O KΑΗΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Το πρόβλημα δεν είναι στην ουσία αν υπάρχει η όχι μεταθανάτια ζωή, «άλλος κόσμος». Το πρόβλημα είναι ο αθεράπευτος, ο αναπάντητος καημός του ανθρώπου για το εφήμερο αυτής του της εδώ ζωής.
Με το να τον βεβαιώνουμε πως άλλη δεν υπάρχει, φοβάμαι πως ελάχιστα τον παρηγορούμε για τούτη που χάνει ,τη μοναδική.
Και να που χωρίς καμιά φιλοσοφική αξίωση, από τον ίσιο δρόμο της απλής λογικής, φτάσαμε στη διαπίστωση του αληθινού μυστηρίου. Δεν είναι το τι υπάρχει μέσα μας. Όχι η αθανασία, αλλά η δίψα μας για αθανασία.
Η μεγάλη μας αρρώστια είναι ο χρόνος-όποιος θέλει να το αγνοεί αυτό όποιος καμώνεται πως το περιφρονεί, το μόνο που μπορεί να κατορθώσει είναι να μας πείσει πως δεν έχει σπλάχνα ανθρώπινα.
Η αλήθεια είναι πολύ πιο σεμνή απ’ όλες τις θεωρίες. Ζούμε μέσα σε μιαν αντίφαση τρομαχτική: ενώ πονάμε, ενώ ματώνουμε για τη φυγή των πάντων, για τη φθορά του εαυτού μας, των αγαπημένων μας ,αναγνωρίζουμε εξ άλλου πως διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει, πως το παροδικό είναι υψηλή σοφία μέσα στην οικονομία της ζωής, και πως η ίδια η ομορφιά είναι αλληλένδετη με το εφήμερο.
Ακινησία, σταμάτημα της ροής ,θα σήμαινε ακαριαία έκπτωση όλων των αξιών, εξίσωση με τον θάνατο. Ιδού η τραγωδία.
Το πρόβλημα δεν είναι στην ουσία αν υπάρχει η όχι μεταθανάτια ζωή, «άλλος κόσμος». Το πρόβλημα είναι ο αθεράπευτος, ο αναπάντητος καημός του ανθρώπου για το εφήμερο αυτής του της εδώ ζωής.
Με το να τον βεβαιώνουμε πως άλλη δεν υπάρχει, φοβάμαι πως ελάχιστα τον παρηγορούμε για τούτη που χάνει ,τη μοναδική.
Και να που χωρίς καμιά φιλοσοφική αξίωση, από τον ίσιο δρόμο της απλής λογικής, φτάσαμε στη διαπίστωση του αληθινού μυστηρίου. Δεν είναι το τι υπάρχει μέσα μας. Όχι η αθανασία, αλλά η δίψα μας για αθανασία.
Η μεγάλη μας αρρώστια είναι ο χρόνος-όποιος θέλει να το αγνοεί αυτό όποιος καμώνεται πως το περιφρονεί, το μόνο που μπορεί να κατορθώσει είναι να μας πείσει πως δεν έχει σπλάχνα ανθρώπινα.
Η αλήθεια είναι πολύ πιο σεμνή απ’ όλες τις θεωρίες. Ζούμε μέσα σε μιαν αντίφαση τρομαχτική: ενώ πονάμε, ενώ ματώνουμε για τη φυγή των πάντων, για τη φθορά του εαυτού μας, των αγαπημένων μας ,αναγνωρίζουμε εξ άλλου πως διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει, πως το παροδικό είναι υψηλή σοφία μέσα στην οικονομία της ζωής, και πως η ίδια η ομορφιά είναι αλληλένδετη με το εφήμερο.
Ακινησία, σταμάτημα της ροής ,θα σήμαινε ακαριαία έκπτωση όλων των αξιών, εξίσωση με τον θάνατο. Ιδού η τραγωδία.
Άγγελος Τερζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου