ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
(1922-2007)
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη
Επιτ. Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Στις 12-2-2007 έφυγε για την αιωνιότητα ο ξεχωριστός ποιμενάρχης αοίδιμος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεόκλητος.
Στις μέρες μας που τα Εκκλησιαστικά πράγματα έχουν δημιουργήσει μια αρνητική εικόνα , είναι καλό να θυμηθούμε μορφές της Εκκλησίας που με την παρουσία τους και την εν γένει προσφορά τους έγιναν δέσμες φωτός για να διαλύουν τα σκοτάδια που σπέρνουν κάποιοι σκόπιμα για να συγκαλύπτουν τα έργα τους και τις δολοπλοκίες τους.
Με την ευκαιρία του μνημόσυνου που τέλεσαν οι συγγενείς και συνεργάτες του αοίδιμου Μητροπολίτη στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Πατρών νοιώθω χρέος ως γνώστης της συνολικής προσφοράς του αοίδιμου να μη σιωπήσω αλλά να αναφερθώ στον σεβάσμιο γέροντα ποιμενάρχη.
Δύο περίπου χρόνια προ του θανάτου δέχθηκε το υπ΄αρίθ.πρωτ.3950/1-12-2004 έγγραφό του τότε Αρχιεπισκόπου τις πιέσεις του για να παραιτηθεί από το θρόνο του. Τότε απάντησε με έκδηλο το παράπονό του: «Δεν αφήνατε να περάσουν οι άγιες Ημέρες και μετά να εφαρμόσετε τα σχέδιά σας; Διατί σπεύσατε να με δηλητηριάσετε Χριστουγεννιάτικα……δεν πειράζει. Κάποτε θα καταρρεύσω τόσον προς δικήν σας ικανοποίησιν, όσο πολλών άλλων επειγομένων. Αλλά να είστε βέβαιος ότι θα ομιλήσει ο ουρανός».
Και όντως μετά από την αποχώρησή του από το θρόνο του κατέρρευσε. Τα χρόνια της εξορίας του πέρασε στο Ξηροχώρι Τριταίας φιλοξενούμενος στο σπίτι ενός από τα πνευματικά του παιδιά . Δεν μπόρεσε να υποφέρει την εξορία του και τη συμπεριφορά της ηγεσίας της Εκκλησίας. Τον σκότωσε η απόρριψη, η αχαριστία όσων δέχθηκαν τις ευεργεσίες του και η εγκατάλειψη της μητρός Εκκλησίας και την 12ην Φεβρουαρίου 2007 αναχώρησε για τις αιώνιες μονές.
Στις καρδιές των απλών ανθρώπων, των πιστών της Μητροπόλεώς του και στη δική μας καρδιά ήταν δικαιωμένος. Η βιωτή του και το έργο του τον ανήγαγαν σε ένα σύγχρονο ΄Άγιο , ένα άξιο λειτουργό και ποιμένα.
Τη δίωξη των τελευταίων ετών τη δέχθηκε με καρτερικότητα και υπομονή και με μια βεβαιότητα ότι «θα μιλήσει ο Ουρανός » και όντως ο Ουρανός μίλησε…
Ο Κυρός Θεόκλητος γεννήθηκε στην Κάτω Βλασία Καλαβρύτων. Προέρχονταν από την υπερπολύτεκνη, τέταρτος από τα δέκα παιδιά, της οικογένειας του Ιωάννη και της Νικολίτσας Αβραντινή.
Οι θεοσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδιά και νουθεσία Κυρίου».
Πολύ νωρίς, μόλις δεκαπέντε ετών μετέβη στην ιστορική μονή της Αγίας Λαύρας όπου εκάρη δόκιμος μοναχός από τον αοίδιμο γέροντά του Γαβριήλ Βλάχο.
Εκεί υπό την άγρυπνο επίβλεψη των ευλαβέστατων πατέρων της Μονής και ιδία του τότε καθηγουμένου Πολυκάρπου Παϊκου γαλουχήθηκε στην πίστη και την αρετή και διδάχθηκε τα ιερά γράμματα «τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν»
Ο νεαρός δόκιμος (Λουκάς κατά κόσμο) προέκοπτε στην άσκηση και την ευσέβεια. Λόγω της φιλομάθειάς του οι πατέρες της Μονής τον παρότρυναν να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Γυμνάσιο Καλαβρύτων.
Το 1943 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών .
Μέχρι το έτος 1949 υπηρέτησε στη Μονή της Αγίας Λαύρα.
Τον Ιούνιο του έτους 1946 προχειρίσθηκε σε πρεσβύτερο και του απονεμήθηκε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και πνευματικού από τον τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αγαθόνικο ο οποίος εκτίμησε τις αρετές του και τις διοικητικές του ικανότητες και τον διόρισε Ηγούμενο της Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Εκεί υπηρέτησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία την Μονή της γενέτειρας του και κατόρθωσε σε λίγο χρόνο να την κάνει προσκύνημα περιωπής.
Το έτος 1949 φοίτησε μετά από εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία πήρε πτυχίο το έτος 1954.
Στη διάρκεια των σπουδών του υπηρέτησε ως εφημέριος στον Πανεπιστημιακό Ναό της Καπνικαρέας, ενώ το έτος 1955 έγινε πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών από τον Μητροπολίτη Θεόκλητο.
Στη Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εκλέχτηκε το έτος 1965 και αφοσιώθηκε στο έργο του ως καλός ποιμένας με ένα και μοναδικό σκοπό, τη θρησκευτική, ηθική και Εθνική ανασυγκρότηση ολοκλήρου της εκτεταμένης περιοχής της Μητροπόλεώς του. Πέραν των καθαρά ποιμαντικών του καθηκόντων τα οποία περιελάμβαναν περιοδείες μέχρι των πλέον απομεμακρυσμένων ενοριών της Μητροπόλεώς του, τον εγκαινιασμό Ιερών Ναών, επισκέψεων σε σχολεία, άμεση επικοινωνία με το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας και του Ιερού Κλήρου προχώρησε στη κατασκευή σημαντικών έργων.
Μεταξύ των έργων του μπορούμε να καταγράψουμε και τα εξής:
-Ανέγερση Νέων Μητροπολιτικών Γραφείων.
-Δημιουργία Εκκλησιαστικού Μουσείου.
-Ανέγερση νέου περικαλλούς κτιρίου για τη στέγαση του Δροσινείου Ορφανοτροφείου.
-Ανέγερση νέας πτέρυγας εκ θεμελίων στην Ιερά Μονή Αγίου Συμεών Μεσολογγίου.
-Ανακαίνιση Ιεράς Μονής Αγίας Ελεούσης Κλεισούρας (Κατασκευή ανόδου προς τον Ιερό Ναό, Ηλεκτροφωτισμός, ανέγερση Μοναστικού συγκροτήματος, ανέγερση σταυρού ύψους 16 μέτρων, Ανδριάντας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και προτομής του Καλογήρου της Κλεισούρας Γιάννη Γούναρη)
-Ανακαίνιση Ιερών Μονών Κατερινούς Αγγελοκάστρου.
-Αγορά οικήματος στην Πάτρα-Οικοτροφείου Σπουδαστριών καταγόμενων από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
-Ανέγερση κτιρίου στις Κατασκηνώσεις Αγίου Γεωργίου Αστακού.
-Ανέγερση τριώροφου Οικοτροφείου Θηλέων στην Αμφιλοχία.
-Ανέγερση Οικοτροφείου Αρρένων στον Αστακό
-Διαρρύθμιση της Νυκτερινής Σχολής Μεσολογγίου σε οικοτροφείο Θηλέων «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
-Ανέγερση 50 περίπου Ιερών Ναών.
-Αποπεράτωση και λειτουργία του Σελιβείου Γηροκομείου Μεσολογγίου.
-Δημιουργία Μαθητικών Κατασκηνώσεων στη θέση «Αράπης» Αμφιλοχίας.
-Δημιουργία Έξη Εκκλησιαστικών Μαθητικών Οικοτροφείων Αρρένων και Θηλέων στο Θέρμο, Αμφιλοχία, και Αστακό στα οποία διαμένουν και σιτίζονται εντελώς δωρεάν Μαθητές και Μαθήτριες διακρινόμενοι για το ήθος και την επίδοσή τους.
-Δημιουργία Πνευματικών Κέντρων στον Αστακό, Αγρίνιο και Κατοχή.
-Δημιουργία Σχολής Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής.
-Έχτισε στη μακρινή Κορέα με δαπάνες του αίθουσα κατηχητικής διδασκαλίας στη μνήμη της μητέρας του με τίτλο «Αίθουσα Νικολίτσας Αβραντινή»
Πέραν των έργων αυτών ο κυρός Θεόκλητος έκανε και τα εξής έργα εσωτερικής οικοδομής.
-Είχε καθιερώσει κάθε Κυριακή θρησκευτική ομιλία από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Μεσολογγίου.
-Είχε καθιερώσει μηνιαίες Ιερατικές συνάξεις στο Αγρίνιο.
-Είχε δημιουργήσει Κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής.
-Είχε καθιερώσει την 30η Ιανουαρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Εκπαιδευτικών της Μητροπόλεώς του και την 18ην Οκτωβρίου εκάστου έτους εκδηλώσεις προς τιμήν των Ιατρών καθώς και την επίδοση σ’ όλους ειδικού αναμνηστικού τιμητικού διπλώματος.
-Είχε χειροτονήσει σειρά νέων κληρικών και μεριμνούσε για την επιμόρφωση των νέων σε Ιερατικές Σχολές και Ανώτερα Εκκλησιαστικά Φροντιστήρια.
-Είχε διοργανώσει το έτος 1969 ΄Έκθεση Χριστιανικού Βιβλίου.
-Είχε καθιερώσει από το έτος 1971 και έκτοτε κάθε χρόνο αντιαιρετική εβδομάδα.
-Είχε επίσης καθιερώσει ετησίως Ημέρα της Αγάπης με σειρά εκδηλώσεων.
-Είχε διοργανώσει εβδομάδα αιμοδοσίας και υπήρξε ο ίδιος αιμοδότης.
-Πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις σε Νοσοκομεία, Στρατιωτικές Μονάδες, Δημόσιες Υπηρεσίες και Κατασκηνώσεις.
-Επανέκδωσε το θρησκευτικού περιεχομένου περιοδικό «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
-Εξέδωσε σε χιλιάδες αντίτυπα το έργο Φάνη Μιχαλόπουλου «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
-Εξέδιδε ετησίως Ημερολόγιο τσέπης και τοίχου της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Εξέδωσε την συλλογή ποιημάτων του αειμνήστου Κ. Καλλινίκου με τίτλο: «Δάφναι και Μυρσίναι»
-Συνέταξε και απηύθυνε πληθώρα εγκυκλίων ποιμαντορικού, διδακτικού, παραινετικού, κοινωνικού, κατηχητικού, εθνικού, διοικητικού, αντιαιρετικού και ελεγκτικού περιεχομένου.
Τα τελευταία χρόνια της Αρχιερατείας του από τους μισθούς της Ιερατικής του σταδιοδρομίας και λοιπών προσωπικών του οικονομιών, (δώρα και τυχερά ουδέποτε έλαβε) διέθεσε ποσό 50.000.000 δραχμών και συνέστησε κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία ΘΕΟΚΛΗΤΕΙΟΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ-ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ με έδρα το Μεσολόγγι (Π.Δ. από 3-2-1993 (Φ.Ε.Κ Τεύχος Β΄ Αριθ.99/16-2-1994). Το ίδρυμα αυτό είχε σκοπό την παροχή από τους τόκους του κεφαλαίου του δέκα γαμήλιων βοηθημάτων κάθε χρόνο και ισάριθμες κόρες πολυτέκνων οικογενειών της Ιεράς Μητροπόλεως.
-Υπήρξε χορηγός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου, της Εκκλησίας της Αλβανίας, της Εκκλησίες Βαλκανικών χωρών, της Εξωτερικής Ιεραποστολής κ.α.
Υπήρξε χορηγός της Πολυτεκνικής Οργάνωσης Πατρών με το ποσό των 5.000.000 και 500.000. για χορήγηση γαμήλιων βοηθημάτων.
Υπήρξε χορηγός των κατασκηνώσεων του Πατρός Γερβασίου στα Συχαινά, της Κιβωτού Αγάπης,
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου.
Υπήρξε χορηγός της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Βλασίας.
Κατά την περίοδο της εξορίας του άφησε στο ταμείο της Μητροπόλεώς του το ποσό των 400.000.000 δραχμών με όλα τα ως τότε έργα εξοφλημένα.
Είχε προγραμματίσει ακόμη μ’ αυτά τα χρήματα τα οποία είχε συγκεντρώσει γι’ αυτό το σκοπό,
-Να ανεγείρει Βρεφονηπιακό Σταθμό της Εκκλησίας.
-Πρότυπο παιδική χαρά.
-Να ανακαινίσει το μεγαλοπρεπές Επισκοπικό Μέγαρο στο Μεσολόγγι.
-Να τοποθετήσει στον κήπο των Ηρώων, Μνημείο των πεσόντων κληρικών κατά την ΄Έξοδο.
Δικαίως ο Δήμος Μεσολογγίου με την ευκαιρία συμπλήρωσης 30 χρόνων Αρχιεροσύνης του με την παμψηφεί ληφθείσα υπ΄αρίθ.69/1995 απόφασή του τίμησε τον Κυρό Θεόκλητο με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως και με σχετικό δίπλωμα σε ειδική τελετή.
Δικαιολογημένα επίσης τιμήθηκε σε ειδική γιορτή από το Σύλλογο Πολυτέκνων Μεσολογγίου για την εν γένει προσφορά του στους πολυτέκνους της Μητροπόλεώς του και κυρίως για τη σύσταση του ιδρύματος.
Κατά το έτος 1995 τιμήθηκε επίσης με χρυσό μετάλλιο από την Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών για την μεγάλη προσφορά του στα γράμματα, άλλωστε υπήρξε ο ίδιος συγγραφέας με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα(16 τυπωμένα έργα ).
Έφυγε αντικανονικά, πικραμένος και στεναχωρημένος, από τις σκευωρίες και τις συκοφαντίες των ευεργετηθέντων αχάριστων.
Κλείνοντας αυτή την αναφορά μας στον Μακαριστό Θεόκλητο, μπορούμε να πούμε ότι οι προτροπές του Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεο:«Δει ουν τον Επίσκοπον ανεπίληπτον είναι» (Κεφ.Γστ.2-7) «και μαρτυρίαν καλήν έχει από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα του διαβόλου» και προς Τίτον: «δει γαρ τον επίσκοπον ενέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον , μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον εγκρατή…»(Κεφ.Α΄στ.7-8) έτυχαν πλήρως της αποδοχής του αοίδιμου Μητροπολίτη Θεοκλήτου και φαίνεται ότι από την περίπτωσή του να μην είναι εντελώς ακατόρθωτα .Η προτομή του που θα αποκαλυφθεί λίαν προσεχώς από το Δήμο Μεσολογγίου θα τονίζει το γεμάτο έργα ζωντάνια και προσφορά πέρασμα του.
Η βιωτή και η δράση του Κυρού Θεοκλήτου ας γίνει σημείο αναφοράς και παραδειγματισμού των σημερινών Επισκόπων και ας εγκαταλείψουν τα πολλά λόγια, το λαϊκισμό και την υποκρισία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου