ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ  ΤΗΣ  ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ

ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΣΕΓΔΙΤΣΑ

Σημείωμα Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου  Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

Την 26^η του περασμένου Αυγούστου έφυγε για το αιώνιο χωρίς γυρισμό  ταξίδι μετά από μακροχρόνια μάχη με το θάνατο η αγαπημένη μας καθηγήτρια-Φιλόλογος Ευσταθία Σεγδίτσα.

Μας παρέλαβε νεαρά παιδιά στα θρανία της τρίτης τάξης του εξαταξίου Γυμνασίου Γαστούνης τη σχολική χρονιά 1955-1956 και πρωτοδιόριστη καθηγήτρια μας δίδαξε αρχικά το μάθημα των λατινικών και στη συνέχεια σ’ όλες τις τάξεις Αρχαία και Νέα Ελληνικά.

 Υπήρξε μια άριστη φωτισμένη φιλόλογος που και  με το βλέμμα της μόνο μας ενέπνεε το σεβασμό παρά το νεαρό της ηλικίας της.

 Στις τάξεις που δίδασκε επικρατούσε πάντα απόλυτη τάξη. Είχε την ικανότητα να επιβάλλεται με την προσωπικότητά της και με τις γνώσεις της.

 Ήταν άριστα καταρτισμένη στο αντικείμενό της  και είχε πλούσια εγκυκλοπαιδική μόρφωση και συνολική παιδεία. Εμείς οι μαθητές της,  παρακολουθούσαμε τη διδασκαλία  της , με έντονο και εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Είχε το χάρισμα να μεταδίδει με απόλυτα εκλαϊκευμένο τρόπο και με σαφήνεια τα όσα ήθελε να μας μεταδώσει και να μας διδάξει και έτσι και όταν ακόμη κάποιος μαθητής η μαθήτρια δεν ήταν φίλος του μαθήματος των  αρχαίων η και των νέων ελληνικών ή της ιστορίας που δίδασκε η Σεγδίτσα  έκανε τους πάντες να αγαπούν και να παρακολουθούν με προσοχή και ενδιαφέρον το  μάθημά της. Είχα κι εγώ την ευτυχία να με διδάξει σχεδόν σε  όλες τις τάξεις του Γυμνασίου Γαστούνης. Πολλοί μαθητές και μαθήτριες  οφείλουν την πρόοδό τους και την επιτυχία των στόχων τους στην  αγαπημένη μας καθηγήτρια. Αν και υποχρεώθηκε σε μεταθέσεις σε  σχολεία άλλων περιοχών δεν ξέχασε τη Γαστούνη και εμάς τους μαθητές της. Πάντα ζητούμε πληροφορίες  και επιθυμούσε να μάθει για τον καθένα και την κάθε μια την πρόοδό  και  την πορεία της επαγγελματικής μας σταδιοδρομίας.

 Κάθε φορά που την καλούσαμε σε συνάξεις συμμαθητών  για επετείους  αποφοιτήσεώς μας  με   πρώτη που πραγματοποιήσαμε στο  Ξενοδοχείο Ξενία   των Λουτρών Κυλλήνης μέχρι την προτελευταία των 45 χρόνων  , ήταν πάντοτε παρούσα πλην της τελευταίας  που απουσίασε λόγω της ασθενείας της. Δεν είχε την ευτυχία να αποκτήσει δικά της παιδιά και χαίρονταν όταν μάθαινε τις δικές μας επιτυχίες. Μαθήτριες της και μαθητές της  πέτυχαν στην οικογενειακή και επαγγελματική ζωή και η χαρά μας  ήταν πάντα και δική της χαρά για τις όποιες επιτυχίες μας στους τομείς της δραστηριότητάς μας. Στις κρίσεις της ήταν πάντα αυστηρή πλην όμως δίκαιη. Μας έμαθε πολλά πράγματα χρήσιμα για την επαγγελματική αλλά και εν γένει συνολική σταδιοδρομία μας, αλλά κυρίως την αγάπη και το ενδιαφέρον για μάθηση. Κι εμείς δεν ξεχάσαμε ποτέ το ενδιαφέρον της και την αγάπη της. Ο Δήμος Γαστούνης θέλοντας να τιμήσει την καθηγήτριά μας Ευσταθία Σεγδίτσα για την εν γένει προσφορά της στα γράμματα και στην εκπαίδευση των παιδιών του Δήμου, την ανακήρυξε επίτιμη δημότισσα.

Αντικειμενικοί λόγοι δεν μας επέτρεψαν να παραστούμε στο ξόδι της και να τις απευθύνουμε το ύστατο αντίο, όμως ένα μεγάλο άνθινο στεφάνι στάλθηκε και κατατέθηκε στη σορό της  από  μια αντιπροσωπευτική τετράδα μαθητριών και μαθητών της σε ένδειξη αγάπης τιμής, σεβασμού και ευγνωμοσύνης. Εξ άλλου  στο σημερινό(29/9/13)  τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο που τελέσθηκε στον Ιερό Ναού της Αγίας Ζώνης της Κυψέλης Αθηνών μια μεγάλη παρέα συμμαθητών μας έδωσε το παρόν,  άναψε από ένα κερί και προσευχήθηκε για την ανάπαυση της ψυχής της αγαπημένης μας καθηγήτριας και ευχήθηκε στους οικείους της  την εξ ύψους παρηγοριά  για την απώλεια της αγαπημένης τους αδελφής και θείας.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γυμνασίου Γαστούνης που είχαν την τύχει να έχουν μια τέτοια αξιόλογη καθηγήτρια νοιώθουν τυχεροί και η παρουσία τους στο μνημόσυνο της  υποδηλώνει την  ευγνωμοσύνη τους και την αγάπη που ένοιωθαν για αυτή.

Το  σημείωμα  αυτό, ας είναι ένα  ελάχιστο δείγμα της αγάπης μας μαζί με  ένα θλιβερό αντίο στην αγαπημένη μας  Ευσταθία Σεγδίτσα.

Αγαπημένη μας καθηγήτρια ευχόμαστε το ταξίδι σου στην αιωνιότητα να είναι ανέφελο χωρίς Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, να σε καλοδεχτεί στη μεγάλη αγκαλιά  μεταξύ των εκλεκτών του, ο μεγάλος Θεός της Αγάπης. Η Αττική γη που σε δέχθηκε ας είναι ελαφριά σαν τα Φθινοπωρινά φύλλα. Σου είμαστε υπόχρεοι, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…