(Ματθαίος ΚΓ 13)
«Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις
του σκότους ,μάλλον δε και ελέγχετε»
Παύλος, Εφεσίους Ε΄11)
Το μήνα Νοέμβριο ε.ε. απέστειλα προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερώνυμο Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος την παρακάτω επιστολή.Η επιστολή αυτή ελήφθη από τον Ιερά Σύνοδο την 24-11-2010 και έλαβε αριθμό πρωτοκ. 4.707./24-11-10 και έχει κατά περιεχόμενο ως ακολούθως:
Μακαριότατε, Σεβασμιότατοι ,
Ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του (Eβρ.13,17) θέλοντας να μας πείσει ότι είναι απαραίτητη η υπακοή στους ηγέτες της Εκκλησίας μας επειδή εκείνοι θα δώσουν λόγο στο Θεό για μας, προτρέπει να τους ακούμε και να τους υπακούμε .
Αυτή η παραίνεση δεν είναι μετέωρη και ξεκομμένη από το πνεύμα που διαχέεται στις προηγούμενες παραγράφους της επιστολής του αλλά συνδέεται άμεσα μ’ αυτές.
«Nα θυμάστε ,σημειώνει ,τους εκκλησιαστικούς ηγέτες σας που σας μετέδωσαν το λόγο του Θεού, να βλέπετε πως τελείωσαν τη ζωή τους και ν’ ακολουθείτε το παράδειγμα της πίστης τους».
Από τις δύο αυτές παραγράφους της επιστολής προκύπτει αβίαστα πως η μία προτροπή είναι προϋπόθεση της άλλης . Η πρώτη έχει μορφή ανταπόδοσης και ευγνωμοσύνης που θα πρέπει να τρέφουν οι πιστοί για την άγρυπνη και ανύσταχτη αγωνία των πνευματικών ταγών για τη σωτηρία τους. Με το άγιο παράδειγμά τους και το βαρύτατο αίσθημα της ευθύνης τους για την απολογία που θα κληθούν να δώσουν την φοβερή εκείνη ώρα ενώπιον του Δικαιοκρίτη .
Οι ηγέτες συνεπώς της Εκκλησίας, στους οποίους το πλήρωμα οφείλει υπακοή, στα όσα του λένε και πράττουν πρέπει να αγωνίζονται και να εποπτεύουν το ποίμνιό τους επαρκώς και αυτός ο αγώνας και η εποπτεία να είναι συνεχής, αδιάκοπος, επίμονος και επίπονος, με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία των ψυχών του.
Αυτοί οι αγώνες προϋποθέτουν θεάρεστες συμπεριφορές που εξειδικεύονται σε άδολη και στερεά πίστη, ανυπόκριτη αγάπη ,άγια βιωτή, ακέραιο εκκλησιαστικό φρόνημα, πειθαρχία στους κανόνες και παραδόσεις της Εκκλησίας, πιστή εφαρμογή των αποφάσεων των Οικουμενικών συνόδων, των διδαγμάτων και των υποθηκών των Πατέρων της Εκκλησίας και αυστηρή προσήλωση στην εκκλησιαστική τάξη .
Μ’ αυτές τις των προϋποθέσεις η υπακοή έρχεται σαν συνακόλουθο του σεβασμού του πληρώματος της Εκκλησίας.
Όταν όμως δεν συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις τότε γίνονται προβληματικές οι σχέσεις των ποιμένων με το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Όταν οι ποιμένες όχι μόνο δεν αγρυπνούν αλλά αντίθετα δημιουργούν σκάνδαλα επί σκανδάλων τότε περί ποίου είδους υπακοή, μπορούμε να ομιλούμε; σε τι θα ακούσει τον ποιμένα ο πιστός όταν η συμπεριφορά του ιδίου προς άλλο Επίσκοπο είναι εχθρική .΄Όταν ο πρώτος κάνει ότι μπορεί για να τιμωρηθεί αδίκως ο αδελφός του; Πώς να υπακούσει ο πιστός όταν ο Επίσκοπός του συμμετέχει στην λήψη απόφασης επιβολής επιτιμίου χωρίς να κληθεί ο κατηγορούμενος σε απολογία και χωρίς να αιτιολογείται η επιβολή του, θυμίζοντας τις πλέον σκοτεινές στιγμές του Βυζαντίου ή της Ιεράς Εξετάσεως;
Πώς να υπακούσει σε ηγέτες που τιμωρούν αναπολόγητο αδελφό τους. Σε ηγέτες που απομάκρυναν από το θρόνο αδελφό τους του κομματιάζουν την επισκοπή του και επί των τεμαχίων «έβαλαν κλήρο» ως οι σταυρωτές ; Πως να ακούσει και να πειθαρχήσει σε ηγέτες που επιβάλλουν αναιτιολόγητα την πνευματική ποινή της ακοινωνησίας; Πώς να υπακούσει σε ένα Eπίσκοπο που ρίπτει ψήφο καταδίκης και επιβάλλει σοβαρότατη ποινή χωρίς την απαγγελία κατηγορίας, χωρίς επίδοση κλήσης προς απολογία χωρίς καν να κληθεί ο κατηγορηθείς να δώσει εξηγήσεις ,χωρίς να απολογηθεί;
Aπομακρύνθηκαν από τους θρόνους τους επίσκοποι κακήν-κακώς, χωρίς κατηγορία και απόδοση κάποιας εκ μέρους των παραβατικής συμπεριφοράς.
