουσίας, εκτός του ότι προσφέρει περισσότερη ευχαρίστηση και στους δύο, δρα προληπτικά ως προς τη μείωση εκδήλωσης ακράτειας ούρων σε μεγάλη ηλικία.
10.Βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου
Η οξυτοκίνη που απελευθερώνεται με τον οργασμό, βοηθά ιδιαίτερα στις διαταραχές του ύπνου. Η καλή ποιότητα ύπνου, από την πλευρά της, επιφέρει αρκετά άλλα ευεργετικά αποτελέσματα, όπως είναι η σωστά ρυθμισμένη πίεση, καλή ταχύτητα μεταβολισμού άρα καλύτερο δείκτη μάζας σώματος.
Ένα από τα μεγάλα οφέλη που έχει το σεξ στην υγεία, είναι η μείωση της πίεσης, που συνεπάγεται και μείωση του στρες. Όσοι κάνουν συχνά σεξ, μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα μία κατάσταση που τους προκαλεί στρες.
2.Ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό
Σεξουαλική υγεία σημαίνει καλή φυσική κατάσταση. Όταν κάποιος συνουσιάζεται μία με δύο φορές την εβδομάδα έχει αυξημένα επίπεδα αιμοσφαιρίνης, η οποία προστατεύει από το κρυολόγημα και μεταδιδόμενες νόσους.
3.Αδυνατίζει
Τριάντα λεπτά σεξ (μαζί με τα προκαταρκτικά) καίνε περισσότερες από 85 θερμίδες, που σημαίνει σε περίπου έξι μήνες καίγονται περίπου 4.000 θερμίδες. Επιπλέον, σύμφωνα με την Patti Britton, σεξολόγο από την Αμερικανική Ομοσπονδία Σεξουαλικών Εκπαιδευτών και Θεραπευτών, «το σεξ είναι από τα καλύτερα είδη άσκησης.
4.Βελτιώνει το καρδιαγγειακό
Είναι λανθασμένη η εντύπωση που έχουν κάποιοι ηλικιωμένοι για την συνουσία, καθώς εκτιμούν πως εάν επιχειρήσουν μία πράξη, θα βρεθούν στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Ερευνητές από τη Βρετανία βρήκαν πως το σεξ, ακόμη και όταν το κάνουν συχνά οι ηλικιωμένοι, βοηθά το καρδιαγγειακό σύστημα και αποτρέπει εγκεφαλικά και καρδιαγγειακά επεισόδια.
5.Ανεβάζει την αυτοεκτίμηση
Σύμφωνα με μελέτη που έκανε το Πανεπιστήμιο του Τέξας, η αυτοεκτίμηση είναι ένας από τους 237 λόγους που κάνουμε σεξ. Μάλιστα, ακόμη και όταν κάποιος έχει αρκετά υψηλή αυτοεκτίμηση, μία καλή συνουσία τον ανεβάζει στα ύψη.
6.Βελτιώνει την εμπιστοσύνη
Κάνοντας σεξ αυξάνει η ορμόνη οξυτοκίνη, η οποία ονομάζεται και ορμόνη της αγάπης. Και αυτό διότι βοηθά στη δόμηση στενών συναισθηματικών σχέσεων με το άτομο που προκαλεί την έκκρισή της. Η ίδια ορμόνη συνδέεται και με το αίσθημα της γενναιοδωρίας. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν κάποιος μας ικανοποιεί σεξουαλικά, μπορούμε να φτάσουμε σε ακρότητες γενναιοδωρίας. Η ίδια ορμόνη, επίσης, είναι η ορμόνη του μητρικού φίλτρου.
7.Μειώνει τον πόνο
Σε περιπτώσεις που η οξυτοκίνη αυξάνει απότομα, αυξάνουν και οι ενδορφίνες, ορμόνες που βοηθούν στην αντιμετώπιση του πόνου. Έτσι, όταν κάποιος έχει πονοκέφαλο, αρθρίτιδα ή συμπτώματα προεμμηνορυσιακού συνδρόμου, μπορεί να τα αντιμετωπίσει κάνοντας σεξ.
8.Μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη
Η συχνή εκσπερμάτωση, ειδικά σε άτομα άνω των 20 ετών, λειτουργεί ως προληπτική θεραπεία καρκίνου του προστάτη. Όπως προέκυψε από τν μελέτη ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη σε όσους εκσπερμάτωναν συχνά, ήταν μειωμένος κατά 35%.
9.Δρα προληπτικά κατά της ακράτειας ούρων
Για τις γυναίκες, οι ασκήσεις στους μυς της πυέλου, γνωστές και ως Κέγκελ, κατά τη διάρκεια της συνουσίας, εκτός του ότι προσφέρει περισσότερη ευχαρίστηση και στους δύο, δρα προληπτικά ως προς τη μείωση εκδήλωσης ακράτειας ούρων σε μεγάλη ηλικία.
10.Βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου
Η οξυτοκίνη που απελευθερώνεται με τον οργασμό, βοηθά ιδιαίτερα στις διαταραχές του ύπνου. Η καλή ποιότητα ύπνου, από την πλευρά της, επιφέρει αρκετά άλλα ευεργετικά αποτελέσματα, όπως είναι η σωστά ρυθμισμένη πίεση, καλή ταχύτητα μεταβολισμού άρα καλύτερο δείκτη μάζας σώματος.
OΥΑΙ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ
(Ματθαίος ΚΓ 13)
«Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις
του σκότους ,μάλλον δε και ελέγχετε»
Παύλος, Εφεσίους Ε΄11)
Το μήνα Νοέμβριο ε.ε. απέστειλα προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερώνυμο Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος την παρακάτω επιστολή.Η επιστολή αυτή ελήφθη από τον Ιερά Σύνοδο την 24-11-2010 και έλαβε αριθμό πρωτοκ. 4.707./24-11-10 και έχει κατά περιεχόμενο ως ακολούθως:
Μακαριότατε, Σεβασμιότατοι ,
Ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του (Eβρ.13,17) θέλοντας να μας πείσει ότι είναι απαραίτητη η υπακοή στους ηγέτες της Εκκλησίας μας επειδή εκείνοι θα δώσουν λόγο στο Θεό για μας, προτρέπει να τους ακούμε και να τους υπακούμε .
Αυτή η παραίνεση δεν είναι μετέωρη και ξεκομμένη από το πνεύμα που διαχέεται στις προηγούμενες παραγράφους της επιστολής του αλλά συνδέεται άμεσα μ’ αυτές.
«Nα θυμάστε ,σημειώνει ,τους εκκλησιαστικούς ηγέτες σας που σας μετέδωσαν το λόγο του Θεού, να βλέπετε πως τελείωσαν τη ζωή τους και ν’ ακολουθείτε το παράδειγμα της πίστης τους».
Από τις δύο αυτές παραγράφους της επιστολής προκύπτει αβίαστα πως η μία προτροπή είναι προϋπόθεση της άλλης . Η πρώτη έχει μορφή ανταπόδοσης και ευγνωμοσύνης που θα πρέπει να τρέφουν οι πιστοί για την άγρυπνη και ανύσταχτη αγωνία των πνευματικών ταγών για τη σωτηρία τους. Με το άγιο παράδειγμά τους και το βαρύτατο αίσθημα της ευθύνης τους για την απολογία που θα κληθούν να δώσουν την φοβερή εκείνη ώρα ενώπιον του Δικαιοκρίτη .
Οι ηγέτες συνεπώς της Εκκλησίας, στους οποίους το πλήρωμα οφείλει υπακοή, στα όσα του λένε και πράττουν πρέπει να αγωνίζονται και να εποπτεύουν το ποίμνιό τους επαρκώς και αυτός ο αγώνας και η εποπτεία να είναι συνεχής, αδιάκοπος, επίμονος και επίπονος, με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία των ψυχών του.
Αυτοί οι αγώνες προϋποθέτουν θεάρεστες συμπεριφορές που εξειδικεύονται σε άδολη και στερεά πίστη, ανυπόκριτη αγάπη ,άγια βιωτή, ακέραιο εκκλησιαστικό φρόνημα, πειθαρχία στους κανόνες και παραδόσεις της Εκκλησίας, πιστή εφαρμογή των αποφάσεων των Οικουμενικών συνόδων, των διδαγμάτων και των υποθηκών των Πατέρων της Εκκλησίας και αυστηρή προσήλωση στην εκκλησιαστική τάξη .
Μ’ αυτές τις των προϋποθέσεις η υπακοή έρχεται σαν συνακόλουθο του σεβασμού του πληρώματος της Εκκλησίας.
Όταν όμως δεν συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις τότε γίνονται προβληματικές οι σχέσεις των ποιμένων με το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Όταν οι ποιμένες όχι μόνο δεν αγρυπνούν αλλά αντίθετα δημιουργούν σκάνδαλα επί σκανδάλων τότε περί ποίου είδους υπακοή, μπορούμε να ομιλούμε; σε τι θα ακούσει τον ποιμένα ο πιστός όταν η συμπεριφορά του ιδίου προς άλλο Επίσκοπο είναι εχθρική .΄Όταν ο πρώτος κάνει ότι μπορεί για να τιμωρηθεί αδίκως ο αδελφός του; Πώς να υπακούσει ο πιστός όταν ο Επίσκοπός του συμμετέχει στην λήψη απόφασης επιβολής επιτιμίου χωρίς να κληθεί ο κατηγορούμενος σε απολογία και χωρίς να αιτιολογείται η επιβολή του, θυμίζοντας τις πλέον σκοτεινές στιγμές του Βυζαντίου ή της Ιεράς Εξετάσεως;
Πώς να υπακούσει σε ηγέτες που τιμωρούν αναπολόγητο αδελφό τους. Σε ηγέτες που απομάκρυναν από το θρόνο αδελφό τους του κομματιάζουν την επισκοπή του και επί των τεμαχίων «έβαλαν κλήρο» ως οι σταυρωτές ; Πως να ακούσει και να πειθαρχήσει σε ηγέτες που επιβάλλουν αναιτιολόγητα την πνευματική ποινή της ακοινωνησίας; Πώς να υπακούσει σε ένα Eπίσκοπο που ρίπτει ψήφο καταδίκης και επιβάλλει σοβαρότατη ποινή χωρίς την απαγγελία κατηγορίας, χωρίς επίδοση κλήσης προς απολογία χωρίς καν να κληθεί ο κατηγορηθείς να δώσει εξηγήσεις ,χωρίς να απολογηθεί;
Aπομακρύνθηκαν από τους θρόνους τους επίσκοποι κακήν-κακώς, χωρίς κατηγορία και απόδοση κάποιας εκ μέρους των παραβατικής συμπεριφοράς.
Ποία πειθαρχία και υπακοή στους πνευματικούς ηγέτες να επιδείξει όταν εδώ και 17 χρόνια έχει επιβληθεί «επιτίμιο ακοινωνησίας» σε αδελφό σας κατά σαφή περιφρόνηση των Ιερών Κανόνων, της κειμένης Νομοθεσίας και του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος; Μια ποινή που επεβλήθη όλως αυθαιρέτως άνευ διεξαγωγής κανονικών και νομίμων ανακρίσεων χωρίς κλήση σε απολογία και χωρίς συζήτηση της υποθέσεως.
Προ τριάντα επτά ετών συνέβησαν γεγονότα που αμαύρωσαν την νεώτερη Εκκλησιαστική μας ιστορία κι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν το σώμα της Εκκλησίας μας. Ενέργειες της διοικούσας Εκκλησίας που δεν βρίσκουν νομική ή κανονική βάση και δεν έχει δοθεί ακόμη καμιά πειστική εξήγηση και αιτιολογία.
Νέο πραξικόπημα επιχειρήθηκε στη συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της 12ης Μαΐου 2010 για να ανακληθεί η ποινή ακοινωνησίας που είχε επιβληθεί και να γίνει επανόρθωση «σφάλματος».
Είναι λυπηρό και άξιο απορίας πως έφθασαν οι ηγέτες της Εκκλησίας μας να υποχρεώνουν συνεπίσκοπό τους να σημειώνει σε επιστολή του τα εξής: «…Επί τριάντα επτά έτη με καταδικάζετε, χωρίς κατηγορία, χωρίς να με δικάζετε και χωρίς να με καλείτε δια να ακούσετε ακόμη και ψίθυρο απολογίας εκ μέρους μου. Πλέκετε αλυσίδα ποινών, χωρίς να διασαφηνίζετε την ποιότητα και την βαρύτητα των παραπτωμάτων μου και χωρίς να με καλείτε, υπόλογο και υπόδικο ,δια να παράσχω εις σας, τους δικαστές μου, στοιχειώδεις εξηγήσεις και να αποσείσω-εάν έχω πειστικά επιχειρήματα-τας κατ’ εμού μη συγκεκριμένας κατηγορίας….»
Αυτή η επιστολή αποτελεί κόλαφο για την Ιεραρχία μας ,δεν τιμά τους ηγέτες της Εκκλησίας, να διατυπώνονται παρόμοια παράπονα επισκόπου.
Εάν αντιμετωπίζετε μ’ αυτόν τον τρόπον σεβαστοί μου πατέρες έναν Επίσκοπο τότε τι ποινή επιφυλάσσετε στους ιερείς ή απλούς πιστούς δράστες ηθικών παραπτωμάτων; Που είναι τότε η περίφημη κάθαρση που επαγγέλθηκε ο κηρός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος;
Λαμβανομένου υπ’ όψιν της βαρύτητας των αδικημάτων και την αυστηρότητα που επιλεκτικά σας διακρίνει σε απλά μέλη της Εκκλησίας τι ποινή σωφρονισμού επιφυλάσσετε; την ποινή μήπως του αφορισμού ;
Έχετε καταδικάσει ένα αθώο κατά κοινή ομολογία Επίσκοπο και έχετε αθωώσει έναν αποδεδειγμένα ένοχο. Αυτά δεν συμβιβάζονται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα .Δεν πείσατε κανένα ότι ο ένας ήταν αθώος όταν μετ’ ολίγον τον καταδίκαζε τελεσίδικα και αμετάκλητα η Ελληνική ποινική Δικαιοσύνη και ο άλλος ήταν ένοχος για Σας ενώ τον δικαίωσε - αποκατέστησε η Ελληνική Δικαιοσύνη με την υπ’ αρίθ.1028/1993 αμετάκλητη απόφαση της Ολομελείας του Σ. τ. Ε. . Δύο συμπεριφορές που ζητούν αιτιολόγηση.
Ορθώνεται μετέωρο ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ; και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Γιατί αλήθεια στην μία των περιπτώσεων πειθαρχήσατε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Α.Π.) και στην άλλη περίπτωση δεν υπακούσατε στην απόφαση του επίσης Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου(Σ. τ. Ε.) .Την τελευταία αγνοήσατε και συνεχίζετε να την αγνοείτε προκλητικά.
Μη ξεχνάτε Άγιοι Πατέρες ότι κατά την είσοδο σας στο αξίωμα του Επισκόπου αποδεχθήκατε και υποσχεθήκατε την τήρηση του πηδαλίου και των κανόνων των Πατέρων της Εκκλησίας.
Μη ξεχνάτε ότι μετά την ενθρόνισή σας ως Μητροπολιτών δώσατε όρκο ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας για την πιστή τήρηση και πειθαρχία στο Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.
Σας εγκαλώ ως μέλος της Εκκλησίας Σεβασμιότατοι, μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ,διότι δεν σέβεστε τις αποφάσεις των Δικαστηρίων της χώρας. Οι αποφάσεις αυτές όπως πολύ καλά γνωρίζετε εκδίδονται και εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού. Αυτός ο λαός δεν είναι άλλος παρά το πλήρωμα της Εκκλησίας .
Εγκαλώ ωσαύτως ενίους εξ Υμών ότι μυστικώς και ιεροκρυφίως αναγνωρίζετε το δίκαιο των αδικηθέντων, τα ατοπήματα και παρανομίες που έχει διαπράξει η ηγεσία της Εκκλησίας όμως στερείσθε παρρησίας να διατυπώσετε δημόσια την αντίθεσή σας, και επικρατεί η επιθυμία Σας να τα έχετε καλά με την εκάστοτε ηγεσία της.
Αλήθεια πως θα εμπνέετε και θα εισπράττετε υπακοή και σεβασμό απ’ αυτόν το λαό = πλήρωμα της Εκκλησίας ;
Kαλείσθε να παύσετε και αυθαιρετείτε ασύστολα και να επιμένετε στην εσφαλμένη, παράνομη , αντικανονική και αντίθετη στους κανόνες της Εκκλησίας και της Πολιτείας απόφαση σας .
Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να απευθύνω προς Υμάς εγώ ο ελάχιστος των ελαχίστων τα Ουαί! που απηύθυνε στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ο Κύριός μας.
Αναλογισθείτε ότι είσθε ταγμένοι να διδάσκετε τον νόμο και το λόγο Του και να τον τηρείτε πρώτα Υμείς.
Ο Κύριος, μας προσκαλεί:
«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».
Πού είναι η Δικαιοσύνη μας;
Ο Κύριος μας παραγγέλλει:
«Ειρήνη ημίν».
Που είναι η ειρήνευση μεταξύ μας;
O Kύριος επιτάσσει:
«Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης».
Προς τι οι καταθέσεις μας του ύψους 1.500.000.000 ευρώ;
΄Iλεως γενού ημίν Δέσποτα!…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών
Αντιπρόεδρος
Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
Eπί της επιστολής μου αυτής, αντί άλλης απαντήσεως έλαβα την υπ΄αρίθ.πρωτ.4707 και αριθ.δεκπ.2665/24-11-2010 επιστολή του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου Αρχιμανδρίτη Μάκρου Βασιλάκη με το παρακάτω περιεχόμενο.
«Διά του παρόντος και εις απάντησιν της από Νοεμβρίου 2010 υμετέρας επιστολής,γνωρίζομεν υμίν ότι,συμφώνως τη από 18-11-2010 Αποφάσσει της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου περί της δεοντολογίας υποβολής εγγράφων εις Αυτών, η επιστολή υμών δέον όπως υποβληθή τη Ιερά Συνόδω διά του οικείου υμών Ποιμενάρχου.
Εντολή και Εξουσιοδοτήσει της Ιεράς Συνόδου
Ο Αρχιγραμματεύς Μάρκος Βασιλάκης.
Και φυσικά δεν έκρινα πως εγώ ένας απλός πολίτης μέλος της Εκκλησίας θα πρέπει για να αναφέρομαι στον Αρχιεπίσκοπο ή στη Ιερά Σύνοδο θα πρέπει προηγουμένως να έχω την συναίνεση ή την άδεια του Ποιμενάρχη μου.
Απέστειλα και πάλιν την ιδίαν επιστολή φέρουσα τους αριθμούς πρωτοκόλλου κ.λ.π. προς την Διεύθυνση της Αρχιεπισκοπής.Σημειώνοντας επί του φωτοαντιγράφου της επιστολής του Αρχιγραμματέως τα εξής : Μακαριότατε από ότι κατάλαβα ο τύπος και η δεοντολογία υπερτερεί την ουσίας ,σας ξαναστέλνω την επιστολή μου και κάντε την ότι νομίζετε!…
Μέχρι σήμερα 12-12-2010 Εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος που γράφω αυτές τις γραμμές καμιά απάντηση δεν έχω λάβει…
Σήμερα όμως διάβασα και σας μεταφέρω ένα κείμενο του Δελταρίου ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της 5ης Δεκεμβρίου 2010 που διανέμεται στους πιστούς τiς Κυριακές.
Το κείμενο αυτό το μεταφέρω αυτούσιο γιατί αξίζει να το διαβάσει κανείς έχει τίτλο;
ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ
Με ξεκάθαρη και σαφέστατη καταδίκη της θρησκευτικής τυπολατρίας αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή.Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ο Χριστός θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου και αυτό γίνεται αφορμή να συγκρουστεί με τον Ιουδαϊσμό της εποχής του,που έχει μετατρέψει τις εντολές του Δεκάλογου και του Νόμου σε ένα στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών. Ο παραλογισμός της αντίδρασης του θρησκευτικού κατεστημένου τραγικός. Ο αρχισυνάγωγος αγανακτεί γιατί το θαύμα του Χριστού καταργεί την αργία του Σαββάτου η οποία προέρχεται από τον Θεό. Το μήνυμα επομένως της σημερινής περικοπής μας αγγίζει και μας αφορά όλους, αφού συχνά ίσως και ασυναίσθητα προτάσσουμε κάποιους θρησκευτικούς και τελετουργικούς τύπους χωρίς αντίκρισμα καρδιάς και ζωής. Οι θεραπείες του Χριστού την ημέρα του Σαββάτου φανερώνουν το πνεύμα της αγάπης και της ελευθερίας που πρέπει να υπάρχει πάντοτε στην τήρηση των εντολών του Θεού. Αν και η ουσία υπερβαίνει τον τύπο, παρολ’ αυτά ο τύπος χρειάζεται στο βαθμό και το μέτρο που περιφρουρεί και εκφράζει την ουσία.
Τυπος, αγάπη και ελευθερία.
Η τυπολατρία, ώς ροπή του ανθρώπου να προσηλώνεται στους τύπους και να αρνείται την ουσία των πραγμάτων, των γεγονότων και των καταστάσεων αποτελεί την παθολογία της θρησκευτικής μας ζωής….
Δεν θα συνεχίσω την καταχώρηση, θεωρώ πως μέχρις αυτού του σημείου μας είναι αρκετό να κατανοήσουμε την αξία του τύπου και της ουσίας…
Θα συνεχίσω όμως με το κείμενο της πρός Εφεσίους Επιστολής του Παύλου που προτάσσεται του κειμένου της εισαγωγής. Και «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε.» και στην καθομιλουμένη,
Και μη γίνεστε με την ανοχή σας συγκοινωνοί και συνένοχοι εις τα έργα του σκότους, τα οποία δεν φέρουν κανένα ωφέλιμο καρπό. Αντί να σκεπάζετε και να τα ανέχεστε οφείλετε μάλλον να ελέγχετε τα έργα αυτά και να τα βγάζετε στο φως, αποδεικνύοντας πόσον ολέθρια είναι.»
Αυτά κάνουμε κι εμείς οι μικροί κι ασήμαντοι…..
Ο Θεός ας μας ελεήσει!…
Λ.Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
«Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις
του σκότους ,μάλλον δε και ελέγχετε»
Παύλος, Εφεσίους Ε΄11)
Το μήνα Νοέμβριο ε.ε. απέστειλα προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερώνυμο Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος την παρακάτω επιστολή.Η επιστολή αυτή ελήφθη από τον Ιερά Σύνοδο την 24-11-2010 και έλαβε αριθμό πρωτοκ. 4.707./24-11-10 και έχει κατά περιεχόμενο ως ακολούθως:
Μακαριότατε, Σεβασμιότατοι ,
Ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του (Eβρ.13,17) θέλοντας να μας πείσει ότι είναι απαραίτητη η υπακοή στους ηγέτες της Εκκλησίας μας επειδή εκείνοι θα δώσουν λόγο στο Θεό για μας, προτρέπει να τους ακούμε και να τους υπακούμε .
Αυτή η παραίνεση δεν είναι μετέωρη και ξεκομμένη από το πνεύμα που διαχέεται στις προηγούμενες παραγράφους της επιστολής του αλλά συνδέεται άμεσα μ’ αυτές.
