ΟΧΙ ΝΕΟ ΔΙΧΑΣΜΟ

ΟΧΙ   ΝΕΟ  ΔΙΧΑΣΜΟ         Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη                     Επίτ. Δικηγόρου                                   Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών                    Ο πιο εξοντωτικός πόλεμος   είναι ο εμφύλιος. Η εμφύλια αναμέτρηση είναι η πιο τραγική εκδοχή του πολέμου.             Από  των αρχαιοτάτων χρόνων,   κατατρώγει  τη φυλή μας  το σαράκι της διχόνοιας. Kάτι σχετικό   αποτυπώνει  στους  στίχους του ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο ποίημα  του: «Ύμνος στην Ελευθερία».      Δεν είναι  τυχαίο πως  η Ιλιάδα, το πρώτο Ελληνικό Έπος κυριαρχείται από την Θεά Έριδα.     Φυσικά, η Έρις δεν είναι μια απλή φιλονικία, αντιγνωμία  ή αντιπαλότητα. Είναι η πιο άσχημη κόρη της Νύχτας, που έχει παιδιά της τον Πόνο, το Λιμό, τη Μάχη, τους Φόνους, τα Ψεύδη, τη Δυσνομία, και την Άτη (συμφορά).     Αν και οι Θεοί του  Ολύμπου  σύμφωνα με το χρησμό του Μαντείου  των Δελφών  πέθαναν, μόνον η Έρις συνεχίζει και  επιζεί και   μας καταδυναστεύει μέχρι τις μέρες μας.     Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος υπήρξε καταστρεπτικός  με βαθύτερη  αιτία  τη φυλετική διαφορά μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών.   Ο  Κορινθιακός Πόλεμος   χαρακτηρίζεται  από τη συμμαχία των Αθηναίων με τους Πέρσες, εναντίον των Σπαρτιατών.     Για να έλθουμε και στις νεότερες σελίδες της ιστορίας μας, η Επανάσταση του 21 εξ αιτίας της διχόνοιας και του εμφυλίου που ακολούθησε  κινδύνευσε να καταστραφεί    ό,τι είχαμε πετύχει.     Τα κατορθώματα  των βαλκανικών πολέμων ακολούθησε ένας άλλος εμφύλιος ο διχασμός  με την απόπειρα δολοφονίας κατά  του Βενιζέλου, τη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη, το ανάθεμα και την Μικρασιατική Καταστροφή.       Τελευταία μετά το έπος της Αλβανίας και της Ηρωικής Εθνικής Αντίστασης του 1940-1944, ακολούθησε ο αδελφοκτόνος εμφύλιος των ετών 1946-1949.          Σήμερα μετά από 65   χρόνια από τα μαύρα εκείνα χρόνια του εμφυλίου, πολύ φοβάμαι πως κάποιοι απεργάζονται και εξυφαίνουν τις βάσεις και τις προϋποθέσεις για ένα νέο διχασμό και ένα εξίσου αδελφοκτόνο εμφύλιο. Τα σύννεφα που σηκώνονται στον ορίζοντα προμηνύουν συμφορές, που μόνο κάποιοι που έχουν συγκεκριμένα προσωπικά συμφέροντα και οι ξένοι  θα ωφεληθούν. Είμαστε μια Δημοκρατική χώρα και  εκλέγουμε κατά καιρούς τις κυβερνήσεις που επιθυμούμε να μας εκπροσωπήσουν και να διαχειριστούν τα κοινά μας.  Πρόσφατα, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους που έχει ψηφίσει σχετικά το κοινοβούλιο, αποφασίσθηκε η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος. Αυτός ο θεσμός αποτελεί την κορυφαία έκφραση και πράξη της Δημοκρατίας. Τίθεται υπό την κρίση του λαού ένα ζήτημα και ο λαός καλείται με μυστική και καθολική ψηφοφορία να αποφανθεί επί του συγκεκριμένου ερωτήματος που του θέτει η Κυβέρνηση της χώρας, μετά  την επικύρωση του Προέδρου της Δημοκρατίας.          Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν συμφωνεί ο πολίτης  ή όχι στην αξίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πιστωτών της χώρας  , η κυβέρνηση να υποχρεωθεί και να  προβεί σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, στην απόλυση Δημοσίων υπαλλήλων στην  επιβολή νέων φόρων κ.λ.π.  Κάποιοι, στη θέση του  τιθέμενου διλήμματος,  θέτουν  άλλο με σκοτεινή σκοπιμότητα . Όχι στο ευρώ. Ναι στο Ευρώ ή  Ναι στην Ευρώπη, Όχι στην Ευρώπη. Ναι στη δραχμή  ή όχι στη δραχμή.  Στον αντίποδα αυτής της Δημοκρατικής πράξης και αντίθετα από το  σύστημα που εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό και έδωσε τα πάντα στους δανειστές και που  η εθνική και λαϊκή κυβέρνηση διαπραγματεύονταν  με εθνική περηφάνια τα δίκαια του λαού μας  έρχονται   σειρήνες  αποπροσανατολισμού και  σκόπιμης πλαστογράφησης του τιθεμένου  διλήμματος. Έρχεται  συγκεκριμένα στέλεχος κυβερνητικού κόμματος   που διεκδικεί μάλιστα και την ηγεσία του  και  σπείρει διχασμό θυμίζοντας μέρες της αποστασίας του   1965.  Τους προηγούμενους μήνες τρομοκρατούσε το λαό. Αυτές τις μέρες ξεπέρασε   κάθε όριο. Χωρίς ντροπή υποκινεί τη βία σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Προκρίνει κατάληψη στο Μέγαρο Μαξίμου λέγοντας τα εξής: «Μπορούμε να κάνουμε και το άλλο. Να μαζευτούμε όλοι μαζί, να κάνουμε μια διαδήλωση να μπούμε μέσα στο Μαξίμου. Αλλά είναι ένα ενδεχόμενο που ακόμα δεν το βάζουμε πάνω στο τραπέζι»  Θαυμάστε τη δημοκρατική της αντίληψη και ευαισθησία .  Ο ελληνικός λαός, όμως,  θα στείλει την κυρία και τους λοιπούς ξενόδουλους εκεί που τους αρμόζει, στα απόβλητα  της ιστορίας.            Ο λαός μας δεν πρέπει να ξαναπέσει στο μοιραίο  λάθος του διχασμού, δεν αντέχει μέσα σε ένα αιώνα δύο εμφύλιες διαμάχες. Ας απομονώσει τους οπαδούς του μίσους και της απανθρωπιάς. Έχουμε μια πατρίδα που κινδυνεύει από εχθρούς και φίλους. Ας μην κάνουμε το χατίρι τους, αρκετό τίμημα  έχουμε αδικαιολογήτως πληρώσει. Φτάνει…