ΑΛΕΚΟΣ ΜΑΡΑΣΛΗΣ

Ο Άνθρωπος του αγώνα και του πνεύματος

Η μνήμη και η φήμη είναι δύο δίδυμες ολόφωτες αδελφές που παίρνουν τους νεκρούς από το επίγειο σκοτάδι των θνητών και τους οδηγάνε πέρα από το εφήμερο και το ανθρώπινο στη χώρα της Αθανασίας. ΄Έτσι κι εμείς θα ξετυλίξουμε το νήμα των αναμνήσεων για να φέρουμε στο σήμερα με βοηθό τη φήμη και τη μνήμη ένα από τους ιδρυτές και τον πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος τον αξέχαστο φίλο Αλέκο Μαρασλή τον επιστήμονα, τον μελετητή, τον ποιητή της ευαισθησίας και του πόνου, τον ιστορικό συγγραφέα , τον συγγραφέα της επιστήμης, τον αγωνιστή της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, τον Μαικήνα κάθε ευγενούς πολιτιστικής και πνευματικής προσπάθειας, τον οραματιστή μιας νέας εποχής, τον άνθρωπο του πνεύματος της προόδου και της ομορφιάς.
Ο Αλέκος Μαρασλής υπήρξε ο άνθρωπος που στις δύσκολες στιγμές για το λαό μας στάθηκε όρθιος, ύψωσε το ανάστημά του και έδωσε το αγωνιστικό του παρόν διατρανώνοντας με θάρρος και αυταπάρνηση την αντίθεσή του στην κατάργηση των ελευθεριών του Λαού μας. Διώχθηκε, βασανίστηκε, και φυλακίστηκε για τις ιδέες του αλλά έμεινε όρθιος όπως όρθιοι έμειναν τόσοι αγωνιστές της ελευθερίας όλων των εποχών.
Υπήρξε ο επιστήμονας της προσφοράς, ο άνθρωπος της κοινωνικής ευαισθησίας. Σεμνός και επιτυχημένος επιστήμονας, δεν περιορίσθηκε στον επαγγελματισμό του πράγμα που συνήθως συμβαίνει, μελέτησε τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, πάσχισε για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μόχθησε για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του και στάθηκε δίπλα του για να τον βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων του.
Αγνός και τίμιος ιδεαλιστής προσέφερε τα πάντα για το καλό του ανθρώπου, του συνάνθρωπου, του φίλου, του συμπολίτη, του συντρόφου, του συνοδοιπόρου. Την καρδιά του φλόγιζαν τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της Πατρίδας, του Έθνους, της προόδου. Υπήρξε πρωτοπόρος στους κοινωνικούς αγώνες. Υπήρξε από τους πρώτους που πλαισίωσαν την Κίνηση των Δημοκρατικών Συνδέσμων, προ της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών και από τους πρώτους που συνέστησαν την αντιστασιακή οργάνωση Δ.Ε.Κ.Α. στη διάρκειά της.
Αλλά και μετά την πρώτη της Δικτατορίας ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη που συνυπέγραψαν τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Η μοίρα των αγνών αγωνιστών είναι λίγο-πολύ πάντοτε γνωστή γι’ αυτό δεν θα κάνουμε ειδικότερη αναφορά.
Αγκάλιασε από την πρώτη κι όλας στιγμή την προσπάθεια πολιτιστικής και πνευματικής ανάπτυξης της πόλης μας, ενισχύοντας την πνευματική κίνηση ΟΣΤΡΑΚΑ του ποιητή Σωκράτη Σκαρτσή, παραχώρησε δωρεάν μια αίθουσα ιδιοκτησίας του για τις εκδηλώσεις της. Το ίδιο έπραξε με τη σύσταση της Εταιρείας Λογοτεχνών της οποίας υπήρξε ο πρώτος αιρετός πρόεδρός της και συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της δραστηριότητάς της με την καθιέρωση επί της προεδρίας του των φιλολογικών βραδινών και της ετήσιας έκδοσης του Ανθολογίου με τον τίτλο «Λογοτεχνικά Κείμενα»
Υπήρξε διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ΑΧΑΪΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ και συνεκδότης με τον αείμνηστο ποιητή Φοίβο Δέλφη του λογοτεχνικού περιοδικού ΔΕΛΦΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ.
Στυλοβάτης του πολιτιστικού βίου της πόλης μας ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου επί Δημάρχου Θεόδωρου ΄Αννινου και στην Εταιρεία Θεάτρου στην οποία διετέλεσε πρόεδρος επί σειρά ετών και βοήθησε μ’ όλες του τις δυνάμεις στη δημιουργία του θεάτρου ΑΓΟΡΑ. Υπήρξε γενναιόδωρος συμπαραστάτης κάθε προσπάθειας για πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης μας.
Τον βλέπουμε να πρωτοστατεί ως πρόεδρος της Εταιρείας Τοπίου και Περιβάλλοντος για τη σωτηρία του Πατραϊκού για την αποτροπή του κινδύνου μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα της πόλης μας, για να μη γίνει καρβουναποθήκη η περιοχή του Δρέπανου. Τον ακούμε να καταγγέλλει τις κυβερνήσεις για περιφρόνηση του λαού της περιοχής όταν παραχώρησε άδεια για την κατασκευή λιμανιού και καρβουναποθήκης στο Δρέπανο.
Διαβάζουμε τα πύρινα άρθρα του για την προστασία της θάλασσας. Σ’ ένα άρθρο του έγραφε μεταξύ άλλων και τα εξής «..τα κύματα του Κορινθιακού θα αφηνιάσουν από αγανάκτηση και θα πνίξουν όλες τις αμαρτωλές πράξεις και τις βέβηλες ενέργειες. Θα πνίξουν και εσάς τους υπεύθυνους, αλλά δυστυχώς και εμάς τους αθώους, αν σύντομα δε σηκώσουμε τη φωνή και την πυγμή μας. Καιροί ου μενετοί.»
Αλλά η μεγάλη του αγάπη υπήρξε η Αυτοδιοίκηση κι όταν επιστρατεύθηκε στις εκλογές του Οκτωβρίου του έτους 1981 με προσωπική του παράκληση-απαίτηση του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ενθυμούμε πως είχαμε επισκεφθεί μαζί τότε τον πρόεδρο, το αίτημά του ήταν να υπηρετήσει την πόλη από το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτή του η αγάπη τον έκανε να κινήσει μόνος, τον ανηφορικό δρόμο της θυσίας και της προσφοράς, κόντρα στις κομματικές επιλογές και να απαντήσει τότε με τα εξής λόγια στην ανακοίνωση της διαγραφής του: «Θέλω να δηλώσω ότι πάντα βρισκόμουν και θα βρίσκομαι μέσα στους αγώνες του Λαού για Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Το απέδειξαν οι αγώνες μου στην ΄Ένωση Κέντρου, στους Δημοκρατικούς Συνδέσμους, στην αντιστασιακή μου δράση κατά την δικτατορία και στη στελέχωση του Κινήματος για την άνοδό του στην εξουσία. αποδέχθηκα την διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη από τους πρώτους και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για τα ιδανικά της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας χωρίς να μπορεί κανένας να μου αφαιρέσει αυτά τα δικαιώματα.»
Αλλά και όταν ακόμη ήταν Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Πατρέων ο Αλέκος Μαρασλής δεν χαρίστηκε στον τότε Δήμαρχο, πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου και του άσκησε δημόσια μέσω του τοπικού τύπου κριτική και τον κατηγορούσε ως υπαίτιο του ναυαγίου της υπόθεσης ίδρυσης Δημοτικού Επαγγελματικού Θεάτρου στην πόλη.
Χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Αλέκου Μαρασλή υπήρξε η ελευθερία της σκέψης του και των ιδεών του. ΄Ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής του της συμπεριφοράς υπήρξε και ένα περιστατικό το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδα των Αθηνών. ΄Έγραφε αυτό το δημοσίευμα τα εξής χαρακτηριστικά
Η Επιτροπή Ειρήνης Πάτρας οργάνωσε μια δημόσια ομιλία. Ομιλητής ο Αλέκος Μαρασλής-πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αναδομηθείς λόγω Αννινου. ΄Έγινε η σχετική προβολή, το ανάγγειλε το θέμα πομπωδώς ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ αλλά…Αλλά την παραμονή της ομιλίας παρουσιάστηκαν μπροστά στον κ. Μαρασλή τέσσερις Κνίτες. - Πάρτο… του είπαν και του έδωσαν κάτι χαρτιά. -Τι είναι αυτό; -Είναι ο… λόγος που θα εκφωνήσεις. Βέβαια ο κ. Μαρασλής έστειλε στον …Μαρξ τους συντρόφους και η ομιλία δεν έγινε τελικά.
Άνθρωπος του αγώνα και του πνεύματος ο Αλέκος Μαρασλής δεν άφησε ούτε στιγμή αναξιοποίητη, δεν περιορίσθηκε στο χειρουργείο και στη μαιευτική, συνέγραψε πλήθος άρθρων και μελετών που δημοσιεύθηκαν σε έγκυρα περιοδικά και εφημερίδες. Αξιόλογες εργασίες του είδαν το φως της δημοσιότητας ως αυτοτελή έργα όπως το έργο του με τίτλο «Ιατρική και Γιατροί στην Πάτρα» για το οποίο τον βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών. «Η ερωτική ψυχρότης στη γυναίκα» «Υγιεινή της εγκύου» «Χειρουργική του Γαληνού»,το ιστορικό λεύκωμα «ΠΑΤΡΑ 1900» με το θαυμάσιο δοκίμιο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, «Η Ιστορία της Πάτρας» «Η χειρουργική στο Βυζάντιο» διδακτορική διατριβή που του χάρισε τον καθ’ όλα τιμητικό τίτλο του Διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τέλος το βιβλίο «Πολιτική Υγείας» που αποτελεί μια αναδρομή στο χώρο και την προσπάθεια για την εξασφάλιση υγείας στην ευρεία περιφέρεια του ανθρώπινου κύκλου, όπως το χαρακτήρισε ο εκλεκτός φίλος κριτικός αείμνηστος πλέον κι εκείνος ο Τίμωνας Στρουθιάς.
Το επιστέγασμα της καταξιωμένης συνείδησης και η μετουσίωση του βιώματος σε έργο τέχνης γίνεται από τον Αλέκο Μαρασλή με το ποιητικό του έργο που κυκλοφόρησε στην Αθήνα από τις εκδόσεις ΔΕΛΦΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ με προλογικό σημείωμα του αξέχαστου ποιητή Φοίβου Δέλφη και με τον τίτλο «Το πρόσωπο του ΄Άλλου»(Ποιήματα Αντίστασης)
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύονται ποιήματα του Αλέκου Μαρασλή, όμως αυτή τη φορά τα δίνει συγκεντρωμένα σε μια συλλογή. Αποτελούν μια πλημμύρα ψυχισμού και κατάνυξης, μια εναγώνια προσπάθεια, μια μυσταγωγία λόγου, μια συμπύκνωση νοημάτων που παραπέμπουν σε ακατάλυτες αξίες. Εδώ γνωρίζουμε τον άνθρωπο του πνεύματος και της ευαισθησίας, τον άνθρωπο λογοτέχνη και λογοπλάστη, τον άνθρωπο αγωνιστή της γραφίδας και των ιδεών.
Ο Αλέκος Μαρασλής είχε αναπτύξει αξιόλογη και επαινετή δραστηριότητα και στο συνδικαλιστικό χώρο των ιατρών. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών την περίοδο 1974-1975.Χρημάτισε πρόεδρος της Εταιρείας Νέων Επιστημόνων από το 1965 έως το 1967.Συμμετείχε τακτικά με ανακοινώσεις του σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια και είχε δημοσιεύσει μελέτες του πάνω σε ιατρικά ζητήματα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά.
Ο Μαρασλής υπήρξε πατριδολάτρης και Πατρινολάτρης αγαπούσε υπερβολικά κάθε τι που είχε σχέση με την πόλη του και την χώρα του. Επιθυμούσε να είναι η Πάτρα πρωτοπόρα στις τέχνες, τις επιστήμες και τα γράμματα. ΄Έτρεφε μεγάλο θαυμασμό για το μεγάλο πνευματικό άνθρωπο Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Σε ένα σημείωμα του έγραφε: «Η Πάτρα με το θάνατο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου έγινε φτωχότερη πνευματικά, πολιτικά, ηθικά. Γιατί ο Παν. Κανελλόπουλος έτρεφε στην καρδιά του άσβηστη την αγάπη της γενέτειρας του. Τον ενδιέφερε οτιδήποτε συνέβαινε στην Πάτρα. Ρωτούσε για τους φίλους, για τη ζωή της πόλης, τους κατοίκους, την μεταμόρφωσή της. Υποστήριζε κάθε πατρινό, προσπαθούσε να τον προβάλει και να τον ενισχύσει πνευματικά…» Αυτά που έγραφε τότε(13-9-1986) ο Μαρασλής για τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ισχύουν και αφορούν και τον ίδιο, γιατί κι αυτός αυτής της κατηγορίας άνθρωπος υπήρξε και όντως το κενό που άφησε με το θάνατό του είναι και σήμερα εμφανές. Δυστυχώς για την πατρίδα μας αλλά και για την πόλη μας λιγοστεύουν επικίνδυνα οι πνευματικές μορφές που έχουμε ανάγκη για να ηγούνται στην πνευματική πρωτοπορία για να βγούμε από τα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί γύρω μας.
Σε άρθρο του δημοσιευμένο στη μηνιαία εφημερίδα «ΗΛΙΔΑ» που κυκλοφορούσε στην πόλη μας το έτος 1980 έγραφε τις πρωτοχρονιάτικες σκέψεις του και ανησυχούσε για το μέλλον. «Ζούμε, έγραφε, σε μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις και αντιθέσεις. Γεμάτη υποσχέσεις αλλά και κάθε είδους απειλές. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι με πολλά ερωτηματικά για το μέλλον του κόσμου, τις προοπτικές του ανθρώπου. Τις δονήσεις αυτής της αναταραχής έχουμε ήδη αρχίσει να αισθανόμαστε» Πόσο αλήθεια επαληθεύεται και σήμερα, πόσο και σήμερα είναι επίκαιρο το μήνυμα που ο Αλέκος Μαρασλής έστελνε με την ανατολή εκείνου του χρόνου, μια ελπίδα για ειρήνη, ευτυχία κι ευημερία.

