ΜΗΛΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

ΜΗΛΙΟ ΔΙΛΗΜΑ

( Ο Λαός φοβάται το Τώρα, τρομάζοντας, για το ίδιο παρελθόν του Μετά.)

                                                                          Γεωργίου Θ.Ντοά  Δικηγόρου  

Ο Νέος Γερμανικός Άξονας, επιζητά να αποκτήσει την Ηγεμονία του, επί των Χωρών της Μεσογείου, αφού οι Βόρειες είναι ήδη δορυφόροι της.

Σύμφωνα με το Γερμανικό, στρατηγικό δόγμα, θα πρέπει στην πορεία του άμεσου ιστορικού χρόνου, να Γερμανοαποικιοκρατηθούν, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Γαλλία, που προς το παρόν, ξεσκονίζει το παλτό της Μέρκελ.

Στην Ελλάδα, ο Γερμανοτρεφόμενος, Ευρωπαϊκός, Νέο- φεουδαρχισμός, λεηλατεί το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου, αντικαθιστώντας το σταδιακά, με το Γκεμπελίστικο, Θεοκρατικό Καθεστώς, που δίνει βορά το Λαό στους αποκεφαλιστές  του, Σοϊμπλιστές και Λαγκαρντιστές.

Είναι φανερό ότι η Γερμανία και οι συνοδοιπόροι της, έχουν επιλέξει πειραματικώς τους Έλληνες, ως το πρώτο θύμα της βίαιης, βιολογικής, νοητικής, συναισθηματικής, οικονομικής, μετάλλαξής τους.

Είναι βέβαιο ότι αν το πείραμα, των ΒορειοΕυρωπαίων στην Χώρα, επιτύχει, τότε το νέο υβριδικό, Ελληνικό πρότυπο του Ευρωπαίου Πολίτη, θα εξαχθεί, στις υπό Γερμανική Επιτροπεία, τιθέμενες Χώρες.

Στην εσχατολογία των πραγμάτων, ο Γερμανισμός έχει εισβάλλει στην Ελλάδα, δημοκρατικά, μέσω των μνημονιακών συνθηκών, καλύπτοντας κάτω από το τεθωρακισμένο προσωπείο του, τον Υπερανθρωπικό, Φυλοκεντρικό, επεκτατικό, Εθνικισμό του.

Οι αρματωμένοι Γερμανοί «Φρίτσηδες», του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, έχουν μεταλλαχθεί σε καλοθρεμμένους, καλοντυμένους, μαλλιοχρωματισμένους, Φον, Βαρωνίσκους, Δουκίσκους, Κόντηδες κάθε μορφής.

Οι συμμέτοχοι στην Γερμανική Στοά, δεσμεύονται με όρκους πίστης και τελετές μαύρης μαγείας, στο Μεγάλο Απόλυτο, Μηδενιστικό, ΓερμανικόΙστορικό, Απωθημένο, για την κατάκτηση του κόσμου, ως δήθεν «Εκλεκτοί Επίγονοι, Αρείων Προγόνων».

Ο Αρχηγός των Γαλατών Βρέννος, το 390 π.Χ., κατέλαβε τη Ρώμη, οι Ρωμαίοι Συγκλητικοί , πρότειναν να του δώσουν χρυσό, με αντάλλαγμα την αποχώρησή του και την απομάκρυνσή του, πέραν των Ρωμαϊκών συνόρων, αυτός δέχτηκε, ενώ συμφώνησαν για το βάρος του χρυσού.

Οι Ρωμαίοι έφεραν το χρυσό, τον εναπόθεσαν στα πόδια του Βρέννου, αυτός τον ζύγισε με τα δικά του ζύγια, ζητώντας συν το ένα τρίτο του βάρους του, αφού το ζύγι των Γαλατών, ήταν ελαφρύτερο κατά το ένα τρίτο, από το ζύγι των Ρωμαίων.

Οι Ρωμαίοι αντέδρασαν για τον εκβιασμό, ο Βρέννος  έβγαλε οργισμένος το ξίφος του, το έμπηξε στη γη, κραυγάζοντας «vea victis», «ουαί τοις ηττημένοις»,  δηλαδή «αλίμονο στους ηττημένους».

Οι τρομαγμένοι Ρωμαίοι, ζήτησαν  από το Βρέννο πίστωση χρόνου, για να συμπληρώσουν το χρυσό, όμως στο χρόνο αυτό, ανασυντάχτηκαν με το Στρατηγό Μάρκο Φούριο Κάμιλλο και σε μάχη κατανίκησαν το Βρέννο, που τελικώς δεν έλαβε τίποτα.

Ρώμη είναι συμβολικά η Ελλάδα, αλαζόνας και άπληστος Βρέννος είναι η Γερμανία, χρυσός είναι το άνομο, ανήθικο, τοκογλυφικό, επονείδιστο, επαχθές δημόσιο χρέος, η Μέρκελ έχει το ξίφος , τα πλαστά ζύγια, τις  κραυγές, τις απειλές, το ζητούμενο είναι, αν στη Χώρα υπάρχει Μάρκος Φούριος Κάμηλος, για να τη σώσει.

Η Μήλος ήταν μέλος της «Αθηναϊκής Συμμαχίας», έχοντας μεταξύ άλλων, υποχρέωση να πληρώνει, εισφορές και φόρους στην Αθήνα, που πέραν αυτού, της δάνειζε χρηματικά ποσά, λόγω της οικονομικής καχεξίας του  Νησιού.

Το 416 π.Χ. η Μήλος όφειλε στην Αθήνα πενήντα τάλαντα,  από εισφορές, φόρους και δάνεια, ποσό μεγάλο για την εποχή, το οποίο οι Μήλιοι δεν κατέβαλαν, γιατί δεν είχαν, ενώ ταυτοχρόνως έπαιρναν αποστάσεις από την Αθήνα, ερωτοτροπώντας με τους Σπαρτιάτες.

Οι Αθηναίοι επέδραμαν κατά της Μήλου, ο Κλεομήδης ως Αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος, απέστειλε εκπροσώπους του, που μίλησαν στην Εκκλησία του Δήμου των Μηλίων, μεταφέροντας την εντολή του, που ήταν: «Εάν παραδοθείτε θα σας σφάξουμε όλους, εάν δεν παραδοθείτε θα καταλάβουμε το Νησί, σφάζοντάς σας, όλους.

Ήταν ευκρινές ότι οι Αθηναίοι, στα πλαίσια της πολιτικής των κατακτήσεών τους, αδιαφορούσαν απολύτως για τη λογική, την ηθική, το δίκαιο.

Οι Μήλιοι δεν παραδόθηκαν, πολέμησαν μέχρις εσχάτων, ηττήθηκαν στο πολεμικό πεδίο, ενώ οι Αθηναίοι κατέσφαξαν όλο τον πληθυσμό, ήτοι ακόμη και τα γυναικόπαιδα.

Συμβολικά Δήλος είναι η Ελλάδα, Αθηναίοι είναι οι Γερμανοί, Κλεομήδης είναι ο Σόιμπλε, που θέτει στους Έλληνες το Μήλιο δίλημμα, «Αν υποταχτείτε, θα σας πεθάνουμε στην πείνα, αν δεν υποταχτείτε, πάλι θα σας πεθάνουμε».

Το Μήλιο όμως δίλημμα, που η Γερμανία θέτει στη Χώρα, είναι ψευτοδίλημμα, ήτοι τέχνασμα, νοσηρών Σοφιστών, γιατί όλες οι καθοριστικές αποφάσεις γι’ αυτήν, είναι δικαίωμα και καθήκον της Κυβέρνησης, άρα του Ελληνικού Λαού.

Υπό την έννοια αυτή, η υποταγή της Χώρας στο «Μερκελικό Νεοφιλελευθερισμό», είναι το παράλογο και το άπρεπο γι’ αυτήν, αφού έτσι ή αλλιώς θα σφαγιαστεί, ενώ η μη υποταγή της, αλλά η σθεναρή αντίσταση της, εμπεριέχει  την ελπίδα της σωτηρίας της, άρα αυτό είναι το λογικό και το πρέπον.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η Ιστορία έχει πολλές φορές αντιστρέψει, το ρόλο των πολιορκητών και των πολιορκούμενων.

Έχει ήδη αρχίσει ο αντίστροφος χρόνος, για την ευθεία αμφισβήτηση του Νέου Ράιχ, από τους Ελεύθερους Λαούς της Ευρώπης.

Η Κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει, αν η Χώρα υποταχθεί στο Γερμανικό Άξονα, με νέες συμφωνίες και μνημόνια, που θα την αιμορραγήσουν έως θανάτου ή αν θα αντισταθεί στις Γερμανικές, ανίερες, απαιτήσεις, διαφυλάσσοντας την ελεύθερη ύπαρξή της και ταυτοχρόνως, τη ζωή , τη τιμή, την αξιοπρέπεια των Πολιτών.

Η Κυβέρνηση έχει δεσμευτεί προεκλογικά, να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού, την Εθνική Ανεξαρτησία και την Λαϊκή Κυριαρχία της Χώρας, άρα αν την παραδώσει στις Γερμανικές βαλλίστρες, τότε φέρει την αποκλειστική, εκ δόλου ευθύνη, για το μέγα αμάρτημα.

Την λαμπρή Ιστορία μιας Χώρας, γράφει ο υπερήφανος, αποφασισμένος, αγωνιζόμενος Λαός της, η καθαρή, ειλικρινής, δίκαιη, έντιμη, γενναιόψυχη, Πολιτική Κυριαρχία της, ο ενάρετος, εμπνευσμένος, ανδρείος Ηγέτης της, ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, οφείλει να αποδείξεις ότι είναι τέτοιος.

Η Χώρα, κινδυνεύει να καταστραφεί, από τον επικίνδυνο ιδεαλισμό, το ναρκισσισμό, τη μεγαλομανία, της Γερμανικής Ευρώπης.

Εξίσου όμως η Χώρα μπορεί να σωθεί, ελεύθερη, ανεξάρτητη, αυτοπροσδιοριζόμενη, αυτοδύναμη, εντός των Τειχών της.