ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΘ. ΜΟΥΛΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ 35 ΧΡΟΝΙΑ (1979-2015) ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΘ. ΜΟΥΛΙΑ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ  ΜΕ ΤΙΤΛΟ:

«ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ  35 ΧΡΟΝΙΑ (1979-2015) ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ»

ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ (15-12-2016)

            Η Πάτρα, παρότι ήταν ανέκαθεν κατ’ εξοχήν εμπορική πόλη, το επίπεδο μόρφωσης των κατοίκων της δεν ήταν ευκαταφρόνητο και η εν γένει πνευματική παραγωγή τους, από το 1836, που τυπώθηκε το πρώτο βιβλίο μέχρι σήμερα, ήταν και συνεχίζει να είναι σημαντική.

           Τεκμήρια αυτής της πνευματικότητας είναι τα πολλά σχολεία που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν από το 1830 μέχρι σήμερα, ιδιωτικά και δημόσια, οι πάμπολλες και σημαντικές εφημερίδες που κυκλοφόρησαν, τα βιβλία που εκδόθηκαν, οι βιβλιοθήκες που συγκροτήθηκαν, ιδιωτικές, σωματείων και η δημοτική, τα διάφορα μουσεία που δημιουργήθηκαν και τέλος τα πνευματικά σωματεία που ιδρύθηκαν κατά καιρούς, για τα περισσότερα από τα οποία οι γνώσεις μας είναι ελλιπείς, διότι δεν βρέθηκε κάποιος να καταγράψει τις δραστηριότητές τους.

            Θυμάμαι τον «Όμιλο Λαϊκών Αναγνωστηρίων», μία πνευματική εστία που διέκοψε τη λειτουργία της στις αρχές της δεκαετίας 1970, η οποία δωροφόρησε πολλούς από εμάς, νέους τότε και μας έμαθε να σκεφτόμαστε και να προβληματιζόμαστε.

           Από το βήμα των «Λαϊκών Αναγνωστηρίων» πέρασαν πολλά και σημαντικά πρόσωπα, αλλά όλος αυτός ο πνευματικός αμιτός, δυστυχώς δεν έχει καταγραφεί, για να τοποθετηθεί στις σωστές της διαστάσεις, η συμβολή τους στη διαμόρφωση της πνευματικής κοινωνίας της πόλης. Ούτε έχουν καταγραφεί οι πνευματικές δυνάμεις που δημιούργησαν και συντήρησαν αυτή την πνευματική εστία.

            Λίγα χρόνια μετά τη διάλυση των «Λαϊκών Αναγνωστηρίων», το 1979, μερικοί πνευματικοί δημιουργοί της πόλης μας ίδρυσαν την «Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος», ένα σωματείο που διανύει το 36ο έτος συνεχούς λειτουργίας του και με τις δράσεις του, έχει καταξιωθεί ως έγκυρο πνευματικό καθίδρυμα, στο οποίο έχει ενταχθεί σχεδόν όλο το πνευματικό δυναμικό της πόλης των Πατρών.     Δυστυχώς από τα ιδρυτικά μέλη του ελάχιστα είναι ακόμα στη ζωή, αλλά η φλόγα δεν έσβησε, διότι, ως ζωντανός οργανισμός, συνεχώς ανανεώνεται και ενισχύεται με νέα πρόσωπα. 

           Την πρωτοβουλία για την ίδρυση της «Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος» είχαν οι Κώστας Τριανταφύλλου, Μανώλης Πράτσικας και Λεωνίδας Μαργαρίτης, οι οποίοι πλαισιώθηκαν και από άλλους συμπολίτες, συγγραφείς και λογοτέχνες.

          Το 1979, η ενασχόληση με τη λογοτεχνία και την ποίηση δεν ήταν και τόσο αποδεκτή, παρά ταύτα κάποιοι τόλμησαν και η συγκομιδή διασώζεται στην ωραία Επετηρίδα της «Εταιρείας», για τα 35 χρόνια ζωής και δράσης της, που επιμελήθηκαν οι Σταύρος Ιντζεγιάννης, Σοφία Κλήμη-Παναγιωτοπούλου και Λεωνίδας Καρνάρος, με τη βοήθεια του αεικίνητου και πάντα πρόθυμου προέδρου, εν πολλοίς συναδέλφου και φίλου Λεωνίδα Μαργαρίτη.

            Οι δεσμοί μου με την «Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος» ξεκίνησαν το 2001, όταν, με πρωτοβουλία του αείμνηστου ερανιστή της ιστορικής παράδοσης της πόλης μας και της περιοχής της Κώστα Τριανταφύλλου, παρουσιάστηκε το βιβλίο μου το «Λιμάνι της Σταφίδας». Από το 2003 είμαι τακτικό μέλος.

Οι εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στα 35 χρόνια του βίου της, είναι πάμπολλες και έκανε πολύ καλά η διοίκηση της «Εταιρείας», που εξέδωσε τον ωραίο αυτό τόμο, στον οποίο έχουν διασωθεί οι πνευματικές δράσεις των μελών της.

           Κάθε πνευματική εκδήλωση, όπως και κάθε καλό ή κακό έργο, έχει να αντιμετωπίσει τον αμείλικτο χρόνο, ο οποίος, ως φθονερός εχθρός των έργων, όπως τον χαρακτηρίζει ο Κάλβος, σβήνει τα πάντα.

           Για τα μέλη της «Εταιρείας», που φιλοξενούνται στις σελίδες του «Χρονικού», η αναφορά σ’ αυτούς είναι μία ικανοποίηση, ενώ για το πνευματικό κοινό, η έκδοσή του αποτελεί «Θυμίαμα ψυχισμού και διακονία υποδειγματικής γραφής», όπως πολύ εύστοχα το χαρακτήρισε ο πρόσφατα συγχωρεθείς Μανώλης Πράτσικας.

            Ξεφυλλίζοντάς το, θυμήθηκα εκδηλώσεις που είχα λησμονήσει, ακόμα και κάποιες στις οποίες είχα συμμετάσχει κι εγώ ο ίδιος και είδα προσφιλή πρόσωπα, πολλά από τα οποία δεν είναι κοντά μας πλέον. 

           «Χρονικά» σαν αυτό που παρουσιάζουμε απόψε, αποτελούν πνευματικά «ταμιεία» και σημεία αναφοράς για τους επιγενόμενους, οι οποίοι, ανατρέχοντας στις σελίδες τους, θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν τις διαστάσεις της πνευματικότητας της κοινωνίας των Πατρών και να χρησιμοποιήσουν υλικό από τις εκδηλώσεις αυτές, με την ποικιλία των θεμάτων τους, πολλές από τις οποίες είναι πρωτότυπες και επιστημονικά αξιοποιήσιμες.

           Βέβαια δεν περιλαμβάνεται στον τόμο το περιεχόμενο των διαφόρων ομιλιών και ούτε θα ήταν δυνατόν να γίνει αυτό, λόγω έκτασης του βιβλίου. Όμως η καταγραφή του ομιλητή καθοδηγεί τα βήματα όποιου ενδιαφέρεται να μάθει πού θα βρεί αυτό που τον ενδιαφέρει.

            Με την «Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος» συνδέονται άρρηκτα δύο χώροι, οι οποίοι έχουν αφήσει το στίγμα τους στη συλλογική μνήμη των Πατρών. Πρόκειται για τη «Διακίδειο Σχολή Λαού Πατρών», στης οποίας το εντευκτήριο έγιναν πολλές εκδηλώσεις μελών της Εταιρείας και της οποίας Πρόεδρος, για πολλές δεκαετίες, ήταν ο αείμνηστος Κώστας Τριανταφύλλου και τώρα ο θεολόγος-φιλόλογος Ιωάννης Αθανασόπουλος.

           Με την ίδια φιλόξενη διάθεση συνεχίζει να διαθέτει και σήμερα το βήμα της, σε μέλη της Εταιρείας και σε άλλους πνευματικούς δημιουργούς, εχόμενη των σκοπών της και της μακράς παράδοσής της.

           Ο άλλος χώρος είναι το φιλόξενο και εντυπωσιακό βιβλιοστάσιο-αναγνωστήριο της «Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών», στο οποίο γίνονται οι τακτικές εκδηλώσεις κάθε Δευτέρα, με την πρόθυμη ανταπόκριση του προσωπικού της Βιβλιοθήκης.

           Η έκδοση του «Χρονικού», σε εποχή οικονομικής και ηθικής κρίσης, εκπέμπει ένα αισιόδοξο μήνυμα, που το έχει μεγάλη ανάγκη η κοινωνία μας, η οποία ζει με το άγχος της επιβίωσης και της εξοικονόμησης της καθημερινότητάς της.

           Συγχαίρω τους συντελεστές της όλης προσπάθειας και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της «Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος» και ιδίως τον πρόεδρο και εύχομαι να συνεχιστεί η δράση της, με την ίδια ζέση.

          Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε να δίνουμε το παρόν και να συμμετέχουμε. Σε μία πόλη περίπου 300.000 κατοίκων, αυτοί που βρίσκουμε χρόνο να ασχοληθούμε και με τον πολιτισμό, είμαστε μία μικρή μειοψηφία και το «Χρονικό» είναι ένας πλήρης προσωπογραφικός κατάλογος αυτής της μειοψηφίας.

          Και δικαιούμεθα να ελπίζουμε, ότι δεν θα σβήσει η φλόγα και ότι θα υπάρξουν νέοι άνθρωποι, που θα μας διαδεχθούν και θα συνεχίσουν να ανησυχούν και να προβληματίζονται για το μέλλον της χειμαζόμενης κοινωνίας μας, παίρνοντας παράδειγμα απ’ όσα θα διαβάσουν στις σελίδες του «Χρονικού».