Θα κλείσω το σημείωμά μου αυτό με την παράθεση δύο μικρών σε έκταση αντιπροσωπευτικών αποσπασμάτων του συγγραφικού και ποιητικού του έργου , ενός μικρού άρθρου , με τίτλο:

«Η ελπίδα στην κρίση του πολιτισμού μας».

Το τέλος του 20ου αιώνα βρίσκει την ανθρωπότητα σε μια κρίσιμη καμπή. Ποτέ ο πλανήτης μας δεν βρέθηκε μπροστά σε μεγαλύτερο κίνδυνο, τον κίνδυνο της καταστροφής του. Ο άνθρωπος απειλείται με αφανισμό, απειλείται από ένα καινούργιο κατακλυσμό χωρίς νάναι σίγουρο αν θα βρεθεί μια κιβωτός να περισώσει τη συνέχεια της ζωής του. Αναφέρομαι στον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής από ένα πυρηνικό πόλεμο που οι ειδικοί τον θεωρούν αναπόφευκτο και που συνεχώς αναβάλλεται χωρίς να ξέρουμε μέχρι πότε.
Στο μεταξύ σ’ όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας εισβάλλει το μικρόβιο μιας καταστροφικής μανίας χωρίς όρια. Το μικρόβιο της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, της ανηθικότητας, της αφροσύνης, της ασυδοσίας. Χαρακτηριστικά σημάδια του μεγέθους της κρίσης του πολιτισμού μας. Μιας κρίσης που απειλητικά απωθεί την ανθρωπότητα και την κατευθύνει σε περιοχές αγχώδους νευρικότητας και παραφροσύνης. Φαινόμενα που πολλές φορές προβάλλονται σαν εκτόνωση της ανικανοποίητης ενεργητικότητας και της δεσμευμένης ζωτικότητας της εφηβείας, σαν έκρηξη της συσσωρευμένης ψυχικής ενέργειας, που δεν μπορεί να βρει διέξοδο, μέσα στα παραδοσιακά νόμιμα πλαίσια και εκδηλώνεται με την άρνηση της κοινωνίας στο σύνολό της.
΄Έτσι αμφισβητείται ο πολιτισμός μας, οι ανθρώπινες αξίες οι κλασικές αρχές. Ο άνθρωπος βαδίζει μέσα στη σύγχυση και την αβεβαιότητα.
Σύγχυση πολιτική, κοινωνική, οικονομική, πνευματική και περιβαλλοντική. Μέσα απ’ αυτό το λαβύρινθο και μέσα από την αναρχία στις ανθρώπινες σκέψεις και ενέργειες πλανιόνται αμφιβολίες και ερωτηματικά:Που θα οδηγήσει άραγε την ανθρωπότητα η μισαλλοδοξία, ο ολοκληρωτισμός, η υπερκυριαρχία, η ανθρώπινη απομόνωση η εγκληματικότητα, η αφροσύνη; Πώς θα βρεθεί η διέξοδος και η διαφυγή ανάμεσα από τις συμπληγάδες που απειλούν και συνθλίβουν τον άνθρωπο; Πως ο άνθρωπος θα απελευθερωθεί από τα δεσμά της αγωνίας του και θα δραπετεύσει από το λαβύρινθο της πολιτικής, τεχνολογικής, βιολογικής, δημογραφικής και οικονομικής υποδούλωσής του;
«Τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γνωρίσει; Ποιος θα μπορέσει ν’ ακουστεί ; (Γ. Σεφέρης)
«Η εποχή μας βρίσκεται στο βαθύτερο σημείο της νύχτας του κόσμου»
Heidegger Βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι που ψηλαφητά αναζητάει την μελλοντική πορεία της. Και το σταυροδρόμι είναι το επίκεντρο της κρίσης της σύγχρονης κοινωνίας. Είναι η κρίση του πολιτισμού που προκαλεί κρίση στις συνειδήσεις. Αυτό το κλίμα δεν μπορεί παρά να επηρεάζει και τον πνευματικό κόσμο, το συγγραφέα, που πάντα διαισθάνεται τις δονήσεις της εποχής, προβλέπει το σφυγμό της και προσπαθεί να ισορροπήσει τα ρεύματα και να απομονώσει κάθε κίνδυνο. Ο ποιητής προφήτης της αυριανής εποχής υψώνει τη φωνή του. Δίνει τη μάχη χωρίς καιροσκοπισμό κι ιδιοτέλεια, με μοναδικό γνώμονα την ψυχική του ευαισθησία, την προφητική του αποστολή και την αποκάλυψη της αλήθειας, χωρίς φυγή κι αδιαφορία για την πνευματική και κοινωνική του αποστολή. Ξέρει πως καμιά φωνή δεν πάει χαμένη…Μέσα από τα φυλακισμένα αισθήματα και τα προδομένα ιδανικά δίνει καινούργια σχήματα, αναζητά ξεχωριστά σύμβολα και ιδιομορφίες στην έκφραση και τις διατυπώσεις της ψυχικής του ευαισθησίας. Σημάδια που άλλοτε εκδηλώνονται σαν μια ταραχή στο κρανίο και άλλοτε σαν αναζήτηση της λογικής πορείας μέσα στη νυχτερινή θύελλα.
Είναι προσπάθεια της νεανικής πίστης για ένα κόσμο καλύτερο χωρίς υποταγή στις υποσχέσεις που οδηγούν σε απομόνωση και αλλοτρίωση χωρίς φαντασιώσεις, ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.
Είναι προβληματισμός που οδηγεί στην κάθαρση, με την ελπίδα της σωτηρίας. Την ελπίδα που γεννιέται μέσα από το θάνατο και ξεπετιέται μέσα από τα σπλάχνα της νύχτας, όπως ο ήλιος που στην ανατολή του σκορπίζει αισιόδοξες αχτίνες για να ξαναρχίσει η ζωή.
«Πουλιά καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος
Σύντροφοι, σύντροφοι καλοί μου εδώ η ζωή αρχίζει.» Ο. Ελύτης
Η ελπίδα γεννιέται μέσα από το φόβο του θανάτου, το μολυσμένο σύννεφο και τα καυσαέρια που δηλητηριάζουν και απομονώνουν τη φωτεινότητα της ζωής, την πνευματική απλότητα, την ψυχική ευαισθησία.
Και μόνο τότε
«Ίσως να μάθεις αν η γης ωριμάζει την αγάπη ή το θάνατο» Γ. Τίντος
(ΔΕΛΦΙΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ Τεύχος 1 ΄Άνοιξη 1983 σελ.17-18)




Και ενός ποιήματος με τίτλο:

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

Τώρα είναι αργά
Θα φύγω.
Οι φίλοι θα μείνουν
Να συζητούν στα καφενεία
Πίνοντας τον καφέ τους βαριεστημένα
Δε θ’ αφήσω καμιά φωτογραφία
Για να με θυμούνται.
΄Άλλωστε όλοι ξεχνάνε
και τα παιδιά και οι γυναίκες
κι οι φίλοι.
Θα φύγω για να ξεχάσω
Και να ξεχαστώ.
Τίποτε δε θ’ αλλάξει πίσω μου
Οι φίλοι θα πίνουν τον καφέ
Θα συζητούν
Και θα κοιμούνται βαριεστημένα
Όπως κι εσύ…

Όμως εμείς την αναφορά μας αυτή, διαψεύδουμε τον αγαπημένο μας φίλο ποιητή. Ας δικαιολογήσει αυτή μας την αδυναμία ή την ικανότητα, όπως θέλει ας την εκλάβει ,να θυμόμαστε πάντα τον αγνό αγωνιστή, τον αδιόρθωτα και αθεράπευτα ρομαντικό, τον άνθρωπο του χρέους, του αγώνα και του πνεύματος…

Λεωνιδας Γ.Μαργαριτης
Ενας αγαπημένος φίλος του.

ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ – Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ.

ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΟΣ – Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ.
O γιατρός των φτωχών παιδιών
Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών».
Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso».
Οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του.
Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση.
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».
«Πιστεύω στον Θεό»
Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου, μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Έρχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.
Ένα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι “υπεράνω των δυνάμεών μου”, όμως ποτέ δεν λυγίζω.
Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
Η ευτυχία της προσφοράς
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του – τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
Όμως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
Έχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ:Λ.Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

΄ Ένα από τα καλύτερα ποιήματα που οι πιστοί απολαμβάνουν στη διάρκεια των ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος είναι και το ποίημα της Υμνογράφου Κασσιανής της Μοναχής που ψάλλετε το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης.
Είναι το γνωστό ποίημα που αρχίζει ως εξής : «Κύριε οι εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα γυνή…»
Eνα κείμενο που συγκινεί και ικανοποιεί νοηματικά και συναισθηματική αλλά και ψυχαγωγικά , όταν αποδίδετε με επιτυχία.
Αρκετοί νεοέλληνες ποιητές επεχείρησαν με επιτυχία να αποδώσουν με στίχους στη σύγχρονη γλώσσα το ποίημα αυτό.
Θα παραθέσουμε μερικές από τις επιτυχημένες αποδόσεις στην νεοελληνική ποίηση.

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ
(Σε μετάφραση Κωστή Παλαμά)


Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά
πολλά. θολά, βαριά τα κρίματα μου.
Μα ,Κύριε, πως η Θεότη Σου μιλά
Μες στην καρδιά μου!

Κύριε, προτού Σε κρύψ’ η εντάφια γη
Από την δροσαυγή λουλούδια πήρα
Κι απ’ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
Σου φέρνω μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας…Νυχτιά
σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας, φωτιά
Με καίει, με λιώνει.

Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Ερωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
Τα δάκρυα μου.

Γύρε σ’ εμέ. Η ψυχή μου πως πονεί!
Δέξου με, Εσύ που δέχθηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτω οι ουρανοί
και σάρκα επήραν.

Στ’ άχραντα Σου πόδια, βασιλιά
Μου Εσύ, θα πέσω και θα στα φιλήσω
Και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
Θα στα σφουγγίσω.

Τα’ άκουσε η Εύα μες στο αποσπερνό
Της παράδεισος φως ν’ αντιχτυπάνε,
Κι αλαφιασμένη κρύφτηκε…Πονώ
Σώσε, έλεος ,κάνε.

Ψυχοσώστ’ οι αμαρτίες μου λαός,
τα αξεδιάλυτα ποιος θα ξεδιαλύσει;
Αμέτρητο Σου το έλεος ,ο Θεός!
΄Αβυσσο η κρίση.

Μια ακόμη επιτυχημένη απόδοση είναι του Στέλιου Σπεράντσα με τον τίτλο:
KAΣΣΙΑΝΗ

Κύριε τα κρίματά μου, ξέρω, είναι πολλά.
Μα ως τόσο εγώ, πριν σ’ ενταφιάσουν, Θεέ μου, πήρα,
πήρα και σούφερα το δάκρυο που κυλά
Και της λατρείας μου ηλιoστάλαχτα τα μύρα.

Το ξέρω αλίμονο με ζώνει σκοτεινή
μια νύχτα κι έμειν’ η ζωή μου άχαρη, άδεια.
Ακολασίας με σέρνει ο οίστρος και πονεί,
πονεί η ψυχή μου μες στ’ αφέγγαρα σκοτάδια.

Συ, που απ’ του πέλαου τα νερά κι απ’ τις αυγές
τις δροσοστάλες ανυψώνει σύννεφα σου
δέξου μου, δέξου των δακρύων τις πηγές
και της καρδιάς μου το αναστέναγμα αφουγκράσου.

Γονατιστή θα σου γεμίσω με φιλιά
τα’ άχραντα πόδια, η συντριβή μου είναι μεγάλη
και με της κεφαλής μου πάλι τα μαλλιά
η αμαρτωλή θα σ’ τά σκουπίσω αγάλι-αγάλι.

Τα πόδια σου όταν η Εύα τα’ άκουσεν αργά,
στη σιγαλιά ν’ αντιχτυπούν του παραδείσου,
σαν ξαφνιασμένο ελάφι κρύφτηκε γοργά
μην αντικρίσει, Βασιλιά μου τη μορφή σου.

Τα κρίματά μου, Ψυχοσώστα, είναι πολλά
κι άδηλη η κρίση σου βαθιά. Τάχα ποια νάναι;
Ταπεινωμένη όμως στα δάκρυα τα θολά
σώσε με κι άμετρη συμπόνια κι έλεος κάνε..

Μια άλλη απόδοση του ύμνου είναι εκείνη του Βασίλη Κραψίτη την οποία και παραθέτουμε.

ΚΑΣΣΙΑΝΗ
Κύριε, σαν ένιωσα τη θεία δύναμή σου
γυναίκα εγώ αμαρτωλή, στο βούρκο κυλισμένη
σα μυροφόρος έρχομαι σ’ Εσέ μετανοιωμένη
με μύρα να ράνω κλαίουσα, το άγιο κορμί σου.

Αλίμονο ! πως έζησα στα σκότη βουτηγμένη
σκλάβα σε τόσο δυνατό οίστρο ακολασίας;
Ασέληνος και ζοφερός έρως της αμαρτίας
φώλιασε μέσα, ωιμέ, σε μια αποδιωγμένη.

Εσύ που κάνεις σύννεφα το ύδωρ της θαλάσσης
δέξου ποτάμια δάκρυα, μετάνοιας ικεσίας
κάμψου σε όσα υπέφερα, Εσύ που γι’ αμαρτίας
άλλων, πολλά υπέφερες, τον κόσμο ν’ αγκαλιάσεις.

Τα άχραντα τα πόδια Σου Χριστέ μου θα φιλήσω
Αυτά, που στον Παράδεισο, η Εύα εφοβήθη
σαν τα’ άκουσε το δειλινό .Με των μαλλιών τα πλήθη
της κεφαλής μου, κλαίουσα, τα πόδια θα σφουγγίσω.

Τα κρίματα μου άπειρα. Και ποιος θα εξιχνιάσει
τα πλήθη των κριμάτων μου της σκοτεινής μου ζήσης;
Μη λησμονήσεις και σ’ εμέ το έλεος να χύσεις
Εσύ που άμετρο σκορπάς το έλεος στην πλάση.

Παραθέτουμε και μια τελευταία απόδοση από τον Μιχαήλ Πετρίδη.
Με τον τίτλο:

ΑΜΑΡΤΩΛΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Κύριε, σαν άλικο κρασί η ηδονή
Την ήπια σε βαθιά ποτήρια στάλα-στάλα.
Κριμάτισα με το κορμί και την ψυχή
κι είναι τα κρίματα μου πλήθια και μεγάλα.

Μεσ’ σε τριζάτες αγκαλιές παλικαριών
του πόθου μου να σβήσω τη φωτιά ζητούσα
μα από τα σφρίγη των ωραίων τους κορμιών
όχι δροσιά ,μα φλόγα πάντα νέα αντλούσα.

Της σάρκας τη λαχτάρα, αφέγγαρη νυχτιά,
Μεσ’ στα σκοτάδια την ψυχή μου είχε κλεισμένη
στην αμαρτία δεν εύρισκα χαράς σταλιά
κι απ’ την τρυφή γυρνούσα πάντα πικραμένη.

Κύριε μες στης ντροπής την άναστρη νυχτιά,
μες στης απόγνωσης το πέλαο, που με πνίγει,
παρθένος ήλιος της αγάπης σου η ματιά
με τη θερμή φωτοχαρά της με τυλίγει.

Το πάθος μου προς τη λαλιά σου ξεψυχάει.
τους πόνους μου κοιμίσει η άγια σου γαλήνη.
Και τα τρισκόταδα του νου μου τα σκορπάει
το φως που από την όψη σου η ματιά μου πίνει.

Ω Κύριε, δέξου στο άχραντό σου το κορμί
μύρα ακριβά, σμιχτά με δάκρυα μου, να χύσω
κι άφησε ,ευλαβικά από πάνω σου σκυφτή
να γείρω με την κόμη μου να τα σφογγίσω.

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΝΝΙΝΟΣ: ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΝΝΙΝΟΣ: ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ
(24-4-2010-24-4-2011)
Πέρασε κι’ όλας ένας χρόνος από το πέρασμα του Δημάρχου Πατρέων Θεόδωρου Αννινου στη χώρα των Μακάρων. Η πληροφορία για το θάνατό του, που με βρήκε εκτός Πατρών, με συγκίνησε ιδιαίτερα. Όχι πως ο Αννινος θα ήταν νικητής και στο πάλεμα με το χάροντα, αλλά να, είχε ταυτισθεί με μία μορφή που παρά τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του και τις αγωνιστικές εμμονές του, μου είχε δημιουργήσει την εικόνα ενός ασυμβίβαστου αγωνιστή της Δημοκρατίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. H συμπάθειά μου στο πρόσωπό του ήταν απεριόριστος,
είχα άλλωστε συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο του στις εκλογές του 1978 όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ συνεργάζονταν μαζί του. Δεν θα αναφερθώ στα έργα του, μια και είναι κατά κανόνα γνωστά στους πατρινούς που τον τίμησαν τέσσερις τετραετίες. Υπήρξε ο πρώτος Δήμαρχος της χώρας τον οποίο απομάκρυνε η χούντα των συνταγματαρχών στις 3-5-67.Είχε μία θαυμάσια πνευματική συγκρότηση και ασυνήθιστο δυναμισμό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην πόλη. Έδωσε νέα πνοή στην ετήσια διοργάνωση του καρναβαλιού και με τη δική του ευρηματικότητα εμπλούτισε τις εκδηλώσεις αυτές με το δικής του έμπνευσης «Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού», ενώ μέσα από τη διαδικασία του, θέτοντας ο ίδιος τα θέματα προς ανεύρεση, προσπάθησε να δώσει αρχαιοελληνικό χρώμα και μέσω του παιχνιδιού να κάνει κοινωνούς τους νέους που έπαιρναν μέρος, γνώσεων πνευματικού και πολιτιστικού περιεχομένου( ιστορίας ,λογοτεχνίας φιλοσοφίας και μαθηματικών).Στις δράσεις του, που αξίζει να σημειώσουμε, περιλαμβάνονται επιγραμματικά οι αγώνες του για το Γλαύκο, τον οποίο ήθελε Δημοτική Επιχείρηση εξασφαλίζοντας το προνόμιο της πόλεως μέχρι το 2030,γιά την άμεση ίδρυση του Πανεπιστημίου Πατρών, για την απελευθέρωση της παραλιακής λιμενικής ζώνης από τους φράχτες και την απόδοση της, έτσι που η πόλη να απολαμβάνει τη θάλασσά της. Επίμονος, ασυμβίβαστος, μαχητικός και κυρίως έντιμος με τον εαυτό του και τους συμπολίτες του, δεν υποχώρησε ακόμη και στην ανέντιμη πολεμική που του άσκησαν τα κόμματα που τον στήριξαν κατά καιρούς.
Έμεινε αλύγιστος και αμετάθετος στις κρυστάλλινες απόψεις του. Μπορεί η πινακίδα που είχε τοποθετήσει στην Ακτή Δυμαίων που «φώναζε» ΕΔΩ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΕΡΟΔΡΌΜΙΟ να φάνταζε μέχρι ενός σημείου εξωπραγματική και ουτοπική, όμως επεσήμανε και μάλιστα με ένα τόσο εντυπωσιακό τρόπο, πως η πόλη των Πατρών, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας στερείται αεροδρομίου.
Αυτές τις μέρες υπάρχει μία κινητοποίηση για το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης. Γι’ αυτό όμως το θαλάσσιο μέτωπο, ο Αννινος μιλούσε και φώναζε από τον Ιούνιο του 1980 όταν με τα χέρια του είχε σχεδιάσει τη δημιουργία παραλιακού πάρκου 7.000 στρεμμάτων.
Επειδή σήμερα θεωρώ επίκαιρο αλλά υποκριτικό το ενδιαφέρον των ηγουμένων της κίνησης για το παραλιακό μέτωπο, θα καταχωρήσω τιμώντας την μνήμη του αείμνηστου αγωνιστή Δημάρχου Θεόδωρου ΄Αννινου το κείμενο που είχε ο ίδιος καταχωρήσει και τυπώσει πάνω στο σχέδιο για το Παραθαλάσσιο Πάρκο.
Έγραφε τα εξής χαρακτηριστικά:
ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ
Αυτό το ΠΑΡΚΟ ΣΤΕΡΟYΝ 7.000 Στρέμματα στερούν από την Πάτρα και τους Πατρινούς. για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα μερικών έξυπνων, που εκμεταλλεύονται σχεδόν δωρεάν ολόκληρη την παραλία.
Ποίοι τορπιλίζουν το ΠΑΡΚΟ; ΠΑΤΡΑ: Η φυλακισμένη πολιτεία.
Όσοι το δέχονται δεν σκέπτονται ούτε την υγεία τους ούτε την υγεία των παιδιών τους. Οι παραλίες είναι για το Λαό! Δεν είναι για εμπόριο, ούτε για δωρεάν παραχώρηση!
-Η επίχωση μπορεί ν’ αρχίσει αμέσως. Όσοι μιλάνε για τεχνικές δυσκολίες κοροϊδεύουν. Τους προκαλούμε σε δημόσια συζήτηση!
-Οι υπόνομοι θα ακολουθούν την επίχωση. Η βρώμα θ’ απομακρυνθεί 300 ή 600 ή 1.000 μέτρα μέσα.
-Το εργοστάσιο, οι εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού λυμάτων, θα γίνουν στην άκρη. Η περιοχή η τωρινή θα παραμείνει άθικτη. Δεν θα γίνουν απαλλοτριώσεις. Τα λεφτά των απαλλοτριώσεων να τα δώσει η Κυβέρνηση για το ΠΑΡΚΟ της Πάτρας. Το κερδισμένο έδαφος, η αξία του, είναι τεράστια, σε σχέση με το μηδαμινό κόστος κατασκευής-επίχωσης.
ΘΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΟΥΝ:Πράσινο, όσο δεν έχει όλη η Πάτρα τώρα, κολυμβητήρια παιδιών, λούνα-πάρκ, παιδικές χαρές, παιδικοί σταθμοί ακόμα αναψυκτήρια, κέντρα κοντά στη θάλασσα -ησυχίας! κ.λ.π. Θα ξεβρωμίσει ο τόπος. Θα φύγει το αίσχος-γιουσουρούμ απ’ όλη τη παραλία. Θα φύγουν οι αποθήκες μερικών έξυπνων που αποθηκεύουν σχεδόν τζάμπα και κρατάνε τη παραλία δική τους.
Αγαπητοί μου συνδημότες ,
φωνάξτε, αγωνιστείτε μαζί μας για την υγεία όλων.
Θεόδ. Κ. Αννινος
Δήμαρχος Πατρέων Ιούνιος 1980
Σήμερα τριάντα ένα χρόνια από τότε και ένα χρόνο από την αποδημία του θυμήθηκαν οι ηγέτες των Πατρών, τέως και νυν, να διεκδικήσουν το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης τους. Τόσα χρόνια που είχαν την εξουσία στα τοπικά πράγματα και επηρέαζαν κυβερνήσεις και διοικούσαν οι ίδιοι το Λιμενικό Ταμείο και στη συνέχεια τον Ο.Λ.Π. τι έκαναν; .Απλώς τα λόγια του αείμνηστου Δημάρχου τα θεωρούσαν ως «χαλκός ηχών» και «κύμβαλον αλαλάζον».Τότε που οι διεκδικήσεις του θαλάσσιου μετώπου ήταν έντονες από το Θεόδωρο ΄Αννινο οι ακουστικοί πόροι των υπευθύνων είχαν αδρανήσει και η τότε βαρηκοΐα ατυχώς για την πόλη μας συνεχίσθηκε και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, σε σημείο που υποχρεώθηκα δημόσια να αναρωτηθώ: Είναι κωφάλαλη άραγε η Δημοκρατία μας;
Σήμερα, όταν οικονομικά και πολιτικά έχει υποδουλωθεί ολόκληρη η πατρίδα μας ,κινητοποιήσεις για απελευθέρωση ενός πολύ μικρού τμήματος γης δεν έχουν νόημα. Κινητοποιήσεις είναι αναγκαίες και θα είχαν ένα και μόνο λόγο ύπαρξης: την αναζήτηση των υπαιτίων και την παραδειγματική τιμωρία τους. Αντί για τέτοιου είδους κινητοποιήσεις κάνουμε παρελάσεις μπροστά στο ήδη πουλημένο σε ξένους θαλάσσιο μέτωπο, ναρκωμένοι στις φαντασιώσεις μας. Αξέχαστε Δήμαρχε δεν σε άκουγαν τότε, θα ακούσουν οι επίγονοι των Γραικύλων του νεώτερου Ελληνισμού, της αρπαχτής, της κατρακύλας και της υποτέλειας;
Αυτές οι γραμμές ας είναι ένα αιώνιο μνημόσυνο, αγαπητέ Θεόδωρε ΄Αννινε!…