Ποία πειθαρχία και υπακοή στους πνευματικούς ηγέτες να επιδείξει όταν εδώ και 17 χρόνια έχει επιβληθεί «επιτίμιο ακοινωνησίας» σε αδελφό σας κατά σαφή περιφρόνηση των Ιερών Κανόνων, της κειμένης Νομοθεσίας και του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος; Μια ποινή που επεβλήθη όλως αυθαιρέτως άνευ διεξαγωγής κανονικών και νομίμων ανακρίσεων χωρίς κλήση σε απολογία και χωρίς συζήτηση της υποθέσεως.
Προ τριάντα επτά ετών συνέβησαν γεγονότα που αμαύρωσαν την νεώτερη Εκκλησιαστική μας ιστορία κι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν το σώμα της Εκκλησίας μας. Ενέργειες της διοικούσας Εκκλησίας που δεν βρίσκουν νομική ή κανονική βάση και δεν έχει δοθεί ακόμη καμιά πειστική εξήγηση και αιτιολογία.
Νέο πραξικόπημα επιχειρήθηκε στη συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της 12ης Μαΐου 2010 για να ανακληθεί η ποινή ακοινωνησίας που είχε επιβληθεί και να γίνει επανόρθωση «σφάλματος».
Είναι λυπηρό και άξιο απορίας πως έφθασαν οι ηγέτες της Εκκλησίας μας να υποχρεώνουν συνεπίσκοπό τους να σημειώνει σε επιστολή του τα εξής: «…Επί τριάντα επτά έτη με καταδικάζετε, χωρίς κατηγορία, χωρίς να με δικάζετε και χωρίς να με καλείτε δια να ακούσετε ακόμη και ψίθυρο απολογίας εκ μέρους μου. Πλέκετε αλυσίδα ποινών, χωρίς να διασαφηνίζετε την ποιότητα και την βαρύτητα των παραπτωμάτων μου και χωρίς να με καλείτε, υπόλογο και υπόδικο ,δια να παράσχω εις σας, τους δικαστές μου, στοιχειώδεις εξηγήσεις και να αποσείσω-εάν έχω πειστικά επιχειρήματα-τας κατ’ εμού μη συγκεκριμένας κατηγορίας….»
Αυτή η επιστολή αποτελεί κόλαφο για την Ιεραρχία μας ,δεν τιμά τους ηγέτες της Εκκλησίας, να διατυπώνονται παρόμοια παράπονα επισκόπου.
Εάν αντιμετωπίζετε μ’ αυτόν τον τρόπον σεβαστοί μου πατέρες έναν Επίσκοπο τότε τι ποινή επιφυλάσσετε στους ιερείς ή απλούς πιστούς δράστες ηθικών παραπτωμάτων; Που είναι τότε η περίφημη κάθαρση που επαγγέλθηκε ο κηρός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος;
Λαμβανομένου υπ’ όψιν της βαρύτητας των αδικημάτων και την αυστηρότητα που επιλεκτικά σας διακρίνει σε απλά μέλη της Εκκλησίας τι ποινή σωφρονισμού επιφυλάσσετε; την ποινή μήπως του αφορισμού ;
Έχετε καταδικάσει ένα αθώο κατά κοινή ομολογία Επίσκοπο και έχετε αθωώσει έναν αποδεδειγμένα ένοχο. Αυτά δεν συμβιβάζονται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα .Δεν πείσατε κανένα ότι ο ένας ήταν αθώος όταν μετ’ ολίγον τον καταδίκαζε τελεσίδικα και αμετάκλητα η Ελληνική ποινική Δικαιοσύνη και ο άλλος ήταν ένοχος για Σας ενώ τον δικαίωσε - αποκατέστησε η Ελληνική Δικαιοσύνη με την υπ’ αρίθ.1028/1993 αμετάκλητη απόφαση της Ολομελείας του Σ. τ. Ε. . Δύο συμπεριφορές που ζητούν αιτιολόγηση.
Ορθώνεται μετέωρο ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ; και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Γιατί αλήθεια στην μία των περιπτώσεων πειθαρχήσατε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Α.Π.) και στην άλλη περίπτωση δεν υπακούσατε στην απόφαση του επίσης Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου(Σ. τ. Ε.) .Την τελευταία αγνοήσατε και συνεχίζετε να την αγνοείτε προκλητικά.
Μη ξεχνάτε Άγιοι Πατέρες ότι κατά την είσοδο σας στο αξίωμα του Επισκόπου αποδεχθήκατε και υποσχεθήκατε την τήρηση του πηδαλίου και των κανόνων των Πατέρων της Εκκλησίας.
Μη ξεχνάτε ότι μετά την ενθρόνισή σας ως Μητροπολιτών δώσατε όρκο ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας για την πιστή τήρηση και πειθαρχία στο Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.
Σας εγκαλώ ως μέλος της Εκκλησίας Σεβασμιότατοι, μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ,διότι δεν σέβεστε τις αποφάσεις των Δικαστηρίων της χώρας. Οι αποφάσεις αυτές όπως πολύ καλά γνωρίζετε εκδίδονται και εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού. Αυτός ο λαός δεν είναι άλλος παρά το πλήρωμα της Εκκλησίας .
Εγκαλώ ωσαύτως ενίους εξ Υμών ότι μυστικώς και ιεροκρυφίως αναγνωρίζετε το δίκαιο των αδικηθέντων, τα ατοπήματα και παρανομίες που έχει διαπράξει η ηγεσία της Εκκλησίας όμως στερείσθε παρρησίας να διατυπώσετε δημόσια την αντίθεσή σας, και επικρατεί η επιθυμία Σας να τα έχετε καλά με την εκάστοτε ηγεσία της.
Αλήθεια πως θα εμπνέετε και θα εισπράττετε υπακοή και σεβασμό απ’ αυτόν το λαό = πλήρωμα της Εκκλησίας ;
Kαλείσθε να παύσετε και αυθαιρετείτε ασύστολα και να επιμένετε στην εσφαλμένη, παράνομη , αντικανονική και αντίθετη στους κανόνες της Εκκλησίας και της Πολιτείας απόφαση σας .
Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να απευθύνω προς Υμάς εγώ ο ελάχιστος των ελαχίστων τα Ουαί! που απηύθυνε στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ο Κύριός μας.
Αναλογισθείτε ότι είσθε ταγμένοι να διδάσκετε τον νόμο και το λόγο Του και να τον τηρείτε πρώτα Υμείς.
Ο Κύριος, μας προσκαλεί:
«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».
Πού είναι η Δικαιοσύνη μας;
Ο Κύριος μας παραγγέλλει:
«Ειρήνη ημίν».
Που είναι η ειρήνευση μεταξύ μας;
O Kύριος επιτάσσει:
«Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης».
Προς τι οι καταθέσεις μας του ύψους 1.500.000.000 ευρώ;
΄Iλεως γενού ημίν Δέσποτα!…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών
Αντιπρόεδρος
Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
Eπί της επιστολής μου αυτής, αντί άλλης απαντήσεως έλαβα την υπ΄αρίθ.πρωτ.4707 και αριθ.δεκπ.2665/24-11-2010 επιστολή του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου Αρχιμανδρίτη Μάκρου Βασιλάκη με το παρακάτω περιεχόμενο.
«Διά του παρόντος και εις απάντησιν της από Νοεμβρίου 2010 υμετέρας επιστολής,γνωρίζομεν υμίν ότι,συμφώνως τη από 18-11-2010 Αποφάσσει της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου περί της δεοντολογίας υποβολής εγγράφων εις Αυτών, η επιστολή υμών δέον όπως υποβληθή τη Ιερά Συνόδω διά του οικείου υμών Ποιμενάρχου.
