ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΟYΛΕΛΕΣ (ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΩΝΤΑΣ)

         ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ     

                                            

                            ΓΙΩΡΓΗΣ  ΣΟYΛΕΛΕΣ (ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΩΝΤΑΣ)

                                    Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη

                                    Επιτ.Δικηγόρου-Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

                      Ο Γιώργης Σουλελές υπήρξε γόνος πολύτεκνης οικογένειας (τρίτος από πέντε αδέλφια)  του Χρήστου και  της Αναστασίας Σουλελέ. Γεννήθηκε το 1904 στο χωριό Γκούρα Φενεού Κορινθίας και έζησε μέχρι το θάνατο του στην Πάτρα.

                     Η οικογένειά του  αγροτοποιμενική ,  το  1920 φεύγει από την περιοχή της Κορινθίας    και εγκαθίσταται στην περιοχή Ζαρουχλεϊκων για καλλίτερες συνθήκες ζωής, ακολουθώντας  τον  μεγαλύτερο γιο της Παναγιώτη  ο οποίος είχε εγκατασταθεί   νωρίτερα.

                    Ο Γιώργης  υπήρξε ένα ανήσυχο μυαλό. Από πολύ μικρός μπήκε στη βιοπάλη. Έφυγε από την Πάτρα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί εργάστηκε σε τσαγκάρικο. ΄Έμαθε την τέχνη του υποδηματοποιού και παράλληλα μπήκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μυήθηκε και ενστερνίσθηκε  τις προοδευτικές σοσιαλιστικές ιδέες και  προσχώρησε στο κομμουνιστικό  κόμμα.

                     Το 1924 υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών με την ειδικότητα του νοσοκόμου. Με παρέμβαση του Διοικητή, αείμνηστου συμπολίτη αρχίατρου Ψάχου μετατίθεται στο στρατιωτικό νοσοκομείο Πατρών. Εντάσσεται στην 5^η Μοίρα νοσοκόμων  από όπου μετά από δεκαοκτάμηνη θητεία  απολύεται  τον Οκτώβριο του 1926.

                 Εν τω μεταξύ  το έτος 1934 συνδέεται και παντρεύεται την κόρη του Βασίλη και της Αθανασίας Αναγνωστοπούλου  Αναστασία,  οικογένειας προσφύγων από τη Σμύρνη.

                 Από το γάμο του, αποκτά  ένα και μοναδικό παιδί τη Νικολίτσα,  που ζει μέχρι  σήμερα στά  Προσφυγικά

.                Ο Γιώργης Σουλελές από τα χρόνια της μαθητείας  του είχε αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα στην  πόλη των Πατρών κατά την περίοδο  1930-1936

               Την περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά  ενταγμένος  στην αριστερά ,υπέστη διώξεις, φυλακίσεις  και εξορίες

            Είχε συλληφθεί κατ’ επανάληψη από τις αρχές ασφαλείας και είχε υποστεί φρικτά βασανιστήρια  στην Ασφάλεια της Γεροκωστοπούλου.

              Αρνήθηκε παρά τα βασανιστήρια να υπογράψει δήλωση μετανοίας  και αποκήρυξης της ιδεολογίας του, με αποτέλεσμα το καθεστώς Μεταξά να  τον εξορίσει στη Φολέγανδρο και να τον φυλακίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα  την Ακροναυπλία.

             Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής αποφυλακίζεται και  συνεχίζει  τη μαχητική και αντιστασιακή του δράση, εναντίον των Γερμανών .

            Το Μάη του 1943 συμμετέχει στην πρώτη αντιστασιακή αντάρτικη ομάδα  που συγκροτήθηκε στην περιοχή της Αχαΐας από το Γέρο Ανδρίτση (Συνταγματάρχη Βλάση Ανδρικόπουλου) το Νικήτα  (Νίκο Πολυκράτη) το Μαυροδήμο (Δήμο Μπαρή) το Μήτρο (Νιόνιο Βανδώρο)  κ.α. και γίνεται γνωστός για τη δράση του με το αντιστασιακό  όνομα Καπετάν Νώντας.

           Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής  συμμετέχει σε πολλές μάχες  κατά των κατακτητών. Εργάζεται ως πολιτικό μέλος  του 12^ου Συντάγματος ,συνεργάτης του Βλάση Ανδρικόπουλου. Συντάσσει και υπογράφει πολλές διαταγές και άλλα έγγραφα πολλά από τα οποία διασώθηκαν μέχρι σήμερα. Αργότερα ανέλαβε και  την ηγεσία του 12ου Συντάγματος.

        Όμως η δράση του σταματά  βίαια  στις 27 Ιουλίου 1944  ημερομηνία που σκοτώνεται  από τους Γερμανούς σε ενέδρα στη θέση Πετρούχη  του Άνω Διακοφτού Αιγιαλείας. Είχε όμως   προηγουμένως καταφέρει με αυταπάρνηση και αυτοθυσία να διασώσει τα απόρρητα αρχεία  του Συντάγματός του.

         Ο θάνατος του έγινε γνωστός  αμέσως σ’ ολόκληρη την   Αχαΐα και  βύθισε στο πένθος της αντιστασιακές οργανώσεις που έχασαν ένα άξιο μαχητή. Χαλύβδωσε την αποφασιστικότητα των  συντρόφων του και ενδυνάμωσε τον αγώνα τους για  εκδίκηση και λευτεριά.

            Όλοι όσοι γνώριζαν  τον Καπετάν Νώντα διέκριναν στο πρόσωπό του τον ανιδιοτελή αγωνιστή, τον ανθρωπιστή, τον αγνό πατριώτη  και συνεπή ιδεολόγο κομμουνιστή, τον οργανωτικό και επιτελικό  στρατιωτικό , τον αποτελεσματικό στις επιχειρήσεις.

             Ο Γιώργης Σουλελές μιλούσε  για τον αγώνα και τη λευτεριά και πάντα ενθουσίαζε τους ακροατές του. Είναι  χαρακτηριστικό  το κείμενο του Ιστορικού  της Αντίστασης Ηλία Παπαστεργιόπουλου που περιλαμβάνεται  στο Βιβλίο του «Ο ΜΩΡΙΑΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ».

             Στη σελίδα 165 του βιβλίου ο Παπαστεργιόπουλος μεταξύ άλλων σημειώνει   και τα εξής:

          «Στο Καλούσι που περνάνε-ήταν Κυριακή- μιλάει ο «Γέρος» στους αγρότες και σκορπάει ρίγη από συγκίνηση. Μιλάει κι ο Νώντας και τους ενθουσιάζει. Στρατός και λαός, αγκαλιασμένοι, με δάκρυα στα μάτια, τραγουδούν τον Εθνικό μας ύμνο. Το 21 ξαναζεί…»

        Ο Γιώργης Σουλελές θυσίασε τα πάντα για την ελευθερία της Πατρίδας. Μετά τη θυσία , του απονεμήθηκε ο βαθμός του Ταγματάρχη του Ε.Λ.Α.Σ.

        Σε  μας τους νεώτερους απομένει   μια  υποχρέωση. Να τιμήσουμε τη μνήμη του, όπως αξίζει σε εκείνους που θυσιάστηκαν στο βωμό του καθήκοντος.

        Ελάχιστο δείγμα τιμής , θα είναι να δοθεί  το όνομά του σε ένα δρόμο της περιοχής Ζαρουχλεϊκων όπου και η κατοικία του. Η πόλη οφείλει να τιμήσει  ένα ακόμη παλικάρι της Αντίστασης κι αυτό  θα πρέπει να τύχει της αποδοχής  του  νέου Δημάρχου  και της Επιτροπής Ονοματοθεσίας  του Δήμου .

       Η απόδοση τιμής και μάλιστα μεταθανάτια  στους ανθρώπους που θυσίασαν τη ζωή τους για τη Λευτεριά, είναι καθήκον όλων μας και κυρίως της Δημοτικής Αρχής  στην οποία έζησαν και αγωνίστηκαν μέχρι την ύστατη  πνοή  τους.