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Δικηγόρος
Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ
(Σε μετάφραση Κωστή Παλαμά)


Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά
πολλά. θολά, βαριά τα κρίματα μου.
Μα ,Κύριε, πως η Θεότη Σου μιλά
Μες στην καρδιά μου!

Κύριε, προτού Σε κρύψ’ η εντάφια γη
Από την δροσαυγή λουλούδια πήρα
Κι απ’ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
Σου φέρνω μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας…Νυχτιά
σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας, φωτιά
Με καίει, με λιώνει.

Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Ερωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
Τα δάκρυα μου.

Γύρε σ’ εμέ. Η ψυχή μου πως πονεί!
Δέξου με, Εσύ που δέχθηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτω οι ουρανοί
και σάρκα επήραν.

Στ’ άχραντα Σου πόδια, βασιλιά
Μου Εσύ, θα πέσω και θα στα φιλήσω
Και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
Θα στα σφουγγίσω.

Τα’ άκουσε η Εύα μες στο αποσπερνό
Της παράδεισος φως ν’ αντιχτυπάνε,
Κι αλαφιασμένη κρύφτηκε…Πονώ
Σώσε, έλεος ,κάνε.

Ψυχοσώστ’ οι αμαρτίες μου λαός,
τα αξεδιάλυτα ποιος θα ξεδιαλύσει;
Αμέτρητο Σου το έλεος ,ο Θεός!
΄Αβυσσο η κρίση.

ΝΕΑ ΜΕΛΗ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΝΕΑ ΤΑΚΤΙΚΑ, ΔΟΚΙΜΑ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΜΕΛΗ
ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ


Στην συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν. Δ. Ελλάδος της περασμένης πέμπτης μετά από εισήγηση του Προέδρου της Λεωνίδα Μαργαρίτη ανακηρύχθηκαν με παμψηφεί απόφασή του , τακτικά μέλη της και ενεγράφησαν στο Μητρώο μελών της οι παρακάτω συγγραφείς και ποιητές:
- Λάμπης Βασιλόπουλος: Πεζογράφος από την Πάτρα
–Ηλίας Τουτούνης: Συγγραφέας από το Δήμο ΄Ηλιδας (Άγιος Ιωάννης Αμαλιάδος )-
Με την ίδια απόφαση ανακηρύχθηκε παμψηφεί δόκιμο μέλος της Εταιρείας η Μαρία Τσιράκου ποιήτρια από την Πάτρα, ενώ υποψήφια μέλη ανακηρύχθηκαν οι μαθητές και μαθήτριες του Γ΄ Λυκείου Πατρών: Στρατογιάννη Χριστίνα, Τσουκαλάς Νίκος, Τσάκωνα Αντωνία, Ρηγόπουλος Παναγιώτης, Παπαλεξοπούλου Xριστιάννα, Γεωργοπουλου Κατερίνα, Σκούρτη Κωνσταντίνα, Παπαθανασοπούλου Ειρήνη, Παπαδοπούλου Αγγελική, Σαλτίκοβ Ναταλία, Φερτάκη Αναστασία,Φερτάκης Διαμαντής, Τάτση Σπυριδούλα, Τσαμαντάνη Μαρίνα, Πανουτσακόπουλος Ιωάννης, Ρήγα Μαρία, Μαγεράκη Μαρία, Μαγκαφά Κωνσταντίνα, Μυλωνά Νικολίνα, Ταυλάς Θεόδωρος, Σγούρα Βίκυ, Σαμαρτζής Γεώργιος, Σωτηροπούλου Ελένη, Ρηγοπούλου Γεωργιάννα, Σταυρόπουλος Σταύρος, Κορρές Ευάγγελος, Σωτηροπούλου Κλεοπάτρα, Σπυροπούλου Ελένη , Μίσκος Χρήστος, Τσάτσαρη Μαρία, Τσάμης Ιωάννης και Χαριτάτος Δημήτριος.

ΟΜΙΛΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΚΚΟΤΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Η XΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΚΚΟΤΑ
ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ


Την προσεχή Δευτέρα 4η Απριλίου και ώρα 7,00 στα πλαίσια των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών, που γίνονται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη θα μιλήσει η Φιλόλογος, Θεατρολόγος και συγγραφέας κ. Χριστίνα Κόκκοτα με θέμα:
«Το βιβλίο άλλοτε και σήμερα. Από την παράδοση του χειρόγραφου και του έντυπου στην επέλαση του ηλεκτρονικού-ψηφιακού(e-book)».
H κ. Κόκκοτα έχει μιλήσει και άλλες φορές από το βήμα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και έχει αφήσει άριστες εντυπώσεις με τις εμπεριστατωμένες εισηγήσεις της.
Το θέμα ομιλίας της προσεχούς Δευτέρας είναι λίαν επίκαιρο μιά και η επέλαση του ηλεκτρονικού τύπου είναι γεγονός. Η κ. Κόκκοτα με την ομιλία της αναμένεται να δώσει τις δικές της απόψεις για το τόσο ενδιαφέρον ζήτημα και την πορεία του παραδοσιακού και ηλεκτρονικού μέσου ενημέρωσης αλλά και κατά πόσο τούτο κερδίζει έδαφος στην πληροφορία και την διάδοση των πνευματικών δημιουργημάτων.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Η είσοδος για το κοινό θα είναι όπως πάντα ελεύθερη.

H ΔΙΚΗ ΤΟΥ AYΘΑΙΡΕΤΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

H ΔΙΚΗ ΤΟΥ AYΘΑΙΡΕΤΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της τελευταίας 20ετίας που σκόπιμα δεν το φώτισαν τα Φώτα της δημοσιότητας των εξωνημένων Μ.Μ.Ε.
Ίσως γιατί σε αυτό εμπλέκονται δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο.
Η υπόθεση του Mall Athens, του «μεγαλύτερου αυθαίρετου της... Ευρώπης» , επρόκειτο να εκδικασθεί σε τελευταίο βαθμό στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 8 Μαΐου. Αλλά για μία ακόμα φορά η υπόθεση πήρε αναβολή. μυστηριωδώς (;), ακόμα και η ύπαρξη της δίκης αποσιωπείται από τα ΜΜΕ.
Όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και 9 χρόνια που το σκάνδαλο του Mall βρίσκεται σε εξέλιξη. Ίσως γιατί στη δίκη του Mall διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικό . Αν η πλευρά Λάτση χάσει, το Mall θα πρέπει να... κατεδαφισθεί ή έστω η εταιρεία Lamda να καταβάλει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό από τα 75.000...! Οι άδειες των δεκάδων καταστημάτων και των κινηματογράφων θα ανακληθούν ή δεν θα ανανεωθούν ξανά.
Οι λιγοστοί πολίτες του Αμαρουσίου που πριν από 8 χρόνια ξεκίνησαν τον δικαστικό αγώνα θα έχουν κερδίσει τον Λάτση, τον Σημίτη, τον Καραμανλή...
Όμως, εδώ παίζεται κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές διατάξεις χωρίς να μπορεί το Σ.τ.Ε. να τις κρίνει.
Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια, στην ουσία καταργώντας το Σ.τ.Ε. : χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα Βοτανικός, αύριο ίσως Ασωπός. Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το Σ.τ.Ε., η μόνη Δημόσια Αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες;
Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα προστασίας που μας απέμεινε....
Αν θέλετε η δίκη του Mall να πάψει να είναι μυστικό, αν θέλετε να σπάσει επιτέλους η ομερτά των Μ.Μ.Ε. μάθετε περισσότερα (με ντοκουμέντα και υλικό που αποδεικνύει τα παραπάνω και για πρώτη φορά δημοσιεύεται) στο:
www. facthemall .gr .