ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΔΑΜΙΑΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: «Ο Μάρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς» Eκδ. Κ.Ψ.Μ Σειρά Κοινωνία και Πολιτική Αθήνα 2011
Σημείωμα Λεωνίδα.Μαργαρίτη Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κ.Ψ.Μ. και από τη σειρά Κοινωνια και Πολιτική το δοκίμιο του Εκπαιδευτικού και Συγγραφέα Δαμιανού Βασιλειάδη. Εχουν προηγηθεί κατά σειρά τα έργα του «ΠΑΚ-ΠΑΣΟΚ Μύθος και Πραγματικότητα» από τις εκδόσεις ΔΙΑΛΟΓΟΣ Αθήνα 1977 και τη μελέτη με τίτλο «Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή το όραμα του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η εφαρμογή του στην πράξη» και το «Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ενωσης Κέντρου,του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη» από τις εκδόσεις Εναλλακτικές εκδόσεις 2.006
Στο τελευταίο βιβλίο του ο Δαμιανός Βασιλειάδης αναφέρεται σε
δύο είναι οι βασικές αρχές, εν είδη αξιωμάτων, που διέπουν και καθορίζουν τη δράση του και περιλαμβάνονται στο καινούριο του βιβλίο «Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς».:
Η μία είναι, αυτή που έχει σχέση με την θεωρία και την εξέφρασε ως μεθοδολογική αρχή ο Αριστοτέλης και αφορά το «ορθώς απορείν». Δηλαδή, διατηρώντας την ανεξάρτητη κριτική σκέψη, να αμφιβάλεις ως μεθοδολογία για τα πάντα (όχι ως αγνωστικισμός, που αρνείται τα πάντα ως θεωρία). Η άλλη, αυτό που έχει σχέση με την πράξη και το εκφράζω ως εξής: «Βλέπω την πραγματικότητα όπως είναι, δε συμβιβάζομαι μαζί της και προσπαθώ να την αλλάξω».
Ο παλαίμαχος κομμουνιστής, Πιέτρο Ινγκράο, μετά από μια εμπειρία ολόκληρης ζωής, είπε αναφερόμενος τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη: «΄Ελεγα στον εαυτό μου: Πρέπει να ξαναδούμε τα πάντα, ακόμη και τα ‘ιερά κείμενα’», προσθέτοντας ότι πρέπει να κατακτήσουμε «τη γονιμότητα της αμφιβολίας και το αρραγές του αγώνα».
Με ιερά κείμενα εννοούσε φυσικά τον μαρξισμό - λενινισμό.
Στο πλέγμα αυτού του προβληματισμού το βασικό και θεμελιακό ερώτημα, το οποίο ανέκαθεν απασχολούσε από το 1967 τον συγγραφέα , που μπήκα στο κίνημα, και τον απασχολεί, ( αυτή η έρευνα δε σταματά), ήταν και είναι, το εάν και κατά πόσον και σε ποιον βαθμό η θεωρία του Μαρξ απετέλεσε τον πρωταρχικό παράγοντα της εξελικτικής πορείας προς τον υπαρκτό σοσιαλισμό, ο οποίος μετά απ’ τον Λένιν βρήκε την πληρέστερή εκδοχή του στον Στάλιν και στο φαινόμενο του ολοκληρωτισμού, καθώς και η διερεύνηση και διατύπωση μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα, με βάση αφετηρία τις θεωρητικές διεργασίες του Γκράμσι, κυρίως στον τομέα της ιδεολογικής - πολιτισμική ηγεμονίας.
Εκ προοιμίου θεωρεί ότι η ήττα της Αριστεράς πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτισμική της ήττα απέναντι στην ηγεμονία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας - και το χειρότερο - της ένταξής των διανοούμενων της στην υπηρεσία της ιδεολογικής ηγεμονίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Η Αριστερή διανόηση στην πλειοψηφία της μπερδεύει πολλές φορές τον μαρξισμό με τον νεοφιλελευθερισμό, την ταξική πάλη με τον ιμπεριαλισμό, τον ανθρωπισμό με τον κοσμοπολιτισμό, την οικονομική παγκοσμιοποίηση με την πολιτική παγκοσμιοποίηση (δηλαδή με την παγκόσμια διακυβέρνηση) κ.λπ., δημιουργώντας ένα πρωτόφαντο κράμα «φιλελεύθερου διεθνισμού». Εξ ου και η προσπάθειά της κατάργησης του έθνους - κράτους και του πολιτισμού που το έθνος παράγει, σύμφωνα με τους μοντέρνους αναθεωρητές.
Επιπλέον η παθογένειά της δεν της επιτρέπει να συλλάβει την καινούργια πραγματικότητα. Βασικά στην πλειοψηφία της δεν συνειδητοποιεί ότι στραβά αρμενίζει και δεν είναι στραβός ο γιαλός. Το αποδεικνύει η πραγματικότητα και δε χρήζει αποδείξεως. Παρ’ όλα αυτά αναφέρει μερικά χτυπητά παραδείγματα: Έως χθες διαγκωνίζονταν τα αριστερά κόμματα ποιο θα δώσει περισσότερα για μισθούς και συντάξεις. Το ένα κόμμα έλεγε 1400 το άλλο 1500 Ευρώ και έπαιζαν την κολοκυθιά. Ακόμη και στην ύστερη φάση, όταν βρισκόμασταν στο χείλος της χρεοκοπίας απαιτούσαν 100.000 διορισμούς στο δημόσιο. Γι’ αυτό μόλις άκουσαν οι ψηφοφόροι από τον Γιώργο Παπανδρέου ότι «λεφτά υπάρχουν» έτρεξαν να τα αρπάξουν. Κακά τα ψέματα: Η Αριστερά είναι κι’ αυτή μέρος και αιτία του προβλήματος της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας
Αυτό διατυπώνει και ο Πορτογάλος Νομπελίστας Κομμουνιστής Ζοζέ Σαραμάγκου: Η Αριστερά «πίστευε ότι θα κερδίσει τη μάχη στο παρόν με τα όπλα του παρελθόντος. Καθώς η θεωρία δεν ανανεώθηκε, η πρακτική έγινε ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο ρεαλισμός και η ουτοπία αποτελειώθηκε από τον οπορτουνισμό».
Η Αριστερά πρέπει να κάνει στρατηγικό της όπλο την πολιτιστική ηγεμονία, γιατί, όπως τόνισε και ο Ερατοσθένης Καψωμένος «ο πολιτισμός αντιπροσωπεύει τη συνολική αντίληψη που έχει μια κοινωνία για τον άνθρωπο, τη φύση και τον κόσμο. Είναι λοιπόν ένα σύστημα συστημάτων, που περιλαμβάνει και ιεραρχεί όλες τις εκφάνσεις της υλικής και πνευματικής ζωής ου λαού».
Διακηρύττει μάλιστα ότι εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να καταστήσουμε τον πολιτισμό μας, σε αντίθεση με την απαξίωσή του από της αριστερή διανόηση στην πλειοψηφία της, «στρατηγικό άξονα της ελληνικής πολιτικής, εσωτερικής και διεθνούς».
Το βιβλίο θα παρουσιασθεί τη Δευτέρα στη Βιβλιοθήκη στον κύκλο των Φιλολογικών βραδινών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου