Ως δημόσιοι χώροι χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι οι χώροι της πόλης, που όλοι οι πολίτες της έχουν ελεύθερη πρόσβαση και βρίσκονται σε κοινή χρήση.
Πιο συγκεκριμένα ως τέτοιοι χώροι έχουν χαρακτηρισθεί τα πάρκα, τα άλση, οι παραλίες, τα δάση, οι πρασιές, οι πλατείες, τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι και οι αρχαιολογικοί χώροι.
Οι αρχαιολογικοί χώροι εντάχθηκαν στη σχετική κατηγορία των δημόσιων χώρων εξαιτίας του ιδιαίτερου κοινού ενδιαφέροντος των πολιτών, παρά το γεγονός ότι η πρόσβαση σε αυτούς είναι μόνο περιοδικά ελεύθερη. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια μετά τη δημιουργία του νέου λιμανιού της πόλης να αποδοθεί το θαλάσσιο μέτωπο στο κοινό της. Να παύσουν να υπάρχουν κάγκελα, ο χώρος να είναι ανοικτός και ελεύθερα προσπελάσιμος σε όλους καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας να αποτελεί χώρο αναψυχής και συνάντησης για νέους, αλλά και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, που κατοικούν σ’ αυτή την πόλη.
Όμως ενώ από την μια πλευρά γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια για την απελευθέρωση του θαλασσίου μετώπου από την άλλη τα δείγματα συμπεριφοράς της Δημοτικής Αρχής αλλοιώνουν την εικόνα της πόλεως και την μεταβάλουν σε παραγκούπολη.
Το τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας ολοένα αυξανόμενης παραχώρησης δημοσίων χώρων στην ιδιωτική κερδοσκοπία. Πιο συγκεκριμένα, χώροι ελεύθεροι, όπως πεζόδρομοι, πλατείες, πεζοδρόμια, εκχωρούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Έτσι, λοιπόν, οι ελεύθερη και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των πολιτών θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους.
Πιο συγκεκριμένα η οδός Αγίου Νικολάου και κυρίως το τμήμα της από Αγίου Ανδρέου μέχρι την οδό Κορίνθου εξ αιτίας της αδιαφορίας του Δήμου παρουσιάζει ένα ανταγωνισμό κακογουστιάς και υποβάθμισης της εικόνας της, με τα κιόσκια και τα στέγαστρα που ατάκτως έχουν κατασκευαστεί τα οποία και ακαλαίσθητα είναι και χωρίς αρχιτεκτονικό σχεδιασμό είναι κατασκευασμένα. Έχουν γίνει με μοναδικό στόχο να στεγάσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη πελατεία νεολαίας κυρίως αδιαφορώντας για την εικόνα και την όψη που παρουσιάζει η πόλη σ’ αυτή την περιοχή.
Αυτή όμως η τακτική της Δημοτικής Αρχής μπορεί να της προσφέρει κάποια επιπρόσθετα έσοδα, αποστερεί όμως στους κατοίκους της πόλης από την ανεμπόδιστη χρήση των δρόμων ,των πεζοδρομιών και των πρασιών ως ελευθέρων δημοσίων χώρων τους οποίους ο καθένας θα πρέπει να απολαμβάνει ελεύθερα
Σήμερα με την κατάληψη ενός μεγάλου, του μεγαλύτερου εύρους της οδού Αγίου Νικολάου με κατασκευές και με την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων παρεμποδίζεται σε μεγάλο βαθμό η διέλευση των πεζών, πέραν του ότι η εικόνα της πόλεως δεν τιμά ούτε την ιστορία της ούτε και την αρχιτεκτονική της.
Στο παρελθόν επειδή γινόταν κατάχρηση τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων στα πεζοδρόμια η εισαγγελική αρχή υποχρεώθηκε να παρέμβει για την απομάκρυνσή τους.
Ακόμη δεν μπορεί να μη σημειώσουμε ότι και οι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι, όπως το πάρκο του Αγίου Ανδρέα σε ένα τμήμα του είναι κατάκλειστο και απροσπέλαστο, και άλλα τμήματα όπως ο χώρος του Φάρου υποβαθμίζονται συστηματικά μέσω της ελλιπούς συντήρησης και της εγκατάλειψης.
Υποδομές για άτομα με κινητικές δυσκολίες, εκτός της «βιτρίνας» του κέντρου της πόλης, απουσιάζουν τραγικά. Ταυτόχρονα καλλιεργείται στους κατοίκους της πόλης η ολέθρια αντίληψη ότι τους ανήκει μόνο η ατομική τους ιδιοκτησία και όχι οι δημόσιοι χώροι.
Ακόμη και οι λιγοστοί άνθρωποι οι οποίοι είτε λόγω της οικονομικής ανέχειας είτε λόγω επιλογής, χρησιμοποιούν τους δημόσιους χώρους, τα παγκάκια των πλατειών, ενοχλούνται συστηματικά από τους λαθρομετανάστες και βιώνουν οι ίδιοι τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η ελεύθερη και ανεμπόδιστη χρήση των δημοσίων χώρων από το σύνολο των πολιτών, καθώς και η συνεχής παρουσία κόσμου εκεί, είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος που θα μπορούσε να αντιπαλέψει στην πράξη την όποια αντικοινωνική παραβατικότητα.
Ας ελπίσουμε ότι οι Δημοτικοί Άρχοντες θα αντιληφθούν το κακό που προξενούν σε βάρος της εικόνας της πόλεως και των συμπολιτών μας οι οποίοι έχουν δικαιώματα να κάνουν ελεύθερα και ανεμπόδιστα χρήση των δημοσίων χώρων…
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΖΗΛΙΑ ΖΩΩΝ
Ο άνθρωπος εγωιστής και νοήμον κράτησε για τον εαυτό του όλα τα συναισθήματα που τον χαρακτηρίζουν. Όμως παρόμοια συναισθήματα μπορεί να διακρίνει κανείς και στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ είχε διατυπώσει την άποψη ότι η ζήλια είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας. Ο Αριστοτέλης στην "Ρητορική" όρισε την Ζήλια σαν τον πόνο που προκαλεί η τύχη των άλλων, ενώ ο Καντ όρισε τη ζήλια ως "μία απροθυμία να δει κάποιος την δική του ευημερία, επισκιάζοντας την από την ευημερία κάποιου άλλου.
Όλα αυτά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά σε περιπτώσεις των ζώων πως εκδηλώνεται η ζήλια; . Στην περίπτωσή μας θα περιορισθούμε σε περιστατικό ζήλιας μεταξύ σκύλων.
Θα σας διηγηθώ μια χαρακτηριστική περίπτωση ζήλιας. Πελάτης μου θα νοίκιαζε ένα εξοχικό κέντρο. Στο κέντρο ο προηγούμενος μισθωτής διατηρούσε και μια σκυλίτσα τη Σίντυ. Ο νέος μισθωτής όμως δεν ήθελε να κρατήσει τη σκυλίτσα.
Στο πρόβλημα αυτό έδωσα λύση, τους δήλωσα πως ήμουν πρόθυμος να υιοθετήσω τη σκυλίτσα. Είχα ως τόσο ακόμη δύο σκυλιά Δαλματίας και έκρινα πως θα έκαναν μια ευχάριστη παρέα. Έτσι πήρα με το αυτοκίνητό μου ένα απόγευμα τη Σίντυ. Αν και ήταν μεγαλωμένο σκυλί δεν φάνηκε να δυσανασχετεί. Όταν αποχωρούσαμε από το εξοχικό στα μάτια της έτρεχαν δάκρυα πίκρας για τον αποχωρισμό από το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Είχε συνηθίσει να κυκλοφορεί ελεύθερη γύρω από τα τραπέζια των πελατών και να απολαμβάνει τα φιλοδωρήματά τους.
Στο σπίτι μας περίμεναν οι δίδυμοι Γιούρι και Ιβάν που την καλοδέχθηκαν. Εντάχθηκε φυσιολογικά στην μικρή κοινωνία των ζώων μας. Οι σχέσεις τους αποδείχθηκαν αρμονικές , απόδειξη τα επτά κουταβάκια που έφερε στη ζωή με τη μια γέννα και τα πέντε με μια νέα ακόμη. Όταν χάθηκε από δική μας απροσεξία ο Ιβάν μετά από λίγο καιρό χάθηκε ξαφνικά και ο Γιούρι από κατάθλιψη.
Ήταν καιρός πλέον το κενό να αναπληρώσει η Ήρα μια υπέροχη σκυλίτσα που εξασφαλίσαμε από το «Σύλλογο Μέριμνας Ζώων»,ένα σύλλογο που ίδρυσαν ευαίσθητοι συμπολίτες μας στην περιοχή του Πανεπιστημίου Πατρών .Μετά τις τυπικές διαδικασίες η ΄Ήρα σε ειδικό κλουβί ταξίδεψε για το σπίτι μας.
Ήταν μια πανέμορφη σκυλίτσα ξανθιά γαλανομάτα, πανέξυπνη και ζωηρή .Από την πρώτη στιγμή που εμφανίσθηκε στο χώρο μας, θέλησε να επιβάλει την παρουσία της. Πρώτη κίνηση για επικράτηση ήταν μια επίθεση κατά της Σίντυ.
Δεν αξιολογήσουμε τη συμπεριφορά της. Η ξανθιά ομορφιά της ,τα γαλανά της μάτια, η εκφραστικότητά της , αλλά και η συναίσθηση των προτερημάτων της επισκίαζαν κάθε σκέψη για απόρριψή της. Το περιστατικό θεωρήσαμε ως μια αντίδραση του γυναικείου ανταγωνισμού . Όμως και η Σίντυ όταν διαπίστωσε το μόνιμο της παρουσίας της νέας ενοίκου άρχισε να νοιώθει πως έχασε το μονοπώλιο της αγάπης και της συμπάθειάς μας και άρχισε να χάνει την όρεξη της και να παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης.
Το ενδιαφέρον μας για τη νέα τρόφιμο ήταν μια φυσιολογική εκ μέρους μας συμπεριφορά που ήθελε να υποδηλώσει την πρόθεσή μας ,για δημιουργία μιας οικειότητας και φιλίας μαζί της κάτι που επιβάρυνε το κλίμα για τη Σίντυ . Μια μέρα σαν επέστρεφα στο σπίτι είδα τη Σίντυ να με περιμένει στην εξώπορτα με ένα θλιμμένο πρόσωπο και δάκρυα στα μάτια. Τη διαβεβαίωσα πάντα πως την αγαπώ και πως είναι καλή κοπέλα, ενώ της προσέφερα πάντα διάφορες νόστιμες κροκέτες και μεζέδες.
Με τον καιρό η Ήρα εξοικειώθηκε μαζί μας και κυρίως μαζί μου κι έγινε μόνιμη συνοδός μου στους καθημερινούς μου περιπάτους. Όταν με έβλεπε να κρατώ το λουράκι η χαρά της ήταν έκδηλη και τα γαυγίσματα της ενδεικτικά της διάθεσης για περίπατο. Όταν μάλιστα της έλεγα : πάμε βόλτα, κυριολεκτικώς πετούσε στον αέρα. Στα πρώτα εκατό μέτρα με έσερνε κυριολεκτικά σαν με έλκηθρο σε χιόνια. Όταν διαβαίναμε την εξώπορτα, σταματούσε και περίμενε να κλειδώσω. Η διαδρομή μας ήταν πάντα έντονη και ήθελε να κάνει εκείνη την επιλογή της διαδρομής. Δεν της έκανα πάντα τη χάρη, όμως πήγαινε πάντα μπροστά κι εγώ ακολουθούσα στο βηματισμό της με ρυθμούς βάδην. Με τη γλώσσα βγαλμένη μέχρι τη γη, με βαριά ανάσα δεν διέκοπτε το δρομολόγιο της εκτός και αν συναντούσε κάποια αδέσποτα που επιχειρούσαν επίθεση. Έδειχνε διάθεση αντεπιθέσεως και μόνο με δική μου παρέμβαση συνέχιζε την πορεία της. Όταν επιστρέφαμε πήγαινε κατευθείαν στη είσοδο της καγκελόπορτας και περίμενε εναγωνίως να ανοίξω την πόρτα για να επιστρέψει στο χώρο της για να ξεδιψάσει και να ξεκουραστεί. Χωρίς αντίρρηση δέχονταν να βάλω στο γάντζο στο περιλαίμιό της και αμέσως ξάπλωνε κατάκοπη. Τις πρώτες μέρες θα νόμιζε κανείς ότι θα έσκαγε από το τρέξιμο, κάτι παρόμοιο θεώρησε και η γυναίκα μου που θορυβήθηκε όταν την είδε ξαπλωμένη .
Ο καιρός περνούσε, χωρίς η Σίντυ να δίνει σημασία και ενδιαφέρον για την Ήρα. Αλλά και η Ήρα έδειχνε την ίδια αδιαφορία προς τη Σίντυ. Παρ’ όλα αυτά μέσα τους κρυφόκαιε η ζήλια και η αντιπαλότητα, ποια από τις δύο τους θα έχει την αποκλειστικότητα στην αγάπη μας . Βέβαια όταν ορισμένες φορές τύχαινε να διασταυρωθούν προς την έξοδο επιχειρούσαν κάποιες ατελέσφορες αψιμαχίες . Ένα βραδινό ο συνδετικός γάντζος στο περιλαίμιο της Ήρας χαλάρωσε και την άφησε ελεύθερη να κυριαρχήσει στο χώρο. Όμως χωρίς να αντιληφθούμε εγκαίρως την απελευθέρωσή της ήρθε σε αντιπαράθεση με την Σίντυ σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου. Η σκληρότητα της Ήρας και η μαλθακότητα της Σίντυ προμήνυε το αποτέλεσμα της σκληρής αντιπαράθεσης. Η δαγκωματιές εκατέρωθεν ήταν οι πρώτες βολές που έβαψαν με αίματα την αυλή . Τα οργισμένα γαυγίσματα ήρθαν λίγο καθυστερημένα.
Στη θέα της σύγκρουσης κι ενώ δεν ήταν δυνατός ο διαχωρισμός τους ένα μαδέρι από οικοδομή πέτυχε το στόχο του. Το ξύλο λειτούργησε σαν διάμεσος για να λήξη η αντιπαράθεση προς τις αντιμαχόμενες πλευρές και τις υποχρέωσε να απομακρυνθούν από το χώρο. Εκείνη στη στιγμή βρήκα την ευκαιρία να οδηγήσω με βία στο χώρο του γραφείου μου τη Σίντυ για την προστασία της . Ταραγμένη όπως ήταν από την συμπλοκή, κι ενώ τα αίματα που έτρεχαν από τις πληγές της αποκαμωμένη ξάπλωσε στο πάτωμα του γραφείου και διανυχτέρευσε εκεί σε πλήρη ακινησία. Η Ήρα που κι εκείνη δέχθηκε δαγκωματιές στο κεφάλι και στο σώμα της και το χτύπημα από το μαδέρι του διαχωρισμού πήρε το δρόμο για το δικό της χώρο στο πίσω μέρος της αυλής.
