ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Δικηγόρου
Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών

Για άλλη μια φορά και στην πόλη μας η μισαλλοδοξία σκοταδισμός ο φανατισμός, η υποκρισία και η λανθασμένη εικόνα που κάποιοι θέλουν για την Ορθοδοξία βγάζουν από τη θήκη τα ξίφη τους θέλοντας να υποστηρίξουν τη Θρησκεία της Αγάπης. Διατείνονται ότι κινδυνεύουν τα όσια και ιερά της πίστεως από ένα θεατρικό έργο που πρόκειται να ανεβαστεί στο Αρχαίο Ωδείο στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου.
Και πάλιν οι υπνώτουσες θρησκευτικές συνειδήσεις επιχειρούν να εξεγερθούν από το αποχαυνωμένο υπόστρωμα της στείρας και χωρίς ουσία και περιεχόμενο τυπολατρικής Ορθοδοξίας. Μιας Ορθοδοξίας που τίποτε δεν θυμίζει από τα γνήσια και άφθαρτα κηρύγματα του γλυκύ Ναζωραίου που χάριν της μεγάλης του αγάπης στον παραπεσόντα θυσίασε την ίδια τη ζωή του, πάνω στο Σταυρό. Ξεχνούν φαίνεται εκείνο το «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»…
Αλλά εκείνοι ακολουθούν το δικό τους «ευαγγέλιο» του μίσους και του φανατισμού.
Δεν τους δίδαξε διόλου η φρικιαστική εκείνη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» (23 προς 24 Αυγούστου και τότε του 1572) όπου οι καθολικοί κατακρεούργησαν τους διαμαρτυρομένους καλβινιστές τους λεγομένους Ουγενότους. Τα θύματα εκείνα του μίσους μεταξύ φανατικών Χριστιανών έφτασαν τις 5.000 στο Παρίσι και άλλες 30.000 στην επαρχία. Τότε ο άρχων της καθολικής Εκκλησίας πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄ ο θέσει κήρυκας της θρησκείας του «Αγαπάτε αλλήλους» μόλις έμαθε το βδελυρό έγκλημα διάταξε να φωταγωγηθεί η Ρώμη, να σημάνουν όλες οι καμπάνες ,να γίνουν λιτανείες και να ψαλούν δοξολογίες.
Βέβαια η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού. Αμέτρητα είναι τα θύματα και οι θύτες μεταξύ Χριστιανών και «απίστων»
Άρχισαν με τους διωγμούς των Χριστιανών από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, με αποκορύφωμα το φρικτό εκείνο θεατρικό μαρτύριο της άλλης εκείνης στυγερής νύχτας της 1ης Αυγούστου του 64 μ. Χ. τότε που ο Νέρωνας έριξε στους Χριστιανούς την ευθύνη για την μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης και οργάνωσε στον Ιππόδρομο ένα πελώριο θέαμα αίματος και φρίκης. Βέβαια πολύ λιγότερα ή σχεδόν τίποτε δεν μας μάθανε όμως και για τους διωγμούς των «Εθνικών» από τους Χριστιανούς όταν οι τελευταίοι ήλθαν στη βασιλεία τους την περίοδο των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Πάντα για την υπεράσπιση της Εκκλησίας οι χριστιανοί καταστρέψανε μανιωδώς και συστηματικά τους ναούς, τους βωμούς και τα αγάλματα. Ο ίδιος ο Θεοδόσιος που ονομάσθηκε μέγας από τους Χριστιανούς υπήρξε ό άνωθεν πρωταθλητής των βανδαλισμών. Και λίγο αργότερα (419) η Σύνοδος της Καρθαγένης ζητάει από «τους θρησκευτικωτάτους βασιλείς ώστε τα εγκαταλείμματα των ειδώλων … κελεύσαι παντελώς αποκοπήναι (να καταστραφούν ολότελα) «ίνα τα λείψανα της ειδωλολατρείας …παντί τρόπω εξαλειφθώσιν» Κανόνες η΄και πδ΄)
΄Ετσι εξαλείφτηκαν άπειρα αριστουργήματα της ελληνικής και ελληνιστικής τέχνης. Αλλά και στον πόλεμο κατά των αιρέσεων (Δ΄ αιώνας) και στον πόλεμο των εικόνων ,την εικονομαχία(Η΄-Θ αιώνες) έμψυχα και άψυχα παραδόθηκαν στη φωτιά και στο τσεκούρι της ένθεης μανίας των ομοθρήσκων.
Και οι αφανισμοί οι σφαγές και οι καταστροφές τελειωμό δεν βρήκαν ποτέ. Εθνικοί κατά Χριστιανών, Χριστιανοί κατά Εθνικών. Μωαμεθανοί κατά Χριστιανών, Χριστιανοί κατά Χριστιανών όλοι στο όνομα του Θεού τους.
Δεν εύρισκαν άλλο προσφορότερο τρόπο λατρείας παρά την εξαφάνιση των αλλοδόξων από προσώπου της γης,
Και σήμερα αυτά τα απομεινάρια της μισαλλοδοξίας κάθε τόσο ξεπροβάλουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο και επιχειρούν να καταστρέψουν κάθε δημιούργημα τέχνης ή πολιτισμού που θεωρούν ότι προσβάλει το πιστεύω τους ή τα σύμβολα της θρησκείας τους .
Αρκεί ένας φανατισμένος ιερωμένος που βλέπει πίσω από την τεχνη,τη σάτυρα,το βιβλίο την όποια έκφραση ελεύθερης πνευματικής δημιουργίας ,φαντάσματα να κινούνται απειλητικά κατά των συμβόλων ή ιερών.
Είχαμε και στην πόλη μας στο παρελθόν κρούσματα με κινητοποιήσεις «ευσεβών»κατά βιβλίων, κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, σάτιρας προσώπων που είχαν προκαλέσει το Πανελλήνιο με τα «θρησκευτικά τους» καμώματα.
Σε καμιά περίπτωση δεν είναι ορθοδοξία η καταστροφή ενός πιάνου στην Ροτόντα της Θεσσαλονίκης από κάποιο οργίλο καλόγερο, ούτε η καταστροφή της οθόνης και των καθισμάτων του κινηματογράφου «΄Εμπασσυ» από αγανακτισμένους χριστιανούς γιατί προβαλλόταν η ταινία του Σκορτσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός».Όχι δεν είναι ορθοδοξία ο εκσφενδονισμός εικόνων και άλλων ιερών αντικειμένων στο Ναό της Μεταμόρφωσης της Κηφισιάς από υποστηριχτές των εκπτώτων Μητροπολιτών.
Ορθοδοξία δεν νοείται το πάθος η εκδίκηση, ο διασυρμός η σπίλωση και ότι άλλο χαρακτηρίζει ταραγμένες συνειδήσεις, αλλά νηφαλιότητα, γαλήνη, ηρεμία, πραότητα και υψηλό ήθος.
Ορθοδοξία δεν είναι ζωή τρυφηλή σε πολυτέλεια, συσσώρευση πλούτου αλλά απλότητα, σύνεση και ευπρέπεια.
Ορθοδοξία είναι ο διάλογος, η επικοινωνία και όχι η κρυψίνοια η διαγωγή εν κρυπτώ και παραβύστω. Είναι η προσπάθεια για προσέγγιση και με τον αντιφρονούντα η εξήγηση.
Οφείλεις να κάνεις γνωστές τις αλήθειές σου, να συζητήσεις και να κατατοπίσεις τον αντιφρονούντα.
Τέλος Ορθοδοξία δεν σημαίνει σκοταδισμός….