ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Ούτε που κατάλαβε ότι έφτασε στο χείλος της αβύσσου.
Ο δρόμος ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα,
μόλις είχε περάσει μια λιτανεία.
Δεν πίστεψε βέβαια πως ήταν στρωμένος για εκείνον.
Η εικόνα ενός δρόμου με άνθη του έδινε ψευδαισθήσεις.
Ίσως ήταν μικρές ασήμαντες δόσεις αναβολής
μιας μεγάλης που θα ακολουθούσε.
Ήταν είπαν μορφίνη διασκορπισμένη
στο δρόμο της αναισθησίας και της έλλειψης πόνου.
Δεν έδωσε διόλου σημασία στους μαντατοφόρους
που νυχτιάτικα έφεραν το μήνυμα.
ούτε καν τους κέρασε γλυκό κουταλιού
αδιαφόρησε πλήρως ,
κι ανέβαλε για την επομένη την ανάγνωση του μηνύματος.
Ήταν λες πρώιμα συμφιλιωμένος με τη μοίρα.
Αφύσικα ήρεμος , στωικά υπέμενε τα μέλλοντα .
Δεν τον φόβισαν οι παραχαράκτες των νομισμάτων
που τριγυρνούσαν δίπλα του.
Κρεμασμένος στην ιδέα του μοιραίου
ανέμενε με ιώβειο μακαριότητα τα μέλλοντα συμβαίνειν.
Με την αίσθηση της σιγουριάς
που του έδινε η απάθεια της άγνοιας
και της επανάπαυσης στη δύναμη του Δημιουργού.
΄Ενα χέρι αόρατο τον σήκωσε και τον πέταξε
στο δρόμο της ασφάλειας και της σιγουριάς.
Έφτασε στο χείλος της αβύσσου…
κι όμως τον γύρισαν πίσω.
΄Ενας άγγελος που κρυφοκοίταζε ,
ένα σμάρι μέλισσες που ακολουθούσαν
την πορεία διαμαρτυρόμενες,
έδωσαν το κερί των ευχαριστιών.
Ένα βόδι που έβοσκε στο λιβάδι
προσφέρθηκε θυσία στο βωμό της αγάπης.
Τα ειδωλόθυτα μοιράσθηκαν,
οι κρατήρες με οίνο πλούσια έρρευσαν
στο συμπόσιο της λύτρωσης.
΄Εδωσαν χάρη
κι ο κατάδικος πήρε το δρόμο για την κατοικία του.
Μετά την αναγγελία της απόφασης
ο κατηγορούμενος,
δήλωσε , αμετανόητα ρομαντικός!...
ΙΩΝ ΛΕΥΚΙΟΣ