«Nα θυμάστε ,σημειώνει ,τους εκκλησιαστικούς ηγέτες σας που σας μετέδωσαν το λόγο του Θεού, να βλέπετε πως τελείωσαν τη ζωή τους και ν’ ακολουθείτε το παράδειγμα της πίστης τους».
Από τις δύο αυτές παραγράφους της επιστολής προκύπτει αβίαστα πως η μία προτροπή είναι προϋπόθεση της άλλης . Η πρώτη έχει μορφή ανταπόδοσης και ευγνωμοσύνης που θα πρέπει να τρέφουν οι πιστοί για την άγρυπνη και ανύσταχτη αγωνία των πνευματικών ταγών για τη σωτηρία τους. Με το άγιο παράδειγμά τους και το βαρύτατο αίσθημα της ευθύνης τους για την απολογία που θα κληθούν να δώσουν την φοβερή εκείνη ώρα ενώπιον του Δικαιοκρίτη .
Οι ηγέτες συνεπώς της Εκκλησίας, στους οποίους το πλήρωμα οφείλει υπακοή, στα όσα του λένε και πράττουν πρέπει να αγωνίζονται και να εποπτεύουν το ποίμνιό τους επαρκώς και αυτός ο αγώνας και η εποπτεία να είναι συνεχής, αδιάκοπος, επίμονος και επίπονος, με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία των ψυχών του.
Αυτοί οι αγώνες προϋποθέτουν θεάρεστες συμπεριφορές που εξειδικεύονται σε άδολη και στερεά πίστη, ανυπόκριτη αγάπη ,άγια βιωτή, ακέραιο εκκλησιαστικό φρόνημα, πειθαρχία στους κανόνες και παραδόσεις της Εκκλησίας, πιστή εφαρμογή των αποφάσεων των Οικουμενικών συνόδων, των διδαγμάτων και των υποθηκών των Πατέρων της Εκκλησίας και αυστηρή προσήλωση στην εκκλησιαστική τάξη .
Μ’ αυτές τις των προϋποθέσεις η υπακοή έρχεται σαν συνακόλουθο του σεβασμού του πληρώματος της Εκκλησίας.
Όταν όμως δεν συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις τότε γίνονται προβληματικές οι σχέσεις των ποιμένων με το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Όταν οι ποιμένες όχι μόνο δεν αγρυπνούν αλλά αντίθετα δημιουργούν σκάνδαλα επί σκανδάλων τότε περί ποίου είδους υπακοή, μπορούμε να ομιλούμε; σε τι θα ακούσει τον ποιμένα ο πιστός όταν η συμπεριφορά του ιδίου προς άλλο Επίσκοπο είναι εχθρική .΄Όταν ο πρώτος κάνει ότι μπορεί για να τιμωρηθεί αδίκως ο αδελφός του; Πώς να υπακούσει ο πιστός όταν ο Επίσκοπός του συμμετέχει στην λήψη απόφασης επιβολής επιτιμίου χωρίς να κληθεί ο κατηγορούμενος σε απολογία και χωρίς να αιτιολογείται η επιβολή του, θυμίζοντας τις πλέον σκοτεινές στιγμές του Βυζαντίου ή της Ιεράς Εξετάσεως;
Πώς να υπακούσει σε ηγέτες που τιμωρούν αναπολόγητο αδελφό τους. Σε ηγέτες που απομάκρυναν από το θρόνο αδελφό τους του κομματιάζουν την επισκοπή του και επί των τεμαχίων «έβαλαν κλήρο» ως οι σταυρωτές ; Πως να ακούσει και να πειθαρχήσει σε ηγέτες που επιβάλλουν αναιτιολόγητα την πνευματική ποινή της ακοινωνησίας; Πώς να υπακούσει σε ένα Eπίσκοπο που ρίπτει ψήφο καταδίκης και επιβάλλει σοβαρότατη ποινή χωρίς την απαγγελία κατηγορίας, χωρίς επίδοση κλήσης προς απολογία χωρίς καν να κληθεί ο κατηγορηθείς να δώσει εξηγήσεις ,χωρίς να απολογηθεί;
Aπομακρύνθηκαν από τους θρόνους τους επίσκοποι κακήν-κακώς, χωρίς κατηγορία και απόδοση κάποιας εκ μέρους των παραβατικής συμπεριφοράς.
Ποία πειθαρχία και υπακοή στους πνευματικούς ηγέτες να επιδείξει όταν εδώ και 17 χρόνια έχει επιβληθεί «επιτίμιο ακοινωνησίας» σε αδελφό σας κατά σαφή περιφρόνηση των Ιερών Κανόνων, της κειμένης Νομοθεσίας και του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος; Μια ποινή που επεβλήθη όλως αυθαιρέτως άνευ διεξαγωγής κανονικών και νομίμων ανακρίσεων χωρίς κλήση σε απολογία και χωρίς συζήτηση της υποθέσεως.
Προ τριάντα επτά ετών συνέβησαν γεγονότα που αμαύρωσαν την νεώτερη Εκκλησιαστική μας ιστορία κι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν το σώμα της Εκκλησίας μας. Ενέργειες της διοικούσας Εκκλησίας που δεν βρίσκουν νομική ή κανονική βάση και δεν έχει δοθεί ακόμη καμιά πειστική εξήγηση και αιτιολογία.
Νέο πραξικόπημα επιχειρήθηκε στη συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της 12ης Μαΐου 2010 για να ανακληθεί η ποινή ακοινωνησίας που είχε επιβληθεί και να γίνει επανόρθωση «σφάλματος».
Είναι λυπηρό και άξιο απορίας πως έφθασαν οι ηγέτες της Εκκλησίας μας να υποχρεώνουν συνεπίσκοπό τους να σημειώνει σε επιστολή του τα εξής: «…Επί τριάντα επτά έτη με καταδικάζετε, χωρίς κατηγορία, χωρίς να με δικάζετε και χωρίς να με καλείτε δια να ακούσετε ακόμη και ψίθυρο απολογίας εκ μέρους μου. Πλέκετε αλυσίδα ποινών, χωρίς να διασαφηνίζετε την ποιότητα και την βαρύτητα των παραπτωμάτων μου και χωρίς να με καλείτε, υπόλογο και υπόδικο ,δια να παράσχω εις σας, τους δικαστές μου, στοιχειώδεις εξηγήσεις και να αποσείσω-εάν έχω πειστικά επιχειρήματα-τας κατ’ εμού μη συγκεκριμένας κατηγορίας….»
