ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΤΕΡΤΙΛΗ
17-8-2011


«Το μοιρολόι της μάνας»
Για το παιδί του Πολυτεχνείου)


Αγόρι μου μονάκριβο
και χιλιολατρεμένο
Χίλιες φορές σ’ αγκάλιαζα
και χίλιες σε φιλούσα,
όταν στον κόρφο κούρνιαζες,
μικρό και φοβισμένο
κι απάνω σου αγρυπνούσα.

Που να’ βρω σύννεφο διπλό,
φεγγάρι γεμισμένο
ουράνιο τόξο δίχρωμο
να’ ρθω να σε σκεπάσω;
Ξερό το χώμα και σκληρό,
βαθύς ο τάφος ,γιόκα μου,
πώς να’ μπω να σε φτάσω;

Κουρσάροι, τύραννοι πολλοί,
μιαν άγρια νύχτα σίμωσαν,
σε κούρσεψαν, σε πήραν…
σε σκότωσαν ,καλέ μου ,
βλαστάρι μου, αγέμιστο,
ποτήρι αξεχείλιστο,
άγουρε θησαυρέ μου.

Τα μάτια σου βασίλεψαν
τα σφράγισε η πούλια
ξεράθηκαν τα αίματα
στο άψυχο κορμί σου.
Τα όνειρα πετάξανε…
Και’ γω, ξερό κουφάρι
ακούω τη φωνή σου…

Θαρρώ και πάλι θα μου πεις:
«μανούλα μου κουράγιο!»
κ’ ύστερα τρέχοντας θα βγεις
τους άλλους ν’ ανταμώσεις.
Κρυφός ο πόνος της σκλαβιάς.
Ποτέ σου δεν τον θέλησες
να μου τον φανερώσεις.

Έλα να γίνεις σύμβολο
και είδωλο και ιδέα,
φανάρι στους αμύητους.
Στης γης μας το βασίλειο
περίσσεψαν τα δάκρυα…
Έλα μονάκριβέ μου,
έλα ξανά σαν όνειρο,
έλα και σαν τον ήλιο…

ΚΑΙΤΗ ΚΑΠΑΔΑΚΗ-ΣΠΥΡΟΥ
(Από την ποιητική συλλογή
«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ» ΑΘΗΝΑ 1988)

Kαι για την αντιγραφη Λ.Γ.Μαργαρίτης