Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ!

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ!
Πόπη-Μπούνια-Πασπαλιάρη:-Kυμαία-

«Αν έχει φόρτωμα ο Νούς;
Έχει η καρδιά αγώγι»!
-Κυμαϊκή παροιμία-

Είναι κάποιοι άνθρωποι, που χωρίς να καταβάλουν καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια, γίνονται, μέσα από τον ίδιο τους το χαρακτήρα, οικείοι μέσα στα ανθρώπινα σύνολα!. Αυτό οπωσδήποτε, δεν κερδίζεται τελείως άκοπα. Χρειάζεται μια πρώτα μακρόχρονη ζωή μέσα στα ίδια τα σύνολα. Σχολικά βιώματα, κάτω από μνήμες διδασκάλων, χώρων μιας κοινής βιωματικής συνύπαρξης, νοοτροπίας οικογενειών, μικρές κοινωνίες γειτονιάς, εκκλησιασμοί και συμμετοχή σε θέματα μιας γνώσης που έχει αφετηρία την προσχολική ηλικία και την παιδική ψυχική αρτιότητα!. Όλα αυτά, μέσα σε μια ακολουθία μιας εξελικτικής τελειοποίησης του ατόμου, συνθέτουν το –Ατομικό ΓΙΓΝΕΣΑΙ του κάθε ανθρώπου. Το ποιόν-του!-Κι κάτω από αυτές τις ανυπόκριτες διαπιστώσεις, οι άνθρωποι αυτοί εκπροσωπούνται από το –μικρό- τους βαπτιστικό τους όνομα! Αυτό είναι σημαντικό: Θετικό. Αληθινό.
-Κανένα πτυχίο, και κανένα Ντοκτορά δεν συγκρίνεται σε αξία, όσο η περίπτωσης, να είσαι γνωστός, και όχι μόνον,-με το –μικρό-σου όνομα! οπότε, το επίθετο; πείθει πως χρειάζεται μόνον, σαν προσδιοριστικός όρος. Απλά.
Εδώ και ένα μήνα ο Λεωνίδας, με την ανθρωπιά στην καρδιά, την κατανόηση στη λογική, την υπέρβαση στο ήθος, μας κατατρόμαξε!
Όχι με κάποιο του κατόρθωμα! Αλλά με το πρόβλημα της καρδιάς του!
-Βέβαια, αυτή από την μεριά της ,τον ειδοποιούσε: Να μη αναλώνεται με σπάταλο ρυθμό για όλους και όλα! Να την υπολογίζει και αυτήν! Να μην υποχρεώνεται να κτυπάει γρήγορα, και δυνατά ,κάθε φορά που την πιέζει χάριν των συνανθρώπων του. Να μην την υποχρεώνει σε συνεχή ωράρια δικών του σκέψεων, για το πώς θα φανεί χρήσιμος, ευγενής ,δίκαιος, ψύχραιμος και κυρίως άνθρωπος και φίλος, σύζυγος και πατέρας.
-Σε φιλικές συναντήσεις μας, άφηνε να διαπιστώνω, ότι το κάλεσμα της θεωρίας του στωικισμού, παραμένει ζωντανό για κάποιους ανώτερους ανθρώπους! Όχι ιδιότητα. γιατί δεν εννοούσε τους επιστήμονες ,όπου και ανήκει. Εννοούσε, όπως πάντα εννοεί, κάθε ευγενικό, ανυπόκριτο, πέρα από προθέσεις και πολεμικές της ουτοπίας, έναν ανώτερο.. άνθρωπο της κάθε καθημερινότητας! Ο Λεωνίδας δεν αρνείται κανέναν! Δέχεται την άρνηση μέσα από την άγνοια του στωικισμού! Αυτό, είναι Μεγαλείο!! Ξέρει καλά σαν νομικός, σαν Ηλείος, ότι ο στωικισμός, έχει αξιοπρέπεια. ’Ο, τι ,τα –χαμόγελα- των ανθρώπων, είναι σφιγμένα σκληρά. Είναι σιωπηλή απειλή στην ελευθερία της ψυχής, της γνώσης του απέναντι!. Το υποκριτικό χαμόγελο-είναι ότι καταδικάζει στις αγορεύσεις του. Στις αίθουσες των δικαστηρίων. Κάτω από αυτό, κρύβονται τα ανθρώπινα πάθη: Σ’ ένα κάπου ελεγχόμενο, χωρίς αμφιβολία-κατσούφιασμα-:Εκεί ζυγίζεται η Θέμις! Και το χέρι, πάνω στο ευαγγέλιο!.-Η καρδιά του, εκείνες τις ώρες μάχεται με τη λογική, αλλά και την πραγματικότητα. Κόβεται κάθετη. Στα δύο. Μισή στο Θεό ,μισή στην άνθρωπο! Ξέρει και την υπερηφάνεια του Θεού αλλά και την ταπείνωση του δαίμονα!
Όμως, αυτά ,δεν τα κουβεντιάζει μαζί της ο Λεωνίδας! Την προσπερνάει προκειμένου να βοηθήσει το πρέπον, μέσα από την δική του όμως αξιοπρέπεια!. Και εκείνη, πήρε σε μια στιγμή τα πράγματα στα χέρια της! Ο Θεός κυριάρχησε στην αντοχή της, τη δύναμη της! Την στιγμή που έπρεπε! Και όλα πήγαν καλά! Δεν ξέρω αν αυτό του γίνει τελικά μάθημα, να μη ξαναβάλει την καρδιά του στην άκρη!
Στην αρχαιότητα η –καρδιά-λέγονταν ΚΗΡ! Η γνώση όμως, επεσήμανε τι διακλαδίζεται μέσα στο συμβολικό σχήμα της. Τι διεκδικεί η ζωή, και τι το συναίσθημα!Τ ι της επιβάλει ο νους και τι θέσεις παίρνει εκείνη!. Πρώτα πεθαίνει ο ΝΟΥΣ! Μετά αυτή! Εκεί πεισματάρα, και εύπιστη στην ματαιότητα. Δεν παραδίδεται αμαχητί στο Θάνατο! Όπως, και δεν υποδουλώνεται στο Νου! Τον νοούντα και ορώντα την αλήθειαν!. Νους ορά και νους ακούει! Και δεν υποχωρεί! Όμως η καρδιά; Τήκεται και βάλλεται! Πείθεται και υπερβάλλεται! Στους κτύπους της υπάρχει η αφύπνιση. Ο καθόλου εφησυχασμός, η φιλοδοξία, και οι κατακτήσεις.Όσα ήχησαν στις σάλπιγγες της Ιεριχούς! Παράλληλα, κτυπά και το ξύλινο τάλαντο! Της ταπείνωσης, της αυτογνωσίας, της προσέγγισης εν σιγή του Θεού! Τότε ομολογεί, ότι η κάθε του ανθρώπου απόφαση περνά από την καρδιά ενδιαίτημα των συναισθημάτων ,Το μυστικό εξωκκλήσι που ελέγχει τις αποφάσεις του. Για το πώς εννοεί την ανθρωπιά!
«Αλήθεια βρέ παιδιά! Τι πράγμα είναι η καρδιά»!Από τα ωραία της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Αλλά και της Κασσιανής. Σε αποκαλυπτικούς ψαλμούς της Σ’ ένα στίχο του Λάο-Τσε ,διαβάζουμε : «Σού λέει η καρδιά σου, Λύγησε! Ο Νους ,σου λέει-Μη σκύψεις- Για να είσαι Δούλος της χαράς, όχι σκλάβος, της θλίψης»!Ο Δούλος αμείβεται ! χρηματίζεται! Ο σκλάβος μένει και επιμένει στις αρχικές θέσεις του. Όσο να ανοιχθεί σε νοήματα, σε νοήματα ελευθερίας! Να κερδίσει την ελευθερία από αυτογνωσία! Ο Λεωνίδας ,κάπου θα πρέπει να μην ξανακουράσει την καρδιά του!
Ατυχώς ο περιβάλλον πια κόσμος ζει στην ακοσμία, την ουτοπία με προεξάρχοντα το φθαρτό εαυτό του! Και «εί χολώ παροικήσει; ….
Να είσαι καλά Λεωνίδα!
Η καρδιά σου μακριά από τα ανθρώπινα! Είναι κατά τύχη ΚΑΛΗ!
Λέω εγώ τώρα….!