ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΑΓΚΑΛΟ

Αγαπητέ φίλε κ. Αντιπρόεδρε,
Μετά τη προκλητική δήλωσή σας ότι τα χρήματα που λείπουν από τα ταμεία του Δημοσίου τα φάγαμε μαζί σας θέλω να σας δηλώσω ,ως συνεπής φορολογούμενος πολίτης που δεν έφαγε τίποτε να νοιώθω εμπαιζόμενος και προσβεβλημένος γιατί κανένα από τα τέσσερα παιδιά μου δεν εξασφάλισε εργασία με ρουσφέτι. Και ενώ χρωστάω σε κανένα τίποτα και για τίποτα σήμερα καλούμαι να πληρώσω κι εγώ τα φαγωμένα από εσάς και τους κολλητούς των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.
Ο Πρωθυπουργός μας Γιώργος Παπανδρέου προεκλογικά τόνιζε με έμφαση και στεντόρεια τη φωνή πως υπάρχουν λεφτά για το λαό και η ηχώ των τότε λόγων του με ακολουθεί.
Όμως αγαπητέ μου Αντιπρόεδρε ασφαλώς γνώριζες όπως δήλωσες ότι τα λεφτά είχαν φαγωθεί «από εσάς και εμάς» και βέβαια δεν το πληροφορήθηκες σήμερα. Αν όμως αυτό δεν το γνώριζε ο Πρωθυπουργός όφειλες να τον είχες ενημερώσει και να να εκτίθεται στο λαό με το να επαναλαμβάνει τη θέση του ,πως υπάρχουν λεφτά .
Αλήθεια τι να πιστέψουμε αγαπητέ μου κ.Αντιπρόεδρε τα όσα λέγονταν ή αποκρύπτονταν προεκλογικά ή τα όσα λέγονται ή αποκρύπτονται σήμερα;
΄Όταν ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας μας έλεγε τα όσα έλεγε σε βάρος της χώρας μας γιατί δεν αντέδράσες σ’ αυτή την προσβολή;
Εσύ που δεν αφήνεις να πέσει τίποτε κάτω; Γιατί μας άφησες προσβεβλημένους;
Δεν θεωρώ πως υπάρχουν Έλληνες που δέχονται την προσβολή που εξαπέλυσες προ ημερών. Εάν διορίζατε υπεράριθμους ή αργόσχολους των κομματικών παραμάγαζων δεν φταίει ο Λαός να πληρώσει τα σπασμένα για τις απαράδεκτες πολιτικές σας που και εσύ χαρακτήρισες με πολύ βαρύτερες εκφράσεις. Εάν στον άγχος της επανεκλογής των ανεπάγγελτων επαγγελματιών της πολιτικής εντάσσονταν και η σε βάρος των συμφερόντων του λαού ρουσφετολογία, την οποία μετά βδελυγμίας αποδοκιμάζεις, δεν μας αφορά δεν μας εκφράζει, ούτε μας πείθει.
Όλοι οι πολίτες επιθυμούν να έχουν εργασία και αυτό είναι ιερό δικαίωμά τους. Η αξίωση ικανοποίησής του από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ενός ελεεινού παζαριού: «μου δίνεις ψήφο» «σου δίνω θέση στο Δημόσιο». Δεν αποδεχόμαστε την άποψη σας ότι τα λεφτά που μας λείπουν τα φάγαμε μαζί. Μ’ αυτή σας τη φράση κουρελιάσθηκε η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο εκατομμυρίων εργαζομένων μη προνομιούχων Ελλήνων.
Αυτή τη φράση , δικαιούται άνετα να διατυπώσει κάθε Έλληνας για όσους μας κυβέρνησαν τα τελευταία μετά την μεταπολίτευση χρόνια. Μπορούμε να δηλώσουμε , πως δεν μπορούμε να επωμιζόμαστε τα βάρη από τους κακούς χειρισμούς σας.
Δεν μπορεί οι κάθε φορά κλέφτες του δημοσίου χρήματος να μένουν ατιμώρητοι και να καλύπτονται με προθεσμοθετημένες παραγραφές, να αδειάζουν τα ταμεία με μίζες , με πανωτόκια, με δωράκια των πεντακόσίων εκατομμυρίων , με κουτσονόμους, με ομόλογα, με προμήθειες ΖΗΜΕΝΣ - οπλικών και άλλων συστημάτων , με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, με «ιερές» ανταλλαγές ακινήτων , με πριμ «παραγωγικότητας», με μυθώδη μισθούς υψηλόβαθμων στελεχών, με δώρα σε κουμπάρους, με παροχές σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις , με εφ’ άπαξ παροχές, με χρηματοδοτήσεις Τραπεζών και τόσες άλλες κλεψιές και στο τέλος να μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε.
Αν παραγράφηκαν τα αδικήματα κ. Αντιπρόεδρε γιατί εσείς είχατε προνοήσει γι’ αυτό και αν δεν κλείσθηκαν στις φυλακές οι καταχραστές δεν νομίζετε ότι θα πρέπει να υποχρεωθούν να επιστρέψουν στο Δημόσιο κορβανά τα κλεμμένα;
Τι νόημα άραγε έχουν οι προανακριτικές επιτροπές αφού τελικά θα εκδοθούν τόσα πορίσματα όσα και τα κόμματα της Βουλής και στο τέλος δεν πρόκειται να πάθει κανείς απολύτως τίποτε, αφού άλλωστε έχετε λάβει πρόνοια. Γιατί δεν παραδίδετε στους Εισαγγελείς και στους ανακριτές της τακτικής δικαιοσύνης τις ενδείξεις ή ακόμη και τις υπόνοιες διάπραξης ποινικών αδικημάτων από πολιτικούς;Tι είναι εκείνο που σας φοβίζει τελικά μήπως η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και το διάφανο της όλης διαδικασίας;
Γιατί θα πρέπει εγώ, ο ειλικρινής φορολογούμενος να πληρώσω και να καλύψω τα ελλείμματα που άφησαν οι κλέφτες και οι ανίκανοι να διαχειρισθούν τις τύχες μας;
Γιατί η Κυβέρνηση δεν αξιώνει από τη Γερμανία την επιστροφή του ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων αναγκαστικό δάνειο που συνήψε από τη χώρα μας στη διάρκεια της κατοχής κι ακόμα την καταβολή του ποσού των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων που επιδικάσθηκε εις βάρος της για επανορθώσεις ζημιών στη χώρα μας;
Ως Έλληνας πολίτης , μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ και με πολύχρονη ανιδιοτελή προσφορά στα κοινά αξιώνω από την Ηγεσία μου να υπερασπισθεί την αξιοπρέπεια μου η οποία καταρρακώθηκε με όσα συμβαίνουν και όσα ακούω από επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Εάν είχαν καταβληθεί οι αποζημιώσεις και τα ποσά του δανείου και είχαν επιστραφεί τα πάσης φύσεως και μεγέθους κλεμμένα, δεν θα χρειάζονταν σήμερα εγώ και ο κάθε πολίτης με μικρά η μεσαία εισοδήματα να βάλει ξανά το χέρι στην τσέπη για να καλύψει τα ελλείμματα και τα άδεια ταμεία του κράτους.
Να λοιπόν που θα βρεθούν τα χρήματα για να ανορθωθεί η οικονομία μας και να μην μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά !…
Κύριε Αντιπρόεδρε ο Ελληνικός λαός βλέπει, ακούει ,αισθάνεται και έχει γνώση τι συμβαίνει, συνεπώς η οργή έχει και όρια ,δεν θα ανεχθεί άλλους εμπαιγμούς και άλλα ψέματα και κυρίως την ατιμωρησία των υπευθύνων.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή υπήρξε το Γουδί ,μετά από την σύγχρονη νεοελληνική οικονομική και ηθική καταστροφή τι θα υπάρξει;
Eάν δεν υπάρξει τιμωρία και κάθαρση, το τίμημα θα είναι βαρύτατο και θα είστε αποκλειστικά υπεύθυνοι , χωρίς επιμερισμό ευθυνών όπως σαφώς επιχειρήσατε να πράξετε με τις δηλώσεις σας.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δικηγόρος τ. Νομαρχιακός Σύμβουλος
Αντιπρόεδρος της Α.Σ.Π.Ε.

ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ

Έχω βουλιάξει στη συλλογική κατήφεια,
και την κατάθλιψη...
Φοβάμαι, , θλίβομαι, ανησυχώ για το μέλλον των παιδιών ,
για το γκρέμισμα των ονείρων
των χρόνιων προσπαθειών ...

΄Όλα αυτά καλύπτονται από βαθιά οργή...
Αλλά πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια;
Πού ήσουν και εσύ φίλε όλα αυτά τα χρόνια;

Πού ήμασταν όταν μας κορόιδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα
κι εμείς τα κυνηγούσαμε;

Πού είμαστε όταν ο γιατρός, μας ζητούσε φακελάκι
για να μας κάνει καλά;
και αντί να καταγγείλουμε τον αχρείο
τον πληρώναμε
αποκαλώντας τον μάλιστα «γιατρέ μου».

Πού είμαστε όταν βλέπαμε μεγαλοδικηγόρους
να γίνονται υποδείγματα ζωής στην τηλεόραση,
να κόπτονται για το δίκαιο και το κοινό καλό
δηλώνοντας ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ;
«Πόσο καλά τα λέει ο π…….» λέγαμε…

Πού είμαστε όταν δίναμε το μπαξίσι
στον υπαλληλίσκο της πολεοδομίας
συλλογιζόμενοι
πως έτσι θα έβγαινε η πολυπόθητη άδεια,
μικρό λαμόγιο Ελληναρά...
Κάναμε το σάλιο μας γαργάρα
και δίναμε τη μιζούλα στον πολεοδόμο
και στον ΙΚΑτζή
που μας έκανε τον έλεγχο,
στον εφοριακό που ανακάλυπτε
τις δικές μας λαθροχειρίες ...
Κάλλιο να πληρώσω 10 σε αυτόν λέγαμε ,
παρά 50 στο Κράτος.

Πού είμαστε όταν τρέχαμε
στα γραφεία των βουλευτών
να παρακαλάμε
για να βολέψουν τον κανακάρη μας,
εκείνον τον άχρηστο,
που δεν κατάφερε να κάνει
τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του
από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές
και βρώμικα σώβρακα...

Πού είμαστε όταν ανταγωνιζόμαστε
στις συγκεντρώσεις των προβάτων ,
διάβαζε, κομμάτων,
συναγωνιζόμενοι με τους «συντρόφους»
στο ποιος θα σηκώσει
την πιο μεγάλη κι εντυπωσιακή σημαία...

Πού είμαστε όταν ξελαρυγγιαζόμαστε
για το δίκαιο του λαού,
κι εννοούσαμε το δικό μας
προσωπικό βόλεμα
χοροπηδώντας μόλις βλέπαμε κάμερα,
για να σιγουρευτούμε
πως μας είδε ο πολιτευτής
που θα μας βάλει εποχιακό
ή συμβασιούχο στο Δήμο...
ένας ακόμη στην πλάτη των υπολοίπων
που θα τα ξύνει… στο οκτάωρό του…
Πού ήσουν εσύ μικρομεγαλεπιχειρηματία
όταν μαγείρευες τα βιβλία σου
για να πληρώσεις λιγότερα,
για να πάρεις το τέρας suv
που θα κάλυπτε
τη μικροαστική και ασήμαντη ύπαρξή σου,
με το μέγεθός του...

Πού ήσουν εσύ μαντάμ Σουσού
όταν γελούσες ηλίθια
μπρός στη δασκάλα του παιδιού σου
που του έμαθε ανοησίες ,
όταν αναγνώριζες τη λάθος μόρφωση
που έδιναν στο παιδί σου
μα, εσύ είχες κι άλλες δουλειές...
Άλλωστε το παιδί
θα το στείλουμε στο Λονδίνο ...έλεγες
εκεί θα καλυφθούν
όλες οι ανεπάρκειες του συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της πεντάρας
που με τη δύναμη
που σου δίνει ο συνδικαλισμός
εμείς οι υπόλοιποι
βολεύτηκες σε μια Δημόσια Επιχείρηση,
και κατέβαζες τους διακόπτες
και μια ολόκληρη χώρα,
βύθιζες στο σκοτάδι ,
ίσα για να εκβιάσεις
για τα δικά σου μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο
έσκασε μύτη;
αγόραζες «πορτοκαλιές εφημερίδες»
κι έπαιζες χρηματιστήριο σαν σε λοταρία…

Πού ήσουν όταν ανύπαρκτες εταιρείες,
με ένα γραφειάκι 2Χ3 και μ΄ ένα άτομο προσωπικό,
Χτύπαγαν « λίμιτ απ» κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες
μετοχοδάνεια, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια
και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος
σε ένα μήνα ,ίσως και σε μια μέρα…

Πού ήσουν όταν το χέρι σου
πετούσε τα σκουπίδια στο δάσος;
όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα
και πλαστικά ποτήρια φραπέ;

Πού ήσουν όταν το παιδί σου ούρλιάζε
στο αυτί του διπλανού,
αδιαφορώντας για την ύπαρξή του

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα
να σκάνε το ένα μετά το άλλο;
όταν οι θρησκευτικοί "Ηγέτες"
αποδεικνύονταν κοσμικότεροι
των κοσμικών απατεώνων;
έκανες κάτι προς ένδειξη της αηδίας σου;


Πού ήσουν όταν η χώρα
καιγόταν απ' άκρη σε άκρη;
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε
να χαθεί η Ολυμπία;
πήρες το τριχίλιαρο, και το σκασες...
έκανες “τον κινέζο”
και τους ξαναψήφισες…
ξανά… και ξανά… και ξανά...

Πού ήσουν όταν τα ροζ
πλημμύρισαν τη ζωή μας;
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα,
τι είπε, τι έκανε, πως στήθηκε,
και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς,
για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους,
ποιος θα έχει το πιο μεγάλο τζιπ,
την πιο ωραία γκόμενα,
την πιο σικ γυναίκα,
τις πιο καλές σπουδές στα παιδιά ,
το πιο όμορφο σπίτι,
το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ,
την πιο μεγάλη τηλεόραση,
το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα...
τις πιο σικ διακοπές,
τις πιο χλιδάτες αποδράσεις,
τις πιο γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν κοροΐδο, δανειζόσουν...
Όχι τόσο χρήμα...
χρόνο δανειζόσουν...
και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....

Τώρα μη φωνάζεις απατεωνίσκε...
Αποδέξου και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ... ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός για μια καλή αυτοκριτική...
να πούμε κι εγώ φταίω και να δούμε
πώς θα καθαρίσουμε τα σκουπίδια
και τις βρωμιές που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της
«δίκαιης αγανάκτησής» σου
και σκέψου τη δική σου συμμετοχή,
τα δικά σου λάθη...
ΕΛΛΗΝΑΡΑ Ε. ΕΛΛΗΝΑΡΑ!…

ΕΛΥΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ!...

« ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»
( ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Ήρθαν
ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα
πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε
ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ
με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν τις λευκές
να φουσκώνει ποδιές.
‘ Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές,
στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο
εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν έδεσε
ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
Στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
Παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά…
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

«ΑΓΙΟΣ ΑΓΥΡΤΗΣ» ΚΑΙ ΠΩΣ Ν’ ΑΓΙΑΣΟΥΜΕ…

Αφορμή παρόντος στάθηκαν το έργο του Δημήτρη Καμπουράκη : «Άγιος Αγύρτης», η εισήγηση στην Ιερά Σύνοδο του Μητροπολίτη κ.κ. Γερμανού περί μη αγιοκατατάξεως του Χριστόφορου Παναγωτοπούλου ή Παπουλάκου, και η κριτική του ιδίου Μητροπολίτη για το Hμερολόγιο της Μητρόπολης Θήρας 2010
που είναι αφιερωμένο στον όσιο Χριστόφορο που δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες στην ημερήσια τοπική
Δεν θα κάνω κριτική του βιβλίου, το μόνο που θα πω πως είναι γραμμένο με υπευθυνότητα ακρίβεια και σεβασμό στις πηγές και αξίζει να διαβασθεί.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ηλείας κ.κ. Γερμανός με επιχειρηματολογία και σαφήνεια απόψεων και αποδεικτικών στοιχείων εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος το 2005 του Συλλόγου των Αρμπουναίων Καλαβρύτων περί αγιοκατατάξεως του καταγόμενου από το χωριό τους Χριστόφορου Παναγιωτοπούλου ή Παπουλάκου.
Πολύ ορθά σημειώνει ο Σεβασμιότατος προκειμένου περί του Παπουλάκου και των προθέσεων των συμπατριωτών του για την αγιοκατάταξή του.
Το πρόβλημα της αγιοκατάταξης και της απόδοσης οφειλόμενης τιμητικής προσκύνησης εκ μέρους των πιστών είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει σοβαρά να απασχολήσει την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τελευταία είχε πάρει ευρύτατη δημοσιότητα η περίπτωση του τάφου του μοναχού Ιλαρίωνα όπου βρέθηκε αδιάλυτος η σωρός του, και τούτο χαρακτηρίσθηκε σαν ένδειξη αγιότητας του μοναχού.
Πρέπει να σοβαρευτούμε σαν Εκκλησία και σαν θρησκευόμενος λαός και να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα γύρω από την αγιοκατάταξη κάποιων συνανθρώπων μας που επέδειξαν βίο ενάρετο ,ασκητικό , αγαθοεργό με πλήθος χαρισμάτων.
Τόσο οι Αρχαίοι Έλληνες όσο και οι μεταγενέστεροι Χριστιανοί τιμούσαν ορισμένα πρόσωπα της πολιτικής, κοινωνικής, και θρησκευτικής ζωής τους για την προσφορά τους στην κοινωνία και στους θεσμούς της.
Στην Αρχαία Ελλάδα αυτά τα πρόσωπα τα αποκαλούσαν ήρωες και τους απέδιδαν τιμές εν ζωή και μετά το θάνατό τους κι ακόμη τα οστά τους τα ενταφίαζαν και πάνω σ’ αυτά έχτιζαν τα τείχη της πόλεως πιστεύοντας πως έτσι με τα εντοιχισμένα και ενταφιασμένα λείψανα θα καθίστατο απόρθητα φρούρια και θα προστάτευσαν από κάθε κακό την πόλη. Έτσι και σήμερα τους Μάρτυρες της πίστεως τους Αγίους, Οσίους και πατέρες της Εκκλησίας που έθεσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία της πίστεως και της Εκκλησίας τους τιμούμε και τα λείψανά τους τα τοποθετούμε εντός κρύπτης κάτω από την Αγία Τράπεζα κάτω από το θυσιαστήριο της αρχαίας θρησκείας. Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο αγιάζεται ο χώρος που θα γίνεται η Θεία Λειτουργία η αναπαράσταση της θυσίας του Αρνιού υπέρ αφέσεως των αμαρτιών του ποιμνίου.
Το να αγιάσει ο κάθε άνθρωπος, δηλαδή να φτάσει στα όρια της τελειότητας όπως τέλειο είναι το ανώτατο Ον ο Θεός είναι κάτι που ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος επιθυμεί και οφείλει σύμφωνα με τις επιταγές του ιδρυτή της Θρησκείας του Χριστιανισμού να πραγματώσει «Άγιοι εσταί ως ο Πατήρ υμών Άγιος εστίν»
Βιβλιογραφία:1. «Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2010»
2. Hμερολόγιο της Μητρόπολης Θήρας 2010
3. Eφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» Πατρών (10 και 11/3/2010)
4. Εφημερίδα του Πύργου ΠΑΤΡΙΣ.(5-2-2010)
5.Γεωργίου Σιέττου: « Ήρωες και Άγιοι»Πύρινος Κόσμος Αθηνα 2002
6.Ιωάννη Γ. Χατζή: «Zαχαρία Καραντινού Ακολουθία και Συναξάριο των Νεομαρτύρων Χρίστου και Πανάγου των εκ Γαστούνης(1716)»
7.Γεωργίου Β.Νικολάου: «Εξισλαμισμοί στην Πελοπόννησο από τα μέσα του 17ου Αιώνα έως το 1821»
8.Γ.Θ.Πρίντζιπας: «Οι Κρυπτοχριστιανοί» Ελληνικά Γράμματα Αθήνα 1997
9.Περιοδικό «ΑΧΑΙΚΑ» Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας Πάτρα Φθινόπωρο 2005 Τεύχος 4ο (σελ.223-228) Περικλή Τρακαδά Παπουλάκης ο Β΄ή Παπουλάκος
10.Ηλειακη Πρωτοχρονιά 2010.Βιβλιοπανόραμα Αμαλιάδα 2010 σελ.315-336 Αικατερίνης Νερατζάκη: «Οι φρικτές σφαγές της 17ης Ιουλίου 1715 στην Γαστούνη-Οι νεοάγιοι Παναγος και Χρήστος και οι συν αυτοίς».
11.Ηλειακή Πρωτοχρονιά 2007 Βιβλιοπανόραμα,Αμαλιάδα 2007 σελ.201-205.Κώστα Λούρμπα « Ηλιδα-Καθολική-Γαστούνη»
12.Αλέξη Παναγόπουλου «Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος» Επτάλοφος Αθήνα 2008.
13.Κώστα Φωτιάδη: «Οι εξισλαμισμοί της Μικράς Ασίας και οι Κρυπτοχριστικοί του Πόντου» Οίκος Αφών Κυριακίδη Θεσ/νίκη 1988
14.Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ Νέες Εποχές φυλ.26-12-1993.Μαίρης Παπαγιαννίδου : «Πως να Γίνετε άγιος».

ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΜΑΣ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ


«Η σειρήνες και πάλι μας κυκλώσαν
με λιβάνι, με σμύρνα και χρυσάφι»
( Γιάννης Μαρκόπουλος- Κ. Μύρης)
Οι σύγχρονες Ευρωπαϊκές σειρήνες και πάλι μας κυκλώσαν, αφού μας έσπειραν την «ευδαιμονία» και μας συντήρησαν την ανασφάλεια.
Με τις επιδοτήσεις τους γλεντούσαμε, με τα δάνειά τους αγοράζαμε τα οπλικά τους συστήματα.
Αγοράσαμε πυραύλους S300 για την ασφάλεια της Κύπρου και τους κρύψαμε υπό έλεγχο στην Κρήτη.
Μας κολάκεψαν για την ικανότητά μας στα πανηγύρια και δανειστήκαμε άλλη μια φορά για το μεγάλο πανηγύρι, των Ολυμπιακών.
Μας έδωσαν συγχαρητήρια και μας φόρτωσαν υπέρβαρα.
Μας θεώρησαν εξίσου ικανούς με τον Πύρο Δήμα στην άρση χρεών αυτή τη φορά κι εμείς οι αφελείς χειροκροτούσαμε πλημμυρισμένοι από εθνική υπερηφάνεια.
Δίναμε το μεγαλύτερο ποσοστό των εσόδων μας για ατελέσφορους εξοπλισμούς, για να προστατέψουμε τα σύνορά τους αδιαφορώντας για τα δικά μας.
Στέλναμε δυνάμεις μας στο Αφγανιστάν και όπου αλλού επέτασσε το συμφέρον τους, αγνοώντας το δικό μας.
Πιστέψαμε πως με τους εξοπλισμούς θα προστατεύαμε τα σύνορά μας και την εδαφική μας ακεραιότητα .
Εις μάτην. Καθημερινά τα σύνορα μας διάτρητα και οι γείτονες και σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ βολτάρουν στο Αιγαίο προβάλλοντας αυτάρεσκα, ανύπαρκτα δικαιώματα.
Κι ενώ μας καταχρέωσαν οι ίδιοι , σήμερα μας κατηγορούν και μας εμπαίζουν.
Δεν φθάνει που μας υποχρέωσαν να υποστούμε τη βουλιμία των τοκογλύφων και τις ορέξεις των διεθνών κερδοσκόπων , επιχειρούν να καθαιρέσουν και τα σύμβολά μας.
Η καθαίρεση των συμβόλων μας θα αποτελέσει τη μεγάλη την πλέον σημαντική αποτελεσματική νίκη τους. Την ισοπέδωση της ιδιαιτερότητάς μας ως λαού Ελληνικού και Ορθόδοξου.
Οι πρόγονοί μας ( το αμφισβητούν και αυτό) χρησιμοποιούσαν διάφορα είδη συμβόλων για να υποδηλώνουν την κάτω απ’ αυτά πολεμική συγκέντρωση των πολιτών προς υπεράσπιση της πατρίδας και της Εθνικής αλληλεγγύης. Οι Θηβαίοι τη σφίγγα, οι Αθηναίοι την γλαύκα, οι Σπαρτιάτες τους Διόσκουρους. Επί Μεγάλου Αλεξάνδρου χρησιμοποιούσαν σύμβολα και σημαίες για να υποδηλώνουν την ενότητα και την αλληλεγγύη καθώς και την εποχή των Βυζαντινών με την ύπαρξη λαβάρων.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας είχαμε τα φλάμπουρα, τα μπαϊράκια, και τις παντιέρες των Κλεφτών και Αρματολών.
Οι Επαναστάτες του 21 σε μια σημαία ορκίσθηκαν και σε ένα λάβαρο έδωσαν την υπόσχεση για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Αυτά τα ιερά σύμβολα-σημαίες-εικόνες –φλάμπουρα-μπαϊράκια αποτελούν την ουσία των παραδόσεών μας.
Αυτή η σημαία με το σταυρό που ματώθηκε και καθαγιάστηκε με το αίμα των αγωνιστών του 21 αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο του Ελληνισμού .
Η χώρα μας, η Ελλάδα δημιουργήθηκε μέσα από την ενοποιό δύναμη του Σταυρού και της Ανάστασης.
Αυτή η χώρα είναι στη συντριπτική της πλειοψηφία Χριστιανική και στο δόγμα Ορθόδοξη.
Το πρώτο Σύνταγμα της Ελεύθερης Ελλάδος όσο και τα μετά απ’ αυτό έχουν προμετωπίδα τους τον επίκληση : Εις το όνομα της Αγίας και Ζωοποιού και αδιαιρέτου Τριάδος.
To ισχύον σήμερα Σύνταγμα της χώρας μας επιτάσσει την παροχή στους νέους της χώρας που λέγεται Ελλάδα παιδεία στηριζομένη στην Ελληνική και ορθόδοξη πίστη και στις παραδόσεις μας.
Η χώρα μας δεν είναι ουδέτερη θρησκευτικά και πολιτιστικά έχει δικά της έθιμα, ήθη, παραδόσεις που έχουν γαλουχήσει γενιές γενεών και συντηρεί την Ορθοδοξία όπως την παρέλαβε από τους πατέρες της Εκκλησίας και την παράδοση του Ελληνισμού.
Δεν είναι δυνατόν να παραδώσουμε τα ΄Αγια και τα Ιερά της φυλής μας «τοις κυσί».
Όσοι πιστοί στην Ελλάδα και την Ορθοδοξία, ας δώσουμε το αγωνιστικό παρόν για να μην περάσουν τα επίβουλα σχέδια των σιωνιστών, των μασόνων και των διεθνιστών της παγκοσμιοποίησης.
Να διατηρήσουμε την πίστη των Πατέρων και Προπατόρων μας.
Να κρατήσουμε να σύμβολα , τις σημαίες μας ψηλά και ανυποχώρητα να αξιώσουμε το σεβασμό τους από όλους. Να δώσουμε ηχηρή την απάντηση σε όσους επιβουλεύονται την άλωση της ψυχής μας.
Τα σύμβολά μας είναι η ψυχή μας και οι σημαίες μας είναι τα ενοποιητικά στοιχεία μας που δεν θα καταστείλουμε ουδέποτε.
Μπορεί να μας υποθηκέψουν τα σπίτια , να υποδουλώσουν τα σαρκία μας ,να κατάσχουν τις περιουσίες μας όμως δεν θα υποδουλώσουν την ψυχή μας.
Όσο είναι καιρός πετάξτε εκείνα που μας υπνωτίζουν, το πρόστυχο σεξ, τα ναρκωτικά, τα εξωνημένα μέσα ενημέρωσης. Ελευθερώστε την συνείδηση σας και πολεμάτε. Πολεμάτε εκείνους που μας υποδουλώνουν και μας καθιστούν υποχείρια και εύκολα θύματα των κερδοσκόπων. Δώστε όλοι τον αγώνα σας για την Νίκη!...
Απάντηση Προώθηση

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ…ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!..

Είναι χωρίς αμφιβολία και αμφισβήτηση η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία το λιγότερο κακό πολίτευμα. Έχουν ιστορικά δοκιμασθεί ή επιβληθεί διαφόρων μορφών δημοκρατίες ή κατ’ επίφαση δημοκρατίες. ΄Έχουμε συνεπώς μέτρο σύγκρισης.
Ο λαός μας μετά την εφτάχρονη δικτατορία των Συνταγματαρχών και τα δεινά που επισώρευσε ,με την ανελευθερία και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την μισή Κύπρο στα νύχια του Αττίλα, ανέτειλε μία Δημοκρατία την οποία απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα.
Όλα καλά ,όλα ωραία. Όμως ήρθε ένα πρωινό και στις εκλογές του περασμένου Oκτώβρη εκλέξαμε στη θέση της αποτυχημένης κυβέρνησης Καραμανλή μια Κυβέρνηση Σοσιαλιστικού Κόμματος υπό τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργο Παπανδρέου.
Κι εκεί που όλοι χαρήκαμε πως γλιτώσαμε τα όσα δυσμενή και δυσοίωνα επαγγέλονταν ο πρόεδρος της Ν. Δ. και θα απολαμβάναμε νέες καλύτερες μέρες για το λαό μας, ξάφνου βρεθήκαμε με ένα Πρωθυπουργό να έχει ξαμοληθεί σε εξαντλητικά ταξίδια αναζήτησης βοήθειας και ένα Υπουργό Εθνικής Οικονομίας να τα έχει κυριολεκτικά χαμένα σα να ζούσε σε κάποιο άλλο πλανήτη.
Κι εκεί που οι ελπίδες είχαν αναπτερωθεί ,καταχνιά και μαυρίλα πλάκωσε τον ορίζοντα της χώρας και μετά την καταιγίδα που ακολούθησε, αντί να δούμε ένα ουράνιο τόξο που να αναγγέλλει την λήξη της καταιγίδας, μας ήρθε η «Αγία Τριάς» των επιτηρητών και ο Πρωθυπουργός ως άλλος Μωυσής παρέλαβε τις «Δέκα εντολές», το Μνημόνιο και μας τις ανέγνωσε από το μακρινό Καστελόριζο.
Τους Γερμανούς της Μέρκελ δεν τους έφεραν όπως στο παρελθόν τα τεθωρακισμένα του Χίτλερ. Τους φέραμε με παρακάλια και γονυκλισίες.
Εμείς τον Οκτώβρη εκλέξαμε Ελληνική Κυβέρνηση και αντί να αποφασίζει για την μοίρα του τόπου και τη δική μας εκείνη ,αποφασίζουν άλλοι. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από την κατοχή των Γερμανών το 1941.Τότε μετά την κατοχή είχαμε και την μεγαλειώδη εθνική αντίσταση. Τώρα ποιος έχει κουράγιο και δύναμη με τέτοια οικονομική εξαθλίωση που να βγεί στο κλαρί;
Γι’ αυτή μας την υποδούλωση έχουμε όλοι, μα όλοι μας ευθύνες. Πολύ μεγαλύτερες βεβαίως οι εκάστοτε κυβερνήσεις και κυρίως ιδιαίτερα η τελευταία. Ο μέχρι πέρυσι Πρωθυπουργός της χώρας ,ανέλαβε την ευθύνη της αποτυχίας του κόμματός τους , απεχώρησε ιδιωτεύων και εισπράττει τη βουλευτική αποζημίωση για να ανοίξει μια φορά το στόμα του και να πεί καταψηφίζω. ΄Έκτοτε και πάλιν σιώπά!…
Από το «υπάρχουν λεφτά» που προεκλογικά ηχούσαν στα αυτιά μας,μέχρι το «δεν υπάρχει σάλιο» υπάρχει τεράστια απόσταση και αναζητούνται τα λεφτά σήμερα στις τσέπες των μικρομεσαίων, των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Όσοι έκαναν τις μεγάλες «μπάζες» απολαμβάνουν τα κλεμμένα λεφτά του Ελληνικού λαού, αδιάφοροι και ατιμώρητοι.
Η Κυβέρνηση χωρίς να έχει εξυπακούεται πρόγραμμα αντιμετώπισης της ξένης εισβολής , των ακρίδων της διεθνούς και εγχώριας τοκογλυφίας, κινούμενη σπασμωδικά επιδιώκει την έξοδο χωρίς φως στο τούνελ.
Και δεν έφταναν όλα αυτά, υπάρχουν πρακτικές που θυμίζουν την παπαδιά που εμφορούμενη από το κήρυγμα του ευαγγελίου και του εφημερίου περί του έχοντος «δύο χιτώνας διδόναι το μη έχοντι» άκουσε εμβρόντητη τον παπά της να την επιπλήττει λέγοντάς της ότι αυτά είναι για τους άλλους και δεν είναι για εμάς.
Κάτι παρόμοιο κάνουν και οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Πέρυσι η απελθούσα Κυβέρνηση ενώ ζητούσε συναίνεση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης καλώντας τους πολίτες να τα βγάλουν πέρα με αυξήσεις μισθών που δεν επρόκειτο να ξεπεράσουν το 2% όλα τα κόμματα της Βουλής πήραν οικονομική επιχορήγηση από τον προϋπολογισμό του Κράτους 70 εκατομμύρια ευρώ αυξημένη κατά 10% σε σχέση με εκείνη του παρελθόντος έτους, ενώ από το 2002 μέχρι σήμερα μπήκαν στα κομματικά ταμεία 64,8% περισσότερο δημόσιο χρήμα.
Όμως παρά το ότι και η σημερινή Κυβέρνηση πειθαρχούσα στο Διευθυντήριο επέβαλε στον Ελληνικό λαό σκληρή λιτότητα η ίδια δεν εννοεί να εφαρμόσει μέτρα περιστολής των δαπανών και ιδίως των κομματικών δαπανών.
Συγκεκριμένα στο τεύχος β και με αριθμό φύλλου 1056 της 12ης Ιουλίου 2010 δημοσιεύθηκε απόφαση περί της κατανομής κρατικής οικονομικής ενίσχυσης έτους 2010 στα δικαιούχα κόμματα.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ θα λάβει 19.809.717,78 ευρώ
Η Νέα Δημοκρατία 15.056.167,38
Το Κ.Κ.Ε. 4.692.086,60
Το ΛΑΟΣ 3.991.816,38
Το ΣΥΡΙΖΑ 3.504.108,56
Οι ΟΙΚ. ΠΡΑΣΙΝΟΙ 1.746.103,30
΄Ήτοι θα εκταμιευθούν συνολικώς από τα δανεικά που των αυξημένων επιτοκίων που λάβαμε ή που θα λάβουμε το συνολικό ποσό των 48.800.000.00.
Θα μας αντειπεί κάποιος ότι η κρατική επιχορήγηση είναι κατά πολύ μειωμένη από την περυσινή.
Αυτό όμως δεν απαλλάσσει την Κυβέρνηση και τα κόμματα από την αναντιστοιχία λόγων, εξαγγελιών και πρακτικών. Ούτε πείθει με το παράδειγμά της για την αναγκαιότητα λήψης των συγκεκριμένων μέτρων.
Δεν είναι δυνατόν να καταργείς επιδόματα εορτών, δώρων, αδειών και να μειώνεις ακόμη και τις συντάξεις και παράλληλα και ταυτόχρονα να εκταμιεύσεις 49 εκατομμύρια ευρώ για τη λειτουργία των κομμάτων.
Το σκεπτικό της κρατικής επιχορήγησης ήταν να παύσουν τα κόμματα να επιχορηγούνται από κάποια μεγάλα οικονομικά κέντρα και να μην είναι δέσμια για άλλου είδους αντιπαροχές .΄Όμως όπως αποδείχθηκε από το πρόσφατο παρελθόν αλλά και την πρακτική κομματικών παραγόντων υπάρχουν οι επιχορηγήσεις του κρατικού κορβανά υπάρχουν όμως και οι άλλες…
Μήπως θα πρέπει τα κόμματα αφού δεν μπόρεσαν να αποδεσμευτούν από τους μεγάλους χρηματοδότες των μεγάλων συμφερόντων να σκεφθούν το ενδεχόμενο κατάργησης αυτής της κρατικής επιχορήγησης και αναζήτησης «λίγων από τους πολλούς κι όχι πολλά από τους λίγους» όπως προεκλογικά τόνιζαν;
Μήπως στα πλαίσια της οικονομίας θα πρέπει να υπάρξει περιορισμός και των βουλευτών στους 200 που προβλέπει σαν ελάχιστο αριθμό το Σύνταγμα της χώρας. Μήπως θα πρέπει Υπουργοί να διορίζονται εξωκοινοβουλευτικά στελέχη που θα έχουν αποστολή την εφαρμογή του Κυβερνητικού προγράμματος και όχι την επανεκλογή τους Μήπως είναι κάπως ακριβούτσικη η Δημοκρατία μας. Μήπως….

ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ: «XΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΡΟΙΒΟΥ»

«Φέρεμ’ εσύ τα γιασεμιά,
και ΄γώ τα βελονιάζω!
Φέρε μου πίσω τους καιρούς
Και τους σφιχταγκαλιάζω»!
(Δημώδες)

Ιδιαίτερη σημασία έχει για τους Έλληνες
η αγάπη στο παρελθόν που σαν παιδιά βιώσαμε. Αλλά και το πιο μακρινό, που γίνεται στυλοβάτης του ΕΙΝΑΙ μας και συντηρεί το ατομικό ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ του καθ’ ενός από εμάς.
Πιο ιδιαίτερη όμως αξία, έχει η ΜΝΗΜΗ, αφού αυτή προκαλεί το - ΝΟΣΤΗΜΟΝ ΗΜΑΡ- με όσα θετικά στοιχεία μεταφέρει στη δύσκολη όντως ανθρώπινη καθημερινότητα, και όσα επισημαίνει μέσα σε μια μοναδική κωδικογραφία του.
Η Ηλεία με ένα μακραίωνο ιστορικό, με θέσεις στον πολιτισμό, αλλά και το μεσογειακό εμπόριο, με ευρύτατους επικοινωνιακούς δεσμούς σε μια προ-ομηρική εποχή, είναι ευνόητο να ωθεί ικανούς να γράφουν Ηλείους, στη αγάπη της ανιστόρησης. Την ποικιλία των παραδόσεων. Την ομορφιά του κάθε τοπικού μύθου, σύγχρονοι συγγραφείς Ηλείοι, την έχουν αναγάγει σε ένα υψηλό επίπεδο, έχοντας υπόβαθρο το ηλειακό τοπίο που γνώρισαν για γενέτειρα τους.
Κάπως έτσι απλώνεται η οφορφιά και η αγάπη σε επίπεδο τοπικού ενδιαφέροντος πληροφοριακού υλικού που και διδάσκει και εντυπωσιάζει με όσα έγιναν και πλούτισαν, αξιοποίησαν ιστορικά και πολιτιστικά, τόπους που στάθηκαν σαν οικισμοί και υπάρχουν σαν θέρετρα. Άλλαξαν την μορφή του κάμπου! Ένας κάμπος που γνώρισε τη σκέψη του Αυγειακού πολιτισμού, τη φιλοδοξία του Πέλοπα, τη δυναμική στάση της Ιπποδάμειας, τον σκληρό πολιτικό λόγο της Αντραβιδαίας Κλειταγόρας, και διδάχθηκε τη γνώση του Πύρωνα, την Ιατρική του Εύδημου, το μύθο του Αντρέως! Ιδρυτή της «Αντριήδος» της σημερινής Αντραβίδας! Πρώτης πρωτεύουσας της «Ιλιδος!» πριν της αλλάξουν την γραφική εικόνα σε «Ηλιδα»,για πολιτικούς, αλλά και καιροσκοπικούς λόγους! ΄Έως προχωρημένους μεταχριστιανικούς αιώνες η ΑΝΤΡΑΒΙΔΑ δέσποζε στην Ηλιδα!
΄Όταν ο Λεωνίδας ο Μαργαρίτης απεφάσισε να αρχίσει να γράφει για το δικό του τόπο, τον Κόροιβο, ήξερε πως θα περάσει από δρόμους δύσκολους. Η συγγραφή ενός τόπου που κρατάει τη ζωή κάποιων στα χέρια του, είναι ένα πέρασμα μέσα από σταθμούς, που θυμίζουν πολλά!
Χρόνια παιδικά πρώτα, μια εφηβεία που ξαφνιάζει με τις αλλαγές και τις απαιτήσεις της! Πρωτοσκυρτήματα, άγνωστα ως τότε! Και μια επιθυμία φυγής προσωρινής που προμηνύει προσεγγίσεις με το όνειρο μιας δημιουργικής ζωής!
Αυτό το πέρασμα των δεκάδων σκέψεων ως την τελική έκβαση τους ,ο Λεωνίδας, το περιέγραψε με μακρές εικόνες από μια ζωή που έπρεπε να αφήσει πίσω του, χωρίς να αποκοπεί από τις ρίζες του.
Άπλωσε τον εαυτό του μέσα στο χωριό του, που λεγόταν : ΚΕΛΕΒΗ.
Έδεσε ιστορία και παράδοση, σ’ ένα προσευχητικό κομποσκοίνι. Τόσο που να μη ξεχάσει την παραμικρή λεπτομέρεια, όπως την άκουσε, την παρέλαβε, την έζησε.
Αγκάλιασε τους καiρούς, με όσα ονόματα και δρώμενα μιας μικρής μεν αλλά σύγχρονα ενδιαφέρουσας τοπικής κοινωνίας ,με δικό της ιστορικό κεφάλαιο, και δικό της πολιτιστικό παρελθόν! Βήμα-βήμα ο Λεωνίδας, με γνώση στην ιστορική κατάθεση, ξεναγεί στον Κόροιβο το σημερινό επισκέπτη. Το κάνει με συνέπεια. Κυρίως δεν αντιγράφει κανέναν! Αυτό είναι σημαντικό!
Διατηρεί ένα αυτούσιο ύφος, ενός ιδιαίτερου χώρου. Ζει μέσα σε μια προσπάθεια περιγραφής συναισθημάτων και αλήθειας.
Μακάρι, να είχε πει και για τον ίδιο τον ΚΟΡΟΙΒΟ. Πρώτο δρομέα Ολυμπιονίκη, που από αμέλεια των Ηλείων ακόμη τα λεξικά, τον αναφέρουν σαν «Ηλείο τολμηματία»! «Η πολιτική των Άκανθο-χοίρων» όπως την αποκαλούσε ο Αρίστων ο Χίος, τέτοιες άδικες συμπεριφορές.
Και μόνον από τον Πίνδαρο μάθαμε, πως ενταφιάσθηκε στα Μέγαρα με τιμές όμως Ολυμπιονίκη! Κανείς δεν έμαθε για την γενέτειρα γη του Κοροίβου στην Ηλεία! Σήμερα ένας τόπος που ανήκε έως τον 2ο αιώνα στην Αντραβίδα αφού εκεί επροπονούντο –οι κέλητες, τα άλογα, που θα προέβαλαν τους Ιππικούς Αγώνες της πόλης φέρει το όνομα του. Ο τόπος των Κελήτων, λάμπει κάτω από το όνομα του πρώτου δρομέα της Ολυμπιάδος! Του Κοροίβου.
Η μακραίωνη Τουρκική κατοχή και όσες προηγήθηκαν, φρόντισαν να σβήσει η αρχαία γνώση! Όχι η παράδοση!.
Έτσι στο μοναδικό βιβλίο για το χωριό ΚΟΡΟΙΒΟΣ ,ο αναγνώστης διαβάζει το ιστορικό ενός Τούρκου, αφού κατάφερε να υποσκελίσει ένα γνωστό στη Μεσόγειο ηλειακό παρελθόν! Ο Λεωνίδας ο Μαργαρίτης το κατέθεσε σαν γεγονός που προσέχθηκε κάποτε στον τόπο του. ΄Έτσι από ιστορική σημασία. Ανήκει σ’ αυτούς που ξέρουν να γράφουν βιβλία. Και το αποδεικνύει μέσα από ένα έργο συγγραφικής του δουλειάς, που και εντυπωσιάζει και διδάσκει. Αυτό όμως που προσέχεται στα βιβλία του, είναι ότι γράφει, όχι από συγγραφικό ανταγωνισμό! Αλλά με χρέος στην Αγάπη, για όλους και όλα! Κάτω από αυτή την ιδιαιτερότητα, γίναμε φίλοι! Αλλά και σε μια συμπόρευση στον κόσμο της συγγραφής. Τίποτε το ωραίο δεν χάνεται. Απλώνεται σαν φως. Το γραπτό είναι φως.
ΠΟΠΗ ΜΠΟΥΝΙΑ-ΠΑΣΠΑΛΙΑΡΗ
«Κυμαία»