Η γυναίκα μου ανάλαβε να ηρεμήσει την ΄Ηρα . Προσπάθησε να της δείξει την αγάπη της και το ενδιαφέρον της. Εκείνη όμως παρεξηγώντας τις προθέσεις της, υπό το κράτος της συγχύσεως και του τρόμου και παρερμηνεύοντας την κίνηση του χεριού της, επέδειξε επιθετική συμπεριφορά , της δάγκωσε τον αριστερό βραχίονα, ενώ της τράβηξε με νεύρο τη ρόμπα μέχρι του σημείου να της απογυμνώσει το χέρι.
Η προσοχή και το ενδιαφέρον μας εστιάσθηκε στην παροχή βοηθειών και στην επούλωση των πληγών από το δάγκωμα της Ήρας. Εκείνο το βράδυ παρέμεινε μόνη κυρίαρχος στο χώρο αφού η Σίντυ διανυχτέρευσε στο γραφείο μου μέχρι την μεθεπομένη όπου επελήφθη στο ζήτημα ο Σύλλογος Μέριμνας Ζώων.
Δεν ήταν ευχάριστο ό,τι ακολούθησε .Διαδικασία νάρκωσης και επιβίβαση σε κλούβα της δράστιδος των επεισοδίων και μεταφορά της στους χώρους του Συλλόγου.
Η όλη διαμάχη μεταξύ των δύο θηλυκών έδειξε πως η ζήλια δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων, αλλά συναίσθημα που κυριαρχεί και στα ζώα τα οποία εμείς χαρακτηρίζουμε ως στερούμενα λογικού και συναισθημάτων.
Η προσπάθεια κυριαρχίας στον κόσμο δεν είναι προνόμιο ανθρώπινο. Υπάρχει διάθεση κυριαρχίας και από άλλα όντα του πλανήτη μας ατυχώς….
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ο ΑΡΓΟΣ
Άγρυπνος ο ΄Αργος της Ιθάκης
με της προσμονής το περιλαίμιο
βολοδέρνει-στον αυλόγυρο-στον περίγυρο-
στην ακτή-γαυγίζοντας και σφίγγοντας
τα δόντια του μη και βγει η ψυχή του
πριν γυρίσει απ’ την Τροία ο Οδυσσέας.
Κι ήταν ο πρώτος που τον αναγνώρισε-
Έγλειφε- Ξανάγλειφε τα χέρια του Οδυσσέα
που τον θώπευαν στοργικά-περίλυπα.
Τα θαμπά κι ωχρά του μάτια
κοίταγαν ευγνώμονα
κι ανακύλαγε το δάκρυ του Οδυσσέα.
Κι ο ΄Αργος ξεψύχησε
ξαναγλείφοντας τα χέρια του Κυρίου-
τα περίλυπα και θωπευτικά…
‘ Όμως ΄Αργε-σε καλημερίζουν
οι ποιητές και οι ζωγράφοι-
οι φιλόζωοι.
Γιάννης Κουτσοχέρας
Ο Μπέρτραντ Ράσελ είχε διατυπώσει την άποψη ότι η ζήλια είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας. Ο Αριστοτέλης στην "Ρητορική" όρισε την Ζήλια σαν τον πόνο που προκαλεί η τύχη των άλλων, ενώ ο Καντ όρισε τη ζήλια ως "μία απροθυμία να δει κάποιος την δική του ευημερία, επισκιάζοντας την από την ευημερία κάποιου άλλου.
Όλα αυτά στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά σε περιπτώσεις των ζώων πως εκδηλώνεται η ζήλια; . Στην περίπτωσή μας θα περιορισθούμε σε περιστατικό ζήλιας μεταξύ σκύλων.
Θα σας διηγηθώ μια χαρακτηριστική περίπτωση ζήλιας. Πελάτης μου θα νοίκιαζε ένα εξοχικό κέντρο. Στο κέντρο ο προηγούμενος μισθωτής διατηρούσε και μια σκυλίτσα τη Σίντυ. Ο νέος μισθωτής όμως δεν ήθελε να κρατήσει τη σκυλίτσα.
Στο πρόβλημα αυτό έδωσα λύση, τους δήλωσα πως ήμουν πρόθυμος να υιοθετήσω τη σκυλίτσα. Είχα ως τόσο ακόμη δύο σκυλιά Δαλματίας και έκρινα πως θα έκαναν μια ευχάριστη παρέα. Έτσι πήρα με το αυτοκίνητό μου ένα απόγευμα τη Σίντυ. Αν και ήταν μεγαλωμένο σκυλί δεν φάνηκε να δυσανασχετεί. Όταν αποχωρούσαμε από το εξοχικό στα μάτια της έτρεχαν δάκρυα πίκρας για τον αποχωρισμό από το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Είχε συνηθίσει να κυκλοφορεί ελεύθερη γύρω από τα τραπέζια των πελατών και να απολαμβάνει τα φιλοδωρήματά τους.
Στο σπίτι μας περίμεναν οι δίδυμοι Γιούρι και Ιβάν που την καλοδέχθηκαν. Εντάχθηκε φυσιολογικά στην μικρή κοινωνία των ζώων μας. Οι σχέσεις τους αποδείχθηκαν αρμονικές , απόδειξη τα επτά κουταβάκια που έφερε στη ζωή με τη μια γέννα και τα πέντε με μια νέα ακόμη. Όταν χάθηκε από δική μας απροσεξία ο Ιβάν μετά από λίγο καιρό χάθηκε ξαφνικά και ο Γιούρι από κατάθλιψη.
Ήταν καιρός πλέον το κενό να αναπληρώσει η Ήρα μια υπέροχη σκυλίτσα που εξασφαλίσαμε από το «Σύλλογο Μέριμνας Ζώων»,ένα σύλλογο που ίδρυσαν ευαίσθητοι συμπολίτες μας στην περιοχή του Πανεπιστημίου Πατρών .Μετά τις τυπικές διαδικασίες η ΄Ήρα σε ειδικό κλουβί ταξίδεψε για το σπίτι μας.
Ήταν μια πανέμορφη σκυλίτσα ξανθιά γαλανομάτα, πανέξυπνη και ζωηρή .Από την πρώτη στιγμή που εμφανίσθηκε στο χώρο μας, θέλησε να επιβάλει την παρουσία της. Πρώτη κίνηση για επικράτηση ήταν μια επίθεση κατά της Σίντυ.
Δεν αξιολογήσουμε τη συμπεριφορά της. Η ξανθιά ομορφιά της ,τα γαλανά της μάτια, η εκφραστικότητά της , αλλά και η συναίσθηση των προτερημάτων της επισκίαζαν κάθε σκέψη για απόρριψή της. Το περιστατικό θεωρήσαμε ως μια αντίδραση του γυναικείου ανταγωνισμού . Όμως και η Σίντυ όταν διαπίστωσε το μόνιμο της παρουσίας της νέας ενοίκου άρχισε να νοιώθει πως έχασε το μονοπώλιο της αγάπης και της συμπάθειάς μας και άρχισε να χάνει την όρεξη της και να παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης.
Το ενδιαφέρον μας για τη νέα τρόφιμο ήταν μια φυσιολογική εκ μέρους μας συμπεριφορά που ήθελε να υποδηλώσει την πρόθεσή μας ,για δημιουργία μιας οικειότητας και φιλίας μαζί της κάτι που επιβάρυνε το κλίμα για τη Σίντυ . Μια μέρα σαν επέστρεφα στο σπίτι είδα τη Σίντυ να με περιμένει στην εξώπορτα με ένα θλιμμένο πρόσωπο και δάκρυα στα μάτια. Τη διαβεβαίωσα πάντα πως την αγαπώ και πως είναι καλή κοπέλα, ενώ της προσέφερα πάντα διάφορες νόστιμες κροκέτες και μεζέδες.
Με τον καιρό η Ήρα εξοικειώθηκε μαζί μας και κυρίως μαζί μου κι έγινε μόνιμη συνοδός μου στους καθημερινούς μου περιπάτους. Όταν με έβλεπε να κρατώ το λουράκι η χαρά της ήταν έκδηλη και τα γαυγίσματα της ενδεικτικά της διάθεσης για περίπατο. Όταν μάλιστα της έλεγα : πάμε βόλτα, κυριολεκτικώς πετούσε στον αέρα. Στα πρώτα εκατό μέτρα με έσερνε κυριολεκτικά σαν με έλκηθρο σε χιόνια. Όταν διαβαίναμε την εξώπορτα, σταματούσε και περίμενε να κλειδώσω. Η διαδρομή μας ήταν πάντα έντονη και ήθελε να κάνει εκείνη την επιλογή της διαδρομής. Δεν της έκανα πάντα τη χάρη, όμως πήγαινε πάντα μπροστά κι εγώ ακολουθούσα στο βηματισμό της με ρυθμούς βάδην. Με τη γλώσσα βγαλμένη μέχρι τη γη, με βαριά ανάσα δεν διέκοπτε το δρομολόγιο της εκτός και αν συναντούσε κάποια αδέσποτα που επιχειρούσαν επίθεση. Έδειχνε διάθεση αντεπιθέσεως και μόνο με δική μου παρέμβαση συνέχιζε την πορεία της. Όταν επιστρέφαμε πήγαινε κατευθείαν στη είσοδο της καγκελόπορτας και περίμενε εναγωνίως να ανοίξω την πόρτα για να επιστρέψει στο χώρο της για να ξεδιψάσει και να ξεκουραστεί. Χωρίς αντίρρηση δέχονταν να βάλω στο γάντζο στο περιλαίμιό της και αμέσως ξάπλωνε κατάκοπη. Τις πρώτες μέρες θα νόμιζε κανείς ότι θα έσκαγε από το τρέξιμο, κάτι παρόμοιο θεώρησε και η γυναίκα μου που θορυβήθηκε όταν την είδε ξαπλωμένη .
Ο καιρός περνούσε, χωρίς η Σίντυ να δίνει σημασία και ενδιαφέρον για την Ήρα. Αλλά και η Ήρα έδειχνε την ίδια αδιαφορία προς τη Σίντυ. Παρ’ όλα αυτά μέσα τους κρυφόκαιε η ζήλια και η αντιπαλότητα, ποια από τις δύο τους θα έχει την αποκλειστικότητα στην αγάπη μας . Βέβαια όταν ορισμένες φορές τύχαινε να διασταυρωθούν προς την έξοδο επιχειρούσαν κάποιες ατελέσφορες αψιμαχίες . Ένα βραδινό ο συνδετικός γάντζος στο περιλαίμιο της Ήρας χαλάρωσε και την άφησε ελεύθερη να κυριαρχήσει στο χώρο. Όμως χωρίς να αντιληφθούμε εγκαίρως την απελευθέρωσή της ήρθε σε αντιπαράθεση με την Σίντυ σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου. Η σκληρότητα της Ήρας και η μαλθακότητα της Σίντυ προμήνυε το αποτέλεσμα της σκληρής αντιπαράθεσης. Η δαγκωματιές εκατέρωθεν ήταν οι πρώτες βολές που έβαψαν με αίματα την αυλή . Τα οργισμένα γαυγίσματα ήρθαν λίγο καθυστερημένα.
Στη θέα της σύγκρουσης κι ενώ δεν ήταν δυνατός ο διαχωρισμός τους ένα μαδέρι από οικοδομή πέτυχε το στόχο του. Το ξύλο λειτούργησε σαν διάμεσος για να λήξη η αντιπαράθεση προς τις αντιμαχόμενες πλευρές και τις υποχρέωσε να απομακρυνθούν από το χώρο. Εκείνη στη στιγμή βρήκα την ευκαιρία να οδηγήσω με βία στο χώρο του γραφείου μου τη Σίντυ για την προστασία της . Ταραγμένη όπως ήταν από την συμπλοκή, κι ενώ τα αίματα που έτρεχαν από τις πληγές της αποκαμωμένη ξάπλωσε στο πάτωμα του γραφείου και διανυχτέρευσε εκεί σε πλήρη ακινησία. Η Ήρα που κι εκείνη δέχθηκε δαγκωματιές στο κεφάλι και στο σώμα της και το χτύπημα από το μαδέρι του διαχωρισμού πήρε το δρόμο για το δικό της χώρο στο πίσω μέρος της αυλής.
Η γυναίκα μου ανάλαβε να ηρεμήσει την ΄Ηρα . Προσπάθησε να της δείξει την αγάπη της και το ενδιαφέρον της. Εκείνη όμως παρεξηγώντας τις προθέσεις της, υπό το κράτος της συγχύσεως και του τρόμου και παρερμηνεύοντας την κίνηση του χεριού της, επέδειξε επιθετική συμπεριφορά , της δάγκωσε τον αριστερό βραχίονα, ενώ της τράβηξε με νεύρο τη ρόμπα μέχρι του σημείου να της απογυμνώσει το χέρι.
Η προσοχή και το ενδιαφέρον μας εστιάσθηκε στην παροχή βοηθειών και στην επούλωση των πληγών από το δάγκωμα της Ήρας. Εκείνο το βράδυ παρέμεινε μόνη κυρίαρχος στο χώρο αφού η Σίντυ διανυχτέρευσε στο γραφείο μου μέχρι την μεθεπομένη όπου επελήφθη στο ζήτημα ο Σύλλογος Μέριμνας Ζώων.
Δεν ήταν ευχάριστο ό,τι ακολούθησε .Διαδικασία νάρκωσης και επιβίβαση σε κλούβα της δράστιδος των επεισοδίων και μεταφορά της στους χώρους του Συλλόγου.
Η όλη διαμάχη μεταξύ των δύο θηλυκών έδειξε πως η ζήλια δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων, αλλά συναίσθημα που κυριαρχεί και στα ζώα τα οποία εμείς χαρακτηρίζουμε ως στερούμενα λογικού και συναισθημάτων.
Η προσπάθεια κυριαρχίας στον κόσμο δεν είναι προνόμιο ανθρώπινο. Υπάρχει διάθεση κυριαρχίας και από άλλα όντα του πλανήτη μας ατυχώς….
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Ο ΑΡΓΟΣ
Άγρυπνος ο ΄Αργος της Ιθάκης
με της προσμονής το περιλαίμιο
βολοδέρνει-στον αυλόγυρο-στον περίγυρο-
στην ακτή-γαυγίζοντας και σφίγγοντας
τα δόντια του μη και βγει η ψυχή του
πριν γυρίσει απ’ την Τροία ο Οδυσσέας.
Κι ήταν ο πρώτος που τον αναγνώρισε-
Έγλειφε- Ξανάγλειφε τα χέρια του Οδυσσέα
που τον θώπευαν στοργικά-περίλυπα.
Τα θαμπά κι ωχρά του μάτια
κοίταγαν ευγνώμονα
κι ανακύλαγε το δάκρυ του Οδυσσέα.
Κι ο ΄Αργος ξεψύχησε
ξαναγλείφοντας τα χέρια του Κυρίου-
τα περίλυπα και θωπευτικά…
‘ Όμως ΄Αργε-σε καλημερίζουν
οι ποιητές και οι ζωγράφοι-
οι φιλόζωοι.
Γιάννης Κουτσοχέρας
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΤΡΕΩΝ
Αγαπητέ κ. Δήμαρχε Πατρέων
Μάθαμε από τον τύπο ότι σε ειδική εκδήλωση που οργανώνει ο Σύνδεσμος Φιλολόγων τιμάτε τον γνωστό συγγραφέα του «Ζ» Βασίλη Βασιλικό.
Θεωρούμε αυτονόητη την ανάγκη να τιμηθεί ο άξιος αυτός λογοτέχνης που έχει καταστήσει γνωστή με το έργο του την Ελληνική Λογοτεχνία στο εξωτερικό.
Όμως αυτή η τιμή ατυχώς δεν εναρμονίζεται με την τακτική της δημοτικής αρχής απέναντι στους λογοτέχνες της περιοχής μας, οι οποίοι κατά κανόνα δεν είναι ούτε μισθοδοτούμενοι γραφιάδες ούτε επαγγελματίες του είδους. Είναι άνθρωποι οι οποίοι συμπιέζουν το χρόνο των επαγγελματικών τους ενασχολήσεων και υπηρετούν την τέχνη της πεζογραφίας, της ποίησης του δοκιμίου και της κριτικής συμβάλλοντας στην διάδοση του γραπτού λόγου και στη διακίνηση των ιδεών πράγμα που αποτελεί την ουσία και το αποκορύφωμα της Δημοκρατίας.
Δεν αξιώνουν τιμές οι Λογοτέχνες της περιοχής μας από το Δήμο ούτε και κάποιου είδους αναγνώριση επιζητούν. Αναγνωρίσεως έχουν τύχει οι πατρινοί λογοτέχνες από την Ακαδημία Αθηνών και πολλά άλλα πνευματικά ιδρύματα για την προσφορά τους.
Εδώ πρόκειται περί εχθρικής αντιμετωπίσεως του δήμου απέναντι στους Λογοτέχνες του ,αφού ο τόπος που για σειρά δεκαέξι χρόνων μάζευε τις συναντήσεις του, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών με εντολές των διορισμένων από σας οργάνων της Δημοτικής Αρχής απομακρύνθηκαν χωρίς καν να υπάρξει απάντηση και αιτιολόγηση.
Η σημερινή τιμή προς τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό εκ μέρους του Δήμου ηχεί παράταιρα μετά από μια τακτική που πιο πάνω περιγράψαμε.
Ελπίζουμε να γίνει κατανοητή αυτή η άνιση και διαμετρικά αντίθετη συμπεριφορά προς τους τοπικούς συγγραφείς και λογοτέχνες
Πάτρα 10η Δεκεμβρίου 2011
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ.ΕΛΛΑΔΟΣ
Μάθαμε από τον τύπο ότι σε ειδική εκδήλωση που οργανώνει ο Σύνδεσμος Φιλολόγων τιμάτε τον γνωστό συγγραφέα του «Ζ» Βασίλη Βασιλικό.
Θεωρούμε αυτονόητη την ανάγκη να τιμηθεί ο άξιος αυτός λογοτέχνης που έχει καταστήσει γνωστή με το έργο του την Ελληνική Λογοτεχνία στο εξωτερικό.
Όμως αυτή η τιμή ατυχώς δεν εναρμονίζεται με την τακτική της δημοτικής αρχής απέναντι στους λογοτέχνες της περιοχής μας, οι οποίοι κατά κανόνα δεν είναι ούτε μισθοδοτούμενοι γραφιάδες ούτε επαγγελματίες του είδους. Είναι άνθρωποι οι οποίοι συμπιέζουν το χρόνο των επαγγελματικών τους ενασχολήσεων και υπηρετούν την τέχνη της πεζογραφίας, της ποίησης του δοκιμίου και της κριτικής συμβάλλοντας στην διάδοση του γραπτού λόγου και στη διακίνηση των ιδεών πράγμα που αποτελεί την ουσία και το αποκορύφωμα της Δημοκρατίας.
Δεν αξιώνουν τιμές οι Λογοτέχνες της περιοχής μας από το Δήμο ούτε και κάποιου είδους αναγνώριση επιζητούν. Αναγνωρίσεως έχουν τύχει οι πατρινοί λογοτέχνες από την Ακαδημία Αθηνών και πολλά άλλα πνευματικά ιδρύματα για την προσφορά τους.
Εδώ πρόκειται περί εχθρικής αντιμετωπίσεως του δήμου απέναντι στους Λογοτέχνες του ,αφού ο τόπος που για σειρά δεκαέξι χρόνων μάζευε τις συναντήσεις του, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών με εντολές των διορισμένων από σας οργάνων της Δημοτικής Αρχής απομακρύνθηκαν χωρίς καν να υπάρξει απάντηση και αιτιολόγηση.
Η σημερινή τιμή προς τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό εκ μέρους του Δήμου ηχεί παράταιρα μετά από μια τακτική που πιο πάνω περιγράψαμε.
Ελπίζουμε να γίνει κατανοητή αυτή η άνιση και διαμετρικά αντίθετη συμπεριφορά προς τους τοπικούς συγγραφείς και λογοτέχνες
Πάτρα 10η Δεκεμβρίου 2011
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ.ΕΛΛΑΔΟΣ
Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού
Έχει καθιερωθεί την 11η Δεκεμβρίου κάθε χρόνου να γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα του Παιδιού. Ευκαιρία να δούμε την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας γύρω από το καθεστώς διαβίωσης των παιδιών μας. Η κατάσταση που ήδη έχει διαμορφωθεί δεν μας επιτρέπει πανηγυρισμούς και επαγρύπνηση. Η σε ετήσια βάση 550 καταγγελίες για καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών στη χώρα μας, μόνο για την κορυφή του παγόβουνου μπορεί να μιλάνε αφού , στην πραγματικότητα υπολογίζονται σε 15.000 ενώ η Unicef ομιλεί για εκατομμύρια παιδιά που συνεχίζουν να πεθαίνουν από ασιτία και να εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες. Αν θέλουμε να μιλάμε με τη γλώσσα της αλήθειας σήμερα 22.500 παιδιά ημερησίως χάνουν τη ζωή τους από έλλειψη εμβολίων, τροφής και νερού,980.000-.1.250.000 παιδιά πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εμπορίας ανθρώπων για πορνεία ,για παιδική εργασία για αφαίρεση οργάνων. Μοναδική αχτίνα φωτός είναι το γεγονός ότι αυξήθηκε ο αριθμός των παιδιών που παρακολουθούν σχολείο.
Εκτιμάται ότι 980.000 - 1.250.000 παιδιά πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εμπορίας ανθρώπων (για πορνεία, παιδική εργασία, αφαίρεση οργάνων) και 158 εκατ. παιδιά, ηλικίας 5 - 14 ετών εργάζονται υπό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες. Μοναδική αχτίδα φωτός είναι το γεγονός ότι αυξήθηκε ο αριθμός των παιδιών που παρακολουθούν το σχολείο. Mε παρεμβάσεις της Unicef , σώζονται σήμερα 2.500.000 παιδιά το χρόνο από βέβαιο θάνατο. Έχει επίσης επικυρωθεί από το σύνολο σχεδόν των χωρών της ανθρωπότητας η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Στην χώρα μας 450.000 παιδιά και έφηβοι διαβιούν σε συνθήκες ένδειας με αυξητική τάση σε παιδιά που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού 7% των μαθητών εγκαταλείπουν το σχολείο στο δημοτικό ή το γυμνάσιο και αντίστοιχο ποσοστό εγκατάλειψης παρουσιάζεται και στο γυμνάσιο. Το 71,2%, των φτωχών παιδιών είναι αναλφάβητα. Στην αγορά εργασίας 75.000 έφηβοι εργάζονται ανασφάλιστοι, 20.000 έφηβοι εργάζονται νόμιμα. 5.000 παιδιά με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις διαβιούν σε ιδρύματα. Σε περίπου 8.000 ανέρχονται τα ασυνόδευτα αλλοδαπά παιδιά που εισέρχονται στη χώρα. Δυστυχώς την παγκόσμια ημέρα για το παιδί εκατομμύρια είναι τα παιδιά σε όλο τον κόσμο που στερούνται το χαμόγελο, και ζούνε χωρίς ελπίδα, μας θυμίζουνε το δικαίωμά τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια, σεβασμό, φροντίδα και αγάπη.
Ο δρόμος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών με τη βοήθεια του ανεπτυγμένου κόσμου είναι μακρύς και οι δεκαετίες που πέρασαν από την ίδρυση της Unicef το 1946, τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού του Ο.Η.Ε. το 1959, και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. (20 -11- 1989), του πρώτου παγκόσμιου, νομικά δεσμευτικού, κώδικα δικαιωμάτων των παιδιών στην ιστορία, παρά τα σημαντικά βήματα, δεν βελτιώνουν την τραγική εικόνα των αριθμών που παρουσιάζουν οι σχετικές εκθέσεις σε παγκόσμια κλίμακα.
Ζητούμενο παραμένουν ακόμη τα δικαιώματα που οφείλουν να απολαμβάνουν τα παιδιά στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους.
Μια μικρή «γεύση» των μεγάλων εμποδίων δίνει και η ελλειπής επικύρωση των δύο προαιρετικών πρωτοκόλλων της Σύμβασης για την απαγόρευση συμμετοχής των ανηλίκων στις Ένοπλες συρράξεις, για την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και την πορνογραφία από αρκετές χώρες σε σημείο που ο εκτελεστικός διευθυντής της Unicef αναγκάσθηκε να κάνει έκκληση προς το εν τρίτον των κρατών του κόσμου για καθολική επικύρωση και εφαρμογή τους ώστε να μπορέσει να τηρηθεί μία υπόσχεση καλύτερης ζωής στα πιο ευάλωτα παιδιά του πλανήτη.
Ωστόσο, η επικύρωση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού από 193 χώρες (η Ελλάδα την επικύρωσε το 1992) συνέβαλε θετικά στη ζωή εκατομμυρίων παιδιών.
Από την επίσημη έκθεση της Unicef για τα 20 έτη από τη δέσμευση της ανθρωπότητας για τα δικαιώματα των παιδιών, η πρόοδος που διαφαίνεται είναι σημαντική αλλά όχι ικανοποιητική. Είναι σημαντική γιατί μειώθηκαν κατά 30% οι θάνατοι παιδιών κάτω των πέντε ετών, ενώ περιορίστηκε και ο αριθμός των παιδιών που απασχολούνται σε επικίνδυνες εργασίες.
Παρά τα ενθαρρυντικά βήματα και τη νόμιμη αναγνώριση των δικαιωμάτων των παιδιών, σημαντικά βασικά προβλήματα παραμένουν προς επίλυση και υποχρεώνουν - ειδικά μία ημέρα σαν κι αυτήν - σε προβληματισμό: είναι τα εκατομμύρια των γεννήσεων παιδιών που δεν καταγράφονται, η πληγή της παράνομης εμπορίας και διακίνησης παιδιών, τα εκατομμύρια των παιδιών που υποσιτίζονται, τα εκατομμύρια των παιδιών που ακόμη πεθαίνουν ή εξακολουθούν να μην πηγαίνουν σχολείο.
Οι παραπάνω δεν είναι μόνο αριθμοί, είναι εκατομμύρια παιδικά μάτια που μας εκλιπαρούν. Αξίζει να μη στρέψουμε το κεφάλι μας από την άλλη πλευρά. Όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, σε ένα παιδί που του στερεί η ζωή ό,τι εμείς θεωρούμε αυτονόητο και δεδομένο για τα δικά μας παιδιά.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Εκτιμάται ότι 980.000 - 1.250.000 παιδιά πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εμπορίας ανθρώπων (για πορνεία, παιδική εργασία, αφαίρεση οργάνων) και 158 εκατ. παιδιά, ηλικίας 5 - 14 ετών εργάζονται υπό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες. Μοναδική αχτίδα φωτός είναι το γεγονός ότι αυξήθηκε ο αριθμός των παιδιών που παρακολουθούν το σχολείο. Mε παρεμβάσεις της Unicef , σώζονται σήμερα 2.500.000 παιδιά το χρόνο από βέβαιο θάνατο. Έχει επίσης επικυρωθεί από το σύνολο σχεδόν των χωρών της ανθρωπότητας η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Στην χώρα μας 450.000 παιδιά και έφηβοι διαβιούν σε συνθήκες ένδειας με αυξητική τάση σε παιδιά που ζουν υπό συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού 7% των μαθητών εγκαταλείπουν το σχολείο στο δημοτικό ή το γυμνάσιο και αντίστοιχο ποσοστό εγκατάλειψης παρουσιάζεται και στο γυμνάσιο. Το 71,2%, των φτωχών παιδιών είναι αναλφάβητα. Στην αγορά εργασίας 75.000 έφηβοι εργάζονται ανασφάλιστοι, 20.000 έφηβοι εργάζονται νόμιμα. 5.000 παιδιά με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις διαβιούν σε ιδρύματα. Σε περίπου 8.000 ανέρχονται τα ασυνόδευτα αλλοδαπά παιδιά που εισέρχονται στη χώρα. Δυστυχώς την παγκόσμια ημέρα για το παιδί εκατομμύρια είναι τα παιδιά σε όλο τον κόσμο που στερούνται το χαμόγελο, και ζούνε χωρίς ελπίδα, μας θυμίζουνε το δικαίωμά τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια, σεβασμό, φροντίδα και αγάπη.
Ο δρόμος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών με τη βοήθεια του ανεπτυγμένου κόσμου είναι μακρύς και οι δεκαετίες που πέρασαν από την ίδρυση της Unicef το 1946, τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού του Ο.Η.Ε. το 1959, και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. (20 -11- 1989), του πρώτου παγκόσμιου, νομικά δεσμευτικού, κώδικα δικαιωμάτων των παιδιών στην ιστορία, παρά τα σημαντικά βήματα, δεν βελτιώνουν την τραγική εικόνα των αριθμών που παρουσιάζουν οι σχετικές εκθέσεις σε παγκόσμια κλίμακα.
Ζητούμενο παραμένουν ακόμη τα δικαιώματα που οφείλουν να απολαμβάνουν τα παιδιά στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους.
Μια μικρή «γεύση» των μεγάλων εμποδίων δίνει και η ελλειπής επικύρωση των δύο προαιρετικών πρωτοκόλλων της Σύμβασης για την απαγόρευση συμμετοχής των ανηλίκων στις Ένοπλες συρράξεις, για την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και την πορνογραφία από αρκετές χώρες σε σημείο που ο εκτελεστικός διευθυντής της Unicef αναγκάσθηκε να κάνει έκκληση προς το εν τρίτον των κρατών του κόσμου για καθολική επικύρωση και εφαρμογή τους ώστε να μπορέσει να τηρηθεί μία υπόσχεση καλύτερης ζωής στα πιο ευάλωτα παιδιά του πλανήτη.
Ωστόσο, η επικύρωση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού από 193 χώρες (η Ελλάδα την επικύρωσε το 1992) συνέβαλε θετικά στη ζωή εκατομμυρίων παιδιών.
Από την επίσημη έκθεση της Unicef για τα 20 έτη από τη δέσμευση της ανθρωπότητας για τα δικαιώματα των παιδιών, η πρόοδος που διαφαίνεται είναι σημαντική αλλά όχι ικανοποιητική. Είναι σημαντική γιατί μειώθηκαν κατά 30% οι θάνατοι παιδιών κάτω των πέντε ετών, ενώ περιορίστηκε και ο αριθμός των παιδιών που απασχολούνται σε επικίνδυνες εργασίες.
Παρά τα ενθαρρυντικά βήματα και τη νόμιμη αναγνώριση των δικαιωμάτων των παιδιών, σημαντικά βασικά προβλήματα παραμένουν προς επίλυση και υποχρεώνουν - ειδικά μία ημέρα σαν κι αυτήν - σε προβληματισμό: είναι τα εκατομμύρια των γεννήσεων παιδιών που δεν καταγράφονται, η πληγή της παράνομης εμπορίας και διακίνησης παιδιών, τα εκατομμύρια των παιδιών που υποσιτίζονται, τα εκατομμύρια των παιδιών που ακόμη πεθαίνουν ή εξακολουθούν να μην πηγαίνουν σχολείο.
Οι παραπάνω δεν είναι μόνο αριθμοί, είναι εκατομμύρια παιδικά μάτια που μας εκλιπαρούν. Αξίζει να μη στρέψουμε το κεφάλι μας από την άλλη πλευρά. Όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, σε ένα παιδί που του στερεί η ζωή ό,τι εμείς θεωρούμε αυτονόητο και δεδομένο για τα δικά μας παιδιά.
Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Νέα Διοίκηση εκλέχθηκε στις αρχαιρεσίες που έγιναν την περασμένη Τετάρτη στην Εταιρεία Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος.
Συγκεκριμένα στα γραφεία της Εταιρείας η απερχόμενη Διοίκηση έκανε το διοικητικό και οικονομικό απολογισμό και ακολούθως διενεργήθηκαν αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοικήσεως. Λίγο πριν ενέταξε τακτικά μέλη της τους λογοτέχνες-συγγραφείς Σπυρίδωνα Ν. Γκουρβέλο Φιλόλογο, Κωνσταντίνο Δ. Ηλιόπουλο Ψυχίατρο και Αντώνη Στασινόπουλο Εκδότη.
Στη Γ.Σ. επίσης έγινε λεπτομερής ενημέρωση γύρω από τον αποκλεισμό των Φιλολογικών Βραδινών από τους χώρους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης ενώ ακολούθως εκδόθηκε σχετικό με το ζήτημα ψήφισμα το οποίο πρόκειται εντός των ημερών τριμελής επιτροπή από μέλη της Εταιρείας που εξουσιοδοτήθηκαν από τη Γ.Σ. να το επιδώσουν στο Δήμαρχο Πατρέων Γιάννη Δημαρά.
Από τις αρχαιρεσίες εξελέγησαν τα νέα μέλη του Δ.Σ. τα οποία μετά τη συγκρότησή τους σε σώμα αποτέλεσαν το νέο Δ.Σ. το οποίο έχει ως εξής:
Πρόεδρος:Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης
Αντιπρόεδρος: Λεωνίδας Καρνάρος
Γενική Γραμματέας: Μάρθα Βασκαντήρα
Eιδικός Γραμματέας: Γιώργος Σιμιτζής
Ταμίας: Χρήστος Γεωργακόπουλος
Έφορος Εκδηλώσεων: Κώστας Πανίτσας
΄Έφορος Δημοσίων Σχέσεων :Μαρία Καρέλα
Το νέο Δ. Σ. στη πρώτη του συνεδρίαση αποφάσισε να επιδιώξει την επαναφορά των φιλολογικών βραδινών στη φυσική τους θέση, στους χώρους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, την έκδοση ανθολογίου ποίησης και τη διοργάνωση τιμητικής εκδήλωσης για την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του Νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη και είκοσι χρόνων από το θάνατο του πρώτου αιρετού προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών Αλέκου Μαρασλή.
ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΜΕΛΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΏΝ
Η Γενική Συνέλευση των μελών της Εταιρείας Λογοτεχνών που συνήλθε σε συνεδρίαση σήμερα 7ην Δεκεμβρίου 2011 ημέρα Τετάρτη και ώρα 6 μ.μ. μετά από πρόσκληση του Διοικητικού Συμβουλίου αφού ενημερώθηκε στο ζήτημα που προέκυψε με τη μη διάθεση της αίθουσας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης για την υλοποίηση του φετινού προγράμματος των Φιλολογικών Βραδινών των κατά Δευτέρα Διαλέξεων και ομιλιών εκφράζει ομόφωνα την αποδοκιμασία της και προχώρησε με παμψηφεί απόφασή της στην έκδοση του κατωτέρω ψηφίσματος.
1. ΚΑΛΕΙ το Δήμαρχο Πατρέων που εποπτεύει και είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία των Ν.Π.Δ.Δ. του Δήμου και κατ’ επέκταση και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, να παρέμβει και αφού ζητήσει εξηγήσεις για την ενέργειά του προέδρου του Οργανισμού Δημοτική Βιβλιοθήκη-Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων να αποτρέψει τη συνέχιση των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας ένα θεσμό που καταξιώθηκε στη συνείδηση των συμπολιτών μας για δεκαέξι συναπτά χρόνια στους χώρους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
2. Ζητάμε από το Δήμαρχο Πατρέων να επέμβει προσωπικά στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού έτσι ώστε να δώσει ξανά στη βιβλιοθήκη τη ζωντάνια που της προσέφεραν τα Φιλολογικά Βραδινά της Δευτέρας που αποτελούσαν ένα βήμα πνευματικού διαλόγου για τους συμπολίτες και τους πνευματικούς δημιουργούς της περιοχής μας.
3. Τριμελής επιτροπή από μέλη που θα ορίσει η Γενική Συνέλευση να επιδώσει το παρόν ψήφισμα στο Δήμαρχο Πατρέων Ιωάννη Δημαρά και να αναπτύξει και προφορικά το αίτημα και τη θέση της Εταιρείας.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
Τι είν’ η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;
μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
μην ειν’ ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι τα άσπρα της ψηλά παλάτια
και τα σπιτάκια της τ’ αραδιαστά;
μην ειν’ οι δρόμοι της, τα μονοπάτια;
μην είναι τ’ άνθη της τα ευωδιαστά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της ,με τα χωριά;
κάθε νησάκι της, που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της ,χρυσή στολή,
που η τέχνη εφόρεσε, και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα
και κάτι πούχομε μεσ’ την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Ι. Πολέμης
Από το ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ
της Δ΄ Δημοτικού
Δ.ΖΗΣΗ-Κ.ΡΩΜΑΙΟΥ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
ΑΘΗΝΑ 1949
ΠΟΙΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Ανέσυρα από τη βιβλιοθήκη μου
και ξαναδιάβασα μετά από πολλά χρόνια
στο Αναγνωστικό μου της Δ΄ τάξης του Δημοτικού
το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο:
“ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ”
Mετά από τόσα χρόνια που πέρασαν αναρωτιέμαι:
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ;
Ο ΜΟΧΘΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ
ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ.
Η ΓΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΗ
ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.
ΕΜΕΙΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ
ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΦΟΡΟΥΣ ΕΠΙ ΦΟΡΩΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΡΗ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ…
ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ
AΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!....
Για την αντιγραφή
Λ. Γ. Μαργαρίτης
Τι είν’ η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;
μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
μην ειν’ ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι τα άσπρα της ψηλά παλάτια
και τα σπιτάκια της τ’ αραδιαστά;
μην ειν’ οι δρόμοι της, τα μονοπάτια;
μην είναι τ’ άνθη της τα ευωδιαστά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της ,με τα χωριά;
κάθε νησάκι της, που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της ,χρυσή στολή,
που η τέχνη εφόρεσε, και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα
και κάτι πούχομε μεσ’ την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Ι. Πολέμης
Από το ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ
της Δ΄ Δημοτικού
Δ.ΖΗΣΗ-Κ.ΡΩΜΑΙΟΥ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
ΑΘΗΝΑ 1949
ΠΟΙΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Ανέσυρα από τη βιβλιοθήκη μου
και ξαναδιάβασα μετά από πολλά χρόνια
στο Αναγνωστικό μου της Δ΄ τάξης του Δημοτικού
το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο:
“ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ”
Mετά από τόσα χρόνια που πέρασαν αναρωτιέμαι:
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ;
Ο ΜΟΧΘΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ
ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ.
Η ΓΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΗ
ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.
ΕΜΕΙΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ
ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΦΟΡΟΥΣ ΕΠΙ ΦΟΡΩΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΡΗ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ…
ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ
AΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!....
Για την αντιγραφή
Λ. Γ. Μαργαρίτης
ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ
ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ
Ούτε που κατάλαβε ότι έφτασε στο χείλος της αβύσσου.
Ο δρόμος ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα,
μόλις είχε περάσει μια λιτανεία.
Δεν πίστεψε βέβαια πως ήταν στρωμένος για εκείνον.
Η εικόνα ενός δρόμου με άνθη του έδινε ψευδαισθήσεις.
Ίσως ήταν μικρές ασήμαντες δόσεις αναβολής
μιας μεγάλης που θα ακολουθούσε.
Ήταν είπαν μορφίνη διασκορπισμένη
στο δρόμο της αναισθησίας και της έλλειψης πόνου.
Δεν έδωσε διόλου σημασία στους μαντατοφόρους
που νυχτιάτικα έφεραν το μήνυμα.
ούτε καν τους κέρασε γλυκό κουταλιού
αδιαφόρησε πλήρως ,
κι ανέβαλε για την επομένη την ανάγνωση του μηνύματος.
Ήταν λες πρώιμα συμφιλιωμένος με τη μοίρα.
Αφύσικα ήρεμος , στωικά υπέμενε τα μέλλοντα .
Δεν τον φόβισαν οι παραχαράκτες των νομισμάτων
που τριγυρνούσαν δίπλα του.
Κρεμασμένος στην ιδέα του μοιραίου
ανέμενε με ιώβειο μακαριότητα τα μέλλοντα συμβαίνειν.
Με την αίσθηση της σιγουριάς
που του έδινε η απάθεια της άγνοιας
και της επανάπαυσης στη δύναμη του Δημιουργού.
΄Ενα χέρι αόρατο τον σήκωσε και τον πέταξε
στο δρόμο της ασφάλειας και της σιγουριάς.
Έφτασε στο χείλος της αβύσσου…
κι όμως τον γύρισαν πίσω.
΄Ενας άγγελος που κρυφοκοίταζε ,
ένα σμάρι μέλισσες που ακολουθούσαν
την πορεία διαμαρτυρόμενες,
έδωσαν το κερί των ευχαριστιών.
Ένα βόδι που έβοσκε στο λιβάδι
προσφέρθηκε θυσία στο βωμό της αγάπης.
Τα ειδωλόθυτα μοιράσθηκαν,
οι κρατήρες με οίνο πλούσια έρρευσαν
στο συμπόσιο της λύτρωσης.
΄Εδωσαν χάρη
κι ο κατάδικος πήρε το δρόμο για την κατοικία του.
Μετά την αναγγελία της απόφασης
ο κατηγορούμενος,
δήλωσε , αμετανόητα ρομαντικός!...
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
Ούτε που κατάλαβε ότι έφτασε στο χείλος της αβύσσου.
Ο δρόμος ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα,
μόλις είχε περάσει μια λιτανεία.
Δεν πίστεψε βέβαια πως ήταν στρωμένος για εκείνον.
Η εικόνα ενός δρόμου με άνθη του έδινε ψευδαισθήσεις.
Ίσως ήταν μικρές ασήμαντες δόσεις αναβολής
μιας μεγάλης που θα ακολουθούσε.
Ήταν είπαν μορφίνη διασκορπισμένη
στο δρόμο της αναισθησίας και της έλλειψης πόνου.
Δεν έδωσε διόλου σημασία στους μαντατοφόρους
που νυχτιάτικα έφεραν το μήνυμα.
ούτε καν τους κέρασε γλυκό κουταλιού
αδιαφόρησε πλήρως ,
κι ανέβαλε για την επομένη την ανάγνωση του μηνύματος.
Ήταν λες πρώιμα συμφιλιωμένος με τη μοίρα.
Αφύσικα ήρεμος , στωικά υπέμενε τα μέλλοντα .
Δεν τον φόβισαν οι παραχαράκτες των νομισμάτων
που τριγυρνούσαν δίπλα του.
Κρεμασμένος στην ιδέα του μοιραίου
ανέμενε με ιώβειο μακαριότητα τα μέλλοντα συμβαίνειν.
Με την αίσθηση της σιγουριάς
που του έδινε η απάθεια της άγνοιας
και της επανάπαυσης στη δύναμη του Δημιουργού.
΄Ενα χέρι αόρατο τον σήκωσε και τον πέταξε
στο δρόμο της ασφάλειας και της σιγουριάς.
Έφτασε στο χείλος της αβύσσου…
κι όμως τον γύρισαν πίσω.
΄Ενας άγγελος που κρυφοκοίταζε ,
ένα σμάρι μέλισσες που ακολουθούσαν
την πορεία διαμαρτυρόμενες,
έδωσαν το κερί των ευχαριστιών.
Ένα βόδι που έβοσκε στο λιβάδι
προσφέρθηκε θυσία στο βωμό της αγάπης.
Τα ειδωλόθυτα μοιράσθηκαν,
οι κρατήρες με οίνο πλούσια έρρευσαν
στο συμπόσιο της λύτρωσης.
΄Εδωσαν χάρη
κι ο κατάδικος πήρε το δρόμο για την κατοικία του.
Μετά την αναγγελία της απόφασης
ο κατηγορούμενος,
δήλωσε , αμετανόητα ρομαντικός!...
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)