ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Δικηγόρου
Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε..
Την άποψη του ότι στην Ελλάδα έπρεπε να είχε γίνει
δημοψήφισμα υπερασπίσθηκε εκ νέου ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος
Παπανδρέου σε συνέντευξη του στην ιταλική εφημερίδα «La Stampa»
θεωρώντας όπως είπε χαρακτηριστικά ότι «θα είχε δοθεί φωνή στο λαό και θα επικρατούσε η λογική».
Είχαμε αντιταχθεί με άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στον τοπικό
τύπο και είχαμε χαρακτηρίσει τότε το δημοψήφισμα ως άλλοθι για
απόσειση των ευθυνών της Κυβέρνησης.
Βέβαια με κανένα τρόπο δεν είμαστε αντίθετοι στο θεσμό των
δημοψηφισμάτων.
Ο θεσμός του δημοψηφίσματος ο οποίος προβλέπεται από το άρθρο
44 του ισχύοντος Συντάγματος συνιστά μια διαδικασία άμεσης
Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και λειτουργεί ως διαδικαστικό αντιστάθμισμα
έναντι του αντιπροσωπευτικού συστήματος.
Η άμεση δημοκρατία έχει εγγενή όρια είτε λόγω αδυναμίας συνεχούς σύγκλησης της «Εκκλησίας του Δήμου» είτε το μη προσβάσιμο του θέματος για τον κοινό πολίτη.
Είναι δυνατό ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύσσει
δημοψηφίσματα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της
απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Πολύς λόγος έγινε τον τελευταίο καιρό για το κατά πόσο λαμβάνει κανείς σοβαρά υπ’ όψιν του τη βούληση του Ελληνικού λαού σε υψίστης σημασίας ζητήματα τα οποία σηματοδοτούν την πορεία της χώρας στο μέλλον.
Αν κανείς, σημειώναμε σε εκείνο το άρθρο μας , επιθυμεί να μην
υποβαθμίζεται και υποβιβάζεται η κρίση του Ελληνικού λαού, οφείλει
τα νομοσχέδια που είναι απαραίτητα για την λειτουργία του θεσμού των
δημοψηφισμάτων να έρχονται προς επιψήφιση όχι εσπευσμένα και
ευκαιριακά.
Στα χρόνια που πέρασαν υπήρξαν ζητήματα που ο λαός θα μπορούσε κυρίαρχα με δημοψηφίσματα να αποφανθεί για ζητήματα που είχαν άμεση σχέση με το μέλλον του και την πορεία της χώρας.
Όμως ο λαός αγνοήθηκε.
Υπήρχαν ζητήματα όπως η είσοδος η μη της Ελλάδος στην Ε.Ε. η τέλεση ή μη των Ολυμπιακών αγώνων , η υπαγωγή η μη της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ, το ζήτημα της κάρτας του πολίτη, ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας κ.α. που όφειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύξει Δημοψήφισμα.
Εάν η Κυβέρνηση ήθελε να λάβει υπ’ όψιν της τη βούληση του Ελληνικού Λαού όφειλε προ της προσφυγής σε δανεισμό στο Δ.Ν.Τ. και της υπογραφής του μνημονίου να καλέσει το λαό σε δημοψήφισμα αφού τον ενημερώσει προηγουμένως για την κατάσταση της οικονομίας .Γιατί η οικονομία της χώρας βρέθηκε σ’ αυτά τα χάλια. Τότε και μόνο τότε ήταν αναγκαία η προκήρυξη του δημοψηφίσματος κι όχι κατόπιν εορτής, δηλαδή ,μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.
Τότε κύριε τ. Πρωθυπουργέ η επίκληση προσφυγής σε
δημοψήφισμα ομοίαζε με απειλή. Επιθυμούσατε να μεταφέρετε στο λαό και μάλιστα την ύστατη στιγμή τις ευθύνες για την καταστροφή της
οικονομίας και τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής.
Η τακτική του εκφοβισμού αποτελέσει κακής ποιότητας μηχανισμό με συνέπειες για την πολιτική ζωή της χώρας.
Ένας λαός απληροφόρητος ,χωρίς εξηγήσεις γιατί φτάσαμε εδώ που
φτάσαμε, γιατί εκείνοι που έκαναν τις καταχρήσεις του δημόσιου
πλούτου παραμένουν ατιμώρητοι, γιατί δεν έχουν επιστραφεί τα κλεμμένα γιατί οι υπεύθυνοι των σκανδάλων και των ζημιών του Ελληνικού Δημοσίου κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη στήριξης της όποιας κυβερνητικής πολιτικής.
Δεν σώζει την κατάσταση η προφυλάκιση για λίγες μέρες του
Εφραίμ και η επίσης «προεκλογικού χαρακτήρα» προφυλάκιση του ΄Ακη όταν άλλοι με αποδεδειγμένες λαθροχειρίες παραμένουν ελεύθεροι με άθικτους τους λογαριασμούς πακτωλού χρημάτων στις Ελβετικές τράπεζες. Σίγουρα ο λαός θα πρέπει να ερωτάται για ζητήματα κρίσιμα για τα θέματα της χώρας μας, πάντα όμως έγκαιρα και όχι κατόπιν εορτής.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο λαός χρειάζεται
περισσότερο σεβασμό και περισσότερη υπευθυνότητα στο χειρισμό κρατικών υποθέσεων ,ο φόβος και τα διλήμματα που αφειδώς σπέρνονται δεν πρόκειται να φέρουν καλούς καρπούς.