Αυτή η επιστολή αποτελεί κόλαφο για την Ιεραρχία μας ,δεν τιμά τους ηγέτες της Εκκλησίας, να διατυπώνονται παρόμοια παράπονα επισκόπου.
Εάν αντιμετωπίζετε μ’ αυτόν τον τρόπον σεβαστοί μου πατέρες έναν Επίσκοπο τότε τι ποινή επιφυλάσσετε στους ιερείς ή απλούς πιστούς δράστες ηθικών παραπτωμάτων; Που είναι τότε η περίφημη κάθαρση που επαγγέλθηκε ο κηρός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος;
Λαμβανομένου υπ’ όψιν της βαρύτητας των αδικημάτων και την αυστηρότητα που επιλεκτικά σας διακρίνει σε απλά μέλη της Εκκλησίας τι ποινή σωφρονισμού επιφυλάσσετε; την ποινή μήπως του αφορισμού ;
Έχετε καταδικάσει ένα αθώο κατά κοινή ομολογία Επίσκοπο και έχετε αθωώσει έναν αποδεδειγμένα ένοχο. Αυτά δεν συμβιβάζονται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα .Δεν πείσατε κανένα ότι ο ένας ήταν αθώος όταν μετ’ ολίγον τον καταδίκαζε τελεσίδικα και αμετάκλητα η Ελληνική ποινική Δικαιοσύνη και ο άλλος ήταν ένοχος για Σας ενώ τον δικαίωσε - αποκατέστησε η Ελληνική Δικαιοσύνη με την υπ’ αρίθ.1028/1993 αμετάκλητη απόφαση της Ολομελείας του Σ. τ. Ε. . Δύο συμπεριφορές που ζητούν αιτιολόγηση.
Ορθώνεται μετέωρο ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ; και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Γιατί αλήθεια στην μία των περιπτώσεων πειθαρχήσατε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Α.Π.) και στην άλλη περίπτωση δεν υπακούσατε στην απόφαση του επίσης Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου(Σ. τ. Ε.) .Την τελευταία αγνοήσατε και συνεχίζετε να την αγνοείτε προκλητικά.
Μη ξεχνάτε Άγιοι Πατέρες ότι κατά την είσοδο σας στο αξίωμα του Επισκόπου αποδεχθήκατε και υποσχεθήκατε την τήρηση του πηδαλίου και των κανόνων των Πατέρων της Εκκλησίας.
Μη ξεχνάτε ότι μετά την ενθρόνισή σας ως Μητροπολιτών δώσατε όρκο ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας για την πιστή τήρηση και πειθαρχία στο Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.
Σας εγκαλώ ως μέλος της Εκκλησίας Σεβασμιότατοι, μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ,διότι δεν σέβεστε τις αποφάσεις των Δικαστηρίων της χώρας. Οι αποφάσεις αυτές όπως πολύ καλά γνωρίζετε εκδίδονται και εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού. Αυτός ο λαός δεν είναι άλλος παρά το πλήρωμα της Εκκλησίας .
Εγκαλώ ωσαύτως ενίους εξ Υμών ότι μυστικώς και ιεροκρυφίως αναγνωρίζετε το δίκαιο των αδικηθέντων, τα ατοπήματα και παρανομίες που έχει διαπράξει η ηγεσία της Εκκλησίας όμως στερείσθε παρρησίας να διατυπώσετε δημόσια την αντίθεσή σας, και επικρατεί η επιθυμία Σας να τα έχετε καλά με την εκάστοτε ηγεσία της.
Αλήθεια πως θα εμπνέετε και θα εισπράττετε υπακοή και σεβασμό απ’ αυτόν το λαό = πλήρωμα της Εκκλησίας ;
Kαλείσθε να παύσετε και αυθαιρετείτε ασύστολα και να επιμένετε στην εσφαλμένη, παράνομη , αντικανονική και αντίθετη στους κανόνες της Εκκλησίας και της Πολιτείας απόφαση σας .
Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να απευθύνω προς Υμάς εγώ ο ελάχιστος των ελαχίστων τα Ουαί! που απηύθυνε στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ο Κύριός μας.
Αναλογισθείτε ότι είσθε ταγμένοι να διδάσκετε τον νόμο και το λόγο Του και να τον τηρείτε πρώτα Υμείς.
Ο Κύριος, μας προσκαλεί:
«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».
Πού είναι η Δικαιοσύνη μας;
Ο Κύριος μας παραγγέλλει:
«Ειρήνη ημίν».
Που είναι η ειρήνευση μεταξύ μας;
O Kύριος επιτάσσει:
«Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης».
Προς τι οι καταθέσεις μας του ύψους 1.500.000.000 ευρώ;
΄Iλεως γενού ημίν Δέσποτα!…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών
Αντιπρόεδρος
Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
Eπί της επιστολής μου αυτής, αντί άλλης απαντήσεως έλαβα την υπ΄αρίθ.πρωτ.4707 και αριθ.δεκπ.2665/24-11-2010 επιστολή του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου Αρχιμανδρίτη Μάκρου Βασιλάκη με το παρακάτω περιεχόμενο.
«Διά του παρόντος και εις απάντησιν της από Νοεμβρίου 2010 υμετέρας επιστολής,γνωρίζομεν υμίν ότι,συμφώνως τη από 18-11-2010 Αποφάσσει της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου περί της δεοντολογίας υποβολής εγγράφων εις Αυτών, η επιστολή υμών δέον όπως υποβληθή τη Ιερά Συνόδω διά του οικείου υμών Ποιμενάρχου.
Εντολή και Εξουσιοδοτήσει της Ιεράς Συνόδου
Ο Αρχιγραμματεύς Μάρκος Βασιλάκης.
Και φυσικά δεν έκρινα πως εγώ ένας απλός πολίτης μέλος της Εκκλησίας θα πρέπει για να αναφέρομαι στον Αρχιεπίσκοπο ή στη Ιερά Σύνοδο θα πρέπει προηγουμένως να έχω την συναίνεση ή την άδεια του Ποιμενάρχη μου.
Απέστειλα και πάλιν την ιδίαν επιστολή φέρουσα τους αριθμούς πρωτοκόλλου κ.λ.π. προς την Διεύθυνση της Αρχιεπισκοπής.Σημειώνοντας επί του φωτοαντιγράφου της επιστολής του Αρχιγραμματέως τα εξής : Μακαριότατε από ότι κατάλαβα ο τύπος και η δεοντολογία υπερτερεί την ουσίας ,σας ξαναστέλνω την επιστολή μου και κάντε την ότι νομίζετε!…
Μέχρι σήμερα 12-12-2010 Εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος που γράφω αυτές τις γραμμές καμιά απάντηση δεν έχω λάβει…
Σήμερα όμως διάβασα και σας μεταφέρω ένα κείμενο του Δελταρίου ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της 5ης Δεκεμβρίου 2010 που διανέμεται στους πιστούς τiς Κυριακές.
Το κείμενο αυτό το μεταφέρω αυτούσιο γιατί αξίζει να το διαβάσει κανείς έχει τίτλο;
ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ
Με ξεκάθαρη και σαφέστατη καταδίκη της θρησκευτικής τυπολατρίας αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή.Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ο Χριστός θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου και αυτό γίνεται αφορμή να συγκρουστεί με τον Ιουδαϊσμό της εποχής του,που έχει μετατρέψει τις εντολές του Δεκάλογου και του Νόμου σε ένα στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών. Ο παραλογισμός της αντίδρασης του θρησκευτικού κατεστημένου τραγικός. Ο αρχισυνάγωγος αγανακτεί γιατί το θαύμα του Χριστού καταργεί την αργία του Σαββάτου η οποία προέρχεται από τον Θεό. Το μήνυμα επομένως της σημερινής περικοπής μας αγγίζει και μας αφορά όλους, αφού συχνά ίσως και ασυναίσθητα προτάσσουμε κάποιους θρησκευτικούς και τελετουργικούς τύπους χωρίς αντίκρισμα καρδιάς και ζωής. Οι θεραπείες του Χριστού την ημέρα του Σαββάτου φανερώνουν το πνεύμα της αγάπης και της ελευθερίας που πρέπει να υπάρχει πάντοτε στην τήρηση των εντολών του Θεού. Αν και η ουσία υπερβαίνει τον τύπο, παρολ’ αυτά ο τύπος χρειάζεται στο βαθμό και το μέτρο που περιφρουρεί και εκφράζει την ουσία.
Τυπος, αγάπη και ελευθερία.
Η τυπολατρία, ώς ροπή του ανθρώπου να προσηλώνεται στους τύπους και να αρνείται την ουσία των πραγμάτων, των γεγονότων και των καταστάσεων αποτελεί την παθολογία της θρησκευτικής μας ζωής….
Δεν θα συνεχίσω την καταχώρηση, θεωρώ πως μέχρις αυτού του σημείου μας είναι αρκετό να κατανοήσουμε την αξία του τύπου και της ουσίας…
Θα συνεχίσω όμως με το κείμενο της πρός Εφεσίους Επιστολής του Παύλου που προτάσσεται του κειμένου της εισαγωγής. Και «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε.» και στην καθομιλουμένη,
Και μη γίνεστε με την ανοχή σας συγκοινωνοί και συνένοχοι εις τα έργα του σκότους, τα οποία δεν φέρουν κανένα ωφέλιμο καρπό. Αντί να σκεπάζετε και να τα ανέχεστε οφείλετε μάλλον να ελέγχετε τα έργα αυτά και να τα βγάζετε στο φως, αποδεικνύοντας πόσον ολέθρια είναι.»
Αυτά κάνουμε κι εμείς οι μικροί κι ασήμαντοι…..
Ο Θεός ας μας ελεήσει!…
Λ.Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ Ο ΛΑΪΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Toν περασμένο Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 189 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα της 4ης Σεπτεμβρίου 1821 που έπεσε έξω από την πόρτα της Μονής Ομπλού χτυπημένος όχι από βόλι των εχθρών τούρκων αλλά από βόλι συναγωνιστών του ο πρωτοκαπετάνιος πατρινός λαϊκός αγωνιστής ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ.
Τυφλωμένοι από το μίσος που εξέθρεψαν με υποψίες που διέσπειραν οι πρόκριτοι της Αχαΐας, περί δολοφονίας του Σταμάτη Κουμανιώτη στην πολιορκία του Κάστρου των Πατρών από τον οπλαρχηγό Παναγιώτη Καρατζά, η ζηλοφθονία που είχε φωλιάσει στις καρδιές των Κουμανιωταίων για τις επιτυχίες του Καρατζά και ο φόβος των προκρίτων ότι ο Καρατζάς ήταν με τη δράση του ο φυσικός Ηγέτης του επαναστατημένου λαού των Πατρών κάτι που διεκδικούσαν για τον εαυτό τους ,κατάφεραν με τη δολοφονία του, να τον βγάλουν από την μέση.
«Φρικώδες αποτέλεσμα του πάθους και του φθόνου», χαρακτηρίζει σε ένα ελεγείο του ο ποιητής και δάσκαλος του Γένους Τριαντάφυλλος Σπονδής, τη δολοφονία του Καρατζά.
Ο Καρατζάς αδικημένος από την ιστορία και όχι αντάξια τιμημένος από την πολιτεία παραμένει αγνοημένος από τους νεοέλληνες.
Η ιστορία φάνηκε φειδωλή για τον γενναίο Οπλαρχηγό όπως και για πολλούς άλλους ,όχι όμως και η Δημοτική Μούσα που αντίθετα ύμνησε τα κατορθώματά του και θρήνησε τον άδικο χαμό του.
Στο Πάνθεο των Ηρώων που έστησε η ευγνωμοσύνη μας υπήρξαν μορφές που δεν άξιζαν τις τιμές που τους δώσαμε.
Η αλήθεια μαθαίνεται δύσκολα και καθυστερημένα.
Ο Παναγιώτης Καρατζάς υπήρξε ένας λαϊκός πρωτοκαπετάνιος που με τα παλικάρια του άρχισε την επανάσταση στην Πάτρα στις 21 του Μάρτη του 1821 .
Ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα και διαδραμάτισε τον πρώτο ρόλο στην έναρξη της Επανάστασης.
Επικεφαλής ξεσηκωμένων οπλισμένων πατρινών χτύπησε τους Τούρκους μέσα στην πόλη της Πάτρας και τους εξανάγκασε να κλειστούν στο κάστρο του οποίου κατέστρεψε το υδραγωγείο, καί στέρησε τους πολιορκημένους το νερό κι ακόμη επεχείρησε να καταστρέψει μέρος των τειχών με υπονόμευση και πυροδότηση
Η πολιορκία του Κάστρου ήταν δική του καθαρά επιχείρηση την οποία συνέδραμαν Κεφαλλονίτες και Ζακυνθινοί με τους Γερακάρη και Λειβαδά με κανόνια που είχαν φέρει από τα καράβια τους καθώς και οι Κουμανιωταίοι.
Αυτή η πολιορκία ήταν η πρώτη σημαντική οργανωμένη και συντονισμένη επαναστατική απελευθερωτική πράξη του Λαού των Πατρών υπό την άξια ηγεσία του Καρατζά.
Για την αποτυχία άλωσης του Κάστρου δεν ευθύνεται , αφού στις εκκλήσεις του για βοήθεια, οι Πρόκριτοι, δεν ανταποκρίθηκαν.
Η δεύτερη σημαντική επαναστατική πράξη που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία ήταν η μάχη με τους Τούρκους στη θέση Γηροκομείο της Πάτρας. Πρόκειται για την πρώτη τακτική μάχη που κίνησε το θαυμασμό όλων.
Ο Καρατζάς απέδειξε ότι δεν ήταν μόνο μεγάλο παλικάρι αλλά και στρατιωτικό μυαλό.
Στη Μάχη του Γηροκομείου οι Επαναστάτες του Καρατζά έχασαν 20 συντρόφους τους ενώ οι Τούρκοι έχασαν 100 στρατιώτες και αξιωματικούς και υποχρεώθηκαν καταδιωκόμενοι να ξανακλειστούν στο κάστρο.
Βέβαια ο άσημος τσαγκάρης των Πατρών, κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής εξορίας του στη Ζάκυνθο είχε καταταγεί εθελοντής στο 3ο Τάγμα της Ελληνικής Λεγεώνας της Γραμμής και υπηρέτησε εκεί για τρία χρόνια και απέκτησε πολύτιμη εμπειρία και πολλές στρατιωτικές γνώσεις. Για τις ικανότητές του και τις γνώσεις του έλαβε και προαγωγή στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού.
Ήθελε μ΄ αυτή του την πράξη να βοηθήσει την πατρίδα υπό καλύτερες προϋποθέσεις.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Καρατζάς είχε την βοήθεια και τη στήριξη του επίσης άλλου αγνοημένου της Επανάστασης μεγαλέμπορου και οικονομικού στυλοβάτη της και Διοικητή των Ελευθέρων Πολιορκούμενων του Μεσολογγίου, Ιωάννη Παπαδιαμαντοπούλου, ο οποίος είχε αναλάβει ακόμη και τη διατροφή της οικογένειας του πρωτοκαπετάνιου κατά τη διάρκεια της τριετούς αναγκαστικής εξορίας του στη Ζάκυνθο.
Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας σε συνεργασία με τους Δήμους , Πατρέων (τόπος κατοικίας) Μεσσάτιδος (τόπος δολοφονίας ) και Συλλόγου Ενεργών Πολιτών που φέρει την επωνυμία του Πρωτοκαπετάνιου, τίμησε τον πρόωρα χαμένο οπλαρχηγό με εκδήλωση στην επέτειο δολοφονίας του στην Μονή Ομπλού .
΄Ηταν μια εκδήλωση μνήμης και απόδοσης ένα μέρος της οφειλόμενης τιμής των Αχαιών, στον Καρατζά, από τους φορείς τους της πόλης και του Νομού.
Όμως παραμένει για υλοποίηση η πρότασή μας για τη διαμόρφωση του χώρου του τάφου του Οπλαρχηγού που βρίσκεται έξω από τη Μονή Ομπλού, σε Ηρώο με ανάλογη επιγραφή καθώς και η κατασκευή ανδριάντα που μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα στο ναού του Οσίου Λουκά όπου μέχρι το 1950 υπήρχε η κατοικία του, ή στην πλατεία Αγίου Γεωργίου από όπου στις 21 Μάρτη ξεκίνησε η Επανάσταση του 21 από αυτόν και τα παλικάρια του, την οποία επισημοποίησε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στην ίδια πλατεία στις 25 του ίδιου μήνα.
Τέλος θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το πρώτο θετικό βήμα για την απόδοση τιμής στον Οπλαρχηγό της Επανάστασης έγινε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας με την έκδοση εξόδοις της του βιβλίου του απ΄ ευθείας απογόνου του συμπολίτη Αντιστράτηγου Ε. Α.
Ανδρέα Κ. Καρατζά με τον τίτλο «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ Ο ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ» για να καταστεί ευρύτερα γνωστή η προσφορά του αδικοχαμένου αγωνιστή.
Ελπίζουμε πως και η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πράξει το καθήκον και θα εξοφλήσει πλήρως το χρέος της προς τον Λαϊκό Πρωτεργάτης της Επανάστασης στην περιοχή των Πατρών, τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΤΖΑ.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)