Εντολή και Εξουσιοδοτήσει της Ιεράς Συνόδου
Ο Αρχιγραμματεύς Μάρκος Βασιλάκης.
Και φυσικά δεν έκρινα πως εγώ ένας απλός πολίτης μέλος της Εκκλησίας θα πρέπει για να αναφέρομαι στον Αρχιεπίσκοπο ή στη Ιερά Σύνοδο θα πρέπει προηγουμένως να έχω την συναίνεση ή την άδεια του Ποιμενάρχη μου.
Απέστειλα και πάλιν την ιδίαν επιστολή φέρουσα τους αριθμούς πρωτοκόλλου κ.λ.π. προς την Διεύθυνση της Αρχιεπισκοπής.Σημειώνοντας επί του φωτοαντιγράφου της επιστολής του Αρχιγραμματέως τα εξής : Μακαριότατε από ότι κατάλαβα ο τύπος και η δεοντολογία υπερτερεί την ουσίας ,σας ξαναστέλνω την επιστολή μου και κάντε την ότι νομίζετε!…
Μέχρι σήμερα 12-12-2010 Εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος που γράφω αυτές τις γραμμές καμιά απάντηση δεν έχω λάβει…
Σήμερα όμως διάβασα και σας μεταφέρω ένα κείμενο του Δελταρίου ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της 5ης Δεκεμβρίου 2010 που διανέμεται στους πιστούς τiς Κυριακές.
Το κείμενο αυτό το μεταφέρω αυτούσιο γιατί αξίζει να το διαβάσει κανείς έχει τίτλο;
ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ
Με ξεκάθαρη και σαφέστατη καταδίκη της θρησκευτικής τυπολατρίας αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή.Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ο Χριστός θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου και αυτό γίνεται αφορμή να συγκρουστεί με τον Ιουδαϊσμό της εποχής του,που έχει μετατρέψει τις εντολές του Δεκάλογου και του Νόμου σε ένα στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών. Ο παραλογισμός της αντίδρασης του θρησκευτικού κατεστημένου τραγικός. Ο αρχισυνάγωγος αγανακτεί γιατί το θαύμα του Χριστού καταργεί την αργία του Σαββάτου η οποία προέρχεται από τον Θεό. Το μήνυμα επομένως της σημερινής περικοπής μας αγγίζει και μας αφορά όλους, αφού συχνά ίσως και ασυναίσθητα προτάσσουμε κάποιους θρησκευτικούς και τελετουργικούς τύπους χωρίς αντίκρισμα καρδιάς και ζωής. Οι θεραπείες του Χριστού την ημέρα του Σαββάτου φανερώνουν το πνεύμα της αγάπης και της ελευθερίας που πρέπει να υπάρχει πάντοτε στην τήρηση των εντολών του Θεού. Αν και η ουσία υπερβαίνει τον τύπο, παρολ’ αυτά ο τύπος χρειάζεται στο βαθμό και το μέτρο που περιφρουρεί και εκφράζει την ουσία.
Τυπος, αγάπη και ελευθερία.
Η τυπολατρία, ώς ροπή του ανθρώπου να προσηλώνεται στους τύπους και να αρνείται την ουσία των πραγμάτων, των γεγονότων και των καταστάσεων αποτελεί την παθολογία της θρησκευτικής μας ζωής….
Δεν θα συνεχίσω την καταχώρηση, θεωρώ πως μέχρις αυτού του σημείου μας είναι αρκετό να κατανοήσουμε την αξία του τύπου και της ουσίας…
Θα συνεχίσω όμως με το κείμενο της πρός Εφεσίους Επιστολής του Παύλου που προτάσσεται του κειμένου της εισαγωγής. Και «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε.» και στην καθομιλουμένη,
Και μη γίνεστε με την ανοχή σας συγκοινωνοί και συνένοχοι εις τα έργα του σκότους, τα οποία δεν φέρουν κανένα ωφέλιμο καρπό. Αντί να σκεπάζετε και να τα ανέχεστε οφείλετε μάλλον να ελέγχετε τα έργα αυτά και να τα βγάζετε στο φως, αποδεικνύοντας πόσον ολέθρια είναι.»
Αυτά κάνουμε κι εμείς οι μικροί κι ασήμαντοι…..
Ο Θεός ας μας ελεήσει!…
Λ.Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου