ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 2015
Σπύρου Παρασκευόπουλου,
ομότιμου καθηγητή της οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λειψίας.
Το 2015 θα είναι το έβδομο κατά σειρά έτος που η πατρίδα μας, δηλαδή όλοι μας, θα βρίσκεται σε μία άγνωστη μέχρι σήμερα, δυστυχώς με ανοδική πορεία, ηθική, πολιτική και οικονομική κρίση. Πιστεύω ότι εδώ που έχουμε φτάσει εξαρτάται μόνον - και τονίζω - μόνον από μας τους πολίτες να δώσουμε λύση. Στις αρχές του 2015 μας δίνεται η δυνατότητα επιτέλους να συνέλθουμε, να σοβαρευτούμε και προπαντός αυτή τη φορά να καινοτομήσουμε με την ψήφο μας και να δώσουμε μία αποτελεσματική διέξοδο στην πατρίδα μας από τη σημερινή κρίση.
Πριν όμως αναφερθώ στην πιθανή διέξοδο από την κρίση θα ήθελα να αρχίσω πρώτα με την περιγραφή της ηθική μας κρίσης και θα την συνδέσω με την ασυνέπειά μας.
Η ασυνέπεια φαίνεται να είναι ένα χαρακτηριστικό της φυλή μας. Όλοι μας ισχυριζόμαστε λίγο ή πολύ ότι είμαστε δημοκρατικοί πολίτες. Δηλαδή θέλουμε να ζούμε υπό το καθεστώς ενός δημοκρατικού πολιτεύματος που θα μας δίνει το δικαίωμα να εκλέγουμε άμεσα τους νομοθέτες μας (Νομοθετική εξουσία, Κοινοβούλιο). Αυτοί να εκλέγουν κατά την εντολή μας πρώτον τους υπεύθυνους για την άψογη εφαρμογή των νόμων (Εκτελεστική Εξουσία, Κυβέρνηση, Διοίκηση) και δεύτερον αυτούς (Δικαστική Εξουσία) που θα αξιολογούν ανεξάρτητα από κάθε επιρροή , αν η εφαρμογή των νόμων ανταποκρίνεται πράγματι στις απαιτήσεις των νόμων. Και η Δικαστική Εξουσία είναι αυτή που τελικά επιβάλει και τις από του νόμου προβλεπόμενες κυρώσεις στους παρανομούντες.
Όλη αυτή η διαδικασία εγγυάται, αν βέβαια πράγματι εφαρμόζεται, μία ειρηνική (χωρίς συγκρούσεις) κοινωνική διαβίωσή, και είναι, έτσι θέλω να πιστεύω, από μία μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού όχι μόνον μία αποδεκτή, αλλά και η επιθυμητή δημοκρατική διαδικασία. Στην πράξη όμως τα πράγματα δυστυχώς αλλάζουν, διότι ναι μεν συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι, αλλά όμως όχι από εμάς, αλλά από τους άλλους. Και αυτό είναι το παράλογο και συγχρόνως ανήθικο.
Όλοι μας συμφωνούμε π.χ. ότι πρέπει να υπάρχει μία έννομη τάξη στάθμευσης των αυτοκινήτων μας, αλλά όλοι μας παρανομούμε δημιουργώντας καθημερινά κυκλοφοριακό χάος .
Όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχει μία έννομη τάξη στην οικοδόμηση των κατοικιών μας, όλοι μας όμως προσπαθούμε να την αποφύγουμε σε βάρος του γείτονα μας και των συμπολιτών μας.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι οι θέσεις στο δημόσιο πρέπει να λαμβάνονται με αξιοκρατικά κριτήρια, όλοι μας όμως απαιτούμε εξαιρέσεις για τα παιδιά μας και τους φίλους μας.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να πληρώνουμε ανάλογα με τα εισοδήματα μας φόρους στο κράτος, για να μπορεί να δημιουργεί και να επιβάλει την έννομη και ειρηνική διαβίωση μας, όλοι μας όμως προσπαθούμε να φοροδιαφύγουμε κτλ.
Αυτή η παράλογη συμπεριφορά δεν είναι ίδιο μόνον των πολιτών, αλλά πολύ περισσότερο και των πολιτικών μας. Αλλιώς δεν θα είχαμε τα φαινόμενα Τσοχατζόπουλου, Παπαγιωργόπουλου ή Λιάπη και πολλών άλλων.
