ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ «Μεθυσμένα Καράβια»

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Βικτωρία Αγγελοπούλου  «Μεθυσμένα Καράβια»

Εκδόσεις «ΤΟ ΔΟΝΤΙ»Πάτρα  2013

                                          Σημείωμα Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη

Εκδόθηκε πρόσφατα και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις  «ΤΟ ΔΟΝΤΙ», το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημα της φίλης συγγραφέως,  μέλους της Εταιρείας Λογοτεχνών  Βικτωρίας Αγγελοπούλου.

Μπορεί να πρωτοπαρουσιάσθηκε σχετικά πρόσφατα στη λογοτεχνία με το έργο της «Συγνώμη που σου είπα ψέματα» ( 2003)  και    «Η Κόκκινη Βαλίτσα του Έρωτα»  (2008)  εκδόσεων Λιβάνη αμφότερα, ωστόσο η λογοτεχνία ήταν καθημερινό της  βίωμα σε κάθε  της  δραστηριότητα.

 Ως μέλος του Καρναβαλικού Κομιτάτου Πάτρας, οργάνωσε την πρώτη θεατρική ομάδα όπου διασκεύασε  και σκηνοθέτησε   τα έργα: «O Βαπτιστικός» «Ορνιθοσκαλίσματα» «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» «Ο Τελευταίος Σφουγκοκωλάριος» «Μπουμ-ταρατα-Τζούμ», ενώ ως μέλος του Ερασιτεχνικού Θιάσου «Ρεφενέ» διασκεύασε και σκηνοθέτησε τα έργα: «Γιαννούλα Κουλουρού», «Τα  μέλη του σώματος» και «Ανζουλος και Μαριεττίνα».

Για το τελευταίο της  αυτό έργο, απέσπασε το Α΄ Βραβείο Διασκευής Κειμένων και το Α΄ Βραβείο Σκηνοθεσίας από το Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας.

Τέλος η συμβολή της ως υπεύθυνος  στα πολιτιστικά  δρώμενα του Δήμου Πατρέων (1999-2002) και του Δήμου Ρίου (2004-2009) υπήρξε σημαντική.

Η Εταιρεία Λογοτεχνών  με παμψηφεί απόφασή της  την ανακήρυξε   τακτικό μέλος της και  η αναγγελία απονομής του βραβείου Μυθιστορήματος στον  ΚΘ΄  Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Φιλολογικού  Συλλόγου «Παρνασσός»  χειροκροτήθηκε από όλους τους συμμετέχοντες  σε Φιλολογικό βραδινό στη Βιβλιοθήκη. Η κ.Αγγελοπούλου  με το βάρος ενός βραβείου, για το  τρίτο   κατά σειρά μυθιστόρημά της εισέρχεται πανηγυρικά στο χώρο της λογοτεχνίας. Η υποδοχή που έτυχε το έργο της αυτό κατά την   παρουσίασή του στην  «Αγορά Αργύρη», της πόλης μας όσο και  από τους κριτικούς τ, υπήρξε λίαν   εγκωμιαστική.

Η συγγραφέας με το τελευταίο της  πόνημα  πλέκει το μύθο της σε ένα χώρο που μετά   την  επιτυχή εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου  αναπτύχθηκε ο Ελληνισμός κι άφησε έντονα τα ίχνη και τη δράση του. Στη  χώρα του Νείλου και των Φαραώ ,τη χώρα των μύθων, των μυστηρίων  και του Ιερού της όασης Σίβα.

 Στο μυθιστόρημά της προτάσσεται  ένα πεζό κείμενο του μεγάλου Αλεξανδρινού   ποιητή Καβάφη στο οποίο γίνεται διαχρονική  αναφορά στα πλοία, το οποίο τμηματικά  παραθέτει στην αρχή κάθε κεφαλαίου από  τα έξι  του μυθιστορήματος,  το  οποίο ολοκληρώνει στο τελευταίο.

  Προφανώς ο τίτλος του μυθιστορήματος  είναι εν μέρει δάνειος  από τον μεγάλο μας ποιητή  με τη μεταφορά της   τη λέξης  πλοία στη νεοελληνική καράβια, τα οποία στην περίπτωσή μας δεν μπορεί παρά  να είναι μεθυσμένα με  τα όσα συμβαίνουν στην πλοκή του έργου και στη συμπεριφορά των ηρώων του.

Μπορεί πολλά στοιχεία της ιστορίας  και του χώρου τόσο  της Αιγύπτου όσο και  ειδικότερα της Αλεξάνδρειας να είναι σε γενικές γραμμές  γνωστά, ο τρόπος όμως και η θαυμάσια περιγραφή των τόπων αλλά και η πλοκή των περιστατικών  εντυπωσιάζει και συγκινεί τον αναγνώστη.

Υπάρχουν λυρικές περιγραφές που αποδίδουν τον μύθο,  τη μαγεία και το μυστήριο της Ανατολής. Η Σεμέλη ,ηρωίδα του μυθιστορήματος  αναζητά εναγωνίως τις ρίζες της,  στην Ελληνική Παροικία της πάλαι ποτέ ακμάζουσας Αλεξάνδρειας. Γίνεται έτσι  η αιτία να επισκεφθούμε κι εμείς νοερά την όαση της Σίβα, το Κάιρο, το Παρίσι. Μαζί της ταξιδεύουμε με τον δικό της «μεθυσμένο Καράβι» και συμμετέχουμε στις αγωνίες της, τις  απογοητεύσεις της, στον ερωτά της,  στην τρέλα της, στο δικό της ψυχικό Λαβύρινθο.

Η δομή του μυθιστορήματος μας  προδιαθέτει ευμενώς.  Από τη μια πλευρά ,υπάρχει η διήγηση του ενός προσώπου, ηρωίδας,  στη μητέρα της, και από την άλλη   η παράθεση  εντόνων διαλόγων  θυμίζουν θεατρική παράσταση με συμμετοχή πολλών πρωταγωνιστών με σημαντικούς ρόλους σε εξέλιξη  θεατρικού έργου. Παραθέτω την τελευταία παράγραφο του έργου με τίτλο: «Θύρα της Ανατολής» ως  ένα δείγμα γραφής .

  «Στη Σύρο, εκεί να με πας ,όταν έρθει η ώρα μου ζήτησε ο Αλμήρ κάποιο βράδυ και το υποσχέθηκα.

Με μια σκούνα, η Ιρνάκ, ο Λέφ, η Αλίκη, ο Ιωάννης ,ο Αϊσάμ κι εγώ ανοιχτήκαμε στο πέλαγο. Η θάλασσα του Αιγαία λαμπίριζε, καθώς η ροδόχρωμη Αυγή άνοιγε τη θύρα της ανατολής, σύροντας με το τέθριππο άρμα της το Φως της Ημέρας. Πήρα στα χέρια μου το κουτάκι με την τέφρα του γονάτισα και τη σκόρπισα. Ενώθηκε με τα παιδιά της Ηούς, τους τέσσερις ανέμους.

Καλό σου ταξίδι, παππού, Καλή αντάμωση με την μοναδική μου αγαπημένη.

Εις το επανιδείν, κροκόπεπλη επτάπυλη Αουρόρα.»

 Συγχαρητήρια Βικτωρία αγαπητή μας φίλη.