ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

Σε ένα μέρος, κάπου μακριά από παντού, ζούσε μια παράξενη πεταλούδα που άλλαζε μορφές. Τη μέρα ξυπνούσε ως ένα μεγάλο κίτρινο λουλούδι, ανάμεσα από δροσερά χορταράκια πράσινου γρασιδιού. Το απόγευμα γινόταν σταγόνα και ταξίδευε, πότε ως βροχή, πότε με τα νερά της θάλασσας και πότε ως ποτάμι. Το βράδυ γινόταν μια λευκή φωτεινή πεταλούδα που στα φτερά της είχε όλες τις αποχρώσεις των χρωμάτων εναλλάξ. Τη μία φώτιζε ένα κόκκινο περίγραμμα στην άκρη των φτερών της, την άλλη ένα μωβ, την άλλη ένα πράσινο και όλα τα υπόλοιπα χρώματα κατά καιρούς.

Η πεταλούδα αυτή είχε έναν σκοπό, μια αποστολή. Να μοιράζει αναμνήσεις. Οι άνθρωποι βλέπετε τον τελευταίο καιρό δε δούλευαν καθόλου πάνω σε αυτό το θέμα. Δούλευαν σκληρά για να βγάλουν χρήματα να ζήσουν, δούλευαν πολλές ώρες για να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα, δούλευαν μακριά από το σπίτι τους ή μέσα σε αυτό αλλά δε δούλευαν πάνω στις αναμνήσεις τους.

Η πεταλούδα, καθώς είχε ζήσει πολλά χρόνια σε αυτόν και άλλους κόσμους πιο μακρινούς, ήξερε ότι μετά από χρόνια όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα υποφέρουν από έλλειψη αναμνήσεων. Ο στόχος της λοιπόν ήταν να μαζεύει από τα στοιχεία της φύσης, από τη ζωή, όλα τα μυστικά. Ως λουλούδι μάζευε τα μυστικά του αέρα και της γης. Ως σταγόνα μάζευε όλα τα μυστικά του νερού και ως πεταλούδα μάζευε τα μυστικά της φωτιάς πετώντας από πάνω της όπου εκείνη άναβε. Τα μυστικά όπως καταλαβαίνετε ήταν πάρα πολλά, αμέτρητοι δυνατοί συνδυασμοί άρα αμέτρητες δυνατές αναμνήσεις.

Τα βράδια λοιπόν ξεκινούσε από τον τόπο της και πετούσε πάνω από τις ζωές των ανθρώπων. Συνήθως τους έβρισκε ξαπλωμένους στα κρεβάτια τους, λόγω της ώρας. Μερικοί ήταν κουκουλωμένοι αγκαλιά με τους συντρόφους τους. Σε αυτούς χάριζε την ανάμνηση όλων των δυνατών στιγμών τους, να την έχουν σαν όαση στα δύσκολα της ζωής και της σχέσης τους. Μερικοί ήταν με τους συντρόφους τους αλλά κάθε άλλο παρά αγκαλιά κοιμόντουσαν. Σε αυτούς χάριζε την ανάμνηση της ζωής τους πριν τη σχέση τους και την ανάμνηση όσων ερωτεύτηκαν στον άλλον αλλά και του δικού τους εαυτού τότε, όταν όλα ξεκινούσαν και φάνταζαν μαγικά. Σε όσους ήταν μόνοι χάριζε την ανάμνηση της θαλπωρής που κάποια στιγμή ένιωσαν στη ζωή τους και αυτή θα τους έκανε αργά ή γρήγορα να την αναζητήσουν ξανά και μέσα από σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Στους πονεμένους χάριζε την ανάμνηση της πηγαίας δύναμής τους, αυτής που τους κράτησε ζωντανούς μέχρι και τώρα παρά όλα τα δύσκολα της ζωής τους.

Αναμνήσεις συναισθημάτων, στιγμών, ανθρώπων, εικόνων, ονείρων. Η πεταλούδα ένωνε τα μυστικά του κόσμου και τα μεταμόρφωνε σε δώρα. Ο στόχος της ένας: να σώσει το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους από την έλλειψη αναμνήσεων. Και μία ελπίδα: Ο κάθε άνθρωπος να μάθει να αγαπά τις αναμνήσεις του και να χαρίζει το ίδιο δώρο στους αγαπημένους του.

Καλό  Φθινόπωρο, γεμάτο μελλοντικές αναμνήσεις.

_________________________________________________________