Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΔΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΔΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ                     Ο Γιάννης Βουλδής γεννήθηκε το 1926 στη Χαλανδρίτσα και απεβίωσε στην Πάτρα το  Φεβρουάριο του 2015(20-2-2015) Από τα µέσα της δεκαετίας του ‘50  υπηρέτησε τη δημοσιογραφία   ξεκινώντας ένα όμορφο ταξίδι στην εφημερίδα “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ”, στην οποία εργάστηκε για 45 χρόνια Υπήρξε   συντάκτης ερευνών, ελεύθερος χρονογράφος,, καλλιτεχνικός αρθρογράφος, αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας .               Αρχικά  ξεκίνησε την σταδιοδρομία του από την εφημερίδα «Ανεξάρτητος Τύπος» των Αθηνών , αλλά το μεγαλύτερο χρόνο της θητείας του τον έκανε δημιουργικά   στην ημερήσια εφημερίδα, «Πελοπόννησος», ως συντάκτης, αρχισυντάκτης, αρθρογράφος, χρονογράφος και διευθυντής σύνταξης. Υπήρξε επίσης  συνεργάτης και αρθρογράφος της  εφημερίδας  «Η Γνώμη» καθώς επίσης συνεργάστηκε με πολλές αθηναϊκές εφημερίδες και υπήρξε για χρόνια ,στέλεχος και υπεύθυνος των γραφείων του συγκροτήματος Δ.Ο.Λ. και ανταποκριτής στην πόλη μας  των εφημερίδων «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ», καθώς  και συνεργάτης του περιοδικού «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ». Ακόμη συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Αθηναϊκή» «Ανεξάρτητος Τύπος», «Βραδυνή» και «Ελευθεροτυπία», «Αχαϊκά Νέα» και «Εμπρός» Άρτας .                Ο Γιάννης Απ. Βουλδής είχε υπογράψει μεγάλο αριθμό χρονογραφημάτων  με τα ψευδώνυμα  «Ταπεινός», «Το βελόνι», «Ο Περαστικός», «Ο Αθέατος» και «Ο Φακός», και Θέμης Βλαστός, ενώ για πολλά χρόνια  στην εφημερίδα «Πελοπόννησος»  διατηρούσε την στήλη με τον τίτλο «Από τον κύκλο της ζωής».                    Ο Γιάννης Απ. Βουλδής είχε αναπτύξει πλούσια συνδικαλιστική δραστηριότητα. Ειδικότερα, είχε εκλεγεί επί μία εξαετία πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου Νήσων, καθώς και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης της ΕΣΗΕΠΗΝ ενώ  τον Οκτώβριο του 1994  πρωτοστάτησε στην ίδρυση   της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών  της οποίας  υπήρξε μέλος του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου της.                   Κατά την διάρκεια της Γερμανικής  κατοχής  είχε αναπτύξει πλούσια αντιστασιακή δράση μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ  ενώ αργότερα  υπήρξε μέλος του  ΔΣ του Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1941 – 1944.                 Το 2006 είχε τιμηθεί από το «Ίδρυμα Προαγωγής δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση» τόσο για την προσφορά του στην δημοσιογραφία, όσο και την αντιστασιακή του δράση. Επίσης, είχε τιμηθεί με το παράσημο του Αγίου Ανδρέα, καθώς και με τιμητικό δίπλωμα και παράσημο από τον Σύνδεσμο Δημοσιογράφων Αγωνιστών  Εθνικής Αντίστασης 1941 – 1944.             Ο αείμνηστος Γιάννης Απ. Βουλδής είχε εκδώσει τέσσερα  βιβλία με  τίτλους: -        «Στα μονοπάτια της Ζωής» με υπότιτλο Χρονογραφικά Μοτίβα  336 σελίδων από τις «ΑΧΑΪΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ» της πόλης μας τον Ιούλιο του 2000, -«Κοινωνικές Παρυφές» με υπότιτλο, Σε χρονογραφική ρότα, 382 σελίδων από τις ίδιες ως άνω εκδόσεις τον Οκτώβριο του 2002 -«Περιδιαβάζοντας». 326 σελίδων από τις ίδιες εκδόσεις το Σεπτέμβριο του 2005 και - «Στο διάβα  του χρόνου» 400 σελίδων από τις ίδιες εκδόσεις και όλα με την  τυπογραφική φροντίδα του συμπολίτη λιθογράφου, τυπογράφου και συγγραφέα Αντώνη Παπαντωνόπουλου.                Στην προσωπική του ζωή είχε την ατυχία να χάσει νωρίς τη σύζυγό του Αναστασία, και ανέλαβε το δύσκολο καθήκον να μεγαλώσει µόνος του τα δύο τους παιδιά, τον Απόστολο και τη Χρύσα.               Πρέπει τούτη την ώρα να τονίσουμε ιδιαίτερα την προσωπική στάση του Γιάννη Βουλδή στην αντιμετώπιση της στέρησης της συντρόφου του και την απουσία της από τη διατροφή και φροντίδα των ανηλίκων παιδιών τους ρόλο που ανέλαβε ο ίδιος χωρίς να αναζητήσει αντικαταστάτη.             Σε ένα χρονογράφημα του αφήνει να ξεφύγει ο πόνος και η βαρύτατη ευθύνη του στην ανατροφή, το μεγάλωμα και την αποκατάσταση των παιδιών του. Σημειώνει σε ένα από αυτά, που περιέχονται στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο: «ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ  ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»           «Στο χαμόγελό της, παραδίδει, ο πρεσβύτης ευκλεείς ελπίδες, για την μετατόπιση κάθε πίκρας της ζωής. Και δεν είναι, η διαδρομή του, απαλλαγμένη θλιβερών συμβάντων. Διπλή η αποστολή του από τριακονταετίας, χιόνισε παράκαιρα την ύπαρξή του, και αυλάκωσε το πρόσωπό του. Ανατροφή, αγωγή, μελέτη των μαθημάτων βλαστών του, στον τελειομανή εργαζόμενο. Φόρτωμα δυσβάσταχτο στους ώμους του κοινωνικά, ιεραποστόλου. Και ανηφόριζε τον Γολγοθά του σιωπηρά-αδιαμαρτύρητα. Η τόση πρόωρη μετάσταση της Μάνας των παιδιών του, στην περιοχή της αιώνιας ανυπαρξίας, επεσκίαζε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς του. Έτσι κύλαγαν ,με τον μονότονο ρυθμό τους οι εποχές. Η ορφάνια δημιούργησε συνθήκες, που δεν άφησαν αλώβητα τα βλαστάρια. Η προσήλωση στο σκοπό των σπουδών τους, βοήθησε στην αποπεράτωσή τους. Η εφηβεία παρέδωσε την σκυτάλη στην άνδρωση.  Και η επακολουθήσασα επαγγελματική τους σταδιοδρομία συνηγόρησε  στην αναζήτηση συντρόφου. Η ευτυχία στη έγγαμη πορεία τους ήταν ορατή….»            Ο Γιάννης Βουλδής ευτύχησε να δει τα παιδιά του όπως θα ήθελε, ευτυχισμένα και επαγγελματικά αποκατεστημένα.              Ο     γιος του  Απόστολος,  συνεχίζει τα βήματα του  πατέρα του στην δημοσιογραφία και η κόρη του  Χρύσα ασκεί το λειτούργημα του  δικηγόρου ,σήμερα είναι  μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών.             Τα παιδιά του αποτελούν τη συνέχεια του στην σημερινή πραγματικότητα.              Όπως επεσήμανε σε ψήφισμά της  η Ένωση Συντακτών Πελοποννήσου Ηπείρου & Νήσων, , «η εμβληματική προσωπικότητα του Γιάννη Βουλδή θα αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης για τις νεότερες γενιές τόσο για τη επαγγελματισμό και την προσήλωσή του στις αρχές που διέπουν τη δημοσιογραφία, όσο και για σημαντική συμβολή του στις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις του κλάδου.               Πριν κλείσω τη μικρή μου αναφορά στο Γιάννη Βουλδή θέλω να αναφερθώ στο  συγγραφέα επίλεκτο τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών.             Έχοντας υπ’ όψη μου τη μακροχρόνια ποιοτική και ποσοτική προσφορά στα γράμματα των αείμνηστων πλέον δημοσιογράφων και συγγραφέων Γιάννη Βουλδή, Γιάννη Καραλή και Νίκου  Πολίτη σ τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου   της 9ης Ιουνίου 2005 πρότεινα την ανακήρυξη τους σε  επίτιμα μέλη της Εταιρείας.               Η πρότασή μου   έγινε δεκτή   παμψηφεί.               Ο τιμώμενος απόψε αείμνηστος δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Βουλδή με μια καθ’ όλα ευγενική επιστολή του,  όταν πληροφορήθηκε την απόφαση του Δ.Σ.  για την ανακήρυξη του σε επίτιμο μέλος, απάντησε ως ακολούθως:              Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε. Αισθάνομαι την απαρέγκλιτη υπαγόρευση της τιμής, να σας εκφράσω και εγγράφως τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου-και δι’ υμών εις τα μέλη του Δ.Σ. της Ε.Λ.Ν.Δ Ελλάδος-για την παμψηφεί ληφθείσα απόφαση ανακήρυξης μου επιτίμου μέλους της Εταιρείας Λογοτεχνών, στης οποίας τους κόλπους εντάσσονται Στοχαστές, Συγγραφείς, Ποιητές και ευρύτερης αποδοχής Διανοητές. Παρακαλώ δεχθείτε την αμέριστη υποχρέωσή μου, συνοδευομένη με θερμές ευχές Υγείας και πνευματικής δημιουργικότητας όλων μας. Με ιδιαίτερη εκτίμηση Γιάννης Απ. Βουλδής.               Το γεγονός της ανακήρυξης σε επίτιμο τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών του τιμωμένου  έχει καταχωρηθεί  στο προσφάτως ειδικό λεύκωμα που κυκλοφόρησε η Εταιρεία μας   για την επέτειο των 35 χρόνων ζωής και δράσης της   με παράθεση και φωτογραφίας του.                 Θα κλείσω την μικρή μου εισήγηση με λίγα ακόμη λόγια που είδαν το φως της δημοσιότητας από πνευματικούς ανθρώπους των γραμμάτων και συναδέλφους του δημοσιογράφους  μετά από την έκδοση κάθε έργου του.                 Ο αείμνηστος ιστορικός και λογοτέχνης,   πρώτος  πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Κώστας Τριανταφύλλου, αμέσως μετά την έκδοση του πρώτου του βιβλίου του  με  τίτλο: «Τα μονοπάτια της ζωής», μεταξύ άλλων  σημειώνει στην εφημερίδα  «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»  και  τα εξής:                «O  φίλος Γιάννης Βουλδής,  επλάτυνε το κείμενο, το προχώρησε, κάθε κομμάτι έχει την ενότητά του, το θέμα του και το στόχο του. ,Δεν έχει την συντομολογία των παλαιοτέρων, το παιχνιδιάρικο ύφος, έχει όμως τώρα στοχασμό, σχεδιασμό, απλώνεται το θέμα έως και που εξαντλείται. Είχε το δικό του  τρόπο να γράφει το χρονογράφημα του και βρίσκω πως η πρωτοτυπία του είναι επί τω καλώ και το εκτιμώ . Υπάρχει η επικαιρότητα, τα θέματα του τα παίρνει από τη ζωή, από κάθε νέο στοιχείο της ζωής, από νέο γεγονός που συγκεντρώνει και κεντρά την ευαισθησία του.  Το νέο γεγονός του δίνει την έμπνευση να εκφραστεί με μια ευρύτητα κριτικής και εξακρίβωσης της αιτιολογίας του.              Εδώ πρέπει να εκτιμηθεί το γράψιμο του κ. Βουλδή οι σύντομες προτάσεις του, η ηρεμία του γραψίματος, η μελέτη, η εξακρίβωση του περιεχόμενου του νέου γεγονότος ως νέας πραγματικότητας. Με το βιβλίο αυτό βρίσκουμε ολοκληρωμένο τον κ. Βουλδή να τον εκτιμήσουμε ως συγγραφέα. Και αυτό κάνουμε τώρα με πολύ  ενθουσιασμό»              Ο συνάδελφός του αείμνηστος Θανάσης Γκόβας σημειώνει μεταξύ των άλλων και τα εξής:             «Ο Γιάννης Βουλδής ανήκει σ’ εκείνους τους «καθαρόαιμους» χρονογράφους και τους πραγματικούς στυλίστες. Με το δικό του απολύτως προσωπικό ύφος ,αλλά και ήθος. Που παρά τον κάματο και τις ευθύνες του ευσυνείδητου εφημεριδογράφου, εύρισκε τον πολύτιμο χρόνο να υπηρετεί επί καθημερινής  βάσεως ,τη Δημοσιογραφία της επικαιρότητας, αλλά και να διακονεί το χρονογράφημα σε μια δύσκολη και αντιπνευματική εποχή. Σε μια εποχή ταχύτητας καθώς (και τραχύτητας) που δεν αφήνει περιθώρια, για ευαισθησίες.               Για μια πνευματική ανάλωση που απαιτείται στη σύζευξη λογοτεχνίας και δημοσιογραφίας ο Γιάννης Βουλδής με την έκδοση της συλλογής αυτής που περιέχει ένα μικρό μόνο μέρος της συνολικής χρονογραφικής του δημιουργίας δίνει και το στίγμα της ευρυμάθειας του, της κριτικής του σκέψης. Αλλά και του μέτρου που αφήνει έξω τη υπερβολή και την αμετροέπεια, σύνηθες σύνδρομο εκείνων που γράφουν……….              Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σ’ αυτή την προσπάθεια «επιστροφής στις ρίζες» σημαντική βοήθεια μπορούν να προσφέρουν να προσφέρουν τα «μονοπάτια της ζωής» κυρίως στους νέους δημοσιογράφους οι οποίοι θέλουν ν’ ανοίξουν δημιουργικούς δρόμους».              Tέλος  ο συλλειτουργός του, στο ίδιο τέμενος στην  «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ»  αείμνηστος Γιάννης Καραλής σημειώνει μεταξύ άλλων και τα εξής:                «Προσφορά στις νεότερες γενιές ,για όσα έζησε, όσα μετέφερε με την πέννα του στα Κυριακάτικα φύλλα της εφημερίδας, τα συμβάντα και τα δρώμενα, περασμένα υπό την διήθηση της σκέψης και το στοχασμό του, από την συναισθηματική του   ευαισθησία. Εικόνες, πράξεις, αισθητικές και ρεαλιστικές μορφές αναπολήσεις της εφηβείας, φευγαλέα οράματα, με προσδοκίες ενός καλύτερου, δικαιότερου κόσμου για αδελφοσύνη και αγάπη….. Τώρα τα  επιλεγμένα χρονογραφήματα στη  συλλογή:  «Στα μονοπάτια της ζωής» γίνονται χτήμα στους νεότερους και δείγμα ορθής και καλής γραφής με προσωπικό ύφος στους επίδοξους διαδόχους στο δημοσιογραφικό λειτούργημα.»              Αλλά και το επόμενο βιβλίο του Γιάννη Βουλδή  με τίτλο «Κοινωνικές παρυφές» είχε ευμενή αποδοχή από τους πνευματικούς ανθρώπους και κριτικούς.       Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος Ποιητής και κριτικός στη στήλη «Η Νεοελληνική Λογοτεχνία» της εφημερίδας «Η ΓΝΩΜΗ» μεταξύ άλλων σημειώνει και τα  εξής:              «Ο λόγος του Γ.Β. ενώ άπτεται της φλεγόμενης επικαιρότητας και εκφράζει την καθημερινότητα με ένα λυρικό ένδυμα και μια πολιτισμένη ευαισθησία, παραμένει ωστόσο ρεαλιστικός, με έντονο το τραγικό ,υπαρξιακό στοιχείο και την αγωνιώδη ανάσα, για τις προετοιμασίες των προβλημάτων.              Σ’ όλα τα θέματα του βιβλίου κυριαρχούν τα υπαρξιακά ρίγη και η τραγικότητα μιας ψυχής, ενός ανθρώπου κι ενός συγγραφέα που αγωνίζεται κι αγωνιά για τις ηθικές αξίες της ζωής, για τις προδοσίες των προσδοκιών, για τα μοιραία κι οδυνηρά διηγήματα στο ψυχικό υπέδαφος.             Ο συγγραφέας πότε με οξύτατο ανατομικό νυστέρι και πότε με στοχαστική ανησυχία περιγράφει κι αποκαλύπτει τις αμέτρητες πληγές που συνθέτουν την ουσιαστική δυστυχία της περιθωριακής η στρατευμένης ανθρώπινης μονάδας μέσα στα δίχτυα της βιομηχανικής κι υλιστικής απληστίας……………………..            Στις Κοινωνικές παρυφές ο εκφραστικός τρόπος είναι υψηλής ποιότητας ,οι απόψεις που διατυπώνονται στερούνται στοιχείων μονολιθικότητας και ασάφειας. Δεν υπάρχουν πουθενά παρωπίδες ,σημάδια έπαρσης κι αδιαλλαξίας. Αντίθετα ξεχωρίζουν πολύτιμες αρετές,  όπως η ήρεμη διάθεση ,η διαύγεια της σκέψης και η αδημαγώγητη κατανόηση.          Τα χρονογραφήματα  του Γ.Β. νε καθαρά περιγράμματα την πολυεδρικότητα  της ζωής και την προσέγγιση με στοχαστική ενατένιση, με αμεσότητα και αμεροληψία και με ανεπιτηδευτη ανθρωπιά.          Τα πολύ ενδιαφέροντα κι αισθητικώς άρτια κείμενα του βιβλίου στοχεύουν στην ανάσχεση της καταλυτικής υλιστικής πλημμυρίδας στην κοινωνική ψυχική γαλήνη, στη βίωση του πνεύματος της ελευθερίας ,στην αναγκαιότητα της πίστης εξασφαλίζει την εσωτερική ευφορία των ατόμων, την εφαρμογή της αληθινής δημοκρατίας, της ειρήνης του κόσμου και τέλος την εξάλειψη της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο.»              Επίσης ο συνάδελφός του  δημοσιογράφος Θανάσης Μπαμπανέβας σε σημείωμα του στην εφημερίδα «ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ» αναφέρει για το βιβλίο του   μεταξύ άλλων και τα εξής:             «Άξιος χειριστής του λόγου, εραστής απαράμιλλος της γραφίδας ο Γιάννης Βουλδής βλέπει τον κόσμο με τα μάτια της ψυχής .Παρακολουθεί τους μοιραίους  της ζωής. Καταγράφει τα όνειρα, τις βλέψεις, τις αναζητήσεις ,τις όποιες προσδοκίες και παρουσιάζει ανάγλυφα την ανθρώπινη υπόσταση, έτσι  όπως είναι στην πραγματικότητα. Αφτιασίδωτη, απαλλαγμένη από τα μη ,τα δήθεν και τα κατά συνθήκην ψεύδη. Για δεύτερη φορά ο Γ.Β. μετά τα χρονογραφικά μοτίβα «Στα μονοπάτια της ζωής» τολμά, εμβαθύνει και συνεχίζει την ενδιαφέρουσα περιήγησή του σε λιμάνια υπήνεμα, που καταξιώνουν τον άνθρωπο και δεν τον ευτελίζουν. Τον αναγορεύουν σε πρωταγωνιστή στο σημερινό θέατρο του παραλόγου, όπου το κυνήγι της χίμαιρας έχει αλλοιώσει χαρακτήρες και οδηγεί σε δύσβατα απροσπέλαστα  μονοπάτια με προσωπικούς ανταγωνισμούς και διαγκωνισμούς για μια αμφιλεγόμενη καταξίωση.»             Για το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του Γιάννη Βουλδή με τίτλο «Περιδιαβάζοντας»ο αείμνηστος θεατρικός συγγραφέας και κριτικός Μανώλης Πράτσικας θα σημειώσει μεταξύ άλλων και τα εξής:           «Και με το τρίτο βιβλίο του ο Γιάννης Βουλδής εντυπωσιάζει με τον όγκο των δημοσιευμάτων του. Χρονογράφος, ίσως και να αυτοαποκαλείται εκτός της πολύμοχθης δημοσιογραφικής του παρουσίας. Όμως προσωπικά εγώ παραδέχομαι πλέον ότι οι προαναφερόμενες ιδιότητες του Γ.Β. έχουν αδικήσει τον κεκρυμένο εδώ πεζογράφο. Όλα τα κείμενα περιέχουν τις οξύτατες παρατηρήσεις και τις διεισδύσεις στα βιώματα και τα κοινωνικά δράματα. Με τη διεργασία του πεζογράφου καταγράφει το κάθε κείμενο με παραλλαγές ύφους και προβληματισμού όμοιου με τον Μωπασάν, απλός στην αφήγηση. Παραμένει όμως θεματικά εξομολόγος ενώπιος ενωπίω στη διαλεκτική και την σχέση του αιφνιδιασμού από το πεπρωμένο, την πικρία και την αμφισβήτηση από της τύχης τα γραμμένα.            Τα κείμενα και τα θέματα παίρνει  από την ιστορικότητα της διαδρομής γίνονται και απολογητικά κυρίως το υπαρξιακό δεδομένο ως κοινωνικοποιημένη παραλλαγή.          Ο Γιάννης Βουλδής αν έδινε μια πρόσθετη  σελίδα προς την έξοδο του θέματος ασφαλώς και θα κέρδιζε και μια δεύτερη αναγνώριση για ένα έργο του ξεχωριστού διηγηματογράφου.  Όμως θα σταθώ και στη γραφή  του Γ.Β. η οποία έχει μια συνεχή ροή καλλιέργειας και λυρισμού.»              Ο φίλος συνάδελφος Δικηγόρος και Συγγραφέας σε κριτικό του σημείωμα στην εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» αναφέρει μεταξύ των άλλων και τα εξής:  «Περιδιαβάζοντας ο αναγνώστης το βιβλίο του Γιάννη Βουλδή αισθάνεται παρατηρητής οικείων καταστάσεων που θα μπορούσαν σε αρκετές περιπτώσεις να είχαν συμβεί και στον ίδιο, προκαλώντας του απογοήτευση η γεμίζοντας τον ελπίδες….               Χωρίς περιττά καλολογικά στοιχεία που κάνουν ένα γραπτό κατ’ επίφαση ελκυστικό ο Γ.Β. δημιουργεί στον αναγνώστη του μια ευχάριστη αίσθηση ,αλλά πολλές φορές και κάποιες μελαγχολικές σκέψεις.                Σε ένα χρονογράφημά του για τους λαθρομετανάστες, διερωτάται, με αρκετή δόση πίκρας και απογοήτευσης: «Η πολιτεία τι θα πράξει για την δυνατή ανακούφιση των αξιοθρήνητων λεγομένων ,λαθρομεταναστών;»Αλλού πάλι διερωτάται  για τον Κίσιγκερ και την απονομή σ’ αυτόν του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης»τι την ήθελε αυτή την τόσο εντυπωσιακή διάκριση αφού οι στο προσκήνιο δραστηριότητές του-που έγιναν αργότερα γνωστές-απείχαν των προθέσεών του;» ……………….Ένα ταξίδι στην πραγματικότητα της εποχής μας είναι το βιβλίο του Γ.Β. όπου η στάση ζωής των ηρώων του, μας δίνει πολλές φορές το έναυσμα να αμφιβάλλουμε για το συγκεκριμένο και το δεδομένο.»             Από το τελευταίο έργο του Γιάννη Βουλδή  «Στο διάβα του χρόνου» να περιοριστούμε  να αναφέρουμε  ένα μικρό απόσπασμα από όσα είπε κατά την παρουσίαση του βιβλίου  ο φίλος  ποιητής Διονύσης Καρατζάς και μ’ αυτό θα κλείσω την εισήγησή μου.             «Ο πολυποίκιλος στιγματισμός των ηρώων αποτελεί και το κομβικό θεματολογικό σημείο  του Βουλδή. Από τη μια με κριτήριο τις λεγόμενες σταθερές αξίες των περασμένων γενιών, ενεργοποιεί τη μνήμη, τη νοσταλγία και τη σύγκριση και επικρίνει κάποτε τον αυθορμητισμό και την άμετρη ίσως ελευθερία και ειλικρίνεια των σημερινών ανθρώπων. Από  την άλλη, με κριτήριο την ίδια την πραγματικότητα που βιώνουμε στις μέρες μας τονίζει τη σπουδαιότητα της αφοσίωσης ,της αμοιβαιότητας και της αγάπης όπου τις βρίσκει να διασώζονται ανάμεσα τη χαλάρωση των ηθών και των παραδόσεων, στην κρίση της οικογένειας ,στη δυστυχία του μετανάστη ,στο πάθος του χαρτοπαίχτη, στην παραμέληση του καθήκοντος. Εντοπίζει αξίες που χάθηκαν κάτω από τις προσχώσεις των αλλεπαλλήλων κυμάτων του εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης και καταγγέλλει την υποδούλωση του σημερινού ανθρώπου στις αδυναμίες του… Ο αγαπητός σ’όλους μας Γιάννης Βουλδής με το έργο του που μας δόθηκε σε τέσσερις τόμους των 1446   συνολικά σελίδων αλλά και από το ανέκδοτο έργο του κατάκτησε επάξια την αιωνιότητα που δικαιούνται οι μεγάλοι δημιουργοί των εποχών. .

.