H KAΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ
Χρόνια τώρα η καρδιά μου υπέμενε τα πάντα.
Αγαπούσε με ανιδιοτέλεια τους ανθρώπους
χωρίς διακρίσεις σε φίλους και εχθρούς.
Αγαπούσε κι αυτούς που την πίκραιναν ,
Αγαπούσε και εκείνους που την
ταλαιπώρησαν, και την κομμάτιασαν.
Κι εγώ την εκδαπανούσα δίνοντας κομμάτι- κομμάτι
στα πεινασμένα περιστέρια .
Ήταν πολλές φορές που την καταπόνησα,
την καταπίεζα,
την υποχρέωνα
να χτυπά σε πιο γρήγορους ρυθμούς,
να δίνει το αίμα της με ταχύτητες φωτός
στις αρτηρίες της κοινωνίας…
Έτρεχε σε δρόμους προσφοράς
στα φυτά, στα ζώα, τους ανθρώπους.
Τι κι αν κάποιοι την παρεξήγησαν,
άλλοι ποιο ύπουλοι προσπάθησαν
να την καταρρακώσουν ανεπιτυχώς.
Εκείνη έστεκε αγέρωχη και ακμαία…
Υπήρξε με τη δράση της μια γερή και μεγάλη καρδιά.
Τελευταία,
το μήνα που πέρασε άρχισε τις διαμαρτυρίες της,
και μάλιστα έντονες.
Κάποιες απρογραμμάτιστες ώρες
κάποιες ώρες νυχτερινές που όλοι απολάμβαναν
τον ύπνο τους, εκείνη παρέμενε άγρυπνη.
Έκανε την καθιστική της διαμαρτυρία,
στα κράσπεδα της καθημερινότητας
Τι να έκανα αλήθεια στις διαμαρτυρίες της;
υπέκυψα όπως πάντα στις επιταγές της
Δεν θα μπορούσα να αρνηθώ τα ανθρώπινα,
Δέχθηκα να προσφέρω τα αγαθά μιας νέας τεχνολογίας
ένα επιτακτικό καθήκον στην ίδια,
τη σύντροφο μου ,
τα παιδιά μου,
τους φίλους ,
την κοινωνία ολάκερη…
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
ΥΓ Την προσεχή Πέμπτη 7η Ιουλίου στο ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
θα την παραδώσω στα χέρια των ειδικών ιατρών για όποια
επέμβαση κριθεί αναγκαία .Έτσι φαντάζομαι να παύσουν οι διαμαρτυρίες της.
Ελπίζω να τα καταφέρουν. Ωστόσο θα σας λείψω ελπίζω με τη βοήθεια του Θεού και των Επιστημόνων, για λίγο αγαπητοί μου φίλοι.. ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ.
Για την αντιγραφή Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
για να MHN κοιμόμαστε ήσυχοι!
ΠΡΩΤΟ : “Η πτωχή, πλην τίμια Ελλάς”Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα!
Από τις αρχές της δεκαετίας του 60, μέχρι και τις αρχές
της κρίσης, ο πλούτος της χώρας συνεχώς μεγάλωνε,
με αποτέλεσμα, με βάση την κατάταξη της Παγκόσμιας
Τράπεζας, η Ελλάδα να παράγει ετησίως ένα εγχώριο
προϊόν (ΑΕΠ) που την κάνει να κατέχει την
αξιοζήλευτη 27η θέση, σε ένα κατάλογο 180 χωρών!
ΔΕΥΤΕΡΟ: “Η Ελλάδα δεν παράγει”
Κατασκευαστικές εταιρείες: Ένας ισχυρός και σύγχρονος κλάδος, που δραστηριοποιείται με επιτυχία και στο εξωτερικό.
Ελληνικές κατασκευαστικές κατασκευάζουν από διυλιστήρια στη Σ. Αραβία, αυτοκινητόδρομους στηνΠολωνία, οικιστικά συγκροτήματα στη Ρωσία, κάθε λογής δημόσια και ιδιωτικά έργα σε όλη την έκταση των Βαλκανίων.Ελληνικές πολυεθνικές: Ναι, από την Ελλάδα ενεργούν ή είναι εγκατεστημένες 216 ελληνικές πολυεθνικές!
Ενα πρώτο κατάλογο δίνει η "Ναυτεμπορική"(http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1734560).
Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται τραπεζικές και ναυτιλιακές εταιρείες.Υπεράκτιες (off shore) εταιρείες: Ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου. Δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του
καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας "βρόμικο" χρήμα από τομείς μαφιόζικης καπιταλιστικής δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.) ΤΡΙΤΟ: “Η Ελλάδα μια φτωχή χώρα με πλούσιους
κατοίκους”
Στην Ελλάδα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σε πρόσφατη έρευνα του ο καθηγητής του ΤΕΙ Αθήνας Χ. Φράγκος, αποδεικνύει, ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια “η απόσταση μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνεται, καθώς οι πρώτοι είτε διατηρούν είτε αυξάνουν τα εισοδήματά τους, εν αντιθέσει με τους δεύτερους των οποίων τα εισοδήματα βαίνουν συνεχώς μειούμενα”.(http://www.infospoudes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=196:panepistimiaki-erevna-gia-tin-anisokatanomieisodimatos- stin-ellada-pos-gineme-koinonia-ton-2 akron & catid = 24615 : ekpaidefsi &Itemid=1031 ).
Το 20% του πλουσιότερου πληθυσμού της χώρας, από το 43,5% (5,32 δισ. δρχ.) του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το 1960, έχει φτάσει να κατέχει το 48,77% του
εισοδήματος το 2009 ή 43,38 δισ. ευρώ.” Έτσι, το 2006 η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ-27 μετά τη Λετονία. 1 στους 5κατοίκους στην χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ-15).
Η σύγκριση του επιπέδου φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ αποκρύπτει τις τεράστιες διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης όταν γίνεται με βάση τις εθνικές γραμμές σχετικής φτώχειας. Υιοθετώντας, π.χ., τη γραμμή φτώχειας της Δανίας καταλήγουμε ότι περισσότερο από το 40% των Ελλήνων είναι φτωχοί!
ΤΕΤΑΡΤΟ: “Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε”Προφανώς όχι.
Η “παραγωγή πλούτου” στη χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά την παραγωγή κέρδους.Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγονται αρκετά προϊόντα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, ενώ θα μπορούσαν) και έτσι να εμφανίζονται ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με τις εισαγωγές.Γιατί όμως δεν παράγονται αυτά τα προϊόντα;”, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετα. Γιατί, για παράδειγμα, “ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε κρέας, εντούτοις ξοδεύουμε, σαν χώρα, δισεκατομμύρια ετησίως για εισαγωγές;”Η απάντηση είναι πάλι απλή: Γιατί η εισαγωγή κρέατος αποφέρει περισσότερα κέρδη!
Όπως και η εισαγωγή παπουτσιών, ρούχων κλπ. Και από την στιγμή που ο εισαγωγέας κρέατος, μπορεί να κερδίσει περισσότερα με αυτόν τον τρόπο, γιατί να μπει στην διαδικασία να παράγει; και τέλος
ΠΕΜΠΤΟ: “Μαζί τα φάγαμε”Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεταιπάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, με τη φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.Π.χ. οι Έλληνες εφοπλιστές, απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές, με τελικό αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως μόλις 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολά
τους. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !) Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!
Αυτή είναι η αλήθεια για την “φτωχή Ελλάδα” για την “Ελλάδα που δεν παράγει”, για το ότι “είμαστε φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους” για το “καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε” και για το “μαζί τα φάγαμε”!Τώρα που την ξέρεις, σταμάτα να τους πιστεύεις!
Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!
για να MHN κοιμόμαστε ήσυχοι!
ΠΡΩΤΟ : “Η πτωχή, πλην τίμια Ελλάς”Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα!
Από τις αρχές της δεκαετίας του 60, μέχρι και τις αρχές
της κρίσης, ο πλούτος της χώρας συνεχώς μεγάλωνε,
με αποτέλεσμα, με βάση την κατάταξη της Παγκόσμιας
Τράπεζας, η Ελλάδα να παράγει ετησίως ένα εγχώριο
προϊόν (ΑΕΠ) που την κάνει να κατέχει την
αξιοζήλευτη 27η θέση, σε ένα κατάλογο 180 χωρών!
ΔΕΥΤΕΡΟ: “Η Ελλάδα δεν παράγει”
Κατασκευαστικές εταιρείες: Ένας ισχυρός και σύγχρονος κλάδος, που δραστηριοποιείται με επιτυχία και στο εξωτερικό.
Ελληνικές κατασκευαστικές κατασκευάζουν από διυλιστήρια στη Σ. Αραβία, αυτοκινητόδρομους στηνΠολωνία, οικιστικά συγκροτήματα στη Ρωσία, κάθε λογής δημόσια και ιδιωτικά έργα σε όλη την έκταση των Βαλκανίων.Ελληνικές πολυεθνικές: Ναι, από την Ελλάδα ενεργούν ή είναι εγκατεστημένες 216 ελληνικές πολυεθνικές!
Ενα πρώτο κατάλογο δίνει η "Ναυτεμπορική"(http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1734560).
Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται τραπεζικές και ναυτιλιακές εταιρείες.Υπεράκτιες (off shore) εταιρείες: Ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου. Δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του
καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας "βρόμικο" χρήμα από τομείς μαφιόζικης καπιταλιστικής δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.) ΤΡΙΤΟ: “Η Ελλάδα μια φτωχή χώρα με πλούσιους
κατοίκους”
Στην Ελλάδα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σε πρόσφατη έρευνα του ο καθηγητής του ΤΕΙ Αθήνας Χ. Φράγκος, αποδεικνύει, ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια “η απόσταση μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνεται, καθώς οι πρώτοι είτε διατηρούν είτε αυξάνουν τα εισοδήματά τους, εν αντιθέσει με τους δεύτερους των οποίων τα εισοδήματα βαίνουν συνεχώς μειούμενα”.(http://www.infospoudes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=196:panepistimiaki-erevna-gia-tin-anisokatanomieisodimatos- stin-ellada-pos-gineme-koinonia-ton-2 akron & catid = 24615 : ekpaidefsi &Itemid=1031 ).
Το 20% του πλουσιότερου πληθυσμού της χώρας, από το 43,5% (5,32 δισ. δρχ.) του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το 1960, έχει φτάσει να κατέχει το 48,77% του
εισοδήματος το 2009 ή 43,38 δισ. ευρώ.” Έτσι, το 2006 η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ-27 μετά τη Λετονία. 1 στους 5κατοίκους στην χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ-15).
Η σύγκριση του επιπέδου φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ αποκρύπτει τις τεράστιες διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης όταν γίνεται με βάση τις εθνικές γραμμές σχετικής φτώχειας. Υιοθετώντας, π.χ., τη γραμμή φτώχειας της Δανίας καταλήγουμε ότι περισσότερο από το 40% των Ελλήνων είναι φτωχοί!
ΤΕΤΑΡΤΟ: “Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε”Προφανώς όχι.
Η “παραγωγή πλούτου” στη χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά την παραγωγή κέρδους.Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγονται αρκετά προϊόντα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, ενώ θα μπορούσαν) και έτσι να εμφανίζονται ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με τις εισαγωγές.Γιατί όμως δεν παράγονται αυτά τα προϊόντα;”, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετα. Γιατί, για παράδειγμα, “ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε κρέας, εντούτοις ξοδεύουμε, σαν χώρα, δισεκατομμύρια ετησίως για εισαγωγές;”Η απάντηση είναι πάλι απλή: Γιατί η εισαγωγή κρέατος αποφέρει περισσότερα κέρδη!
Όπως και η εισαγωγή παπουτσιών, ρούχων κλπ. Και από την στιγμή που ο εισαγωγέας κρέατος, μπορεί να κερδίσει περισσότερα με αυτόν τον τρόπο, γιατί να μπει στην διαδικασία να παράγει; και τέλος
ΠΕΜΠΤΟ: “Μαζί τα φάγαμε”Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεταιπάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, με τη φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.Π.χ. οι Έλληνες εφοπλιστές, απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές, με τελικό αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως μόλις 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολά
τους. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !) Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!
Αυτή είναι η αλήθεια για την “φτωχή Ελλάδα” για την “Ελλάδα που δεν παράγει”, για το ότι “είμαστε φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους” για το “καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε” και για το “μαζί τα φάγαμε”!Τώρα που την ξέρεις, σταμάτα να τους πιστεύεις!
Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ
.EYTYXIA ΜΑΣ
Πάνω σ’ ένα κάτασπρο μαντρότοιχο κάποιος έγραψε με μαύρη μπογιά και με μεγάλα γράμματα: Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΜΑΣ .
Με μια πρώτη ματιά φαίνεται οξύμωρο το σχήμα-νοημα της φράσης.
Με μια δεύτερη, μοιάζει με εξυπνάδα που κάποιος αντιδραστικός θέλησε να απαθανατίσει στον «άτυχο» τοίχο.
Ποιός αλήθεια μπορεί να γνωρίζει ή να μαντέψει τι σκέπτονταν εκείνη την ώρα που το έγραφε;
Όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς θα διαπιστώσει ότι στην ουσία της η φράση εμπεριέχει μια αλήθεια που μεταφράζεται πως η ευτυχία του ενός πολλές φορές γίνεται δυστυχία για κάποιον άλλο ή και άλλους.
Η ευτυχία που ποθούν και δεν την βρίσκουν ,η ευτυχία που κυνηγούν και ποτέ δεν γίνεται κτήμα τους ,η ευτυχία που βλέπουν στο σπίτι του γείτονα με τα δικά τους μάτια και που το δικό τους δεν εννοεί να επισκεφθεί. Η ευτυχία που ονειρεύθηκαν, που πόθησαν, που αγωνίσθηκαν, που θυσιάστηκαν γι’ αυτή και που ούτε στο όνειρο τους δεν καταδέχθηκε να εμφανισθεί.
Ευτυχία όμως είναι να είσαι προσηλωμένος σε μια μορφή που είναι δίπλα σου, που σε εμπνέει, που αναπνέει τον ίδιο αέρα με σένα, που φωτίζεσαι από το φωτεινό της χαμόγελο, τη λυτρωτική της ματιά, τη ζωογόνο πνοή, την ασύνορη αγάπη της!...
.
Πάνω σ’ ένα κάτασπρο μαντρότοιχο κάποιος έγραψε με μαύρη μπογιά και με μεγάλα γράμματα: Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΜΑΣ .
Με μια πρώτη ματιά φαίνεται οξύμωρο το σχήμα-νοημα της φράσης.
Με μια δεύτερη, μοιάζει με εξυπνάδα που κάποιος αντιδραστικός θέλησε να απαθανατίσει στον «άτυχο» τοίχο.
Ποιός αλήθεια μπορεί να γνωρίζει ή να μαντέψει τι σκέπτονταν εκείνη την ώρα που το έγραφε;
Όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς θα διαπιστώσει ότι στην ουσία της η φράση εμπεριέχει μια αλήθεια που μεταφράζεται πως η ευτυχία του ενός πολλές φορές γίνεται δυστυχία για κάποιον άλλο ή και άλλους.
Η ευτυχία που ποθούν και δεν την βρίσκουν ,η ευτυχία που κυνηγούν και ποτέ δεν γίνεται κτήμα τους ,η ευτυχία που βλέπουν στο σπίτι του γείτονα με τα δικά τους μάτια και που το δικό τους δεν εννοεί να επισκεφθεί. Η ευτυχία που ονειρεύθηκαν, που πόθησαν, που αγωνίσθηκαν, που θυσιάστηκαν γι’ αυτή και που ούτε στο όνειρο τους δεν καταδέχθηκε να εμφανισθεί.
Ευτυχία όμως είναι να είσαι προσηλωμένος σε μια μορφή που είναι δίπλα σου, που σε εμπνέει, που αναπνέει τον ίδιο αέρα με σένα, που φωτίζεσαι από το φωτεινό της χαμόγελο, τη λυτρωτική της ματιά, τη ζωογόνο πνοή, την ασύνορη αγάπη της!...
.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ «ΒΟΗΘΕΙΑ»
Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ «ΒΟΗΘΕΙΑ»
Το παρακάτω θυμίζει τη δύσκολη κατάσταση της Ελλάδας και την Ευρωπαϊκή "βοήθεια":
Μερικές φορές, προσπαθούμε σκληρά
να φτάσουμε στο "πράσινο γρασίδι"
και καταλήγουμε σε μπελά!
Και όταν βρεθείς σε μπελά
και κολλήσεις σε μια κατάσταση
από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις,
υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει πάντα να θυμάσαι:
Όποιος εμφανιστεί......
δεν είναι σίγουρο ότι ήρθε να βοηθήσει!
Το παρακάτω θυμίζει τη δύσκολη κατάσταση της Ελλάδας και την Ευρωπαϊκή "βοήθεια":
Μερικές φορές, προσπαθούμε σκληρά
να φτάσουμε στο "πράσινο γρασίδι"
και καταλήγουμε σε μπελά!
Και όταν βρεθείς σε μπελά
και κολλήσεις σε μια κατάσταση
από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις,
υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει πάντα να θυμάσαι:
Όποιος εμφανιστεί......
δεν είναι σίγουρο ότι ήρθε να βοηθήσει!
OTAN ΜΠΟΡΕΙΣ...
OTAN ΜΠΟΡΕΙΣ
΄Όταν μπορείς
μέσα απ’ το σήμερα
να ομορφαίνεις το αύριο
μια καλημέρα,
ένα γεια σου, ένα φιλί
στις αποσκευές σου
θάναι το Μάνα της ερήμου
για τη διάρκεια.
Όταν μπορείς
Μέσα απ’ το χτές
να ομορφαίνεις το σήμερα
ένα τηλεφώνημα
ένα πρωινό χαμόγελο
στο συρτάρι σου
θάναι η δύναμη της μέρας
για τη δημιουργία..
Όταν μπορείς
σαν ατενίζεις το αύριο
να ομορφαίνεις το σήμερα
ένα ζεστό χέρι
στην παλάμη σου
θάναι η φλόγα
για τις προσδοκίες.
΄Όταν μπορείς
το χτές και το αύριο
να τα κάνεις σήμερα
να ομορφαίνεις τα πάντα
το ρολόγι του Κόσμου
θα σταθεί στις δώδεκα..
Από τη συλλογή:
«ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ»
Εκδόσεις ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ Αθήνα 1981
΄Όταν μπορείς
μέσα απ’ το σήμερα
να ομορφαίνεις το αύριο
μια καλημέρα,
ένα γεια σου, ένα φιλί
στις αποσκευές σου
θάναι το Μάνα της ερήμου
για τη διάρκεια.
Όταν μπορείς
Μέσα απ’ το χτές
να ομορφαίνεις το σήμερα
ένα τηλεφώνημα
ένα πρωινό χαμόγελο
στο συρτάρι σου
θάναι η δύναμη της μέρας
για τη δημιουργία..
Όταν μπορείς
σαν ατενίζεις το αύριο
να ομορφαίνεις το σήμερα
ένα ζεστό χέρι
στην παλάμη σου
θάναι η φλόγα
για τις προσδοκίες.
΄Όταν μπορείς
το χτές και το αύριο
να τα κάνεις σήμερα
να ομορφαίνεις τα πάντα
το ρολόγι του Κόσμου
θα σταθεί στις δώδεκα..
Από τη συλλογή:
«ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ»
Εκδόσεις ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ Αθήνα 1981
ΕΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1.Οι Ιρλανδοί προβάλουν
τρία επιχειρήματα με τα οποία υποστηρίζουν ότι ο Χριστός ήταν Ιρλανδός:
α. Δεν παντρεύτηκε ποτέ-
β. Δεν είχε ποτέ σταθερή δουλειά και
γ. Η τελευταία του επιθυμία ήταν ένα ποτό.
2.Οι Πορτορικανοί προβάλλουν κι εκείνοι άλλα τρία επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι ο Χριστός ήταν Πορτορικανός:
α. Το μικρό του όνομα ήταν Jesus
β. Είχε πάντα μπλεξίματα με τον νόμο και
γ. Η μάνα του δεν ήξερε ποιος ήταν ο πατέρας του.
3.Οι Ιταλοί προβάλλουν εξίσου τρία επιχειρήματα ότι ο Χριστός ήταν Ιταλός:
α. Μιλούσε κάνοντας χειρονομίες
β. Κάθε γεύμα του συνοδευόταν από κρασί και
γ. Δούλευε ως ξυλουργός .
4.Οι μαύροι προβάλλουν επίσης τρία επιχειρήματα ότι ο Χριστός ήταν Μαύρος:
α. Αποκαλούσε όλον τον κόσμο "αδέλφια" του
β. Δεν είχε σταθερή διεύθυνση και
γ. Κανένας δεν τον προσλάμβανε.
5.Οι Καλιφρόνιοι έχουν κι εκείνοι τρία επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν από την Καλιφόρνια
α. Δεν κουρευόταν
β. Τριγυρνούσε ξυπόλυτος.
Γ. Εφεύρε μια νέα θρησκεία
και τέλος
6. Οι Έλληνες ισχυρίζονται κι αυτοί ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας και επικαλούνται τρείς αποδείξεις :
α. Δούλευε στο μαγαζί του πατέρα του
β. Έμενε σπίτι του μέχρι τα 33 του και
γ. Ήταν πεπεισμένος ότι η μητέρα του ήταν παρθένα,
ενώ η μητέρα του ήταν σίγουρη ότι ο γιος της ήταν Θεός!!!
τρία επιχειρήματα με τα οποία υποστηρίζουν ότι ο Χριστός ήταν Ιρλανδός:
α. Δεν παντρεύτηκε ποτέ-
β. Δεν είχε ποτέ σταθερή δουλειά και
γ. Η τελευταία του επιθυμία ήταν ένα ποτό.
2.Οι Πορτορικανοί προβάλλουν κι εκείνοι άλλα τρία επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι ο Χριστός ήταν Πορτορικανός:
α. Το μικρό του όνομα ήταν Jesus
β. Είχε πάντα μπλεξίματα με τον νόμο και
γ. Η μάνα του δεν ήξερε ποιος ήταν ο πατέρας του.
3.Οι Ιταλοί προβάλλουν εξίσου τρία επιχειρήματα ότι ο Χριστός ήταν Ιταλός:
α. Μιλούσε κάνοντας χειρονομίες
β. Κάθε γεύμα του συνοδευόταν από κρασί και
γ. Δούλευε ως ξυλουργός .
4.Οι μαύροι προβάλλουν επίσης τρία επιχειρήματα ότι ο Χριστός ήταν Μαύρος:
α. Αποκαλούσε όλον τον κόσμο "αδέλφια" του
β. Δεν είχε σταθερή διεύθυνση και
γ. Κανένας δεν τον προσλάμβανε.
5.Οι Καλιφρόνιοι έχουν κι εκείνοι τρία επιχειρήματα για το ότι ο Χριστός ήταν από την Καλιφόρνια
α. Δεν κουρευόταν
β. Τριγυρνούσε ξυπόλυτος.
Γ. Εφεύρε μια νέα θρησκεία
και τέλος
6. Οι Έλληνες ισχυρίζονται κι αυτοί ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας και επικαλούνται τρείς αποδείξεις :
α. Δούλευε στο μαγαζί του πατέρα του
β. Έμενε σπίτι του μέχρι τα 33 του και
γ. Ήταν πεπεισμένος ότι η μητέρα του ήταν παρθένα,
ενώ η μητέρα του ήταν σίγουρη ότι ο γιος της ήταν Θεός!!!
ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΣΟΦΩΝ ΡΗΣΕΩΝ
1.Αν δείξεις υπομονή σε μια στιγμή θυμού,
Θα γλυτώσεις εκατό μέρες θλίψης.
2.Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια
Δεν τους βλέπεις τακτικά
Αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί.
3.Το μυαλό μοιάζει με το αλεξίπτωτο
Εκπληρώνει το σκοπό του μόνο αν είναι ανοικτό!...
4.Δυναμώνεις κάποιον όταν τον βοηθάς λίγο.
Τον αποδυναμώνεις όταν τον βοηθάς πολύ.
5.Εκείνος που γνωρίζει τους άλλους είναι νοήμων
Εκείνος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι Σοφός.
6.Είναι τιμιότερο να διακινδυνέψω να σώσω έναν ένοχο
Παρά να καταδικάσω έναν αθώο.
7.Ο έγγαμος ζει σα σκύλος και πεθαίνει σαν άνθρωπος
Ο εργένης ζει σαν άνθρωπος και πεθαίνει σα σκύλος.
8.Να επιλέγεις την αγάπη σου και μετά αγάπα την επιλογή σου.
9.Αγάπησε πρώτα με το νου και μετά με την καρδιά σου, το αντίθετο δεν φέρνει ευτυχία.
10.Προτιμώ τον Παράδεισο για το κλίμα του
και την Κόλαση για την καλή παρέα….
Για την αντιγραφή
Λ. Γ. Μαργαρίτης
Θα γλυτώσεις εκατό μέρες θλίψης.
2.Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια
Δεν τους βλέπεις τακτικά
Αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί.
3.Το μυαλό μοιάζει με το αλεξίπτωτο
Εκπληρώνει το σκοπό του μόνο αν είναι ανοικτό!...
4.Δυναμώνεις κάποιον όταν τον βοηθάς λίγο.
Τον αποδυναμώνεις όταν τον βοηθάς πολύ.
5.Εκείνος που γνωρίζει τους άλλους είναι νοήμων
Εκείνος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι Σοφός.
6.Είναι τιμιότερο να διακινδυνέψω να σώσω έναν ένοχο
Παρά να καταδικάσω έναν αθώο.
7.Ο έγγαμος ζει σα σκύλος και πεθαίνει σαν άνθρωπος
Ο εργένης ζει σαν άνθρωπος και πεθαίνει σα σκύλος.
8.Να επιλέγεις την αγάπη σου και μετά αγάπα την επιλογή σου.
9.Αγάπησε πρώτα με το νου και μετά με την καρδιά σου, το αντίθετο δεν φέρνει ευτυχία.
10.Προτιμώ τον Παράδεισο για το κλίμα του
και την Κόλαση για την καλή παρέα….
Για την αντιγραφή
Λ. Γ. Μαργαρίτης
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΒΡΑΔΙΑΣΕ…
Τώρα όμως βράδιασε.
Ας κλείσουμε την πόρτα
κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες
γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών.
Τι κάναμε στη ζωή μας;
Ποιοί είμαστε; Γιατί εσύ κι’ όχι εγώ;
Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας
κι ο ταχυδρόμος έχει αιώνες να φανεί.
Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα που τα πήρε ο άνεμος
του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου την έχασα για πράγματα ασήμαντα:
μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα χτές ή ένα αύριο όμως οι νύχτες μου
έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας γιατί θυμάμαι.
Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση,
πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση κι η μουσική σκέφτομαι
είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.
΄Ωσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το παρελθόν
(πότε ζήσαμε) και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω
γιατί σε λίγο θα φύγουμε και κανείς δεν θα μας θυμηθεί.
Τάσος Λειβαδίτης
Ας κλείσουμε την πόρτα
κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες
γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών.
Τι κάναμε στη ζωή μας;
Ποιοί είμαστε; Γιατί εσύ κι’ όχι εγώ;
Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας
κι ο ταχυδρόμος έχει αιώνες να φανεί.
Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα που τα πήρε ο άνεμος
του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου την έχασα για πράγματα ασήμαντα:
μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα χτές ή ένα αύριο όμως οι νύχτες μου
έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας γιατί θυμάμαι.
Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση,
πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση κι η μουσική σκέφτομαι
είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.
΄Ωσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το παρελθόν
(πότε ζήσαμε) και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω
γιατί σε λίγο θα φύγουμε και κανείς δεν θα μας θυμηθεί.
Τάσος Λειβαδίτης
AN ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΤΙ !...
Αν αγαπάς κάτι.... άστο ελεύθερο.
Αν επιστρέψει, θα είναι δικό σου για πάντα....
Αν δεν επιστρέψει, δεν ήταν ποτέ δικό σου....
Αλλά....
Αν κάθεται στο σαλόνι σου,
χρησιμοποιεί το τηλεκοντρόλ σου,
ανακατώνει τα πράγματά σου,
τρώει το φαγητό σου,
μιλάει στο τηλέφωνό σου,
δανείζεται το αυτοκίνητό σου,
παίρνει τα λεφτά σου
και δε φαίνεται να συνειδητοποιεί
πως το έχεις αφήσει ελεύθερο,
τότε... προφανώς
είτε το έχεις παντρευτεί
είτε το έχεις γεννήσει!
Αν επιστρέψει, θα είναι δικό σου για πάντα....
Αν δεν επιστρέψει, δεν ήταν ποτέ δικό σου....
Αλλά....
Αν κάθεται στο σαλόνι σου,
χρησιμοποιεί το τηλεκοντρόλ σου,
ανακατώνει τα πράγματά σου,
τρώει το φαγητό σου,
μιλάει στο τηλέφωνό σου,
δανείζεται το αυτοκίνητό σου,
παίρνει τα λεφτά σου
και δε φαίνεται να συνειδητοποιεί
πως το έχεις αφήσει ελεύθερο,
τότε... προφανώς
είτε το έχεις παντρευτεί
είτε το έχεις γεννήσει!
ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΚΟΥΚΙΔΗ;
Ήταν σαν σήμερα πριν από εβδομήντα χρόνια, όταν η Βέρμαχτ έμπαινε στην Αθήνα. Ήταν Κυριακή του Θωμά, η μέρα που ενέπνευσε και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», το μέγα τραγούδι του Τσιτσάνη. Κυρίως όμως, ήταν η μέρα που ο εύζωνας φρουρός της Ακρόπολης, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, δεν άντεξε την ντροπή της παράδοσης του Ιερού Βράχου στο Γερμανό αξιωματικό και, αντί να υποστείλει την ελληνική σημαία για να την παραδώσει όπως τον είχε διατάξει ο διοικητής της γερμανικής φρουράς.... την υποστέλλει τραγουδώντας μόνος μπροστά τους Γερμανούς τον εθνικό ύμνο, τυλίγει με αυτή το σώμα του και αυτοκτονεί πέφτοντας στο κενό.
Σήμερα, ποιος θυμάται τον Κουκίδη; Κανείς φυσικά. Και γιατί να τον θυμόμαστε; Επειδή πήγε και αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Ακρόπολη στο βάρβαρο κατακτητή; Αστεία πράγματα.
Ήταν ήρωας της παγκόσμιας επανάστασης; Δεν ήταν. Ή μήπως ήταν πολιτικός που πάλευε για τα δίκαια του λαού και φιλούσε κι αγκάλιαζε όποιον έβρισκε μπροστά του τάζοντας ψέματα; Ούτε αυτό ήταν. Μήπως έβαλε χέρι σε κανένα δημόσιο ταμείο να γίνει «μάγκας»; Όχι. Φυσικά, δεν ήταν και περσόνα της τηλεόρασης. Δεν χόρευε, δεν μαγείρευε, δεν έκανε την καρικατούρα, τη γλάστρα ή τον κλόουν στο γυαλί, ούτε ρητόρευε από αυτό - δεν υπήρχε γυαλί άλλωστε. Μήπως ήταν κρατικοδίαιτος κομματικός συνδικαλιστής να. προασπίζεται τη δημόσια περιουσία με το πάθος που θα προασπιζόταν τη δική του ιδιωτική, προφανώς επειδή τις έχει μπερδέψει; Μπα, ούτε αυτό.
Ε, τέλος πάντων, τι ήταν αυτός ο Κουκίδης; Αφού δεν ήταν τίποτα απ' όλα αυτά, που συγκροτούν το σκληρό πυρήνα του αξιακού συστήματός μας, ήταν ένα τίποτα. Πολύ καλά έκανε και πήγε και έπεσε από την Ακρόπολη, δικιά του δουλειά. Και πολύ καλά κάνουμε λοιπόν και εμείς και δεν θυμόμαστε. Τι να θυμηθούμε δηλαδή από έναν τέτοιο ήρωα; Τολμάμε να τον θυμηθούμε; Πρέπει να τον θάψουμε βαθειά στη λήθη. Όταν θα θυμόμαστε τι ήταν αυτός, θα θυμόμαστε αναγκαστικά τι είμαστε κι εμείς. Άσε λοιπόν καλύτερα.
Απλώς, δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι μπορεί να φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ακριβώς επειδή μέσα μας δεν κατοικεί ο Κουκίδης, αλλά όλοι αυτοί οι γελοίοι τύποι, που, σα να μη μας έφταναν οι δικοί μας, έχουμε τώρα πάρει κι «τηλενισχύσεις» από τη φίλη και σύμμαχο Τουρκία. Αλλά αυτό είμαστε πια: αυτό που βλέπουμε καρφωμένοι μαζικά σαν ανώμαλοι μπροστά σ' ένα άθλιο γυαλί. Κι έτσι, δυστυχώς, δεν βγαίνουν πέρα οι μεγάλες ώρες όπως αυτές που τώρα περνάμε.
Και για την αντιγραφή Λ. Γ. Μαργαρίτης
Σήμερα, ποιος θυμάται τον Κουκίδη; Κανείς φυσικά. Και γιατί να τον θυμόμαστε; Επειδή πήγε και αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Ακρόπολη στο βάρβαρο κατακτητή; Αστεία πράγματα.
Ήταν ήρωας της παγκόσμιας επανάστασης; Δεν ήταν. Ή μήπως ήταν πολιτικός που πάλευε για τα δίκαια του λαού και φιλούσε κι αγκάλιαζε όποιον έβρισκε μπροστά του τάζοντας ψέματα; Ούτε αυτό ήταν. Μήπως έβαλε χέρι σε κανένα δημόσιο ταμείο να γίνει «μάγκας»; Όχι. Φυσικά, δεν ήταν και περσόνα της τηλεόρασης. Δεν χόρευε, δεν μαγείρευε, δεν έκανε την καρικατούρα, τη γλάστρα ή τον κλόουν στο γυαλί, ούτε ρητόρευε από αυτό - δεν υπήρχε γυαλί άλλωστε. Μήπως ήταν κρατικοδίαιτος κομματικός συνδικαλιστής να. προασπίζεται τη δημόσια περιουσία με το πάθος που θα προασπιζόταν τη δική του ιδιωτική, προφανώς επειδή τις έχει μπερδέψει; Μπα, ούτε αυτό.
Ε, τέλος πάντων, τι ήταν αυτός ο Κουκίδης; Αφού δεν ήταν τίποτα απ' όλα αυτά, που συγκροτούν το σκληρό πυρήνα του αξιακού συστήματός μας, ήταν ένα τίποτα. Πολύ καλά έκανε και πήγε και έπεσε από την Ακρόπολη, δικιά του δουλειά. Και πολύ καλά κάνουμε λοιπόν και εμείς και δεν θυμόμαστε. Τι να θυμηθούμε δηλαδή από έναν τέτοιο ήρωα; Τολμάμε να τον θυμηθούμε; Πρέπει να τον θάψουμε βαθειά στη λήθη. Όταν θα θυμόμαστε τι ήταν αυτός, θα θυμόμαστε αναγκαστικά τι είμαστε κι εμείς. Άσε λοιπόν καλύτερα.
Απλώς, δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι μπορεί να φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ακριβώς επειδή μέσα μας δεν κατοικεί ο Κουκίδης, αλλά όλοι αυτοί οι γελοίοι τύποι, που, σα να μη μας έφταναν οι δικοί μας, έχουμε τώρα πάρει κι «τηλενισχύσεις» από τη φίλη και σύμμαχο Τουρκία. Αλλά αυτό είμαστε πια: αυτό που βλέπουμε καρφωμένοι μαζικά σαν ανώμαλοι μπροστά σ' ένα άθλιο γυαλί. Κι έτσι, δυστυχώς, δεν βγαίνουν πέρα οι μεγάλες ώρες όπως αυτές που τώρα περνάμε.
Και για την αντιγραφή Λ. Γ. Μαργαρίτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)