Μία άλλη πτυχή που δείχνει και αυτή πολύ καθαρά την παράλογη και ασυνεπή συμπεριφορά μας είναι ο τρόπος της θρησκευτικής μας ζωής. Με βάση ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία οι Έλληνες είμαστε ένας από τους πιο θρησκευόμενους λαούς της Ευρώπης. Λέμε ότι πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, μάλιστα λέμε ότι πιστεύουμε επί πλέον στην Παναγία και σε πάρα πολλούς Αγίους. Κρατάμε τις θρησκευτικές μας παραδόσεις, σταυροκοπιόμαστε και προσευχόμαστε σε άσχημες καταστάσεις της ζωής μας. Συγχρόνως όμως δεν διστάζουμε στις συζητήσεις μας να λέμε ότι είμαστε άθεοι, αγνωστικιστές και το χειρότερο να βλαστημάμε στα καλά καθούμενα από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Θεό μας, το Χριστό μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ποιος τότε παίρνει στα σοβαρά το πιστεύω μας;
Η ασυνέπεια μας αποκορυφώνεται και με τις συμπεριφορές μας στα πλαίσια του πολιτικού μας βίου. Ενώ τυπικά αποδεχόμαστε το δημοκρατικό πολίτευμα - και μάλιστα είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τις δημοκρατικές και προοδευτικές μας ιδέες και θέσεις- δεν διστάζουμε συγχρόνως να αποδεχόμαστε και να προσπαθούμε να συμμετάσχουμε – με ποταπές επιδιώξεις και ψευδαισθήσεις - σε ένα πελατειακό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μέχρι σήμερα δημιούργησαν με μεγάλη επιτυχία - δυστυχώς με τη συγκατάθεση μας - όλοι οι μέχρι τώρα πολιτικοί μας.
Για τους πολιτικούς μας αυτό βέβαια είναι ένα άκρως προσοδοφόρο σύστημα που όχι μόνον διαιωνίζει αυτούς και τους απογόνους τους στην εξουσία, αλλά και τους προσφέρει απεριόριστες νόμιμες και παράνομες δυνατότητες πλουτισμού σε βάρος όλων μας. Εμείς δεν είμαστε τίποτε άλλο από αυτό που αυτοί μας θεωρούν ότι είμαστε, δηλαδή οι χρήσιμοι ηλίθιοι τους.
Χρήσιμοι, διότι τους δίνουμε με τη θέλησή μας και την ψήφο μας το δικαίωμα να μας εξουσιάζουν, να μας εμπαίζουν και να μας κλέβουν. Και ηλίθιους για την ασυνέπειά μας, διότι ενώ βλέπουμε ότι μας κοροϊδεύουν - και μάλιστα σήμερα να μας έχουν οδηγήσει μέχρι το χείλος του γκρεμού - εξακολουθούμε να τους αποδεχόμαστε και μάλιστα να τους ψηφίζουμε.
Ο νέος χρόνος 2015 που έρχεται μας δίνει στις 25 του Γενάρη την ευκαιρία, αν βέβαια πράγματι το θέλουμε, να αποδείξουμε ότι δεν συμβιβαζόμαστε πλέον με την ιδιότητα του χρήσιμου ηλίθιου. Γι’ αυτό για να υπάρξει κάθαρση πρέπει να απορρίψουμε όλους αυτούς που μέχρι σήμερα άσκησαν νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία και μας έφεραν στα σημερινά μας χάλια.
Όλοι αυτοί πρέπει να πάνε επιτέλους, μηδενός εξαιρουμένου, στα σπίτια τους, αν όχι κάπου αλλού. Πρέπει, αν επιθυμούμε την ανασυγκρότηση, ναι, την αναγέννηση της πατρίδας μας, να προτιμήσουμε, τουλάχιστον πειραματικά, νέα πρόσωπα.
Συγχρόνως όμως να τους διαβεβαιώσουμε ότι δεν θα είμαστε πλέον σε κανέναν οι χρήσιμοι ηλίθιοι, διότι η εντολή μας και η εμπιστοσύνη μας που θα εκφράσουμε στις 25 του Γενάρη θα έχουν ημερομηνία λήξης.
Με αυτές τις σκέψεις και με την ελπίδα μίας ριζικής αλλαγής στην πατρίδα μας, εύχομαι σε όλους μας το 2015 να είναι ένα υγιές, δυναμικό, καινοτομικό και προ πάντων απελευθερωτικό έτος.
Σπύρου Παρασκευόπουλου,
ομότιμου καθηγητή της οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λειψίας.
Το 2015 θα είναι το έβδομο κατά σειρά έτος που η πατρίδα μας, δηλαδή όλοι μας, θα βρίσκεται σε μία άγνωστη μέχρι σήμερα, δυστυχώς με ανοδική πορεία, ηθική, πολιτική και οικονομική κρίση. Πιστεύω ότι εδώ που έχουμε φτάσει εξαρτάται μόνον - και τονίζω - μόνον από μας τους πολίτες να δώσουμε λύση. Στις αρχές του 2015 μας δίνεται η δυνατότητα επιτέλους να συνέλθουμε, να σοβαρευτούμε και προπαντός αυτή τη φορά να καινοτομήσουμε με την ψήφο μας και να δώσουμε μία αποτελεσματική διέξοδο στην πατρίδα μας από τη σημερινή κρίση.
Πριν όμως αναφερθώ στην πιθανή διέξοδο από την κρίση θα ήθελα να αρχίσω πρώτα με την περιγραφή της ηθική μας κρίσης και θα την συνδέσω με την ασυνέπειά μας.
Η ασυνέπεια φαίνεται να είναι ένα χαρακτηριστικό της φυλή μας. Όλοι μας ισχυριζόμαστε λίγο ή πολύ ότι είμαστε δημοκρατικοί πολίτες. Δηλαδή θέλουμε να ζούμε υπό το καθεστώς ενός δημοκρατικού πολιτεύματος που θα μας δίνει το δικαίωμα να εκλέγουμε άμεσα τους νομοθέτες μας (Νομοθετική εξουσία, Κοινοβούλιο). Αυτοί να εκλέγουν κατά την εντολή μας πρώτον τους υπεύθυνους για την άψογη εφαρμογή των νόμων (Εκτελεστική Εξουσία, Κυβέρνηση, Διοίκηση) και δεύτερον αυτούς (Δικαστική Εξουσία) που θα αξιολογούν ανεξάρτητα από κάθε επιρροή , αν η εφαρμογή των νόμων ανταποκρίνεται πράγματι στις απαιτήσεις των νόμων. Και η Δικαστική Εξουσία είναι αυτή που τελικά επιβάλει και τις από του νόμου προβλεπόμενες κυρώσεις στους παρανομούντες.
Όλη αυτή η διαδικασία εγγυάται, αν βέβαια πράγματι εφαρμόζεται, μία ειρηνική (χωρίς συγκρούσεις) κοινωνική διαβίωσή, και είναι, έτσι θέλω να πιστεύω, από μία μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού όχι μόνον μία αποδεκτή, αλλά και η επιθυμητή δημοκρατική διαδικασία. Στην πράξη όμως τα πράγματα δυστυχώς αλλάζουν, διότι ναι μεν συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι, αλλά όμως όχι από εμάς, αλλά από τους άλλους. Και αυτό είναι το παράλογο και συγχρόνως ανήθικο.
Όλοι μας συμφωνούμε π.χ. ότι πρέπει να υπάρχει μία έννομη τάξη στάθμευσης των αυτοκινήτων μας, αλλά όλοι μας παρανομούμε δημιουργώντας καθημερινά κυκλοφοριακό χάος .
Όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχει μία έννομη τάξη στην οικοδόμηση των κατοικιών μας, όλοι μας όμως προσπαθούμε να την αποφύγουμε σε βάρος του γείτονα μας και των συμπολιτών μας.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι οι θέσεις στο δημόσιο πρέπει να λαμβάνονται με αξιοκρατικά κριτήρια, όλοι μας όμως απαιτούμε εξαιρέσεις για τα παιδιά μας και τους φίλους μας.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι πρέπει να πληρώνουμε ανάλογα με τα εισοδήματα μας φόρους στο κράτος, για να μπορεί να δημιουργεί και να επιβάλει την έννομη και ειρηνική διαβίωση μας, όλοι μας όμως προσπαθούμε να φοροδιαφύγουμε κτλ.
Αυτή η παράλογη συμπεριφορά δεν είναι ίδιο μόνον των πολιτών, αλλά πολύ περισσότερο και των πολιτικών μας. Αλλιώς δεν θα είχαμε τα φαινόμενα Τσοχατζόπουλου, Παπαγιωργόπουλου ή Λιάπη και πολλών άλλων.
Μία άλλη πτυχή που δείχνει και αυτή πολύ καθαρά την παράλογη και ασυνεπή συμπεριφορά μας είναι ο τρόπος της θρησκευτικής μας ζωής. Με βάση ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία οι Έλληνες είμαστε ένας από τους πιο θρησκευόμενους λαούς της Ευρώπης. Λέμε ότι πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, μάλιστα λέμε ότι πιστεύουμε επί πλέον στην Παναγία και σε πάρα πολλούς Αγίους. Κρατάμε τις θρησκευτικές μας παραδόσεις, σταυροκοπιόμαστε και προσευχόμαστε σε άσχημες καταστάσεις της ζωής μας. Συγχρόνως όμως δεν διστάζουμε στις συζητήσεις μας να λέμε ότι είμαστε άθεοι, αγνωστικιστές και το χειρότερο να βλαστημάμε στα καλά καθούμενα από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Θεό μας, το Χριστό μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ποιος τότε παίρνει στα σοβαρά το πιστεύω μας;
Η ασυνέπεια μας αποκορυφώνεται και με τις συμπεριφορές μας στα πλαίσια του πολιτικού μας βίου. Ενώ τυπικά αποδεχόμαστε το δημοκρατικό πολίτευμα - και μάλιστα είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τις δημοκρατικές και προοδευτικές μας ιδέες και θέσεις- δεν διστάζουμε συγχρόνως να αποδεχόμαστε και να προσπαθούμε να συμμετάσχουμε – με ποταπές επιδιώξεις και ψευδαισθήσεις - σε ένα πελατειακό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μέχρι σήμερα δημιούργησαν με μεγάλη επιτυχία - δυστυχώς με τη συγκατάθεση μας - όλοι οι μέχρι τώρα πολιτικοί μας.
Για τους πολιτικούς μας αυτό βέβαια είναι ένα άκρως προσοδοφόρο σύστημα που όχι μόνον διαιωνίζει αυτούς και τους απογόνους τους στην εξουσία, αλλά και τους προσφέρει απεριόριστες νόμιμες και παράνομες δυνατότητες πλουτισμού σε βάρος όλων μας. Εμείς δεν είμαστε τίποτε άλλο από αυτό που αυτοί μας θεωρούν ότι είμαστε, δηλαδή οι χρήσιμοι ηλίθιοι τους.
Χρήσιμοι, διότι τους δίνουμε με τη θέλησή μας και την ψήφο μας το δικαίωμα να μας εξουσιάζουν, να μας εμπαίζουν και να μας κλέβουν. Και ηλίθιους για την ασυνέπειά μας, διότι ενώ βλέπουμε ότι μας κοροϊδεύουν - και μάλιστα σήμερα να μας έχουν οδηγήσει μέχρι το χείλος του γκρεμού - εξακολουθούμε να τους αποδεχόμαστε και μάλιστα να τους ψηφίζουμε.
Ο νέος χρόνος 2015 που έρχεται μας δίνει στις 25 του Γενάρη την ευκαιρία, αν βέβαια πράγματι το θέλουμε, να αποδείξουμε ότι δεν συμβιβαζόμαστε πλέον με την ιδιότητα του χρήσιμου ηλίθιου. Γι’ αυτό για να υπάρξει κάθαρση πρέπει να απορρίψουμε όλους αυτούς που μέχρι σήμερα άσκησαν νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία και μας έφεραν στα σημερινά μας χάλια.
Όλοι αυτοί πρέπει να πάνε επιτέλους, μηδενός εξαιρουμένου, στα σπίτια τους, αν όχι κάπου αλλού. Πρέπει, αν επιθυμούμε την ανασυγκρότηση, ναι, την αναγέννηση της πατρίδας μας, να προτιμήσουμε, τουλάχιστον πειραματικά, νέα πρόσωπα.
Συγχρόνως όμως να τους διαβεβαιώσουμε ότι δεν θα είμαστε πλέον σε κανέναν οι χρήσιμοι ηλίθιοι, διότι η εντολή μας και η εμπιστοσύνη μας που θα εκφράσουμε στις 25 του Γενάρη θα έχουν ημερομηνία λήξης.
Με αυτές τις σκέψεις και με την ελπίδα μίας ριζικής αλλαγής στην πατρίδα μας, εύχομαι σε όλους μας το 2015 να είναι ένα υγιές, δυναμικό, καινοτομικό και προ πάντων απελευθερωτικό έτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου